Το άσχημο μακιγιάζ σε συνδυασμό με το μάυρισμα , κάνουν αυτά τα κορίτσια να φαίνονται αστεία Είναι και πολλές πανάθεμά τες! Δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό αλλά… κι όμως υπάρχουν και…. πολύ άσχημες Ρωσίδες! Ναι, ναι όλες οι παρακάτω είναι κοπέλες από τη Ρωσία οι οποίες έχουν παραμορφωθεί τόσο που πλέον μπορούμε άνετα να τις αποκαλέσουμε και ”φρικιά”!

... Διαβάστε περισσότερα »

Πολλές είναι οι περιπτώσεις τραγουδιστών – θρύλων που συνεχίζουν παρά την ηλικία τους να προσφέρουν στην μουσική βιομηχανία!

Πως θα είναι όμως σε λίγα χρόνια οι πιο διάσημες pop stars της δική μας εποχής;…

Για παράδειγμα πως θα είναι το 2045 η Lady Gaga, η Rihanna και η Britney Spear; ... Διαβάστε περισσότερα »

Η λέξη «ΟΚ» είναι ευρέως γνωστή και χρησιμοποιείται σε ολόκληρο τον κόσμο για να δηλώσει ότι «όλα είναι εντάξει». Αποτελεί τη δεύτερη πιο γνωστή λέξη στον κόσμο (μετά από την Coca Cola!) και η δημοφιλία της έγκειται στο γεγονός της… ευκολίας της! Παρόλα αυτά είναι μία από τις πιο παράξενες εκφράσεις που έχουν επινοηθεί και κρύβει πίσω της μια περίεργη ιστορία σχετικά με τη γέννησή της.< ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο είναι για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον Αυθεντικό Εαυτό και θέλουν να ξαναθυμηθούν τα δικά τους μοναδικά χαρίσματα και να τα εκφράσουν με δημιουργικότητα στη ζωή με περισσότερους τρόπους.

Τι είναι ο Αυθεντικός Εαυτός;

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που νιώθεις πραγματικά ο εαυτός σου; Που νιώθεις να πηγάζει από μέσα σου εκείνη η κινητήρια δύναμη που σε ωθεί να θέλεις να μάθεις, να δημιουργήσεις, να εξελιχθείς σε αυτό που είσαι; Που μπορείς να σχετιστείς με τους άλλους ανθρώπους με τρόπο άμεσο και μοναδικό; Που εσύ ορίζεις τον εαυτό σου και τους στόχους σου και έχεις τις δικές σου προσωπικές αξίες; Εκείνες οι φορές που οι προθέσεις σου δεν έχουν απόσταση από τις πράξεις σου; Που αυτό που κάνεις προέρχεται από την καρδιά σου και όχι από έναν καθορισμένο ‘ρόλο’; Που ζεις επικεντρωμένος/η στο παρόν; Αυτές τις φορές, είτε είναι στιγμές είτε φάσεις είτε πιο μεγάλες περίοδοι στη ζωή σου είναι πιθανότατα οι φορές που είσαι σε επαφή και βιώνεις τη ζωή μέσα από τον Αυθεντικό σου Εαυτό – είσαι Εσύ!

Υπάρχει, λοιπόν, και μια άλλη διάσταση μέσα σου, κι ένα άλλο επίπεδο του εαυτού σου, το οποίο είναι πραγματικό, αληθινό, γνήσιο, ειλικρινές. Είναι ο Αυθεντικός σου Εαυτός, το κέντρο σου. Είναι εκείνη η περιοχή μέσα σου, που δεν ορίζεται από τη δουλειά σου ή τους ρόλους σου ή τους άλλους, αλλά που αποτελείται από τη σοφία σου, τα ταλέντα σου και τις ικανότητές σου. Είναι όλα εκείνα που ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο έχει ως σκοπό να δώσει βασικές και χρήσιμες πληροφορίες σε όσους θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τα όνειρα. Πολλοί άνθρωποι ρωτάνε: 'Τι είναι τα όνειρα;' 'Πώς λειτουργούν;' 'Σε τι χρησιμεύουν;' και ακόμα 'Πώς μπορώ να αξιοποιήσω τα όνειρα στη ζωή μου;' Τι είναι αυτός ο πλούσιος κόσμος που άλλες φορές φαίνεται να είναι τόσο γνώριμος και κοντινός κι άλλες άγνωστος και μακρινός, άλλες φορές απλός και διαφωτιστικός και άλλες περίπλοκος και μυστηριώδης;

Τι είναι τα όνειρα;

Στα λεξικά, τα όνειρα ορίζονται πάνω κάτω ως εξής: 'Αλληλουχία σκέψεων ή φανταστικά περιστατικά τα οποία διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου.'

Η ονειροπόληση είναι τα όνειρα που κάνει κάποιος/α ενώ είναι ξύπνιος/α. Τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν την τάση να ονειροπολούν περισσότερο από πολλούς ενήλικες. Η ονειροπόληση μπορεί να είναι χρήσιμη στο να παρέχει περιόδους ξεκούρασης, ευχαρίστησης, δημιουργικότητας και έμπνευσης. Όμως, αν η ονειροπόληση παρεμβαίνει σε υπερβολικό βαθμό στην καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου, τότε τα προβλήματά του μπορεί να χειροτερέψουν. Τα όνειρα και οι ονειροπολήσεις που περιέχουν έντονη ανησυχία συνήθως κάποιος τα βιώνει ως ένα 'άσχημο όνειρο' ή 'εφιάλτη.'

Πολλά λέγονται και γράφονται για τα όνειρα εδώ και αιώνες. Πολλές πεποιθήσεις, μύθοι και παραδόσεις τρέφουν και τρέφονται από τα όνειρα. Πολλές ιδέες, ανησυχίες, επιθυμίες, πληροφορίες, διαισθητικά μηνύματα εκφράζονται ή/κα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η φυγή από τη ‘ρουτίνα’ – για όσους χαρακτηρίζουν έτσι την καθημερινότητά τους - μπορεί να συνοδεύεται από ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, μπορεί να την αποζητά κανείς με ενθουσιασμό και λαχτάρα, από την άλλη μπορεί να αποτελεί μια αγχωτική ή ακόμη – κάποιες φορές για μερικούς ανθρώπους - ‘φοβιστική’ εμπειρία.

Απομακρύνεσαι από ένα οικείο, γνώριμο και ‘ασφαλές’ περιβάλλον και καλείσαι να γνωρίσεις κάτι καινούριο! Να δεις καινούρια μέρη, να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους, να κοιμηθείς σε άλλο δωμάτιο από το δικό σου, να πιεις καφέ από ‘άλλο χέρι’, να δοκιμάσεις νέες γεύσεις, να ζήσεις πλευρές των φίλων σου που δεν τις έζησες ως τώρα και γενικά να βγεις από τον πιο αυτοματοποιημένο και ‘προβλέψιμο’ τρόπο που ίσως να ζεις στην καθημερινότητά σου.

Αλήθεια, ποιος είναι ο τρόπος που θέλεις να περάσεις φέτος τις διακοπές σου; Τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι για να ξεκουραστείς και να ανανεωθείς ουσιαστικά; Τι θα ήθελες να κάνεις με τον ίδιο τρόπο και τι διαφορετικά; Πώς μπορείς αυτό να το επικοινωνήσεις ή και να το μοιραστείς με τους άλλους; Μήπως αξίζει να διαθέσεις κάποιο χρόνο σου για τις πραγματικές σου ανάγκες; Είναι για εσένα οι διακοπές μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσεις τις σχέσεις σου με τον εαυτό σου και τους άλλους; Πώς είναι να ζήσεις για λίγο χωρίς τους συνηθισμένους σου ρόλους; Τι καινούριο μπορείς να μάθεις από αυτό και για τον εαυτό σου και για τους άλλους;

Παρακάτω προτείνω πέντε τρόπους που μπορούν να σε ... Διαβάστε περισσότερα »

Από τότε που η τέχνη της ίασης απασχόλησε τον άνθρωπο σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο έκφρασης, ο εγκέφαλος αποτέλεσε το μήλο της έριδος για τους εκάστοτε θεμελιωτές/θιασώτες της γνώσης. Πιο συγκεκριμένα, από την εποχή του Ασκληπιού και του Ιπποκράτη - όπου ξεκινά επίσημα η μετουσίωση του ιατρικού γίγνεσθαι σε επιστήμη - η δομή, οι λειτουργίες, και κυρίως τα αίτια που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο ενεργειακά (νευρολογικά) μέσω ηλεκτροστατικής κινητικότητας μορίων, οδήγησαν τους πρώτους επιστήμονες σε χαώδη συμπεράσματα και αοριστολογικές γενικότητες και αδιέξοδα.

Καθώς το ανθρώπινο είδος συνέχισε τη συλλογική του εξέλιξη χωροχρονικά, η ιατρική επιστήμη προτίμησε να χωρίσει τον εγκέφαλο από το σώμα ως συνολική ατομικότητα για χάρη μιας πιο εμπεριστατωμένης έρευνας των λειτουργιών του.

Το σύγχρονο opus dei των επιστημόνων, διαχωρίζοντας το δέντρο από το δάσος, κατηγοριοποίησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο δομικά και λειτουργικά σε ένα σύνολο από υπερευαίσθητους νευρώνες και κυτταρικές μεμβράνες. Όπως ο μαέστρος που ενορχηστρώνει τη συμφωνική παρουσία των αισθήσεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων, στην υδατοστατική θάλασσα της αντίληψης.

Στην εποχή μας, ακόμα και ο πιο αδαής μελετητής διαπιστώνει το εξελικτικό άλμα που έδωσε η συστηματική εξέταση του εγκεφάλου σε ιατρικούς τομείς, όπως η νευρολογία, χειρουργική, πλαστική χειρουργική, ψυχολογία, ψυχιατρική, μα και σε εξωιατρικούς κλάδους, όπως η αστροφυσική, μοριακή βιολογία, χημεία ... Διαβάστε περισσότερα »

Όλοι μιλούν με προφορά. Η προφορά είναι ο μοναδικός τρόπος που η ομιλία προφέρεται από μια ομάδα ανθρώπων που μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν είναι μία ανωμαλία του λόγου ή της γλώσσας. Η προφορά ενός ανθρώπου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όμως οι προφορές ομαδοποιούνται συνήθως ως :

• Τοπολαλιά-τοπικιστική προφορά- π.χ., άτομα από την Κρήτη μιλούν διαφορετικά από αυτά της Θεσσαλονίκης.
• Ξένη προφορά- π. χ., κάποιος που μεγάλωσε μιλώντας Ελληνικά θα ακούγεται διαφορετικά από κάποιον που μεγάλωσε μιλώντας Αγγλικά, ή Γαλλικά κ.λ.π. και έμαθε Ελληνικά ως ενήλικας.

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ιδιαίτερη περηφάνια για την προφορά τους. Όμως μερικοί ίσως συναντούν δυσκολίες στην επικοινωνία εξ’ αιτίας της προφοράς τους, όπως:

• Να μη γίνονται κατανοητοί από τους άλλους.
• Περιορισμένη κοινωνική συναναστροφή με αυτούς που ίσως δεν τους κατανοούν.
• Απογοήτευση από το ότι πρέπει να επαναλαμβάνουν τι έχουν πει. ‘Τι είπες;’ ‘Πες το πάλι’
• Οι άνθρωποι να εστιάζονται (προσέχουν) πιο πολύ στην προφορά τους παρά στο τι αυτοί προσπαθούν να τους πουν.

Αυτού του τύπου τα προβλήματα επικοινωνίας ίσως έχουν αρνητικά αποτελέσματα στην απόδοση της εργασίας, στην εκπαιδευτική πρόοδο και στις καθημερινές δραστηριότητες όπως και στην αυτοεκτίμηση.

Η προφορά μπορεί να αλλάξει με πολύ σκληρή δουλειά και πρακτική και με τη βοήθεια ενός πιστοποιημένου -αναγνωρισμένου Παθολόγου Λόγου & Ομιλίας. ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο είναι για όποιον θέλει να χτίσει καλύτερες σχέσεις και επικοινωνία μαθαίνοντας περισσότερα για τις αντιδράσεις των γυναικών στο στρες και το ρόλο της φιλίας.

Βιώνουν οι γυναίκες και οι άντρες το στρες με τον ίδιο τρόπο; Έχουν τους ίδιους μηχανισμούς αντιμετώπισης; Πώς το να γνωρίζεις τις διαφορετικές αντιδράσεις στο στρες μπορεί να σε βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση και στη βελτίωση της επικοινωνίας στις σχέσεις σου αλλά και στην υγεία σου;

Τι λένε οι έρευνες;

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι οι άντρες και οι γυναίκες βιώνουν το στρες με τον ίδιο τρόπο, γνωστό και ως αντίδραση ‘fight or flight’ (δηλ. ‘μάχομαι ή φεύγω’). Αυτή δεν είναι άλλη από την αντίδραση που έχουμε όταν βρισκόμαστε σε μια στρεσογόνο κατάσταση, όπου είτε νιώθουμε την ορμή να την αντιμετωπίσουμε ακαριαία είτε τρέχουμε να φύγουμε από αυτήν το γρηγορότερο δυνατό. Αυτός είναι ένας πανάρχαιος μηχανισμός επιβίωσης, που αναπτύχθηκε από τότε που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τα άγρια ζώα και γενικά ήταν εκτεθειμένοι πολύ συχνά σε απειλητικές συνθήκες για τη ζωή τους.

Σήμερα, οι έρευνες επιπρόσθετα δείχνουν ότι οι γυναίκες έχουν μια ευρύτερη ποικιλία αντίδρασης στο στρες πέρα από το ‘μάχομαι ή φεύγω’. Μια πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (UCLA) για τη ‘βιοχημεία των σχέσεων’ δείχνει ότι οι γυναίκες αντιδρούν στο στρες με έναν καταρράκτη χημικών που εκκρίνονται στον εγκ ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο κουτσομπολιό αποτελεί μια αγαπημένη και ‘πικάντικη’ ενασχόληση όλων, μικρών και μεγάλων, ανδρών και γυναικών, μορφωμένων ή μη. Όλοι επιθυμούν διακαώς να σχολιάσουν τους άλλους, να μάθουν σκανδαλιστικές λεπτομέρειες για το παρελθόν τους, να κάνουν κριτική για τυχόν παρασπονδίες τους. Πρόκειται λοιπόν για μια φυσική ανάγκη του ανθρώπου, για μια κοινωνική αναγκαιότητα; Μελέτες εξελικτικής ψυχολογίας υποδεικνύουν ότι, πράγματι, ακόμη και η ανάγκη της ομιλίας αλλά και η ανάπτυξη και η καλλιέργεια της ίδιας της γλώσσας, από τις προϊστορικές κοινωνίες μέχρι σήμερα, έχουν καλλιεργηθεί και μέσα από αυτή την ανθρώπινη αλληλεπίδραση.

Παράλληλα, το κουτσομπολιό εκφράζει και την ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνική επαφή, ένταξη, διασύνδεση, γνωριμία με τα ήθη, τα έθιμα και τις αξίες της κοινωνίας στην οποία ζει. Με το κουτσομπολιό αναπτύσσονται και συντηρούνται σχέσεις, τα μέλη μιας κοινωνικής ομάδας συνδέονται στενότερα, δημιουργούνται φιλίες και ‘συμμαχίες’, εξομαλύνονται συγκρούσεις, καλλιεργούνται κοινωνικές δεξιότητες και κατανοούνται αξίες που ενστερνίζεται η πλειοψηφία του συνόλου.

Σε μικρές κοινωνίες ιδιαίτερα, ο ιδιωτικός χώρος του ατόμου καταργείται και η ζωή του γίνεται ‘τροφή’ για ποικίλα σχόλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι γυναίκες στα χωριά που κάθονται στο πλατύσκαλο των σπιτιών και σχολιάζουν κάθε περαστικό. Πράγματι, σε αυτές τις κλειστές κοινωνίες το κουτσομπολιό αποτελεί μια από τις βασικές μορφές ελέγχου της μικρή ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται πώς πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνουν για να γεμίσουν από αγάπη. Η απάντηση βρίσκεται μόνο σε μια λέξη: τίποτα. Η σωστή διαδικασία είναι να ξεχάσεις ό,τι νομίζεις οτι πρέπει να είσαι, και να επιτρέψεις στην αληθινή σου φύση να ανέβει με ηρεμία στην επιφάνεια.

Η αλήθεια είναι οτι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Όπως ακριβώς και σε μια λίμνη, μετά από την ανατάραξη του λασπώδους βυθού της, τα νερά γίνονται πάλι διάφανα.

Δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται να κάνεις. Μόνο να είσαι. Για να θρέψεις την ψυχή σου πρέπει να αφεθείς, να εμπιστευτείς την ύπαρξή σου. Όταν όμως αναφέρομαι στην τροφή της ψυχής, οι άνθρωποι ρωτούν: 'πώς γίνεται αυτό; Με διαλογισμό; Με τον χορό, με την προσφορά στους άλλους ανθρώπους;'.

Η απάντηση είναι ναι, αν όλα αυτά τρέφουν το πνεύμα σας και σας επιτρέπουν να ξεπεράσετε την αγωνία σας για την εξωτερική σας εικόνα. Όμως, η πραγματική ευτυχία έρχεται μόνο όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή. Όπως ισχύει και το ανάποδο: Η μεγαλύτερη δυστυχία προέρχεται από τη συνεχή κι ατέρμονη επιθυμία. Και η πιο πραγματική αίσθηση ειρήνης πηγάζει μόνο μέσα από την ύπαρξή μας.

Το πιο σοβαρό εμπόδιο για την καλλιέργεια της ψυχής έιναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, μένουμε αγκιστρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην παγίδα της άνεσης και της ευκολίας.

Εξαλείφουμε όσο περισσότερο πόνο μπορούμε από τη ζωή μας, και καταλήγουμε στριμωγμένο ... Διαβάστε περισσότερα »

Συχνά οι σύγχρονοι άνθρωποι απομακρυνόμαστε από την αυθεντική μας βούληση, τη βούληση της Ψυχής και τις καθοδηγητικές της αρχές. Ζούμε σ’ ένα βιαστικό κόσμο, που χαρακτηρίζεται από την 'ανάγκη' για γρήγορη επιτυχία...

Αναπτύσσεται μέσα μας μια αίσθηση βιασύνης, και πολύ συχνά έχουμε την τάση να ζούμε υπο πίεση. Σ’ αυτόν τον κικεώνα του διαρκούς αυτοματισμού πολλά πράγματα στη ζωή μας μοιάζουν επείγοντα, παρόλο που δεν είναι σημαντικά.

Πιστεύω ότι εάν αρχίσετε να εστιάζετε την προσοχή σας στις πιο σημαντικές πλευρές της ζωής σας, αυτή η φαινομενικά ακαταμάχητη αίσθηση του επείγοντος θα μειώνεται όλο και περισσότερο, και θα νιώσετε ότι ξαναέχετε τον έλεγχο της ζωής σας, η οποία θα αρχίσει να αποκτά ξανά νέο νόημα.

Για μένα προσωπικά, τα πράγματα που έχουν αληθινή σημασία στη ζωή είναι η δημιουργία ικανοποιητικών σχέσεων, η ενίσχυση άλλων ανθρώπων, η ανάπτυξη ενός οράματος στη ζωή και η συνεχής τροφοδότησή του, καθώς επίσης και η καταλυτικής σημασίας επαφή με την ψυχή μου.

Οι σημαντικοί τομείς στη ζωή μας είναι τέσσερις: ο σωματικός, ο νοητικός, ο κοινωνικός και ο πνευματικός. Εάν επιλέξετε να εστιάσετε την προσοχή σας σ’αυτούς τους τέσσερις τομείς, θα αναγνωρίσετε σταδιακά πόσα πολλά είναι τα πράγματα στη ζωή σας που δεν έχουν ουσιαστική σημασία, και αντίστοιχα, σε πόσα πολλά μπορείτε να πείτε όχι.

Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση να επιμείνετε στο σημαντικό, αντί να εμμένετε στα δήθεν 'επείγοντα' της καθημερινοτητα ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, έχουμε συνηθίσει να παρουσιάζονται ως μια περίοδος όπου όλα είναι χαρούμενα, λαμπερά και άφθονα - σχεδόν μυθικά. Μερικές φορές, όμως, μια γιορτινή περίοδος έρχεται να διαλύσει τέτοιους μύθους, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με το γεγονός ότι η ζωή δεν είναι πάντα ή για όλους τόσο θορυβωδώς χαρούμενη και ‘τέλεια’ όσο έχουμε οδηγηθεί να πιστεύουμε.

Το άρθρο αυτό έχει ως θέμα τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές σε σχέση με την κατάθλιψη. Σκοπός του είναι να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για την κατάθλιψη και να προτείνει τρόπους που ενθαρρύνουν το βίωμα των γιορτινών αυτών ημερών σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τις ανάγκες σου και λιγότερο με τα ‘πρέπει’ που καμιά φορά τείνουν να κυριαρχούν.

Τι συμβαίνει;

Έρευνες έχουν δείξει ότι η γιορτινή περίοδος των Χριστουγέννων μπορεί να είναι μέρες χαράς αλλά και πηγή αρνητικού άγχους για πολλούς ανθρώπους. Στατιστικά οι ενδοοικογενειακές συγκρούσεις αυξάνονται σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτή η περίοδος του χρόνου μπορεί να επιφέρει περισσότερο στρες, θόρυβο, άγχος και αναστάτωση απ’ ότι συνήθως. Ειδικά για τους ανθρώπους που ζουν μόνοι, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι μέρες μοναξιάς, ακόμα και απομόνωσης.

Από την άλλη, μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, βιώνουν περισσότερη χαρά και ικανοποίηση από την πνευματική ή/και συναισθηματική διάσταση των γιορτών – π ... Διαβάστε περισσότερα »

Αίτια

Ειδικοί πιστεύουν ότι η Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή σχετίζεται με έλλειψη έκθεσης στο φως της ημέρας, γεγονός που εξηγεί γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται καλά την άνοιξη και το καλοκαίρι και αρχίζουν να έχουν προβλήματα μόνο όταν μικραίνουν οι μέρες.

Συμπτώματα

Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται για αισθήματα θλίψης, έλλειψης ενέργειας, κούρασης, χαμηλού ηθικού και κατάθλιψης. Ορισμένοι διαπιστώνουν επίσης ότι ο ύπνος τους είναι διαταραγμένος, τρώνε λιγότερο ή περισσότερο από ότι συνήθως και έχουν απουσία ερωτικής διάθεσης.

Συνήθως, τα συμπτώματα αρχίζουν μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου και σχεδόν πάντα εξαφανίζονται αυτόματα με τον ερχομό της άνοιξης και την αύξηση των φωτεινών ωρών.

Ποιος επηρεάζεται

Έως ένας στους είκοσι ανθρώπους πιστεύεται ότι επηρεάζεται από τη διαταραχή, με τις γυναίκες να έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να επηρεαστούν σε σχέση με τους άντρες. Άνθρωποι νεώτερης ηλικίας, ειδικά όσοι είναι μεταξύ 18 και 40 ετών είναι περισσότερο πιθανό να υποφέρουν.

Επειδή οι μέρες μικραίνουν όσο βορειότερα ανεβαίνουμε…η διαταραχή είναι περισσότερο συνήθης στις βόρειες χώρες.

Η ανησυχία σχετικά με τη δουλειά, τις σχέσεις ή την οικονομική κατάσταση μπορεί να καταστήσει περισσότερο πιθανή ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για το πώς να διαχειριστούν καλύτερα τις συνέπειες που μπορεί να έχουν φέρει οι οικονομικές δυσκολίες στη ζωή τους.

Είναι γεγονός ότι στην εποχή που ζούμε είμαστε όλοι αλληλοσυνδεδεμένοι σε ένα οικονομικό σύστημα. Ο οικονομικός αναβρασμός που επικρατεί φαίνεται να προκαλεί δυσχέρειες στην οικονομική κατάσταση πάρα πολλών ανθρώπων παγκοσμίως, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό σε διάφορους τομείς της ζωής τους. Πιθανόν σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό να έχει επηρεαστεί και η δική σου οικονομική κατάσταση ή των ανθρώπων γύρω σου και γενικά αυτό να δημιουργεί μια αίσθηση ανασφάλειας για ό,τι ως τώρα θεωρούσες δεδομένο.

Πόσο επηρεάζει τη ζωή σου η οικονομική αναταραχή που συμβαίνει; Τι μπορείς εσύ να κάνεις γι’αυτό; Πώς μπορείς να διαχειριστείς αποτελεσματικότερα τα οικονομικά σου ή να βοηθήσεις κάποιον να το κάνει;

Παρακάτω αναφέρω μερικούς από τους τρόπους που αφορούν στην αντιμετώπιση των συνεπειών που προέρχονται από οικονομικές δυσκολίες. Φυσικά, διαβάζοντας αυτό το άρθρο ίσως να σκεφτείς και άλλους, δικούς σου τρόπους κατανόησης και διαχείρισης αυτού του θέματος.

Πόσο ρεαλιστική είναι η καταστροφολογία;

Συνήθως, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα σε παγκόσμιο, εθνικό ή τοπικό επίπεδο αρκετοί άνθρωποι ή ομάδες ανθρώπων, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, έχουν την τάση να καταστροφολογούν και να προκαταλαμβ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το άγχος είναι ένα έμφυτο όπλο του οργανισμού μας, το οποίο όσο και αν ακούγεται περίεργο, έχει σκοπό να μας προστατεύει από κινδύνους που μας απειλούν. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με μια τίγρη που απειλεί τη ζωή του, ο εγκέφαλός του φιλτράρει το εξωτερικό ερέθισμα (την τίγρη) ως κίνδυνο και δίνει ένα ‘σήμα συναγερμού’, το Άγχος.

Το επόμενο βήμα είναι η ενεργοποίηση του αυτόνομου νευρικού συστήματος, και συγκεκριμένα του συμπαθητικού συστήματος, μιας σειρά νεύρων, τα οποία ελέγχουν την καρδιά, τα σπλάχνα και άλλα όργανα.

Κατ’αυτόν τον τρόπο, το άγχος θα ‘βοηθήσει΄ τον αντιμέτωπο με την τίγρη άνθρωπο, καθώς το ενεργοποιημένο από τον κίνδυνο, συμπαθητικό σύστημα, θα του προκαλέσει αύξηση των καρδιακών παλμών (ταχυκαρδία), στέλνοντας περισσότερο αίμα στα χέρια και στα πόδια, προκειμένου ο άνθρωπος να τρέξει μακριά από τον κίνδυνο, ή να παλέψει με το άγριο ζώο.

Ένα εξωτερικό ερέθισμα λοιπόν, η τίγρης, αφού ‘φιλτραριστεί’ και χαρακτηρισθεί από τον εγκέφαλό μας ως κίνδυνος, προκαλεί μια συναισθηματική αντίδρασή μας, τον φόβο, ο οποίος διεγείρει το νευρικό μας σύστημα (ταχυκαρδία).

Ένα άλλο παράδειγμα της καθημερινότητάς μας είναι όταν ο εργοδότης μας απειλεί με απόλυση από την εργασία μας, που μπορεί να προκαλέσει την ίδια επίδραση (ταχυκαρδία) με ανάλογο τρόπο, αν αφήσουμε τον εγκέφαλό μας να το επιτρέψει.

Μιλώντας απλά, η ταχυκαρδία δεν ξεκινάει από μόνη της, αλλά αν ο εγκέφαλός μας ‘φλι ... Διαβάστε περισσότερα »

Μήπως στριφογυρίζατε στο κρεβάτι σας εχθές το βράδυ, μήπως μετρούσατε προβατάκια ή περάσατε την περισσότερη νύχτα κοιτώντας το ταβάνι; Δεν είσαστε οι μόνοι. Περίπου το 30% του πληθυσμού αντιμετωπίζει περιστασιακή ή μόνιμη δυσκολία στον ύπνο, δηλαδή είτε δυσκολεύεται να κοιμηθεί, είτε ξυπνά κατά τη διάρκεια της νύχτας ή ξυπνά νωρίς το πρωί και δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί.

Η δυσκολία αυτή μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες όπως οργανικούς (π.χ. πρόβλημα υγείας, φαρμακευτική αγωγή), ψυχολογικούς (π.χ. άγχος, κατάθλιψη), περιβαλλοντικούς (π.χ. αλλαγή περιβάλλοντος, ζέστη/κρύο, θόρυβος), ή σε κάποια συμπεριφορά (π.χ. κατανάλωση καφεΐνης, αλκοόλ, κάπνισμα). Τις περισσότερες φορές αυτό που μας κρατά ξύπνιους είναι κάτι προσωρινό, όπως η αγωνία μας για μια συνέντευξη, οι υποχρεώσεις της επόμενης μέρας ή η κατανάλωση ενός δυνατού καφέ αργά το απόγευμα. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η δυσκολία στον ύπνο είναι κάτι που κρατάει μια εβδομάδα ή και περισσότερο με σημαντικές επιπτώσεις.

Οι συνέπειες της αϋπνίας και των άλλων διαταραχών του ύπνου, συνήθως περιλαμβάνουν επιπτώσεις στα επίπεδα ενέργειας και κινητικότητας, στις πνευματικές λειτουργίες (όπως στη μνήμη, την προσοχή και τη συγκέντρωση) αλλά και στη λειτουργία του οργανισμού (ανοσοποιητικό, νευρικό, καρδιαγγειακό σύστημα). Επιπλέον μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχολογία μας. Η αϋπνία και γενικότερα η δυσκολία να κοιμηθούμε μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη διάθεσή μας με κύρι ... Διαβάστε περισσότερα »

Στο χώρο της ψυχικής υγείας έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη μελέτη συναισθημάτων που αφήνουν αρνητικό αποτύπωμα, όπως το άγχος, η θλίψη, ο θυμός και η απόγνωση. Φυσικά, η ενασχόληση αυτή έχει οδηγήσει στην εξέλιξη της γνώσης και στην ανάπτυξη ψυχολογικών μεθόδων αντιμετώπισης αυτών των συναισθηματικών καταστάσεων. Όμως, η ανθρώπινη συναισθηματική εμπειρία δεν παρέχει ενδιαφέρον μόνο όταν ο άνθρωπος βιώνει δύσκολα ή νοσηρά συναισθήματα.

Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, γίνεται προσπάθεια να βγουν στο προσκήνιο μελέτες που εξετάζουν τα θετικά συναισθήματα όπως την ικανοποίηση, τη χαρά, το ενδιαφέρον και την αγάπη καθώς και την επίδρασή τους στην ψυχολογική και σωματική μας υγεία. Σε αυτό το άρθρο, θα προσπαθήσω σύντομα να παρουσιάσω τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει κανείς να επιδιώκει να βιώνει θετικά συναισθήματα καθώς και μερικούς απλούς τρόπους για να το πετύχει.

Οι σημερινοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα όσοι ζούν σε πόλεις, βρίσκονται καθημερινά μέσα σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να τους προκαλέσουν ένταση (στρές). Συχνά, αρκούν καταστάσεις όπως μποτιλιαρίσματα στους δρόμους, συνωστισμός, θόρυβος, φόρτος εργασίας και οικονομική ανασφάλεια για να πυροδοτήσουν συναισθηματικές καταστάσεις όπως άγχος, θυμό, επιθετικότητα και θλίψη.

Μελέτες αναφέρονται στη σχέση ανάμεσα σε χρόνια αρνητικά συναισθήματα, όπως επιθετικότητα και άγχος, και σε καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως υψηλή πίεση και στεφανιαία νόσο. Επιπλέον, κάποιος που ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο είναι για όσους θέλουν να ενημερωθούν περισσότερο για τα τυχερά παιχνίδια σε σχέση με τον προβληματικό τζόγο. Τι συμβαίνει όταν η διασκέδαση καταλήγει να γίνεται δυσάρεστη αγωνία και ένταση; Πώς το παιχνίδι μπορεί να μετατραπεί σε πρόβλημα στην πραγματική ζωή; Τι μπορείς να κάνεις γι’ αυτό;

Οι άνθρωποι από τότε που πρωτοοργάνωναν τις πρώτες κοινωνίες βίωναν και το παιχνίδι. Το παιχνίδι, όπως και σε πολλά ζώα - ιδίως τα θηλαστικά - είναι συνυφασμένο και με τη φύση του ανθρώπου. Η ικανότητα του να παίζει κανείς - ειδικότερα τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι - είναι ιδιαίτερα σημαντική, ώστε πολλές φορές να αποτελεί και ένδειξη ψυχικής υγείας. Όπως τα παιδιά, έτσι και οι μεγάλοι, συχνά μέσα από το παιχνίδι τρέφονται συναισθηματικά, ξεκουράζονται, δοκιμάζονται οι ικανότητές τους, μαθαίνουν νέες δεξιότητες, σχετίζονται και συνδέονται με άλλους ανθρώπους, εκτονώνονται, ευχαριστιούνται, δημιουργούν.

Τα τυχερά παιχνίδια, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, εστιάζουν περισσότερο στις λογικές - μαθηματικές δεξιότητες του ανθρώπου σε συνδυασμό με τους διάφορους αστάθμητους παράγοντες που συνήθως ονομάζεται Τύχη. Αυτός ο συνδυασμός ‘λογικής και τύχης’ φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει ευχάριστη ένταση στους παίκτες κάνοντας με αυτό το τρόπο το παιχνίδι ελκυστικότερο.

Επίσης, ρόλο φαίνεται να παίζει και το κίνητρο - αυτό δηλαδή που ωθεί τον κάθε παίχτη να θέλει να παίξει για κάτι που ‘αξίζει τον κόπο’. Είναι γνωστό ότι το κίνητρο στα περ ... Διαβάστε περισσότερα »

Πόνος ή δυσφορία στο στέρνο, δύσπνοια ή αίσθημα πλακώματος στο στήθος, ταχυκαρδίες (σε σημείο που να νιώθει κάποιος την καρδιά του ότι πάει να ‘σπάσει’), είναι συμπτώματα που νιώθουν καθημερινά, αμέτρητοι άνθρωποι.

Επίσης ο κόμπος στο λαιμό ή ένα αίσθημα πνιγμού, ναυτία ή δυσφορία και πόνος στο στομάχι, είναι επίσης συμπτώματα εξίσου συχνά, όσο και τα αισθήματα ζάλης, αστάθειας ή λιποθυμίας, τα ρίγη, ή τα ξαφνικά αισθήματα ζέστης.

Παρά το γεγονός ότι τα συμπτώματα αυτά, εμφανίζονται σε υπερβολικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων, νιώθουν, και δεν μπορούμε να τους αδικήσουμε, ότι η περίπτωσή τους είναι μοναδική, και γυρνούν συχνά από γιατρό σε γιατρό, αναζητώντας βοήθεια για αρρώστιες για τις οποίες δεν μπορεί να βρεθεί ‘οργανική’ βάση.

Αν και επανειλημμένα τους ανακοινώνεται ότι ‘δεν έχουν τίποτα οργανικά’, οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν πεπεισμένοι ότι τα σωματικά τους συμπτώματα και ο πόνος είναι πραγματικά. Εκεί όμως, βρίσκεται και το λεπτό σημείο, το οποίο κάθε κλινικός ψυχολόγος θα πρέπει να γνωρίζει, διατηρώντας στενή συνεργασία με διάφορες ειδικότητες ιατρών. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί, ουσιαστικά έχουν δίκιο.

Tα συμπτώματά τους είναι τόσο ρεαλιστικά, σαν να είχαν συγκεκριμένες οργανικές παθήσεις.

Αφού όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ασθενείς, ούτε όμως και ‘κατά φαντασίαν’ ασθενείς, αφού πραγματικά πονούν και παρουσιάζουν ή νιώθουν διάφορα άλλα σωματικά συμπτώματα, τι εξήγ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οδοντιατρική και ψυχολογία, δύο φαινομενικά παράλληλοι κόσμοι με κοινό σκοπό: ίαση, αισθητική ευταξία, πρόληψη. Μήπως όμως οι παράλληλοι δρόμοι είναι ο έμμετρος στοχασμός ενός κοινού οραματισμού;

Από το 1914, που αποφοίτησαν επίσημα οι πρώτοι πτυχιούχοι ιατροί στον τομέα της ακαδημαϊκής οδοντιατρικής στην Ελλάδα, η σχέση θεραπευόμενου-οδοντίατρου δείχνει να παραμένει σε εμβρυακό στάδιο αλληλεπίδρασης.

Πιο συγκεκριμένα,οι περισσότεροι οδοντίατροι της εποχής μας,σε επαγγελματικό επίπεδο,μεταλαμπαδεύουν την πατερναλιστική θεραπευτική προοπτική, που συνήθως προβάλλεται ως ιδεώδες πρότυπο από τους πανεπιστημιακούς τους διδάκτορες. Υποτάσσοντας, λοιπόν, τον θεραπευόμενο στην κατηγορία ενός άβουλου όντος που περιμένει την ανακούφιση από τον ‘ιατρό-πατέρα’, αμαυρώνεται η αρμονική μεταβίβαση μιας τόσο εύθραυστης θεραπευτικής σχέσης.

Το προαναφερθέν αγεφύρωτο χάσμα ευνοϊκής αντιμεταβίβασης μεταξύ του οδοντιάτρου και των θεραπευόμενών του, προκαλεί έως τις μέρες μας εκφράσεις δυσφορίας και ασυνείδητες αναμνήσεις πόνου σε συζητήσεις ή τακτικές οδοντιατρικές συνεδρίες του κοινού. (Π.χ.’σκέφτομαι τον οδοντίατρο και ανατριχιάζω από τον πόνο,’ οδοντίατρος είναι το χειρότερο επάγγελμα γιατί πληρώνεσαι για να προκαλείς πόνο’).

Βέβαια, σύμφωνα με τη θεωρία της μορφικής συνήχησης του Βρετανού Rupert Sheldrake (όταν ένας καθορισμένος αριθμός ατόμων αντιλαμβάνεται μία νέα σκεπτομορφή συλλογικού ενδιαφέροντος, τότε γίνεται πιο εύκολο στον πλ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η συσσώρευση υποχρεώσεων, η σωρεία υποχωρήσεων, οι περιοριστικές δεσμεύσεις και η κλιματική μονοτονία του χειμώνα προσδίδουν στις επιδιωκόμενες διακοπές λυτρωτικές ιδιότητες ανανέωσης και αναζωογόνησης. Η έντονη επιθυμία ανατροπής των συνήθων συνθηκών μεγεθύνει την ανάγκη αλλαγής και επιτείνει την αναμονή της.

Τι θα ήταν όμως οι διακοπές, αν δεν αποτελούσαν τη σύντομη και παροδική εκτροπή από το δεδομένο προηγηθέν και επακόλουθο πρόγραμμα ζωής; Πώς θα ήταν οι αδιάκοπες διακοπές; Η ερώτηση αυτή συνήθως προκύπτει αμέσως μετά την παρέλευση των όποιων διακοπών μας, αλλά και ταλαιπωρεί το μυαλό ιδιαίτερα όποιων ενημερώνονται για την αναβολή, αναστολή ή και αλλαγή των διακοπών τους.

Ας υποθέσουμε ότι η ζωή μας ήταν μόνο διακοπές. Για τους περισσότερους αυτό μεταφράζεται σε απουσία εργασίας και μόνιμη διασκέδαση. Σε κάποια ... Διαβάστε περισσότερα »

Η χρήση διαφόρων ουσιών με σκοπό την αλλαγή της διάθεσής μας, είναι επιτρεπτή στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι από απλή αλλαγή της διάθεσής μας μετατράπηκε σε εξάρτηση;
Το κάπνισμα, για παράδειγμα, λόγω της κινήσεων που κάνει ο καπνιστής (και όχι τόσο λόγω της νικοτίνης), λειτουργεί ως ένα ‘αγχολυτικό’ γι αυτόν (δυστυχώς οργανικά ιδιαίτερα βλαπτικό), λόγω της ‘χαλάρωσης’ ή και απόλαυσης που νιώθει το άτομο. Λαμβάνει χώρα δηλαδή μία αλλαγή της διάθεσης, από το συναίσθημα του άγχους σε ένα συναίσθημα ‘χαλάρωσης’ ή ‘ευφορίας’ με την χρήση όμως ενός ‘μέσου’, του τσιγάρου.

Παρατηρούμε όμως ότι το κάπνισμα είναι ‘αποδεκτό’ από την κοινωνία μας, δεν θεωρείται δηλαδή παράνομο ή τόσο κατακριτέο. Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε, διότι δεν προκαλεί τόσο μεγάλη αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, φανερά τουλάχιστον στους άλλους (το ίδιο το άτομο όμως μπορεί να αποφύγει να παρευρεθεί κάπου όπου δεν θα επιτρέπεται το κάπνισμα, οπότε ουσιαστικά η αποφυγή κάποιων καταστάσεων επειδή δεν μπορεί να καπνίσει, είναι μία μικρή αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, ένας περιορισμός της ελευθερίας που θα είχε αν δεν ήταν καπνιστής.

Στα υπέρβαρα άτομα, βλέπουμε (πολύ συχνά) έναν ψυχολογικό ‘εθισμό’ στο φαγητό, το οποίο επίσης, λειτουργεί πολύ συχνά, παρομοίως με το κάπνισμα, ως ένα ‘φυσικό αγχολυτικό’ (σημαντικό ρόλο έχουν και εδώ οι κινήσεις του στόματος και η ‘τελετουργία’ του). Το φαγητό είναι απλά ένα μέσον που αλλάζει ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όσους θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για την αναβλητικότητα και πιθανούς τρόπους για να τη διαχειριστούν.

‘Αναβλητικότητα’ σημαίνει να αναβάλλεις να κάνεις κάτι που γνωρίζεις ότι πρέπει ή χρειάζεται να κάνεις. Όλοι μας μπορεί κάποιες φορές να αναβάλλουμε τα πράγματα που χρειάζεται να γίνουν ως ένα βαθμό. Όλοι μας έχουμε πει ‘θα το κάνω αργότερα’ ή ‘πρέπει να κάτσω να το κάνω αυτό’. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι αναβάλλουν συστηματικά και σε τέτοιο βαθμό, που σιγά-σιγά τα πράγματα που έχουν να κάνουν συσσωρεύονται σε έναν μεγάλο όγκο προκαλώντας έτσι επιπρόσθετο άγχος και πίεση στη ζωή τους. Τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Τι γίνεται όταν η αναβλητικότητα επηρεάζει με αρνητικό τρόπο τη ζωή σου στην καθημερινότητα, π.χ. αυξάνει το άγχος σου, δυσκολεύει τη δουλειά σου, προκαλεί αναξιοπιστία στις σχέσεις σου, έχει επιπτώσεις και σε άλλους γύρω σου;

Οι λόγοι μπορούν να ποικίλλουν. Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι τείνουν να αναβάλλουν για τους παρακάτω κυρίως λόγους:

• Έχεις την αίσθηση ότι δεν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις. Μπορεί να έχεις την αντίληψη ότι όσοι φτάνουν με επιτυχία τους στόχους τους (π.χ. όπως οι άνθρωποι που θεωρείς πετυχημένους) το κατορθώνουν ‘με τη μία’ – χωρίς εμπόδια, δυσκολίες ή αμφιβολίες. Έτσι, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα μπορεί να σκεφτείς – ‘αυτό που κάνω δεν μου φαίνεται καλό, μάλλον είναι λάθος, καλύτερα να τα παρατήσω’. Ωστό ... Διαβάστε περισσότερα »

Παρόλο που τη λέξη αυτοεκτίμηση τη συμπεριλαμβάνουμε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο πολύ συχνά, αν ρωτήσουμε τι είναι αυτοεκτίμηση πολλοί λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μπορούν να δώσουν μια σαφή απάντηση.

Η λέξη αυτοεκτίμηση έχει τη ρίζα της στο λατινικό ρήμα estimare δηλαδή αποτιμώ, που έχει διπλή έννοια, δηλαδή προσδιορίζω την αξία ενός πράγματος και έχω συγκεκριμένη τιμή για κάτι.

Με την ψυχολογική έννοια του όρου και με απλά λόγια είναι ο τρόπος που βλέπω τον εαυτό μου και, φυσικά, αν αυτό που βλέπουμε εμείς για μας, μας ικανοποιεί ή όχι. Η κριτική αυτή ματιά έχει πολύ μεγάλη σημασία για την ψυχική μας ισορροπία. Όταν είναι θετική μας δίνει τη δυνατότητα να ενεργούμε αποδοτικά, να νιώθουμε καλά και να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες χωρίς να πανικοβαλλόμαστε ή να τα παρατάμε. Αν είναι αρνητική μας γεμίζει πόνο, απογοήτευση, θλίψη και γενικά μας δυσκολεύει στην καθημερινή μας ζωή. Είναι σημαντικό λοιπόν να μπορεί να κοιτάξει κανείς μέσα του και να δει τι αυτοεκτίμηση έχει, θετική ή αρνητική.

Το ερώτημα που φυσικά γεννάται είναι πώς ξέρω αν έχω καλή ή κακή αυτοεκτίμηση;

Το θέμα της αυτοεκτίμησης είναι πολύπλοκο και βαθύ. Στόχος αυτού του μικρού άρθρου είναι μας δείξει δύο πράγματα: Πρώτον πώς γεννάται η αυτοεκτίμηση και δεύτερον από ποιές παραμέτρους εξαρτάται.

Πώς γεννάται η αυτοεκτίμηση;

Η αυτοεκτίμηση, καθώς και πολλά άλλα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά διαμορφώνονται από ... Διαβάστε περισσότερα »

Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους από το κοντινό μας, οικογενειακό και φιλικό, περιβάλλον οι οποίοι νοσούν από κάποιο χρόνιο νόσημα, όπως ο καρκίνος.

Το ερώτημα είναι αν μπορεί και κατά πόσο στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτών, το οικογενειακό περιβάλλον, να παίξει έναν ιδιαίτερα ενεργό ρόλο και πώς πρέπει να συμπεριφερθεί προς τον ασθενή.
Η απάντηση σίγουρα είναι ναι, μπορεί να διαδραματίσει ένα απίστευτα ζωτικό ρόλο και θα προσπαθήσουμε, παρά τους περιορισμούς του γραπτού λόγου, να τον περιγράψουμε.

Μία όχι τόσο σωστή αντιμετώπιση, που επικρατεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, είναι το οικογενειακό περιβάλλον να ‘αποκρύπτει’ την ιατρική διάγνωση της ασθένειας από τον ασθενή, μια και είναι συχνό το οικογενειακό περιβάλλον να ενημερώνεται πρώτο από τους γιατρούς. Εκτός από κάποιες περιπτώσεις, όπου και σε αυτές χρήσιμη θα ήταν η καθοδήγηση της οικογένειας από ψυχολόγο (σχετικά με τη γνωστοποίηση της ασθένειας στον ασθενή), η απόκρυψη της ιατρικής διάγνωσης, δεν σημαίνει ότι ο ασθενής δεν διαισθάνεται, δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του (πχ. τη συναισθηματική φόρτιση των δικών του ανθρώπων, τη στάση των γιατρών). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η απόκρυψη μπορεί να ‘τοποθετήσει’ τον ασθενή σε μία παρατεταμένη κατάσταση άγχους, η οποία θα έχει ποικίλες δυσάρεστες συνέπειες.

Πριν τις αναφέρουμε, πρέπει να τονίσουμε ότι δεν εννοούμε ότι η γνωστοποίηση της ιατρικής διάγνωσης πρέπει να γίνεται απροκάλυπτα και από οποιονδήποτε.

Σύμφωνα με τα λεξικά, δια-θέσιμος είναι αυτός που έχει την όρεξη, την επιθυμία να προσφέρει κάτι. Ο συναισθηματικά διαθέσιμος, σε πρώτο επίπεδο, έχει την πρόθεση να προσφέρει μέρος της ψυχής του και ταυτόχρονα αναζητά το αντίστοιχο. Σε δεύτερο επίπεδο, ο συναισθηματικά διαθέσιμος αφοσιώνεται στην ψυχική επιλογή του, αναζητά τρόπους να αυξήσει τη συναισθηματική ανταλλαγή, υποστηρίζει και δεν αμφισβητεί την αποκλειστικότητα και τη μοναδικότητα του συντρόφου του.

Λέγεται ότι στην ανθρώπινη επικοινωνία τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, ως αυτονόητα ή δεδομένα. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα στην ερωτική σχέση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Χρειάζεται λογική διερεύνηση, πριν μας παρασύρει στο χώρο των ψευδαισθήσεων, εκεί που κατοικεί η προαιώνια ανάγκη της ερωτικής εμπειρίας αλλά και ο φόβος της στέρησης του άλλου προσώπου, ο κίνδυνος της ταπείνωσης και η αποτυχία.

Αν και συχνά μελετούμε τα κριτήρια επιλογής συντρόφου, πρoσπερνάμε το πιο σημαντικό: αν αυτός ο άνθρωπος, με την τόσο ελκυστική προσωπικότητα θέλει να είναι μαζί μας. Δεν αρκεί να είναι πανέξυπνος, τίμιος, δυνατός, εν δυνάμει τρυφερός, ώριμος και σταθερός αλλά αν είναι διατεθειμένος να τα προσφέρει όλα αυτά σε μας. Δεν αρκεί να είναι περίεργος, να έχει ενδιαφέροντα ή να είναι αποφασιστικός στη ζωή. Είναι ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο έχει ως σκοπό να δώσει βασικές και χρήσιμες πληροφορίες σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το κοινωνικό και ψυχολογικό φαινόμενο που οι κοινωνικοί ψυχολόγοι ονομάζουν και είναι γνωστό ως ‘απάθεια του θεατή’.

Έτυχε ποτέ να ακούσεις ιστορίες π.χ. για την αδιαφορία που μπορεί να δείχνουν πολλοί περαστικοί σε έναν πολυσύχναστο δρόμο σε έναν άνθρωπο που μόλις έπεσε στο πεζοδρόμιο; Ή για την ομήγυρη που δημιουργείται γύρω από έναν τσακωμό στο δρόμο ή γύρω από ένα ατύχημα όπου οι άνθρωποι παρακολουθούν τι συμβαίνει αλλά κανείς δεν φαίνεται να επεμβαίνει ή ακόμα να καλεί έγκαιρα σε βοήθεια; Έχεις ίσως ποτέ εσύ ο/η ίδιος βρεθεί σε μια τέτοια θέση θεατή αναρωτώμενος/η μετά αν θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι;

Τι είναι η Απάθεια του Θεατή;

Είναι το κοινωνικό και ψυχολογικό φαινόμενο του να μην παρεμβαίνει ένας άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων σε μια κατάσταση όπου κάποιος άλλος ή άλλοι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει η τάση ένας άνθρωπος όταν είναι μόνος του να τείνει να βοηθήσει περισσότερο από το όταν βρίσκεται μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων. Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Μερικά παραδείγματα:

Απάθεια του Θεατή είναι το να αφήσεις ένα φίλο να οδηγήσει μεθυσμένος. Απάθεια του Θεατή, επίσης, είναι να μην αντιμετωπίσεις ή να μη βοηθήσεις ένα συνάδελφο που βλέπεις ότι δεν μπορεί να αντ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αναζήτηση του έρωτα και της αγάπης αλλά κι ο φόβος της απόρριψης ή της μοναξιάς περπατούν χέρι-χέρι στις ζωές των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν απέρριψε ή δεν απορρίφθηκε αλλά και κανείς δεν μπορεί να δηλώσει άτρωτος μπροστά στον πόνο ότι εκδιώχθηκε, στο φόβο ότι θα μείνει μόνος ή ότι δεν θα βρει ποτέ τον άνθρωπο της ζωής του. Είναι, άλλωστε, γνωστό ανθρώπινο χαρακτηριστικό η ανάγκη μιας ευχάριστης επαφής που θα διαρκεί για πάντα και άλλο τόσο είναι επίσης γνωστό ότι η πραγματικότητα διαψεύδει πολύ συχνά αυτή την ονειροπόληση.

Όμως, υπάρχει ένα όριο ανάμεσα στο συνηθισμένο φόβο απόρριψης, πένθιμο χαρακτηριστικό μιας σχέσης που τέλειωσε, και στην αυξημένη προδιάθεση κάποιων ανθρώπων που αδυνατούν να αντέξουν την απώλεια και τον αποχωρισμό, επειδή γι αυτούς η σχέση απέκτησε τεράστια συναισθηματική αξία. Η συναισθηματική δομή σε αυτές τις περιπτώσεις αναπτύσσει τέτοιες τάσεις προσκόλλησης ώστε να αδυνατούν να ξεχωρίσουν το ‘εγώ’ από το ‘εσύ’, σε αναζήτηση περισσότερο της ταύτισης και λιγότερο της αυτονομίας, κατάσταση που περισσότερο μοιάζει με συναισθηματικό εκβιασμό παρά με αγάπη.

Μελετώντας τις σχέσεις που έχουν ως κινητήρια δύναμη αυτούς τους δυο υποσυνείδητους φόβους, την απόρριψη και τη μοναξιά, μπορούμε εύκολα να παρατηρήσουμε ότι συνήθως οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους για να αποφύγουν τη μοναξιά, την κοινωνική απόρριψη, να μη μένουν μόνοι τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές ή αργότερα στα γηρατειά τους.

Μερικές φορές είναι ευκολότερο να μιλήσει κάποιος για το κυνήγι της ευτυχίας παρά να το πραγματοποιήσει.

Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι η ευτυχία σε μεγάλο ποσοστό καθορίζεται από γενετικούς παράγοντες, την υγεία και άλλες αιτίες που σε μεγάλο βαθμό είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι στην πραγματικότητα μπορούν να ελέγξουν την ευτυχία τους και να την αυξήσουν μέσω ορισμένων πρακτικών.

Η ψυχολόγος Sonja Lyubomirsky, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, που έλαβε μέρος στο Συνέδριο της Αμερικανικής ‘Ενωσης για την πρόοδο της επιστήμης, αναρωτιέται αν είναι δυνατόν να γίνουμε περισσότερο ευτυχισμένοι. Παρά το εύρημα ότι η ευτυχία είναι σε κάποιο βαθμό γενετικά καθορισμένη και παρά το ότι οι καταστάσεις έχουν μικρότερη επίδραση στην ευτυχία από αυτή που νομίζουμε, θεωρεί ότι μεγάλο ποσοστό ευτυχίας βρίσκεται στη δύναμή μας να την αλλάξουμε. Πέρσι ανασκόπησε 51 έρευνες, που εξέτασαν προσπάθειες για αύξηση της ευτυχίας μέσω διαφόρων ειδών θετικής σκέψης και ανακάλυψε ότι οι πρακτικές αυτές μπορούν να ενισχύσουν σημαντικά την ευεξία. Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο περιοδικό ‘Journal of Clinical Psychology. ... Διαβάστε περισσότερα »

Η λέξη ‘ψύχωση’ είναι μία λέξη η οποία χρησιμοποιείται υπερβολικά συχνά από τον κόσμο με λάθος νόημα και περιεχόμενο. Στο κείμενο αυτό, γίνεται μία προσπάθεια να δοθεί μία επιστημονική αλλά και κατανοητή ερμηνεία του όρου, αλλά και της θεραπευτικής αντιμετώπισης που θα ήταν ιδανικό να ακολουθείται. Κάτι που δυστυχώς συχνά δεν γίνεται λόγω του ότι το συγγενικό περιβάλλον του ατόμου, συχνά δεν γνωρίζει πώς πρέπει να αντιμετωπίσει μία κατάσταση σαν αυτή.

Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι η ανάγνωση του άρθρου αυτού και συμπτωμάτων που αναφέρονται, δεν πρέπει να οδηγήσει τον αναγνώστη να εξάγει για τον εαυτό του ή οποιονδήποτε άλλο, μία ‘διάγνωση’, καθώς πολλές φορές στην ψυχιατρική, ψυχικές καταστάσεις που θεωρούνται πιο ‘απλές’, όπως το άγχος μπορεί να μοιάζουν, στον μη ειδικό, σε κάποια σημεία με πιο ‘σύνθετες’ καταστάσεις.

Τι εννοούμε με τον όρο ψύχωση;

Με τον όρο ψύχωση αναφερόμαστε σε μία κατηγορία διαταραχών, οι οποίες έχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συμπτώματα, όχι σε μία συγκεκριμένη διαταραχή. Είναι σαν να λέμε ‘παθήσεις στομάχου’, όπου αυτές μπορούν να είναι διάφορες, και όχι κάποια συγκεκριμένη όπως το έλκος. Η σχιζοφρένεια για παράδειγμα, είναι μία διαταραχή η οποία ‘κατατάσσεται’ στις ψυχώσεις, ακόμα και αυτή όμως έχει μία μεγάλη διαφοροποίηση στα συμπτώματά της, από άτομο σε άτομο.

Αναφορά σε κάποια συμπτώματα ψύχωσης

Προτού ανα ... Διαβάστε περισσότερα »

Πολλές φορές, με μια πρόχειρη ματιά, φαίνεται ότι ο σύντροφός μας είναι αυτός που μας προκαλεί άγχος, θυμό, στενοχώρια ή λύπη. Είναι αυτός και μόνο αυτός που κρατά τη χαρά μας, είναι αυτός που την εμποδίζει. 'Με θυμώνεις', 'με νευριάζεις' και άλλα παρόμοια.

Είναι αλήθεια ότι το ερέθισμα, δηλαδή η συμπεριφορά, προέρχεται από κάποιον εκεί έξω και εν προκειμένω τον σύντροφό μας. Αυτό είναι ένα αληθινό γεγονός, ο σύντροφός μας συμπεριφέρθηκε ή είπε κάτι που μας εξαγρίωσε.

Δεν είναι τα γεγονότα αλλά οι σκέψεις η συναισθηματική επένδυση που κάνουμε γύρω από αυτά.

Με λίγα λόγια, η συναισθηματική μας αντίδραση είναι ανάλογη με την ερμηνεία που κάνουμε που κι αυτή με τη σειρά της είναι συνάρτηση προσωπικών παραγόντων, όπως είναι η αυτοεκτίμηση, οι αντιλήψεις, οι προκαταλήψεις κλπ.:

• Ο σύντροφός μου με επαινεί μπροστά στους φίλους μας για την μαγειρική μου κι εγώ θυμώνω (μειωμένη αυτοεκτίμηση και πιθανή ερμηνευτική σκέψη: δεν βρίσκει τίποτε καλό σε μένα παρά μόνο το φαγητό, αυτό μόνο τον ενδιαφέρει, βολεμένος είναι)
• Ο σύντροφός μου με επαινεί μπροστά στους φίλους μας για την μαγειρική μου κι εγώ χαίρομαι πάρα πολύ (καλή αυτοεκτίμηση και πιθανή ερμηνεία: δεν θαυμάζει μόνο τα επαγγελματικά μου προσόντα, απολαμβάνει και τα μαγειρικά μου ταλέντα μου)

Ασφαλώς οι ερμηνείες είναι βολικές, διευκολύνουν τις συναλλαγές μας, μας διευκολύνουν για το τί είναι κατάλληλο ή ακατάλληλο για τις σχέσεις μας, όμως υπάρχει ένα με ... Διαβάστε περισσότερα »

• ‘Ο αδύναμος δεν μπορεί να συγχωρέσει ποτέ. Η συγχώρεση είναι ικανότητα των δυνατών’ M. Ghandhi
• ‘Όταν συγχωρείς, ελευθερώνεις έναν φυλακισμένο και ανακαλύπτεις ότι ο φυλακισμένος ήσουν εσύ’ Lewis Smendes

Πολλές φορές η ζωή και οι σχέσεις με τους ανθρώπους μας επιφυλάσσουν απογοήτευση, αδικία και πόνο-συναισθήματα που μας οδηγούν στο μίσος, τον θυμό και τη δυστυχία.

Το αντίδοτο για όλα αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα είναι η πίστη και η ελπίδα για το μέλλον. Η απόφαση για μια καινούργια αρχή και η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.

Η συγχώρεση έχει, αναμφισβήτητα, λυτρωτική δύναμη αλλά πόσο εύκολο είναι να συγχωρέσεις όταν οι πράξεις κάποιου, μια κατάσταση- συχνά και τα ίδια τα λάθη μας- μας έχουν βυθίσει σε απελπισία;

Συγχώρεση δεν σημαίνει να δεχόμαστε και να ανεχόμαστε συμπεριφορές και καταστάσεις και να επιτρέπουμε σε κάποιον που μας έκανε κακό να εξακολουθεί να καταστρέφει τη ζωή μας.

Συγχώρεση είναι η απελευθέρωση και η εσωτερική γαλήνη που νιώθουμε όταν αφήνουμε πίσω μας ότι έχει γίνει και δεν μπορεί να αλλάξει. Όταν σταματάμε να αναμασάμε και να μεγεθύνουμε ότι μας ακινητοποιεί και μαυρίζει την ψυχική μας διάθεση.

Από τη συγχώρεση αναβλύζει η πίστη και η επίγνωση ότι θα τα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, ότι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία, κάνοντας επιλογές και δημιουργώντας.

Όταν είμαστε δέσμιοι του μίσους, της εκδίκησης και του θυμού, είναι σαν να επιτρέπουμε σε κάποιον να ... Διαβάστε περισσότερα »

Η Διπολική διαταραχή επικράτησε να αποκαλείται μανιοκατάθλιψη στην επιστημονική καθομιλουμένη ορολογία, για τον λόγο ότι οι άνθρωποι με διπολική διαταραχή περνούν από κύκλους ή φάσεις ‘μανίας’ (επιστημονικός όρος που απαιτεί ιδιαίτερη περιγραφή), οι οποίοι εναλλάσσονται με κύκλους ή φάσεις βαθιάς κατάθλιψης.

Στην κατάθλιψη, υπάρχουν χρονικές περίοδοι, εβδομάδων ή και μηνών, όπου η κατάθλιψη είναι πιο βαριά και βαθιά, και τις ονομάζουμε Μείζονα καταθλιπτικά ‘επεισόδια’ (ο όρος επεισόδιο αναφέρεται σε μία χρονική περίοδο όπου υπάρχει έναρξη, κορύφωση, και ύφεση των συμπτωμάτων). Στην Διπολική διαταραχή, εκτός από τα Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια, παρουσιάζονται σε διαφορετική χρονική περίοδο από τα καταθλιπτικά, μανιακά ή υπομανιακά επεισόδια, όπου η συναισθηματική διάθεση του ατόμου είναι ιδιαίτερα ‘ανεβασμένη ή διεγερμένη’.

Μερικές φορές παρουσιάζονται και μεικτά επεισόδια που έχουν στην ίδια χρονική περίοδο καταθλιπτικά και μανιακά στοιχεία. Βασικό χαρακτηριστικό της Διπολικής διαταραχής πάντως είναι η εναλλαγή της συναισθηματικής διάθεσης του ατόμου μεταξύ δύο ακραίων πόλων, της υπερβολικής ευφορίας ή ευερεθιστότητας από την μία, και της κατάθλιψης από την άλλη, εξού και η ονομασία Διπολική διαταραχή.

Η Διπολική διαταραχή δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο στο να διαγνωσθεί και μερικές φορές μπορεί να διαφύγει από τον ειδικό καθώς αυτός μπορεί να γνωρίσει τον άνθρωπο σε χρονική περίοδο, που βρίσκεται σε μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο, ... Διαβάστε περισσότερα »

Πώς μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά μεταξύ του να είστε θυμωμένος και του να έχετε πρόβλημα διαχείρισης θυμού;

Ο Dr. Redford Williams, Καθηγητής ψυχολογίας του Duke University Medical Center, αναφέρει 7 σημάδια που δείχνουν ότι κάποιος εμφανίζει ‘υπερφόρτωση’.

Αν πιστεύετε ότι έχετε πρόβλημα διαχείρισης θυμού είναι σημαντικό να αναζητήσετε βοήθεια ειδικού.

Ο θυμός μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα. Πολλές φορές μας δείχνει ότι πρέπει να δράσουμε, δηλώνει ο Dr. Williams.

Κάποιοι που εκνευρίζονται με θέματα που δεν έχουν συνέπειες, όπως στην οδήγηση ή στην αναμονή του ασανσέρ ενδεχομένως πάσχουν από πρόβλημα θυμού.

Οι θυμωμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι ανυπόμονοι. Πολλές φορές δυσκολεύονται να περιμένουν τους άλλους να τελειώσουν αυτό που λένε. Ακόμα και όταν αφήσουν τον άλλον να μιλήσει μπορεί στην πραγματικότητα να μην ακούν αλλά να προσποιούνται ότι προσέχουν.

Άνθρωποι που περνούν πολύ χρόνο παραπονούμενοι για τα ελαττώματα και τις παραλείψεις των άλλων μπορεί να έχουν πρόβλημα θυμού, δηλώνει ο Dr. Williams. Ορισμένοι θυμωμένοι άνθρωποι μαλώνουν για πολιτικά θέματα και άλλοι για τα σπορ. Αλλά το δηλητήριο έχει την ίδια πηγή. Τον θυμό.

Οι σχέσεις μπορεί να υποφέρουν όταν κάποιο ... Διαβάστε περισσότερα »

Δυσχέρεια στην έκφραση, έλλειψη δημιουργικότητας και αυθορμητισμού: σε αυτά τα προβλήματα μπορεί να δώσει λύσεις η μουσικοθεραπεία, μια σχετικά καινούργια μέθοδος, που βασίζεται στο γεγονός ότι η ικανότητά μας να ανταποκρινόμαστε στη μουσική είναι έμφυτη και δεν αλλοιώνεται μέσα από την αρρώστια ή την αναπηρία. Και με τον τρόπο αυτόν προάγονται η ψυχική, η σωματική και η πνευματική μας υγεία.

Ο θεραπευτής ενθαρρύνει το παιδί να εξερευνήσει τον κόσμο του ήχου μέσα από τη φωνή του ή μέσα από απλά μουσικά όργανα, που δεν απαιτούν μουσική γνώση, ώστε να δημιουργήσει τη δική του μουσική γλώσσα επικοινωνίας.

Η ενεργητική μουσικοθεραπεία είναι μια σχετικά καινούργια θεραπεία για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι μια ειδικότητα με πολλαπλές εφαρμογές, η οποία απευθύνεται σε μεγάλη γκάμα ατόμων όλων των ηλικιών. Πιο συγκεκριμένα, η μουσικοθεραπεία απευθύνεται σε άτομα με:

• Ψυχολογικά προβλήματα.
• Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές.
• Νευρολογικές παθήσεις.
• Ψυχιατρικές παθήσεις.
• Μαθησιακές δυσκολίες.
• Κινητικά προβλήματα.
• Ανάγκη στήριξης σε περιόδους αλλαγών, συναισθηματικών διαταραχών και ψυχικής έντασης.
• Εξαρτήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ κτλ).
• Ανίατες ασθένειες (AIDS, καρκίνο κτλ).
• Ανάγκη για δημιουργική έκφραση, χωρίς όμως να χρειάζεται να έχουν μουσικές γνώσεις.

Η μουσικοθεραπεία, η οποία αποκαλείται και μουσική ψυχοθεραπεία, είναι μια μορφή δημιουργικής ψυχοθεραπείας. Ε ... Διαβάστε περισσότερα »

Ξεκινώντας πρέπει να διακρίνουμε τον φόβο από το άγχος.

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα, όπως η χαρά, η λύπη κλπ. Το άγχος είναι μία κατάσταση όπου το μυαλό μας βρίσκεται το ίδιο, και θέτει τον οργανισμό μας, σε μία κατάσταση ‘συναγερμού’ και ετοιμότητας αντίδρασης, σε οτιδήποτε αυτό θεωρεί ως απειλή. Επομένως το άγχος είναι μία λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μία κατάσταση, η οποία περιλαμβάνει και συναισθήματα όπως ο φόβος, αναφέρεται όμως σε μία γενικότερη κατάσταση του οργανισμού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε για παράδειγμα να πούμε ότι όταν νιώθουμε άγχος για τις πανελλήνιες εξετάσεις που πρόκειται να δώσουμε, υπάρχει ‘στο κέντρο αυτού του άγχους’, το συναίσθημα του φόβου. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το συναίσθημα του φόβου δημιουργείται από σκέψεις που κάνουμε γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Σκεφτόμαστε π.χ ότι αν δεν πετύχουμε στις εξετάσεις, θα απογοητεύσουμε τους δικούς μας ανθρώπους, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Η σκέψη αυτή είναι ικανή να ‘δημιουργήσει’ το συναίσθημα του φόβου και επομένως να μας βάλει σε μία κατάσταση διαρκούς άγχους. ‘Υπεύθυνος’ για τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι ο λεγόμενος συναισθηματικός εγκέφαλος.

Όπως έχουμε αναφέρει σε σχετικά άρθρα, αποσκοπεί στο να μας προστατεύσει από μία άμεση ή έμμεση απειλή, γι αυτό και αντιδρά πρώτος όταν βρεθούμε σε κίνδυνο, π.χ μπροστά σε ένα επικίνδυνο ζώο. Το συναίσθημα του φόβου λοιπόν, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, σκοπό έχει να μας προστατέψει. Να ‘ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εμφάνιση όγκου στον εγκέφαλο δεν απειλεί μόνο την υγεία του ασθενούς αλλά και τη συμπεριφορά του, καθώς είναι δυνατό να επηρεαστούν σημαντικά κέντρα του εγκεφάλου. Έτσι, είναι απαραίτητη η εκτίμηση της κατάστασης από νευροψυχολόγο, για να διασφαλιστούν μια σειρά από πλεονεκτήματα στην αντιμετώπιση της πάθησης. Ποια είναι αυτά, όμως, και ποιο το όφελος για τον ασθενή;

Η νευροψυχολογική αξιολόγηση είναι ευέλικτη, σύντομη, αντικειμενική και αξιόπιστη, καθώς πολλές μελέτες έχουν εξασφαλίσει ποικιλία και ποιότητα στα εργαλεία που χρησιμοποιεί.

Οι ενδοκρανιακοί όγκοι οφείλονται στην ανεξέλεγκτη διαίρεση κυττάρων που συνωστίζονται μέσα στο κρανίο, όπου ακόμα και ένας μικρός, αργά αναπτυσσόμενος όγκος μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα, τα οποία είναι ικανά να οδηγήσουν ως το θάνατο.

Τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η παρουσία ενός όγκου στον εγκέφαλο εξαρτώνται από το είδος, το μέγεθος και την ανατομική θέση στην οποία αναπτύχθηκε, καθώς ο εγκέφαλος είναι το κέντρο της συμπεριφοράς μας, δηλαδή της σωματικής (π.χ. κίνηση), της γνωστικής (μνήμη, γλώσσα) και της ψυχικής (π.χ. συναίσθημα) λειτουργίας μας.

Με τη σχέση της εγκεφαλικής δυσλειτουρ ... Διαβάστε περισσότερα »

‘ Εμείς είμαστε η ενσάρκωση της συνέχειας

Εκείνων που στη δική μας εποχή δεν έφτασαν.

Και άλλοι θα είναι, και είναι, η δική μας αθανασία πάνω στη γη ’  ( J . B . Borges )

Συμφωνώντας με το παραπάνω γνωμικό, πολλές φορές αναρωτήθηκα για αυτές τις σημαντικές άλλες καταγωγές μας. Βέβαια αυτές οι σκέψεις δραστηριοποιούνταν και με μία αφορμή προερχόμενη από την οικογένεια καταγωγής, ή προσωπικού βιώματος.

Οι μεγαλύτεροι αναφωνούν ‘.....Μα τι παιδιά κάναμε…παιδιά είναι αυτά....έτσι τα μεγαλώσαμε εμείς;’ αλλά και οι μικρότεροι όμως απαντούν είτε: ‘Εσείς φταίτε..... εσείς μας μεγαλώσατε έτσι .... ααααα...ας μην μας κάνατε....’, αλλά και: ‘Οι γονείς μας ότι μπόρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Μαρία Γ. Σαράντη, Μ.Α., Κλινική Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια

Ζήλεια. Συναίσθημα δυσάρεστο και έντονο. Μπορεί να γίνει δυσβάσταχτο και βασανιστικό για αυτόν που το νιώθει και αν το διαχειριστεί ακατάλληλα πιθανόν να δημιουργήσει δυσκολίες στην οποιαδήποτε σχέση αφορά.

Στο λεξικό η λέξη αυτή ερμηνεύεται ως ‘δυσαρέσκεια για ξένη ευτυχία’ αλλά δεν προσδιορίζει επαρκώς αυτό το συναίσθημα και δεν είναι συνώνυμη με τον φθόνο που στο λεξικό ορίζεται ως ‘λύπη για ξένα αγαθά, κακεντρέχεια’. Η ζήλεια δεν βιώνεται μόνο σε σχέση με την ύλη αλλά και με πρόσωπα και με καταστάσεις.

Για παράδειγμα, ζηλεύει κάποιος ένα ενδιαφέρον ταξίδι, ένα ωραίο αυτοκίνητο, ένα πολύ καλόγουστο σπίτι. Μπορεί κάποιος να ζηλεύει αν ο σύντροφός του αναφέρεται σε σχέσεις που είχε στο παρελθόν, να ζηλεύει τον αδελφό του και τη σχέση που έχει με τον πατέρα, τη μητέρα ή το πώς έχει εξελιχθεί στη ζωή του. Η ζήλεια μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε και για τον οποιονδήποτε φαινομενικό λόγο. Είναι προσωπική υπόθεση αυτού που τη βιώνει αλλά επηρεάζει ... Διαβάστε περισσότερα »

Στην εποχή μας, είναι βέβαιο, ότι θα επιβιώσουν οι οργανισμοί εκείνοι που θα κάνουν τη διαφορά στις λεπτομέρειες. Πολλά είναι τα super markets που ο καταναλωτής γνωρίζει και πιθανότατα να είναι το ίδιο οικονομικά συμφέροντα. Θα επιλέξει όμως να ψωνίσει, εκεί που τον εξυπηρετούν με χαμόγελο, με ευγένεια και ζωντάνια.

Σε συνεχή εκπαίδευση…

Στην εταιρεία σας, το τμήμα πωλήσεων είναι η αιχμή του δόρατός σας. Για αυτό, τους πωλητές σας τους φροντίζετε, τους εκπαιδεύετε σε νέες μεθόδους πωλήσεων, με τεχνικές για ομαδικές εργασίες κλπ. Φέρνετε ειδικούς εκπαιδευτές – ακόμα και από το εξωτερικό – που υπόσχονται αυξημένες πωλήσεις και πωλητές ‘άλογα’.

Ρωτήστε φτασμένους πωλητές σας, πόσα σεμινάρια για πωλήσεις έχουν παρακολουθήσει στη σταδιοδρομία τους μέχρι σήμερα. Οι περισσότεροι είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να τα απαριθμήσουν.

Παρόλα αυτά εσείς θέλετε να τους ενισχύσετε, να τους κάνετε πρώτους στην αγορά. Ιδέες και ιδέες περνούν από το μυαλό σας, από το να ... Διαβάστε περισσότερα »

Λέγεται πως η αγάπη είναι το μόνο μέγεθος που όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται. Φαίνεται όμως πως κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την επιθετικότητα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους ήταν κακοποιημένοι στην παιδική τους ηλικία. Το μοίρασμα της επιθετικότητας στα παιδιά πολλαπλασιάζει το πρόβλημα.

Μιλάμε πάντα για την καταστροφική επιθετικότητα που είναι ‘προνόμιο’ δυστυχώς μόνο του ανθρωπίνου είδους. Η επιβιωτική επιθετικότητα που χαρακτηρίζει όλα τα έμβια όντα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του είδους και απολύτως κατανοητή στο σύστημα ζωής του πλανήτη μας.

Η καταστροφική επιθετικότητα των γονέων προς τα παιδιά είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Στην ελληνική μυθολογία ο Κρόνος καταπίνει τα παιδιά του για να μην του πάρουν την εξουσία. Ο Tάνταλος τεμαχίζει τον γιο του Πέλοπα και τον προσφέρει γεύμα στους Θεούς. Μια γυναίκα, η Μήδεια, τα θανατώνει από ερωτικό πάθος. Επίσης, τα παραμύθια ‘Κοντορεβυθούλης’ καθώς και ‘Ο Χάνσελ και η Γκσρέττελ’, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Στο σήμερα, μόνο στις ΗΠΑ, αναφέρονται κάθε χρόνο 100.000 - 200.000 περιπτώσεις σωματικής κακοποίησης παιδιών, 700.000 παραμελήσεις, 2.000 θάνατοι. Το 30% παγκοσμίως των καταγμάτων των παιδιών, εάν εξαιρεθούν τα τροχαία, οφείλονται σε κακοποίηση.

... Διαβάστε περισσότερα »

‘Είναι ένα κρύο απογευματάκι στα τέλη του Δεκέμβρη. Περπατώ σε στολισμένους δρόμους με λαμπάκια και πολύχρωμα στολίδια, ακούω φωνές και… ουρλιαχτά από παιδάκια, μαμάδες να τρέχουν τριγύρω με άπειρες σακούλες κρεμασμένες στα χέρια τους. Αυτό είναι το περίφημο πνεύμα των Χριστουγέννων; Κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την εικόνα. Έχει κάτι που με αγχώνει απίστευτα. Γιατί όμως;’…

Μη ρεαλιστικοί στόχοι

Ο κύριος λόγος για την εκδήλωση άγχους την περίοδο των γιορτών είναι η ύπαρξη μη ρεαλιστικών στόχων. Από την εποχή που ήμασταν παιδιά, έχουμε πολύ συγκεκριμένες προσδοκίες για το πώς πρέπει να είναι τα Χριστούγεννα. Στην τηλεόραση βλέπουμε συνήθως τις τέλειες εικόνες οικογένειας, φίλων, πάρτι και δώρων. Αυτό που συνήθως ξεχνάμε είναι ότι αυτές οι εικόνες είναι σκηνοθετημένες. Δεν είναι κακό η δική μας γιορτή να μην είναι τόσο τέλεια.

Υπερβολικές δραστηριότητες

Το πρόβλημα είναι ότι στη διάρκεια των γιορτών απολαμβάνουμε πάρα πολλά πράγματα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Οι πάρα πολλές δραστηριότητες, ακόμα και αν είναι διασκεδαστικές, περισσότερο μας εξαντλούν παρά μας ικανοποιούν.

Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα έχουν και παράπλευρες επιπτώσεις: δεν αντιμετωπίζουμε μόνο πίεση στην εργασία μας ή στην κοινωνική μας ζωή, αλλά και στην ίδια μας τη σκέψη, τη συμπεριφορά μας. Η επιστήμη της ψυχολογίας, έχοντας αντιμετωπίσει αντίστοιχα θέματα, μπορεί να μας βοηθήσει. Με ποιον τρόπο, όμως, και πόσο αποτελεσματικά;

Η μελέτη των ψυχικών επιπτώσεων από την οικονομική κρίση άρχισε αρκετά χρόνια πριν, όταν οι οικονομικές δυσκολίες έγιναν εμφανείς σε χώρες όπως οι ΗΠΑ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, από το Δεκέμβριο του 2007 έως και το Σεπτέμβριο του 2009, παρουσιάστηκε μεγάλη αύξηση της ανεργίας και σε αυτό το χρονικό διάστημα χάθηκαν 6,7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Οι ψυχικές συνέπειες της κρίσης είναι εύκολο να προβλεφθούν αφού η επιστήμη ήδη γνωρίζει τις συνέπειες:

• Μιας σημαντικής απώλειας στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου ή ένα διαζύγιο. Η οικονομική κρίση ως φαινόμενο αποτελεί απώλεια, γιατί συνιστά απώλεια της σιγουριάς, και της ασφάλειας εφόσ ... Διαβάστε περισσότερα »

Συνήθως ο πατέρας είναι αυτός ο οποίος εδραιώνει στην ψυχή του παιδιού το συναίσθημα της ασφάλειας. Θεωρείται ο προστάτης και ο υπερασπιστής της οικογένειας.

Για πολύ καιρό οι θεωρητικοί της ψυχολογίας αγνόησαν το ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και ειδικά στην ανάπτυξη του παιδιού.

Ίσως γιατί πίστευαν ότι η επίδρασή του έχει μικρότερη σημασία από εκείνη της μητέρας.
Σήμερα η επιστήμη της ψυχολογίας έγκυρα μας λέει ότι η αλληλεπίδραση πατέρα-παιδιού είναι πολύ σημαντική και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την προσωπικότητα του παιδιού.

Το 50% των χωρισμένων πατεράδων καταλήγουν να έχουν χάσει την ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους. Κάποιοι διακόπτουν κάθε επικοινωνία, άλλοι διατηρούν μια εθιμοτυπική σχέση, ίσως αυτή που έχει επιβάλλει το Δικαστήριο. Με τον τρόπο αυτό το μήνυμα πυο στέλνει στο παιδί είναι ότι δεν αξίζει το χρόνο του και την προσοχή του. Ένα μήνυμα που με επιείκια θα χαρακτηρίζαμε 'τραυματικό' και όταν το παιδί είναι αγόρι η κατάσταση επηρεάζει αποφασιστικά την ψυχή του παιδιού.

Αρχικά όλοι ως β ... Διαβάστε περισσότερα »

Η δημιουργία και η ανάπτυξη του γνωστικού αντικειμένου της Κοινωνιολογίας του Σώματος οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στην Κοινωνιολογία της Ιατρικής (κοινωνιολογία της υγείας και της ασθένειας).

Παρά το γεγονός ότι το σώμα εμπλέκεται άμεσα στην εκδήλωση της κοινωνικής δράσης, η προσέγγιση του σώματος ως καθαυτού γνωστικού αντικειμένου αντιμετωπίστηκε από την κλασική Κοινωνιολογία με διστακτικότητα, αφού αρχικά θεωρήθηκε ότι το ανθρώπινο σώμα δε μπορούσε να προσφέρει τίποτα στην ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων και αντιμετωπίστηκε απλώς ως μια βιολογική οντότητα. Έτσι, παρά το γεγονός ότι με την Κοινωνιολογία της Ιατρικής αναδείχτηκε και προβλήθηκε η σημασία του σώματος για την Κοινωνιολογία, η Κοινωνιολογία του Σώματος αποτέλεσε έναν ξεχωριστό τομέα μελέτης στα μέσα της δεκαετίας του 1980, οπότε άρχισε να αναπτύσσεται η βιβλιογραφία γύρω από το σώμα, καθώς και θεωρητικές κοινωνιολογικές προσεγγίσεις για το σώμα.

Η Κοινωνιολογία του Σώματος συνιστά ένα ανερχόμενο γνωστικό ... Διαβάστε περισσότερα »

Ιδρώτας, ταχυπαλμία, πόνος στο στήθος, δύσπνοια, ναυτία: 4 στα 100 άτομα ζουν την τρομακτική εμπειρία των κρίσεων πανικού. Οι περισσότεροι από αυτούς τείνουν να αποδίδουν τα συμπτώματα αυτά σε οργανικά αίτια. Οι επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων αυτών είναι πολλές και έντονες.

Τι ακριβώς συμβαίνει, όμως, και πώς μπορεί να βοηθήσει η ψυχολογία; Συνήθως τα άτομα που προσβάλλονται από κρίσεις πανικού αγνοούν την ψυχολογική διάσταση της παθήσεώς τους επειδή τα συμπτώματα που βιώνουν μοιάζουν με οργανικά φαινόμενα όπως ένα καρδιακό επεισόδιο. Οι κρίσεις πανικού προσβάλλουν 4 στους 100 ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας.

Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κρίσης εμφανίζονται συμπτώματα όπως επιτάχυνση του καρδιακού ρυθμού, εφίδρωση, πόνος στο στήθος, δυσκολίες στην αναπνοή, ναυτία και ένας έντονος φόβος ότι χάνουν τον έλεγχο και τρελαίνονται ή πεθαίνουν. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι πρόκειται για μια τρομακτική εμπειρία για όσους τη βιώνουν.

Το κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που προσβάλλονται από κρίσεις πανικού είναι ότι, ενώ όλοι βιώνουμε άγχος στην καθημερινότητά μας, εκείνοι δεν αντεπεξέρχονται στον ίδιο βαθμό, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται αισθητά η ψυχική τους υγεία, αλλά και η καθημερινότητά τους. Τo άγχος τους, λοιπόν, χαρακτηρίζεται παθολογικό και ... Διαβάστε περισσότερα »

Συχνά παρατηρούμε τη διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι σε εορτές που συμβολίζουν το πέρασμα του χρόνου (γενέθλια, πρωτοχρονιά, επέτειοι). Άλλοι νιώθουν ικανοποίηση, ενώ σε άλλους ανθρώπους φέρνουν μελαγχολική διάθεση. Ο φόβος του χρόνου που περνά, δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς ο άνθρωπος είναι ένα ον που έχει συνείδηση του τέλους της ύπαρξής του. Παρόλα αυτά, πολλοί άνθρωποι εστιάζουν σε αυτό το τέλος, χάνοντας την ουσία της ύπαρξής τους. Αντίθετα, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία παραμένουν υπερδραστήριοι. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν σε αυτούς τους τελευταίους υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό που καθορίζει τη στάση τους απέναντι στη ζωή.

Σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος, συχνά παρατηρείται μία ιδιαίτερα αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί αρχίζουν να εστιάζουν περισσότερο στο να εκμεταλλευτούν δημιουργικά τον προσωπικό τους χρόνο, την επαφή με άλλους ανθρώπους, και λιγότερο σε ότι θεωρούσαν μέχρι το σημείο εκείνο ως υποχρέωσή τους ... Διαβάστε περισσότερα »

Υπάρχουν φορές που το σώμα θέλει να κινητοποιήσει όλο το ανθρώπινο σύστημα όταν εκείνο έχει πιεστεί για ή σε κάτι. Πολλές φορές αφήνουμε τα συμπτώματα να φανούν στο σώμα μας για να αναρωτηθούμε και μετά να κινητοποιηθούμε.

Είναι περισσότερο εύκολο κάποιος να προσπεράσει κάτι που μπορεί να τον θυμώνει, να τον πιέζει, να τον ενοχλεί, το σώμα όμως θα έρθει για να του υπενθυμίσει ότι μ’ αυτόν τον τρόπο απλώς το κουκουλώνει και στην ουσία του, δεν το αντιμετωπίζει.

Οι περισσότεροι θέλουν να ακούσουν καθαρά από τον γιατό που έχουν επισκεφτεί ότι οργανικά είναι καλύτερα από ποτέ, για να αναρωτηθούν μετά «άρα τι μου συμβαίνει». Οι περισσότεροι από εμάς, κάποιες στιγμές στη ζωή μας, ανατρέξαμε σε γιατρούς για ένα απλό ενόχλημα, κι ενώ κάναμε ένα σωρό εξετάσεις και αποκλείσαμε όλες τις εκδοχές, τελικά ακούσαμε το γιατρό μας να μας λέει ότι "είναι ψυχολογικό".

Εκεί έρχεται και ο φόβος του καθενός, ότι, τι μπορεί πραγματικά να του συμβαίνει. Δυστυχώς η κοινωνία μας για αμυντικούς λόγους όποιος μπορεί να βρεθεί σε μία φάση μπερδ ... Διαβάστε περισσότερα »