Πριν από περίπου 10 χρόνια, η συχνότητα του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στους εφήβους δεν ξεπερνούσε το 3%, όμως σήμερα η συχνότητα ξεπερνά το 40%. Το στοιχείο αυτό από μόνο του δείχνει τις διαστάσεις επιδημίας που έχει λάβει η συγκεκριμένη ασθένεια στις νεαρές ηλικίες. Τι πρέπει να προσέχουν, λοιπόν, οι γονείς και ποια είναι η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του προβλήματος;

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) τύπου 2 και η Παχυσαρκία αποτελούν τις σύγχρονες μάστιγες της εποχής μας. Η συχνότητα και των δύο παγκοσμίως αυξάνεται εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να αποτελούν ένα τεράστιο ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα, που επιτακτικά αναζητά τις λύσεις και την ανθρώπινη, επιστημονικά τεκμηριωμένη, φροντίδα μας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το αποκαλούμενο «περιβάλλον» αποτελεί τον πιο σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα στην εμφάνιση του ΣΔ τύπου 2 και της παχυσαρκίας στα παιδιά, με το σχολείο να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών, χωρίς να παραγνωρίζεται, όμως, ο σημαντικός ρόλος της οικογένειας και της κοινωνίας γενικότερα. Δεν είναι εύκολο σε μια σπάταλη και υπερκαταναλωτική κοινωνία, να μάθεις στο παιδί, το νέο ή τη νέα, βασικές αρχές σωστής και υγιεινής διατροφής, όταν το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται και λειτουργεί ακολουθεί τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής και διατροφής.

Σύγχρονη επιδημία

Πριν από περίπου 10 χρόνια, η συχνότητα του ΣΔ τύπου 2 στ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο J.M.Mbanya, Πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας για τον Διαβήτη (International Diabetes Federation), σε πρόσφατη συνέντευξή του στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Reuters ανέφερε ότι ο διαβήτης αποτελεί για την παγκόσμια υγεία το tsunami του 21^ου αιώνα. Έχει υπολογισθεί ότι πάνω από 366 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως παρουσιάζουν διαβήτη και το σημαντικότερο είναι ότι η συχνότητα αυξάνεται ραγδαία και με γεωμετρικό ρυθμό ώστε να προδικάζεται ότι σε 20 χρόνια ο διαβήτης θα ταλαιπωρεί πάνω από 600 εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Το κόστος του διαβήτη μεταφράζεται σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το κυριότερο είναι ότι ο διαβήτης αποτελεί την αιτία θανάτου για σχεδόν 5 εκατομμύρια συμπολίτες μας σε ετήσια βάση, ήτοι ένας θάνατος λόγω του διαβήτη κάθε 7 δευτερόλεπτα. Στατιστικές μελέτες ανεβάζουν τον αριθμό των διαβητικών στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως φύλου κοντά στο 8%, οπότε ο διαβήτης στη χώρα μας φαίνεται να μειώνει το προσδόκιμο αλλά και την ποιότητα ζωής σε περίπου 1.000.000 άτομα. Τα ποσοστά όμως του ‘προ-διαβήτη’, μια κατάστασης που ακόμα δυνητικά είναι αναστρέψιμη τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζονται συντριπτικά υψηλά στη χώρα μας συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Το ¼ των ενηλίκων ανδρών σήμερα βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν ‘επίσημο’ διαβήτη, μια που εμφανίζουν το λεγόμενο μεταβολικό σύνδρομο. Η υιοθέτηση δυτικών προτύπων διατροφής και η μείωση της φυσικής δραστηριότητας θεωρείται σήμερα η ‘ρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ί
χνη μολύβδου σε 400 κραγιόν εντόπισε πρόσφατη ανάλυση της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων & Φαρμάκων (FDA), πυροδοτώντας εκ νέου τη διαμάχη των ρυθμιστικών Αρχών και των καταναλωτικών οργανώσεων για το πόσος μόλυβδος είναι ασφαλής στα καλλυντικά.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου, η καταναλωτική ένωση Campaign for Safe Cosmetics πιέζει εδώ και χρόνια την αμερικανική κυβέρνηση να θέσει όρια για τον μόλυβδο στα κραγιόν.

Η FDA προς το παρόν δεν το έχει κάνει, υποστηρίζοντας πως οι ποσότητες που ανιχνεύονται σε διάφορους ελέγχους που πραγματοποιεί, δεν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία.

Όμως η καταναλωτική ένωση, σε επιστολή που απέστειλε στην FDA στις αρχές του μήνα, κατηγορεί την Υπηρεσία ότι οι ισχυρισμοί της δεν έχουν επιστημονική βάση και πρέπει να λάβει μέτρα.

Οι πρώτες αναφορές για μόλυβδο στα κραγιόν χρονολογούνται από τη δεκαετία του ΄90, ενώ έκτοτε κατά διαστήματα δημοσιεύονται νέες. Το 2007, η Campaign for Safe Cosmetics έλεγξε 33 κόκκινα κραγιόν, διαπιστώνοντας ότι τα δύο τρίτα περιείχαν μόλυβδο, με ένα από αυτά να υπερβαίνει το όριο που έχει θέσει η FDA για τον μόλυβδο στις καραμέλες.

Η FDA ακολούθησε το 2008 με τη δημοσίευση ελέγχου που η ίδια πραγματοποίησε σε 20 κραγιόν, ενώ στις αρχές Δεκεμβρίου δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της νέα ανάλυση σε 400 μάρκες και αποχρώσεις κραγιόν.

Η Υπηρεσία γράφει στην ιστοσελίδα της πως είναι άδικο να συγκρίνονται τα κραγιόν με τις καραμέλες ... Διαβάστε περισσότερα »

Το φαιοχρωμοκύττωμα είναι ένας σπάνιος όγκος των επινεφριδίων (ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται πάνω από τους νεφρούς) που προκαλεί υπέρταση.

Η συχνότητα είναι από διάφορες μελέτες 2-4 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο κατοίκους σε νεκροτομικές όμως μελέτες ανακαλύπτονται πιο συχνά 3 ανά 1000 κατοίκους ευρήματα που μας δείχνουν ότι πάρα πολλά φαιοχρωμοκυττώματα δεν διαγνώσκονται.

Ο κανόνας του 10% ισχύει για το φαιχρωμοκύττωμα δηλ 10% είναι έκτοπα (βρίσκονται εκτός επινεφριδίου), 10% είναι αμφοτερόπλευρα, 10% είναι κακοήθη και 10% είναι οικογενή (κληρονομούνται).

Το φαιοχρωμοκύττωμα, ο όγκος αυτός του μυε­λού των επινεφριδίων, λόγω της ποικιλίας των κλινι­κών εκδηλώσεών του και των νοσολογικών καταστά­σεων τις οποίες υποδύεται, παραπλανά και διαφεύγει τη διάγνωση ακόμη και σήμερα. Είναι μία δυνητικά θανατηφόρος νοσολογική οντότητα που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Frankel το 1886, αφορά εξίσου και τα δύο φύλα, καθώς και όλες τις ηλικίες και είναι με­γαλύτερη μεταξύ της τρίτης και τέταρτης δεκαετίας της ζωής.

Κλινική εικόνα

Η αρτηριακή πίεση μπορεί να είναι μόνιμη ή παροξυσμική. Σε ποσοστό περίπου 60% των ασθενών είναι μόνιμη και σταθερή με διαστήματα όμως παροξυσμών, στο υπόλοιπο 40% παρατηρείται παροξυσμική υπέρταση με διαστήματα φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης. Υπάρχουν όμως και όγκοι στους οποίους δεν παρατηρείται υπέρταση.

Τα περισσότερα σημεία και συμπτώματα εξηγούνται ... Διαβάστε περισσότερα »

Υ
πάρχουν πολλοί τρόποι για την αποτρίχωση της γάμπας. Μια από τις πιο διαδεδομένες μεθόδους είναι φυσικά το κλασσικό ξυράφι.

Ωστόσο, ο συγκεκριμένος τρόπος έχει μια «παρενέργεια». Αυτή δεν είναι άλλη, από τη ξηροδερμία και την τραχιά επιδερμίδα που μπορεί να αφήσει πίσω του.

Για να παραμείνει το δέρμα απαλό μετά το ξύρισμα, το πρώτο που πρέπει να φροντίσουμε, είναι η περιοχή που θα αποτριχώσουμε να μην είναι στεγνή.

Υπάρχουν διάφορα προϊόντα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξασφαλίσουν υγρασία στο σημείο, μεταξύ των οποίων είναι και το αμυγδαλέλαιο που χαρίζει εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Στο τέλος του ξυρίσματος, η ενυδατική κρέμα δεν πρέπει να παραλείπεται προκειμένου η φρεσκοξυρισμένη επιδερμίδα να παραμείνει ενυδατωμένη

Η αλδοστερόνη είναι ορμόνη που παράγεται στην φλοιώδη μοίρα των επινεφριδίων, συγκεκριμένα στην σπειροειδή ζώνη και ανήκει στην ομάδα των αλατοκορτικοστεροειδών. Η βιολογική της δράση έχει σχέση με το μεταβολισμό του ύδατος και των ηλεκτρολυτών. Η έκκριση της αλδοστερόνης ρυθμίζεται από μια σειρά πολύπλοκους μηχανισμούς με κυριότερο το σύστημα ρενίνης – αγγειοτανσίνης και ακολουθούν τα ιόντα καλίου του πλάσματος, η ACTH, τα ιόντα νατρίου, το νατριουρητικό πεπτίδιο, η σωματοστατίνη, το αγγειοκινητικό εντερικό πεπτίδιο κ.α.

Η υπερβολική παραγωγή αλδοστερόνης η οποία δεν εξαρτάται από το σύστημα της ρενίνης αγγειοτανσίνης, ονομάζεται Πρωτοπαθής Υπεραλδοστερονισμός και έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης και υποκαλιαιμίας. Ο υπεραλδοστερονισμός μέχρι πρόσφατα είχε θεωρηθεί υπεύθυνος για το 1% περίπου των περιπτώσεων αρτηριακής υπέρτασης. Νεότερες όμως μελέτες,με τη βοήθεια πιο εξελιγμένων τεχνολογικά μεθόδων μέτρησης των ορμονών, έχουν αρχίσει να πείθουν τους ειδικούς ότι το ποσοστό αυτό ίσως να είναι αρκετά μεγαλύτερο.

Η νόσος μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι όμως συχνότερη κατά την 3η με 5η δεκαετία της ζωής και αφορά κυρίως τις γυναίκες. Τις περισσότερες φορές ως μοναδική εκδήλωση έχει την παρουσία αρτηριακής υπέρτασης η οποία είναι σταθερά αυξημένη, σε υψηλά επίπεδα και σε ποσοστό 25% συνοδεύεται από επιπλοκές. Η κεφαλαλγία είναι συχνή και επίμονη, κακοήθης υπέρταση όμως είναι σπάνια. Συχνότατο εύρημα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό αίτιο επίσκεψης στο γιατρό. Καθορίζουμε ως υπέρταση τιμές αρτηριακής πίεσης συστολικής >140 και/ή διαστολικής >90 mmHg. Η νόσος αυτή είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο για αυτό και είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωσή της, καθώς για αρκετά χρόνια είναι συνήθως ασυμπτωματική.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό πρόκειται για πρωτοπαθή υπέρταση. Είναι όμως πολύ σημαντικό, να αποκλειστούν δευτεροπαθή αίτια υπέρτασης τα οποία, παρόλο τη σπανιότητά τους, θα οδηγήσουν σε τελείως διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση της νόσου και πολλές φορές σε πλήρη ίασή της. Μετά από τη λήψη του ιστορικού, τη φυσική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο ρουτίνας για αξιολόγηση του υπερτασικού ασθενούς πιθανόν να προκύψουν στοιχεία που προσανατολίζουν το γιατρό για επιπλέον συμπληρωματικό έλεγχο. Τα ενδοκρινολογικά αίτια αρτηριακής υπέρτασης είναι ο πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός, το σύνδρομο Cushing, το φαιοχρωμοκύτωμα, υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός, υπερπαραθυρεοειδισμός και άλλα.

Η υπέρταση χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών που πάσχουν από σύνδρομο Cushing. Το σύνδρομο Cushing είναι μια παθολογική κατάσταση παρουσίας υψηλών επιπέδων κορτιζόλης στο αίμα. Το σύνδρομο αυτό μπορεί να οφείλεται στην υπερπαραγωγή της κορτιζόλης από κάποιο όγκο ή υπερπλασία των επινεφριδίων ή στην υπερπαραγωγή της ορμόνης που διεγείρει την παραγωγή της κορτιζόλης από κάποιο όγκο στ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί το συχνότερο πρόβλημα υγείας παγκοσμίως. Είναι συχνότερη στους ηλικιωμένους και υπολογίζεται ότι το ένα πέμπτο περίπου των ενηλίκων εμφανίζει αυξημένη αρτηριακή πίεση. Πολλές επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι τόσο η συστολική όσο και η διαστολική υπέρταση σχετίζονται ανεξάρτητα με την εμφάνιση καρδιακών και αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Έτσι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης αποτελεί πρωταρχικό στόχο στη σύγχρονη θεραπευτική πράξη προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιαγγειακών επεισοδίων.

Σαν αρτηριακή υπέρταση ορίζεται η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών καθώς ρέει μέσα σε αυτές. Η αρτηριακή πίεση εξαρτάται από τη ροή του αίματος (πόσο αίμα στέλνει η καρδιά μας σε κάθε συστολή) και από την αντίσταση που προβάλλουν τα αγγεία μας στη ροή αυτή. Εάν λοιπόν η αρτηριακή πίεση είναι υψηλή, τότε η καρδιά μας πρέπει να εργαστεί δυνατότερα για να διατηρήσει επαρκή ροή αίματος στο σώμα μας. Η κατάσταση αυτή μακροχρόνια οδηγεί σε υπερτροφία του μυοκαρδίου και παράλληλα όλες οι αρτηρίες του οργανισμού και ιδιαίτερα της καρδιάς χάνουν την ελαστικότητα τους, καταστρέφονται εσωτερικά, σχηματίζονται αθηρωματικές πλάκες και οδηγούν τελικά στο έμφραγμα του μυοκαρδίου ή σε εγκεφαλικό επεισόδιο και αιφνίδιο θάνατο.

Τα αίτια της αρτηριακής υπέρτασης ποικίλουν και συνήθως δε ... Διαβάστε περισσότερα »

Ποιες συμβουλές πρέπει να τηρείτε αν είστε υπερτασικοί;

1. Να μην καπνίζετε ενεργητικά ή παθητικά.
2. Να ελαττώσετε το αλάτι, όσο μπορείτε: Όχι βιομηχανοποιημένα τρόφιμα ή τρόφιμα εστιατορίου, όχι κονσέρβες, όχι σάλτσες σόγιας ή κρεάτων, κύβους ζωμών κρέατος, έτοιμες σούπες, chips, crackers. Διαβάζετε τις ετικέτες στα τρόφιμα, οι οποίες δεν πρέπει να περιέχουν πάνω από 150 mg νάτριο ανά μερίδα. Χρησιμοποιείστε αρωματικά φυτά όπως ρίγανη, για να γίνουν πιο νόστιμα τα φαγητά.
3. Να ασκείστε ήπια.
4. Nα διατηρείτε φυσιολογικό βάρος.
5. Να τρώτε λιγότερο λίπος και αυτό να προέρχεται από το φρέσκο μη προτηγανισμένο ελαιόλαδο. Να μην καταναλώνετε, όσο είναι δυνατόν, βούτυρα, κρέμες γάλακτος, τυριά, αρνί, καρύδες, φοινικέλαιο, μαργαρίνες, υδρογονωμένα φυτικά έλαια. Προτιμάτε τρόφιμα χαμηλών λιπαρών, όπως τα αποβουτυρωμένα ή ημιαποβουτυρωμένα γάλατα και γιαούρτια. Να τρώτε περισσότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
6. Εάν σας αρέσει το αλκοόλ, να μην πίνετε πάνω από τρεις φορές την εβδομάδα και πάνω από δύο μερίδες ποτού τη φορά, χαμηλής σχετικά περιεκτικότητας σε αλκοόλη, όπως η μπύρα ή κρασί. Μην υπερβαίνετε ποτέ τις παραπάνω ποσότητες και μην καταναλώνετε ποτέ ποτά με περιεκτικότητα άνω του 10% σε οινόπνευμα.
7. Πείτε όχι στην υπερβολική κατανάλωση διεγερτικών, όπως ο καφές και το τσάι.
8. Να μην αμελείτε τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, εφόσον έχει κριθεί επιβαλλόμενη μετά από σοβαρή ιατρική μελέτη του οργανισμού σας, ... Διαβάστε περισσότερα »

Τ
ο μήκος των δακτύλων των ανδρών αποτελεί ένδειξη αρρενωπότητας και κυριαρχίας από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους, σύμφωνα με έρευνα αυστριακών επιστημόνων που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Προηγούμενες έρευνες εντόπισαν τη σχέση ανάμεσα στην αναλογία του δείκτη και του παράμεσου και τα αρρενωπά χαρακτηριστικά στους ενήλικες άνδρες.

«Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η σχέση υφίσταται ήδη και πριν από την εφηβεία» εξηγεί η Κατρίν Σέφερ, ανθρωπολόγος στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και επικεφαλής της έρευνας η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του προσώπου, που υποδηλώνουν αρρενωπότητα και κυριαρχία, υφίστανται από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός άνδρα.

Αυτό θα μπορούσε να έχει κοινωνικό αντίκτυπο καθώς τα αγόρια με αρρενωπό πρόσωπο μπορεί να χαρακτηρίζονται με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με εκείνα που έχουν πιο λεπτά χαρακτηριστικά.

Ύστερα από μελέτη των χεριών και των προσώπων αγοριών, ηλικίας 4 με 11 ετών, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όσο μακρύτερος είναι ο παράμεσος σε σχέση με τον δείκτη, «τόσο μικρότερο και στενότερο είναι το μέτωπο και πυκνότερα τα φρύδια, όσο φαρδύτερη και κοντύτερη είναι η μύτη τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόσωπο».

Προηγούμενες μελέτες διαπίστωσαν ότι η αναλογία δείκτη-παράμεσου εξαρτάται από τα επίπεδα των ανδρικών ορμονών στα οποία εκτίθενται τα βρέφη στη διάρκεια της κύησης.

Παρότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους έχει υπέρταση, μόνο το 5% των περιπτώσεων οφείλεται σε κάποια συγκεκριμένη αιτία, η οποία μπορεί να εντοπιστεί και να θεραπευτεί. Πώς ερμηνεύεται λοιπόν ο τόσο μεγάλος αριθμός υπερτασικών, τι σημαίνει όταν λέμε 'έχω πίεση', πώς τη μετράμε σωστά και πώς μπορούμε να θωρακίσουμε τον οργανισμό μας;

Υπέρταση ονομάζεται η κατάσταση στην οποία η αρτηριακή πίεση είναι αυξημένη. Αρτηριακή είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών, οι οποίες το μεταφέρουν από την καρδιά σε όλο το σώμα.

Η αρτηριακή πίεση καταγράφεται με δύο αριθμούς, π.χ. 130/80. Ο μεγαλύτερος αριθμός είναι η 'συστολική' πίεση (που είναι γνωστή ως 'μεγάλη') και πρόκειται για την πίεση που ασκείται στις αρτηρίες όταν η καρδιά συσπάται για να διοχετεύσει το αίμα μέσω των αρτηριών προς τα όργανα του σώματος. Ο μικρότερος αριθμός είναι η 'διαστολική' (ή 'μικρή' πίεση) και πρόκειται για την πίεση που ασκείται στο τοίχωμα των αρτηριών όταν η καρδιά χαλαρώνει για να δεχτεί νέο αίμα. Ο κόσμος συχνά για συντομία αναφέρει ότι π.χ. έχει πίεση 13 με 8 που σημαίνει ότι έχει 130/80.

Η πίεση ενός ατόμου ανάλογα με το επίπεδό της κατατάσσεται σε:

• Ιδανική: συστολική κάτω από 120 και διαστολική κάτω από 80.
• Φυσιολογική: συστολική μεταξύ 120 και 129 και διαστολική μεταξύ 80 και 84.
• Οριακή υπέρταση: συστολική 130 - 139 είτε διαστολική 85 - 89.
• Υπέρταση: συστολική πάνω από 140 είτε διαστολική π ... Διαβάστε περισσότερα »

Ε
πιστολή στον περιφερειακό διευθυντή του ΣΔΟΕ Πελοποννήσου, Νίκο Κολετζάκη, παρέδωσε σήμερα το πρωί ο φαρμακευτικός σύλλογος Αρκαδίας.

Αφορμή στάθηκαν τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε κύκλωμα εικονικών συνταγογραφήσεων φαρμάκων κι εξαγωγών στο οποίο εμπλέκεται φαρμακείο της Τρίπολης.

Ο φαρμακευτικός σύλλογος ζητά να του δοθούν τα στοιχεία της έρευνας με τα ονόματα των εμπλεκομένων, προκειμένου να προχωρήσει στα προβλεπόμενα πειθαρχικά και διοικητικά μέτρα σε βάρος όσων μελών του εμπλέκονται στην απάτη εναντίον των ασφαλιστικών ταμείων και του Ελληνικού Δημοσίου.

«Ζητούμε τα στοιχεία προκειμένου να κινήσουμε πειθαρχικές διαδικασίες γιατί δεν δεχόμαστε και δεν επιτρέπεται να θίγεται και να σπιλώνεται ένας ολόκληρος επιστημονικός κλάδος, άνθρωποι, συνειδήσεις και οικογένειες, από ελάχιστους επίορκους. Μιλάμε για 600 φαρμακοποιούς συνολικά στην περιφέρεια Πελοποννήσου, εκ των οποίων οι 65 είναι στην Αρκαδία, έχουμε ηθική υποχρέωση ως επιστημονικός κλάδος να απομονώσουμε και να τιμωρήσουμε μειοψηφίες που αμαυρώνουν το σύνολο» είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η πρόεδρος του φαρμακευτικού συλλόγου Βασιλική Φράγκου - Γεωργακοπούλου.

Η υπέρταση, αυτό που απλά ο κόσμος αποκαλεί πίεση, θεωρείται παγκόσμια ‘ο σιωπηλός δολοφόνος’ του ανθρώπου. Και τούτο γιατί αθόρυβα και καθημερινά ‘κατατρώγει’ τις αρτηρίες του και αιφνίδια μία μέρα τον οδηγεί είτε στο εγκεφαλικό επεισόδιο, είτε στο έμφραγμα του μυοκαρδίου, είτε στην καρδιακή ανεπάρκεια, είτε στη ρήξη ενός ανευρύσματος των μεγάλων αρτηριών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας χάνονται 7 εκατομμύρια άνθρωποι τον χρόνο από υπέρταση. Ένας στους τρεις περίπου Έλληνες ζει χωρίς να το γνωρίζει με υψηλή πίεση και ένας στους τρεις περίπου από αυτούς που το γνωρίζει και παίρνει φάρμακα, δεν καταφέρνει να τη ρυθμίσει σωστά. Γιατί η πραγματική πίεση δεν είναι στιγμιαία. Η πίεση πρέπει να είναι σταθερά κάτω από 120-130 mg Hg καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας με την ελάχιστη πίεση, που ο κόσμος αποκαλεί μικρή πίεση, να μην ξεπερνά τα 80 mg Hg. Έτσι μία μεμονωμένη μέτρηση της πίεσης κάποια στιγμή της ημέρας δεν μπορεί να μας πληροφορήσει περί του τι ακριβώς συμβαίνει με την πίεση. Χρειάζονται συνεχείς μετρήσεις μέρα και νύ ... Διαβάστε περισσότερα »

Σήμερα γνωρίζουμε σίγουρα ότι η αρτηριακή πίεση στο 95% των περιπτώσεων δεν έχει σαφή παθολογική αιτία. Το πρόβλημα φαίνεται ότι βρίσκεται στον καθημερινό τρόπο ζωής: Στις καθημερινές συνήθειες, στα ψυχοσωματικά stress, στη διατροφή και ενδεχομένως σε πολλούς άγνωστους παράγοντες της καθημερινότητας. Ο απλός κόσμος μιλά για νευροπίεση και εννοεί όλα αυτά μαζί.

Η αυξημένη πίεση κάποτε ήταν η συνήθης αιτία στην οποία αποδίδονταν όλα τα καρδιοαγγειακά προβλήματα και ειδικότερα τα εγκεφαλικά επεισόδια. Ήταν η εποχή που τα φάρμακα που την αντιμετώπιζαν ήταν ελάχιστα και αναποτελεσματικά. Σήμερα ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις εκείνες που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα με φάρμακα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πρόεδρος της Αμερικής κατά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, έπασχε από υπερτασική εγκεφαλοπάθεια, καθώς η πίεσή του ανέβαινε πάνω από το 25 (250 mmHg). Για να την αντιμετωπίσουν, χρησιμοποι ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένα από τα συνήθη αίτια υπερθυρεοειδισμού είναι η νόσος Grave's.Τη νόσο αυτή την περιέγραψε πρώτος ο R. Grave το 1835, αναφέροντας έναν ασθενή που είχε ως κοινά χαρακτηριστικά βρογχοκήλη (διόγκωση θυρεοειδούς), αίσθημα προκάρδιων παλμών και εξόφθαλμο.
Το αίτιο υπερθυρεοειδισμού στη νόσο αυτή είναι η διέγερση του αδένα από ειδικά αντισώματα έναντι του υποδοχέα της TSH εντός των θυρεοειδικών κυττάρων.
Η διέγερση του υποδοχέα έχει ως αποτέλεσμα την υπερτροφία-υπερπλασία των θυρεοειδικών θυλακίων, προκαλώντας κλινικά τη χαρακτηριστική εικόνα της διάχυτης και ομότιμης βρογχοκήλης. Το αντιγόνο όμως αυτό παραδόξως πως, εκφράζεται και σε άλλους ιστούς, όπως το δέρμα και τους οφθαλμούς, προκαλώντας τα πολυσυστηματικά φαινόμενα της νόσου Grave's.

Αρχικά παρατηρείται οίδημα και φλεγμονή των εξωφθάλμιων μυών και προοδευτικά εμφανίζεται αύξηση του οπισθοβολβικού λίπους και του συνδετικού ιστού. Στα τελικά στάδια της νόσου, τα μυϊκά κύτταρα γίνονται ατροφικά ή ινώδη, προκαλώντας μαζί με την αύξηση του οπισθοβολβικού ιστού τις μόνιμες αλλοιώσεις του οφθαλμικού κόγχου και τα κλινικά σημεία της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας.

Το 50% των ασθενών με νόσο Grave's έχουν συμπτώματα από τους οφθαλμούς, τα οποία εμφανίζονται στο 75% των περιπτώσεων μέσα σ' ένα έτος προ ή μετά τη διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παρατηρείται μετρίου βαθμού οφθαλμοπάθεια για την οποία δεν χρειάζεται κάποια ειδική ή επιθετική θεραπεία καθώς η ... Διαβάστε περισσότερα »

Έ
να από τα πιο ισχυρά όπλα κατά του καρκίνου ενδεχομένως να αποδειχτεί η ασπιρίνη, όπως υποστηρίζει η ομογενής ερευνήτρια από τη Μελβούρνη Τάρα Καρνέζη.

Σύμφωνα με την ερευνήτρια η ασπιρίνη και πιθανόν και άλλα φάρμακα της κατηγορίας των Μη Στεροειδών Αντιφλεγμονωδών Φαρμάκων ίσως αναστέλλουν τις μεταστάσεις, κλείνοντας τις διόδους διαφυγής των καρκινικών κυττάρων. Η ανακάλυψη αυτή φαίνεται ότι ανοίγει το δρόμο για νέα θεραπεία του καρκίνου.

Αν και οι γιατροί υποπτεύονταν από καιρό ότι η ασπιρίνη και τα άλλα Μη Στεροειδή Φάρμακα συμβάλλουν στην αναχαίτιση των μεταστάσεων, δεν είχε καταστεί δυνατό να διαλευκανθεί ο μηχανισμός μέσω του οποίου τα φάρμακα αυτά δυσκόλευαν τη μετακίνηση των καρκινικών κυττάρων.

Οι Αυστραλοί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκφραση ενός γονιδίου συνδέεται τόσο με την αύξηση του καρκίνου, όσο και με τον μηχανισμό της φλεγμονής και της διαστολής των αγγείων και ειδικότερα των αγγείων των λεμφαδένων, τα οποία έχουν κομβικό ρόλο στη μετακίνηση των καρκινικών κυττάρων.

Η διαστολή των αγγείων διευκολύνει το πέρασμα των καρκινικών κυττάρων μέσα από αυτά, ενώ η ασπιρίνη που προκαλεί τη συστολή τους δρα ανασταλτικά στη μετακίνησή τους. Τα αυστραλιανά ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε άλλα που ήθελαν την ασπιρίνη να μειώνει την αύξηση όγκων του προστάτη, του πνεύμονα, του εγκεφάλου, του παχέος εντέρου και του φάρυγγα.

Για να ενταχθεί, όμως, η ασπιρίνη στο «οπλοστάσιο» των ογκολόγων, θα πρέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Φ
αγητό δεν τρώμε μόνο όταν πεινάμε. Αντίθετα, αρκετές φορές η κατανάλωση τροφών υπαγορεύεται από συναισθηματικούς παράγοντες και αιτίες. Το φαγητό αυτό μπορεί να ονομαστεί και «συναισθηματικό φαγητό».

Αυτός ο τρόπος διατροφής έχει ωστόσο ως αποτέλεσμα, την προσθήκη αχρείαστων κιλών που δημιουργούν πρόβλημα στη γραμμή και τη σιλουέτα.

Ακολουθούν τρόποι με τους οποίους μπορείτε να σταματήσετε το «συναισθηματικό φαγητό» και να αποκτήσετε ξανά τη διάθεση και τη γραμμή σας.

1. Μάθετε τι κρύβεται πίσω από τις τροφές

Για παράδειγμα αν θέλετε σοκολάτα ίσως νιώθετε μόνοι. Η κατανάλωση σοκολάτας δημιουργεί ευφορία, το ίδιο αισθάνεστε όταν σας δείχνουν οι άλλοι ότι σας αγαπούν. Επιθυμείτε κάτι αλμυρό; Νιώθετε αγχωμένοι - οι λιγούρες για αλμυρές τροφές είναι συνήθης ένδειξη πίεσης των επινεφρίδιων.

2. Ανακαλύψτε τις αιτίες

«Τρώω για να μη μιλάω»: Τρώτε για ν' αποφύγετε τη σύγκρουση, με αποτέλεσμα να «πεινάτε» όταν οι άλλοι σας μιλούν άσχημα, σας εκμεταλλεύονται ή σας μειώνουν.

«Δε θέλω να ακολουθώ προγράμματα»: Νιώθετε ότι πεινάτε επειδή μόλις ξεκινήσατε δίαιτα αλλά δεν σας αρέσει να σας υποδεικνύουν τι να φάτε.

«Δεν έχω αγάπη - αλλά έχω φαγητό»: Αν οι σχέσεις σας δεν ικανοποιούν μια βασική ανάγκη, όπως η εμπιστοσύνη ή η ασφάλεια, ίσως τρώτε για να καλύψετε αυτό το κενό.

«Φοβάμαι ενδόμυχα να είμαι αδύνατος/η»: Ξέρετε ότι αυτό θα επιφέρει αλλαγές και φοβάστε.
... Διαβάστε περισσότερα »

Γ
νωρίζαμε μέχρι τώρα ότι ο καφές μας ξυπνάει, αλλά ότι μας βοηθά να αποφύγουμε τα λάθη...
δεν το φανταζόμασταν.

Σύμφωνα με έρευνα του London School of Tropical Medicine, η κατανάλωση καφέ μειώνει τις πιθανότητες να υποπέσουμε σε λάθη, μιας και η επίδραση της καφεΐνης είναι πολλές φορές ευεργετική για τον οργανισμό μας.

Φυσικά η κατανάλωση να είναι με μέτρο, γιατί όχι μόνο δε θα αποφύγετε τα λάθη, αλλά θα καταστρέψετε και το στομάχι σας μακροπρόθεσμα

Ο υποθυρεοειδισμός προκαλείται όταν παρέχονται ελαττωμένα ποσά δραστικών θυρειδών ορμονών στους περιφερικούς ιστούς.

Διαίρεση
Πρωτοπαθής:
Όταν έχει βλάβη ο αδένας (90% των περιπτώσεων)
Δευτεροπαθής:
Όταν έχει βλάβη η υπόφυση
Τριτοπαθής:
Όταν έχει βλάβη ο υποθάλαμος

Αίτια πρωτοπαθούς υποθυρεοειδισμού
1. Ιδιοπαθής (χωρίς βρογχοκήλη) :
Είναι αυτοάνοσης αιτιολογίας και αποτελεί ένα είδος χρόνιας αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας. Συνυπάρχουν ενίοτε κακοήθης αναιμία, σακχαρώδης διαβήτης και ρευματοειδής αρθρίτιδα.
2. Αφαίρεση ή καταστροφή του θυρεοειδούς αδένα μετά από χειρουργική επέμβαση ή ακτινοβόληση του αδένα με ραδιενεργό ιώδιο.
3. Αγενεσία ή εκτοπία του αδένα.
4. Βιοσυνθετική ανωμαλία του θυρεοειδικού ιστού είτε από συγγενείς βλάβες είτε από φάρμακα (μεθιμαζόλη, προπυλθειουρακίλη).
5. Ακτινοβόληση του λαιμού και της κεφαλής (σπάνιο).
6. Μεταστατικό καρκίνωμα (σπανιότατο).

Κλινική εικόνα
Είναι εντυπωσιακό το φάσμα των κλινικών εκδηλώσεων του υποθυρεοειδισμού. Παρατίθενται τα κλινικά σημεία ανά σύστημα
Δέρμα
- Ξηρό και τραχύ (αναζητείται στην καμπτική επιφάνεια του πήχη και στη ράχη.
- Οίδημα στα μάτια, τα μετακάρπια και στη ραχιαία επιφάνεια του πέλματος. Το οίδημα δεν αφήνει εντύπωμα στην πίεση.
- Ωχρότητα.
- Ελάττωση σμήγματος.
Οφθαλμός
- Οίδημα βλεφάρων (άνω, κάτω).
- Σπανίως εξόφθαλμος.
Ώτα - Λάρυγγας
- Κώφωσης σε βαρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο θυροειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αδένες του ενδοκρινικού μας συστήματος. Βρίσκεται στο λαιμό μας ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λoβούς ήτοι τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

O θυροειδής αδένας παράγει τρεις βασικές και πολύ σπουδαίες ορμόνες τη θυροξίνη (γνωστή και ως Τ4), την τριιωδοθυρονίνη (γνωστή και ως Τ3) και την καλσιτονίνη. Εξ αυτών η καλσιτονίνη παίζει σπουδαίο ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας και για αυτό τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται, εκτός βέβαια των άλλων ενδείξεων της και για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

Σπάνια οι διαταραχές της καλσιτονίνης μας απασχολούν στην καθημερινή ιατρική πράξη. Αντίθετα οι διαταραχές στην παραγωγή και στην έκκριση των δύο άλλων ορμονών του θυροειδούς δηλ. της Τ3 και Τ4 δημιουργούν πολύ συχνά προβλήματα με αποτέλεσμα ένας σημαντικός αριθμός ατόμων να πάσχει από "θυροειδή". Η έκκριση της Τ3 και Τ4 ρυθμίζεται από μια άλλη ορμόνη την θυροειδοτρόπο ή TSH που παράγεται στην υπόφυση έναν άλλο πολύ σπουδαίο ενδοκρινή αδένα που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου μας.

Για τη σύνθεση των θυροειδικών ορμονών απαραίτητο στοιχείο είναι το Ιώδιο η έλλειψη του οποίου οδηγεί μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών. Πηγές πλούσιες σε Ιώδιο είναι οι θαλασσινές τροφές. Ένδεια Ιωδίου παρουσιάζεται κυρίως σε ορεινές περιοχές όπου συνήθως λεί ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από την αυξημένη κυκλοφορία στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών. Θυρεοτοξίκωση ονομάζεται το κλινικό σύνδρομο που εμφανίζεται από την έκθεση των διάφορων ιστών του σώματος σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.

Αιτιολογία-Παθογένεια
1. Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (θυροξίνη, τριιωδοθυρονίνη) από το θυρεοειδή-Αυτόνομη υπερλειτουργία-Ενδογενής υπερθυρεοειδισμός.

Τοξική διάχυτη βρογχοκήλη (Νόσος Graves) Προκαλείται από την παρουσία αντισωμάτων τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή να υπερλειτουργήσει (Thyroid stimulating antibodies). Συχνά συνοδεύεται από θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια και εξόφθαλμο. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (20-40 ετών).
Τοξικό αδένωμα Εμφανίζεται αρχικά σαν θερμός όζος στο σπινθηρογράφημα, ο οποίος μεγαλώνει σταδιακά και υπερλειτουργεί καταστέλοντας το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Εμφανίζεται σε ηλικίες συχνότερα άνω των 40 ετών.
Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη Οφείλεται σε υπερλειτουργία περισσότερων του ενός θερμών όζων μιάς, επί σειράς ετών μη τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης. Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους.

2. Απελευθέρωση αυξημένων ποσών θυρεοειδικών ορμονών λόγω φλεγμονής του θυρεοειδή.
Υποξεία θυρεοειδίτιδα Συνοδεύεται από πυρετό και πόνο στην περιοχή του τραχήλου.
Υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto Διαρκεί λίγους μήνες, αποκαθιστάται η θυρεοειδική λειτουργία ή εμφανίζεται υποθυρεοειδισμός.

3. Εξωγενής-Φαρμακευτικός υ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο θυρεοειδής αδένας όπως υποδεικνύει και το όνομά του μοιάζει με θυρεό. Βρίσκεται μπροστά από την τραχεία. Αποτελείται από δύο λοβούς τον δεξιό και τον αριστερό οι οποίοι συνδέονται με το κεντρικό τμήμα του θυρεοειδούς τον ισθμό. Στην πίσω επιφάνεια του αδένα ανευρίσκονται οι παραθυρεοειδείς αδένες.

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες, τη θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3). Ουσιαστικά δεν υπάρχει κύτταρο του οργανισμού το οποίο να μην επηρεάζεται από αυτές τις ορμόνες. Οι λειτουργίες του κεντρικού και του αυτόνομου νευρικού συστήματος, του καρδαγγειακού, του αναπνευστικού, του αιμοποιητικού, του γαστρεντερικού, του μυοσκελετικού συστήματος, ορισμένων ενδοκρινών αδένων, η θερμορύθμιση, ο μεταβολισμός των λιπών, των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων επηρεάζονται από τις θυρεοειδικές ορμόνες (θ.ο.). Γίνεται αντιληπτό, επομένως, ότι ο θυρεοειδής αδένας παράγοντας και εκκρίνοντας στην κατάλληλη κάθε φορά χρονική στιγμή και στην απαιτούμενη ποσότητα τις ορμόνες του, συμμετέχει ενεργά στην ομοιοστασία του οργανισμού.

Η παραγωγή και η έκκριση των θ.ο. στην κυκλοφορία ελέγχεται μέσω μίας ορμόνης, της θυρεοειδοτρόπου (ΤSΗ) η οποία παράγεται από την υπόφυση. Η υπόφυση είναι αδένας ο οποίος βρίσκεται στην βάση και στο κέντρο του εγκεφάλου και αποτελεί τον ενορχηστρωτή της λειτουργίας σχεδόν όλων των ενδοκρινών αδένων. Υπάρχει συνεχής συνομιλία μεταξύ υποφύσεως και θυρεοειδούς αδένα. Η υπόφυση διεγείρει τον θυρεοειδή αδένα παράγοντας ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένας από τους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου σώματος είναι ο θυρεοειδής αδένας. Λειτουργία του σημαντικού αυτού οργάνου, αποτελεί η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών οι οποίες είναι απαραίτητες για την φυσιολογική αύξηση, ανάπτυξη, τη ρύθμιση των μεταβολικών διεργασιών του οργανισμού για την εύρυθμη λειτουργία όλων των συστημάτων.

Η ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση του κλινικού συνδρόμου που λέγεται υποθυρεοειδισμός. Η ανεπάρκεια αυτή στην ενδομήτρια ζωή και τη νεογνική ηλικία έχει δυσμενή επίπτωση στην ωρίμανση του εγκεφάλου και στη σωματική αύξηση και ανάπτυξη. Στην παιδική ηλικία παρατηρείται καθυστέρηση σωματικής αύξησης, ενώ στους ενήλικες εκδηλώνεται ως γενική επιβράδυνση των ζωτικών λειτουργιών.

Η πλειοψηφία των περιπτώσεων υποθυρεοειδισμού οφείλεται στη χρόνια θυρεοειδίτιδα (Hashimoto) η οποία αποτελεί μια βραδέως εξελισσόμενη αυτοάνοση πάθηση του θυρεοειδούς. Στην πάθηση αυτή υπάρχει συνεχής αντικατάσταση του υγιούς παρεγχύματος από λεμφοκύτταρα και ινώδη ιστό. Περισσότεροι από 90% των ασθενών με χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα έχουν υψηλό τίτλο αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων. Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συχνότερα προσβάλλει γυναίκες μέσης ηλικίας. Οι ασθενείς πολύ πιθανόν να έχουν ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων όπως λεύκη, αλωπεκία, σακχαρώδη διαβήτη, επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υποπαραθυρεοειδισμό, μυασθένεια Gravis, κακοήθη αναιμία. Η θυρεοειδί ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο μονήρης όζος θυρεοειδούς εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί ένα διαγνωστικό πρόβλημα και πηγή ανησυχίας τόσο για τον ασθενή όσο και για τον γιατρό για το ενδεχόμενο κακοήθειας. Η θεραπευτική δε αντιμετώπιση παραμένει αιτία πολλαπλών συζητήσεων μεταξύ των γιατρών.

Από τα δεδομένα της διεθνούς βιβλιογραφίας μονήρης όζος θυρεοειδούς χαρακτηρίζεται σαν μια μεμονωμένη ψηλαφητή διόγκωση του κατά τα άλλα φυσιολογικού θυρεοειδικού αδένα και είναι κατά κανόνα καλοήθης. Στη μελέτη Framingham σε πληθυσμό της Mασαχουσέτης ψηλαφητοί όζοι διαπιστώθηκαν στο 6,4% των γυναικών και 1,5% των ανδρών μεταξύ ηλικίας 30-59 ετών. Η παρουσία των όζων αυξάνεται κατά 10 φορές μετά από υπερηχογράφημα , εγχείρηση η νεκροψία. Με την πάροδο της ηλικίας η συχνότητα των θυρεοειδικών όζων από τους οποίους το 50% είναι ψηλαφητά μονήρεις αυξάνεται, είναι δε τέσσερις φορές πιο συχνοί στις γυναίκες. Η διάγνωση και θεραπεία του μονήρους είναι ίδια με εκείνη ενός κυρίαρχου όζου η ενός όζου που έχει διαφορετική σύσταση από τους άλλους σε πολυοζώδεις βρογχοκήλες.

Από το ιστορικό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία αφού είναι γνωστό ότι οι θυρεοειδικοί όζοι που εμφανίζονται σε μικρές και μεγάλες ηλικίες έχουν αυξημένη πιθανότητα να είναι κακοήθεις. Σε μία πρόσφατη μελέτη τα παιδιά που εμφανίζουν ψυχρό όζο στο θυρεοειδή έχουν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο σε σύγκριση με τους ενήλικες . Η εμφάνιση μονήρους όζου στους άνδρες έχει επίσης αυξημένη επίπτωση εμφάνισης κα ... Διαβάστε περισσότερα »

Τις τελευταίες δεκαετίες η επιστημονική κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει μια νέα τοξική απειλή που επηρεάζει τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Η απειλή αυτή δεν είναι άλλη από τους Ενδοκρινικούς Διαταράκτες, ουσίες δηλαδή, εξωγενώς προσλαμβανόμενες, που συναντώνται στο φυσικό και τεχνητό περιβάλλον και ασκούν επιδράσεις στη λειτουργία των ορμονών, σε επίπεδα μόλυνσης που δεν είναι θανατηφόρα ούτε καρκινογόνα συνιστούν όμως τοξική απειλή για τη χλωρίδα, την πανίδα και τους ανθρώπους. Η πρώτη περιγραφή των επιβλαβών ιδιοτήτων τους πραγματοποιήθηκε πριν από τρεις δεκαετίες περίπου, όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι η απελευθέρωση ενώσεων μέσω των γεωργικών, βιομηχανικών και αστικών ανθρώπινων δραστηριοτήτων έχει επηρεάσει το ζωικό και φυτικό οικοσύστημα αλλά και την υγεία του ανθρώπου.

Οι ουσίες αυτές, απαντώνται σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας. Χρησιμοποιούνται με όλο και αυξανόμενη συχνότητα στην παρασκευή καλλυντικών, ρούχων, αρωμάτων, καθαριστικών προϊόντων για τις δουλειές του σπιτιού, στην κατασκευή τηλεπικοινωνιακών προϊόντων, υπολογιστών, οικιακών συσκευών, οικοδομών, αυτοκινήτων, αεροπλάνων αλλά και αρκετών παιχνιδιών με τα οποία καθημερινά έρχονται σε επαφή χιλιάδες μικρά παιδιά. Έχουν βρεθεί στο φαγητό και στο νερό που καταναλώνουμε. Επίσης, στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται φάρμακα, αντιβιοτικά και εντομοκτόνα. Επομένως γίνεται εύκολα κατανοητό πως οι Ενδοκρινικοί Διαταράκτες έχουν εισβάλει δυναμικά στη ζωή μ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η Θυρεοειδική Αυτοανοσία (Θ.Α.) αποτελεί τη συχνότερη οργανοειδική αυτοάνοση διαταραχή. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η κλινική εικόνα της Θ.Α. δεν είναι σοβαρή, όμως η αυξημένη συχνότητά της την καθιστά ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας. Όπως τα περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα και η Θ.Α. είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες (Γ/Α~10/1). Από μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες κλινικά έκδηλη ΘΑ εμφανίζεται στο 2% των γυναικών και μόνο στο 0,2% των ανδρών. Αντίθετα, η συχνότητα της υποκλινικής Θ.Α. όπως αυτή ορίζεται από την παρουσία θετικών αντιθυρεοεικών αντισωμάτων σε ευθυρεοειδικά άτομα είναι περίπου δεκαπλάσια.

Η ταξινόμηση της Θ.Α. περιλαμβάνει τους διάφορους τύπους της χρόνιας αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας και τη νόσο του Graves’. Η χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα διακρίνεται στη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto (HT) και την ατροφική θυρεοειδίτιδα (AT). Η ΗΤ χαρακτηρίζεται από την παρουσία βρογχοκήλης, θυρεοειδικών αυτοαντισωμάτων (αντισώματα έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης και της θυρεοσφαιρίνης) και δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς. Από παθοφυσιολογικής πλευράς υπάρχει διήθηση του θυρεοειδούς από Τ-λεμφοκύτταρα τύπου Th1 με αποτέλεσμα την καταστροφή των θυρεοειδικών κυττάρων και την κλινική εκδήλωση υποθυρεοειδισμού. Η ατροφική θυρεοειδίτιδα χαρακτηρίζεται από απουσία διόγκωσης του θυρεοειδούς λόγω λεμφοκυτταρικής διήθησης και ίνωσης του παρεγχύματος. Συνοδεύεται πάντα από κλινικό υποθυρεοειδισμό και από την παρουσία αντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένα απ’ τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας του ανθρώπου σε παγκόσμια κλίμακα ήταν και είναι η ιωδιοπενία, που σημαίνει ελλειμματική λήψη ιωδίου με τη διατροφή. Αποτέλεσμα αυτής είναι ότι τα άτομα εμφανίζουν ψυχοδιανοητικά προβλήματα, σωματική καθυστέρηση με ταυτόχρονη διανοητική καθυστέρηση, βρογχοκήλη και απώλεια της μαθησιακής ικανότητας της τάξεως των 10-15 μονάδων IQ κάτω από αυτό που τους αναλογεί.

Για την καταπολέμηση της ιωδιοπενίας αγωνίσθηκαν πάρα πολύ οι ενδοκρινολόγοι της πρώτης γενιάς και συγκεκριμένα μετά το 1950. Σήμερα, στα περισσότερα προηγμένα κράτη με νόμο έχει αποφασισθεί να ιωδιώνεται ή το αλάτι ή το ψωμί, οπότε η νόσος ελέγχεται σε σημαντικό ποσοστό.

 Όμως, εξακολουθούν να υπάρχουν χώρες όπου το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν 11 εκατ. κρετίνοι (ψυχοδιανοητικά και σωματικά καθυστερημένα άτομα με υποθυρεοειδισμό), 43 εκατ. με σημαντική διανοητική καθυστέρηση, 750 εκατ. με βρογχοκήλη και πάνω από 2 δισεκατομμύρια άτομα με απώλεια μαθησιακής ικανότητας της τάξης των 10-15 μονάδων IQ κάτω από αυτό που τους αναλογεί!!

Τα νούμερα αυτά παρ’ ότι τρομάζουν αποτελούν συγχρόνως ισχυρό ερέθισμα και κίνητρο για δράση με πολλούς αποδέκτες, τόσο για τους επιστήμονες και τους ερευνητές, κυρίως ενδοκρινολόγους, όσο και για τους υπεύθυνους της πολιτικής υγείας αλλά, και το πιο σημαντικό, για την κοινωνική ευαισθησία όλων μας.

Άλλοι παράγοντες, όπως η παρουσία βρογχοκηλογόνων ουσιών στη διατροφή ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο θυρεοειδής αδένας έχει σχήμα πεταλούδας, βάρος λίγο μεγαλύτερο από ένα βερίκοκο και βρίσκεται στη μέση του λαιμού μας. Παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες Τ3 και Τ4 που έχουν άμεση επίδραση στη φυσιολογική ανάπτυξη του οργανισμού, στην ωρίμανση του σκελετού, στο βάρος του σώματος, στην έμμηνο ρύση, στη σύλληψη και στη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης.

Η λειτουργία του ρυθμίζεται από τον εγκέφαλο με τη βοήθεια της θυρεοτρόπου ορμόνης TSH που παράγεται από την υπόφυση, ένα μικρό αδένα στη βάση του εγκεφάλου. Έτσι, μόλις τα επίπεδα των ορμονών μειωθούν ο θυρεοειδής δέχεται την εντολή να αυξήσει την παραγωγή τους και το αντίθετο. Η δυσλειτουργία του καταστρέφει αυτήν την υπέροχη ισορροπία, με αποτέλεσμα τα επίπεδα των ορμονών που παράγει στο αίμα να είναι είτε πολύ χαμηλά (υποθυρεοειδισμός) είτε πολύ υψηλά (υπερθυρεοειδισμός).

Ο υπερθυρεοειδισμός οφείλεται στην παρουσία ειδικών αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων. Τα θυρεοδιεγερτικά αντισώματα επιτίθενται στους υποδοχείς της TSH και προκαλούν αυξημένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών ανεξάρτητα από τη φυσιολογική ρύθμιση μέσω της λειτουργίας του άξονα.

Η διάγνωση

Συνήθως το άτομο παραπονιέται για νευρικότητα, ευσυγκινησία, μυϊκή αδυναμία, αϋπνίες, ταχυκαρδία. Η όρεξή του είναι αυξημένη και ενώ ο ασθενής τρώει συνήθως πολύ χάνει βάρος και αδυνατίζει, δεν είναι δε σπάνιες και οι διάρροιε ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο θυρεοειδής είναι ο σημαντικότερος αδένας του ανθρώπινου σώματος. Διαχειρίζεται με απόλυτη ακρίβεια τις σπουδαιότερες λειτουργίες του οργανισμού, ρυθμίζοντας τις καύσεις, την ανάπτυξη, το μεταβολισμό και έμμεσα την ψυχική μας υγεία και ισορροπία.

Ο θυρεοειδής μπορεί να υπολειτουργεί ή να υπερλειτουργεί προκαλώντας ανάλογα προβλήματα. Όταν υπερλειτουργεί, τότε το σύνδρομο ονομάζεται υπερθυρεοειδισμός. Ο ασθενής παρουσιάζει συνήθως νευρικότητα, απώλεια βάρους -παρόλο που σιτίζεται κανονικά-, εφίδρωση, ταχυκαρδία και αρρυθμίες. Όταν ο αδένας υπολειτουργεί τότε το σύνδρομο ονομάζεται υποθυρεοειδισμός, με κύρια χαρακτηριστικά τη νωθρότητα, τη βραδυκαρδία και ορισμένες φορές και την παχυσαρκία.

Ευτυχώς οι περισσότερες παθήσεις του θυρεοειδούς θεραπεύονται αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή. Ο γιατρός είναι αυτός που θα καθοδηγήσει υπεύθυνα τον ασθενή, ώστε μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, να λάβει την κατάλληλη θεραπεία.

Θυρεοειδικός όζος

Ο όζος του θυρεοειδούς αδένα αποτελεί ένα μόρφωμα, με ποικίλες κάθε φορά διαστάσεις, που εξέχει από τον υπόλοιπο αδένα. Μπορεί να συνυπάρχουν και περισσότεροι του ενός όζοι, πράγμα που είναι και το πιο συχνό. Δημιουργούνται λόγω τοπικής υπερπλασίας του αδένα, με ίνωση, κ ... Διαβάστε περισσότερα »

Υπάρχει ένα συναίσθημα που σίγουρα όλοι το έχουμε βιώσει και το βιώνουμε συχνά μέσα στην ημέρα. Αυτό του να θέλουμε απεγνωσμένα να φάμε κάτι όταν στην πραγματικότητα δεν πεινάμε. Έτσι, τσιμπολογάμε δεξιά κι αριστερά και τρώμε ότι βρίσκουμε μπροστά μας, παρότι το στομάχι μας είναι ήδη γεμάτο. Το αποτέλεσμα είναι να φουσκώνουμε, να νιώθουμε δυσάρεστα και, φυσικά, να παίρνουμε κιλά.Αυτό συμβαίνει γιατί η ανάγκη για τροφή δεν συνδέεται απαραίτητα κάθε φορά με την πείνα, αλλά με ψυχολογικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες,

Ο καρκίνος αποτελεί σήμερα την δεύτερη αιτία θανάτου μετά την αθηρωμάτωση.
Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες, ένα στα δύο άτομα θα αναπτύξουν κάποια στιγμή στη ζωή καρκίνωμα, ακόμη και εάν δεν πεθάνουν από αυτό.

Οι άντρες κινδυνεύουν κυρίως, από καρκίνο πνεύμονα, προστάτη και παχέως εντέρου, ενώ οι γυναίκες από καρκίνο πνεύμονα, μαστού και παχέως εντέρου. Στον καρκίνο, αναπτύσσεται ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός κυττάρων στο σημείο που δημιουργείται.

Στον ανώμαλο πολλαπλασιασμό των κυττάρων του καρκίνου συμβάλλει ποικιλία παραγόντων, που περιλαμβάνουν ανωμαλίες στο γενετικό υλικό που οδηγούν σε βλάβες του κυττάρου, ενεργοποίηση γονιδίων, ή σε εξάλειψη ογκοκατασταλτικών γονιδίων, αδυναμία του αμυντικού συστήματος του οργανισμού να καταστρέψει τα παθολογικά κύτταρα, φαινόμενα που με την σειρά τους προκαλούνται από σύνθετους παράγοντες, που περιλαμβάνουν έκθεση σε καρκινογόνα, μικρόβια και ιούς, κληρονομικές προδιαθέσεις, χρήση καπνού, διατροφικές συνήθειες.

Το κακόηθες κύτταρο αναπτύσσει βλάβες που το εφοδιάζουν με εξαιρετικές ικανότητες, την ικανότητα να πολλαπλασιάζεται χωρίς έλεγχο, την ικανότητα να πραγματοποιεί μεταστάσεις (να σπάει δηλαδή τις κυτταρικές μεμβράνες και να μεταναστεύει μέσω της μεσοκυττάριας ουσίας και εντός του αγγειακού δέντρου), αλλά και να δημιουργεί νέα αιμοφόρα αγγεία για να υποστηρίξει την αποικιοποίηση σε απομακρυσμένες θέσεις σε βάρος των φυσιολογικών κυττάρων.

Η καρκινογένεση είναι ένα φαινόμ ... Διαβάστε περισσότερα »

Αιθανόλη – Φαρμακοκινητική και Μηχανισμοί Δράσης

Η αιθανόλη καταναλώνεται με την μορφή οινοπνευματωδών ποτών γιά λόγους ευφορίας. Η περιεκτικότητα των οινοπνευματωδών σε αιθανόλη εκφράζεται σε όγκους επί τοις εκατό ή σε βαθμούς proof που είναι διπλάσιοι της περιεκτικότητας κατ΄όγκον. Το οινόπνευμα απαντάται εκτός από τα οινοπνευματώδη και σε άλλα προιόντα, συχνά σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις (50-99%) όπως αρώματα και αντισηπτικά, ουσίες που ευθύνονται γιά δηλητηρίαση από οινόπνευμα σε παιδιά.

Η αιθανόλη απορροφάται ταχέως από το πεπτικό και ενώ η απορρόφησή της επιταχύνεται επί παρουσίας νερού, επιβραδύνεται κυρίως από την ύπαρξη τροφής υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος. Επηρεάζεται επίσης από το είδος του ποτού και τη συγκέντρωσή του σε οινόπνευμα. Μέγιστα επίπεδα στο αίμα παρατηρούνται μετά από 30-60 λεπτά, από τη λήψη με άδειο στομάχι. Γιά δεδομένη δόση οινοπνεύματος, οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη συγκέντρωση αιθανόλης στο αίμα, ίσως λόγω λιγότερο έντονου φαινομένου πρώτης διόδου από το ήπαρ και λόγω μειωμένης δραστηριότητας της αλκοολικής δευδρογονάσης στον γαστρικό βλεννογόνο.

Η αιθανόλη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ ενώ λιγότερο από 10% αποβάλλεται αναλλοίωτη απο τους πνεύμονες, νεφρούς, δέρμα και κόπρανα και διαχέεται σε όλα τα υγρά του σώματος, ενώ διαπερνά τον αιματεγκεφαλικό φραγμό και τον πλακούντα.

Στον μεταβολισμό της συμμετέχουν τρία ενζυμικά συστήματα: η αλκοολική ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αντιμετώπιση της οξείας μέθης στον κωματώδη ή ληθαργικό ασθενή γίνεται στο ΤΕΠ  και στη συνέχεια στη ΜΕΘ και περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Α. Αξιολόγηση αεραγωγού και αναπνοής. Μπορεί να απαιτηθεί διασωλήνωση γιά προστασία αεραγωγού από εισρόφηση. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. 
Β. Τα γενικά μέτρα που εφαρμόζονται σε κάθε κωματώδη ασθενή:
• θειαμίνη (100 mg iv) γιά πρόληψη ή θεραπεία Wernicke.
• Επί υπογλυκαιμίας, 50 gr δεξτρόζης (100 ml διάλυμα D / w 50%) . Άν γιά οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτός ο άμεσος έλεγχος της τιμής της γλυκόζης, πρέπει να χορηγείται χωρίς καθυστέρηση σακχαρούχο διάλυμα. Καθώς δεν είναι ακριβώς γνωστή η επίδραση των υψηλών επιπέδων αιθανόλης στην ακρίβεια των μετρήσεων σακχάρου με ταινίες και σακχαρόμετρο, ίσως είναι προτιμότερο να δίνεται κατ΄αρχήν σε όλους τους ασθενείς γλυκόζη. Η ανταπόκριση στη χορήγηση γλυκόζης είναι άμεση και εντυπωσιακή επί υπογλυκαιμίας. Σε αυτή την περίπτωση, την αρχική δόση εφόδου ακολουθεί στάγδην έγχυση ενός διαλύματος D / W 10% με παράλληλη παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου. Η γλυκόζη πρέπει πάντα να έπεται της χορήγησης θειαμίνης, καθώς μπορεί να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα θειαμίνης και να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια Wernicke.

• ναλοξόνη 2 mg γιά το ενδεχόμενο παράλληλης λήψης οπιούχων. Σε παλαιότερη βιβλιογραφία υπάρχουν αναφορές γιά πιθανό όφελος από την χορήγηση ναλοξόνης σε κώμα από αιθανόλη. Αυτοί οι ισχυρισμοί δ ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο μεταβολικό σύνδρομο, είναι ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο επιμέρους μεταβολικών διαταραχών, οι οποίες συχνά υποτιμούνται από τους πάσχοντες ασθενείς. Συγκεκριμένα στο μεταβολικό σύνδρομο υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερες από τις διαταραχές που αναφέρονται παρακάτω:

• Περιφέρεια μέσης πάνω από 102cm στον άνδρα ή 88cm στην γυναίκα
• Επίπεδα τριγλυκεριδίων αίματος πάνω από 150mg/dl.
• Επίπεδα 'καλής χοληστερίνης' HDL κάτω από 40mg/dl στον άνδρα και κάτω από 50 mg/dl στην γυναίκα
• Αρτηριακή πίεση αίματος τουλάχιστον 130 και 85 mmHg η συστολική και διαστολική αντιστοίχως
• Γλυκόζη (ζάχαρο) αίματος νηστείας τουλάχιστον 110mg/dl.

Η συνύπαρξη των μεταβολικών δυσλειτουργιών που προαναφέρονται, δρα τοξικά στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγεί σε αυξημένη επίπτωση καρδιοεγκεφαλικών επεισοδίων, διαβήτη και πρόωρων θανάτων. Το μεταβολικό σύνδρομο δεν έχει συμπτώματα, ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα από την Ιατρική Επιστήμη, εντοπίζεται μόνο κατά την ετήσια ιατρική προληπτική εξέταση λόγω της πλήρους ανυπαρξίας συμπτωμάτων και πρέπει να θεραπεύεται άμεσα λόγω της μοιραίας εξέλιξης που έχει σε πολλές περιπτώσεις.

Η παχυσαρκία και ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος(ΒΜΙ), ο οποίος ισούται με το πηλίκο του βάρους διά του τετραγώνου του ύψους, αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου. ΒΜΙ κάτω του 18,5 είναι πολύ χαμηλός, χαρακτηρίζει τα πολύ ... Διαβάστε περισσότερα »

H αποτίμηση των πραγματικών διαστάσεων της συμβολής της ιατρικής στην ανθρώπινη υγεία, περιλαμβάνει εκτός από τη θετική της συνεισφορά και τις αρνητικές της επιπτώσεις ή παρενέργειες. Από την εποχή του Ιπποκράτη είχαν επισημανθεί οι βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η αλόγιστη ιατρική πρακτική. Το ‘ωφελείν, μη βλάπτειν’ υπήρξε και παραμένει μια από τις πιο σημαντικές ιπποκράτειες παρακαταθήκες. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο, μάλιστα, προέβλεπε σειρά ποινών για τους υπεύθυνους (Damnum injuria datum per medicum).

Οι ποινές των ρωμαίων γιατρών για αμέλεια ή ανικανότητα κυμαίνονταν από εξορία για τους προερχόμενους από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, έως θάνατο για τους λιγότερο τυχερούς γιατρούς κατώτερης κοινωνικής τάξης. Δυστυχώς, η ιπποκράτεια παραίνεση πολλές φορές αγνοήθηκε, είτε από άγνοια (όπως, για παράδειγμα, για πολλούς αιώνες με τις αφαιμάξεις), είτε για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους, όπως συμβαίνει συχνά στην εποχή μας.

Όσο για τις ‘ρωμαϊκές’ κυρώσεις, αυτές ίσως μόνο στις ΗΠΑ έχουν βρει φανατικούς υποστηρικτές.
Σήμερα είναι πλέον γνωστό ότι καμιά θεραπευτική παρέμβαση, χειρουργική ή φαρμακευτική, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των διαγνωστικών/εργαστηριακών εξετάσεων, δεν είναι άμοιρη κινδύνων. Οι αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία από την άσκηση της ιατρικής, που περιγράφονται με τον όρο ιατρογενής νοσηρότητα, αποτελούν πεδίο αυξανόμενου προβληματισμού και μελέτης από τη στιγμή που τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας έχουν οπλίσε ... Διαβάστε περισσότερα »

Πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα;

Το κάπνισμα αποτελεί σύμφωνα με όλες τις έρευνες της επιστήμης την πρώτη αιτία θανάτου στην αναπτυγμένη Δύση. Oι καπνιστές πεθαίνουν κατά μέσο όρο επτά χρόνια νωρίτερα από όσους δεν κάπνισαν ποτέ.

Τι νοσήματα προκαλεί το κάπνισμα;

Τόσο το παθητικό όσο και το ενεργητικό κάπνισμα προκαλούν καρκίνο πνεύμονα, αναπνευστική πνευμονοπάθεια, αποφρακτική αγγειοπάθεια, στεφανιαία νόσο της καρδιάς. Παρά το ό,τι οι καπνοβιομηχανίες στις διαφημιστικές εκστρατείες τους επιχειρούν να συνδέσουν τον ανδρισμό ή την ενηλικίωση με το τσιγάρο, οι καπνιστές παρουσιάζουν σε νεαρότερες ηλικίες προβλήματα στύσης και ανικανότητα, λόγω της τοξικής δράσης του καπνού στα αγγεία του πέους. Το κάπνισμα προκαλεί επιτάχυνση της φθοράς του οργανισμού, γήρανση και πρόωρες ρυτίδες.

Γιατί ο τερματισμός της εξάρτησης από τον καπνό δεν είναι εύκολος;

Αυτό οφείλεται σε τρεις κύριους λόγους:

• Ο καπνός βομβαρδίζει σιωπηλά το ανθρώπινο σώμα, με συνέπεια τα σοβαρά αποτελέσματα του καπνού να μην είναι εμφανή, πολλές φορές για χρόνια.
• Συχνά το πρώτο σύμπτωμα της βλάβης του τσιγάρου είναι ο ξαφνικός θάνατος, ο καρκίνος του πνεύμονα ή το έμφραγμα. Ο καπνιστής δηλητηριάζεται αργά και σταθερά χωρίς να το καταλαβαίνει, για να πάρει εγκαίρως μέτρα.
• Η νικοτίνη, η ουσία που εισπνέεται με το κάπνισμα, απο ... Διαβάστε περισσότερα »

Παρά την ευρεία διάδοση των γυναικείων σεξουαλικών δυσλειτουργιών που κάποιες μελέτες εκτιμούν οτι φτάνουν ακόμα και στο 70%, οι ιατρικές μελέτες που αφορούν σε αυτές είναι πολύ λίγες σε σχέση με τις αντίστοιχες για την ανδρική ανικανότητα.

Υπεύθυνοι για το φαινόμενο αυτό είναι τόσο η κοινωνική πραγματικότητα, που δεν θεωρεί εξίσου σημαντική για την γυναίκα την σεξουαλική δραστηριότητα, γεγονός που αντανακλάται αναγκαστικά και στην παραγόμενη μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα επιστήμη, όσο και οι ιδιαιτερότητες της γυναικείας ανατομίας.

Η γυναικεία ερωτική αίσθηση δεν μπορεί ακόμη να μετρηθεί στοιχειωδώς με αντικειμενικό τρόπο (σε αντίθεση με τον άνδρα όπου υπάρχει το στυτικό φαινόμενο) και έτσι οι έρευνες βασίζονται στις μαρτυρίες των γυναικών.

Με τον τρόπο αυτό μπορεί να γίνουν εύκολα κοινωνιολογικές ή ψυχολογικές μελέτες, δυσχεραίνεται όμως η διερεύνηση της οργανικής φυσιολογικής συνιστώσας του φαινομένου, που είναι σημαντικό ζητούμενο κάθε αντικειμενικής ιατρικής μελέτης.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αντικειμενικές δυσχέρειες, πρέπει να γνωρίζετε τα ακόλουθα για το οργανικό παθολογικό στοιχείο των γυναικείων σεξουαλικών διαταραχών:

Στη γυναικεία ψυχρότητα προεξάρχουν οι ψυχολογικοί και όχι οι παθολογικοί οργανικοί λόγοι, που μπορεί να αφορούν είτε τον σύντροφο είτε παιδικά βιώματα είτε παράγοντες διαπαιδαγώγησης.

Σε αντίθεση με κοινές αντιλήψεις, η γυναικεία σεξουα ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα λοιμώδη νοσήματα αποτελούν έναν από τους βασικότερους παράγοντες που διαταράσσουν την ομαλή εξέλιξη του ταξιδιού. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, πάνω από το 50% των ταξιδιωτών, εμφανίζουν στις διακοπές συμπτώματα που οφείλονται σε λοιμώδη αίτια, ενώ το 1% των ταξιδιωτών πεθαίνει από λοιμώδη νοσήματα που του μεταδόθηκαν κατά τη διάρκεια των διακοπών.

Τα εμβόλια είναι σημαντικό όπλο στη φαρέτρα της Iατρικής Επιστήμης για την πρόληψη των νοσημάτων αυτών. Δυστυχώς, η εφαρμογή των απαιτούμενων εμβολιασμών πριν το ταξίδι αμελείται συχνά τόσο από τον 'Ελληνα ταξιδιώτη όσο και από ορισμένους θεράποντες ιατρούς του, γεγονός που έχει σχέση τόσο με την προχειρότητα που αντιμετωπίζεται η υγεία στην Ελλάδα, όσο και με την ανυπαρξία σοβαρής κουλτούρας οργανωμένης πρόληψης.

Κάθε άτομο που πρόκειται να ταξιδέψει πρέπει να έχει κάνει τα εμβόλια της παιδικής ηλικίας ή να είναι ανοσοποιημένο έναντι των αντίστοιχων ασθενειών. Αυτό συμβαίνει διότι παιδικές νόσοι όπως η ιλαρά, έχουν πολύ σοβαρή κλινική εμφάνιση στον ενήλικα. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι συχνά η ποιότητα της υγιειονομικής περίθαλψης δεν είναι η αρίστη κατά τα ταξίδια, μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρες επιπλοκές.

O ενήλικας ταξιδιώτης πρέπει να κάνει οπωσδήποτε επιπρόσθετους ή αναμνηστικούς εμβολιασμούς έναντι:

• Της διφθερίτιδας και του τετάνου : Το αρχικό σχήμα εμβολιασμού επιβάλλει τη χορήγηση τριών δόσεων στην παιδική ηλικία. Μετά την ηλικία των δεκαοκτώ ετών επ ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο μεταβολικό σύνδρομο, είναι ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο επιμέρους μεταβολικών διαταραχών, οι οποίες συχνά υποτιμούνται από τους πάσχοντες ασθενείς. Συγκεκριμένα στο μεταβολικό σύνδρομο υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερες από τις διαταραχές που αναφέρονται παρακάτω σε υγιή κατά τα λοιπά άτομα:

• Περιφέρεια μέσης πάνω από 102cm στον άνδρα ή 88cm στην γυναίκα.
• Επίπεδα τριγλυκεριδίων αίματος πάνω από 150mg/dl.
• Επίπεδα 'καλής χοληστερίνης' HDL κάτω από 40mg/dl στον άνδρα και κάτω από 50 mg/dl στη γυναίκα.
• Αρτηριακή πίεση αίματος τουλάχιστον 130 και 85 mmHg η συστολική και διαστολική αντιστοίχως.
• Γλυκόζη (ζάχαρο) αίματος νηστείας τουλάχιστον 110mg/dl.

Η συνύπαρξη των μεταβολικών δυσλειτουργιών που προαναφέρονται, δρα τοξικά στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγεί σε αυξημένη επίπτωση καρδιοεγκεφαλικών επεισοδίων, διαβήτη και πρόωρων θανάτων. Το μεταβολικό σύνδρομο δεν έχει συμπτώματα, ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα από την Ιατρική Επιστήμη, εντοπίζεται μόνο κατά την ετήσια ιατρική προληπτική εξέταση λόγω της πλήρους ανυπαρξίας συμπτωμάτων και πρέπει να θεραπεύεται άμεσα λόγω της μοιραίας εξέλιξης που έχει σε πολλές περιπτώσεις.

Η παχυσαρκία και ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος(ΒΜΙ), ο οποίος ισούται με το πηλίκο του βάρους διά του τετραγώνου του ύψους, αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου. ΒΜΙ κάτω του 18,5 είναι πολύ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι ρίζες του λάθους είναι πολλές και ποικίλες. Άλλες εισχωρούν μέσα στον τρόπο σκέψης και στην ιδιοσυγκρασία μας και άλλες «απλώνονται» στο περιβάλλον και στις συνθήκες εργασίας μας. Η «σκοτεινή πλευρά» του ιατρικού έργου αντιμετωπίζεται με δέος, καθώς είναι ελάχιστα γνωστή και σπάνια τη συζητάμε ανοιχτά. Όταν μάλιστα συζητάμε για λάθη, αυτά είναι πάντοτε λάθη άλλων, όχι δικά μας.

Χωρίς να αγνοείται το γεγονός ότι ορισμένα άτομα είναι περισσότερο επιρρεπή στο λάθος σε σχέση με άλλα, το λάθος κατά κανόνα δεν είναι υπόθεση προσώπων, αλλά συνθηκών και τρόπου εργασίας.

Γι’ αυτό είναι λανθασμένη η τακτική αναζήτησης και στιγματισμού του ατόμου που υπέπεσε στο λάθος, γιατί μεταξύ των άλλων υποθάλπει το κλίμα απόκρυψης του λάθους. Σωστότερη και αποτελεσματικότερη είναι η αναζήτηση των συνθηκών που οδηγούν στο λάθος και η προσπάθεια τροποποίησής τους. Αλλιώς, είναι σαν να αντιμετωπίζουμε τα κουνούπια σκοτώνοντάς τα ένα - ένα, και όχι εξαλείφοντας το τέλμα που τα εκτρέφει.

Ο γιατρός που έχει ενστερνιστεί το ιπποκρατικό «ωφελέειν ή μη βλάπτειν» πολύ δύσκολα μπορεί να συμβιβαστεί με την έννοια του λάθους. Γι’ αυτό, όταν υποπίπτει σε λάθος, αντιδρά υπέρμετρα και σπασμωδικά.

Πολλοί γιατροί οδηγήθηκαν σε αλλαγή ειδικότητας, σε εγκατάλειψη του επαγγέλματος ή ακόμα και στην αυτοκτονία, είτε επειδή υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος είτε γιατί νόμισαν ότι υπέπεσαν σε σοβαρό λάθος. Όσοι όμως μελέτησαν ψύχραιμα τα λάθη τους, διδάχτηκαν από αυτά, με ... Διαβάστε περισσότερα »

Πρόκειται για ετερογενή ομάδα κακοηθειών του Λεμφικού συστήματος. Αυτό αποτελεί ένα σύνολο μικρών αγγείων (λεμφαγγεία) και οργάνων (λεμφαδένες, σπλήνας, θύμος αδένας) που συμμετέχει ενεργά στη ρύθμιση των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού και της βελτίωσης της κυκλοφορίας των υγρών και ηλεκτρολυτών.

Αν και το Λέμφωμα απαντάται σε κάθε ηλικία, προσβάλλει συχνότερα άτομα μεγαλύτερα των 50 ετών. Η κύρια εκδήλωσή του, στις περισσότερες τουλάχιστον μορφές, είναι η ανώδυνη και προοδευτική διόγκωση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων σε μία ή πολλές περιοχές του σώματος (λεμφαδενοπάθεια). Σε κάποιες περιπτώσεις η διόγκωση αυτή συνοδεύεται από χαμηλή πυρετική κίνηση (37.4-38 oC) ή/και γενικά, μη-ειδικά συμπτώματα αδιαθεσίας, κούρασης, ανορεξίας και εφιδρώσεων.

Τις τελευταίες δεκαετίες οι στατιστικές καταγράφουν στο δυτικό κόσμο μία μικρή, συνεχή αύξηση του αριθμού των νέων περιστατικών με Λέμφωμα, γεγονός που προβληματίζει αρκετά την επιστημονική κοινότητα και κινητοποιεί διαρκώς μεγαλύτερα κεφάλαια και ειδικευμένο προσωπικό στην έρευνα και την αντιμετώπισή του.

Η κλινική υποψία του ειδικού για την ανάπτυξη Λεμφώματος ενισχύεται ή αμβλύνεται ανάλογα με το ιστορικό του, την ανατομική θέση, το μέγεθος και την ψηλαφητική σύσταση της λεμφαδενοπάθειας. Σε κάθε περίπτωση όμως, η οριστική διάγνωση του Λεμφώματος γίνεται με βιοψία μέρους ή ολόκληρου του λεμφαδένα, η οποία μάλιστα καλό θα ήταν να εξετάζεται σε εξειδικευμένα Παθολογοανατομικά κέντρα ό ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο κνησμός ή η φαγούρα είναι το δυσάρεστο αίσθημα που προκαλεί επιθυμία για ξύσιμο. Προκαλείται εξαιτίας της έκκρισης ορισμένων χημικών ουσιών, όπως της ισταμίνης.

Ο κνησμός είναι σύμπτωμα δερματικών παθήσεων, συστηματικών παθολογικών νοσημάτων, λήψης ορισμένων φαρμάκων.

Κατά την κλινική ιατρική εξέταση διερευνάται εάν ο κνησμός οφείλεται σε νόσημα που είναι αμιγώς δερματολογικό ή αποτελεί δερματολογική αντίδραση ενός συστηματικού νοσήματος ή διαταραχής. Τα τοπικά δερματολογικά νοσήματα που προκαλούν κνησμό είναι πολλές φορές φλεγμονώδη, όπως η ατοπική δερματίτιδα και η αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής, συχνά όμως η φαγούρα συνδυάζεται με ξηρότητα και γήρανση του δέρματος.

Είναι σημαντικό κατά την ιατρική διερεύνηση του κνησμού, να αποκλειστεί η ύπαρξη συστηματικού παθολογικού νοσήματος, το οποίο επιβάλλεται να διαγνωστεί και να θεραπευτεί άμεσα, λόγω κινδύνου βλάβης ζωτικών οργάνων.

Στα νοσήματα αυτά συγκαταλέγονται η ουραιμία, ορισμένα καρκινώματα, η πρωτοπαθής χολική κίρρωση, ενδοκρινοπάθειες, ορισμένα αιματολογικά νοσήματα, αλλεργικά νοσήματα, νευρολογικά νοσήματα.

Κοινά σκευάσματα και φάρμακα που προκαλούν φαγούρα και, δυστυχώς, ορισμένες φορές χρησιμοποιούνται άκριτα χωρίς ιατρική ένδειξη είναι τα αναβολικά, τα οιστρογόνα, οι φαινοθειαζίνες, η εστολική ερυθρομυκίνη.

Η πιθανότητα ο κνησμός να συνδέεται με συστηματικό νόσημα ή διαταραχή αυξάνει όταν:

• Είναι γενικευμένος, δηλαδή αφορά μεγάλο ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο μεταβολικό σύνδρομο, είναι ένα επικίνδυνο οργανικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο επιμέρους μεταβολικών διαταραχών οι οποίες συχνά υποτιμούνται από τους πάσχοντες ασθενείς. Συγκεκριμένα στο μεταβολικό σύνδρομο υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερες από τις διαταραχές που αναφέρονται παρακάτω σε υγιή κατά τα λοιπά άτομα:

• Kακοήθης κατανομή υπερβάλλοντος βάρους στην κοιλιακή χώρα θώρακα και άκρα
• Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων αίματος
• Παθολογικά χαμηλά επίπεδα 'καλής χοληστερίνης' HDL
• Αρτηριακή πίεση αίματος οριακά φυσιολογική
• Γλυκόζη (ζάχαρο) αίματος νηστείας οριακά φυσιολογική.

Η συνύπαρξη των μεταβολικών δυσλειτουργιών που προαναφέρονται, δρα τοξικά στον ανθρώπινο οργανισμό, οδηγεί σε αυξημένη επίπτωση καρδιοεγκεφαλικών επεισοδίων, διαβήτη και πρόωρων θανάτων. Το μεταβολικό σύνδρομο δεν έχει συμπτώματα, ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα από την Ιατρική Επιστήμη, εντοπίζεται μόνο κατά τη σοβαρή ιατρική προληπτική εξέταση λόγω της πλήρους ανυπαρξίας συμπτωμάτων και πρέπει να θεραπεύεται άμεσα λόγω της μοιραίας εξέλιξης που έχει σε πολλές περιπτώσεις.

Η παχυσαρκία και ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος(ΒΜΙ), ο οποίος ισούται με το πηλίκο του βάρους διά του τετραγώνου του ύψους, αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου. ΒΜΙ κάτω του 18,5 είναι γενικά πολύ χαμηλός, χαρακτηρίζει τα πολύ αδύνατα άτομα και συνοδεύεται από αυξημένη νοσηρότητα. Όταν ... Διαβάστε περισσότερα »

Με τον όρο υπόταση ορίζεται η χαμηλή αρτηριακή πίεση. Στην υπόταση η συστολική αρτηριακή πίεση ευρίσκεται σε επίπεδα κάτω του 100 mmHg. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ζάλη, ατονία, δύσπνοια, αίσθημα παλμών.

Ορισμένα άτομα έχουν ιδιοσυγκρασιακώς χαμηλές πιέσεις, φαινόμενο που συχνά είναι αθώο. Στις περιπτώσεις αυτές η εμφάνιση συμπτωμάτων από τη χαμηλή πίεση είναι σπάνια και πολλές φορές ανταποκρίνονται στην αύξηση λήψης άλατος.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες η χαμηλή πίεση είναι αποτέλεσμα παθολογικών καταστάσεων που χρειάζονται θεραπεία, όπως είναι η αναιμία, η αιμορραγία, η αφυδάτωση, ορισμένες καρδιακές παθήσεις, ορισμένες ενδοκρινολογικές ανωμαλίες, πνευμονικές παθήσεις, τοξική δράση φαρμάκων, νευροπάθεια.

Η αιφνίδια πτώση της πίεσης η οποία οφείλεται σε υπογκαιμικό, καρδιογενές, νευρογενές, αλλεργικό, σηπτικό ή αποφρακτικό shock, είναι επείγουσα κατάσταση που απαιτεί ειδική ενδονοσοκομειακή αγωγή και επιβάλλει νοσηλεία. Ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν πτώση της πίεσης αποκλειστικώς σε όρθια θέση, παρουσιάζουν δηλαδή ορθοστατική υπόταση.

Η ιατρική εξέταση στο ιατρείο περιλαμβάνει τη μέτρηση της πίεσης με ειδικά πιεσόμετρα ακριβείας σε ύπτια, καθιστή και όρθια θέση. Πραγματοποιούνται αδρές δοκιμασίες καρδιακής, πνευμονικής και εγκεφαλικής λειτουργίας.

Αξιολογείται ο βαθμός της περιφερικής αιμάτωσης, εξετάζεται ο σφυγμός περιφερικών αρτηριών και αξιολογείται η επίδραση τυχόν λαμβανόμενων φαρμάκων. Σε ορισμ ... Διαβάστε περισσότερα »

Λόγω των ειδικών συνθηκών της επαγγελµατικής του ενασχόλησης, για τον γιατρό υπάρχει πάντα ο κίνδυνος λάθους. Ο πρόεδρος του Βρετανικού Ιατρικού Συµβουλίου, µάλιστα, έχει δηλώσει ότι οι γιατροί είναι άνθρωποι και θα ήταν παράλογο να πιστέψουµε πως σε καµία περίπτωση δεν κάνουν λάθη. Έτσι, το ζητούµενο δεν είναι αν θα έχουµε ιατρικά σφάλµατα, αλλά πώς αυτά θα ελαχιστοποιηθούν.

Η ευθύνη του γιατρού επιµερίζεται ως εξής:

• Πειθαρχική ευθύνη για τον γιατρό σηµαίνει επιβολή πειθαρχικής φύσεως κυρώσεως και επιβάλλεται από τα αρµόδια όργανα του Ιατρικού Σώµατος και από Νοµικά Πρόσωπα Δηµοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ). Οι κυρώσεις αυτές είναι: α) επίπληξη, β) χρηµατικό πρόστιµο, γ) προσωρινή παύση του ιατρικού επαγγέλµατος από ένα µήνα µέχρι τρία χρόνια.
• Ποινική ευθύνη έχει ο γιατρός που µε τις πράξεις του ή τις παραλήψεις του παραβιάζει µία ή περισσότερες διατάξεις του ποινικού κώδικα. Η ποινική ευθύνη συνήθως στηρίζεται στην ιατρική αµέλεια και τιµωρείται µε φυλάκιση.
• Αστική ευθύνη έχει ο γιατρός όταν µε τις πράξεις ή τις παραλήψεις του παραβιάζει µία ή περισσότερες διατάξεις του αστικού κώδικα. Με τον καταλογισµό της αστικής ευθύνης στον υπαίτιο γιατρό δηµιουργείται από το νόµο η υποχρέωση σε εκείνον να ικανοποιήσει χρηµατικά και να αποζηµιώσει το άτοµο που υπέστη τις ενέργειές του. Το θέµα είναι τεράστιο και οδηγεί τις περισσότερες φορές τον γιατρό σε πλήρη αδυναµία εκπληρώσεως της υποχρεώσεώς του, µε συνέπεια να υποστεί πλήρη προσ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εικόνα επαναλαμβάνεται συχνά κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς : Οικογενειακές συνεστιάσεις με «γενναίες» δόσεις φαγητού, χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων και αλκοόλ που ρέει άφθονο συνοδεύοντας τις προπόσεις και τα «χρόνια πολλά». Η επόμενη ημέρα όμως δεν είναι τόσο ευχάριστη, διότι πολλές φορές εμφανίζεται ναυτία, φούσκωμα, ανακατωμένο στομάχι, δυσάρεστη γεύση στο στόμα και πονοκέφαλος.

Σύμφωνα με τα πορίσματα επιστημονικών μελετών, τα δυσπεπτικά ενοχλήματα, ο πονοκέφαλος και η ναυτία που αποτελούν τις βασικές εκδηλώσεις του «hang over», εμφανίζονται συχνά το πρωί μετά από βαρύ γεύμα με οινοποσία.

Για να αποφύγετε τις συνέπειες ενός hang over, είναι καλό να γνωρίζετε και να εφαρμόσετε μερικά χρήσιμα μέτρα:

• Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, ορισμένα φάρμακα θα χρειαστούν τροποποίηση ή διακοπή μερικές ημέρες πριν ή μετά το ρεβεγιόν. Ενυδατώστε τον οργανισμό σας, τις ημέρες που προηγούνται.
• Μην «βγείτε» με άδειο στομάχι. Το φαγητό έχει την ιδιότητα να αναχαιτίζει την απορρόφηση του αλκοόλ. Προτιμήστε ένα φρούτο πριν την οικογενειακή συνεστίαση.
• Κατά τη διάρκεια της «εξόδου» καλό είναι να α ποφύγετε τα ποτά με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Μην αναμειγνύετε τα ποτά και μην καταναλώνετε ποτά αμφιβόλου προελεύσεως. Καλό είναι ... Διαβάστε περισσότερα »

Η ανασκευή λανθασμένων αντιλήψεων που αφορούν την υγεία και των συνειδητών πλέον συμπεριφορών που αυτές υπαγορεύουν, αποτελεί ένα ακόμη από τα πολλά πεδία μάχης της Εφαρμοσμένης Ιατρικής στον τομέα της πρόληψης.

Το άρθρο αυτό αποτελεί επιστέγασμα κλινικής εμπειρίας ετών και αφορά συνήθη λάθη που κάνει ο Έλληνας κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, λάθη που πηγάζουν από μερικές ευρέως διαδεδομένες, αλλά λανθασμένες αντιλήψεις. Παρατίθενται παρακάτω οι πιο συνήθεις από τις λάθος αυτές αντιλήψεις :

1. Αφού δεν πίνω σε καθημερινή βάση και δεν οδηγώ δεν πειράζει εάν γίνω «λιώμα» μια φορά την περίοδο των γιορτών. Η οξεία δηλητηρίαση από το αλκοόλ, προκαλεί οξεία ηπατίτιδα ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις παγκρεατική φλεγμονώδη αντίδραση, αναπνευστική καταστολή, σπασμούς, κώμα, θάνατο. Πολλές νοσηλείες με σοβαρές επιπλοκές από κατάχρηση αλκοόλ οφείλονται σε τέτοιου τύπου περιστασιακή οξεία κατάχρηση από λάθος θεώρηση. 
2. Εφόσον πάσχω από χρόνια νοσήματα και παίρνω χρόνια φαρμακευτική αγωγή, την συνεχίζω με τον ίδιο τρόπο ανεξάρτητα από τις αλλαγές που κάνω στην καθημερινότητά μου κατά την περίοδο των γιορτών. Ορισμένα φάρμακα χρειάζονται σημαντικές τροποποιήσεις. Επί παραδείγματι ο κίνδυνος ανάπτυξης γαλακτικής οξέωσης μιας δυνητικά θανατηφόρας παρενέργειας ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου αντιδιαβητικού φαρμάκου, της μετφορμίνης, αυξάνει με ταυτόχρονη χορήγηση οινοπνεύματος. Με την αλλαγή των βιορυθμών (ξεν ... Διαβάστε περισσότερα »

Η ουρία και η κρεατινίνη είναι άχρηστα αζωτούχα παραπροϊόντα του μεταβολισμού, που παράγονται και αποβάλλονται από τον ανθρώπινο οργανισμό σε καθημερινή βάση.

Η καλή κάθαρση των αζωτούχων αυτών προϊόντων, προϋποθέτει καλή κυκλοφορία και επάρκεια αίματος και καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος, το οποίο δρα ως απεκκριτικό φίλτρο των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού. Ο ρυθμός του μεταβολισμού, η μυϊκή μάζα, η διατροφή, η πρόσληψη νερού και αλκοόλ, τα προσλαμβανόμενα φάρμακα, η θερμοκρασία, είναι στοιχεία που επηρεάζουν τα επίπεδα της ουρίας ή της κρεατινίνης. Με την αύξηση της ηλικίας, η επάρκεια του νεφρικού ηθμού ελαττώνεται, με αποτέλεσμα την αύξηση των άχρηστων αυτών αζωτούχων ουσιών.

Νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις που διαταράσσουν την ομαλή κυκλοφορία, όπως είναι η αιμορραγία, η διάρροια, o εμετός, ο διαβήτης, νόσοι της καρδιάς, η παγκρεατίτιδα, η υπολευκωματιναιμία, η αναφυλαξία, ορισμένα φάρμακα, σύνδρομα υπεργλοιότητας κ.α., προκαλούν αυξήσεις στις μετρούμενες αυτές ουσίες.

Νοσήματα και παράγοντες που προσβάλλουν το ουροποιητικό όπως είναι ο διαβήτης, η υπέρταση, ορισμένες λοιμώξεις, η νεφραγγειακή απόφραξη, οι σπειραματοπάθειες, φάρμακα, τοξίνες, οι κρύσταλλοι, οι λίθοι,ο καρκίνος,η υπερτροφία του προστάτη, η φίμωση κ.α., προκαλούν επίσης αυξήσεις στις μετρούμενες τιμές.

Η άνοδος των επιπέδων της ουρίας και της κρεατινίνης, ενδέχεται να οφείλεται σε αθώους παράγοντες, όπως παράγοντες που αφορούν ... Διαβάστε περισσότερα »

Σωματικά συμπτώματα

Κεφάλι: Πονοκέφαλοι, ημικρανίες, λιποθυμία, αίσθηση στο κεφάλι, υπερβολική αίσθηση αδυναμίας, αϋπνία.
Μάτια, αυτιά, μύτη, λαιμός: Μόνιμα βουλωμένη μύτη ή καταρροή, συνάχι, δακρυσμένα μάτια, βούισμα αυτιών, ωταλγία, αίσθηση βάρους στα αυτιά, συχνά επαναλαμβανόμενες ωτίτιδες, φαγούρα στα αυτιά ή στο στόμα, ξύσιμο στο λαιμό, χρόνιος βήχας, άφθες, ιγμορίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα.
Καρδιά: Δυνατοί χτύποι καρδιάς, ταχυκαρδία.
Πνευμονία: Άσθμα, απόφραξη των βρόγχων, βραχνάδα.
Στομάχι /έντερα: Ναυτία ή αηδία για τρόφιμα, διάρροια, δυσκοιλιότητα, αέρια μετά το φαγητό,
κολικοί, δυσπεψία μετά το φαγητό, σπασμοί ή πόνοι στο υπογάστριο.
Δέρμα: Εκζέματα, φλεγμονές, ωχρότης, εξανθήματα, κνίδωση, νευροδερματίτιδα,
Ψωρίαση.

Άλλα συμπτώματα: χρόνια κόπωση, νωθρότητα, αδυναμία, μυαλγίες, πόνοι στις αρθρώσεις,
πρήξιμο των χεριών, ποδιών ή αρθρώσεων.

Ψυχικά συμπτώματα

Αίσθημα φόβου, πανικός, θλίψη, επιθετικότητα, ραθυμία, λήθαργος, υπερκινητικότητα, δυσκολία συγκέντρωσης και ομιλίας