Η συσσώρευση υποχρεώσεων, η σωρεία υποχωρήσεων, οι περιοριστικές δεσμεύσεις και η κλιματική μονοτονία του χειμώνα προσδίδουν στις επιδιωκόμενες διακοπές λυτρωτικές ιδιότητες ανανέωσης και αναζωογόνησης. Η έντονη επιθυμία ανατροπής των συνήθων συνθηκών μεγεθύνει την ανάγκη αλλαγής και επιτείνει την αναμονή της.

Τι θα ήταν όμως οι διακοπές, αν δεν αποτελούσαν τη σύντομη και παροδική εκτροπή από το δεδομένο προηγηθέν και επακόλουθο πρόγραμμα ζωής; Πώς θα ήταν οι αδιάκοπες διακοπές; Η ερώτηση αυτή συνήθως προκύπτει αμέσως μετά την παρέλευση των όποιων διακοπών μας, αλλά και ταλαιπωρεί το μυαλό ιδιαίτερα όποιων ενημερώνονται για την αναβολή, αναστολή ή και αλλαγή των διακοπών τους.

Ας υποθέσουμε ότι η ζωή μας ήταν μόνο διακοπές. Για τους περισσότερους αυτό μεταφράζεται σε απουσία εργασίας και μόνιμη διασκέδαση. Σε κάποια παραλία συνήθως, με πολλούς, λίγους ή και χωρίς φίλους, καθένας βρίσκει τον εαυτό του να απολαμβάνει τον ήλιο, τη θάλασσα, εκχυλίσματα κόκκων καφέ και παράγωγα χαλασμένων χυμών σταφυλιού.

Αθλοπαιδιές, δραστηριότητες και ενδιαφέροντα μπορούν να γεμίζουν το χρόνο και να εμπλουτίζουν την εμπειρία από τις διακοπές μας. Κάποιοι άλλοι ίσως προτιμούν τις εξορμήσεις σε υψόμετρα. Υπάρχουν και οι γεννημένοι περιηγητές του κόσμου, για τους οποίους οι διακοπές ταυτοποιούνται με ταξίδια σε νέους κόσμους, νέους αλλόγλωσσους φίλους, πολλές φωτογραφίες και αναμνηστικά.

Συνεχίζοντας τη σκέψη μας και εμπερικλείοντας στα σχέδια των διακοπών μας πιο πολύπλοκες και εναλλακτικές πτυχές και εκδόσεις αυτών, ας θεωρήσουμε πως περνάει καιρός πολύς και κάποια στιγμή βρίσκουμε εν τω μέσω των πολλών δραστηριοτήτων μας το χρόνο να δούμε πού και πώς είμαστε. Μια κοινή αίσθηση για τους περισσότερους από εμάς θα είναι πως θα θέλαμε ένα διάλειμμα από τις διακοπές. Οι υπερδραστήριοι θα έχουν κουραστεί, οι πιο ήσυχοι θα έχουν βαρεθεί. Οι κοινωνικοί θα θέλουν να περάσουν χρόνο μόνοι τους και οι πιο υποκοινωνικοί θα επιθυμούν την εκδήλωση κοινωνικότητας.

Αν είχαμε το χρόνο να κάνουμε ό,τι θέλαμε και ζούσαμε τις επιλογές μας, είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή στο μέλλον να επιδιώξουμε μια διαφυγή από το πλαίσιο, το οποίο έχουμε προηγουμένως επιλέξει.

Και είναι εύλογο να έχουμε κουραστεί από την επαναλαμβανόμενη διασκέδαση και διαφυγή, μια και η επαναληψιμότητα ήταν εκείνο το πρωταρχικό στοιχείο, που μας είχε κουράσει και μας είχε αναγκάσει να αναζητούμε τις διακοπές. Αν ζούσαμε μόνο σε διακοπές, τότε θα ζητούσαμε τη διακοπή των διακοπών, δηλαδή τη μετάπτωση και μετάβαση σε ένα διαφορετικό του τρέχοντος πλαίσιο.

Είναι η αλλαγή, η διαφυγή και η εμπειρία της διαφορετικότητας η πρωτεύουσα πρόκληση και στόχος για όποιον επιθυμεί διακοπές. Και είναι ο άνθρωπος, η αιτία που το ίδιο και επαναλαμβανόμενο αναγνωρίζεται ως λίγο και μερικό. Καλές μας διακοπές!