Η θεραπεία της δόκιμης μονάχης. Μεταξύ των πολλών και ποικίλων θαυμάτων που ενεργεί η χάρη της Παναγίας Μαλεβής, είναι χαρακτηριστικά η θεραπεία της δόκιμης μοναχής Βερονίκης, στη μονή αγίου Ιωάννου Θεολόγου, στον συνοικισμό του Παπάγου: Η Βερονίκη έπασχε από καρκίνο. Είχε νοσηλευθεί πολλές φορές στο νοσοκομείο της Βούλας. Τελικά επέστρεψε στη μονή της, παράλυτη στα χέρια και στα πόδια, για να πεθάνει εκεί. Οι μοναχές συμφώνησαν να καρεί μεγαλόσχημη την Τετάρτη, 8 Μαρτίου 1970, για να «φύγει» σαν μοναχή. Ο γιατρός όμως δεν έδινε πολλά περιθώρια ζωής, γι΄ αυτό αποφασίστηκε να γίνει η κουρά την Κυριακή της 5ης Μαρτίου στον εσπερινό. Θα τη μετέφεραν στον ναό στα χέρια, πάνω σε πολυθρόνα. Κάποια κυρία της ετοίμασε το καλογερικό σχήμα και της φόρεσε ένα φυλαχτό, που περιείχε και μπαμπάκι ποτισμένο με το μύρο της Μαλεβής. Την Πέμπτη, την Παρασκευή και το Σάββατο η άρρωστη βρισκόταν σε αφασία. Το Σάββατο υπέφερε όλη την ήμερα από φρικτούς πόνους. Το απόγευμα κατάφερε να ζητήσει μια παυσίπονη ένεση, η οποία της έφερε ύπνο. Ενώ κοιμόταν, άκουσε κάποια στιγμή ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα. — Ποιός είναι; ψιθύρισε με φανερή δυσαρέσκεια. Δεν μ΄ αφήνουν να ησυχάσω! Και τότε βλέπει ν΄ ανοίγει η πόρτα και να μπαίνουν στο κελλί τρία άτομα: Μία ωραία και μεγαλοπρεπής κυρία, ένας δεσπότης κι ένα ακόμη επίσημο πρόσωπο, πού φορούσε χιτώνα. Καθώς εκείνη τους
... Διαβάστε περισσότερα »
Η θαυματουργός εικών, όπως εκ παραδόσεως γνωρίζομεν, είναι μία από τις εβδομήκοντα εικόνες που εζωγράφισε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. Ο ερχομός των εδώ αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή το έτος 971. Η εικόνα ήταν στο πρώτο Μοναστήρι εκεί ψηλά στους Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών που απέθαναν από το πολύ κρύο και την ένταση του αέρα, η εικόνα έφυγε μόνη της και ήρθε εις την θέσιν που είναι σήμερα.
Εκεί υπήρχαν πολλά βάτα. Η εικόνα έκατσε μέσα στα βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι. Τι καντήλι ήταν αυτό; Ήταν καντήλι θεϊκό που εφώτιζε τη νύχτα τη θέση που ήταν η εικόνα. Τρεις φορές πήραν την εικόνα και την πήγαν στην θέση της στους Κανάλους και πάλι έφευγε και πήγαινε πάλι μέσα στα βάτα με το θεϊκό φως να την φωτίζει. Οι πατέρες τότε απεφάσισαν να κτίσουν το Μοναστήρι στη σημερινή του θέση και ετοποθέτησαν την εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Το μοναστήρι εκτίσθη το έτος 1116. Το ασημένιο δε επικάλυμμα της εικόνος χρονολογείται το έτος 1362 όπως αναγράφεται επί της θαυματουργού εικόνος. Πώς ενεφανίσθη το Άγιο Μύρον Εκείνο το οποίον έχει βαθύτατα συγκινήσει την ψυχή μου και με έχει κυριολεκτικά ταράξει είναι το Άγιο Μύρον, το οποίον αναβλύζει εκ της θαυματουργού ταύτης εικόνος. Πόσοι αλήθεια δεν ηθέλησαν να εξετ
... Διαβάστε περισσότερα »
Η πρώτη ίδρυση της αρχαίας Μονής της Μαλεβή εις τους Κανάλους... ( από λαϊκή αφήγηση...)
Το πρώτο Μοναστήρι της Μαλεβής ήταν κτισμένο στό πιό ψηλό μέρος του Μαλεβού, που σήμερα το λέμε Κανάλους. Εκεί ήταν κτισμένο και απομονωμένο μέσα στα απάτητα δάση του Μαλεβού. Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 717 μ.Χ. σύμφωνα καί μέ το βιβλίο χρονολογίας Ιερών Μονών πού υπάρχει. Όμως, μέσα σε μια χρονιά πέθαναν όλοι οι Μοναχοί οι ευρισκόμενοι εις το Μοναστήρι και ο τελευταίος από αυτούς βλέποντας το επερχόμενο τέλος του άφησε ένα σημείωμα που κατέληγε, " …αποθνήσκω εν μέσω της βοής των ελάτων…” Αυτή τη φράση αυτολεξί έλεγαν οι επιστρέψαντες Μοναχοί από τα διάφορα Μετόχια τής Μονής. Από τότε απεφάσισαν οι Μοναχοί να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι των Καναλών και να κτίσουν άλλο, αρκετά χαμηλότερα. Το όρος Πάρνων έχει υψόμετρο 1937 μέτρα, καί επάνω στην τεράστια έκτασι του Πάρνωνα ιδρύθηκαν στα παλαιά χρόνια, όπως βρίσκουμε από τα υπάρχοντα ερείπια, κάπου 70 εβδομήντα άλλες χριστιανικές Μονές. Η Μονή επί του όρους Πάρνωνος… Η επί του Πάρνωνος Μονή Μαλεβής είναι ένα από τα αρχαιότερα Μοναστήρια της περιοχής. Επειδή η τιμή και προσκύνησις της Θεοτόκου ήταν η πιο σπουδαιότερη, γι αυτό και oι ασκητές τιμώντας την ίδρυσαν πολλά Μοναστήρια στη μνήμη της, καί μ
... Διαβάστε περισσότερα »
Το Ευαγγέλιο του Ιούδα είναι ένα πρώιμο κείμενο του γνωστικού χριστιανισμού που χρησιμοποιούσαν οι Καϊνίτες, μια πρώιμη χριστιανική γνωστική ομάδα και αποτελεί τμήμα ενός κώδικα γνωστού ως Codex Tchacos.
Περιεχόμενο:
Το εκτιμούμενο χρονικό βάθος του ευαγγελίου του Ιούδα είναι το 130-170 Κ.Ε.. Πιθανώς γράφτηκε αρχικά στην κοινή Ελληνική, αλλά το μόνο γνωστό χειρόγραφο είναι γραμμένο στην Κοπτική γλώσσα.
Υπάρχουν περίπου 50 έργα υποτιθέμενα "ευαγγέλια" της πρώιμης εκκλησίας. Μόνον για 20 από αυτά τα ευαγγέλια υπάρχουν επιπλέον μαρτυρίες, ενώ τα τέσσερα είναι τα γνωστά κανονικά ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Το Ευαγγέλιο του Ιούδα είναι ένα από τα 16 άλλα ευαγγέλια για τα οποία υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες σε άλλα κείμενα της πρώιμης εκκλησίας.
Ο Ειρηναίος επίσκοπος της Λυόν, μαρτυρεί την υπάρξη του ευαγγελίου στην πραγματεία του Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως, κοινώς γνωστή ως Κατά των Αιρέσεων. Μολονότι φαίνεται ότι γράφτηκε αρχικά στην Ελληνική περίπου το 180, σώζεται μόνον η λατινική μετάφραση του 4ου αιώνα. Σε παραρτήματα της πραγματείας του σχετικά με τους «Γνωστικούς» και άλλους πιστούς του γνωστικισμού, τους επονομαζόμενους «οφίτες» της ύστερης χριστιανικής παράδοσης, ο Ειρηναίος φαίνεται πως τους θεωρεί ως έναν από τους ποικίλους κλάδους των Γνωστικών. Συνοψίζει κάποια από τα κηρύγματά τους ως εξής:
Κι άλλοι λέγουν ότι ο Κάιν προερχόταν από τον ανώτερο κόσμο της από
... Διαβάστε περισσότερα »
Το Ευαγγέλιο του Θωμά αποτελεί συλλογή λογίων του Ιησού τα οποία εμφανίζουν Γνωστικιστικές επιρροές. Θεωρείται απόκρυφο κατά τον παραδοσιακό κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Η καταγραφή του συγγράμματος αποδίδεται στον Θωμά τον Δίδυμο, έναν από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού. Η συγγραφή του αραμαϊκού ή ελληνικού πρωτοτύπου τοποθετείται στον 2ο ή 3ο αιώνα.
Η ανακάλυψη:
Το πληρέστερο αντίγραφο του Ευαγγελίου του Θωμά βρέθηκε μεταξύ των υπόλοιπων χειρογράφων που ανακαλύφτηκαν το 1945 και περιλαμβάνονται στη λεγόμενη Βιβλιοθήκη Ναγκ Χαμαντί. Η συγγραφή του χειρογράφου χρονολογείται περίπου στον 4ο αιώνα. Είναι γραμμένο σε πάπυρο στην κοπτική γλώσσα και ανήκει στο Τμήμα Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου. Η πρώτη φωτογραφική έκδοση του χειρογράφου δημοσιεύθηκε το 1956 και ακολούθησε η πρώτη κριτική ανάλυση του κειμένου το 1959.
Μετά την ανακάλυψη αυτού του κοπτικού χειρογράφου, οι λόγιοι διαπίστωσαν ότι είχαν ήδη στη διάθεσή τους τρία διαφορετικά τμήματα του Ευαγγελίου του Θωμά στην ελληνική γλώσσα τα οποία είχαν ανακαλυφτεί μεταξύ των Παπύρων της Οξυρρύγχου, στην Αίγυπτο το 1898. Αυτά τα σπαράγματα ελληνικών χειρογράφων έχουν χρονολογηθεί γύρω στο 200 ενώ το κοπτικό χειρόγραφο χρονολογείται συνήθως γύρω στο 340. Αν και η κοπτική έκδοση δεν ταυτίζεται με κάποιο από τα σωζόμενα ελληνικά αποσπάσματα, πιστεύεται ότι η κοπτική έκδοση αποτελεί μετάφραση που έγινε από προγενέστερη ελληνική έκδοση του κειμένου. Είναι όμως βέβαιο ότι ούτε η κ
... Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Βαρνάβα, ο Ιησούς προέβλεψε και απέρριψε τη θεοποίησή του:
Και αφού είπα αυτά, ο Ιησούς χτύπησε το πρόσωπό του με τα δύο χέρια του, και στη συνέχεια χτύπησε το έδαφος με το κεφάλι του. Και αφού σήκωσε το κεφάλι, είπε: "Καταραμένος να είναι όποιος βάλει στα λόγια μου ότι είμαι ο γιος του Θεού" (53: 6)
Ο Ιησούς απάντησε: "Και εσείς; Τι λέτε ότι είμαι;" Ο Πέτρος απάντησε: «Είσαι ο Χριστός, ο γιος του Θεού». Τότε ο Ιησούς τον επέπληξε με θυμό, λέγοντας: "Φύγε και απομακρύνσου από μένα, επειδή είσαι ο διάβολος και επιδιώκεις να με προκαλέσεις με αξιόποινες πράξεις" (70: 1)
Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και σε άλλα σημεία του «Ευαγγελίου του Βαρνάβα». Αυτό συνάδει πλήρως με μουσουλμανική πίστη, σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς είναι μόνο ένας άνθρωπος και προφήτης. Σύμφωνα με ορισμένα χαντίθ, θα επανέλθει στη γη στο μέλλον και θα δηλώσει στον κόσμο ότι αυτός είναι "δούλος του Θεού". Σύμφωνα με τον ιμάμη Anwar Al-Awlaki στους Βίους των Προφητών:
Το πρώτο πράγμα που ο «προφήτης Ιησούς» είπε όταν ήταν στην κούνια ήταν: «Είμαι ένας υπηρέτης του Θεού», και το πρώτο πράγμα που θα πει ο Ιησούς όταν θα έρθει πίσω στη γη θα είναι το ίδιο: "Είμαι ένας υπηρέτης του Θεού".
Αυτά υποστηρίζονται και στο Κοράνι (Σούρα Μαρυάμ).
Παύλος και Βαρνάβας:
Ο Hajj Sayed υποστηρίζει ότι η διαφωνία μεταξύ Παύλου και Βαρνάβα, που περιγράφεται
... Διαβάστε περισσότερα »
Το έργο αυτό έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τις βιβλικές αφηγήσεις της Καινής Διαθήκης για τον Ιησού και την αποστολή του, και έχει ισχυρές ομοιότητες με το ισλαμική πίστη, όχι μόνο παραπέμποντας σε ονομαστικά στον Μωάμεθ, αλλά και συμπεριλαμβάνοντας τη «σαχάντα» (στο κεφάλαιο 39). Είναι έντονα κατά τουΑποστόλου Παύλου και κατά της Τριαδικότητας του Θεού. Σε αυτό το έργο, ο Ιησούς περιγράφεται ως Προφήτης και όχι ως γιος του Θεού, ενώ ο Παύλος ονομάζεται "ο εξαπατημένος". Επιπλέον, το Ευαγγέλιο του Βαρνάβα αναφέρει ότι ο Ιησούς διέφυγε τη σταύρωση με το να μετατεθεί ζωντανός στον ουρανό, ενώ στη θέση του σταυρώθηκε ο προδότης Ιούδας Ισκαριώτης. Οι πεποιθήσεις ότι ο Ιησούς είναι προφήτης και όχι του Θεού και ότι δεν σταυρώθηκε είναι σύμφωνες με τις ισλαμικές πεποιθήσεις.
Ωστόσο σε άλλα χωρία το «Ευαγγέλιο του Βαρνάβα» έρχεται σε σύγκρουση με το κείμενο και τις διδασκαλίες του Κορανίου. Όπως για παράδειγμα στη διήγηση της Γέννησης του Χριστού, όπου η Μαρία λέγεται ότι έχει γεννήσει τον Ιησού χωρίς πόνο, ή όπως εκεί όπου ο Ιησούς επιτρέπει την κατανάλωση κρασιού και επιβάλλει τη μονογαμία, αν και το Κοράνιο δέχεται ότι κάθε προφήτης είχε μια σειρά από δικούς τους νόμους που θα μπορούσαν να διαφέρουν σε ορισμένες πτυχές από των άλλων. Άλλα παραδείγματα είναι ότι στην Κόλαση θα πάνε μόνο όσοι διαπράττουν τα "Επτά θανάσιμα αμαρτήματα" (Βαρνάβα 4-44/135), ότι όποιος αρνείται να περιτμήθεί δεν θα μπεί στον παράδεισο (Βαρνάβα 17/23), ότι
... Διαβάστε περισσότερα »
Το Ευαγγέλιο του Βαρνάβα είναι ένα βιβλίο που περιγράφει τη ζωή του Ιησού και αναφέρει ότι το έγραψε ο μαθητής του Ιησού Βαρνάβας, ο οποίος σε αυτό το έργο είναι ένα από τους δώδεκα αποστόλους (στην πραγματικότητα δεν ήταν, αλλά πιθανότατα ανήκε στους 70 αποστόλους). Είναι καταγεγραμμένο σε δύο χειρόγραφα, που ανάγονται και τα δυο στα τέλη του 16ου αι. και έχουν γραφτεί το ένα στα Ιταλικά και το άλλο στα Ισπανικά. Αν και το ισπανικό χειρόγραφο έχει τώρα χαθεί, το κείμενό του έχει διασωθεί σε μια αντιγραφή του 18ου αι. Έχει περίπου το ίδιο μήκος με τα τέσσερα κανονικά ευαγγέλια, αν τα βάλουμε μαζί (το ιταλικό χειρόγραφο έχει 222 κεφάλαια). Το μεγαλύτερο μέρος είναι αφιερωμένο σε διήγηση της ζωής του Ιησού, και μεγάλο μέρος του είναι εναρμονισμένα με τις διηγήσεις που βρίσκονται στα κανονικά ευαγγέλια. Σε ορισμένα βασικά σημεία, είναι σύμφωνο με την ισλαμική ερμηνεία της Αγίας Γραφής και έρχεται σε αντίθεση με τις Καινοδιαθηκικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού.
Αυτό το Ευαγγέλιο θεωρείται από την πλειοψηφία των ακαδημαϊκών, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών και ορισμένων μουσουλμάνων (όπως ο Αμπάς Ελ Ακκάντ) να είναι πολύ πρόσφατο και ψευδεπίγραφο. Ωστόσο , ορισμένοι ακαδημαϊκοί υποδεικνύουν ότι μπορεί να περιέχει ορισμένα κατάλοιπα προγενέστερων Απόκρυφων έργων Γνωστικών ή Εβιωνιτών ή του Διά Τεσσάρων. Μερικοί μουσουλμάνοι λόγιοι θεωρούν ότι πρόκειται για αντίγραφο αποστολικού πρωτοτύπου. Ορισμένες ισλαμικές οργανώσεις το επικαλούνται για τη στήριξη της ισλαμική
... Διαβάστε περισσότερα »
Η Επιστολή Βαρνάβα είναι ένα πρωτοχριστιανικό, απόκρυφο κείμενο που γράφτηκε κάποια στιγμή ανάμεσα στο 70 και το 130 μ.Χ. και περιλαμβάνει στοιχεία από προγενέστερες ιουδαϊκές και χριστιανικές παραδόσεις. Θεωρείται πιθανό ότι γράφτηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Το ελληνικό κείμενο της Επιστολής Βαρνάβα έχει διατηρηθεί σε αρκετά καλή κατάσταση. Οι κύριες πηγές του κειμένου είναι ο Σιναϊτικός Κώδικας του 4ου αιώνα που περιέχει το μεγαλύτερο μέρος της Αγίας Γραφής και συμπεριλαμβάνει την Επιστολή μεταξύ των υπόλοιπων βιβλίων της Καινής Διαθήκης και ο Ιεροσολυμιτικός κώδικας του 11ου αιώνα. Το έργο σώζεται και σε λατινική μετάφραση του 3ου αιώνα.
Ο Κλήμης Αλεξανδρείας παραθέτει από την Επιστολή θεωρώντας την ότι γράφτηκε από τον Βαρνάβα, ενώ ο Ωριγένης αναφέρεται σε αυτήν ως καθολική επιστολή του Βαρνάβα. Το ότι περιέχεται στον Σιναϊτικό κώδικα φανερώνει ότι ορισμένες φορές θεωρούνταν μέρος του Βιβλικού κανόνα μέχρι και τον 4ο αιώνα. Άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, όπως ο Ευσέβιος και ο Ιερώνυμος, την κατατάσσουν στα αμφιλεγόμενα ή και στα απόκρυφα συγγράμματα.
Συγγραφέας:
Είναι κοινός τόπος στη σύγχρονη έρευνα ότι η Επιστολή Βαρνάβα είναι ψευδεπίγραφη καθώς δεν συνεγράφη όντως από τον συνεργάτη του Παύλου Βαρνάβα. Μια τέτοια αξίωση δεν εγείρει ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας της επιστολής, ο όποιος παραμένει ανώνυμος.
Η επιθετικότητα προς το εβραϊκό στοιχείο, που διακρίνει την επιστολή, κάνει πολλούς μελετητ
... Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει η άποψη πως το όνομα που δόθηκε στο βιβλίο στην προσπάθεια να του αποδοθεί αποστολική προέλευση και συγγραφή το καθιστά ψευδεπίγραφο. Από την άλλη μεριά, θεωρείται πως το όνομα χρησιμοποιήθηκε υπό την έννοια ότι περιλαμβάνει τις διδαχές και την σύνοψη των διευθετήσεων των δώδεκα όπως παρουσιάστηκαν από των τρίτο και τέταρτο κύκλο των αποστόλων (Σίλας, Τιμόθεος, Τίτος κ.α.). Το σίγουρο είναι ότι έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από την αρχαία Εκκλησία.
Πιστεύεται ότι η συγγραφή του έγινε στην περιοχή της Συρίας και της Παλαιστίνης, ενώ πιθανοί τόποι θεωρούνται και η Αίγυπτος αλλά και η Μικρά Ασία. Το κείμενο αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα εγχειρίδιο της χριστιανικής διδασκαλίας, ένας σύντομος πρακτικός οδηγός για τη διαπαιδαγώγηση των πρώτων χριστιανών και κυρίως των κατηχούμενων. Συνήθως συμπεριλαμβάνεται στο σύνολο των συγγραμμάτων που συνεγράφησαν από τους αποκαλούμενους «Αποστολικούς Πατέρες».
Η Διδαχή θεωρείται ότι αποτελεί σύνθεση ενός Ιουδαϊκού έργου ονόματι Οι Δύο Οδοί και άλλων βιβλίων της Αγίας Γραφής. Προφανώς το πρωτότυπο έργο Οι Δύο Οδοί είχε ευρύτερη κυκλοφορία μεταξύ των Χριστιανών απ' ό,τι η Διδαχή. Η Διδαχή διατείνεται ότι καταγράφει τη διδασκαλία των Αποστόλων προς τους Εθνικούς. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την βραχυλογία και την γενική εναρμόνιση του με την αποστολική παράδοση είχε ως αποτέλεσμα να χαίρει η Διδαχή ιδιαίτερης εκτίμησης κατά την πρώιμη περίοδο. Ο Κλήμη
... Διαβάστε περισσότερα »
Αγία Γραφή, Άγιες Γραφές, Θεία Γραφή, Γραφή, Γραφές, Iερά Γράμματα ή Βίβλος, χαρακτηρίζεται το σύνολο ή «βιβλιοθήκη» κειμένων θρησκευτικού χαρακτήρα. Με τον όρο αυτό βασικά περιγράφεται η Εβραϊκή Βίβλος του Ιουδαϊσμού αλλά και ο συνδυασμός αυτής, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στη πρό Χριστού περίοδο, και της Καινής Διαθήκης, που αναφέρεται στην παρουσία του Χριστού, τη διδασκαλία του και στις επιστολές και Πράξεις των Αποστόλων, του Χριστιανισμού.
Το σύνολο των βιβλίων που συγκροτεί τον "χριστιανικό κανόνα" της Παλαιάς Διαθήκης (1ο μέρος της Αγίας Γραφής) και Καινής Διαθήκης (2ο μέρος της Αγίας Γραφής), προέκυψε από την ανάγκη να καθοριστούν τα βιβλία εκείνα που εκφράζουν αυθεντικά την πίστη της Εκκλησίας, ώστε να αποκλειστούν μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, που περιείχαν μη αποδεκτές ή και αιρετικές διδασκαλίες.
Παρ' όλα αυτά όμως, οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες, ενώ δέχθηκαν όλες την Καινή Διαθήκη, περίπου στο σύνολό της, ακολούθησαν διαφορετικές πρακτικές στην αναγνώριση των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ένας ενιαίος κανόνας ολόκληρης της χριστιανικής Εκκλησίας.
Το μεγάλο σχίσμα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας και αργότερα η Μεταρρύθμιση συνέβαλαν στο να παγιωθούν οι διαφορετικές παραδόσεις στο θέμα του κανόνα, με αποτέλεσμα οι τρεις μεγάλες Ομολογίες να δέχονται σήμερα διαφορετικό αριθμό βιβλίων, διαφορετικό Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης.
Η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει ολόκληρη τη δημιουργία, και ιδιαίτερα τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος, η ζωντανή αυτή εικόνα του Θεού, ρημαγμένη από τις διαβρωτικές επιδράσεις της αμαρτίας και της αποστασίας, καλείται μέσ' στην αγάπη του Θεού, να ξαναβρή «το αρχαίον της κάλλος» και να ζήση μέσα και σ' αυτή τη μακαριότητα της ζωής της Αγίας Τριάδος.
Γι' αυτό, και ο Δ΄ Μακαρισμός της Αποκαλύψεως μακαρίζει εκείνους που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στο Αιώνιο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού, στο μεγάλο πανηγύρι του Γάμου του Αρνίου, που είναι η ένωσι του Χριστού με την νύμφη Εκκλησία.
•1. Οι Γάμοι του Αρνίου
Θέλοντας η Αγία Γραφή να εκφράση την ένωσι του Θεού με την Δημιουργία του, και ιδιαίτερα με τον άνθρωπο, την παρουσιάζει, με την ωραία εικόνα του γάμου.
Γιατί πώς να εκφρασθή για κείνο που δεν εκφράζεται; Πώς να παραστήση το ουράνιο και πνευματικό και αιώνιο μέσα στο στενό χώρο του γήινου και του υλικού;
Η Παλαιά Διαθήκη, την στενώτατη σχέσι του Θεού με τον περιούσιο λαό του, την θυγατέρα Σιών, την εκφράζει με γάμο. Γι' αυτό, και κάθε παρεκτροπή του λαού αυτού, χαρακτηρίζεται σαν πνευματική μοιχεία: «Πώς εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών, πλήρης κρίσεως, εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή, νυν δε φονευταί;» (Ησ. α΄ 21).
Με την ίδια γλώσσα μιλάει και ο Κύριος στην Καινή Διαθήκη για την γενεά του. (Πρβλ. Ματθ. ιβ΄ 39, Μάρκ.
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο πρώτος Μακαρισμός της Αποκαλύψεως (α΄ 3) μας πληροφόρησε ότι «ο καιρός εγγύς».
Ο τρίτος Μακαρισμός, μας ειδοποιεί ότι ο καιρός αυτός θα είναι και αιφνίδιος.
Θα μοιάζει με τον κλέπτη που έρχεται κάποια άδηλη, για τον νοικοκύρη, ώρα.
Γι' αυτό ακριβώς, καλούνται οι πιστοί να αγρυπνούν πάνω στην πνευματική τους ζωή.
Ο Μακαρισμός αυτός, έρχεται να ευτυχίση εκείνους που μένουν άγρυπνοι πάνω στα τείχη της καρδιάς των και περιμένουν τον οικοδεσπότη του πύργου κάθε στιγμή του εικοσιτετραώρου της ζωής των.
Μακάριος ο γρηγορών και τηρών τα ιμάτια αυτού
Ας πάρωμε τον Μακαρισμό αυτόν σε μια ολότελα καθημερινή σκηνή. Εχετε ποτέ δη λουόμενον άνθρωπο στη Θάλασσα, που όταν βγήκε στην παραλία, αντελήφθη ότι κάποιος κλέπτης του αφήρεσε τα ρούχα; Πώς πρέπει να αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος, όταν μάλιστα το σπίτι του είναι πολύ μακρυά, και δεν έχει κανέναν γνωστό του να τον βοηθήση στην προκείμενη κατάστασι;
Πολύ χειρότερη κατάστασι, αληθινή πνευματική γύμνωσι θα αισθανθή κι' εκείνος που δεν καλλιεργεί την πνευματική ζωή όσο ζη στον κόσμο αυτόν.
Και την γύμνωση αυτή θα την αντιληφθή όταν σταθή μπροστά στο φοβερό βήμα του Κριτού Χριστού. Ευτυχισμένος, λοιπόν, αυτός που φυλάει τα ρούχα του, τη στολή της ψυχής του.
Οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ' άρτι. Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ΄αυτών (Αποκ. ιδ΄ 13).
Συνήθως οι άνθρωποι ευτυχίζουν τους ζωντανούς και εύχονται πάντοτε η ζωή να είναι μακρά.
Πώς, λοιπόν, εδώ ο λόγος του Θεού μακαρίζει τους νεκρούς;
Η Αγία Γραφή μας αναφέρει πολλές περιπτώσεις νεκρώσεων.
Η πρώτη νέκρωσις, είναι εκείνη που γράφει το Βιβλίον της Γενέσεως: «Αδάμ έζησε τριάκοντα και εννακόσια έτη, και απέθανεν» (ε΄ 5).
Αυτός ο θάνατος είναι κοινή των ανθρώπων κατάληξις και δεν είναι δυνατόν να μακαρίζεται, εφ' όσον είναι γέννημα της παρακοής των πρωτοπλάστων. Τον θάνατον αυτόν δεν πρέπει πλέον να τον φοβώμαστε γιατί τον νίκησε ο Χριστός με την ανάστασί Του, δίδοντας και σε μας την ανάστασι του σώματος κατά την δευτέρα Του Παρουσία.
Η δεύτερη νέκρωσις, είναι της ψυχής η νέκρωσι, εκείνη η ψυχή που αιώνια αποχωρίζεται από το Θεό. «Ψυχή η αμαρτάνουσα αυτή αποθανείται» (Ιεζεκ. ιη΄ 4). Αυτός ο θάνατος είναι φοβερός. Είναι ο «δεύτερος θάνατος», ο αιώνιος της κολάσεως θάνατος (Αποκ. κα΄ 8).
Η τρίτη νέκρωσις, είναι εκείνη που αναφέρεται ως προς την αμαρτία: «ο γαρ απέθανεν τη αμαρτία απέθανεν» (Ρωμ. s΄ 10). Μια τέτοια νέκρωσι είναι μακαριστή, γιατί εκφράζει την εγκατάστασι της αρετής στον άνθρωπο που πέθανε ως προς την αμαρτία.
Όλα τα γεγονότα που συνδέονται με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού λέγονται εσχατολογικά, γιατί αναφέρονται στην εσχάτη ημέρα, δηλαδή σε όσα θα συμβούν μετά το τέλος του παρόντος κόσμου. Συνήθως ομιλούμε για το τέλος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν εκφράζει πλήρως την πραγματικότητα, αφού η Ιστορία δεν εξαντλείται μόνον στα ιστορικά γεγονότα, αλλά αναφέρεται και στην ζωή των αγίων. Ή ζωή των αγίων μετά θάνατον, καθώς επίσης και η ζωή των ανθρώπων μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού δεν αποτελούν την λεγομένη μεταϊστορική εποχή, αλλά είναι ιστορική εποχή, πρόκειται για την ιστορία των αγίων.
Όπως ο κόσμος δεν καταστρέφεται, αλλά ανακαινίζεται, όπως ο άνθρωπος δεν αφανίζεται, αλλά μεταμορφώνεται, έτσι και η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ, αλλά αλλάζει περιεχόμενο και ζωή.
Όταν, λοιπόν, κάνουμε λόγο για εσχατολογικά γεγονότα, εννοούμε κυρίως όλα εκείνα που θα συμβούν με την Δευτέρα έλευση του Χριστού για να κρίνει τους ανθρώπους. Επομένως, αναμένουμε αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα, αλλά μπορούμε ακόμη να πούμε ότι από πλευράς τρόπου ζωής τα έσχατα ήδη είναι παρόντα, αφού οι άγιοι απολαμβάνουν την Βασιλεία του Θεού από την παρούσα ζωή. Όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια, οι άγιοι από τώρα προγεύονται όλα εκείνα που πρόκειται να αποκαλυφθούν στους λεγόμενους έσχατους καιρούς. Χρονικά περιμένουμε τα έσχατα, τροπικά τα έσχατα έρχονται και βιώνονται από τους αγίους.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ
πολλοί διάσημοι άνθρωποι στον κόσμο. Ορισμένοι είναι πασίγνωστοι στην
τοπική τους κοινωνία, στην πόλη ή στη χώρα τους. Άλλοι είναι παγκοσμίως
γνωστοί. Ωστόσο, το γεγονός και μόνο ότι ξέρετε το όνομα ενός διάσημου
ανθρώπου δεν σημαίνει ότι τον γνωρίζετε πραγματικά. Δεν σημαίνει ότι ξέρετε λεπτομέρειες για το παρελθόν του και για το άτομό του.
2
Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ακούσει κάτι για τον Ιησού Χριστό,
μολονότι έζησε στη γη πριν από 2.000 χρόνια περίπου. Εντούτοις, πολλοί
βρίσκονται σε σύγχυση όσον αφορά το ποιος ήταν πράγματι ο Ιησούς.
Κάποιοι λένε ότι ήταν απλώς ένας καλός άνθρωπος. Άλλοι ισχυρίζονται ότι
ήταν προφήτης και τίποτα παραπάνω. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο Ιησούς
είναι ο Θεός και ότι πρέπει να τον λατρεύουμε. Πρέπει άραγε;
3
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε την αλήθεια για τον Ιησού. Γιατί; Επειδή η
Αγία Γραφή λέει: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για
εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό». (Ιωάννης 17:3) Ναι, η γνώση τη
... Διαβάστε περισσότερα »
Απάντηση:
Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Σε αντίθεση με την ερώτηση "Υπάρχει ο
Θεός;" ελάχιστοι άνθρωποι αναρωτιούνται αν υπήρχε ο Ιησούς Χριστός.
Γενικά είναι αποδεκτό ότι ο Ιησούς πράγματι ήταν άνθρωπος ο οποίος
περπάτησε στη γη του Ισραήλ, πριν σχεδόν 2000 χρόνια. Διαφωνίες
εμφανίζονται όταν συζητείται το θέμα περί της πλήρους ταυτότητας του
Ιησού. Σχεδόν κάθε μεγάλη θρησκεία διδάσκει ότι ο Ιησούς ήταν προφήτης ή
καλός διδάσκαλος, ή ευσεβής άνθρωπος. Μόνο, το πρόβλημα είναι που ο
Βίβλος μας λέει ότι ο Ιησούς ήταν απεριόριστα πολύ περισσότερο από ένα
προφήτη, ένα καλό διδάσκαλο ή ένα ευσεβή άνθρωπο.
Κ.Σ.Λούις, στο βιβλίο του Κλασσικός Χριστιανισμός ( Mere Christianity)
γράφει τα ακόλουθα: "Εδώ προσπαθώ να αποφύγω τη μεγαλύτερη ανοησία την
οποία μπορεί κάποιος να πει όταν μιλάει περί Αυτού [Ιησούς Χριστός ]:
"Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ τον Ιησού ως μεγάλο ηθικό διδάσκαλο, άλλα
όχι να δεχθώ την δήλωσή του ότι είναι Θεός. " Κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε
να λέμε. Ο άνθρωπος ο οποίος θα ήταν μόνο άνθρωπος και που θα έλεγε
πράγματα τα οποία είπε ο Ιησούς δεν θα ήταν μεγάλος ηθικός διδάσκαλος.
Εκείνος θα ήταν ή τρελός – στο ίδιο επίπεδο με εκείνον που δηλώνει για
τον εαυτό του ότι είναι βραστό αυγό – ή ο διάβολος από την κόλαση.
Οφείλετε να αποφασίσετε. Αυτός ο άνθρωπος ή ήταν και είναι ο Υιός του
Θεού ή είναι τρελός και ίσως κάτι χειρότερο… Μπορείτε να τον φυλακίσετε
ως τρελό, μπορείτ
... Διαβάστε περισσότερα »
[video]Ο όρος θρησκεία, που χρησιμοποιείται ενίοτε εναλλακτικά με την λέξη πίστη, ή σύστημα πίστης καθορίζει γενικώς την πίστη στο υπερφυσικό, το ιερό ή το θείο και τους ηθικούς κώδικες, πρακτικές, αξίες, οργανισμούς και τελετουργικά που συνδέονται της. Στην ευρύτερη έννοιά της ορισμένοι την έχουν ορίσει ως το σύνολο των απαντήσεων που δόθηκαν για να ερμηνευθεί η σχέση του ανθρώπινου είδους με το σύμπαν. Στην μακρά πορεία ανάπτυξής της η θρησκεία έλαβε διάφορες μορφές σε διαφορετικούς πολιτισμούς και άτομα. Σε αρκετές περιπτώσεις η λέξη θρησκεία —παρόμοια με τη λέξη θρήσκευμα— χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ορθότερα ως "οργανωμένη θρησκεία" -δηλαδή ενός οργανισμού που υποστηρίζει την άσκηση μιας θρησκείας συχνά υπό την μορφή νομικής οντότητας.[/video]
Ορθοδοξία τον 13ο αιώνα στην Κύπρο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΤΡΕΙΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ
Το 13ο
αιώνα η Κύπρος καταδυναστευόταν από τους τότε κατακτητές της Φράγκους
(Λουζινιανούς). Ο Ορθόδοξος κλήρος διωκόταν βάναυσα και ο λαός
εταλαιπωρείτο αφάνταστα, για να εξαναγκαστεί να φραγκέψει. Κύριο και
ρωμαλέο στήριγμα του λαού στον αγώνα του να μη χάσει την εθνική του
αυτοσυνειδησία και την Ορθόδοξη Πίστη του υπήρξαν, Άγιοι Μοναχοί με
χαρακτηριστικώτερο παράδειγμα τους 13 Οσιομάρτυρες της Μονής της
Παναγίας της Κανταριώτισσας, που βρισκόταν στην οροσειρά του
Πενταδακτύλου.
Ο
Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που
ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της
χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημερομηνία, αλλά η
πίστη των χριστιανών κάνει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.
Ο
Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρωμαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε
θαρρετά με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του
θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε ν' αρνηθεί τις αναμφισβήτητα ενάρετες
αρχές του. Έτσι τα 12 μαρτύρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας
ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προσκόλληση στις ηθικές αξίες του
χριστιανισμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιάκοπο αγώνα, ενάντια
στην απιστία και αδικία της ε
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των
μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας
μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί
της βασιλείας του Διοκλητιανού. Η
εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της
Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. ήτο κόμης και
διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά
του και την ανδρεία του.
Παρ'
όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να
ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την
χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Λογγίνος έζησε κατά τους χρόνους της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο
Συμεών ο Μεταφραστής στους βίους και την πολιτεία Αγίων Μηνός Μαρτίου
αναφέρει ότι, ανήκε στην Ιουδαϊκή συναγωγή (P.G., Τόμ. 115, σ. 32 Α).
Ο
Άγιος καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας (P.G., Τόμος
115, σελ. 41). Εκεί, λοιπόν, αποσύρθηκε μετά την Ανάσταση του Κυρίου,
όταν παραιτήθηκε από το Ρωμαϊκό στρατό που υπηρετούσε και εκήρυξε
«Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα εκ νεκρών».
Ο Λογγίνος υπηρέτησε ως Αξιωματικός στο Ρωμαϊκό στρατό κα έφερε το βαθμό του Κεντυρίωνα - Εκατόνταρχου. ... Διαβάστε περισσότερα »
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΚ ΒΟΥΝΕΝΗΣ
Ο
Άγιος Οσιομάρτυς Νικόλαος ο Νέος, κατάγονταν από τα μέρη της Ανατολής.
Έζησε, δεν είναι ακριβώς γνωστό, αλλά κάπου τον 7ο με 8ο αιώνα.
Γεννήθηκε από γονείς θεοσεβείς, ευγενείς και πλουσίους.
Από
τα παιδικά του χρόνια, έδειχνε, ποια θα είναι η πνευματική του εξέλιξη.
Απέφευγε τη συναναστροφή των νέων, που δεν ήταν προσεκτικοί στη ζωή
τους και συναναστρέφονταν πάντα με συνετούς, προσεκτικούς και θεοσεβείς
ανθρώπους.
Όταν
μεγάλωσε, κατατάχθηκε σαν στρατιώτης, στα βασιλικά στρατεύματα. Επειδή
ήταν πολύ ανδρείος και μορφωμένος, ο τότε βασιλιάς του έδωσε μεγάλα
αξιώματα, τον έκανε Δούκα, δηλαδή στρατιωτικό διοικητή, και τον έστειλε
στα μέρη της Θεσσαλίας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΕΣΤΗΣ
Οι
Άγιοι Πέντε Μάρτυρες άθλησαν στον καιρό της βασιλείας των Ρωμαίων
Αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, το 296 μ.Χ. Τότε είχε ξεσπάσει
ο φοβερότερος ίσως διωγμός εναντίον των χριστιανών, που είχε σκοπό να
εξαλείψει από το πρόσωπο της γης κάθε χριστιανό.
Τις
ημέρες εκείνες συκοφάντησαν στους αυτοκράτορες τους Καππαδόκες, πως δε
σέβονταν και δεν υπάκουαν στις διαταγές τους και ότι ετοιμάζονται για
αποστασία.
Όταν
άκουσε αυτό ο Διοκλητιανός, ταράχθηκε. Αμέσως διέταξε να καθαιρεθούν οι
άρχοντες της Καππαδοκίας και στη θέση τους έστειλε δύο σοφούς
ελληνιστές Ρωμαίους με την εξουσιοδότηση ώστε, δίχως πρόφαση και με την
διαβολή κάπ
... Διαβάστε περισσότερα »
Τη Κ' (20η) του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη, του αγίου ιερομάρτυρος ΙΓΝΑΤΙΟΥ του Θεοφόρου.
ΑΘΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ
Όταν
βασίλευε ο Τραϊανός, επίσκοπος στην Αντιόχεια ήταν ο Ιγνάτιος ο
Θεοφόρος (αυτός που φέρει μέσα του τον Θεό). Λένε κάποιοι ότι τον
Ιγνάτιο τον πήρε στα άγια χέρια του ο Δεσπότης Χριστός, όταν ήταν ακόμη
μικρό βρέφος, κατά την ώρα της διδασκαλίας του. Σε μια στιγμή, ενώ
δίδασκε στα Ιεροσόλυμα, είπε στον λαό: -
Όποιος δεν ταπεινώνει τον εαυτό του σαν αυτό το μικρό παιδί, δεν μπορεί
να
... Διαβάστε περισσότερα »
Από
την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και
την προθυμία του να συμμετέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η
Χάρις του Θεού τον καθοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και
διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δημιουργός, απέκτησε
ασυνήθιστη για την εποχή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεολογικά
θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με
σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β' ήμισυ του γ'
αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητήσεις, κατά πόσον η ελληνική
φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική
Θεολογία. Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης
είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστικούς κύκλους.
Η
Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση του
Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον
Πατάρων της Λυκίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των
... Διαβάστε περισσότερα »
ΟΙ
ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΑΛΦΕΙΟΣ ΚΑΙ ΖΩΣΙΜΟΣ, ΑΥΤΑΔΕΛΦΟΙ ΕΚ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΑΡΚΟΣ, ΝΙΚΩΝ, ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ
Ο
Άγιος Μάρκος ήταν υπόδειγμα ποιμένος κατά το πρότυπο του Κυρίου στην
Αντιόχεια της Πισιδίας. Κατά τον διωγμό των χριστιανών από τον
Διοκλητιανό το έτος 290, ο ηγεμόνας της Πισιδίας Μάγνος μεταξύ των
πρώτων συνέλαβε τον ποιμένα της Εκκλησίας Μάρκον.
Σκοπός
του ήταν, αν κατάφερνε να τον κάνει να αρνηθεί τον Θεό του, ευκολότερα
θα μετέστρεφε στη λατρεία των ειδώλων και τους άλλους οπαδούς του. Όμως
ούτε οι υποσχέσεις ούτε οι απειλές του ηγεμόνα εκλόνισαν τον πιστόν
οικονόμον των Μυστηρίων του θεού.
Άρχισαν
τα βασανιστήρια. Τον κρέμασαν και άρχισαν να τον ξεσχίζουν. Τον
φυλακίζουν και ο δέσ
... Διαβάστε περισσότερα »
Οι
άγιοι Μάρτυρες είναι αυτοί που υπέγραψαν την μαρτυρία της Πίστεως και
της αγάπης τους προς τον Χριστό με το ίδιο τους το αίμα. Αποτελούν το
πιο επίλεκτο σώμα της Εκκλησίας, αφού Αυτή θεμελιώθηκε επί του Αίματος
του Κυρίου μας αλλά κατ’ επέκτασιν και στα αίματα των Μαρτύρων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά τα εγκαίνια των Ιερών Ναών τοποθετούνται
εντός των Αγίων Τραπεζών Ιερά Λείψανα Μαρτύρων. Το πόσο σημαντική είναι η
εθελούσια προσφορά της ζωής στον Χριστό από το γεγονός ότι με το
μαρτύριο ξεπλένεται κάθε αμάρτημα ενώ ακόμη και εάν ο μαρτυρήσας δεν
είχε βαπτιστεί θεωρείται αυτομάτως βαπτισμένος και Άγιος.
Χρησιμοποιούνται
σύνθετες λέξεις με την λέξη μάρτυς για να υποδηλώσουν την ιδιότητα του
κάθε Αγίου Μάρτυρος (π.χ. Ιερομάρτυς= Μάρτυρας που ήταν ιερωμένος,
Οσιομάρτυς= Μάρτυς που ήταν μοναχός).
Η
μελέτη των βίων των Αγίων εμπνέει ενθουσιασμό, σταθεροποιεί την πίστη
στην αγιότητα και τη δύναμη της Πίστεώς μας, προτρέπει σε μίμηση,
διδάσκει, υψώνει στα ουράνια, δημιουργεί αγία ατμόσφαιρα.
Τα
θαυμαστά κατορθώματα των αγίων φαίνονται απίθανα, όταν εξετάζονται με
τα όρια της ανθρώπινης δυνάμεως, αλλά δεν είναι απίθανα για την
παντοδυναμία του Θεού, γιατί Εκείνος ενισχύει τους Αγίους. Η μελέτη των
βίων των Αγίων προκαλεί τα ωραιότερα συναισθήματα, φέρνει δάκρυα
κατανύξεως. Μας κάνει να στεκόμαστε με θαυμασμό μπροστά στις θυσίες και
στην αυταπάρνηση των μεγάλων αυτών ανθρώπων και να καταλαβαίνουμε τη
μικρότητά μας. Το παράδειγμά τους, ατίμητο διαμά
... Διαβάστε περισσότερα »
Άθληση της Αγίας ένδοξης Μάρτυρος του Χριστού Αναστασίας
Στα
χρόνια που βασίλεψε ο ασεβέστατος Διοκλητιανός, στην ξακουστή Ρώμη ήταν
ένα κορίτσι που λεγόταν Αναστασία. Όμορφη, με ωραία κορμοστασιά, από
γένος πλούσιο και φημισμένο, με χαρακτήρα και τρόπους τέλειους. Η δε
ευγένεια της ψυχής της ήταν μεγαλύτερη από το κάλλος του σώματός της.
Ήταν θυγατέρα κάποιου ειδωλολάτρη Πραιτεξάτου και της μάθαινε γράμματα
ένας ενάρετος άνθρωπος, ο Χρυσογόνος. Ευσεβέστατος, με πίστη στον
αληθινό Θεό, δίδαξε την ευσέβεια και την πίστη του στην Αναστασία, που
καταφρόνησε τα αναίσθητα είδωλα. Ο δε πατέρας της την πάντρεψε, παρά την
θέλησή της, με τον ειδωλολάτρη και πλούσιο Ποπλίονα. Η Αναστασία τον
μισούσε και δεν θέλησε ποτέ να κοιμηθεί μαζί του, γιατί αγαπούσε την
παρθενία χάρη του Χριστού και προφασιζόταν συνεχώς πως ήταν άρρωστη.
Καθημερινά προσευχόταν στον Χριστό, τηρούσε τις εντολές του και πάνω από
όλα είχε μεγάλη ταπείνωση.
Την εποχή που βασίλευε ο Μέγας Κωνσταντίνος (306-337 μ.Χ.), ζούσε στην πόλη Μαγεδών της Περσίας
ο Λικίνιος που ήταν ηγεμόνας μιας επαρχίας και η γυναίκα του που
λεγόταν Λικινία. Αυτοί ήταν οπαδοί μίας περσικής θρησκείας του
Ζωροάστρη. Κάποτε απέκτησαν μία χαριτωμένη κορούλα που την ονόμασαν
Πηνελόπη κι όσο αυτή μεγάλωνε, τόσο πιο πολύ ξεχώριζε η εξωτερική της
ομορφιά αλλά και το χάρισμα της ευστροφίας που διέθετε. Έτσι οι γονείς
της, έκτος από τις περιποιήσεις και τα υλικά αγαθά που της προσέφεραν
πλουσιοπάροχα, για να την κάνουν ευτυχισμένη, ανέθεσαν και τη μόρφωση
της σε έναν σοφό δάσκαλο, τον Απελλιανό. Εκείνος, ανέλαβε τη
διαπαιδαγώγηση της Πηνελόπης με μεγάλο ενδιαφέρον και με χαρά έβλεπε την
πρόοδό της, στα μαθήματα που της έκανε. Πολλές φορές, συζητώντας μαζί
της, καταλάβαινε πως η νεαρή κόρη με τα προτερήματα που είχε και με το
χαρακτήρα
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Γεράσιμος σύμφωνα με τη παράδοση γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας
το 1506. Ο πατέρας του ονομάζονταν Δημήτριος και η μητέρα του Καλή. Ο
πατέρας του ανήκε στην βυζαντινή αριστοκρατία, στη μεγάλη οικόγενεια
των Νοταράδων. Το βαφτιστικό όνομα του Άγιου Γεράσιμου ήταν Γεώργιος.
Ό Άγιος
Γεράσιμος μεγάλωσε και μορφώθηκε όπως όλα τα αρχοντόπουλα της εποχής.
Στα 20 χρόνια του αποφάσισε να πάει στη Ζάκυνθο που ήταν ένα σημαντικό
κέντρο των γραμμάτων της εποχής καθώς παρόλη την Ενετική κατάκτηση υπήρχε
εκεί ένας αναγεννησιακός αέρας σε αντίθεση με την υπόλοιπη τουρκοκρατούμενη
Ελλάδα.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
Η βαθιά σχέση του με την ορδόδοξη πίστη, τον κάνει να εγκαταλήψει
τη Ζάκυνθο και να ξεκινήσει προσκυνήματα στα σημαντικότερα πνευματικά
θρησκευτικά
κέντρα της εποχής του,
Πρώτος του σταθμός η Κωνσταντινούπολη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο
από όπου πήρε και την πατριαρχική ευλογία και αμέσως μετά το Περιβόλι
της Παναγίας το Άγιον Όρος. Στο Άγιον Όρος ο Άγιος Γεράσιμος έγινε
μοναχός. Δεν γνωρίζουμε σε πια μονή αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι
έγινε στο
μοναστήρι των Ιβήρων και ότι ασκήτηψε στο κελί του Αγ. Βασιλείου στη
... Διαβάστε περισσότερα »
Αγία Τριάδα ονομάζεται το χριστιανικόδόγμα που περιγράφει την πίστη σε έναν Θεό με τρία πρόσωπα. Τα τρία πρόσωπα ή υποστάσεις είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα,
τα οποία είναι αδιαίρετα και ομοούσια κατά τη θεότητα, έχουν την ίδια
δύναμη και κοινή Θεία ουσία. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα δόγματα που
αποδέχεται η πλειοψηφία των εκκλησιών του χριστιανικού κόσμου, το οποίο είναι γνωστό και ως Τριαδικό Δόγμα.
Διασκεδάστε αυτό το τριήμερο… Αφήστε την πόλη και απολαύστε τη φύση…
«Όσο
απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν
στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο
απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά
ανάπαυση. Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι -σαν
το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελή ρόδα (1)-, γιατί ολόκληρος ο
πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.
Από την κοσμική
καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος. Η
εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων
(ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους
και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ενώ πολλοί
ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται.
Επομένως, πώς
είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι
είναι γεμάτοι από άγχος; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθεί
αληθινά, αν δεν πιστέψει στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά
θάνατον, την αιώνια<
... Διαβάστε περισσότερα »
Ο αείμνηστος πατήρ Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον
Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και δώδεκα περίπου χρονών πήγε στο Άγιο
Όρος, όπου ασκήτεψε γύρω στα επτά χρόνια. Τότε αρρώστησε βαρειά και οι
γεροντάδες του τον στείλανε σε μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί τον γνώρισε ο
τότε Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ', ο οποίος αφού διαπίστωσε την
αρετή του και τα θεία χαρίσματα, που από τόσο νωρίς του είχε δώσει ο
Θεός, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία είκοσι ετών.
Ως
ιερέας ο πατήρ Πορφύριος έμεινε μέχρι το 1940 σε μοναστήρια της
Ευβοίας. Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου
στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια(οδός Σωκράτους και
Πειραιώς), όπου υπηρέτησε 33 χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότηση του
λειτουργούσε και εξομολογούσε στο αρχαίο ερημικό εκκλησάκι του Αγίου
Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης μέχρι το 1978, οπότε έπαθε έμφραγμα.
Αρκετούς μήνες μετά το έμφραγμα έμεινε σε φιλικά σπίτια στην Αθήνα και
το 1979 εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι, όπου έκτισε το μεγάλο μετόχι του
Ησυχαστηρίου η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος. Προς τις αρχές του καλοκαιριού
του 1991 έφυγε για το Άγιο Όρος, όπου διατηρούσε κελλί από το 1984. Στις
2 Δεκεμβρίου εκοιμήθη εν Κυρίω στο κελλί του στα Καυσοκαλύβια
... Διαβάστε περισσότερα »
Σ'ενα προσκύνημα που έζησα από πολύ κοντά θέλω να σας ταξιδέψω σήμερα αυτό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Στην πιό παράδοξη εικόνα της
Ορθοδοξίας-πλασμένη από το αίμα των νεομαρτύρων μοναχών και το χώμα του
μοναστηριού- ,στο νησί οπου οι προσκυνητές περπατούν πολλές ωρες για να
εκπληρώσουν το τάμα στους αγίους τους.
Συντροφιά
μαζι τους λοιπόν ,μια και πολλοί είναι ήδη στο δρόμο,με τη σκέψη και
την προσευχή μας ας ανάψουμε νοερά το κεράκι μας στον Αργάγγελο για ολο
τον κόσμο και για τους αδελφούς -ές του φόρουμ αυτού με τις οικογένειες
τους.
Το εσωτερικό του ναού του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Μυτιλήνης
Σ'ενα προσκύνημα που έζησα από πολύ κοντά θέλω να σας ταξιδέψω σήμερα αυτό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Στην πιό παράδοξη εικόνα της
Ορθοδοξίας-πλασμένη από το αίμα των νεομαρτύρων μοναχών και το χώμα του
μοναστηριού- ,στο νησί οπου οι προσκυνητές περπατούν πολλές ωρες για να
εκπληρώσουν το τάμα στους αγίους τους.
Συντροφιά
μαζι τους λοιπόν ,μια και πολλοί είναι ήδη στο δρόμο,με τη σκέψη και
την προσευχή μας ας ανάψουμε νοερά το κεράκι μας στον Αργάγγελο για ολο
τον κόσμο και για τους αδελφούς -ές του φόρουμ αυτού με τις οικογένειες
τους.
Το εσωτερικό του ναού του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Μυτιλήνης
ΓΥΡΩ στο 10ο με 11ο
αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές
βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου,
λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα
σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των
κουρσάρων. Στην τοποθεσία Λεσβάδος, κοντά στο Μανταμάδο, υπήρχε μια
αρχαία πολιτεία, ο Στένακας, και όχι πολύ μακριά της ένα μοναστήρι των
Ταξιαρχών, πού ή ίδρυση του χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Το ιστορικό του το μαθαίνουμε από τη ζωντανή τοπική παράδοση, πού έφτασε ως τις μέρες μας.
Ήταν οχυρωμένο σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς
είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το 'χαν βάλει πείσμα να
το πατήσουν.
Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και
μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του
και τους είπε:
- Αυτή
... Διαβάστε περισσότερα »
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
Η θαυματουργός εικών, όπως εκ παραδόσεως γνωρίζομεν, είναι μία από τις εβδομήκοντα εικόνες που εζωγράφισε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. Ο ερχομός των εδώ αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή το έτος 971. 
Διασκεδάστε αυτό το τριήμερο… Αφήστε την πόλη και απολαύστε τη φύση…
