Η οξεία μέθη χαρακτηρίζεται από διαταραχές μνήμης, κρίσης, προσανατολισμού, συνέργειας κινήσεων (ιδίως λεπτών και επιτήδειων κινήσεων), ενώ επηρεάζεται η ομιλία και επιβραδύνονται οι αντιδράσεις. Σε πολύ υψηλά επίπεδα το οινόπνευμα λειτουργεί ως αναισθητικό προκαλώντας καταστολή του ΚΝΣ, δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού (υπόταση, υποθερμία) και κώμα.

Το αναπνευστικό κέντρο καταστέλλεται και εμφανίζεται υποαερισμός και αναπνευστική οξέωση. Τα δερματικά αγγεία διαστέλλονται και η εφίδρωση αυξάνει, γεγονός που ευνοεί την εμφάνιση υποθερμίας. Παρατηρείται καταστολή της έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης, με αποτέλεσμα έντονη διούρηση που σε συνδυασμό με έντονους εμετούς είναι δυνατό να προκαλέσει υποογκαιμία. Δυνατό να προκληθεί, επίσης, λόγω των εμέτων υποκαλιαιμική υποχλωριαιμική αλκάλωση.

Η έντονη διούρηση συνοδεύεται από απώλειες φωσφόρου και μαγνησίου. Συχνά σε βαρείς πότες τα αποθέματα γλυκαγόνου είναι οριακά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η αναστολή της ηπατικής γλυκονεογένεσης από την αιθανόλη ευνοεί την εμφάνιση υπογλυκαιμίας. Αλκοολική κετοξέωση παρατηρείται κυρίως σε χρόνιους αλκοολικούς. Μία άλλη επιπλοκή της οξείας μέθης είναι η πρόκληση γαστρίτιδας (1,9,10). Θάνατος από οξεία μέθη είναι συνήθως αποτέλεσμα εισρόφησης ή καταστολής της αναπνοής (ΠΛΑΙΣΙΟ Ι ).

Φαρμακολογικές δράσεις της αιθανόλης μπορούν να εμφανιστούν ήδη σε χαμηλά επίπεδα οινοπνεύματος. Οι συνέπειες από την οξεία κατανάλωση οινοπνεύματος βρίσκονται σε α ... Διαβάστε περισσότερα »

Η οξεία δηλητηρίαση από το οινόπνευμα (αιθυλική αλκοόλη, αιθανόλη), πιό γνωστή ως μέθη, αποτελεί συνηθισμένο επείγον ιατρικό πρόβλημα. Στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι υπάρχουν 18.000.000 αλκοολικοί ενώ 8-40% των ασθενών που επισκέπτονται τα τμήματα των επειγόντων περιστατικών των Νοσοκομείων, έχουν προβληματική σχέση με το αλκοόλ (1). Τα άτομα αυτά ενδέχεται να χρειαστούν ιατρική βοήθεια είτε λόγω της ίδιας της μέθης, είτε λόγω επακολούθων της (τραυματικές ή άλλες κακώσεις, μεταβολικές επιπλοκές) είτε λόγω εμφάνισης οξέων συνδρόμων στα πλαίσια της στέρησης.

Αιθανόλη - Φαρμακοκινητική και Μηχανισμοί Δράσης

Η αιθανόλη καταναλώνεται με την μορφή οινοπνευματωδών ποτών για λόγους ευφορίας. Η περιεκτικότητα των οινοπνευματωδών σε αιθανόλη εκφράζεται σε όγκους επί τοις εκατό ή σε βαθμούς proof που είναι διπλάσιοι της περιεκτικότητας κατ΄όγκον. Το οινόπνευμα απαντάται εκτός από τα οινοπνευματώδη και σε άλλα προϊόντα, συχνά σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις (50-99%) όπως αρώματα κ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το αλκοόλ προέρχεται από την ανάμιξη φρούτων, λαχανικών και δημητριακών με μαγιά και ζάχαρη. Τότε δημιουργείται μια διαδικασία που λέγεται ζύμωση. Τα βαριά οινοπνευματώδη ποτά, όπως το ουίσκι, η βότκα κ.ά. διυλίζονται περισσότερο για να γίνουν ισχυρότερα.

Ένα βαρύ οινοπνευματώδες ποτό έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Σε περίπτωση κατάχρησης αλκοόλ, το άτομο παρουσιάζει συμπτώματα σωματικά και ψυχολογικά γνωστά ως μέθη. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν επιθετικότητα, αδυναμία, κριτικής σκέψης, αδυναμία συγκέντρωσης, ευερεθιστότητα, ευφορία ή κατάθλιψη, συναισθηματική αστάθεια κ.α. Σωματικές ενδείξεις είναι το κόκκινο πρόσωπο, η συγκεχυμένη ομιλία, η αστάθεια στις κινήσεις ή η αδυναμία συντονισμού των κινήσεων, κ.α. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της μέθης είναι η άρση των 'αναστολών'.

 Έτσι το άτομο μπορεί να εμφανιστεί πολύ έξυπνο, κοινωνικό, ικανοποιημένο και υπερκινητικό με οξυμένη ικανότητα σκέψης, αλλά όσο προχωρά η κατανάλωση γίνεται μελαγχολικό, αργό, εσωστρεφές και τελικά μπορεί ακόμα και να χάσει τις αισθήσεις του. Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ είναι τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα.

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον τα μισά από αυτά αφορούν έναν οδηγό ή έναν πεζό μεθυσμένο. Επίσης δεν είναι σπάνιες οι πτώσεις και τα ατυχήματα στο σπίτι ή στην εργασία που οφείλονται σε κατάχρηση αλκοόλ. Η μέθη είναι επίσης συχνά υπεύθυνη για εγκλήματα. Από σοβαρή κατάχρηση αλκοόλ μπορεί να επέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εικόνα επαναλαμβάνεται συχνά κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς : Οικογενειακές συνεστιάσεις με «γενναίες» δόσεις φαγητού, χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων και αλκοόλ που ρέει άφθονο συνοδεύοντας τις προπόσεις και τα «χρόνια πολλά». Η επόμενη ημέρα όμως δεν είναι τόσο ευχάριστη, διότι πολλές φορές εμφανίζεται ναυτία, φούσκωμα, ανακατωμένο στομάχι, δυσάρεστη γεύση στο στόμα και πονοκέφαλος.

Σύμφωνα με τα πορίσματα επιστημονικών μελετών, τα δυσπεπτικά ενοχλήματα, ο πονοκέφαλος και η ναυτία που αποτελούν τις βασικές εκδηλώσεις του «hang over», εμφανίζονται συχνά το πρωί μετά από βαρύ γεύμα με οινοποσία.

Για να αποφύγετε τις συνέπειες ενός hang over, είναι καλό να γνωρίζετε και να εφαρμόσετε μερικά χρήσιμα μέτρα:

• Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, ορισμένα φάρμακα θα χρειαστούν τροποποίηση ή διακοπή μερικές ημέρες πριν ή μετά το ρεβεγιόν. Ενυδατώστε τον οργανισμό σας, τις ημέρες που προηγούνται.
• Μην «βγείτε» με άδειο στομάχι. Το φαγητό έχει την ιδιότητα να αναχαιτίζει την απορρόφηση του αλκοόλ. Προτιμήστε ένα φρούτο πριν την οικογενειακή συνεστίαση.
• Κατά τη διάρκεια της «εξόδου» καλό είναι να α ποφύγετε τα ποτά με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Μην αναμειγνύετε τα ποτά και μην καταναλώνετε ποτά αμφιβόλου προελεύσεως. Καλό είναι ... Διαβάστε περισσότερα »

Είναι αποδεδειγμένο και γενικά αποδεκτό ότι η κατάχρηση του αλκοόλ επιδρά απολύτως αρνητικά στον οργανισμό, ενώ η ήπια κατανάλωσή του μπορεί να είναι, εκτός από ευχάριστη, ακόμη και ωφέλιμη. Νεότερες έρευνες έχουν θέσει όρια σε αυτό που θα αποκαλούσαμε 'κατάχρηση του αλκοόλ'. Τελικά, πότε η ευχαρίστηση μετατρέπεται σε κίνδυνο;

Το αλκοόλ είναι πανταχού παρόν στη ζωή μας και την επηρεάζει σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό. Ενώ όμως η λογική χρήση του αποτελεί σημαντικό παράγοντα που ομορφαίνει τις ανθρώπινες σχέσεις, η κατάχρησή του συνδέεται με άμεσα δυσάρεστες συνέπειες ή με χρόνιες βλάβες, συχνά πολύ σοβαρές, σε όλα σχεδόν τα συστήματα του οργανισμού.

Οι επιπτώσεις

Οι βλάβες αυτές, ιδιαίτερα στον αλκοολικό, στο άτομο δηλαδή με εξάρτηση από το αλκοόλ, περιλαμβάνουν: νευροψυχιατρικές διαταραχές, με βαρύτερες την οξεία ή χρόνια αλκοολική εγκεφαλοπάθεια, που εκφράζονται με σοβαρή έκπτωση όλων των διανοητικών λειτουργιών και της μνήμης, διαταραχές στο κυκλοφορικό σύστημα (π.χ. καρδιομυοπάθεια), στο ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αιθανόλη είναι συστηματική τοξίνη και καταστολέας του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.

Τα σημεία της συνήθης μέθης είναι:

• αταξία
• δυσαρθρία
• νύστα
• αναστολή λειτουργιών η οποία μπορεί να οδηγήσει σε κατατονία και ίσως σε αναπνευστική καταστολή
• Μπορεί να αποκρύπτει άλλες νόσους (π.χ. τραύμα κεφαλής ή σπονδιλικής στήλης, οξεία κοιλία κ.α.)
• Ελέγξτε το επίπεδο ανταπόκρισης του πάσχοντος
• Καλέστε γιατρό ή ασθενοφόρο
• Προστατέψτε τον πάσχοντα από το κρύο (κίνδυνος υποθερμίας)
• Μην κινείτε μόνο του τον άρρωστο αν έχει υποστεί κάκωση ΑΜΣΣ (τραύμα στο κεφάλι ή στον αυχένα).

Η κουλτούρα της διασκέδασης των νέων ως εργαλείο για την πρόληψη συμπεριφορών κινδύνου

Η έρευνα 'Η κουλτούρα της διασκέδασης των νέων ως εργαλείο για την πρόληψη συμπεριφορών κινδύνου',η οποία πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2006, αποτέλεσε μέρος ευρωπαϊκού προγράμματος με τον ομώνυμο τίτλο, το οποίο συντονίζει το Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Πρόληψη των Κινδύνων στους Εφήβους και τους Νέους (IREFREA) και υλοποιείται σε εννέα ευρωπαϊκές πόλεις (Αθήνα, Βενετία, Βιέννη, Βερολίνο, Λίβερπουλ, Λισαβόνα, Λουμπλιάνα, Πάλμα, Πράγα) κατά τη χρονική περίοδο 2005-2008. Σκοπός του προγράμματος είναι η διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου και των προστατευτικών παραγόντων οι οποίοι σχετίζονται με τη χρήση ναρκωτικών και τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον της διασκέδασης, με στόχο τη βελτίωση της πρόληψης της χρήσης ναρκωτικών σε αυτό το περιβάλλον.

Οι κυριότεροι στόχοι της έρευνας ήταν οι εξής:

• Διερεύνηση των προτύπων και των βασικών παραγόντων της χρήσης ναρκωτικών και άλλων σχετικών κινδύνων υγείας στο περιβάλλον της διασκέδασης.
• Επιβεβαίωση της άποψης ότι η υιοθέτηση κυρίαρχων προτύπων διασκέδασης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για χρήση ναρκωτικών και άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές (βία, επικίνδυνη οδήγηση κ.ά.) στο περιβάλλον της διασκέδασης.
• Διερεύνη ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα ναρκωτικά είναι χημικές ουσίες που αλλάζουν τον τρόπο που δουλεύει το σώμα μας. Όταν εισχωρούν στον οργανισμό, είτε με την κατάποση, είτε με την εισπνοή είτε με την ένεση βρίσκουν το δρόμο τους προς το κυκλοφορικό και μεταφέρονται σε μέρη όπως ο εγκέφαλος. Στον εγκέφαλο, μπορούν είτε να ενισχύσουν είτε να ατονίσουν τις αισθήσεις, να αλλάξουν την αίσθηση εγρήγορσης και μερικές φορές να μειώσουν το φυσικό πόνο.

Αν και με τις ουσίες μπορεί κάποιος να αισθάνεται ωραία στην αρχή, τελικά μπορεί να βλάψουν το σώμα και τον εγκέφαλο. Η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα, η λήψη παράνομων ουσιών και η εισπνοή κόλλας μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στο ανθρώπινο σώμα. Ορισμένα ναρκωτικά προκαλούν σοβαρά προβλήματα στην ικανότητα ενός ανθρώπου να κάνει υγιείς επιλογές και να λάβει τις σωστές αποφάσεις.

Τα ναρκωτικά μπορούν να καταστρέψουν κάθε πτυχή της ζωής του ανθρώπου.

Η εξάρτηση από τα ναρκωτικά μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές στις οποίες περιλαμβάνονται.

Υγεία

Υπάρχουν πολλές συνέπειες στην υγεία, που ποικίλλουν ανάλογα με το είδος της ουσίας και μπορεί να περιλαμβάνουν ντελίριο, σπασμούς, κώμα, καρδιακή προσβολή, αναπνευστική ανεπάρκεια, νεφρική βλάβη, απώλεια αισθήσεων και ξαφνικό θάνατο. Πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι η μαριχουάνα που μπορεί να θεωρείται αβλαβής ουσία, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης ψυχωσικής νόσου όπως σχιζοφρένεια, αργότερα.

Η χρήση μπορεί να οδηγήσει το χρήστη σε ανεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά, στη χρήση μεταχειρισμένων συριγγών, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες μετάδοσης ασθενειών όπως ο ιός HIV και η ηπατίτιδα. Παράλληλα υπάρχει και η πιθανότητα λήψης υπερβολικής δόσης.

Οικογένεια

Αλλαγές στη συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην οικογένεια ή στο γάμο.

Εργασία

Η απόδοση στη δουλειά μπορεί να σημειώσει κάμψη και να απουσιάζει ο χρήστης πιο συχνά

Κοινωνικές

Μπορεί κάποιος να αποξενωθεί ή να χάσει παλιούς φίλους

Σχολείο

Η σχολική απόδοση και η ανάγκη για επιτυχία μπορεί να δεχτούν πλήγμα.

Νομικές

Η κλοπή, για να στηρίξει κάποιος την εξάρτησή του και η οδή ... Διαβάστε περισσότερα »

Μπορεί να είναι αποτέλεσμα ηθελημένης ή αθέλητης υπερβολικής δόσης ενός φαρμάκου ή την κατάχρηση ναρκωτικών.

Τα χαρακτηριστικά της δηλητηρίασης από φάρμακα εξαρτώνται από το φάρμακο και τη μέθοδο λήψης του.

• Ελέγξτε και αν είναι ανάγκη ανοίξτε την τραχεία
• Μην προκαλείτε εμετό
• Καλέστε ασθενοφόρο
• Φυλάξτε το δείγμα του εμετού, των άδειων συσκευασιών ή τα σημειώματα αυτοκτονίας. Στείλτε τα μαζί με τον πάσχοντα στο νοσοκομείο.

Οι παρεμβάσεις στους χώρους διασκέδασης θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιο σκεπτικό θα έχουν. Αυτές που γίνονται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην τριτογενή πρόληψη, όπου σε παιδιά που έχουν κάνει χρήση είτε αλκοόλ είτε ουσιών δίνονται διάφορες βοηθητικές ουσίες, φάρμακα με βιταμίνες, χυμοί η ακόμα υπάρχουν ειδικές υπηρεσίες που πηγαίνουν τα παιδιά στο σπίτι όταν δε μπορούν να πάνε από μόνα τους.

Μπορούν να γίνουν και παρεμβάσεις πρωτογενούς πρόληψης όπου μπορεί να υπάρχει όπως και στην Ελλάδα σε πολλές περιπτώσεις, από διάφορες ομάδες που κάνουν street work. Πηγαίνουν στους νέους όταν είναι να μπουν στο κλαμπ, ή στην είσοδο και δίνουν διάφορα φυλλάδια ενημερωτικά ή συζητάνε μαζί τους για τις ουσίες, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τους αποτρέψουν από το να κάνουν χρήση. Πολλές φορές υπάρχουν διάφορα θέματα γιατί οι χώροι της διασκέδασης δεν συνεργάζονται κι αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα που έχει να κάνει με οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.

Οι παρεμβάσεις στο σχολείο, επίσης είναι πολύ σημαντικές παρεμβάσεις, γιατί είναι ένας χώρος που το παιδί αρχίζει να ζει καταστάσεις μακριά από τους γονείς του και είναι ο χώρος που αρχίζει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του.

Πολλές φορές τα παιδιά είναι σκληρά και είναι πάρα πολύ σημαντικό να στηρίξουμε τα παιδιά τα οποία βλέπουμε ότι δεν μπορούν να ενσωματωθούν σε μια ομάδα ή είναι θύματα εκφοβισμού από τους συμμαθητές τους, δεν είναι καλοί μαθητές, έχουν προβλήματα δυσλεξίας, έχουν κάποιο πρόβλημα στη σωματική τους διάπλαση.

'Ολα αυτά είναι  ατομικοί παράγοντες επικινδυνότητας, τους οποίους  όταν τους βλέπουμε θα πρέπει να γίνονται παρεμβάσεις για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να στηριχτούν και να μην καταφύγουν σε τέτοιες συμπεριφορές, είτε ναρκωτικά, είτε παραβατική συμπεριφορά, είτε κάτι χειρότερα, όπως μια αυτοκτονία. Πρέπει να κάνουμε παρεμβάσεις συνολικές. Όχι μόνο για τα ναρκωτικά ή για τη δυσλεξία. Πρέπει να κάνεις πράγματα που θα αφορούν γενικά τις ιδιαιτερότητες του μαθητικού πληθυσμού

Οι παρεμβάσεις στην οικογένεια είναι και οι πιο σημαντικές. Όπως είπαμε και πριν, μια οικογένεια θα πρέπει να γίνει αντικείμενο φροντίδας και προστασίας από την πολιτεία και τους χώρους της πρόνοιας όχι όταν δημιουργηθεί το πρόβλημα, γιατί τότε είναι ήδη αργά. Θα πρέπει να υπάρχουν κατάλληλες κοινωνικές δομές που να εντοπίζουν τις οικογένειες που είναι σε υψηλό κίνδυνο. Ποιες είναι αυτές;

Οικογένειες που μπορεί να έχουν οικονομικά προβλήματα, ανεργία, να έχει κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα κάποιος από τους γονείς, να είναι αλκοολικός ή χρήστης τοξικών ουσιών κάποιος γονέας, να υπάρχει σοβαρή αρρώστια, θάνατος κάποιου μέλους της οικογένειας,

Yπάρχουν κάποιοι τέτοιοι παράγοντες επικινδυνότητας οι οποίοι όταν εντοπίζονται θα πρέπει η οικογένεια αυτή να έχει τη φροντίδα του κράτους και οικονομικά αλλά κυρίως ψυχολογικά και να οργανωθεί ένα κατάλληλο δίκτυο από κοινωνικούς λειτουργούς και ανθρώπους που θα πηγαίνουν στο σπίτι και θα μπορούν να επισκέπτονται και να στηρίζουν ψυχολογικά και κοινωνικά, καταρχήν τους γονείς για να μπορούν να ασκήσουν μια επαρκή γονεϊκή λειτουργία απέναντι στα παιδιά.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να γίνει αυτό, για παράδειγμα υπάρχει ένα μοντέλο που λέγεται wrap up family, που σημαίνει 'τυλίγω την οικογένεια', σαν να είναι δηλαδή η οικογένεια ένα μωρό που εμείς το φασκιώνουμε, όπου υπάρχει μια συνεργασία με την οικογένεια και έχει η οικογένεια κάποια τηλέφωνα ανθρώπων που είναι σε 24ωρη βάση σε εγρήγορση και για ότ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το διαδίκτυο είτε μπορεί να κάνει καλό είτε ζημιά ανάλογα με το πώς το χειρίζεται κάποιος. Αποτελεί καινούργιο άγχος των γονέων. Πώς δηλαδή θα χειριστεί ο γονέας τη σχέση του παιδιού του με το interenet. Ο ρόλος του γονιού δεν θα πρέπει να είναι τόσο πολύ αστυνομικός, αν και δεν μπορεί να μην είναι και τελείως.

Σίγουρα θα πρέπει να προσέχει. Πάνω από όλα είναι ότι ένας γονέας θα πρέπει να φροντίσει ο ίδιος να ασχοληθεί με το διαδίκτυο και να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί να κάνει τα πρώτα του βήματα στο διαδίκτυο μαζί του. Το παιδί μπορεί κάποια στιγμή να μπει και σε ένα απαγορευμένο site.Αν ένας γονιός ασχοληθεί με το διαδίκτυο και μπορέσει με το παιδί του να κάνει πράγματα μέσα από αυτό, όπως να το βοηθήσει να βρει θέματα για μια εργασία ή σε μια συζήτηση που κάνουν για θέματα ιστορίας ακόμα και για θέματα ναρκωτικών.

Μπορεί ο ίδιος ο γονιός να κάνει μια κουβέντα με το παιδί του και να ψάξει μέσα στο διαδίκτυο να βρει κάποια στοιχεία για τις ουσίες και να μιλήσει στο παιδί του γι αυτά. Το θέμα είναι ότι πρέπει να το χρησιμοποιήσει θετικά κα όχι αρνητικά, όχι να το φοβάται, γιατί αν το απαγορεύσει τότε θα γίνει ο απαγορευμένος καρπός που το παιδί θα επιθυμεί διακαώς και κάποια στιγμή θα μπει στο internet, στο σπίτι ενός φίλου του και θα μπει σε site που είναι απαγορευμένα. Είναι πάνω από όλα θέμα σχέσης.

Kάποια στιγμή είχε θεοποιηθεί η πρόληψη, λέγανε γενικά ότι το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η πρόληψη και με το ίδιο σκεπτικό όταν φάνηκε ότι δεν είναι τόσο σημαντικά τα αποτελέσματά της, η πρόληψη καταβαραθρώθηκε, απορρίφθηκε από πολλούς ειδικούς.

Η πρόληψη έχει ένα σημείο που χρειάζεται λίγο προσοχή.

Δεν είναι εμφανή τα αποτελέσματά της. Δεν είναι σαν μια ιατρική θεραπεία που την κάνουμε και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα της πρόληψης είναι μακροπρόθεσμα και δεν μπορούν να μετρηθούν. Αυτό είναι κάτι που την κάνει να μη μπορεί να δείξει πόσο σημαντική είναι.

Aπό την άλλη μεριά όμως, η πρόληψη όταν γίνει σωστά και λάβει υπόψη τους σωστούς ψυχολογικούς και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες μπορεί να έχει πάρα πολύ μεγάλα αποτελέσματα.

Και πολλοί λένε και σε πολιτικό επίπεδο ‘θα δώσουμε χρήματα απλά για να μην εμφανιστεί ένα πρόβλημα που μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ;’

Σε αυτές τις περιπτώσεις οι πολιτικοί ιθύνοντες πρέπει να καταλάβουν ότι και οικονομικά έχει πολύ μεγάλο όφελος για μια κοινωνία η πρόληψη γιατί γλιτώνει από πάρα πολλές ιατρικές και θεραπευτικές πράξεις που θα γίνουν στη συνέχεια.

Από την άλλη, η πρόληψη δεν είναι πανάκεια. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάνουμε καλό πρόγραμμα πρόληψης όλα θα λυθούν. Είναι κάτι που πρέπει να γίνει συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα και να υπάρχουν φορείς οι οποίοι θα είναι μόνιμα μέσα στην κοινότητα και όχι ότι πάει το υπουργείο ή κάποιος σε κάποιο Κέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η πρόληψη είναι μια πάρα πολύ σημαντική κοινωνική διαδικασία παρέμβασης, η οποία δεν αφορά μόνο το πρόβλημα της χρήσης, αλλά αφορά γενικότερα διάφορες μορφές ψυχοπαθολογίας και της κοινωνικής παθολογίας ενός συνόλου.

Τα προγράμματα πρόληψης είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται στη δεκαετία του 1950, μεταφερόμενα από την ιατρική. Δηλαδή πρώτα ξεκίνησαν να υπάρχουν προγράμματα πρόληψης για διάφορες σωματικές παθήσεις και αυτό σιγά σιγά επεκτάθηκε και στα ψυχολογικά προβλήματα. Οι πρώτες παρεμβάσεις πρόληψης αφορούσαν την ενημέρωση του κοινού για διάφορα ζητήματα και είχαν κάποια αποτελέσματα, όμως σιγά- σιγά και για οικονομικούς κυρίως λόγους, δηλαδή οι κυβερνήσεις είχαν το σκεπτικό ότι αν μπορέσουμε να προλάβουμε την εκδήλωση κάποιων προβλημάτων αυτό θα έχει ένα πολύ μεγάλο οικονομικό όφελος, στο σύστημα υγείας. Άρχισαν να κάνουν συγκεκριμένες μελέτες για να δουν πώς μπορούν να αποφύγουν την εκδήλωση προβλημάτων στο γενικό πληθυσμό.

Μέσα σε αυτό το σκεπτικό, στη δεκαετία του 70 άρχισαν να αναπτύσσονται διάφορα θεωρητικά μοντέλα γύρω από τον τομέα της πρόληψης. Η πρόληψη χωρίζεται σε τρεις γενικές κατηγορίες:

• Η πρωτογενής πρόληψη αφορά ενέργειες που γίνονται για να αποφύγουμε την παρουσίαση ενός προβλήματος
• Η δευτερογενής πρόληψη, αφορά ενέργειες και παρεμβάσεις που γίνονται όταν αρχίσει να εκδηλώνεται ένα πρόβλημα
• Η τριτογενής πρόληψη αφορά κινήσεις και παρεμβάσεις που γίνονται για να μειωθεί ένα πρόβλημα που έχει ήδη ... Διαβάστε περισσότερα »

Τί πρέπει να προσέξει ένα παιδί για να μην πέσει στην παγίδα των ναρκωτικών; Αυτή είναι μια ερώτηση που απευθύνουν συχνά οι γονείς αλλά πρέπει να τη θέσουμε διαφορετικά. Τι πρέπει να προσέξουμε εμείς σε ένα παιδί.

Ξεκινά από την αγωνία του γονιού για την εξέλιξη του παιδιού του αλλά πάνω από όλα ένα παιδί δεν καταφεύγει στα ναρκωτικά τυχαία. Αυτό που θα πρέπει να προσέχει ένα παιδί είναι καταρχήν να μπορέσει να βρει τη στήριξη που χρειάζεται από την οικογένειά του.

Ακούμε συχνά για τις κακές παρέες. Οι κακές παρέες ακόμα και αν κάνουν ένα παιδί να δοκιμάσει τα ναρκωτικά, αυτό δεν θα μείνει σε αυτά αν δεν έχει άλλα προβλήματα. Οπότε θα πρέπει να προσέξουμε σ' ένα παιδί, να του έχουμε δώσει την ασφάλεια που χρειάζεται πάνω από όλα, να πιστέψουμε σε αυτό γιατί έτσι θα πιστέψει το παιδί στον εαυτό του και να το κάνουμε να νιώσει ότι έχει αξία και ότι υπάρχει το περιθώριο του λάθους. Πολλές φορές τα παιδιά νιώθουν ότι πρέπει να τα κάνουν όλα τέλεια. Και αυτό τους γεμίζει με ένα πάρα πολύ μεγάλο άγχος, μια πολύ μεγάλη ένταση που δε μπορούν να διαχειριστούν και εκεί μπαίνει η ουσία.

Πάνω από όλα πρέπει να προσέξουμε ότι έχουμε δώσει στο παιδί μας όλες τις ασφαλείς βάσεις που χρειάζεται για να νιώσει καλά. Και από κει και πέρα να κάνουμε και την ενημέρωση που χρειάζεται. Να του μιλήσουμε για τα ναρκωτικά, τους κινδύνους, το αλκοόλ, αλλά το θέμα είναι ότι όσο και να του μιλήσουμε, όσο και να είμαστε από πάνω του, κάποια στιγμή θα μεγαλώσει ... Διαβάστε περισσότερα »

Το να αναγνωρίσει κανείς ότι ένα άτομο παίρνει ναρκωτικά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βαθμό της χρήσης και από την ουσία που χρησιμοποιεί. Έχει φανεί από διάφορες μελέτες με ερωτηματολόγια πως το μεγαλύτερο ποσοστό των χρηστών παραμένει κρυφό και είναι λίγοι οι άνθρωποι για τους οποίους μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι είναι χρήστες. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια σημάδια αναγνώρισης αν και αυτά δεν ισχύουν πάντα.

Οι γονείς πρέπει να είναι σε εγρήγορση για ένα παιδί που είναι είτε στην προεφηβική είτε στην εφηβική ηλικία, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που κάνουν χρήση ήδη από τα 11 ή τα 12 χρόνια, (χασίς). Θα πρέπει να προσέξουν κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά, χειροτέρευση της σχολικής του βαθμολογίας, μια αλλαγή γενικότερα στον τρόπο ομιλίας και στο βλέμμα του παιδιού, το οποίο γίνεται συνήθως απλανές ή χαμένο, μια αλλαγή στην υπομονή και την ανεκτικότητα του παιδιού.  Γίνονται ξαφνικά ευερέθιστα, θυμώνουν εύκολα, έχουν λιγότερη υπομονή και γενικά αποφεύγουν τις πολλές συζητήσεις, αρχίζουν να μην προσέχουν τόσο πολύ την εμφάνισή τους και γενικότερα αλλάζει το βλέμμα τους. Επίσης προσπαθούν πολλές φορές να απομακρύνονται από την οικογένεια, να ασχολούνται όλο και περισσότερο με θέματα που αφορούν δικά τους πράγματα και όχι της οικογένειας και αρχίζουν σιγά σιγά να αποσύρονται από την οικογενειακή αλληλεπίδραση.

Αυτά μπορεί να συμβούν σε έναν έφηβο ακόμα και όταν δεν κάνει χρήση. Είναι όμως κάποιοι παράγοντες ... Διαβάστε περισσότερα »

Μιλήστε με το παιδί σας για το αλκοόλ και τα ναρκωτικά

Μπορεί να βοηθήσετε να αλλάξουν κάποιες ιδέες που ίσως έχει το παιδί σας, ότι 'όλοι πίνουν, καπνίζουν, παίρνουν ναρκωτικά'.

Μάθετε να ακούτε τα παιδιά σας

Το πιο πιθανό είναι το παιδί να μιλήσει μαζί σας όταν είναι σίγουρο ότι το ακούτε με προσοχή, όταν του δείχνετε με τη στάση και τη συμπεριφορά σας ότι ακούτε πραγματικά αυτά που έχει να σας πει.

Βοηθήστε το παιδί σας να νιώθει καλά με τον εαυτό του

Το παιδί σας θα νιώθει καλά, όταν επαινείτε τις προσπάθειες και τις επιτυχίες του και όταν επικρίνετε κάποια συγκεκριμένη αρνητική ενέργεια ή συμπεριφορά χωρίς να απορρίπτετε το ίδιο το παιδί.

Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει αξίες

Ένα ισχυρό σύστημα αξιών μπορεί να δώσει στο παιδί σας τη δύναμη να λέει 'όχι', αντί να παρασύρεται από 'φίλους και παρέες'.

Να είστε ένα θετικό πρότυπο, ένα καλό παράδειγμα

Οι δικές σας συνήθειες και στάσεις μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του παιδιού σας για το αλκοόλ, τον καπνό, τα ναρκωτικά.

Βοηθήστε το παιδί σας να αντιμετωπίσει τις πιέσεις 'των φίλων'

Ένα παιδί που έχει μάθει να λέει πάντα 'ναι' για να μη δυσαρεστεί τους άλλους, μπορεί να χρειάζεται 'την ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι νέοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στη χρήση ουσιών για τους εξής λόγους:

• Στον εγκέφαλο του εφήβου τα κέντρα που είναι υπεύθυνα για την κρίση και τον αυτοέλεγχο βρίσκονται ακόμα σε ανάπτυξη με αποτέλεσμα πολλοί έφηβοι να είναι απρόσεχτοι σχετικά με τις αποφάσεις που παίρνουν και πιο ανοιχτοί στη λήψη ρίσκου.
• Τα παιδιά θεωρούν ότι είναι αθάνατα και ότι δεν μπορεί τίποτα να τα σκοτώσει.
• Οι έφηβοι είναι κομφορμιστές, έτσι πολλοί τείνουν να θέλουν να κάνουν αυτό που κάνουν άλλοι έφηβοι ή κάνουν πράγματα που νομίζουν ότι θα τους εξομειώσουν με τους άλλους.
• Η εφηβεία είναι γεμάτη με στρες και προβλήματα, μερικά από τα οποία είναι υπερβολικά, ενώ το στρες μπορεί να είναι ιδιαίτερα αυξημένο. Ακόμα και αν κάποιος έφηβος δραματοποιεί τα γεγονότα, ο πειρασμός να το αντιμετωπίσει με κάποια ουσία είναι μεγάλος.
• Αν και μερικές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος μεταξύ της φυσιολογικής συμπεριφοράς των εφήβων και αυτής που έχει σχέση με τις ουσίες είναι πιθανόν να καταλάβετε αυτό που συμβαίνει στη ζωή του παιδιού σας αν εμπλέκεστε στην καθημερινότητά του ενεργά.

Πολλοί γονείς βασίζονται στα εξής:

• Γνωρίζουν πού βρίσκονται τα παιδιά τους όλη την ώρα
• Τι κάνουν
• Με ποιόν είναι

Προσωπικότητα. Αν κάποιος έχει κι άλλο ψυχολογικό πρόβλημα, όπως κατάθλιψη, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας ή διαταραχή μετατραυματικού στρες, έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαρτηθεί από ουσίες. Παιδιά που εμφανίζουν επιθετικότητα, έλλειψη αυτοελέγχου και δύσκολη ιδιοσυγκρασία μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξάρτησης.

Κοινωνικό περιβάλλον. Ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, η πίεση από τους συνομήλικους αποτελεί σημαντικό παράγοντα ως προς τη χρήση ουσιών. Έλλειψη επαφής με τους γονείς μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εξάρτησης όπως και η έλλειψη επίβλεψης από τους γονείς.

Άγχος, κατάθλιψη και μοναξιά. Η χρήση ουσιών μπορεί να αποτελέσει τρόπο για να ανταποκριθεί κανείς σε αυτά τα συναισθήματα.

Είδος ναρκωτικού. Ορισμένα ναρκωτικά όπως η ηρωίνη και η κοκαΐνη οδηγούν πιο γρήγορα σε εξάρτηση σε σχέση με άλλα.

Γενετικοί παράγοντες. Η εξάρτηση από ουσίες είναι πιο κοινή σε ορισμένες οικογένειες και πιθανόν αφορά τη συμμετοχή πολλών γονιδίων. Αν έχετε μέλη στην οικογένεια με προβλήματα αλκοόλ ή χρήσης ουσιών βρίσκεστε σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης εξάρτησης

Ο χρήστης ναρκωτικών μπορεί πιαστεί στην απόχη συναισθηματικά σωματικά και ψυχολογικά. Αν έχει εξάρτηση από ουσίες, είτε παράνομες είτε νόμιμες, τις αποζητά έντονα, γι αυτό θέλει να χρησιμοποιεί επανειλημμένως την ουσία. Όταν σταματά τη λήψη της μπορεί να εμφανίσει δυσάρεστη σωματική αντίδραση.

Αν και δεν γίνονται εξαρτημένοι όλοι όσοι χρησιμοποιούν ναρκωτικά, πολλοί άνθρωποι γίνονται. Η εξάρτηση αφορά το να ψάχνει εθιστικά κάποιος να χρησιμοποιήσει μια ουσία ανεξάρτητα από το δυνητικά αρνητικό αποτέλεσμα στην κοινωνική του ζωή, και τις σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες που έχει.

Ορισμένα φάρμακα όπως τα ναρκωτικά και η κοκαΐνη είναι περισσότερο πιθανό να προκαλέσουν σωματική εξάρτηση σε σχέση με άλλα φάρμακα.

Το να σπάσει κανείς την εξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Υποστήριξη από γιατρό, οικογένεια φίλους και άλλους που έχουν εξάρτηση όπως και θεραπεία μπορεί να βοηθήσει να νικήσει κάποιος την εξάρτηση

Κάνναβη υπολογίζεται ότι έχουν δοκιμάσει εβδομήντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι, δηλαδή σχεδόν το1/4 των ατόμων ηλικίας 15-64 ετών. Σε εθνικό επίπεδο, τα ποσοστά κυμαίνονται από 2% έως 37%, με χαμηλότερη επικράτηση στη Βουλγαρία, τη Μάλτα και τη Ρουμανία και υψηλότερη στη Δανία (36,5%),στη Γαλλία (30,6%), στη Βρετανία (29,8%) και στην Ιταλία (29,3%). Είκοσι τρία εκατομμύρια Ευρωπαίοι, περίπου το 7% των ενηλίκων 15-64 ετών, έχουν κάνει χρήση κατά το τελευταίο έτος και 13,4 εκατομμύρια (4%) τον τελευταίο μήνα.

Τα διαχρονικά στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση της κάνναβης παρουσίασε μεγάλη αύξηση, σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη δεκαετία του ‘90, αύξηση η οποία συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα σε αρκετές χώρες. Τα τελευταία χρόνια, όμως, εμφανίζονται ενδείξεις σταθεροποίησης σε ορισμένες χώρες, ιδιαίτερα σε αυτές που παραδοσιακά εμφανίζουν υψηλά ποσοστά (ΕΚΠΝΤ 2007).

Στη Βόρεια Αμερική (Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδάς) περισσότεροι από 29 εκατομμύρια ενήλικες (10,3%)χρησιμοποιούν κάνναβη (ΟΗΕ 2006). Το 2005, στις Ηνωμένες Πολιτείες 19,7 εκατομμύρια άτομα (8,1%),ηλικίας 12 ετών και άνω έκαναν χρήση κάποιας παράνομης ουσίας κατά τον τελευταίο μήνα, από αυτούς τα 14,6 εκατομμύρια (6%) έκαναν χρήση μαριχουάνας, ποσοστό σταθερό από το 2003 (SAMHSA 2006).

Η κοκαίνη έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε πολλά κράτη της Ευρώπης στη δεύτερη κατά προτίμηση ουσία μετά την κάνναβη. Περισσότεροι από 12 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πειραματίζονται με την ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα τελευταία διαθέσιμα ερευνητικά στοιχεία για τη χρήση παράνομων ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό είναι από την έρευνα ESPAD, την οποία υλοποίησε το ΕΠΙΨΥ το 2003 (πανελλήνιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, 8.658 μαθητές ηλικίας 14-17 ετών, ανώνυμο αυτοσυμπληρούμενο ερωτηματολόγιο, χωρίς την παρουσία εκπαιδευτικού στην αίθουσα, χρηματοδότηση ΟΚΑΝΑ).

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, χρήση κάποιας παράνομης ουσίας έστω και μία φορά στη ζωή του δηλώνει ότι έχει κάνει το 10% των εφήβων ηλικίας 14-17 ετών, ενώ η χρήση αυξάνεται με την ηλικία. Ένας στους τρεις εφήβους (3,4%) που ανέφεραν εμπειρία χρήσης κάποιας παράνομης ουσίας έχει απλώς δοκιμάσει κάποια παράνομη ουσία και αντίστοιχα το 6,6% έχουν κάνει χρήση τουλάχιστον 3 φορές σε όλη τη ζωή (Κοκκέβη 2005).

Στην ηλικία των 17-18 ετών, το ποσοστό εμπειρίας στη χρήση έστω και μία φορά σε όλη τη ζωή ανέρχεται στο 16%, με τα αγόρια να σημειώνουν υπερδιπλάσιο ποσοστό (22%) σε σύγκριση με τα κορίτσια (10%).

Συχνότερη χρήση (≥10 φορές σε όλη τη ζωή) έχει κάνει το 7% των μαθητών της ηλικίας αυτής (9% τα αγόρια και 4% κορίτσια) (Andersson et al. 2007).

Σε μελέτη η οποία έχει βασιστεί σε στοιχεία έρευνας που διερευνούσε τη συσχέτιση μεταξύ στάσεων και συμπεριφοράς σχετικά με τη φυσική άσκηση, τη βίαιη συμπεριφορά σε αθλητικούς χώρους, τη διατροφή, το κάπνισμα και τη χρήση μαριχουάνας/ χασίς ή της ουσίας ‘Έκσταση’, σε5.991 μαθητές ηλικίας 11-12, 13-14και 16-17 ετών (τυχαία στρωματοποιημένη ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα πιο πρόσφατα ερευνητικά στοιχεία σχετικά με τη χρήση παράνομων ουσιών στο γενικό, στο μαθητικό και σε ειδικούς πληθυσμούς της χώρας προέρχονται από το υλικό που διατίθεται σε ετήσια βάση στο ΕΚΤΕΠΝ από πρόσωπα και φορείς στην Ελλάδα που δραστηριοποιούνται ερευνητικά στον τομέα της χρήσης παράνομων ουσιών.

Στοιχεία για τη χρήση στο γενικό πληθυσμό

Το 2006 υλοποιήθηκε από το ΕΚΤΕΠΝ / ΕΠΙΨΥ, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ψυχολογικής Συμβουλευτικής Φοιτητών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έρευνα σχετικά με τις στάσεις του γενικού πληθυσμού τριών ελληνικών πόλεων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης) όσον αφορά τη χρήση και την απεξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες (εφεξής Έρευνα EQUAL). Η έρευνα αποτελεί δράση της ΑΣ ‘ΕΝΤΑΞΗ’ του β΄ κύκλου της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL του ΟΚΑΝΑ.

Η έρευνα έγινε με τη μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης, και συμμετείχαν συνολικά σε αυτήν 702 άτομα ηλικίας 15-64 ετών του γενικού πληθυσμού των τριών πόλεων στη βάση τυχαίας πολυσταδιακής δειγματοληψίας (Κίτσος και συν. 2007). Το ερωτηματολόγιο της έρευνας το οποίο σχεδιάστηκε αποκλειστικά για να μετρήσει το βαθμό κοινωνικής αποδοχής των εξαρτημένων ή απεξαρτημένων ατόμων, περιελάμβανε μόνο μία ερώτηση σχετικά με τη χρήση ουσιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία από την ερώτηση αυτή πειραματι-κή χρήση ή και χρήση έστω και μία φορά σε όλη τη ζωή κάποιας ναρκωτικής ουσίας αναφέρει το 1 ... Διαβάστε περισσότερα »

Σε πρώτη φάση υπάρχουν διάφορες τηλεφωνικές υπηρεσίες όπου μπορούν να πάρουν τηλέφωνο και να ζητήσουν πληροφορίες σε σχέση με θέματα ναρκωτικών και να συζητήσουν το πρόβλημά τους. Υπάρχει η γραμμή 1031 του OKANA και το 3617089 που είναι η ανοιχτή γραμμή- τηλεφωνική υπηρεσία του '18 ανω.' Απαντάνε ειδικευμένοι ψυχολόγοι και γενικότερα κονωνικοί επιστήμονες που έχουν εκπαιδευτεί σε θέματα ναρκωτικών και μπορούν να κατευθύνουν τους γονείς.

Το πρώτο βήμα είναι εκεί. Η αν διαπιστώσουν το πρόβλημα μπορούν να μάθουν τα τηλέφωνα των κέντρων πρόληψης και θεραπείας από τις γραμμές του ΟΤΕ αλλά καλύτερα είναι να ξεκινήσουν μέσα από αυτές τις τηλ υπηρεσίες βοήθειας. Μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους..

Πάνω από όλα θα πρέπει οι ίδιοι να είναι κοντά στο παιδί. Να είναι κοντά για να το στηρίξουν και όχι να το αστυνομεύσουν.

Οι απότομες και αδικαιολόγητες αλλαγές στη συμπεριφορά ενός εφήβου, μπορέι να αποτελούν σημάδια εμπλοκής του με τα ναρκωτικά. Είναι πιθανό όμως οι αλλαγές αυτές να αποτελούν και φυσιολογικές διαστάσεις της πορείας αυτονόμησης και ενηλικίωσής του. Ακολουθούν σημάδια που καλό θα είναι να προσέξουμε.

Αλλαγή στη συμπεριφορά

Η αλλαγή στη συμπεριφορά μπορεί να ποικίλλει από τη βία έως την εχθρικότητα. Ο έφηβος μπορεί να παρουσιάζει αλλαγές στη διάθεση, ένταση, νεύρα, απομόνωση, επιθετική συμπεριφορά, αρνητικές βίαιες αντιδράσεις, αντίδραση στις δύσκολες καταστάσεις με οργή, με φυγή ή με κρίσεις απογοήτευσης. Μπορεί να παρουσιαστεί αδιαφορία για τη ζω ή σκέψεις για αυτοκτονία. Μπορεί να δέχεστε τηλεφωνήματα από αγνώστους.

Σχολική απόδοση

Το παιδί σας ξαφνικά δείχνει φανερή απέχθεια για το σχολείο και ψάχνει να βρει τρόπους να το αποφύγει. Να έρθετε σε επαφή με δασκάλους για να διαπιστώσετε πόσο απουσιάζει από το σχολείο. Ένας μαθητής που παρουσιάζει πτώση στην απόδοσή του, πιθανόν αποτυχαίνει σε μαθήματα ή μετά βίας περνά τα μαθήματα μπορεί να είναι χρήστης ναρκωτικών. Μπορεί να εμφανίσουν απώλεια ενδιαφέροντος για σπορ ή άλλες δραστηριότητες.

Σωματική υγεία

• Η μη τήρηση καθαριότητας και η απάθεια μπορεί να είναι σημάδια ένδειξης ότι το παιδί σας είναι χρήστης.
• Αλλ ... Διαβάστε περισσότερα »

Υπάρχουν πολλά σημάδια αναγνώρισης ότι ένας άνθρωπος έχει εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Ακολουθεί λίστα με τα σημάδια αυτά.

• Αυξημένη ή μειωμένη όρεξη. Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ανεξήγητη απώλεια ή αύξηση βάρους.
• Μυρωδιά ουσιών στην αναπνοή, το σώμα ή τα ρούχα
• Υπερβολική υπερκινητικότητα και φλυαρία
• Σημάδια από βελόνα ή μελανιές στο χέρι ή τα πόδια
• Αλλαγή στη συνολική προσωπικότητα και συμπεριφορά χωρίς εμφανή αιτία
• Αλλαγή στους φίλους. Νέές παρέες, αποφυγή των παλιών φίλων ενώ οι νέοι φίλοι είναι χρήστες
• Αλλαγή στις δραστηριότητες. Έλλειψη ενδιαφέροντος σε πράγματα που παλαιότερα ήταν σημαντικά
• Πτώση της απόδοσης στο σχολείο ή στη δουλειά
• Αλλαγή των συνηθειών στο σπίτι. Έλλειψη ενδιαφέροντος στην οικογένεια και σε οικογενειακές δραστηριότητες
• Δυσκολία συγκέντρωσης και αφηρημάδα
• Έλλειψη κινήτρων, ενέργειας, αυτοεκτίμησης και πειθαρχίας
• Ανεξήγητη πτώση της διάθεση ευερεθιστότητα ή επιθετικότητα
• Βίαιη ιδιοσυγκρασία ή περίεργη συμπεριφορά
• Παράνοια - καχυποψία
• Ανεξήγητη προσπάθεια να καλύψει κάποιος τα άκρα του
• Χρόνια ανεντιμότητα και προβλήματα με την αστυνομία
• Μυστικοπαθής ή ύποπτη συμπεριφορά
• Ατυχήματα στο σπίτι ή το αυτοκίνητο
• Υπερβολική ανάγκη για ιδιωτική ζωή, κρατά κλειστή ή κλειδωμένη την πόρτα και δεν αφήνει τους ανθρώπους να μπουν μέσα
• Ανεξήγητη ανάγκη ευρέσεως χρημάτων, κλοπέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Λέγοντας υπογλυκαιμία εννοούμε την παθολογική κατάσταση η οποία οφείλεται στην ελάττωση του σακχάρου του αίματος σε επίπεδα τέτοια που να προκαλούν κλινικές εκδηλώσεις δηλαδή συμπτώματα.

Από την παραπάνω μορφή του όρου της υπογλυκαιμίας βλέπουμε ότι αυτή δεν σχετίζεται άμεσα με μία συγκεκριμένη τιμή σακχάρου στο αίμα κάτω της οποίας θα έχουμε την εμφάνιση συμπτωμάτων. Αυτό βασικά οφείλεται στο ότι κάθε άτομο έχει διαφορετική ευαισθησία στη μείωση των επιπέδων του σακχάρου του αίματος με αποτέλεσμα ένα άτομο να εμφανίζει συμπτώματα σε τιμές σακχάρου υψηλότερες ή χαμηλότερες από ένα άλλο. Πράγματι αν λάβουμε σαν χαμηλότερες φυσιολογικές τιμές σακχάρου στο αίμα για τους ενήλικες τα 70mg γλυκόζης στα 100 κυβικά εκατοστού ορού αίματος (70mg/dl) και τα 60mg/dl για τα παιδιά τότε ένας ενήλικας μπορεί να παρουσιάζει συμπτώματα υπογλυκαιμίας με τιμές σακχάρου αίματος (60mg/dl) ενώ ένας άλλος να μην παρουσιάζει συμπτώματα με τιμές σακχάρου 50mg/dl.

Η υπογλυκαιμία δεν είναι πάθηση αλλά μία παθολογική κατάσταση που συνοδεύει ποικίλες παθήσεις από τις πιο καλοήθεις (π.χ. υπογλυκαιμία της νηστείας) μέχρι τις πιο κακοήθεις (π.χ. διάφοροι κακοήθεις όγκοι που εκκρίνουν ουσίες που προκαλούν υπογλυκαιμία). Στην καθημερινή όμως πράξη η υπογλυκαιμία, στη συντριπτική της πλειοψηφία παρουσιάζεται σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και τα οποία είτε κάνουν υπέρβαση της δόσεως της λαμβανόμενης ινσουλίνης ή των αντιδιαβητικών δισκίων είτε σε καθυστέρηση τ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η συσχέτιση μερικών μορφών παχυσαρκίας με γονιδιακές ανωμαλίες, η κληρονομικότητα της παχυσαρκίας και η δυσκολία στην αντιμετώπισή της όπως φαίνεται από το υψηλό ποσοστό επανάκτησης του βάρους μετά από δίαιτα που μπορεί να φθάσει και το 75% έως 95% καταδεικνύουν ότι υπάρχουν ισχυρές μεταβολικές και περιβαλλοντικές δυνάμεις που αντιτίθενται στη μακροχρόνια διατήρηση της απώλειας βάρους.

Έχει δειχθεί σε μελέτες τόσο σε ποντίκια όσο και σε ανθρώπους ότι η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται, τόσο σε φυσιολογικού βάρους όσο και σε παχύσαρκα άτομα που προσπαθούν να χάσουν βάρος, κατά 300-400 θερμίδες χαμηλότερα απ’ότι προβλέπεται από το τελικό μειωμένο βάρος που επιτυγχάνεται. Με άλλα λόγια ο οργανισμός αμύνεται στη μείωση του βάρους του περικόπτοντας την κατανάλωση ενέργειας τόσο σε βασικές συνθήκες (βασικός μεταβολισμός) όσο και κατά τη’ κίνηση.

Αυτή η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας είναι αρκετή για να ακυρώσει τις προσπάθειες μας για τη διατήρηση του βάρους που χάθηκε και αντανακλά μία πλειάδα μεταβολών στο μεταβολισμό μας και στη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού αλλά και νευροενδοκρινικού συστήματος τα οποία ενεργοποιούνται για να επανακτηθεί το βάρος που χάθηκε.

Η λεπτίνη, μια ορμόνη που παράγεται στο λιπώδη ιστό, μειώνει την πρόσληψη τροφής και αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας. Η απώλεια βάρους προκαλεί μείωση της λεπτίνης και έτσι ο οργανισμός βρίσκεται σε μια κατάσταση σχετικής ανεπάρκειας της λεπτίνης με συνεπακόλουθο την αύξ ... Διαβάστε περισσότερα »

Με τον όρο Aνδρόπαυση η ιατρική κοινότητα θέλησε να εκφράσει την αντιστοιχία του συνδρόμου που στη γυναίκα είναι γνωστό σαν εμμηνόπαυση. Στην κυριολεξία ο όρος παραπέμπει στην αναστολή παραγωγής των Aνδρογόνων που είναι οι κυρίαρχες ορμόνες στον άνδρα σε σχέση με τα Oιστρογόνα που αφορούν τις γυναίκες.

O όρος αυτός σημειολογικά παραπέμπει σε ανάλογες καταστάσεις που περιγράφονται στη γυναικεία κλιμακτήριο και που είναι γνωστές σε όλες τις γυναίκες για τα εντυπωσιακά και σημαντικά συμπτώματα που την συνοδεύουν.

Στον άνδρα όμως, δεν υπάρχουν τόσο δραματικές αλλαγές στη συμπτωματολογία του αλλά και δεν τεκμηριώνονται με την πτώση των ορμονών που συνοδεύει τις γυναίκες.

Mε δεδομένες αυτές τις σημαντικές διαφορές, η ιατρική κοινότητα προσπαθεί να υιοθετήσει όρους πιο σαφείς και επιστημονικά τεκμηριωμένους, γι αυτό και ο όρος που προτάθηκε από τον γιατρό Aδαμόπουλο για Aνδροπενία αντί Aνδρόπαυση ίσως να είναι πιο σωστός, δεν έχει όμως ακόμα υιοθετηθεί διεθνώς και ο όρος Aνδρόπαυση εξακολουθεί να ακούγεται στα περισσότερα διεθνή FORΑ. H πλέον όμως διαδεδομένη ορολογία στην επιστημονική κοινότητα είναι ‘Σύνδρομο μερικής ανδρογονικής έλλειψης στον Γηράσκοντα άνδρα (PADAM/PEDAM).

Aνεξάρτητα από τις διαφορές στην ορολογία, το σύνδρομο αυτό περιγράφει μια διαφορά στη συμπεριφορά και στην εμφάνιση του άνδρα μετά τα 50, που κωδικοποιείται κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με τη γήρανση, την κόπωση και τη σεξουαλική λειτουργία. Tα συμπτώματα π ... Διαβάστε περισσότερα »

Η γυναικομαστία είναι η υπέρμετρη ανάπτυξη του μαζικού αδένα στον άνδρα. Δεν είναι καθόλου σπάνια αφού παρατηρείται στο 65% των νέων και στο 40% των ενηλίκων. Φυσιολογικά ο μαζικός αδένας στον άνδρα είναι υποπλαστικός, ενώ στη γυναικομαστία παρατηρείται ανάπτυξη των πόρων και των κυψελίδων, με ανάπτυξη του συνδετικού ιστού του κολλαγόνου και του λιπώδους ιστού.

Παρατηρείται σε πολλές καταστάσεις, η συχνότερη εκ των οποίων είναι η γυναικομαστία των εφήβων. Πρόκειται για μια παροδική- φυσιολογική κατάσταση που εμφανίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό σε αγόρια ηλικίας 12 έως 15 ετών και επισυμβαίνει περίπου ένα χρόνο μετά την αύξηση του μεγέθους των όρχεων.

Συνήθως είναι αμφοτερόπλευρη, πιο σπάνια ετερόπλευρη, διαρκεί 12 έως 24 μήνες και στη συνέχεια εξαφανίζεται αυτόματα χωρίς να χρειάζεται θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε μερικά παιδιά η διόγκωση των μαστών παραμένει και μετά την εφηβεία. Είναι μια κατάσταση που οφείλεται στην αυξημένη παρουσία οιστρογόνων σε σχέση με τα υπάρχοντα ανδρογόνα στο πλάσμα του αίματος των εφήβων, πριν την οριστική αύξηση της έκκρισης ανδρογόνων από τους όρχεις.

Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι ιδιοπαθής, δηλαδή αγνώστου αιτιολογίας, και να εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία του άνδρα μετά την εφηβεία. Συνήθως συνοδεύεται από τοπική εναπόθεση λίπους και καλείται ψευδογυναικομαστία. Οι ασθενείς που εμφανίζουν γυναικομαστία σε ώριμη ηλικία θα πρέπει να υποβάλλονται σε έναν κύκλο εξετάσεων για να αποκλειστεί τυχ ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες πάνω από τους νεφρούς που παράγουν δύο κατηγορίες ορμονών: τις στεροειδείς ορμόνες (κορτιζόλη, αλδοστερόνη & ανδρογόνα καθώς και πολύ μικρή ποσότητα οιστρογόνων) από το εξωτερικό τμήμα τους που ονομάζεται φλοιώδης μοίρα και τις κατεχολαμίνες από το εσωτερικό τμήμα τους που ονομάζεται μυελώδης μοίρα.

Η κορτιζόλη ρυθμίζει πάρα πολλές λειτουργίες στο σώμα με σπουδαιότερη την ανταπόκριση του οργανισμού στο stress, δηλαδή την αντίδραση σε κάθε κατάσταση που απειλεί να ανατρέψει την σωματική ή/και ψυχική ισορροπία (π.χ. λοίμωξη, κάκωση, έγκαυμα, εγχείρηση, φόβος). Η αλδοστερόνη ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και την ποσότητα νερού και αλατιού στο σώμα. Και οι δύο ορμόνες είναι απαραίτητες για τη ζωή.

Η απουσία ή μείωση της παραγωγής των στεροειδών ορμονών από τα επινεφρίδια ονομάζεται επινεφριδική ανεπάρκεια και όταν το αίτιο που την προκαλεί εντοπίζεται στα επινεφρίδια, τότε ονομάζεται πρωτοπαθής επινεφριδική ανεπάρκεια. Η πάθηση αυτή περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1849 από τον γιατρόThomas Addison, γι’ αυτό και ονομάστηκε νόσος Addison. Πρόκειται για πολύ σπάνια νόσο, καθώς προσβάλλει 1-3 άτομα ανά 100.000 άτομα.

Αίτια

Παλαιότερα το συχνότερο αίτιο της νόσου Addison ήταν η φυματίωση. Η ανάπτυξη όμως αποτελεσματικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση της φυματίωσης οδήγησε σε μεγάλη μείωση του ποσοστού της νόσου, που οφείλεται στη φυματίωση στι ... Διαβάστε περισσότερα »

Με τον όρο ‘Ομόζυγος β-Θαλασσαιμία’ αναφερόμαστε στην παθολογική εκείνη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από κληρονομούμενη βλάβη των γονιδίων τα οποία σχετίζονται με την παραγωγή των β-πολυπεπτιδικών αλύσεων της αιμοσφαιρίνης.

Αποτέλεσμα της διαταραχής αυτής είναι η ανάπτυξη αιμοσφαιρινοπάθειας με ποικίλες φαινοτυπικές μορφές, που χαρακτηρίζεται από χαμηλά επίπεδα φυσιολογικής αιμοσφαιρίνης στα ερυθρά αιμοσφαίρια, βαριά αναιμία, αιμόλυση, ηπατοσπληνομεγαλία και αναποτελεσματική ερυθροποίηση, με εντυπωσιακή υπερπλασία του ερυθροποιητικού μυελού.

Θεραπευτικά απαιτούνται κατά κανόνα συχνές μεταγγίσεις με συμπυκνωμένα ερυθρά -περίπου 1 έως 3 μονάδες ανά 15 ημέρες- γεγονός που οδηγεί σε ιδιαίτερα επιβλαβή εναπόθεση σιδήρου σε όλους σχεδόν τους ιστούς του οργανισμού, προκαλώντας περαιτέρω επιπλοκές και καθιστώντας απαραίτητη την αγωγή αποσιδήρωσης με διάφορους χηλικούς παράγοντες.

Εξαίρεση από τα ανωτέρω αποτελούν συνήθως οι ασθενείς με ‘ενδιάμεση μορφή’ της νόσου, στους οποίους παρατηρείται άλλοτε άλλου βαθμού παραγωγή β-αλύσεων και κατά συνέπεια υψηλότερα επίπεδα φυσιολογικής αιμοσφαιρίνης, ελαφρύτερη αναιμία, μικρότερη έως μηδενική ανάγκη μεταγγίσεων και πολύ ηπιότερη αιμοσιδήρωση. Η νόσος παρουσιάζει υψηλή συχνότητα κυρίως στις μεσογειακές χώρες (συχνά αναφέρεται και ως ‘Μεσογειακή αναιμία’) και επεκτείνεται ως επί το πλείστον στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή, στην Ινδία και στην Ασία. Η συχνότητα των ασθενών με ομόζυγο β-θαλασσαιμία ... Διαβάστε περισσότερα »

Σαν οστεοπόρωση ορίζεται η ελάττωση της ποσότητας του οστού και η διαταραχή της μκροαρχιτεκτονικής του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι επιρρεπές στην πρόκληση κατάγματος - μετά από ελάχιστη βία.

Η οστεοπόρωση δηλαδή, είναι η κατάσταση στην οποία τα οστά γίνονται λεπτότερα και ασθενέστερα. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής τα οστά συνεχώς ανακατασκευάζονται. Στους υγιείς ανθρώπους, μέχρι την ηλικία των 30 ετών υπερέχει n οστική παραγωγή, ενώ στη συνέχεια υπερέχει η οστική απορρόφηση και επομένως χάνεται περισσότερο οστούν σε σχέση με αυτό που παράγεται.

Η οστική απώλεια συμβαίνει με μεγαλύτερη ταχύτητα τα πρώτα χρόνια μετά την εμμηνόπαυση και για το λόγο αυτό η οστεοπόρωση θεωρείται νόσος των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών. Οκτώ στις δέκα περιπτώσεις οστεοπόρωσης αφορούν γυναίκες. Είναι βέβαια γνωστό ότι, ο κίνδυνος εμφάνισης οστεοπόρωσης στις γυναίκες αυξάνει με την ηλικία και η εμμηνόπαυση είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση της οστεοπόρωσης.

Αλλά ενώ είναι πιθανότερο να εμφανισθεί οστεοπόρωση μετά την εμμηνόπαυση, δεν είναι σπάνια η προεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση ή η οστική απώλεια που συμβαίνει πριν την εμμηνόπαυση, και μπορεί να καταλήξει σε επώδυνα κατάγματα. Περίπου το 15% των προεμμηνοπαυσιακών γυναικών έχει οστική μάζα (BMD) μικρότερη από μια σταθερή απόκλιση από την οστική μάζα που θα έπρεπε να έχουν σε σχέση με άτομα νεαρής ηλικίας και στο 0,6% η οστική μάζα είναι χαμηλότερη κατά 2,5 σταθερές αποκλίσεις.

< ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αυξημένη τριχοφυΐα ή υπερτρίχωση αποτελεί σήμερα ένα από τα περισσότερο σημαντικά προβλήματα που απασχολούν τη σύγχρονη γυναίκα, δεδομένου ότι οι κανόνες αισθητικής της εποχής μας επιβάλλουν ένα μοντέλο γυναίκας με πρόσωπο και σώμα από τα οποία να απουσιάζουν τελείως οι τρίχες.

Αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός ότι στις μέρες μας όλο και περισσότεροι άνδρες για λόγους αισθητικής ενοχλούνται από την τριχοφυΐα τους. Έτσι η πλειοψηφία των γυναικών αλλά και αρκετοί άνδρες έχουν επιδοθεί σ’ ένα ανελέητο αγώνα αντιμετώπισης της τριχοφυΐας με κάθε μέσο, που συχνά αγγίζει τα όρια του παραλόγου και που μεταφράζεται σε μεγάλο οικονομικό κόστος αλλά και με επιπρόσθετα προβλήματα, κυρίως ψυχολογικά, που πολλές φόρες καταλήγουν ακόμα και σε νευρώσεις.

Οπωσδήποτε είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι η τρίχα είναι ένα φυσιολογικό και αναγκαίο εξάρτημα του δέρματος, που σκοπό έχει να μας προφυλάξει από το κρύο. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η εμφάνιση αυξημένης τριχοφυΐας μπορεί να αφορά ένα πιο σοβαρό πρόβλημα και να αποτελεί σύμπτωμα κάποιας υποκείμενης ενδοκρινικής ή άλλης νόσου για τη διερεύνηση της οποίας θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον ειδικό γιατρό. Η παρουσία αυξημένης τριχοφυΐας αφορά δύο νοσολογικές καταστάσεις που ορίζονται ως υπερτρίχωση και δασυτριχισμός.

Ο ορός υπερτρίχωση αναφέρεται σε καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από αυξημένη τριχοφυΐα, σε διάφορα σημεία του σώματος, με φυσιολογική όμως για το φύλο καταν ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες, ένας πάνω από κάθε νεφρό, που παράγουν δύο κατηγορίες ορμονών: τις στεροειδείς ορμόνες (κορτιζόλη, αλδοστερόνη και ανδρογόνα καθώς και πολύ μικρή ποσότητα οιστρογόνων) από το εξωτερικό τμήμα τους που ονομάζεται φλοιώδης μοίρα και τις κατεχολαμίνες από το εσωτερικό τμήμα τους, που ονομάζεται μυελώδης μοίρα.

Η κορτιζόλη ρυθμίζει πάρα πολλές λειτουργίες στο σώμα με σπουδαιότερη την ανταπόκριση του οργανισμού στο stress, δηλαδή την αντίδραση σε κάθε κατάσταση που απειλεί να ανατρέψει τη σωματική ή και ψυχική ισορροπία (π.χ. λοίμωξη, κάκωση, έγκαυμα, εγχείρηση, φόβος). Η αλδοστερόνη ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση και την ποσότητα νερού και αλατιού στο σώμα. Και οι δύο ορμόνες είναι απαραίτητες για τη ζωή. Τα επινεφριδικά ανδρογόνα συμβάλλουν στην εμφάνιση της εφηβείας και μαζί με τα επινεφριδικά οιστρογόνα έχουν βοηθητικό ρόλο στη δράση των ανδρογόνων και οιστρογόνων που παράγονται από τους όρχεις και τις ωοθήκες.

Οι κατεχολαμίνες είναι ορμόνες που συμμετέχουν στην ανταπόκριση του οργανισμού στο stress, καθώς και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Τα τελευταία 25 χρόνια χάρις στην συνεχώς αυξανόμενη εφαρμογή των απεικονιστικών εξετάσεων [υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία (CT), μαγνητική τομογραφία (MRI)] για τον έλεγχο διαφόρων παθολογικών καταστάσεων που δε σχετίζονται με νοσήματα επινεφριδίων, διαπιστώνεται με ολοένα αυξανόμενη συχνότητα η παρουσία μορφωμάτων, δηλαδή νεοπλασμάτων, στα επι ... Διαβάστε περισσότερα »

Φυσιολογία της εφηβείας

Η εφηβεία αποτελεί τη μεταβατική περίοδο ωρίμανσης του ανθρώπου, κατά την οποία το παιδί γίνεται ενήλικος και αποκτά την ικανότητα της αναπαραγωγής. Η περίοδος αυτή συνοδεύεται από σημαντικές μεταβολές στην ταχύτητα ανάπτυξης, την οστική μάζα και τη σύσταση του σώματος, τον ψυχισμό και τη συμπεριφορά, ως αποτέλεσμα περίπλοκων νευροενδοκρινικών επιδράσεων. Οι διεργασίες της εφηβείας αποτελούν τμήμα ενός γενετικά καθορισμένου προγράμματος. Η μέση ηλικία εμφάνισης των δευτερογενών χαρακτήρων του φύλου (δηλαδή ανάπτυξη των μαστών για τα κορίτσια και αύξηση του μεγέθους των όρχεων και του πέους για τα αγόρια) είναι τα 10,5 έτη στα κορίτσια και τα 11,5-12 έτη στα αγόρια.

Πρώιμη θεωρείται η εφηβεία όταν οι μεταβολές που τη συνοδεύουν εμφανισθούν σε ηλικία μικρότερη των 8 ετών στα κορίτσια και των 9 στα αγόρια. Αντίθετα, καθυστερημένη θεωρείται όταν οι μεταβολές αυτές δεν έχουν εμφανισθεί σε ηλικία 13 ετών στα κορίτσια και 14 στα αγόρια. Οι διακυμάνσεις στο χρόνο έναρξης της φυσιολογικής εφηβείας οφείλονται σε φυσιολογικές διαφορές ως προς τους μηχανισμούς έναρξης και εξέλιξής της, στους οποίους η κληρονομικότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Στα αγόρια, το πρώτο σημείο έναρξης της εφηβείας αποτελεί η αύξηση του μεγέθους των όρχεων και έπεται η αύξηση του μήκους του πέους. Ταυτόχρονα ξεκινά η τρίχωση στο εφήβαιο.

... Διαβάστε περισσότερα »

Οι ορμόνες είναι καθοριστικοί παράγοντες για την ανάπτυξη και λειτουργία του οργανισμού. Ειδικά για τις γυναίκες, όμως, ο ρόλος τους έχει αυξημένη βαρύτητα. Ποια είναι, λοιπόν, τα πιθανότερα προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν και τι πρέπει να γνωρίζουμε γι’ αυτά;

Ο σταθερός κύκλος υποδηλώνει ισορροπία μεταξύ οιστρογόνων και προγεστερόνης και είναι ένδειξη φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού

Ο γυναικείος οργανισμός εξαρτάται από τις ορμόνες σε όλη τη φάση της εξέλιξής του:

Εφηβεία: Στην εφηβεία συμβαίνει αλλαγή των ορμονών με την εμμηναρχή. Πρωτοπαθής αμηνόρροια είναι η απουσία εμμηναρχής στην ηλικία των 16 ετών, παρόλο που υπάρχουν φυσιολογικά δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου και φυσιολογική ανάπτυξη. Επειδή έχει κατέβει το όριο που εμφανίζεται η εμμηναρχή στα κορίτσια, υπάρχει και η άποψη ότι μετά την ηλικία των 13, εάν ένα κορίτσι δεν έχει περίοδο και δευτερογενή χαρακτηριστικά, πρέπει να αρχίσει ο έλεγχος για πρωτοπαθή αμηνόρροια. Οι κοπέλες μπορεί να έχουν καθυστέρηση στην έναρξη της εμμήνου ρύσεως που μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα ανατομικά (μήτρας και ωοθηκών), σε ανωριμότητα του υποφυσιακού άξονα, σε υπερέκκριση προλακτίνης και σε προβλήματα λειτουργίας των ωοθηκών. Η εμφάνιση ακμής σχετίζεται με υπερέκκριση ανδρογόνων και μπορεί να υποκρύπτει συγγενή υπερπλασία των επινεφριδίων. Ο σταθερός κύκλος υποδηλώνει φυσιολογική ισορροπία μεταξύ οιστρογόνων και προγεστερόνης κ ... Διαβάστε περισσότερα »

O μεταβολισμός μας μπορεί να επιβραδυνθεί αλλά είναι σπάνιο και συνήθως δεν είναι η αιτία αύξησης του σωματικού μας βάρους. Ας ορίσουμε όμως πρώτα τι είναι μεταβολισμός.

Μεταβολισμός είναι το σύνολο των χημικών και φυσικών αλλαγών που επιτρέπουν τη σωστή λειτουργία και ανάπτυξη του σώματός μας. Ο μεταβολισμός μας καθορίζει τις συνολικές ανάγκες μας σε ενέργεια και αποτελείται από:

• Το βασικό μεταβολισμό (ΒΜ), δηλαδή την απαραίτητη ενέργεια για βασικές λειτουργίες όπως η αναπνοή. Αποτελεί το 45-75% των συνολικών μας αναγκών και μεταβάλεται ανάλογα με τα εξής:

Μέγεθος σώματος: Περισσότερο από 50% του ΒΜ καθορίζεται από αυτό. Άνθρωποι με μεγαλύτερο σώμα έχουν περισσότερες ανάγκες. Έτσι είναι πιο πιθανό αν έχουμε επιπλέον βάρος να έχουμε και μεγαλύτερες ανάγκες.

Σύσταση σώματος: Οι μύες καταλώνουν περισσότερη ενέργεια σε σχέση με το λίπος, άρα άνθρωποι με περισσότερους μυς και λιγότερο λίπος έχουν μεγαλύτερες ενεργειακές ανάγκες. Το λίπος αν ... Διαβάστε περισσότερα »

Η ορθοστατική υπόταση είναι η πάθηση κατά την οποία η αρτηριακή πίεση του αίματος μειώνεται σημαντικά στην όρθια στάση. Στο φυσιολογικό άτομο, καθώς μετακινείται από θέση κατάκλισης σε όρθια θέση, πραγματοποιείται αντανακλαστικώς αγγειοσύσπαση, με αποτέλεσμα να παρατηρείται πτώση της αρτηριακής πίεσης του αίματος που όμως δεν υπερβαίνει τα 20 mmHg.

Στην ορθοστατική υπόταση, δεν λειτουργούν επαρκώς οι αντανακλαστικές προσαρμογές του οργανισμού κατά την έγερση. Τα συμπτώματα είναι η αρτηριακή πίεση να μειώνεται σημαντικά και να εμφανίζονται συμπτώματα όπως ζάλη, αδυναμία, ατονία στην όρθια θέση. Ενίοτε εμφανίζονται και λιποθυμικά επεισόδια.

Η ορθοστατική υπόταση μπορεί να εμφανίζεται δευτεροπαθώς, ως αποτέλεσμα υποκείμενου οργανικού νοσήματος (π.χ. διαβήτης, γαστρορραγία) ή παθολογικής κατάστασης (π.χ. παρενέργεια από λήψη διουρητικών) ή να εμφανίζεται ιδιοπαθώς.

Σε ορισμένα άτομα ιδιοσυγκρασιακώς αλλά και με την πάροδο της ηλικίας, ανεπαρκούν οι μηχανισμοί ρύθμισης και εμφανίζεται ορθοστατική υπόταση κατά την ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εφηβεία αποτελεί ένα από τα στάδια της μακροχρόνιας και διαρκούς διαδικασίας της σωματικής αύξησης και ανάπτυξης του ανθρώπου, που αρχίζει από την εμβρυική ζωή και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της αναπαραγωγικής ηλικίας του. Μετά από την παιδική ηλικία και με την έναρξη της παραγωγής και έκκρισης των ορμονών του φύλου εμφανίζονται τα πιο ορατά σημάδια της εφηβείας, που είναι κυρίως η σημαντική αύξηση του ύψους του σώματος και η ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου (έξω γεννητικά όργανα άρρενος, μαστοί θήλεος, εφήβαιο). Εξίσου σημαντικές αλλαγές στο σώμα κατά την εφηβεία αποτελούν η διαφοροποίηση στην κατασκευή και σύσταση του σώματος, η επίτευξη της γονιμότητας και πολλές αλλαγές στα διάφορα συστήματα του οργανισμού (π.χ. ενδοκρινικό, καρδιαγγειακό, μυο-σκελετικό κ.α.). Να σημειωθεί ότι οι έφηβοι εκτός από την βιολογική ωρίμανση που εμφανίζουν, δείχνουν επιπλέον γνωστική αλλά και ψυχο-κοινωνική ωρίμανση.

Πολύ συζήτηση γίνεται για την ηλικιακή έναρξη της εφηβείας. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολλοί οι παράγοντες που ... Διαβάστε περισσότερα »

Παχυσαρκία προκαλείται από υπερβολική συσσώρευση λίπους. Θετικό ισοζύγιο ενέργειας έχει ως αποτέλεσµα αρχικά διόγκωση και µετά δηµιουργία νέων κυττάρων για την αποθήκευση της ενέργειας. Εποµένως , η αυξηµένη µάζα του λιπώδους ιστού είναι αποτέλεσµα υπερτροφίας (αυξηµένου µεγέθους) ή/και υπερπλασίας (αυξηµένος αριθµός) των κυττάρων. Στους παχύσαρκους ο λιπώδης ιστός αναλογεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25% και 30% του σωµατικού βάρους στους άνδρες και στις γυναίκες αντίστοιχα, ποσοστό που µπορεί να φτάσει ή να υπερβεί το 50% του βάρους.

Συχνότητα
Η παχυσαρκία είναι ένα εκτεταµένο πρόβληµα µε αυξανόµενες διαστάσεις σε όλες τις κοινωνίες. Η συχνότητά της αυξάνεται µε την ηλικία και ποικίλλει από χώρα σε χώρα και από περιοχή σε περιοχή της ίδιας χώρας.
Υπολογίζεται ότι οι µισοί περίπου ενήλικες Ευρωπαίοι, ηλικίας 35-65 χρονών, είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Έτσι, στην Ευρώπη η παχυσαρκία εµφανίζεται σε ποσοστό 10-20% των ανδρών και 15-25% των γυναικών, µε τάση περαιτέρω αύξησης. Στις ΗΠΑ η συχνότητα της παχυσαρκίας αυξήθηκε σηµαντικά τα τελευταία 10 χρόνια, ώστε πρόσφατες µελέτες δείχνουν ότι ~45% του πληθυσµού είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Τελευταία, διαπιστώθηκε ότι η παχυσαρκία αποτελεί πρόβληµα και στην παιδική και εφηβική ηλικία. Σχετικά πρόσφατα (1995) στοιχεία από τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι ποσοστό ως 20% των παιδιών είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα και ότι η πλειοψηφία παραµένει στην ίδια κατάσταση και στην ενήλικο ζ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως γενετικών, μεταβολικών, τρόπου και συνηθειών ζωής και περιβαλλοντικών συνθηκών. Από συγκριτικές μελέτες που έγιναν μεταξύ πληθυσμών κατά τις περιόδους 1976-1980 και 1999-2000 έχει παρατηρηθεί αύξηση του αριθμού των υπέρβαρων και των παχύσαρκων κατά 40% και 110% αντίστοιχα. Η μεταβολή αυτή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν μπορεί να αποδοθεί στην επίδραση βιολογικών παραγόντων. Η αυξημένη πρόσληψη ενέργειας, η μειωμένη κατανάλωση ενέργειας ή ο συνδυασμός αυτών οδηγεί σε αύξηση του σωματικού βάρους που είναι αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του ανθρώπου της σύγχρονης κοινωνίας.

Οι διατροφικές συνήθειες έχουν αλλάξει και παρόλη την πληθώρα στην αγορά τροφίμων χαμηλών σε λιπαρά και θερμίδες, έχει διαπιστωθεί αυξημένη κατανάλωση φαγητών τύπου fast food με μεγάλη θερμιδική αξία και αναψυκτικών. Η ανάλυση δεδομένων, από διάφορους ερευνητές, όσον αφορά τη διαφορά στην θερμιδική πρόσληψη μεταξύ της περιόδου 1994-1996 σε σύγκριση με το 1965 δε φαίνεται να είναι μεγάλη, γεγονός που υποδεικνύει ότι η αύξηση της παχυσαρκίας ίσως να συσχετίζεται περισσότερο με τη μείωση κατανάλωσης ενέργειας.

Ινστιτούτα αδυνατίσματος, εξοπλισμός με οικιακά μηχανήματα γυμναστικής και γυμναστήρια σε κάθε γειτονιά δεν έχουν καταφέρει να φέρουν σε ισορροπία τον καθιστικό τρόπο ζωής. Δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης και η ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν αυξηθεί και έχουν συσχετιστεί με αύξηση του σωμ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία ορίζεται ως η υπερβολική αύξηση του σωματικού λίπους. Δείκτη του σωματικού λίπους αποτελεί ο δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ) που ισούται με το σωματικό βάρος σε χιλιόγραμμα (κιλά) διαιρούμενο με το ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο (kg/m2). BMI μεταξύ 25-29kg/m2 υποδηλώνει άτομο υπέρβαρο και ΒΜΙ μεγαλύτερο ή ίσο με 30kg/m2 υποδηλώνει άτομο παχύσαρκο. Όμως, σε κλινικό επίπεδο, ο καλύτερος τρόπος να εκτιμήσει κανείς το σωματικό λίπος και κατ’ επέκταση την παχυσαρκία είναι η μέτρηση της περιφέρειας μέσης. Επομένως, κοιλιακή παχυσαρκία στον άνδρα ορίζεται ως περιφέρεια μέσης ίση ή μεγαλύτερη των 102cm ,ενώ στην γυναίκα ως περιφέρεια μέσης ίση ή μεγαλύτερη των 88cm.

Ως αιτία θεωρείται η διαφορά μεταξύ προσλαμβανομένης ενέργειας με τη μορφή τροφής και καταναλισκόμενης ενέργειας. Η περίσσεια ενέργειας αποθηκεύεται στα λιπώδη κύτταρα τα οποία αυξάνουν σε μέγεθος (υπερτροφία) και σε αριθμό (υπερπλασία). Κατά κάποιον τρόπο το λιπώδες κύτταρο συμπεριφέρεται ως είδος ενδοκρινικού κυττάρου και ο λιπώδης ιστός ως ενδοκρινής αδένας.Συνεπώς κάθε νόσος της οποίας η επίπτωση αυξάνει με την αύξηση του σωματικού βάρους μπορεί να ταξινομηθεί σε μία από τις εξής δύο κατηγορίες α)νόσοι που οφείλονται στην αυξημένη μάζα λίπους αυτή καθ’ εαυτή και β)νόσοι που οφείλονται τις μεταβολικές διαταραχές που προκύπτουν από την περίσσεια λίπους.

Νόσοι συνδεόμενες με αυξημένη μάζα λίπους

1. Ψυχοκοινωνική συμπεριφορά. ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία γίνεται όλο και πιο συχνή στο προοδευτικά αυξανόμενο πληθυσμό της τρίτης ηλικίας. Σύμφωνα με μελέτες στις ΗΠΑ, η επίπτωση της παχυσαρκίας αυξάνει στις ηλικίες 60-69 και 70-79 και μόνο τα άτομα μετά τα 85 διατηρούν σχετικά σταθερό βάρος.

Η παχυσαρκία σε μεγάλη ηλικία πέρα από τα γνωστά προβλήματα υγείας των οποίων την εμφάνιση προκαλεί ή επιταχύνει, όπως τα καρδιοκυκλοφορικά νοσήματα, η υπέρταση και ο διαβήτης, αυξάνει και την επίπτωση του μεταβολικού συνδρόμου που χαρακτηρίζεται από αύξηση της περιμέτρου της μέσης, αύξηση του σακχάρου και των τριγλυκεριδίων του αίματος και υπέρταση. Υπολογίζεται ότι πάνω από το 50% των ενηλίκων πάνω από την ηλικία των 60 ετών εμφανίζουν μεταβολικό σύνδρομο που αυξάνει την πιθανότητα για εγκεφαλικά και έμφραγμα του μυοκαρδίου 3-4 φορές.

Ενώ όμως το σωματικό βάρος μπορεί να αυξηθεί ή και να μείνει στάσιμο στην ενήλικη ζωή, με την πάροδο του χρόνου η σύσταση του σώματος αλλάζει, με αποτέλεσμα ενώ αυξάνει το ποσοστό του λιπώδους ιστού η μυϊκή μάζα να μειώνεται, με αποτέλεσμα την εμφάνιση της σαρκοπενικής παχυσαρκίας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και την ελάττωση της μυϊκής δύναμης με συνέπεια τον περιορισμό της κινητικότητας και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Έτσι οι παχύσαρκοι ηλικιωμένοι είναι στην ουσία φυσικά πιο αδύνατοι από τους λεπτούς συνομήλικούς τους.

Πάνω από το 95% των ατόμων με σαρκοπενική παχυσαρκία εμφανίζουν κινητικά προβλήματα. Η παχυσαρκία σε μεγάλη ηλικία σχετίζεται με ... Διαβάστε περισσότερα »

Σε μια εποχή που παράλληλα με την έκρηξη της παχυσαρκίας, αυξάνονται και τα κρούσματα της ψυχογενούς ανορεξίας (άρνηση λήψης τροφής από άτομα φυσιολογικού βάρους ή λιποβαρή) λόγω των αισθητικών προτύπων που προβάλλονται, είναι σημαντική η τοποθέτηση της ιατρικής επιστήμης σχετικά με το θέμα αυτό.

Η ιατρική χρησιμοποιεί σήμερα ένα ειδικό δείκτη, τον δείκτη μάζας σώματος ΒΜΙ, ο οποίος ισούται με το βάρος δια του τετραγώνου του ύψους.

Κάτω του 18,5 είναι πολύ χαμηλός, χαρακτηρίζει τα πολύ αδύνατα άτομα και συνοδεύεται από αυξημένη νοσηρότητα. ΒΜΙ=18,5-24,9, είναι φυσιολογικό. ΒΜΙ=25-29 χαρακτηρίζει τα υπέρβαρα άτομα και πάνω από τριάντα τα παχύσαρκα άτομα. H αύξηση ή η ελάττωση του βάρους μπορεί να οφείλεται σε διαταραχή της πρόληψης τροφής, μπορεί όμως να οφείλεται σε ιατρικές παθήσεις και σύνδρομα που τροποποιούν την όρεξη ή αλλοιώνουν την ικανότητα του οργανισμού να επεξεργάζεται σωστά τα θρεπτικά συστατικά των τροφών. Κάθε ανεξήγητη μεταβολή του βάρους επιβάλλει ιατρική εξέταση.

Ανάλογα με την ιατρική εξέταση οι στόχοι για κάθε άτομο διαφέρουν. Οι στόχοι για παράδειγμα είναι πιο αυστηροί σε άτομα με παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, υπερχοληστερολαιμία ... Διαβάστε περισσότερα »

Με τη ζωή τους θα πληρώσουν το τίμημα της παχυσαρκίας 35.000 Έλληνες την προσεχή πενταετία. Οι επιστήμονες θεωρούν το έντονα αυξημένο σωματικό βάρος ως τη μεγαλύτερη νέα απειλή για την παγκόσμια Υγεία. Εκτός από τη θνησιμότητα, η νοσηρή παχυσαρκία υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής και συνοδεύεται συχνά με βαριές ψυχολογικές επιπτώσεις.

Στον αντίποδα των οδυνηρών αυτών προβλέψεων, οι ειδικοί εκτιμούν ότι μπορούν να προληφθούν οι εννέα στους δέκα θανάτους, χάρη στην αποκαλούμενη ‘βαριατρική χειρουργική’. Πρόκειται για τις διάφορες επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας, οι οποίες όμως για να εφαρμοστούν αποτελεσματικά απαιτούν ένα θεσμικό πλαίσιο, που πρέπει να εξασφαλίσει η πολιτεία και μια γενικότερη ενημέρωση τόσο του ιατρικού σώματος, όσο και του ευρύτερου κοινού.

Αυτό το θεσμικό πλαίσιο είναι άμεσο ζητούμενο για την χώρα μας, όπως είναι και επιτακτική η συνεργασία πολλών ιατρικών ειδικοτήτων για την αποτελεσματική εφαρμογή της βαριατρικής χειρουργικής. Η ελπίδα της θεραπείας είναι τόσο μεγάλη όσο και ο κίνδυνος, αν αυτός ο νέος τομέας αφεθεί στον ερασιτεχνισμό.

Τα παραπάνω ανέφεραν σήμερα ο χειρουργός, διευθυντής της Ιατρικής Μονάδας Παχυσαρκίας (ΙΜΟΠ) κ. Οδυσσέας Βουδούρης, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει τις πρώτες λαπαροσκοπικές επεμβάσεις δακτυλίου στην Ελλάδα το 1994 και η ψυχολόγος της ΙΜΟΠ κ. Γιούλα Μπούρα, με αφορμή την 1^η Διατομεακή Ημερίδα Διαλόγου Παθολόγων – Χειρουργών (9 Μαΐου 2008, Divani Caravel) με θέμα: ‘Χε ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο μεταβολικό σύνδρομο, είναι ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο επιμέρους μεταβολικών διαταραχών οι οποίες συχνά υποτιμούνται από τους πάσχοντες ασθενείς. Συγκεκριμένα στο μεταβολικό σύνδρομο υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερες από τις διαταραχές που αναφέρονται παρακάτω σε υγιή κατά τα λοιπά άτομα:

• Kακοήθης κατανομή υπερβάλλοντος βάρους στην κοιλιακή χώρα θώρακα και άκρα
• Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων αίματος
• Παθολογικά χαμηλά επίπεδα 'καλής χοληστερίνης' HDL
• Αρτηριακή πίεση αίματος οριακά φυσιολογική
• Γλυκόζη (ζάχαρο) αίματος νηστείας οριακά φυσιολογική.

Η συνύπαρξη των μεταβολικών δυσλειτουργιών που προαναφέρονται, δρα τοξικά στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγεί σε αυξημένη επίπτωση καρδιοεγκεφαλικών επεισοδίων, διαβήτη και πρόωρων θανάτων. Το μεταβολικό σύνδρομο δεν έχει συμπτώματα, ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα από την Ιατρική Επιστήμη, εντοπίζεται μόνο κατά τη σοβαρή ιατρική προληπτική εξέταση λόγω της πλήρους ανυπαρξίας συμπτωμάτων και πρέπει να θεραπεύεται άμεσα λόγω της μοιραίας εξέλιξης που έχει σε πολλές περιπτώσεις.

Η παχυσαρκία και ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος(ΒΜΙ), ο οποίος ισούται με το πηλίκο του βάρους διά του τετραγώνου του ύψους, αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου. ΒΜΙ κάτω του 18,5 είναι γενικά πολύ χαμηλός, χαρακτηρίζει τα πολύ αδύνατα άτομα και συνοδεύεται από αυξημένη νοσηρότητα. Όταν ... Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι υπερβάλλον βάρος για τον ειδικό ιατρό;

Η επιστήμη της ιατρικής χρησιμοποιεί σήμερα ένα ειδικό δείκτη, τον δείκτη ΒΜΙ, ο οποίος ισούται με το βάρος δια του τετραγώνου του ύψους. Κάτω του 18,5 είναι πολύ χαμηλός, χαρακτηρίζει τα πολύ αδύνατα άτομα και συνοδεύεται από αυξημένη νοσηρότητα. Όταν έχετε ΒΜΙ=18,5-24,9,είστε φυσιολογικοί, ΒΜΙ=25-29,9 υπέρβαροι και πάνω από τριάντα παχύσαρκοι. Ανάλογα με τα ευρήματα της ιατρικής εξέτασης το ΒΜΙ εξατομικεύεται.

Πότε το αυξημένο βάρος μπορεί να προκαλέσει παθολογικά προβλήματα;

Ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό σας και την κλινική εξέταση που πραγματοποιούμε εμείς οι κλινικοί ιατροί, οι στόχοι διαφέρουν. Οι στόχοι, για παράδειγμα, είναι πιο αυστηροί σε άτομα με παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, υπερχοληστερολαιμία ή διαβήτη. Ορισμένες φορές, ο οργανισμός μπορεί να ανεχθεί χωρίς προβλήματα, υπερβάλλον βάρος που αντιστοιχεί σε ΒΜΙ 25-29,9, εφόσον η κατανομή του λίπους δεν είναι ανδρικού τύπου, δηλαδή το βάρος δεν έχει τάσεις συσσώρευσης στην κοιλιά, θώρακα και άκρα. ΒΜΙ ίσος ή άνω του 30, σημαίνει παχυσαρκία, η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην υγεία.

Nα μας ρωτάτε πάντα εάν το βάρος σας είναι σε φυσιολογικά πλαίσια, ποιο είναι το μέγιστο βάρος που μπορείτε να έχετε χωρίς σημαντικά ιατρικά προβλήματα και να συνειδητοποιήσετε ότι αυτό που προβάλλεται από τον τύπο και τα μέσα ενημέρωσης ως αισθητικά ιδανικό, ... Διαβάστε περισσότερα »