Όλες οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι παχύσαρκες γυναίκες έχουν σημαντικό πρόβλημα υπογονιμότητας ή στειρότητας.

Επίσης στις παχύσαρκες γυναίκες το ποσοστό των αποβολών είναι αρκετά μεγαλύτερο (4 προς 1) και υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες να πετύχουν μια ομαλή εγκυμοσύνη και έναν εύκολο τοκετό.

Χιλιάδες παχύσαρκες γυναίκες καταφεύγουν στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όμως η επιτυχία μιας τέτοιας λύσης είναι σημαντικά μικρή (λιγότερο από 25%), όταν οι γυναίκες φυσιολογικού βάρους έχουν ποσοστό επιτυχίας διπλάσιο (πάνω από 50%).

Για τις γυναίκες με σοβαρή (νοσογόνο) παχυσαρκία, δηλαδή στις γυναίκες που ο δείκτης μάζας σώματος είναι μεγαλύτερος του 35 (ΔΜΣ > 35 kg / m²) οι πιθανότητες για γονιμοποίηση και για μια ομαλή εγκυμοσύνη είναι ακόμη λιγότερες.

Γιατί η παχύσαρκη γυναίκα παρουσιάζει υπογονιμότητα;

Στο σώμα της γυναίκας υπάρχουν δύο όργανα που παράγουν οιστρογόνα: οι ωοθήκες και τα επινεφρίδια. ... Διαβάστε περισσότερα »

Το κάπνισμα αρκετά χρόνια τώρα έχει θεωρηθεί ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου που επηρεάζει τη μακροβιότητα και την ποιότητα ζωής. Φαίνεται όμως, πως η παχυσαρκία μπορεί πλέον να αποτελέσει ακόμη μεγαλύτερη απειλή για την υγεία των Αμερικανών και των Ευρωπαίων.

Στο τεύχος του Φεβρουαρίου του American Journal of Preventive Medicine, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, υπολόγισαν ότι η ποιότητα ζωής και η μείωση των ετών εξαιτίας της παχυσαρκίας είναι πλέον ίση ή μεγαλύτερη από τα χρόνια που χάνονται λόγω του καπνίσματος.

Και οι δύο αυτοί παράγοντες κινδύνου επηρεάζουν το πώς κάποιος αισθάνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας σε καθημερινή βάση, καθώς και τη συνολική διάρκεια ζωής του. Ενώ το κάπνισμα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στους θανάτους, η παχυσαρκία έχει μεγαλύτερη επίδραση στις ασθένειες και στην ποιότητα ζωής.

Από το 1993-2008 η Behavioral Risk Factor Surveillance System (BRFSS), η μεγαλύτερη έρευνα για την υγεία των ΗΠΑ, είχε διεξάγει συνεντεύξεις σε περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια άτομα. Η ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αύξηση του υπέρβαρου και της παχυσαρκίας στον ευρωπαϊκό ενήλικο πληθυσμό είναι άκρως ανησυχητική. Χαρακτηριστικό είναι πως όταν ξεπεραστεί το όριο του υπέρβαρου των ενηλίκων η θνησιμότητα αυξάνει απότομα. Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: περισσότεροι από το 50% των ευρωπαίων είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Οι χώρες με τα χαμηλότερα, αλλά συνεχώς αυξανόμενα, ποσοστά είναι η Γαλλία, η Ιταλία και η Ελβετία.

Οι αριθμοί αλλάζουν όταν μελετηθεί μόνο η παχυσαρκία χωρίς την συμπερίληψη του υπέρβαρου. Στη Ρουμανία, την Ιταλία και την Ελβετία το ποσοστό παχυσαρκίας κυμαίνεται κάτω από το 10% του πληθυσμού, ενώ σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Μάλτα το ποσοστό των παχύσαρκων ξεπερνά το 20%. Η Ευρωπαϊκή ένωση κατά μέσο όρο εμφανίζει ποσοστό παχυσαρκίας 15,5%.

Οι διαφοροποιήσεις των ποσοστών ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες είναι μικρές. Τα ποσοστά και των δύο κυμαίνονται γύρω στο 15% κατά μέσον όρο. Επιπρόσθετα φαίνεται πως στη Νορβηγία, την Ιταλία και τη Μάλτα οι άντρες είναι πιο παχύσαρκοι από τις γυναίκες, ενώ οι τελε ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία σήμερα τείνει να εξελιχθεί σε μια νέα πανδημία. Είναι το τίμημα της ευζωίας και της βελτίωσης των οικονομικών συνθηκών κάθε κοινωνίας. Η παχυσαρκία κατά κανόνα έχει σχέση με την ποσότητα και την ποιότητα της διατροφής. Πολύ μικρό ποσοστό της παχυσαρκίας, ίσως λιγότερο του 5% έχει σχέση με σοβαρές ορμονικές διαταραχές ή τη σύνθεση των γονιδίων κάθε ατόμου.

Οι τελευταίες μελέτες έχουν δείξει ότι όταν η παχυσαρκία δεν αποτελεί μέρος του λεγόμενου μεταβολικού συνδρόμου είναι σχετικά καλοήθης. Δηλαδή, εάν η παχυσαρκία δεν συνοδεύεται από σακχαρώδη διαβήτη ή υπερχοληστεριναιμία ή από αρτηριακή πίεση τότε δεν είναι τόσο καταστροφική. Αυτό όμως δεν αποτελεί τον κανόνα. Αποτελεί την εξαίρεση.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των παχύσαρκων πάσχει από διαβήτη, όπως και ένας διαβητικός εάν δεν ρυθμίζει σωστά το σάκχαρό του, κατά κανόνα γίνεται παχύσαρκος. Έτσι ο εναγκαλισμός της παχυσαρκίας με το διαβήτη αποδεικνύεται ένας ιδιαίτερα καταστροφικός εναγκαλισμός. Ο μεν διαβήτης καταστρέφει τις αρτηρίες και θεωρείται η 8η κατά σειρά αιτία καρδιολογικού θανάτου, η δε παχυσαρκία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σκοτώνει 2 περίπου εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο.

Πώς όμως μπορούμε να σταματήσουμε αυτό τον θανατηφόρο εναγκαλισμό παχυσαρκίας και διαβήτη; ... Διαβάστε περισσότερα »

Άραγε τι σχέση μπορεί να έχουν ο ύπνος και η παχυσαρκία; Εάν θεωρητικά ένας άνθρωπος κοιμάται συνεχώς τις περισσότερες ώρες του 24ωρου, όπως τα ζώα που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη τότε τι θα συμβεί; Με την αδρή λογική επειδή δεν θα τρώει αρκετά αναμένεται να χάνει βάρος. Όμως τι συμβαίνει όταν ο ύπνος είναι απλά μειωμένος; Επηρεάζεται το βάρος του ανθρώπου; Η απάντηση δίνεται από μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Οχάϊο όπου παρακολουθήθηκαν 70.000 γυναίκες επί 16 χρόνια. Η μελέτη αυτή απέδειξε ότι οι γυναίκες που κοιμόντουσαν 5 ή λιγότερες ώρες τη νύκτα είχαν την τάση να εμφανίσουν αύξηση τους βάρους τους μέχρι και 15 Kgr συγκριτικά με εκείνες που είχαν κανονικό ύπνο.

Μια άλλη μελέτη από τη Νέα Ζηλανδία, που δημοσιεύεται στο 'BMJ' (British Medical Journal) καταλήγει σε ανάλογα αποτελέσματα. Οι ερευνητές αυτοί παρακολούθησαν 244 παιδιά ηλικίας 3-7 ετών και απέδειξαν ότι παιδιά που κοιμόνταν λιγότερο στα παιδικά τους χρόνια ήταν παχύτερα στην ηλικία των 7 ετών. Οι ερευνητές αποδίδουν τη συμπεριφορά αυτή στη μεταβολή των νευρορμονώ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία είναι αρρώστια ή είναι αποτέλεσμα υπερσιτισμού; Το ερώτημα είναι εύλογο όμως η απάντησή του δεν είναι πάντα τόσο απλή. Αναμφισβήτητα η παχυσαρκία αποτελεί έναν από τους παράγοντες κινδύνου που προδιαθέτουν για καρδιοπάθειες και ιδιαίτερα για στεφανιαία νόσο. Όταν μάλιστα η παχυσαρκία συνδυάζεται με άλλους παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα, τότε η παχυσαρκία πολλαπλασιάζει την καταστροφικότητά της. Η παχυσαρκία μέσα στο πλαίσιο του λεγόμενου μεταβολικού συνδρόμου, δηλαδή τη διαταραχή των λιπιδίων (χοληστερίνης), την αυξημένη αρτηριακή πίεση, τον λανθάνοντα ή έκδηλο σακχαρώδη διαβήτη, αναγορεύεται σε παράγοντα κινδύνου πρώτης γραμμής.

Σήμερα η μάχη κατά της παχυσαρκίας πρέπει να αρχίζει πολύ νωρίς. Ο επικεφαλής του Εθνικού Forum Παχυσαρκίας της Αγγλίας Dr. David Haslam ισχυρίζεται ότι η ηλικία των 4 ετών είναι αποφασιστική για την παχυσαρκία και το μέλλον του παχύσαρκου παιδιού. Και τούτο γιατί εάν το παιδί στην ηλικία των 4 ετών, τότε που αρχίζει η σχολική περίοδος είναι ήδη παχύσαρκο, η μάχη θεωρείται χαμένη. Ο τρόπος ... Διαβάστε περισσότερα »

Από το 1948 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει χαρακτηρίσει την παχυσαρκία σαν νόσο και έχει ορίσει την 24η Οκτωβρίου σαν Παγκόσμια Ημέρα κατά της παχυσαρκίας. Έτσι, για άλλη μία χρονιά 'γιορτάζουμε' αυτήν την ημέρα αν και τα δεδομένα δεν είναι τόσο αισιόδοξα αλλά μάλλον ανησυχητικά.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) περιγράφει την παχυσαρκία ως μία παγκόσμια επιδημία, καθώς ο επιλοπασμός (επικράτηση) του υπέρβαρου και της παχυσαρκίας αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό σε όλο τον κόσμο όχι μόνο στις αναπτυγμένες χώρες αλλά επίσης και στις αναπτυσσόμενες αφού οι άνθρωποι υιοθετούν έναν περισσότερο 'δυτικό' τρόπο ζωής.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από υιοθέτηση ανθυγιεινών τροφικών επιλογών, αύξηση της ενεργειακής πρόσληψης και μειωμένη σωματική δραστηριότητα. Υπολογίζεται πως 1 δισεκατομμύριο άτομα τουλάχιστον είναι οι υπέρβαροι και από τους οποίους 300 εκατομμύρια είναι παχύσαρκοι.

Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα δεδομένα για τα παιδιά και τους εφήβους, ιδιαίτερα τα παιδιά στην ηλικία του Δημοτικού. Με τη γλώσσα τ ... Διαβάστε περισσότερα »

ροβολή

Παγκοσμίως υπάρχουν περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύριο υπέρβαροι ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων 400 εκατομμυρίων που είναι παχύσαρκοι.

Στην Αυστραλία, εκτιμάται περισσότερο από το 50 τοις εκατό των γυναικών και το 60 τοις εκατό των ανδρών είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Αν και ο περιορισμός της διατροφής οδηγεί συχνά στην αρχική απώλεια βάρους, περισσότερο από το 80 τοις εκατό των παχύσαρκων που εφάρμοσαν συγκεκριμένο διαιτολόγιο απότυχαν να μειώσουν το βάρος τους.

Μια νέα μελέτη έδειξε ότι τα παχύσαρκα άτομα μπορεί να επανακτήσουν το βάρος τους παρά την εφαρμογή συγκεκριμένου διαιτολογίου λόγω των ορμονικών αλλαγών. Στην μελέτη συμμετείχαν 50 ενήλικες οι οποίοι ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι με Δείκτη Μάζα σώματος μεταξύ 27 και 40, καθώς και με μέσο βάρος 95 κιλά.

Οι ενήλικες αυτοί συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους διάρκειας 10 εβδομάδων χρησιμοποιώντας διαιτολόγιο χαμηλής ενεργειακής πυκνότητας. Τα επίπεδα όρεξης - ρύθμισης ορμονών μετρήθηκαν κατά την έναρξη, στο τέλος του προγράμματος και ένα χρόνο μετά την αρχική απώλεια βάρους.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μετά την αρχική απώλεια βάρους περίπου 13 κιλών, τα επίπεδα των ορμονών που επηρεάζουν το αίσθ ... Διαβάστε περισσότερα »

Πώς αντιμετωπίζεται σήμερα ο καρκίνος του θυρεοειδούς;

Παρόλο που το διαφοροποιημένο καρκίνωμα θυρεοειδούς (θηλώδες και θυλακιώδες) έχει συνήθως άριστη πρόγνωση, η εξέλιξη της νόσου εξαρτάται από τη σωστή διάγνωση και τη σωστή αρχική θεραπευτική αντιμετώπιση. Η αρχική θεραπεία συνίσταται στη χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς και στη συμπληρωματική χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου για την καταστροφή των θυρεοειδικών υπολειμμάτων.

Για τους περισσότερους ενδοκρινολόγους, η σχεδόν ολική ή ολική θυρεοειδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής γιατί εξασφαλίζει αποδεδειγμένα αυξημένο ποσοστό επιβίωσης των ασθενών, χαμηλότερο ποσοστό υποτροπών της νόσου και μεγαλύτερη διαγνωστική αξία στη μέτρηση της θυρεοσφαιρίνης κατά την παρακολούθηση των ασθενών για εμμονή ή υποτροπή της νόσου. Μετά την αρχική αντιμετώπιση, χορηγείται θυροξίνη εφόρου ζωής και σε δοσολογία τέτοια ώστε η TSH να βρίσκεται κάτω από τα κατώτερα όρια της μεθόδου μέτρησης (θεραπεία αναστολής).

Τα θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα προερχόμενα από τα θυλακιώδη κύτταρα του θυρεοειδούς διατηρούν σε μεγάλο ποσοστό τις ιδιότητες των φυσιολογικών θυρεοειδικών κυττάρων, δηλαδή προσλαμβάνουν ιώδιο και μπορούν να συνθέτουν και να εκκρίνουν θυρεοσφαιρίνη. Με βάση τις δύο αυτές ιδιότητές τους, μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά σε μεγάλο ποσοστό με τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου μετά την εγχείρηση, για την καταστροφή των θυρεοειδικών υπολειμμάτω ... Διαβάστε περισσότερα »

Ποιοι είναι οι τύποι του καρκίνου του θυρεοειδούς;

Η ταξινόμηση του θυρεοειδικού καρκίνου με βάση την ιστογένεση και τη διαφοροποίηση περιλαμβάνει τους όγκους με θυλακιοκυτταρική διαφοροποίηση, τους όγκους με διαφοροποίηση του C-κυττάρου και τους μικτούς. Τα κακοήθη νεοπλάσματα του θυρεοειδούς διακρίνονται παραπέρα σε καλά διαφοροποιημένα (θηλώδη, θυλακιώδη, μυελοειδή), σε χαμηλής διαφοροποίησης, αδιαφοροποίητα και άλλα σπάνια, όπως το πρωτοπαθές λέμφωμα, το σάρκωμα, το μεταστατικό καρκίνωμα κ.ά.

Θυλακιοκυτταρικό καρκίνωμα

Περιλαμβάνει το θηλώδες και το θυλακιώδες καρκίνωμα και είναι οι πιο συνήθεις κακοήθειες του θυρεοειδούς, αφού αποτελούν ποσοστό άνω του 90% του συνόλου των θυρεοειδικών καρκινωμάτων. Η πρόγνωση είναι άριστη, αν γίνει έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπισή τους με εγχείρηση και χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου εξαρχής και το ποσοστό θανάτων είναι πολύ χαμηλό (< 1%).

Θηλώδες καρκίνωμα: Αποτελεί το συχνότερο κακόηθες νεόπλασμα του θυρεοειδούς (80%) σε περιοχές με επάρκεια ιωδίου και συνδέεται περισσότερο στενά με την έκθεση σε εξωτερική ακτινοβολία ή σε ραδιενεργό σκόνη (ατύχημα του Chernobyl). Εμφανίζεται είτε με τη μορφή μονήρους ‘ψυχρού’ όζου, είτε στα πλαίσια μιας πολυοζώδους βρογχοκήλης, χωρίς ιδιαίτερες κλινικές εκδηλώσεις. Είναι συχνότερο στις γυναίκες από τους άνδρες και εμφανίζεται σε οπ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα αποτελεί το συχνότερο ενδοκρινικό καρκίνο και μόλις το 1% όλων των κακοηθών νεοπλασιών του ανθρώπου. Ο επιπολασμός της νόσου στον ελληνικό πληθυσμό υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 15.000 άτομα περίπου, με θανάτους 20-40 άτομα το χρόνο και με τάση αύξησης της συχνότητάς του τα τελευταία χρόνια.

Ο θυρεοειδικός καρκίνος είναι συχνότερος στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, με σχέση 3:1. Σε αντίθεση με άλλους καρκίνους, είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών θεραπεύσιμος. Υπάρχουν διάφοροι τύποι θυρεοειδικού καρκίνου, αλλά ο συχνότερος και καλύτερης πρόγνωσης είναι το θυλακιοκυτταρικό καρκίνωμα (> 90%), ενώ άλλοι σπάνιοι τύποι είναι το μυελοειδές, το λέμφωμα και το αναπλαστικό καρκίνωμα θυρεοειδούς.

Ο ακριβής παθογενετικός μηχανισμός που οδηγεί στη δημιουργία του θυρεοειδικού καρκίνου δεν είναι γνωστός, όπως άλλωστε συμβαίνει με κάθε καρκίνο. Η ανάπτυξή του επηρεάζεται από περιβαλλοντικούς (ιωδοπενία, εξωτερική ακτινοβολία), γενετικούς και ορμονικούς παράγοντες και ορισμένοι τύποι συνδυάζονται με άλλα οικογενή νεοπλασματικά σύνδρομα, όπως της πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 2 (ΜΕΝ 2).

Διάφορα ογκογονίδια όπως το RAS, το RET, το RET/PTC, το BRAF και το p53 έχουν ενοχοποιηθεί για την καρκινογένεση στον θυρεοειδή. Στην καθημερινή πράξη όμως, τα ογκογονίδια αυτά δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως προγνωστικοί δείκτες, επειδή η συχνότητά τους στον καρκίνο του θυρεοειδούς ποικίλλει στους διαφόρου ... Διαβάστε περισσότερα »

Του Λεωνίδα Ντούντα, Καθηγητή Ενδοκρινολογίας, Μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Θυρεοειδικής Εταιρείας (ΕΤΑ).

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο πιο συχνός ενδοκρινής όγκος και ένας από τους πλέον αυξανόμενους καρκίνους σε όλον τον κόσμο. Ο διαφοροποιημένος καρκίνος του θυρεοειδούς (ΔΚΘ), ιδιαίτερα ο θηλώδης, παρουσιάζει σημαντική αύξηση τα τελευταία είκοσι χρόνια, αντίθετα με τη συχνότητα των άλλων όγκων της κρανίο-τραχηλικής χώρας που μειώνεται.

Η αύξηση παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες και στα παιδιά και οφείλεται κυρίως στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος αλλά και σε πιο εξειδικευμένες τεχνικές διάγνωσης. Η κυτταρολογική εξέταση εμπλουτισμένη με μεθόδους της μοριακής βιολογίας και η καλύτερη ανάλυση της υπερηχογραφικής απεικόνισης επιτρέπουν την ακριβή διάγνωση και παράλληλα βοηθάνε και στην κατηγοριοποίηση του όγκου. Παράλληλα, η επικείμενη εισαγωγή στην κλινική πράξη μοριακών δεικτών θα διευκολύνει περαιτέρω τη διαφοροποίηση των καλοηθών από τους κακοήθεις όζους του θυρεοειδούς.

Εξελίξεις υπάρχουν τα τελευταία χρόνια και στη θεραπευτική προσέγγιση του ΔΚΘ. Η παραγωγή της ανασυνδυασμένης θυροτροπίνης (rhTSH; Thyrogen,) αποτέλεσε σημαντική εξέλιξη γιατί προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη διαδικασία του καυτηριασμού του υπολοίπου (ablation) με ραδιενεργό ιώδιο που ακολουθεί συνήθως την ολική θυρεοειδεκτομή.

Αποτ ... Διαβάστε περισσότερα »

* Αφιερωμένο στην παγκόσμια ημέρα του θυρεοειδούς, 25^η Μαΐου, αλλά και σε όλους τους ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς και τους ιατρούς των.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς (ΚΘ) είναι ο πιο γρήγορα αυξανόμενος καρκίνος στον κόσμο και ο πιο συχνός ενδοκρινικός όγκος. Ενδεικτικά το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των Η.Π.Α ανέφερε 37.200 νέα περιστατικά ΚΘ το 2009 και αναμένεται ο αριθμός αυτός να είναι αυξημένος για το 2010 και για τα επόμενα χρόνια. Πρόκειται λοιπόν για ένα πρόβλημα που μεγεθύνεται και χρειάζεται στρατηγική έγκαιρης διάγνωσης, αποτελεσματικής θεραπείας και μιας προληπτικής αγωγής που θα βασίζεται κυρίως στην εκπαίδευση του κοινού και στον τακτικό έλεγχο του θυρεοειδούς με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους.

Ο θηλώδης και θυλακιώδης καρκίνος προέρχονται από το θυ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένας στους 10 αρρώστους, που εισάγεται στο νοσοκομείο με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, έχει σακχαρώδη διαβήτη.

Και είναι σε όλους γνωστό, πως ο διαβήτης πρέπει να θεραπεύεται, να είναι χαμηλό το σάκχαρο αίματος για να μην παρουσιάζονται οι επιπλοκές από τα μάτια, τα νεφρά, τον εγκέφαλο ή την καρδιά. Με την καλή θεραπεία του διαβήτη προλαμβάνονται οι επιπλοκές από τα μάτια, τα νεφρά και τον εγκέφαλο. Δεν είμαστε όμως ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της θεραπείας του διαβήτη στα καρδιακά επεισόδια, που μειώνονται μεν αλλά όχι στο βαθμό που θα θέλαμε.
Από την άλλη πλευρά πολλοί διαβητικοί άρρωστοι πάσχουν και από αρτηριακή υπέρταση. Φαίνεται δε ότι η θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης έχει θαυμαστά οφέλη ειδικά στους διαβητικούς.

Ας πούμε ότι σε μία ομάδα αρρώστων με διαβήτη και υπέρταση, εκτός από τη θεραπεία του διαβήτη, δίνουμε και αντιυπερτασικά φάρμακα ώστε η πίεση να είναι λιγότερο από 15 (η μεγάλη) και λιγότερο από 8,5 (η μικρή). Ας υποθέσουμε επίσης ότι παρακολουθούμε τους αρρώστους αυτούς για 8,5 χρόνια. Τι θα συμβεί στο διάστημα αυτό; Η καλή ρύθμιση της πιέσεως, που σημαίνει να έχουμε μεγάλη πίεση κάτω από 14 και μικρή κάτω από 8,5 μειώνει τον κίνδυνο να παρουσιασθεί εγκεφαλικό επεισόδιο κατά 44% και έμφραγμα μυοκαρδίου κατά 21%. Αυτό σημαίνει πως η καλή θεραπεία της αρτηριακής υπερτάσεως αποδεικνύεται περισσότερο ωφέλιμη και από την ρύθμιση του διαβήτη.

Με αυτά που αναφέρονται δεν πρέπει να βγάλουμε το συμπέρασμα πως αν έ ... Διαβάστε περισσότερα »

Κάλος και σκλήρυνση είναι το αποτέλεσμα της πάχυνσης της κερατίνης στιβάδας του δέρματος στην οποία τα κύτταρα της επιδερμίδας πολλαπλασιάζονται με μεγάλη ταχύτητα. Η κύρια αιτία πάχυνσης της κερατίνης της επιδερμίδας είναι η έκθεση σε μηχανικές πιέσεις και τριβές.
Ο κάλος αποτελεί "σήμα κινδύνου" για τη δημιουργία περισσότερων και σοβαρότερων επιπλοκών στο διαβητικό πόδι καθώς και για την κατάταξη του διαβητικού ασθενή ως "υψηλού κινδύνου".

Είδη και αίτια
Η πιο σημαντική αιτία για την δημιουργία κάλου, είναι η υψηλή μηχανική πίεση (weight bearing) ενώ οι συνέπειες της πίεσης είναι βαρύτερες σε νευροπαθητικό διαβητικό πόδι.
Ο Σακχαρώδης διαβήτης πιστεύεται ότι μπορεί να αλλάξει την ισορροπία των δυνάμεων που ασκούνται στο πόδι μέσω των μυών (εκτεινόντων - καμπτήρων) και την ανθεκτικότητα του μαλακού ιστού με αποτέλεσμα την αύξηση της πελματιαίας πίεσης όπου ο ιστός τραυματίζεται ευκολότερα.
Ο Boulton αναφέρει ότι η γαμψδακτυλία είναι ένα ψυχρό φαινόμενο, το οποίο προκύπτει λόγω ατροφίας των εσωτερικών μυών του άκρου ποδός στις μεταταρσιοφαλαγγικές αρθρώσεις. Αυτό έχει ως συνέπεια την αυξημένη πίεση στις άκρες των δακτύλων όπου και εξασκείται η από το έδαφος πίεση.
Η παραπάνω δυσμορφία των δακτύλων (γαμψοδακτυλία) έχει ως συνέπεια την αυξημένη μηχανική πίεση στη ραχιαία επιφάνεια των δακτύλων από το κλειστό παπούτσι.
Η κινητική νευροπάθεια (motor neuropahty) οδηγεί στην ατροφία των μικρών ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία νόσος του μεταβολισμού που χαρακτηρίζεται από σχετική ή απόλυτη έλλειψη ινσουλίνης και τάση για κετοξέωση.
Είναι μία κατάσταση που παρατηρείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αλλά με διαφορετική συχνότητα. Με υψηλότερη συχνότητα εμφανίζεται στην Φινλανδία και τη χαμηλότερη στην Ιαπωνία.
Στην Ευρώπη παρατηρείται μία μειούμενη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη από Βορρά προς Νότο με εξαίρεση τις λεγόμενες «ψυχρές» και «θερμές» περιοχές.

Η παθογένεια του Σ.Δ. είναι πολυπαργοντική και συμμετέχουν:

Γενετικοί παράγοντες που καθορίζουν την προδιάθεση στη νόσο και αποδεικνύονται σε μεγάλες μελέτες πληθυσμών και μελέτες διδύμων με ανάλυση γενετικών συστημάτων.
Περιβαλλοντικοί παράγοντες. Έχουν ενοχοποιηθεί ιοί, τοξίνες, το γάλα αγελάδος κ.α.
Αυτοάνοσοι μηχανισμοί οι οποίοι δρουν στα β-κύτταρα του παγκρέατος η τα Τ-λεμφοκύτταρα και επιβαρύνουν τη λειτουργία τους.

Η διάγνωση του Σ.Δ. είναι απλή: Πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους, αφυδάτωση και κετοξέωση. Είναι τα κλασσικά συμπτώματα. Αρκεί μία απλή εξέταση ούρων ή καλύτερα εξέταση σακχάρου αίματος για να τεθεί η διάγνωση.

Η θεραπεία: Της κετοξέωσης απαιτεί εισαγωγή σε νοσοκομείο και περιλαμβάνει: έγχυση ινσουλίνης, ενυδάτωση, διόρθωση της οξέωσ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η καλύτερη μέθοδος αυτοελέγχου είναι η εξέταση σακχάρου στο αίμα από τα ίδια τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.
Ο αυτοέλεγχος του σακχάρου αίματος θεωρείται μια σπουδαία πηγή πληροφοριών που βοηθά αποτελεσματικά στη καλύτερη ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη.

Ο γιατρός και τα άλλα μέλη της θεραπευτικής ομάδας θα βοηθήσουν το άτομο με διαβήτη να συνεργαστεί μαζί τους ώστε να υπάρχει μία συλλογική προσπάθεια που θα εξασφαλίζει καλή ρύθμιση του διαβήτη και κατά συνέπεια μείωση της εμφάνισης των επιπλοκών.
Οι ασθενείς ανάλογα με την ηλικία και τις ανάγκες τους μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν από τους μετρητές σακχάρου αίματος που υπάρχουν στο εμπόριο. Είναι εύκολοι στη χρήση, αναρροφούν πολύ μικρή ποσότητα αίματος (1-5μικρόλιτρα) και σε μικρό χρονικό διάστημα (5-20 δευτερόλεπτα) δίνουν αποτελέσματα με μεγάλη ακρίβεια.
Επίσης υπάρχει η δυνατότητα μέτρησης κετόνης στο αίμα ενώ οι περισσότεροι μετρητές διαθέτουν μνήμη και μπορούν να συνδεθούν με ηλεκτρονικό υπολογιστή για ανάγνωση και περαιτέρω επεξεργασία των αποτελεσμάτων.

Η μέτρηση του σακχάρου στο αίμα αντανακλά τη τιμή του σακχάρου εκείνη τη χρονική στιγμή κι έτσι ο ασθενής έχει τη δυνατότητα να αναπροσαρμόζει τη δόση της ινσουλίνης, τη διατροφή του καθώς και τη σωματική του δραστηριότητα.
Η ρύθμιση είναι ιδανική όταν κατά τις μετρήσεις πριν το φαγητό το σάκχαρο αίματος είναι 70-110mg/dl ενώ δύο ώρες μετά τα γεύματα είναι 90-140mg/dl.

Ποι ... Διαβάστε περισσότερα »

Α. ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2

ΕΡ. Ποιος αρρωσταίνει με διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2);
ΑΠ. Ο ΣΔ2 μπορεί να εμφανισθεί στον οποιονδήποτε. Αυτοί που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο είναι οι παχύσαρκοι και υπέρβαροι, γυναίκες που έχουν εμφανίσει διαβήτη της εγκυμοσύνης, άτομα με ιστορικό ΣΔ2 στην οικογένειά τους και αυτοί που εμφανίζουν κλινικα στοιχεία του μεταβολικού συνδρόμου (υπέρταση, αύξηση της περιμέτρου της κοιλιάς, διαταραχές των λιπιδίων του αίματος). Όσο προχωράει η ηλικία το σώμα μας γίνεται λιγότερο ανεκτικό στα σάκχαρα.

ΕΡ. Τι προκαλεί το ΣΔ2;
ΑΠ. Αν και ο ΣΔ2 είναι πιο συχνός από τον ΣΔ1 (των νέων ), η αιτιολογία του δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένη. Πιθανότατα προκαλείται από πολλούς παράγοντες και όχι από ένα μόνο αίτιο. Γνωρίζουμε μέχρι τώρα τα παρακάτω.

• Ο ΣΔ2 εμφανίζεται σε συγγενείς στα πλαίσια της οικογένειας αλλά ο ακριβής τρόπος που κληρονομείται και η ταυτότητα του γονιδιακού παράγοντα που τον προκαλεί δεν είναι γνωστά.
• Τα άτομα με ΣΔ2 εμφανίζουν αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης και σχετική ανεπάρκεια της έκκρισής της από το πάγκρεας. Οι μεταβολές αυτές μπορεί να προυπάρχουν αρκετά χρόνια πρίν την εμφάνιση του κλινικού διαβήτη. Προοδευτικά η έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας ,ενώ αρχικά είναι αυξημένη για να εξισορροπήσει τη μειωμένη δράση της, μειώνεται με αποτ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο όρος σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται σε κλινικό σύνδρομο διαταραχών του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων και χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη υπεργλυκαιμίας (αυξημένο σάκχαρο αίματος) οφειλόμενης σε απόλυτη έλλειψη της ινσουλίνης ή σε ανεπάρκεια βιολογικής δραστικότητας αυτής ή και στα δύο.

Η ταξινόμηση του σακχαρώδους διαβήτη έχει ως εξής: 

1. Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 Οφείλεται σε καταστροφή των β κυττάρων του παγκρέατος συνήθως λόγω ύπαρξης αντισωμάτων με αποτέλεσμα την απόλυτη ένδεια ινσουλίνης. Σε ορισμένους όμως ασθενείς δεν τεκμηριώνεται αυτοανοσία και λόγω μη ύπαρξης άλλων αιτιών ο σακχαρώδης διαβήτης χαρακτηρίζεται τύπου 1 ιδιοπαθής.
2. Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 Ο πιο συχνός τύπος, άλλοτε γνωστός ως σακχαρώδης διαβήτης των ηλικιωμένων. Χαρακτηρίζεται από διάφορα επίπεδα ανεπάρκειας και αντίστασης στην δράση της ινσουλίνης.

Πώς όμως εκδηλώνεται ο σακχαρώδης διαβήτης;

Ο ασθενής παραπονείται για αυξημένη συχνότητα και ποσότητα ούρων (πολυουρία).
Συχνά η ενούρηση κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορεί να αποτελεί πρώιμο σημείο εμφάνισης του διαβήτη ιδιαίτερα στα παιδιά. Η πολυδιψία είναι ένα χαρακτηριστικό της υπερωσμωτικότητας λόγω της υπεργλυκαιμίας, όπως και η διαταραγμένη όραση.

Ο ασθενής παραπονείται για απώλεια βάρους παρά την φυσιολογ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μια συχνή μεταβολική διαταραχή. Από μελέτες εκτιμάται ότι το 2003 υπήρχαν 194 εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο που είχαν προσβληθεί από τη νόσο αυτή, ενώ προβλέπεται ότι ο αριθμός αυτός θα φτάσει τα 330 εκατομμύρια το έτος 2025. Αναμφίβολα, λοιπόν, μπορούμε να μιλήσουμε για μια παγκόσμια μάστιγα η οποία χρήζει ιατρικής παρακολούθησης και αντιμετώπισης.

Είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα β-κύτταρα του παγκρέατος αδυνατούν να παράγουν ινσουλίνη ( Τύπος 1 ή νεανικός διαβήτης) ή / και η ποσότητα της ινσουλίνης που εκκρίνεται δεν επαρκεί για τη ρύθμιση του μεταβολισμού της γλυκόζης, λόγω αντίστασης των περιφερικών οργάνων (λιπώδης ιστός, μύες, ήπαρ) σε αυτήν (Τύπος 2). Ο τύπος 2 μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά με μια σωστή διατροφή, προσαρμοσμένη στα δεδομένα κάθε ασθενή. Έπειτα, εάν δεν παρατηρηθεί πρόοδος, χορηγείται φαρμακευτική αγωγή (δια στόματος) σε συνδυασμό με τη διατροφή, ενώ το τελικό στάδιο είναι η χορήγηση της ινσουλίνης. Αντιθέτως, ο τύπος 1 αντιμετωπίζεται από την αρχή με ινσουλίνη, λόγω της απόλυτης έλλειψής της.

Ένας καθοριστικός παράγοντας στην αντιμετώπιση της νόσου αυτής μπορεί, σαφώς , να θεωρηθεί η αλλαγή του τρόπου ζωής ( life style ) του ατόμου. Αυτό συνεπάγεται την υιοθέτηση σωστών πρότυπων διατροφής και την ένταξη της φυσικής δραστηριότητας στην καθημερινή ζωή.

Εάν λάβουμε υπ’ οψη μας ότι σχεδόν το 90% των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 αντιμετωπίζει, συγχρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η θεραπευτική αντιμετώπιση των διαβητικών τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης ) και τύπου 2 (διαβήτης των ενηλίκων) έχει δύο προφανείς στόχους.

Πρώτον να αποκαταστήσει την φυσική υγεία των ασθενών, απομακρύνοντας τα συμπτώματα της πολυουρίας, της πολυδιψίας και της πολυφαγίας και την απώλεια βάρους ,ενώ παράλληλα θα αποτρέπει την εμφάνιση επιπλοκών όπως η διαβητική κετοοξέωση και τα υπογλυκαιμικά επεισόδια .Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται σχετικώς ευχερώς και με χαμηλό κόστος.

Ο δεύτερος στόχος είναι να προλάβει την εγκατάσταση και να αναστείλει την εξέλιξη των χρόνιων επιπλοκών (αμφιβληστροειδοπάθεια- νεφροπάθεια- νευροπάθεια-μακροαγγειοπάθεια κλπ) οι οποίες απειλούν την υγεία και τη ζωή των διαβητικών. Επί πολλά χρόνια υπήρχε το ερώτημα αν οι επιπλοκές είναι γενετικά προκαθορισμένες η προέρχονται από μεταβολικές διαταραχές και ως εκ τούτου μπορούν να προληφθούν.

Στο ερώτημα αυτό απάντησαν μεγάλες μελέτες πριν 15 περίπου χρόνια οι οποίες έδειξαν ότι όσο καλύτερα είναι ρυθμισμένος ένας διαβητικός ασθενής τόσο καθυστερούν να εμφανισθούν οι χρόνιες αυτές επιπλοκές και εάν υπάρχουν καθυστερούν σημαντικά την εξέλιξη τους.

Η θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτου περιλαμβάνει πρώτον και κατά κύριο λόγο την διαιτητική αγωγή που θα πρέπει να ακολουθείται πιστά για την καλή ρύθμιση και η άσκηση που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην ρύθμιση του διαβητικού συνδρόμου. Εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με την χορήγηση ινσουλίνης .

Στό ... Διαβάστε περισσότερα »

Η άσκηση αποτελεί σημαντικό βοήθημα για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη (Σ.Δ). Τι είναι όμως η άσκηση ? Είναι το σύνολο προγραμματισμένων, συνήθως τυποποιημένων και επαναλαμβανόμενων κινήσεων ή δραστηριοτήτων που έχουν σκοπό την ανάπτυξη σωματικών ή πνευματικών ικανοτήτων. Σαν σωματική άσκηση (φυσική) προσδιορίζεται η δραστηριότητα η οποία παράγεται από κινήσεις των σκελετικών μυών που έχει ως συνέπεια κατανάλωση ενέργειας.

Η άσκηση στον σακχαρώδη διαβήτη αναγνωριζόταν μεταξύ των ελάχιστων μέσων θεραπείας του Σ.Δ. από την εποχή του Αριστοτέλη όπου και παρατηρήθηκε ότι τα συμπτώματα του διαβήτη βελτιώνονταν μετά από σωματική άσκηση. Αυτό τεκμηριώθηκε τα τελευταία χρόνια από δεδομένα μιας σειράς μελετών, τα οποία αποκαλύπτουν τις ευεργετικές συνέπειες που έχει η άσκηση για τους διαβητικούς ασθενείς. Πράγματι η προγραμματισμένη τακτική σωματική άσκηση βελτιώνει τη ρύθμιση του σακχάρου, προστατεύει από την εμφάνιση των χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη και επιπλέον αυξάνει το προσδόκιμο της επιβίωσης των ασκουμένων. Επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν, ότι άτομα με ή χωρίς διαβήτη είναι εξίσου ικανά προς άσκηση. Εντούτοις, το 50% ή και περισσότερο των διαβητικών δεν συμμετέχουν σε κάποιο πρόγραμμα άσκησης. Οι γιατροί, οι αδελφές νοσοκόμοι και οι επισκέπτριες υγείας, είναι υποχρεωμένοι να ενημερώσουν τους ασθενείς και να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν όχι μόνο τα οφέλη, αλλά και τους πιθανούς κινδύνους της άσκ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση η οποία μπορεί να παραμένει «σιωπηλή» για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα υποκειμενικά ενοχλήματα των ασθενών, συχνά δε συνδέονται με τα ευρήματα του αντικειμενικού ελέγχου και η εξέλιξη της νόσου είναι απρόβλεπτη. Είναι μια νόσος που δεν μπορεί να ιαθεί οριστικά, μπορεί όμως να ελεγχθεί με τη βοήθεια της φαρμακευτικής θεραπείας άλλα και της πειθαρχίας από πλευράς του ασθενούς όσον αφορά τον τρόπο ζωής του. Η τέλεια ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στόχο έχει την πρόληψη τόσο των οξέων άλλα και των χρόνιων επιπλοκών της νόσου.

Η ανακάλυψη και χρησιμοποίηση της ινσουλίνης έχει μειώσει σημαντικά την παρουσία οξέων επιπλοκών. Συχνά όμως διαβητικοί ασθενείς αντιμετωπίζουν καταστάσεις υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας, στην πλειονότητα τους ήπια, που είναι όμως δυνατόν να γίνουν σοβαρά με απειλητικές συνέπειες για την υγεία και τη ζωή τους.

Η υπογλυκαιμία παρατηρείται πιο συχνά στους ινσουλινοθεραπευόμενους ασθενείς, ορισμένες φορές όμως είναι ανεπιθύμητο αποτέλεσμα της δράσης των σουλφονυλουριών μακράς διάρκειας δράσης, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ή σε αυτούς με ηπατική ή νεφρική δυσλειτουργία. Οφείλεται σε αυξημένη δόση ινσουλίνης, σε καθυστερημένη ή μικρότερη ποσότητα λήψης τροφής ή σε αυξημένη ένταση ή διάρκεια άσκησης. Μπορεί να εκδηλωθεί με υπεριδρωσία, τρόμο, αίσθημα θερμότητας, άγχος –ανησυχία, ναυτία, αίσθημα πείνας, θόλωση όρα ... Διαβάστε περισσότερα »

Ίσως, πουθενά αλλού στο ανθρώπινο σώμα δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τόσο καθαρά και σε τέτοια έκταση, τις καταστροφικές συνέπειες των επιπλοκών που επιφέρει ο ΣΔ, όπως τις παρατηρούμε στα πόδια των ατόμων με ΣΔ.

Οι παρατεταμένες επιδράσεις του διαβήτη και του αυξημένου σακχάρου στο αίμα, μπορεί να προκαλέσουν βλάβη σε ζωτικά όργανα όπως καρδιά, τα νεφρά, τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία. Οι νευρικές βλάβες που οφείλονται στον διαβήτη μπορεί να καταλήξουν σε περιφερική νευροπάθεια, η οποία πιθανώς να κάνει τα ποδιά σας λιγότερο ευαίσθητα στους ερεθισμούς και στον πόνο.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα νιώθετε άβολα με τυχόν ακατάλληλα υποδήματα. Επίσης δεν θα μπορείτε να αντιληφθείτε ένα τραύμα στο πόδι. Ο διαβήτης μπορεί να εμποδίσει την καλή κυκλοφορία του αίματος, την σωστή και σταθερή βάδιση και να μειώσει την δυνάμεις του οργανισμού στην αντιμετώπιση των μολύνσεων.

Οι διαβητικοί ασθενείς έχουν 15 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Τα διαβητικά έλκη, σύμφωνα με στοιχεία, αποτελούν τη συχνότερη αιτία εισαγωγή στο νοσοκομείο των διαβητικών ασθενών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΕΣΥ της Μ. Βρετανίας το οικονομικό κόστος των διαβητικών ελκών τα έτη 1985 και 1986 απήλθε σε 15 εκατομμύρια ευρώ.

Τα στοιχεία αυτά είναι βέβαια απογοητευτικά και ενοχλούν τον οικονομικό προϋπολογισμού των απανταχού ΕΣΥ. Γι’ αυτό και η παγκόσμια οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) κινητοποιήθηκε και σε συνεργασία με την Αμερικάνικη Διαβητολογική Εταιρεία (ΑDA) και την ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί σήμερα μείζον πρόβλημα υγείας στο δυτικό κόσμο, ώστε να θεωρείται πανδημία.

Είναι ένα κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία (αύξηση του σακχάρου στο αίμα) και οφείλεται σε μειωμένη έκκριση και/ή δράση της ινσουλίνης.

Διακρίνεται σε:

•  Ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη ή σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ο οποίος εμφανίζεται συνήθως στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία και χαρακτηρίζεται από καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, προκαλώντας ένδεια ινσουλίνης και
• Μη ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη ή σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ο οποίος συναντάται σε ασθενείς άνω των 30 ετών, αλλά διαγιγνώσκεται επίσης σε παιδιά και εφήβους. Συνήθως συνοδεύεται από παχυσαρκία. Σ’ αυτή την περίπτωση η υπεργλυκαιμία οφείλεται τόσο σε διαταραχή της έκκρισης ινσουλίνης όσο και στην μειωμένη δραστικότητα της ινσουλίνης (αντίσταση στην ινσουλίνη).

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 είναι μία χρόνια αυτοάνοση νόσος που πιστεύεται ότι προκαλείται από μη γενετικούς, περιβαλλοντικούς δηλαδή παράγοντες (ιογενείς, διαιτητικούς) σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα ξεκινώντας από μία ανοσολογική διεργασία που καταλήγει στην προοδευτική απώλεια των β-κυττάρων.

Σύμφωνα με μελέτες η αυτοανοσία μπορεί να αρχίζει ακόμη και 7-10 χρόνια, μέχρι να παραμείνει περίπου στο10 % της μάζας των β-κυττάρων και να εκδηλωθεί κλινικά η νόσος. Γι’ αυτό τον λ ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα τελευταία χρόνια έχουν ελαττωθεί οι οξείες νόσοι, ενώ έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση των χρονίων νοσημάτων, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα τη χρήση μακροχρόνιων αγωγών, οι οποίες τηρούνται από τους ίδιους τους ασθενείς.

Επομένως οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα αναλαμβάνουν οι ίδιοι τη φροντίδα και την αντιμετώπιση της κατάστασης της υγείας τους.

Η αυτοπαρακολούθηση είναι όμως δυνατή μόνο εάν οι ίδιοι έχουν εκπαιδευτεί σωστά ώστε να αναλαμβάνουν καθημερινά την θεραπευτική αντιμετώπισή τους.

Μια χρόνια νόσος που απαιτεί τη συνεχή εκπαίδευση του ασθενούς είναι και ο Διαβήτης.

Η εκπαίδευση είναι το κλειδί για την προαγωγή της ποιότητας ζωής του ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη. Οι ίδιοι οι διαβητικοί αποζητούν να εκπαιδευτούν, ενώ η θεραπευτική εκπαίδευση υποστηρίζεται επίσημα από επιστημονικές κοινότητες και οργανισμούς.

Η εκπαίδευση του αρρώστου προάγει την αυτοφροντίδα, προφυλάσσει από τις επιπλοκές και μειώνει τη συχνότητα νοσηλείας στο νοσοκομείο.

Η εκπαίδευση για το διαβήτη αποτελεί, επομένως, επένδυση τόσο για τον ασθενή όσο και για τους επαγγελματίες υγείας, ενώ έχει σαν αποτέλεσμα να γίνεται εξοικονόμηση χρόνου.

Η συνεχής εκπαίδευση επιβάλλεται γιατί οι ασθενείς μπορεί να εκπαιδεύτηκαν μία εποχή που δεν ήταν επιδεκτικοί ή το αρχικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορεί να ήταν ανεπαρκές.

Ακόμη, η θεραπεία μπορεί να έχει αλλάξει ή και να έχουν ανακαλυφθεί νέες μέθοδοι, τόσο ιατρικές όσο και εκπαιδευτικ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η συχνότητα του σακχαρώδους διαβήτη αυξάνεται παγκοσμίως με ραγδαίους ρυθμούς αποτελώντας μια σοβαρή απειλή για το σύστημα υγείας κάθε χώρας. Στην Ελλάδα το 8% του πληθυσμού πάσχει από την ασθένεια, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που αγνοούν ότι νοσούν.

Μεγάλες, πολυεθνικές μελέτες έδειξαν ότι η καλή ρύθμιση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα των διαβητικών ασθενών έχει ιδιαίτερη σημασία στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης των επιπλοκών. Επίσης, ενδείκνυται η καλή ρύθμιση του σακχάρου και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις, όπως σοβαρές λοιμώξεις, πριν και μετά από χειρουργικές επεμβάσεις και σε περιπτώσεις εγκεφαλικής ισχαιμίας. Δύο παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη μίας καλής ρύθμισης της νόσου:

Η σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση των διαβητικών ασθενών. Ο τακτικός έλεγχος, η τήρηση του διαιτολογίου και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας είναι ακρογωνιαίος λίθος στην αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη.

Η φαρμακευτική θεραπεία

Τα τελευταία χρόνια σοβαρές έρευνες οδήγησαν στη δημιουργία πολλαπλών νέων φαρμάκων συμβάλλοντας στην επίτευξη καλύτερου μεταβολικού ελέγχου. Οι διαβητικοί ασθενείς θα πρέπει να ακολουθήσουν αγωγή με ένα ή με συνδυασμό φαρμάκων, έχοντας υπόψιν ότι τα φάρμακα δεν είναι πανάκεια, δεν υπάρχει φάρμακο χωρίς παρενέργειες, που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις. Επίσης, τα καινούργια φάρμακα πρέπει να περάσουν το στάδιο της κλινικής δοκιμασίας για να μπορούμε να ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται για πρώτη φορά στον πάπυρο Ebers, πριν από 3.500 χρόνια. Παρόλα αυτά, τα αίτιά του παρέμεναν άγνωστα μέχρι τον 20ο αιώνα. Πριν από το 1920 η μοναδική αντιμετώπιση ήταν η εφαρμογή διαιτολογίου χωρίς υδατάνθρακες και πλούσιου σε πρωτεΐνες. Η επιβίωση των περισσοτέρων διαβητικών ασθενών υπό αυτές τις συνθήκες δεν ήταν μεγαλύτερη του ενός έτους.

Στα τέλη του 18ου αιώνα εμφανίστηκαν ενδείξεις ότι το πάγκρεας έχει κάποια σχέση με τον διαβήτη. Το 1889 πειράματα του Minkowski και von Mering αποκάλυψαν ότι η αφαίρεση του παγκρέατος στους σκύλους προκαλεί τα συμπτώματα του διαβήτη (πολυουρία, πολυδιψία και απώλεια βάρους) και μετά από λίγο καιρό τον θάνατο.

Το 1870, ο Paul Langerhans, περιέγραψε στη διδακτορική του διατριβή, τα νησίδια του παγκρέατος που αργότερα, προς τιμήν του, πήραν το όνομά του. Το 1910 οι Sharpey και Shafer από το Εδιμβούργο μελέτησαν τα ειδικά κύτταρα του παγκρέατος (νησίδια του Langerhans) και υπέθεσαν ότι από το πάγκρεας των διαβητικών μπορεί να λείπει μια μοναδική ουσία που πρότειναν να ονομαστεί ‘ινσουλίνη’.

Σημαντική θέση στην ελκυστική ιστορία της ινσουλίνης, έχουν και οι:

Gregor Ludwig. Το 1906 στο Βερολίνο, θεράπευσε μερικώς με παγκρεατικό εκχύλισμα διαβητικά σκυλιά. Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αλκοόλ αντί για νερό για τη λήψη παγκρεατικού εκχυλίσματος. Το εκχύλισμα αυτό, δεν ήταν καθαρό, με αποτέλεσμα να ανεβάζει σημαντικά τη θερμοκρασία των σκύλων.

E.L. S ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά - κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Για να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος και τη σοβαρότητα της παθήσεως αρκεί να αναφέρουμε ορισμένους αποκαλυπτικούς αριθμούς:

• Στις ΗΠΑ σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 20.000.000 γνωστοί διαβητικοί και κάθε λεπτό ανακαλύπτεται κι ένας ακόμη. Κάθε χρόνο η συχνότητα της νόσου φαίνεται να αυξάνεται κατά 6%.
• Στη Δυτ. Γερμανία το ποσοστό των γνωστών διαβητικών ανέρχεται στο 7% - 8 % περίπου του πληθυσμού. Σ’ αυτούς πάνω από 10.000 είναι παιδιά. Οι ίδιοι σχεδόν αριθμοί υπάρχουν σε όλες τις προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου.
• Στην Ελλάδα το ποσοστό των γνωστών διαβητικών ανέρχεται στο 7% - 8 % του συνολικού πληθυσμού, δηλαδή έχουμε περίπου 700.000 γνωστούς διαβητικούς απ’ τους οποίους μόνο το 20% παρακολουθείται με τρόπο ικανοποιητικό και υπάρχει ένα ποσοστό 5% που έχει το πρόβλημα και το αγνοεί.

Τι είναι, όμως, ο διαβήτης, πού οφείλεται, πώς απαντάται και πώς εκδηλώνεται;

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος που χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού πρώτα των υδατανθράκων και έπειτα των λιπών και των λευκωμάτων, που είναι τα κύρια θρεπτικά συστατικά από τα οποία ο οργανισμός αντλεί ενέργεια για να λειτουργήσει. Βασική αιτία της διαταραχής αυτής είναι η κακή λειτουργία του παγκρέατος, αδένα ο οποίος εκτός των άλλων παράγει και εκκρίνει την ορμόνη ... Διαβάστε περισσότερα »

Η θεραπεία με αντλία ινσουλίνης άλλαξε δραματικά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τη φιλοσοφία αντιμετώπισης του Σακχαρώδη Διαβήτη. Από μια σπάνια θεραπεία για άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη και σοβαρή αντίσταση στην ινσουλίνη έγινε θεραπεία εκλογής για τη βελτιστοποίηση της αντιμετώπισης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1.

Η αντλία είναι μία μικρή ηλεκτρομηχανική εξωτερική συσκευή, τροφοδοτούμενη από μπαταρίες, η οποία μπορεί να παρέχει στον οργανισμό υποδόρια ινσουλίνη, δια μέσου ενός λεπτού καθετήρα και έχει 3 τρόπους δράσης:

• Καλύπτει τις ανάγκες του ατόμου σε ινσουλίνη υπό βασικές συνθήκες, ανεξάρτητα από τη λήψη γευμάτων, κατά τη διάρκεια του 24ωρου (βασικός ρυθμός).
• Καλύπτει τα γεύματα (γευματικό bolus).
• Επαναφέρει μια τυχαία αυξημένη τιμή σακχάρου σε φυσιολογικά επίπεδα (διορθωτικό bolus).

Με την αντλία ινσουλίνης προσαρμόζεται η ινσουλίνη στην καθημερινότητα του διαβητικού ατόμου και όχι το αντίθετο, όπως συνέβαινε έως τώρα κατά κύριο λόγο.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της θεραπείας με αντλία ινσουλίνης

Πλεονεκτήματα

• Βελτίωση της ποιότητας ζωής του διαβητικού ατόμου.
• Βελτίωση του μεταβολικού ελέγχου.
• Μείωση επιπέδων HbA1c.
• Λιγότερα υπογλυκαιμικά επεισόδια.
• Οι διακυμάνσεις γλυκόζης είναι μικρότερες.
• Παρέχει ευελιξία στο χρόνο λήψης των γευμ ... Διαβάστε περισσότερα »

Του Δημητρίου Γ. Γουλή, Λέκτορα Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής ΑΠΘ Μονάδας Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής, Α’ Μαιευτικής Γυναικολογικής Κλινικής ΑΠΘ Γ.Π.Ν. 'Παπαγεωργίου', Θεσσαλονίκης

Τι είναι ο σακχαρώδης διαβήτης της κύησης;

Πρόκειται για διαβήτη που διαπιστώνεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της κύησης. Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν τον ορισμό, αποτελεί διαφορετική πάθηση από το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (που συνήθως εμφανίζεται σε παιδιά ή εφήβους) αλλά και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (που συνήθως εμφανίζεται σε ενήλικες). Ασφαλώς, μια γυναίκα με διαβήτη τύπου 1 ή 2 μπορεί να μείνει έγκυος, αλλά αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως προϋπάρχων διαβήτης και όχι ως διαβήτης της κύησης.

Πόσο συχνός είναι;

Νεότερες επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν ότι στο 8% των κυήσεων (1 στις 12 έγκυες γυναίκες) θα εμφανισθεί σακχαρώδης διαβήτης. Επομένως, πρόκειται για μια από τις συχνότερες παθήσεις της κύησης στην εποχή μας. Η αύξηση αυτή της συχνότητας οφείλεται σε δύο κύριους λόγους. Πρώτον, έχουν αυξηθεί τόσο τα ποσοστά της παχυσαρκίας ανάμεσα στις νέες γυναίκες, όσο και η ηλικία που η γυναίκα μένει έγκυος για πρώτη φορά. Δεύτερον, στο παρελθόν δεν δινόταν ιδιαίτερη προσοχή σε γυναίκες που γεννούσαν παιδιά βαρύτερα από 4 κιλά. Πολλές από αυτές τις κυήσεις είχαν επιπλακεί με σακχαρώδη διαβήτη.

Πού οφείλεται ο διαβήτης της κύησης; ... Διαβάστε περισσότερα »

O Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 αποτελεί μια μορφή που εμφανίζεται κατεξοχήν στις νεαρές ηλικίες και εξαρτάται απόλυτα από την εξωγενή χορήγηση ινσουλίνης και οφείλεται στην αδυναμία ειδικών κυττάρων του παγκρέατος, των νησιδίων του Langerhans να παράγουν ινσουλίνη, ώστε τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος να διατηρούνται εντός των φυσιολογικών τιμών.

H μεταμόσχευση νησιδίων του Lngerhans θεωρήθηκε σαν μια πολύ λογική θεραπευτική προσέγγιση και οι πρώτες πειραματικές προσπάθειες ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1970, οπότε και έγινε η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση νησιδίων σε διαβητικούς επίμυες., ενώ η πρώτη μεταμόσχευση νησιδίων σε άνθρωπο αναφέρεται το 1977.

Μέχρι και τη δεκαετία του 1990, τα αποτελέσματα της μεθόδου δεν ήταν τόσο υπήρξαν ενθαρρυντικά. Νέες ελπίδες γεννήθηκαν στις αρχές του 2000, όταν ο ερευνητής James Shapiro, του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα στο Έντμοντoν του Καναδά, ανακοίνωσε τα αποτελέσματα από τη μεταμόσχευση νησιδίων σε επτά ασθενείς με Διαβήτη τύπου ένα, οι οποίοι πέτυχαν να παραμείνουν ελεύθεροι ινσουλίνης για ένα χρόνο, ενώ οι τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (δείκτης που αντιπροσωπεύει το μέσο όρο της γλυκόζης αίματος τους τρεις τελευταίους μήνες) κυμάνθηκε εντός των φυσιολογικών ορίων.

Η θεραπεία αυτή, γνωστή και ως πρωτόκολλο Edmonton, αποτέλεσε τη βάση για το σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας πολυκεντρικής μελέτης του πρωτοκόλλου του Έντμοντον, στην οποία συμμετείχαν 9 από τα μεγαλύτερα μεταμοσχευτικ ... Διαβάστε περισσότερα »

Πάνω από 200 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν σήμερα από σακχαρώδη διαβήτη. Στην Ελλάδα, το ποσοστό του πληθυσμού που πάσχει από τη νόσο αυτή, ανέρχεται σε 7%.

Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη. Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 ή διαβήτης του ενηλίκου αποτελεί το 90% - 95% όλων των περιπτώσεων. Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 παρουσιάζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, είναι σπανιότερος και εμφανίζεται συνήθως στην παιδική ηλικία.

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός παράγει και χρησιμοποιεί την ινσουλίνη. Για το διαβήτη τύπου 2 δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά μόνο η ελπίδα ότι μπορεί να ρυθμιστεί ακολουθώντας αυστηρή δίαιτα και φαρμακευτική αγωγή και υιοθετώντας διά βίου προσεκτικό τρόπο ζωής. Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς δεν μπορούν να ζουν όλη τους τη ζωή με αυτούς τους περιορισμούς και έτσι, παρά τις σκληρές διαιτητικές προσπάθειες και τις φαρμακευτικές αγωγές, αργά ή γρήγορα, έρχονται αντιμέτωποι με τις σοβαρές επιπλοκές της νόσου.

Τα τελευταία χρόνια, στα δυσοίωνα αυτά νέα για τους διαβητικούς έρχονται όλο και περισσότερα πειραματικά και κλινικά μηνύματα ότι υπάρχει θεραπεία για το διαβήτη - και η θεραπεία αυτή είναι χειρουργική.

Χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας και του διαβήτη

Οι καθιερωμένες τα τελευταία χρόνια χειρουργικές τεχνικές για τη θεραπεία της «κακοήθους» ή «νοσογόνου» παχυσα ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι λοιμώξεις στον διαβητικό πρέπει να προλαμβάνονται και να θεραπεύονται εγκαίρως, διότι κάθε λοίμωξη μπορεί να απορυθμίσει το σάκχαρο και να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές.

Ο διαβητικός μπορεί να προσβληθεί από μία ποικιλία συνδρόμων που μπορεί να αφορούν διάφορα όργανα, όπως τα δόντια, τον φάρυγγα, τις αμυγδαλές, τον πνεύμονα, τα ούρα, τα μαλακά μόρια, τα οστά.

Είναι επιρρεπής σε μολύνσεις οι οποίες δεν έχουν μερικές φορές τη θορυβώδη κλινική συμπτωματολογία που παρατηρείται σε μη διαβητικά άτομα, με συνέπεια στις περιπτώσεις αυτές ο διαβητικός να αναζητεί καθυστερημένα ιατρική βοήθεια, με σοβαρές συνέπειες για την υγεία του.

Έτσι στον διαβητικό επιβάλλεται η πρώιμη ιατρική αξιολόγηση, ανεξαρτήτως είδους και εντάσεως συμπτωμάτων. Eιδικώς οι μολύνσεις στα κάτω άκρα πολλές φορές παρουσιάζουν καθυστερημένη συμπτωματολογία στον διαβητικό, ενώ μπορεί να είναι πολύ σοβαρές: Συνιστάται καθημερινή επισκόπηση ποδιών, για τυχόν εμφάνιση κάποιας ατέλειας και έγκαιρη ενημέρωση του γιατρού.

Ο διαβητικός, επίσης, πρέπει να υποβάλλεται περιοδικώς σε οδοντιατρικούς ελέγχους και ελέγχους ούρων για ασυμπτωματικές φλεγμονές, χωρίς πυρετό.

Χρήσιμες συμβουλές

Η Ιατρική Επιστήμη έχει αποδείξει σήμερα, ότι τα μικρόβια και οι ιοί που καιροφυλακτούν δύνανται να γίνουν πιο επιθετικοί και επικίνδυνοι, λόγω της κακής χρήσης αντιβιοτικών. Καταναλώνοντας από μόνοι σας ανώφελα αντιβιοτικά ή κατα ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να συμμετέχουν σε όλα τα επίπεδα άσκησης, ακόμα και σε επίπεδα υψηλού ανταγωνισμού ή πρωταθλητισμού. Αποφεύγουμε ωστόσο τα ακραία και ριψοκίνδυνα σπορ. Η άσκηση ασκεί άμεσο αλλά και μακροχρόνια ευνοϊκή επίδραση στη γλυκόζη του αίματος καθώς και στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των πρωτεϊνών.

Η συστηματική αερόβια άσκηση μειώνει το σπλαχνικό λίπος και τα κιλά, βελτιώνει την ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη, και συμβάλλει στον έλεγχο σακχάρου, πιέσεως και υπερλιπιδαιμίας.

Καλό είναι να αποφεύγονται ασκήσεις αντοχής περισσότερο της 1 ώρας χωρίς διάλειμμα, ακόμα και μέτριας έντασης. Προτιμάμε τακτικές αερόβιες ασκήσεις χαμηλής προς μέτριας έντασης, τις οποίες καλό θα είναι να συνεχίζουμε σε όλες τις ηλικίες και για όλη μας τη ζωή!

Άσκηση για τον τύπο 2 αποτελεί απαραίτητο συστατικό της θεραπείας, χρειάζεται ωστόσο πολύ καλή εκπαίδευση, γιατί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι υπαρκτός και σοβαρός.

Για τον τύπο 1 που είναι ινσουλινο-εξαρτημένος, δεν είναι υπαρκτός μόνο ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας αλλά και η υπεργλυκαιμία που προκαλεί αφυδάτωση, αν δε συνοδεύεται από διαβητική κετοξέωση τότε μπορεί να αποτελέσουν αρκετά επικίνδυνη για τη ζωή μας κατάσταση.

Γι αυτό η πολύ καλή εκπαίδευση, τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, όχι μόνο χαρίζει ελευθερία για να γευθούμε τη χαρά του αθλητισμού και των αθλοπαιδιών, αλλά μπορεί να σώσει και τη ζωή μας.

... Διαβάστε περισσότερα »

Η οικογένεια των ινκρετινών, των ορμονών που προέρχονται από το έντερο, και ειδικά το GLP-1 (glucagon like peptide-1) και το GIP (glucose-dependent-insulinotropic-polypeptide) παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην έκκριση της ινσουλίνης και της γλυκαγόνης σαν ανταπόκριση στα επίπεδα της γλυκόζης του πλάσματος. Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2), οι χαμηλότερες συγκεντρώσεις των κυκλοφορούντων ενεργών ινκρετινών επιδεινώνουν τα ελλείμματα στην έκκριση της ινσουλίνης και της γλυκαγόνης από τα παγκρεατικά α και β κύτταρα.

Μία θεραπευτική προσέγγιση για τον ΣΔ2 είναι η παράταση της δράσης του GLP-1 αναστέλλοντας την διπεπτιδύλ-πεπτιδάση-4 (DPP-4), του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για την εξουδετέρωση του GLP-1.

Η αναστολή της DPP-4 μπορεί επίσης να προάγει μια αύξηση της μάζας και της λειτουργίας των παγκρεατικών β κυττάρων που συνδέονται με μεγαλύτερη έκκριση ινσουλίνης, οδηγώντας σε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο σε ασθενείς με ΣΔ2.

Ιστορική αναδρομή

Σχεδόν πριν από εκατό χρόνια οι επιστήμονες είχαν κάνει ήδη τις πρώτες παρατηρήσεις πάνω στην αντίδραση του πεπτικού συστήματος στην πρόσληψη της τροφής. Υπήρχε από τότε η άποψη ότι το πεπτικό σύστημα όταν προσλαμβάνει την τροφή με κάποιο τρόπο πρέπει να προετοιμάζει τον οργανισμό για τη διαχείριση της ενέργειας που θα προέλθει από αυτήν. Το 1902 οι Βayliss και Starling κάνουν την πρώτη παρατήρηση ότι πιθανώς να υπάρχει κάποια ουσία που παρά ... Διαβάστε περισσότερα »

Η παχυσαρκία λαμβάνει σε ολοένα και περισσότερες χώρες χαρακτηριστικά επιδημίας. Ο σπουδαιότερος περιβαλλοντικός παράγοντας που συνδράμει στον επιπολασμό της είναι η αύξηση της πρόσληψης θερμίδων και λίπους, σε συνδυασμό με τη μειωμένη φυσική δραστηριότητα.

Η κοιλιακή παχυσαρκία είναι σαφώς πιο επικίνδυνη και αποτελεί σηµαντικό και ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την εµφάνιση υπερλιπιδαιµίας, αρτηριακής υπέρτασης, καρδιαγγειακών νοσηµάτων, εγκεφαλικού επεισοδίου και κυρίως σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2).

Αυτό συμβαίνει γιατί το σπλαχνικό λίπος δεν είναι ένας αδρανής, αποθηκευτικός χώρος, αλλά αντίθετα ένα εκκριταγωγό και ενδοκρινές όργανο από το οποίο παράγονται πλήθος ουσιών (κυρίως ορμόνες και πεπτίδια όπως η αδιπονεκτίνη και η λεπτίνη), οι οποίες ρυθμίζουν την ενεργειακή ομοιόσταση του οργανισμού, την έκκριση της ινσουλίνης και την πρόκληση φλεγμονής στα αγγεία και το ενδοθήλιο.

Η ανακάλυψη ενός ενδογενούς συστήματος που ονομάζεται ενδοκανναβινοειδές, αποτέλεσε το έναυσμα για την ενδελεχή μελέτη των ενδοκρινικών δράσεων του σπλαχνικού λίπους, αφού όταν είναι υπερδιεγερμένο, προκαλεί αύξηση του σωματικού βάρους, υπερπαραγωγή λιπιδίων, αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης νηστείας και αντίστασης στην ινσουλίνη.

Συμπερασματικά, τα αυξημένα επίπεδα σπλαχνικού λίπους αποτελούν μείζονα παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη ΣΔ2 και πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά προκειμένου ο διαβητικός ασθενής να επιτυγχάνει καλύτερο ... Διαβάστε περισσότερα »

Μερικές αλήθειες...

• Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια σοβαρή χρόνια νόσος.
• Αυξάνεται σε αριθμούς με πολύ γρήγορο ρυθμό (330 εκατομμύρια διαβητικοί θα υπάρχουν το 2025 σε όλο τον κόσμο).
• Θεωρείται η επιδημία του 21ου αιώνα.

Ποιος μπορεί να αρνηθεί τις αλήθειες αυτές που εκφράζονται από τα πιο επίσημα χείλη; (Διαπιστώσεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας για το Διαβήτη).

Ας εξηγήσουμε τι εννοούμε με τον όρο ‘χρόνια’ νόσος. Δεν τελειώνει ποτέ η θεραπευτική προσπάθεια. Χρειάζεται θεραπευτική αντιμετώπιση για όλη τη ζωή του ατόμου. Το άτομο τροποποιεί τη ζωή του.

 Είναι εφικτή αυτή η αλλαγή στον τρόπο ζωής του; Εξαρτάται από την ικανότητα προσαρμογής του ατόμου. Όμως, είναι αναγκαία και αποτελεσματική. Είναι δηλαδή ο διαβήτης ‘τρόπος ζωής’. Τρόπος ζωής που οδηγεί τα άτομα σε ζωή χωρίς χρόνιες επιπλοκές εφόσον τηρηθούν ορισμένοι κανόνες. Ωστόσο, οι χρόνιες επιπλοκές εμφανίζονται σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμα και σήμερα. Νεφρά, πόδια, καρδιά, αγγεία και μάτια προσβάλλονται.

Οι επιπλοκές από τα πόδια είναι η πιο σοβαρή κατάσταση και προκαλούν το φόβο των ασθενών. Είναι δυνατό να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμούς των κάτω άκρων. Οι ακρωτηριασμοί κάτω άκρων συμβαίνουν με ρυθμό ανησυχητικό, δηλαδή κάθε 30 δευτερόλεπτα γίνεται ένας ακρωτηριασμός παγκόσμια, με άλλα λόγια ένα σκέλος κάποιου συνανθρώπου μας χάνεται κάθε 30 δευτερόλεπτα στον κόσμο εξαιτίας του διαβήτη. Είναι δ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανώμαλο μεταβολισμό του σακχάρου των λιπών και των πρωτεϊνών, όλων των βασικών δηλαδή υλικών που χρησιμοποιεί ο οργανισμός στη δομή και στις καύσεις του. Παρά το γεγονός ότι αυτή η υφιστάμενη γενικευμένη διαταραχή του μεταβολισμού μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε όλα τα όργανα του σώματος, δέρμα, αγγεία καρδιά, νεφρά, εγκέφαλο, είναι συχνά χωρίς συμπτώματα.

Ο διαβήτης προκαλεί ανδρική ανικανότητα, εμφράγματα, εγκεφαλικά επεισόδια, νεφρική ανεπάρκεια, τύφλωση, τοξικές λοιμώξεις, πρόωρη γήρανση και χαρακτηρίζεται από σημαντική αύξηση του σακχάρου του αίματος. Η συνύπαρξη παραγόντων, όπως έκθεση σε κάπνισμα, υψηλή χοληστερόλη, υψηλή ομοκυστείνη, υπέρταση, αυξάνουν σημαντικά την τοξική δράση του αυξημένου σακχάρου.

Επειδή οι διαταραχές του σακχάρου του αίματος ανευρίσκονται συχνά επί μακρόν πριν την εμφάνιση κλινικώς εμφανούς διαβήτη, ενώ τα περιστατικά με διαβήτη προοδευτικώς αυξάνονται, η παγκόσμια ημέρα του διαβήτη έχει βασικό στόχο την πρόληψη αυτής της σοβαρής ασθένειας. Σήμερα η σωστή πρόληψη αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πεδία της μαχόμενης παθολογίας.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αναδείξει τον σημαντικό ρόλο της κακής διατροφής, της παχυσαρκίας και της καθιστικής ζωής στην ανάπτυξη του διαβήτη. Η άσκηση είναι σημαντική για τη φυσική σταθεροποίηση του μεταβολισμού και την πρόληψη του διαβήτη. Η φυσική δραστηριότητα μπορεί να μην είναι οργανωμένη άσκηση, αλλά γρήγορο πε ... Διαβάστε περισσότερα »

Το Avandia είναι το εμπορικό όνομα της ροζιγλιταζόνης που παράγεται από την εταιρεία GlaxoSmithKline (GSK), η οποία θεωρείται μία από τις τρεις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου. Ανήκει στα αντιδιαβητικά φάρμακα και συμβάλλει στην καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος στον ασθενή που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Εκτός από το Avandia, η ροζιγλιταζόνη κυκλοφορεί στην αγορά με τα σκευάσματα Avandamet και Αvandaryl.

Τα αντιδιαβητικά φάρμακα γενικά είτε διεγείρουν τα νησίδια του Langerhans που βρίσκονται στο πάγκρεας για να παράγουν περισσότερη ινσουλίνη είτε συμβάλλουν στον καλύτερο μεταβολισμό του σακχάρου στα άτομα που διαθέτουν επαρκή μεν ινσουλίνη αλλά αναπτύσσουν ινσουλινοαντοχή, δηλαδή η ινσουλίνη που κυκλοφορεί στο αίμα τους δεν επηρεάζει το σάκχαρο ικανοποιητικά.

Με τη χρήση του Avandia, αυξάνεται η ευαισθησία των κυττάρων του ήπατος (συκώτι), των μυών και του λίπους στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα το σάκχαρο του αίματος να μεταβολίζεται καλύτερα μέσα σε αυτά τα κύτταρα και έτσι να διατηρείται σχετικά χαμηλό.

Όμως, για το Avandia ήδη από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε, εδώ και 10 χρόνια, είχε επισημανθεί μεταξύ των παρενεργειών του ότι προκαλεί κατακράτηση νερού στο σώμα και συμβάλλει στη δημιουργία οιδημάτων (πρήξιμο). Για τον λόγο αυτό άλλωστε αναγραφόταν στις αντενδείξεις του φαρμάκου ότι δεν πρέπει να χορηγείται σε αρρώστους που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια.

Όμως με την πάροδο των ετών, μεμονωμένες ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανώμαλο μεταβολισμό του σακχάρου των λιπών και των πρωτεϊνών, όλων των βασικών δηλαδή υλικών που χρησιμοποιεί ο οργανισμός στη δομή και στις καύσεις του. Παρά το γεγονός ότι αυτή η υφιστάμενη γενικευμένη διαταραχή του μεταβολισμού μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε όλα τα όργανα του σώματος, δέρμα, αγγεία καρδιά, νεφρά, εγκέφαλο, είναι συχνά χωρίς συμπτώματα.

Ο διαβήτης προκαλεί ανδρική ανικανότητα, εμφράγματα, εγκεφαλικά επεισόδια, νεφρική ανεπάρκεια, τύφλωση, τοξικές λοιμώξεις, πρόωρη γήρανση, πρώιμους θανάτους και χαρακτηρίζεται από σημαντική αύξηση του σακχάρου του αίματος. Η συνύπαρξη παραγόντων, όπως έκθεσης σε κάπνισμα, υψηλής χοληστερόλης, κληρονομικότητας για τοξική αγγειοπάθεια, υψηλής ομοκυστείνης, υπέρτασης, αυξάνουν σημαντικά την τοξική δράση του αυξημένου σακχάρου.

Σήμερα η σωστή πρόληψη του διαβήτη αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πεδία της μαχόμενης παθολογίας.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αναδείξει ότι η κακή διατροφή, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή συντελούν στην ανάπτυξη του διαβήτη. Η άσκηση είναι σημαντική για τη φυσική σταθεροποίηση του μεταβολισμού και την πρόληψη. Η φυσική δραστηριότητα μπορεί να μην είναι οργανωμένη άσκηση, αλλά συστηματικό καθημερινό περπάτημα. Τα συχνά ακατάστατα πλούσια σε θερμίδες γεύματα, η κατανάλωση υπερβολικών λιπαρών, αλκοόλ, ζαχαρούχων αναψυκτικών και οι κακές συνήθειες (π.χ. κατανάλωση φαγητού κατά τη διάρκεια τηλεθέασης ή ... Διαβάστε περισσότερα »

Mε το καλοκαίρι να βρίσκεται προ των πυλών, πιθανόν θα ετοιμάζετε σανδάλια και σαγιονάρες. Η σωστή φροντίδα των ποδιών είναι πολύ σημαντική για όλους τους πάσχοντες από διαβήτη. Αλλά πριν φορέσετε σαγιονάρες δείτε την κατάλληλη φροντίδα.

Σχετικά με τα πέλματα

Η νευροπάθεια, μια από τις μακροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη, σημαίνει βλάβη στα νεύρα. Υπάρχουν αρκετοί τύποι νευροπάθειας. Η περιφερική νευροπάθεια μπορεί να προκαλέσει απώλεια αίσθησης, κάψιμο ή μούδιασμα ποδιών. Αναλογιστείτε το εξής: Αν πατήσετε ένα καρφί και δεν έχετε αίσθηση του ποδιού σας μπορεί ενδεχομένως να μην το προσέξετε μέχρι να εμφανίσετε μόλυνση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό δαχτύλου ή πέλματος. Ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσετε μια νευροπάθεια είναι να ελέγχετε τα επίπεδα γλυκόζης.

Να επιθεωρείτε καθημερινά τα πόδια σας

Αυτό σημαίνει ότι θ ... Διαβάστε περισσότερα »

Με τις σύγχρονες ινσουλίνες, αλλά και με τη γνώση των ισοδυνάμων υδατανθράκων, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και 2 μπορούν να επιτύχουν την άριστη ρύθμισή του και παράλληλα να έχουν μεγάλη ποικιλία καθημερινά στο διαιτολόγιό τους. Καθώς, όμως, η διατροφή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για τη σωστή ρύθμιση του διαβήτη, τι πρέπει να γνωρίζουμε για το διαιτολόγιό μας και πώς μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο και αποτελεσματικότερο;

Η ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη, εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, περιλαμβάνει την απώλεια βάρους, την άσκηση και την υγιεινή διατροφή (συνδυασμός και των τριών διατροφικών κατηγοριών με αναλογία). Τα συστατικά των τροφών είναι πρωτεΐνες (κρέας, ψάρι, τυρί, αβγό, γαλακτοκομικά), υδατάνθρακες -στους οποίους θα αναφερθούμε εκτενώς στη συνέχεια- και λίπη (κορεσμένα και ακόρεστα).

Είναι μύθος ότι οι διαβητικοί δεν πρέπει να τρώνε υδατάνθρακες. Αυτό το συμβούλευαν οι ιατροί πριν γίνει διαθέσιμη η ινσουλίνη, γιατί ήταν γνωστό ότι οι υδατάνθρακες αυξάνουν το σάκχαρο μεταγευματικά. Σήμερα, όμως, οι διαβητικοί ... Διαβάστε περισσότερα »

O
διαβήτης αποτελεί για την παγκόσμια υγεία το «τσουνάμι» του 21ου αιώνα, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters. Έχει υπολογισθεί ότι πάνω από 366 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως παρουσιάζουν διαβήτη και το σημαντικότερο είναι ότι η συχνότητά αυξάνεται ραγδαία και με γεωμετρικό ρυθμό ώστε να προδικάζεται ότι σε 20 χρόνια ο διαβήτης θα ταλαιπωρεί πάνω από 600 εκατομμύρια συνανθρώπους μας.|

Το κόστος του διαβήτη μεταφράζεται σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το κυριότερο είναι ότι ο διαβήτης αποτελεί την αιτία θανάτου για κοντά σε 5 εκατομμύρια συμπολίτες μας σε ετήσια βάση, ήτοι σε ένας θάνατος λόγω του διαβήτη κάθε 7 δευτερόλεπτα. Στατιστικές μελέτες ανεβάζουν τον αριθμό των διαβητικών στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως φύλου κοντά στο 8%, οπότε ο διαβήτης στην χώρα μας φαίνεται να μειώνει το προσδόκιμο αλλά και την ποιότητα ζωής σε περίπου 1.000.000 άτομα.

Τα ποσοστά όμως του «προ-διαβήτη», μια κατάστασης που ακόμα δυνητικά είναι αναστρέψιμη τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζονται συντριπτικά υψηλά στη χώρα μας συγκριτικά με τι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Το ¼ των ενηλίκων ανδρών σήμερα βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν «επίσημο» διαβήτη μια που εμφανίζουν το λεγόμενο μεταβολικό σύνδρομο.

Η υιοθέτηση δυτικών προτύπων διατροφής και μείωση της φυσικής δραστηριότητας θεωρείται σήμερα η «ρίζα» του κακού. Βασικό χαρακτηριστικό του μεταβολικού συνδρόμου είναι η παρουσία παχυσαρκίας και μάλιστα της κοιλιακής (σωματότυπος ως μήλο ... Διαβάστε περισσότερα »

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη, τα άτομα με διαβήτη θα πρέπει να καταγράφουν τακτικά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους, ώστε να κατανοούν καλύτερα τον τρόπο που επιδρούν οι συνήθειές τους (διατροφή, άσκηση κλπ). και να μειώσουν τον κίνδυνο επιπλοκών (προβλήματα όρασης, νεφρική νόσος, νευρική βλάβη και καρδιαγγειακές παθήσεις) που προκύπτουν όταν τα επίπεδα γλυκόζης είναι σταθερά υψηλά. Παράλληλα, η απλή, τακτική αυτομέτρηση μπορεί να οδηγήσει σε πολύ θετικά αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου και να κάνει τη ζωή με διαβήτη πιο απλή, αποτρέποντας τις επιπλοκές.

Προκειμένου να επιτευχθούν και να διατηρηθούν σχεδόν φυσιολογικά τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, είναι σημαντικό να γίνονται μετρήσεις τακτικά και ιδιαίτερα μετά τα γεύματα. Κάποιοι θεωρούν την αυτομέτρηση μία ενοχλητική διαδικασία, όμως αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα στη διαχείριση του διαβήτη καθώς αποτυπώνει εάν το πρόγραμμα διατροφής, η φαρμακευτική αγωγή και η σωματική άσκηση που ακολουθεί το άτομο με διαβήτη έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επιπλέον, δίνει σημαντικές πληροφορίες οι οποίες βοηθούν τόσο τα άτομα με διαβήτη, όσο και τους θεράποντες γιατρούς τους να πάρουν πιο σωστές αποφάσεις σχετικά με το γενικό πρόγραμμα αντιμετώπισης του διαβήτη που εφαρμόζουν.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η αυτομέτρηση της γλυκόζης αίματος είναι χρήσιμη τόσο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 όσο και για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Η συχνότητα των μετρήσεων εξαρτάται από τον τύπ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι ζέστες προχωρούν, το καλοκαίρι κορυφώνεται και όλοι λίγο - πολύ, σχεδιάζουμε κάποιες διακοπές, σύντομες ή όχι. Κανένα πρόβλημα. Διάθεση και χρήματα να υπάρχουν. Τι γίνεται όμως με όσους πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη; Τι πρέπει να αποφύγουν, τι πρέπει να γνωρίζουν, τι πρέπει να έχουν πάντα μαζί τους, ώστε να μην τους βγουν ξινές οι διακοπές;

Οι ερωτήσεις που ακολουθούν είναι αυτές που θα μπορούσε να υποβάλει κάθε ασθενής ή να γνωρίζουν, εκ των προτέρων, οι οικείοι του.

Βουνό ή θάλασσα;

Η απάντηση είναι, όπου μας αρέσει καλύτερα! Με άλλα λόγια, τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να πάνε παντού, αρκεί να γνωρίζουν τις κλιματικές συνθήκες (π.χ., πολλή ζέστη ή κρύο, έντονη υγρασία κ.λπ.) ή άλλες ιδιαιτερότητες (π.χ., δύσκολη πρόσβαση σε γιατρό ή φαρμακείο, κίνδυνοι από δήγματα εντόμων και ερπετών, όχι τρεχούμενο νερό κ.λπ.) του μέρους που πρόκειται να περάσουν τις διακοπές και φυσικά να έχουν προετοιμασθεί κατάλληλα.

Ζέστη και σακχαρώδης διαβήτης

Εάν κάνει πολλή ζέστη και ακολουθεί κάποιος θεραπεί ... Διαβάστε περισσότερα »

Γράφει ο Εμμανουήλ Σμπώκος, Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, MSc in Sport Physiology και ο Αντώνης Καφάτος, Παιδίατρος, Ομ. Καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Κρήτης.

 

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί ένα πολύ μεγάλο ιατρικό πρόβλημα δημόσια υγείας με πολλές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις στο γενικό πληθυσμό.

Η συχνότητα εμφάνισης και ο επιπολασμός του σακχαρώδη διαβήτη και ιδιαίτερα του διαβήτη τύπου 2 αυξάνεται διαρκώς παγκοσμίως ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, που χαρακτηρίζεται από αυξημένη πρόσληψη θερμίδων και λίπους, μειωμένη σωματική άσκηση και καταπόνηση.

Η σωματική άσκηση αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο πρωτογενούς και δευτερογενούς αντιμετώπισης του διαβήτη. Συγκεκριμένα μπορεί να επιτεχθεί τόσο με τη μέτριας έντασης σωματική άσκηση (π.χ γρήγορο βάδισμα) όσο με την έντονης έντασης άσκηση. Μία ώρα ή περισσότερο καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά αυξάνει το αίσθημα ευεξίας, συμβάλλει στην άριστη ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος και ελα ... Διαβάστε περισσότερα »

Σήμερα ο διαβήτης θεωρείται η 8^η αιτία καρδιολογικού θανάτου. Ο διαβήτης δηλαδή ανήκει στις σοβαρότερες καρδιοπάθειες και αυτό γιατί η αδυναμία του οργανισμού να μεταβολίσει σωστά το σάκχαρο και να το διατηρήσει σε φυσιολογικά επίπεδα στο αίμα, οδηγεί σε συνολική εκτροπή τον μεταβολισμό του οργανισμού, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προϋποθέσεις καταστροφής των αρτηριών από αθηροσκλήρωση. Με τον τρόπο αυτό πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να αυξηθούν τα εμφράγματα του μυοκαρδίου και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η Εθνική Υπηρεσία Διαβήτη της Αγγλίας, αναλογικά για τη χώρα μας, περίπου 10-15.000 διαβητικοί χάνονται στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Υπολογίζεται ότι σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία περίπου 5.000-7.000 θάνατοι τον χρόνο μπορούν να αποφευχθούν. Ο σημαντικότερος λόγος στον οποίο αποδίδονται οι ανθρώπινες απώλειες είναι η μη συνειδητοποίηση του διαβητικού όσον αφορά την σοβαρότητα των προβλημάτων του. Άνω του 1/3 των διαβητικών δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη για πολλά χρόνια. Ένας μεγάλος αριθμός διαβητικών λαμβάνει ανεπαρκή θεραπεία ή δεν εφαρμόζει το σωστό διαιτολόγιο. Ο κίνδυνος για τον διαβητικό της νεαρής ηλικίας (διαβήτης τύπου 1) είναι 2,5 φορές υψηλότερος σε σχέση με τον μη διαβητικό, ενώ ο κίνδυνος για τον ενήλικα διαβητικό (διαβήτης τύπου 2) είναι της τάξεως του 1,6, όμως εξίσου υψηλός.

Διαβητικός θεωρείται σήμερα εκείνος του οποίου το σάκχαρο στο αίμα βρίσκεται άνω του 1,1mg ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο διαβήτης τείνει να γίνει ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας, μια τάση που τείνει να κυριαρχήσει στις δυτικές κοινωνίες. Προβλέπεται ότι το ποσοστό των ενηλίκων που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 θα υπερβεί το επίπεδο του 30% μέσα στα επόμενα 50 χρόνια. Η παχυσαρκία θεωρείται ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη του διαβήτη, καθώς η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο περισσότερο από ενενήντα φορές. Είναι, επομένως, σημαντικό να καθοριστεί αν υπάρχουν τρόφιμα που μπορεί να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν την εμφάνιση του διαβήτη και των συναφών επιπλοκών της νόσου.

Επιδημιολογικά στοιχεία που συνδέουν την κατανάλωση σόγιας ως αποτρεπτικού παράγοντα για την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 απαντώνται κυρίως σε Ασιατικές χώρες. Η μεγαλύτερη κατανάλωση τροφίμων με σόγια ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την παρουσία διαβήτη τύπου 2 σε άνδρες και σε γυναίκες κινεζικής καταγωγής στη Σιγκαπούρη. Η κατανάλωση σόγιας ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε μεσήλικες Κινέζες γυναίκες (Μελέτη της Σαγκάης). Αντιθέτως, μελέτη της Οργανισμού Δημόσιας Υγείας στην Ιαπωνία (Japan Public Health Study), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε κανένα πλεονέκτημα από την κατανάλωση σόγιας σχετικά με τον κίνδυνο ανάπτυξης του διαβήτη. Ωστόσο, η κατανάλωση σόγιας ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε υπέρβαρες Γιαπωνέζες γυναίκες. Επόμενη μελέτη που διεξήχθη στη Χαβάη (Hawaii Multiethnic Cohort Study) δεν έδειξε καμία π ... Διαβάστε περισσότερα »

Τ
ρία στα τέσσερα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο μπορούν να θεραπευθούν, αρκεί να υπάρχει έγκαιρη διάγνωση και εξειδικευμένη αντιμετώπιση.

Το μήνυμα αυτό σε συνδυασμό με την αξία του εθελοντισμού αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς ότι στον κόσμο, κάθε χρόνο, 250.000 παιδιά νοσούν από καρκίνο, από τα οποία μόνο ποσοστό 20% έχει δυνατότητα πρόσβασης σε σωστή ιατρική φροντίδα. Στη χώρα μας υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο νοσούν 280 - 300 παιδιά. Το 70% από αυτά με εξειδικευμένη θεραπεία κερδίζει τη μάχη για ζωή.

Τα παραπάνω βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκδήλωσης που πραγματοποίησαν σήμερα ο Όμιλος ΥΓΕΙΑ σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «ΦΛΟΓΑ», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας.

Η συντονίστρια της εκδήλωσης, Αναπλ. Καθηγήτρια Παιδιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών και Επιστημονική Διευθύντρια του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ κ. Ευαγγελία Λαγκώνα, τόνισε τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου στα παιδιά και της σωστής αντιμετώπισής του από εξειδικευμένη διεπιστημονική ομάδα, προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος, η ίαση. Αναφέρθηκε, επίσης, στον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο του παιδιάτρου- ογκολόγου, τόσο στο έργο της συνολικής υποστήριξης όσο και της στήριξης της οικογένειας. Τέλος, εξήρε το έργο της «ΦΛΟΓΑΣ», που βασιζόμενη στην εθελοντική προσφορά των μελών της και την υποστήριξη των ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας, αγωνίζεται για την καλύτερη ποιότητα ζωής των παι ... Διαβάστε περισσότερα »