Ο βασιλικός είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Ως τόπος καταγωγής του θεωρείται η τροπική και η υποτροπική ζώνη της Αφρικής και της Ασίας, με πρώτο κέντρο εξάπλωσης την Ινδία. Οι χριστιανοί τον θεωρούν ευλογημένο φυτό, καθώς η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι η Αγία Ελένη ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό από το άρωμα του βασιλικού που φύτρωσε στο μέρος που ήταν θαμμένος, γι' αυτό ονομάζεται και σταυρολούλουδο. Σήμερα καλλιεργείται ως ετήσιο φυτό στη Γαλλία, Ιταλία, Αίγυπτο, Μαδαγασκάρη, Ουγγαρία, Ινδονησία, Μαρόκο, Ισραήλ, Η.Π.Α. και στην Ελλάδα.

Λαϊκή ιατρική

Ο Διοσκουρίδης συνιστούσε τη χρήση του βασιλικού για την αντιμετώπιση της δυσουρίας. Τα πολτοποιημένα φύλλα του βασιλικού χρησιμοποιούνταν κατά παράδοση για τη θεραπεία των δηγμάτων από έντομα και φίδια. Το τσάι από βασιλικό βοηθάει στην πέψη και καταπραΰνει το έντερο. Το εκχύλισμα βασιλικού δρα ευεργετικά στις περιπτώσεις στοματίτιδας και επιχείλιου έρπητα. Συνιστάται επίσης στις ημικρανίες, τους πονοκεφάλους, την απλή ναυτία και τη ναυτία της εγκυμοσύνης.

Μετά τη γέννηση του βρέφους λέγανε ότι 'οι γυναίκες μασάνε φύλλα βασιλικού για να αυξήσουν την παραγωγή του μητρικού γάλατος'. Ο βασιλικός χρησιμοποιούνταν επίσης και στην αρωματοθεραπεία.

Το αιθέριο έλαιο του βασιλικού

Τo αιθέριο έλαιο του βασιλικού εξάγεται από ολόκληρο το φυτό, είναι σχεδόν διαφανές και έχει μυρωδιά που είναι γλυκιά και πικάντικ ... Διαβάστε περισσότερα »

To αβοκάντο είναι ένα φρούτο σε σχήμα ωοειδές που προέρχεται από την κεντρική Αμερική και το Μεξικό. Καλλιεργείται εδώ και χιλάδες χρόνια και χρησιμοποιείται όχι μόνο για κατανάλωση αλλά και για καταπολέμηση προβλημάτων υγείας και δερματοπαθειών.

Ποσότητα αβοκάντου ίση με 150γρ αποδίδει 235 θερμίδες και περιέχει 29mg βιταμίνης Κ (το 36% της προτεινόμενης ημερήσιας κατανάλωσης), 7,3γρ φυτικών ινών, 90mg φυλλικού οξέος και 12mg βιταμίνης C. Επίσης είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία μειώνουν την κακή χοληστερίνη (LDL) και βελτιώνουν την καλή (ΗDL). Πιο συγκεκριμένα περιέχει ολεικό οξύ, ένα μονοακόρεστο λιπαρό οξύ το οποίο προσφέρει προστασία για την εκδήλωση καρκίνου του μαστού. Το αβοκάντο επιπρόσθετα περιέχει λουτείνη, ένα καροτενοειδές που συμβάλλει κατά της φθοράς του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού και του καταρράκτη. Επίσης περιέχει τοκοφερόλες που σύμφωνα με κλινικές μελέτες παρεμποδίζουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων του προστάτη.

Με την καλή περιεκτικότητα του σε κάλιο συμβάλλει στην καλύτερη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Λόγω του φολλικού οξέος που περιέχει, προστατεύει κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων. Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες γυναίκες που κατανάλωναν περισσότερο φολλικό οξύ είχαν 55% λιγότερο κίνδυνο να πάθουν κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι το αβοκάντο έχει προστατευτική δράση για το δέρμα. Αν απλωθεί σε ξηρό ή ερυθρό δέρμα συμβάλει στην επανα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η ντομάτα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μας λαχανικά και συνάμα το βασικό συστατικό της παραδοσιακής και πολυφημισμένης χωριάτικης σαλάτας. Πέρα όμως από την ιδιαίτερη γεύση της, περιέχει πολύτιμα θρεπτικά συστατικά με αναγνωρισμένη δράση στον ανθρώπινο οργανισμό, όπως η βιταμίνη C, το β-καροτένιο, το κάλιο και φυσικά το λυκοπένιο, τη φυσική χρωστική που προσδίδει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα στη ντομάτα. Στην ίδια μάλιστα ουσία οφείλεται και το κόκκινο χρώμα άλλων τροφών, όπως του γκουάβα, του κόκκινου γκρέιπ φρούτ και φυσικά του καρπουζιού, που σημειωτέον έχει 40% περίπου, περισσότερο λυκοπένιο από την ντομάτα! Παραταύτα η ντομάτα και τα προϊόντα που προκύπτουν από την επεξεργασία της, θεωρούνται σαφέστατα οι πιο άμεσες πηγές λυκοπενίου για τον ανθρώπινο οργανισμό, μια και η περίοδος κατανάλωσής της στη διάρκεια του έτους, είναι ως γνωστό πιο ευρεία από εκείνη του καρπουζιού.

Το λυκοπένιο λοιπόν, για το οποίο γίνεται τόσος λόγος τα τελευταία χρόνια, αποτελεί την ισχυρότερη λιποδιαλυτή αντιοξειδωτική ουσία, που ο άνθρωπος προσλα ... Διαβάστε περισσότερα »

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τον Καρκίνο (AICR) εκτιμά πως αν η μοναδική διαιτητική παρέμβαση που κάναμε αφορούσε την αύξηση των φρούτων και λαχανικών που καταναλώνουμε καθημερινά σε 5 μερίδες, θα είχαμε μείωση του ρίσκου για εκδήλωση καρκίνου γενικά, έως και 20%.

Η προστατευτική δράση των λαχανικών συγκεκριμένα, οφείλεται σε μια πληθώρα ουσιών (φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και δεκάδες άλλα βιοενεργά συστατικά) που δρουν είτε μεμονωμένα είτε συνεργιστικά.
Η ποικιλία στην πρόσληψη των λαχανικών, μας παρέχει ένα κοκτέιλ φυσικών συστατικών που δημιουργεί μια φυσική ασπίδα απέναντι στον καρκίνο.

Ποια συστατικά προστατεύουν από την εμφάνιση καρκίνου;

Τα τελευταία χρόνια οι επιδημιολογικές έρευνες πάνω στη σχέση της διατροφής με τον καρκίνο δείχνουν αδιάκοπα την αντίστροφη σχέση μεταξύ της αυξημένης πρόσληψης λαχανικών και του ρίσκου εμφάνισης καρκίνων. Έτσι λοιπόν είναι πλέον ευρύτατα γνωστό ότι η επαρκής πρόσληψη φυτικών ινών προστατεύει από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Ωστό ... Διαβάστε περισσότερα »

Η χωριάτικη σαλάτα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του καλοκαιρινού τραπεζιού, must για τους τουρίστες ή απλά ένα γεύμα για όσους θέλουν κάτι ελαφρύ και δροσιστικό τα ζεστά μεσημέρια του καλοκαιριού.

Βασικό συστατικό της χωριάτικης σαλάτας είναι αναμφίβολα η ντομάτα, η οποία είναι πολύ καλή πηγή βιταμίνης C, μια βιταμίνη που εκδηλώνει έντονη αντιοξειδωτική δράση και συμβάλλει στο σχηματισμό του κολλαγόνου της επιδερμίδας. Επιπλέον, η ντομάτα μας προσφέρει σημαντικές ποσότητες β-καροτένιου και λυκοπενίου, συστατικά που αναγνωρίζονται ως δύο από τα σημαντικότερα αντιοξειδωτικά των τροφών.

Τον ισχυρό αντιοξειδωτικό συνδυασμό των λαχανικών συμπληρώνει και η ρίγανη η οποία εμποδίζει τη δράση των ελεύθερων ριζών και περιέχει πλήθος αιθέριων ελαίων (thymol και carvacrol),τα οποία φαίνεται πως εμποδίζουν τη δράση διαφόρων βλαβερών μικροοργανισμών, προστατεύοντας τον οργανισμό.

Όσον αφορά στη φέτα, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Έλληνας καταναλώνει κατά μέσο όρο 10 κιλά φέτα και συνολικά 23 κιλά τυροκομικά ετησίως. Παρότι αποτελεί π ... Διαβάστε περισσότερα »

Η βιταμίνη C είναι μία από τις πιο 'διάσημες' βιταμίνες των τροφίμων. Γνωστή για την αντιοξειδωτική της δράση αλλά και για την 'αντιγηραντική' ικανότητα που έχει συμμετέχοντας στην αναδόμηση του κολλαγόνου.

Μία όμως από τις πιο σημαντικές ιδιότητες της βιταμίνης C, που δεν είναι ευρέως γνωστή είναι το γεγονός ότι ευνοεί την απορρόφηση του μη αιμικού σιδήρου. Μη αιμικός είναι ο σίδηρος που συναντάμε στα φυτικά τρόφιμα όπως το σπανάκι και τα όσπρια. Το 'πρόβλημα' με αυτό το φυτικό σίδηρο είναι πως το σώμα μας μπορεί να απορροφήσει μόλις το 5-8% της ποσότητας που βρίσκεται σε αυτά τα τρόφιμα. Η παρουσία της βιταμίνης C σε ένα γεύμα με φυτικές πηγές σιδήρου βοηθά στη μετατροπή του μη αιμικού σιδήρου σε απορροφήσιμο.

Ο ρόλος της βιταμίνης C στην απορρόφηση του σιδήρου έχει διασαφηνιστεί εδώ και δεκαετίες και μάλιστα φαίνεται ότι η σχέση αυτή εξαρτάται από την ποσότητα της βιταμίνης C που προσλαμβάνουμε ταυτόχρονα. Μία από τις πρώτες μελέτες που διερεύνησαν αυτή τη δράση, έδειξε πως όσο αυξάνονταν η ποσότητα της βιταμίνης C σε ένα γεύμα ... Διαβάστε περισσότερα »

Χωρίς να θέλω να γίνω κουραστικός και περιμένοντας, τον ιατρικό κόσμο (γιατρούς) να φιλοτιμηθεί να απαντήσει (σιγά μην το κάνει)

θα ήθελα να σας ενημερώσω πάνω σε μερικές λεπτομέρειες που....



αφορούν την θεραπεία του καρκίνου (όχι φαρμακολογία, δόσεις φαρμάκων, είδος φαρμάκων κλπ) και που πιστεύω ότι κάνουν την διαφορά ώστε εσείς ή ο άνθρωπός σας να βγείτε νικητές από την πάλη αυτή χωρίς να έχετε γίνει πειραματόζωα και πηγή έξτρα εισοδήματος για τον γιατρό και την φαρμακοβιομηχανία.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ: Το άρθρο αφορά κυρίως αυτούς που νοσούν οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους άνθρωπος (είτε ενήλικας , είτε παιδί) και δευτερευόντως τους υπόλοιπους που όμως καλό είναι να το διαβάσουν και να ενημερωθούν. Αυτά που θα διαβάσετε ισχύουν, αλλά δεν θα τα ομολογήσει εύκολα γιατρός (ογκολόγος) ή οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας.

... Διαβάστε περισσότερα »

Χωρίς να θέλω να γίνω κουραστικός και περιμένοντας, τον ιατρικό κόσμο (γιατρούς) να φιλοτιμηθεί να απαντήσει (σιγά μην το κάνει)

θα ήθελα να σας ενημερώσω πάνω σε μερικές λεπτομέρειες που....



αφορούν την θεραπεία του καρκίνου (όχι φαρμακολογία, δόσεις φαρμάκων, είδος φαρμάκων κλπ) και που πιστεύω ότι κάνουν την διαφορά ώστε εσείς ή ο άνθρωπός σας να βγείτε νικητές από την πάλη αυτή χωρίς να έχετε γίνει πειραματόζωα και πηγή έξτρα εισοδήματος για τον γιατρό και την φαρμακοβιομηχανία.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ: Το άρθρο αφορά κυρίως αυτούς που νοσούν οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους άνθρωπος (είτε ενήλικας , είτε παιδί) και δευτερευόντως τους υπόλοιπους που όμως καλό είναι να το διαβάσουν και να ενημερωθούν. Αυτά που θα διαβάσετε ισχύουν, αλλά δεν θα τα ομολογήσει εύκολα γιατρός (ογκολόγος) ή οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας.

... Διαβάστε περισσότερα »

Η έρευνα πάνω στις λεγόμενες «πρωτεϊνικές» δίαιτες ξεκίνησε από τα μέσα του προ-προηγούμενου αιώνα, αν και έγινε ευρύτερα γνωστή στα μέσα μόλις του προηγούμενου αιώνα. Από τους πρωτοπόρους αυτών των ειδικών διαιτών ήταν ο William Banting (1796-1878), ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Letter on Corpulence" το 1862, όπου για πρώτη φορά διατυπώθηκε η άποψη πως «τροφές που περιέχουν άμυλο ή σακχαρόζη πρέπει να αποφεύγονται…». Ακολούθησαν πάρα πολλές αντίστοιχες δίαιτες όπως είναι:

1. Η Δίαιτα της "Παλαιολιθικής Εποχής" από τον Dr Richard Mackarness (1958), η οποία περιελάμβανε λιγότερο από 60 gr υδατανθράκων και υψηλά ποσοστά πρωτεϊνών και λίπους.
2. Η "Δίαιτα του Εσκιμώου" από τον Dr. Blake Donaldson (1960), η οποία ήταν μια δίαιτα που αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από κρέας και ψάρι.
   "Δίαιτα των επελεγμένων υδατανθράκων" από την Elaine Gottschall, B.A., M.Sc (1994), που ήταν μια δίαιτα ελεύθερη γλουτένης, που αρχικά προοριζόταν για φλεγμονώδεις νόσους εντέρου, κοιλιοκάκη και ευερέθιστο έντερο. Σύμφωνα με τη δίαιτα αυτή, η αυξημένη όρεξη οφείλεται στη δυσαπορρόφηση του εντέρου.
   "Δίαιτα για τους εθισμένους στους υδατάνθρακες" από τους Richard F. and Rachael F. Heller (1991), η οποία περιλάμβανε 2 γεύματα χαμηλών υδατανθράκων ενώ προσέφερε το λεγόμενο "γεύμα ανταμοιβής" Δίαιτα "Protein Power Plan" των Michael και Mary Eades (1995), που περιελάμβανε 3 φάσεις, με σταδιακή αύξηση των υδατανθράκων από 20 σε 130 γρ.
3. Η Δίαιτα της Ζώνης από τ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η διατροφή και η σωστή δίαιτα ως κομμάτι της θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη είναι ένας καθοριστικός κρίκος στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του, μαζί με τη διατήρηση ενός ιδανικού σωματικού βάρους, την άσκηση και φυσικά τη φαρμακευτική θεραπεία, όταν αυτή είναι απαραίτητη. Η δίαιτα για το διαβήτη είναι πλέον, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, συνώνυμη με αυτό που γενικά ονομάζουμε υγιεινή διατροφή.

Σύμφωνα λοιπόν με τα δεδομένα αυτά οι υδατάνθρακες όχι μόνο δεν πρέπει να αποκλείονται από τη δίαιτα αυτή, αλλά αντίθετα πρέπει αν αποτελούν το 50 % των προσλαμβανομένων θερμίδων. Πηγές υδατανθράκων στη διατροφή μας είναι πέρα από τα αμυλώδη τρόφιμα, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως το γάλα και το γιαούρτι. Συγκεκριμένα, οι ενήλικες με διαβήτη, θα πρέπει να καταναλώνουν τουλάχιστον 2 μερίδες γαλακτοκομικών ανά ημέρα, επιλέγοντας κυρίως γαλακτοκομικά προϊόντα με μειωμένα λιπαρά όπως ημίπαχα ή άπαχα γιαούρτια και γάλα.

Το γιαούρτι στη δίαιτα του διαβήτη:
Το γιαούρτι είναι ένα τρόφιμο με μεγάλη διατροφική αξία, που το καθιστά ως μια απαραίτητη και αναντικατάστατη τροφή, που είναι σημαντικό να καταναλώνεται συχνά ή ακόμα και καθημερινά. Είναι μια πλούσια πηγή πρωτεϊνών (περιέχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα σε ικανοποιητικές για τον άνθρωπο αναλογίες γι' αυτό και έχουν μεγάλη βιολογική αξία), βιταμινών, μεταλλικών αλάτων και βέβαια ασβεστίου. Όσο αφορά τους υδατάνθρακες, που απασχολούν ... Διαβάστε περισσότερα »

Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία όπου η αφθονία των αγαθών, αντί να είναι θετικό στοιχείο για τη ζωή μας, αποτελεί τελικά απειλή για την υγεία μας. Η υπεραφθονία των καταναλωτικών αγαθών, αλλά κυρίως των τροφίμων και των βιομηχανοποιημένων προϊόντων σίτισης, μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση θερμίδων και στην υπερφόρτωση των οργανισμού μας με θερμίδες και επικίνδυνες ουσίες και συστατικά.

Αποτέλεσμα αυτής της υπερκατανάλωσης είναι η έξαρση, τόσο της παχυσαρκίας, όσο και του σακχαρώδη διαβήτη, και η εμφάνιση πλέον του όρου "diabesity" (διαβητο-παχυσαρκία είναι η απόδοση του όρου, χωρίς όμως να υπάρχει ακόμα επίσημη μετάφραση του στα Ελληνικά), που δείχνει τη στενή σχέση των δύο αυτών παθολογικών καταστάσεων. Για αυτό το λόγο, η παχυσαρκία και ο σακχαρώδης διαβήτης θεωρούνται σήμερα, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, οι συχνότερες νόσοι του μεταβολισμού.

Η παχυσαρκία είναι πλέον ίσως η πιο διαδεδομένη νόσος στις αναπτυγμένες κοινωνίες, με περισσότερο από το 1/3 των κατοίκων των HΠA και του Καναδά και πάνω από το 1/4 των Ευρωπαίων, να είναι υπέρβαρα και παχύσαρκα. Πιο συγκεκριμένα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι το 5 έως 10% του πληθυσμού παγκοσμίως, δηλαδή περίπου 250 εκατομμύρια άτομα, πάσχει από παχυσαρκία, νούμερο που δείχνει τις διαστάσεις του προβλήματος. Στην Αμερική σήμερα το 30% του πληθυσμού η ... Διαβάστε περισσότερα »

Τον Ιανουάριο του 2007, η αμερικάνικη διαβητολογική εταιρεία εξέδωσε τις καινούριες διατροφικές οδηγίες για τους ασθενείς με διαβήτη. Τα κυριότερα σημεία τους σχολιάζονται στο παρακάτω κείμενο. Οι καινούριες διατροφικές οδηγίες κάνουν διαχωρισμό στις διάφορες ομάδες με διαβήτη. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να εξατομικεύσουν τις συστάσεις για τα άτομα με διαβήτη τύπου Ι (νεανικός διαβήτης), για τα άτομα με διαβήτη τύπου ΙΙ (διαβήτης των ενηλίκων), για τις εγκυμονούσες και θηλάζουσες γυναίκες με διαβήτη και για τα μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα με διαβήτη.

Έτσι, ενώ στο παρελθόν ο διαβητικός τύπου Ι προσπαθούσε να προσαρμόσει τη διατροφική του συμπεριφορά στο σχήμα ινσουλίνης που λάμβανε, τώρα συμβαίνει το αντίθετο.

Τα σχήματα ινσουλίνης έχουν γίνει τόσο ευέλικτα που μπορούν και προσαρμόζονται αυτά στον τρόπο ζωής (γεύματα και φυσική δραστηριότητα) του ατόμου. Αρκεί από την πλευρά του ασθενούς να υπάρχει οργάνωση, συστηματικότητα και καλή συνεργασία με το διαιτολόγο και το γιατρό που τον παρακολουθούν. Η συνολική ποσότητα υδατανθράκων του γεύματος παραμένει ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας της δόσης της ινσουλίνης πριν το γεύμα και για τους ασθενείς που λαμβάνουν σχήμα ημερήσιας κάλυψης, αλλά και γι’ αυτούς που ακολουθούν σχήματα ινσουλίνης ταχείας δράσης. Ο υπολογισμός των δόσεων ινσουλίνης στα γεύματα μπορεί να γίνει με τη βοήθεια των λόγων ινσουλίνης προς υδατάνθρακες, ενώ ο υπολογισμός των υδατανθράκων των γευμάτων μπορε ... Διαβάστε περισσότερα »

Είναι σίγουρο πως καταναλώνουμε συχνά τυποποιημένα τρόφιμα, τα οποία αγοράζουμε είτε για λόγους ευκολίας, είτε γιατί η παροχή φρέσκων τροφίμων περιορίζεται όλο και περισσότερο στην εποχή της απόλυτης βιομηχανοποίησης και της τυποποίησης που ζούμε. Έτσι, είναι σίγουρο πως πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποια συσκευασία στερεής ή υγρής τροφής, που μας βάζει στο δίλημμα του αν πρέπει να καταναλωθεί ή όχι.

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα προϊόντα έχουν επάνω στη συσκευασία τους ένα διατροφικό πίνακα, που περιλαμβάνει κάποιες πληροφορίες και νούμερα που αφορούν τη διατροφική ανάλυση, αλλά και αξία του συγκεκριμένου προϊόντος.

Δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει ακόμα η νομοθεσία που θα υποχρεώνει τις εταιρείες να αναγράφουν αυτά τα στοιχεία σε κάθε προϊόν που παρασκευάζουν, σε αντίθεση με χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι διατροφικοί πίνακες βρίσκονται στις συσκευασίες όλων των τροφίμων, από τσίχλες μέχρι κατεψυγμένα τρόφιμα και ροφήματα.

Οι πίνακες αυτές αποσκοπούν στο να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα συστατικά του τροφίμου, τις αναλογίες στα βασικά θρεπτικά συστατικά, τις θερμίδες και βέβαια σχετικά με το κατά πόσο το προϊόν αυτό είναι κατάλληλο ή όχι. Ειδικότερα για τα διαβητικά άτομα, η ύπαρξη αυτών των πληροφοριών διευκολύνει ιδιαίτερα, δεδομένου ότι ο διαβητικός καταναλωτής μπορεί να καταλάβει αν ένα τρόφιμο μπορεί να ενσωματωθεί στο διαιτολόγιο του χωρίς πρόβλημα, ή στη ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι υδατάνθρακες αποκτούν ξεχωριστή σημασία, τόσο για μια διατροφή που στοχεύει στην πρόληψη της εμφάνισης του σακχαρώδη διαβήτη όσο και για τη δίαιτα που σκοπό έχει να ρυθμίσει τα επίπεδα του σακχάρου ενός διαβητικού.

Τα λαχανικά, τα όσπρια, τα δημητριακά ολικής άλεσης και τα ωμά φρούτα πρέπει να αποτελούν τις κύριες πηγές των υδατανθράκων. Τα περισσότερα από αυτά είναι πλούσια σε φυτικές ίνες οι οποίες βοηθούν την ομαλότερη απελευθέρωση της γλυκόζης στο αίμα και την επίτευξη ευγλυκαιμίας. Επίσης τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες μπορούν να ελαττώσουν την ολική και την ‘κακή χοληστερόλη’ και να έχουν με αυτόν τον τρόπο καρδιοπροστατευτική δράση.

Ενδιαφέρον μάλιστα παρουσιάζει το γεγονός πως όταν οι φυτικές ίνες ή άλλα συστατικά των φρούτων, των λαχανικών, των οσπρίων και των δημητριακών ολικής άλεσης προστεθούν σε λειτουργικά ή επεξεργασμένα τρόφιμα δεν παρουσιάζουν μακροπρόθεσμα ευεργετικά αποτελέσματα.

Κατά καιρούς έχει προταθεί η κατανάλωση τροφών με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν τα επεξεργασμένα τρόφιμα ή τα λειτουργικά τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη έχουν τα ίδια μακροπρόθεσμα οφέλη με τα τρόφιμα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη φυτικής προέλευσης.

Τα παραδοσιακά διατροφικά πρότυπα είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και έχουν συσχετιστεί με χαμηλή συχνότητα καρδιαγγειακών παθήσεων. Το πιο πιθανό είναι αυτά τα διατροφικά σχήματα να έχουν αυτό το αποτέλεσμα εξαιτίας της χαμηλής περιεκτικότη ... Διαβάστε περισσότερα »

Ποιος είναι ο στόχος της διατροφικής εκπαίδευσης των παιδιών με διαβήτη και των οικογενειών τους;

Η διατροφή αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της αντιμετώπισης του διαβήτη και για τον λόγο αυτό η διατροφική εκπαίδευση αρχίζει από τη στιγμή της διάγνωσης και συνεχίζεται δια βίου. Στόχος της διατροφικής εκπαίδευσης είναι η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου διαιτολογίου το οποίο:

• Είναι επαρκές σε θερμίδες και παράλληλα παρέχει όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού.
• Συντελεί στον βέλτιστο γλυκαιμικό έλεγχο προκειμένου να αποφευχθούν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές του διαβήτη.
• Είναι αρκετά ευέλικτο προκειμένου να εναρμονίζεται με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις, τον τρόπο ζωής και την όρεξη του παιδιού και για τον λόγο αυτό τα διαιτολόγια που χορηγούνται είναι εξατομικευμένα.
• Σκοπεύει στην επίτευξη και διατήρηση ενός ιδανικού σωματικού βάρους και γι αυτό θα πρέπει παράλληλα να συνδυάζεται με συστηματική σωματική άσκηση.

Θα πρέπει ένα παιδί με διαβήτη να ακολουθεί ειδική διατροφή, διαφορετική από την υπόλοιπη οικογένεια και τους συνομηλίκους του;

Οι μοντέρνες διατροφικές συστάσεις για παιδιά και εφήβους με διαβήτη δεν διαφέρουν από τις συστάσεις για παιδιά και εφήβους της ίδιας ηλικίας. Στην ουσία είναι υγιεινές διατροφικές συνήθειες κατάλληλες για τον γενικ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εφαρμογή ενός προγράμματος τροποποίησης συμπεριφοράς είναι αποτελεσματική και στην απώλεια βάρους σε διαβητικούς τύπου 2.

Είναι γνωστό ότι ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους έχει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα όταν συνοδεύεται παράλληλα και από συστάσεις αλλαγής διατροφικής συμπεριφοράς. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Brisbane στην Αυστραλία μελέτησαν σε 224 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 την διαφορά από την εφαρμογή ενός προγράμματος δίαιτας μόνο και δίαιτας με την εφαρμογή συνεδριών τροποποίησης συμπεριφοράς.

Οι ασθενείς στους οποίους εφαρμόστηκαν οι συνεδρίες τροποποίησης συμπεριφοράς έβλεπαν μία φορά το μήνα τον ειδικό διαιτολόγο και επιπλέον έκαναν ειδικό πρόγραμμα άσκησης.

Μετά από ένα χρόνο παρακολούθησης οι ασθενείς της ομάδας με την τροποποίηση συμπεριφοράς έχασαν στατιστικά σημαντικά περισσότερο βάρος (1,26 kg περισσότερο), περισσότερο λίπος (0.92%) και επίσης κατανάλωναν 2.04 gr κορεσμένου λίπους την ημέρα λιγότερο από ότι οι ασθενείς στους οποίους εφαρμόστηκε μόνο η διαιτητική αγωγή.

Ωστόσο, όταν τους άφησαν ελεύθερους και τους ξαναβρήκαν μετά από 3 χρόνια η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων εξανεμίστηκε.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι συνεδρίες αλλαγής συμπεριφοράς θα πρέπει να εφαρμόζονται και σε διαβητικούς τύπου 2 για την απώλεια βάρους και θα πρέπει να συνεχίζονται και για μεγαλύτερα διαστήματα του ενός έτους.

Ο αλγόριθμος για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 πρωτοδιατυπώθηκε τον Αύγουστο του 2006. Τον Ιανουάριο του 2008 ο αλγόριθμος ανανεώθηκε, μετά από την εμφάνιση νέων επιδημιολογικών δεδομένων, και τον Οκτώβριο του 2008 προσαρμόστηκε ακόμα περισσότερο για να συμπεριλάβει τα καινούργια φαρμακευτικά σκευάσματα και τα δεδομένα που αποκτήθηκαν για αυτά μετά από πολυάριθμες κλινικές δοκιμές.

Τα νέα στοιχεία συμπεριλαμβάνονται σε μια από κοινού καταληκτική έκθεση από την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία και από τoν Ευρωπαϊκό Οργανισμό Έρευνας του σακχαρώδη διαβήτη.

Η ανάγκη για τις αναβαθμισμένες οδηγίες προκύπτει από τη μεγάλη εξάπλωση της νόσου, καθώς και από τη διαπίστωση πως θέτοντας συγκεκριμένους γλυκαιμικούς στόχους και πετυχαίνοντάς τους επιτυγχάνεται μείωση των θανάτων από τη συγκεκριμένη ασθένεια. Η αντιμετώπιση λοιπόν της υπεργλυκαιμίας παραμένει ο πρωτεύων στόχος της θεραπευτικής αγωγής, ενώ δεν πρέπει να λησμονούνται και οι υπόλοιπες μεταβολικές διαταραχές που συνοδεύουν τη νόσο. Οι διαβητικοί τύπου 2 πολύ συχνά χαρακτηρίζονται επιπρόσθετα από παχυσαρκία, ινσουλινοαντίσταση, δυσλιπδαιμία, υπέρταση και αυξημένη πηκτικότητα του αίματος, μικρο- και μακρο-αγγειοπάθεια.

Η διατήρηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα κοντά στα φυσιολογικά επίπεδα έχει ευεργετικές συνέπειες στις μικροαγγειακές επιπλοκές της νόσου, όπως τη νεφροπάθεια, την αμφιβληστροειδοπάθεια και τη νευροπάθεια, όπως φάνηκε από τις κλινικές δοκιμέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι διατροφικές συστάσεις για τους διαβητικούς ασθενείς έχουν αλλάξει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πάθηση τον προηγούμενο αιώνα. Το 1920 η επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι οι διαβητικοί ασθενείς δεν μπορούν να καταναλώνουν καθόλου υδατάνθρακες. Η θεωρία αυτή καταρρίπτονταν με τα χρόνια και κάθε δεκαετία που περνούσε η επιστημονική γνώση αύξανε την ποσότητα των αμυλούχων τροφίμων που μπορεί να καταναλώσει ένας διαβητικός ασθενής.

Σήμερα, πλέον, η επιστημονική κοινότητα επιτρέπει την κατανάλωση υδατανθράκων και αμυλούχων τροφίμων στους διαβητικούς ασθενείς, εκπαιδεύοντάς τους παράλληλα πώς να καταμερίζουν τις τροφές αυτές στα γεύματα της ημέρας.

Δηλαδή, πλέον επιτρέπεται να καταναλώσουν οποιοδήποτε αμυλούχο τρόφιμο επιθυμούν (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια) αρκεί αυτό να καταναλώνεται σε μικρές ποσότητες σε περισσότερα των τριων γευμάτων ημερησίως και να είναι όσο γίνεται λιγότερο επεξεργασμένο.

Έτσι, είναι προτιμότερο οι διαβητικοί ασθενείς να καταναλώνουν ψωμί ολικής αλέσεως ή πολύσπορο αντί για λευκό ψωμί, ή να προτιμούν το καστανό ρύζι. Ακόμα και η κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να εισαχθεί στο διαιτολόγιο του διαβητικού ασθενούς, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες.

Η ανάγκη των διαβητικών ασθενών να απολαμβάνουν γλυκές γεύσεις χωρίς να επηρεάζεται το σάκχαρο στο αίμα τους οδήγησε τους επιστήμονες στην ανακάλυψη διάφορων γλυκαντικών ουσιών, υποκατάστατων της ζάχαρης, όπως παλαιότερα η σακχαρίνη, αργότερα η ασπαρτάμη και π ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, οι πάσχοντες του οποίου παρουσιάζουν αύξηση των τιμών της γλυκόζης (σακχάρου), είτε γιατί δεν παράγουν καθόλου ινσουλίνη είτε γιατί η ινσουλίνη που παράγουν δεν είναι αποτελεσματική.

Αρχικά θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στους τύπους διαβήτη. Υπάρχει ο διαβήτης τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης και ο διαβήτης τύπου 2 ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης. Στο διαβήτη τύπου 1 ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει καθόλου ινσουλίνη, ενώ στο διαβήτη τύπου 2 παράγεται μικρή ποσότητα ινσουλίνης, η οποία δεν επαρκεί για τις ανάγκες του οργανισμού.

Ποιες όμως είναι οι τροφές που αυξάνουν την τιμή του σακχάρου; Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το σάκχαρο το ανεβάζουν μόνο η ζάχαρη και τα τρόφιμα που την περιέχουν. Το σάκχαρο όμως δεν το αυξάνουν μόνο τα τρόφιμα αυτά. Το αυξάνουν όλες οι τροφές που περιέχουν σάκχαρα, δηλαδή υδατάνθρακες. Οι υδατάνθρακες αποτελούν συστατικό των τροφίμων που ανήκουν στην ομάδα των φρούτων, των λαχανικών, των γαλακτοκομικών προϊόντων όπου εξαίρεση αποτελούν όλα τα είδη τυριών και στην ομάδα του αμύλου (π.χ. ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτες κ.α.). Επομένως, υδατάνθρακες κρύβονται σε όλες τις τροφές εκτός από τα τυριά, το κρέας, τα λίπη και τα έλαια.

Άσχετα αν ο διαβήτης είναι τύπου 1 ή 2, οι υδατάνθρακες που θα καταναλωθούν θα πρέπει να μοιραστούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό που αλλάζει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη είναι ο τρόπος με τον οπ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η χρονική στιγμή του γεύματος είναι πάρα πολύ σημαντική για τα άτομα που χρειάζονται χορήγηση ινσουλίνης.

Η κατανάλωση του γεύματος πρέπει να συγχρονίζεται με τη φαρμακευτική αγωγή. Είναι πολύ σημαντική η συνεχής παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Η συχνότητα παρακολούθησης των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα βασίζεται στον τύπο του διαβήτη και στη συνολική θεραπεία.

Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 μπορούν να ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης μέχρι 8 φορές την ημέρα π.χ. πριν και μετά το πρωινό, το μεσημεριανό, το βραδυνό, πριν πέσουν για ύπνο ή και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό βοηθάει να εντοπιστούν καταστάσεις υπεργλυκαιμίας ή υπογλυκαιμίας.

Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα ανάλογα με τις συμβουλές του γιατρού τους (συνήθως 1-4 φορές την ημέρα). (ADA, 2002d).

Ενδεικτικές τιμές επιπέδων γλυκόζης στο αίμα:

• μικρότερη από 130 mg/dl πρίν το γέυμα
• μικρότερη από 160-180 mg/dl 2 ώρες μετά το γεύμα

Προκειμένου να αποφευχθεί η υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, είναι ωφέλιμη η κατανάλωση κάποιου σνάκ απο τα ισοδύναμα αμυλούχων ή φρούτων ή γάλακτος-γιαουρτιού.

Ο διαβητικός θα πρέπει να ακολουθεί μια ειδική και πολύ περιοριστική διατροφή

Λάθος. Σύμφωνα με τις τελευταίες διατροφικές συστάσεις, οι διαβητικοί μπορούν να ακολουθούν τις διατροφικές οδηγίες που ισχύουν για το γενικό πληθυσμό. Μισό πιάτο με πολύχρωμα λαχανικά χαμηλά σε υδατάνθρακες, ¼ του πιάτου άπαχο κρέας και το υπόλοιπο ¼ του πιάτου με υδατανθρακούχα τρόφιμα.

Ο όρος ‘διαβητική δίαιτα’ έχει αντικατασταθεί πλέον από την ‘υγιεινή μέθοδο του πιάτου’. Ένα πιάτο που βασίζεται στην παραπάνω φιλοσοφία περιέχει μέτρια ποσότητα υδατανθράκων, κορεσμένων λιπών και χοληστερίνης και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες. Θυμηθείτε: ο περιορισμός βρίσκεται πάντα στο μυαλό σας και όχι στο πιάτο σας. Απελευθερωθείτε από τις εμμονές των μεγάλων ποσοτήτων.

Τα υγιεινά τρόφιμα δεν ανεβάζουν τα επίπεδα του σακχάρου

Λάθος. Ακόμα και αν αποφεύγετε τα ανθυγιεινά γλυκά δεν θα αποφύγετε τις υψηλές τιμές με ένα μεγάλο μπωλ φρούτα. Τα τελευταία μπορεί να θεωρούνται υγεινά τρόφιμα εξαιτίας του πλούτου σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, αλλά δεν παύουν να αποτελούνται αποκλειστικά από υδατάνθρακες. Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να εντάσσονται στο διαιτολόγιό σας λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρο το ημερήσιο μενού αλλά και την ευαισθησία στην ινσουλίνη που εσείς παρ ... Διαβάστε περισσότερα »

βολή

Με τις σύγχρονες ινσουλίνες, αλλά και με τη γνώση των ισοδυνάμων υδατανθράκων, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και 2 μπορούν να επιτύχουν την άριστη ρύθμισή του και παράλληλα να έχουν μεγάλη ποικιλία καθημερινά στο διαιτολόγιό τους. Καθώς, όμως, η διατροφή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για τη σωστή ρύθμιση του διαβήτη, τι πρέπει να γνωρίζουμε για το διαιτολόγιό μας και πώς μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο και αποτελεσματικότερο;

Η ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη, εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, περιλαμβάνει την απώλεια βάρους, την άσκηση και την υγιεινή διατροφή (συνδυασμός και των τριών διατροφικών κατηγοριών με αναλογία). Τα συστατικά των τροφών είναι πρωτεΐνες (κρέας, ψάρι, τυρί, αβγό, γαλακτοκομικά), υδατάνθρακες -στους οποίους θα αναφερθούμε εκτενώς στη συνέχεια- και λίπη (κορεσμένα και ακόρεστα).

Είναι μύθος ότι οι διαβητικοί δεν πρέπει να τρώνε υδατάνθρακες. Αυτό το συμβούλευαν οι ιατροί πριν γίνει διαθέσιμη η ινσουλίνη, γιατί ήταν γνωστό ότι οι υδατάνθρακες αυξάνουν το σάκχαρο μεταγευματικά. Σήμερα, όμως, οι διαβητικοί μπορούν να απολαμβάνουν μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, που πρέπει να περιλαμβάνει και υδατάνθρακες.

Κωδικός... 'υδατάνθρακες'

< ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι μύθοι βρίσκονται παντού και μπορούν να δυσκολεύουν κατά κάποιο τρόπο τη ζωή μας. Ειδικά στο θέμα διαβήτη και διατροφής, υπάρχουν πολλοί μύθοι που πρέπει να καταρριφθούν, γιατί δημιουργούν στον ασθενή την αίσθηση της στέρησης και του περιορισμού επιλογής τροφών.

Μύθος: Η μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης προκαλεί διαβήτη.

Αλήθεια: Η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης δεν προκαλεί την εμφάνιση διαβήτη. Ο διαβήτης τύπου 1 οφείλεται κυρίως σε γενετικούς παράγοντες, ενώ ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ένας υπέρβαρος ή παχύσαρκος άνθρωπος έχει αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Η αύξηση του βάρους προέρχεται από αυξημένη πρόσληψη θερμίδων ανεξάρτητα όμως από το αν προέρχονται από τη ζάχαρη ή από λίπος.

Μύθος: Μπορώ να ρυθμίσω τη φαρμακευτική μου αγωγή, για να φάω ότι θέλω.

Αλήθεια: Αν λαμβάνετε ινσουλίνη, θα έχετε εκπαιδευτεί πόσες μονάδες θα πρέπει να πάρετε σύμφωνα με το είδος και την ποσότητα της τροφής π ... Διαβάστε περισσότερα »

Γράφει η Πολυξένη Κουτκιά – Μυλωνάκη, Ενδοκρινολόγος - Διαβητολόγος, Διευθύντρια Διαιτολογικού Τμήματος ΥΓΕΙΑ, τ. Λέκτορας Παν/μίου Χάρβαρντ, Ενδοκρινολογικού Τμήματος, Βοστώνη, ΗΠΑ, Certified in Endocrinology, Diabetes & Metabolism από την Αμερικανική Εταιρεία Παθολογίας, Certified Physician Nutrition Specialist

Μία στις είκοσι γυναίκες μπορεί να εμφανίσει σακχαρώδη διαβήτη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν στον οργανισμό στην κύηση. Η έγκαιρη και αποτελεσματική ρύθμισή του εξασφαλίζει την υγεία τόσο της εγκύου όσο και του νεογνού. Κλειδί σε αυτό είναι η προσεγμένη διατροφή.

Σακχαρώδης διαβήτης κύησης είναι η εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη (δηλαδή η αυξημένη γλυκόζη στο αίμα) για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης. Κατά μέσο όρο μία στις 20 εγκύους γυναίκες μπορεί να παρουσιάσει σακχαρώδη διαβήτη κύησης, χωρίς να γνωρίζει ότι έχει σακχαρώδη διαβήτη.

Η καμπύλη γλυκόζης της 1 ώρας με 50 γραμμάρια γλυκόζης γίνεται στις 24-28 εβδομάδες ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι ξηροί καρποί έχουν πλούσιες θρεπτικές ιδιότητες, είναι πλούσιοι σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα και ωμέγα 3, αποτελούν καλές πηγές φυτικών πρωτεϊνών και είναι πλούσιοι σε φυτικές ίνες, βιταμίνες και πολλά μέταλλα (ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο), ενώ έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Η συστηματική κατανάλωσή τους έχει συνδυαστεί με πρόληψη και αντιμετώπιση καταστάσεων. Για το λόγο αυτό η ενσωμάτωσή τους στην καθημερινή διατροφή μπορεί να βελτιώσει τη συνολική ποιότητα της διατροφής και έχουν τη δική τους θέση στην Πυραμίδα της Μεσογειακής διατροφής.

Δύο νέες μελέτες σχετικά με τα πιθανά οφέλη για την υγεία, από την κατανάλωση αμυγδάλων, έφεραν για μια ακόμα φορά στο προσκήνιο τη σημασία και τη διατροφική αξία γενικά, των ξηρών καρπών στο ΣΔ. Πιο συγκεκριμένα, οι μελέτες αυτές έδειξαν ότι συγκεκριμένοι ξηροί καρποί μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 στην καλύτερη διατήρηση της γλυκόζης στο αίμα τους, καθώς και στη ρύθμιση των επιπέδων χοληστερόλης.

Η μία από τις μελέτες, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό 'Metabolism', έδειξε ότι η κατανάλωση 30 γρ περίπου αμυγδάλων αμέσως πριν από γεύμα υψηλής περιεκτικότητας σε άμυλο οδήγησε 30 % μείωση των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης, σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, σε σύγκριση με μόλις 7 % μείωση στους μη διαβητικούς. Επιπλέον, μετά από ολονύκτια νηστεία, τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 προσθέτοντας αμύγδαλα στο γεύμα τους είχαν μια μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα μετά το γεύ ... Διαβάστε περισσότερα »

H MAC στη New York Fashion Week δημιούργησε μοναδικά στυλ μακιγιάζ για πλήθος σχεδιαστών, το καθένα με τη δική του προσωπικότητα που συμπλήρωνε τις δημιουργίες στα ρούχα.

1. Βάψτε τις βλεφαρίδες σας — Αν χρησιμοποιήσετε μόνιμη βαφή για τις βλεφαρίδες, για τις επόμενες έξι εβδομάδες δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε μάσκαρα. Το κόστος είναι περίπου δεκαπέντε ευρώ.

2. Πλέξτε τα μαλλιά σας — Πριν κοιμηθείτε πλέξτε τα μαλλιά σας. Το πρωί το μόνο που θα πρέπει να κάνετε είναι να τα λύσετε. Υπέροχα κύματα στη στιγμή, χωρίς κανένα κόπο.

3. Ξεχάστε το μακιγιάζ— Οι περισσότερες γυναίκες δεν χρειάζονται στην καθημερινότητά τους ένα ολοκληρωμένο μακιγιάζ. Βάλτε κονσίλερ στα σημεία που έχουν πρόβλημα και λίγη πούδρα.

Όσο κι αν αγαπάτε το τρέξιμο συνοδεία μουσικής, ώστε να σας δίνει ρυθμό και να σας διασκεδάζει καθ' όλη τη διάρκεια της προπόνησης, η μουσική με ακουστικά απαγορεύεται διά ροπάλου όταν τρέχετε το βράδυ. Το νυχτερινό τρέξιμο, αν και εξαιρετικά αγχολυτικό, είναι και αρκετά επικίνδυνο καθώς πρέπει να είστε συνέχεια σε επιφυλακή για περαστικά αμάξια και τυχών κινδύνους που μπορεί να παραφυλάνε στη πορεία. Θυσιάστε λοιπόν την παρέα του mp3 σας στον βωμό της ασφάλειας και απολαύστε έστω κι έτσι το τρέξιμό σας.

Γράφει ο Μιχαήλ Χριστοδουλίδης, Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Διευθυντής Οφθαλμολογικής Κλινικής, Ευρωκλινική Αθηνών

Το Intralase είναι η επαναστατική νέα τεχνολογία για τη δημιουργία της πρώτης φάσης της επέμβασης LASIK, τη δημιουργία του κερατοειδικού κρημνού. Μέχρι τώρα η δημιουργία του κρημνού γινόταν με τον μικροκερατόμο, ένα εξειδικευμένο όργανο κοπής του κρημνού με ειδική λεπτή λεπίδα. Με το intralase η δημιουργία του κρημνού γίνεται με τεχνολογία laser που έχει 100 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από τον μικροκερατόμο.

Πώς δημιουργείται ο κερατοειδικός κρημνός με την τεχνολογία INTRALASE;

Είναι μια διαδικασία που δουλεύει ‘από μέσα προς τα έξω’ με τεχνολογία laser. Στοχεύοντας το στρώμα του κερατοειδούς δημιουργούνται μικροσκοπικές φυσαλίδες οι οποίες ενώνονται και σχηματίζουν τον κερατοειδικό κρημνό. Μετά, ανασηκώνοντας τον κρημνό ο χειρούργος ακολουθεί την ίδια διαδικασία διαμόρφωσης του κερατοειδικού στρώματος με laser και επανατοποθέτησης του κρημνού στη θέση του.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του INTRALASE;

• Στατιστικά περισσότερο ... Διαβάστε περισσότερα »

Σήμερα υπάρχουν πολλές επιλογές για να διορθώσουμε τις διαθλαστικές ανωμαλίες (μυωπία, αστιγματισμό) του ματιού. Αυτές περιλαμβάνουν:

• Γυαλιά
• Φακούς Επαφής
• Θεραπεία με Laser
• Εμφυτεύματα ενδοφακών

Παρόλο που ιστορικά οι πιο κοινές μέθοδοι διόρθωσης της μυωπίας και του αστιγματισμού της περασμένης δεκαετίας θεωρούνται τα γυαλιά και οι φακοί επαφής, η θεραπεία με Laser και τα εμφυτεύματα ενδοφακών αντιπροσωπεύουν σήμερα τις πιο σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους διόρθωσης των διαθλαστικών λαθών.

Η θεραπεία με Laser, όπως το PRK και το LASIK, συνεπάγεται αφαίρεση ενός μέρους του κερατοειδικού ιστού, έτσι ώστε να μπορέσει ν’ ανασχηματιστεί. Ενώ οι θεραπείες αυτές είναι σε μεγάλο ποσοστό επιτυχείς, δεν είναι βέβαια αναστρέψιμες - σε περίπτωση που χρειαστεί - και δεν είναι κατάλληλες για όλους τους ασθενείς που έχουν μυωπία και αστιγματισμό.

Από την άλλη πλευρά, τα εμφυτεύματα ενδοφακών περιλαμβάνουν την προσθήκη φακού μέσα στο μάτι. Ο ενδοφακός τοποθετείται πάνω στην ίριδα, όπου και θα παραμείνει μόνιμα. Βέβαια, αυτή η διαδικασία είναι αναστρέψιμη και διορθώνει ένα ευρύ φάσμα διαθλαστικών λαθών. Γι αυτό και έρευνες έχουν δείξει ότι σήμερα πολλοί ασθενείς ταλαιπωρημένοι από τη μυωπία και τον αστιγματισμό επιλέγουν τη λύση των ενδοφακών.

 

 

... Διαβάστε περισσότερα »

Ο κερατοειδής (πρόσθια επιφάνεια του ματιού) προσλαμβάνει το φώς που εισέρχεται στον οφθαλμό και εστιάζει στον αμφιβληστροειδή (οπίσθια, φωτοευαίσθητη επιφάνεια του ματιού). Προβλήματα με το σχήμα του κερατοειδή μπορεί να σας δυσκολεύουν να δείτε καθαρά. Κατά την επέμβαση με λέιζερ, το λέιζερ διαμορφώνει το σχήμα του κερατοειδή σας. Αυτό επιτρέπει στον κερατοειδή να εστιάζει το φώς καλύτερα, έτσι ώστε η όρασή σας να είναι και πάλι φυσιολογική, χωρίς διόρθωση.

Στην μυωπία, ο οφθαλμός είναι μεγαλύτερος από το φυσιολογικό, με συνέπεια να μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στον κερατοειδή και τον αμφιβληστροειδή. Οι ακτίνες φωτός από τα μακρινά αντικείμενα εστιάζουν μπροστά από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα να φαίνονται θολερά.

Στην υπερμετρωπία, ο κερατοειδής είναι συνήθως πιο επίπεδος και ο οφθαλμός μικρότερος από το φυσιολογικό, με συνέπεια να μικραίνει η απόσταση ανάμεσα στον κερατοειδή και τον αμφιβληστροειδή. Οι ακτίνες φωτός από τα κοντινά αντικείμενα εστιάζονται θεωρητικά πίσω από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα και στην περίπτωση αυτή να φαίνονται θολερά.

Στον αστιγματισμό, ο κερατοειδής δεν έχει, συνήθως, τέλεια στρογγυλό σχήμα αλλά ελλειψοειδές, κάνοντας τόσο τα κοντινά όσο και τα μακρινά αντικείμενα να φαίνονται παραμορφωμένα σε ορισμένες κατευθύνσεις.

... Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι το γλαύκωμα;

Το γλαύκωμα είναι μια ομάδα σημαντικών παθήσεων των ματιών που προσβάλει περίπου το 2% του πληθυσμού, δηλ. ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Είναι μια νόσος, που δεν έχει συνήθως συμπτώματα και η οποία οδηγεί στην τύφλωση, εφόσον δεν διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Η πρόληψη, στην προκειμένη νόσο, αποκτά εξαιρετικής σημασίας χαρακτήρα.

Το γλαύκωμα, λοιπόν, είναι μια σοβαρή, χρόνια εξελικτική πάθηση του οπτικού νεύρου και των οπτικών ινών του ματιού, που οδηγεί σε μορφολογικές αλλοιώσεις στο οπτικό νεύρο και στο οπτικό πεδίο. 

Είναι μια ύπουλη ασθένεια, γιατί δεν έχει συμπτώματα (με εξαίρεση κάποιους τύπους γλαυκώματος όπως το οξύ γλαύκωμα) και όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα οι βλάβες είναι προχωρημένες και δυστυχώς μη αναστρέψιμες.

Είναι μια ασθένεια για την οποία μπορούμε να ελέγξουμε την εξέλιξή της με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.

Πού οφείλεται; Αιτιολογία, παθογένεια.

Το γλαύκωμα συνήθως εμφανίζεται μετά τα 40. Πιο συχνά παρουσιάζεται σε άτομα με ιστορικό γλαυκώματος στην οικογένεια. Είναι μια κληρονομική νόσος κατά 20%. Εμφανίζεται επίσης συχνότερα σε μύωπες, διαβητικούς και χρήστες κορτιζόνης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οφείλεται στη διαταραχή της ισορροπίας ανάμεσα στην παραγωγή και την αποχέτευση ενός υγρού (υδατοειδές υγρό) που φυσιολογικά παράγεται στο εσωτερικό του ματιού.

Η διαταρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι το SLT;

Το SLT προέρχεται από τα αρχικά Selective Laser Trabeculoplasty (Επιλεκτική Laser Τραμπεκουλοπλαστική). Το SLT είναι μια νέα, απλή, αποτελεσματική laser διαδικασία η οποία μειώνει την ενδοφθάλμια πίεση που σχετίζεται με το γλαύκωμα. Εφαρμόζεται στο ιατρείο ή στο οφθαλμολογικό κέντρο και δεν παίρνει παραπάνω από πέντε λεπτά.

Πώς λειτουργεί το laser;

Το SLT χρησιμοποιεί βολές φωτός χαμηλής ενέργειας που έχουν στόχο τη μελανίνη ή την χρωστική που βρίσκονται σε ειδικά κύτταρα στο πάσχων μάτι. Σε απάντηση, οι μηχανισμοί επούλωσης του σώματος πάνε να ξαναδημιουργήσουν αυτά τα κύτταρα. Η διαδικασία αυτή βελτιώνει την αποχέτευση του ματιού με συνέπεια να μειώνεται η πίεση. Τα διπλανά κύτταρα και οι υπόλοιποι ιστοί του ματιού δεν βλάπτονται.

Πονάει το SLT;

Όχι δεν πονάει και δεν υπάρχουν παρανέργειες που ανησυχούν.

Τι συμβαίνει κατά την διάρκεια της laser διαδικασίας;

Πριν από την θεραπεία, χορηγούνται σταγόνες για την προετοιμασία του ματιού και για ελαφρά αναισθησία. Μετά, οι βολές φωτός μεταφέρονται διαμέσου ενός ειδ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το γλαύκωμα στα παιδιά είναι διαφορετικό από την αντίστοιχη ασθένεια στους ενήλικες. Η αύξηση ενδοφθάλμιας πίεσης με φθορά του οπτικού νεύρου στα παιδιά μπορεί να προκληθεί από οφθαλμολογικές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως αφαίρεση του καταρράκτη ή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, από τραύμα στα μάτια, από φλεγμονές, κυρίως ιριδοκυκλίτιδα.

Σε συγγενείς οφθαλμολογικές ανωμαλίες (Axenfeld-Rieger, ανιριδία, Peters syndrome) υπάρχει γλαύκωμα λόγω ανώμαλου σχηματισμού της γωνίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το παιδί γεννιέται με γλαύκωμα και πρέπει να γίνει η διάγνωση άμεσα.

Επίσης, κάποιες άλλες ασθένειες (συγγενής ερυθρά ή σύνδρομο Sturge-Weber, ζάχαρο, σύνδρομο Marfan) συνδυάζονται συχνά με γλαύκωμα στους μικρούς ασθενείς. Οταν το γλαύκωμα έχει προκληθεί από μία από αυτές τις αιτιολογίες, ονομάζεται δευτερογενές γλαύκωμα. Το μεμονωμένο συγγενές γλαύκωμα στα παιδιά ονομάζεται πρωτογενές γλαύκωμα.

Το πρωτογενές γλαύκωμα είναι σπάνιο, αφού εμφανίζεται σε 1/10.000 παιδιά, κυρίως σε αγόρια. Η πάθηση είναι αμφοτερόπλευρη σε 75% των περιστατικών. Πολ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το γλαύκωμα θεωρείται ένα από τα βασικά αίτια απώλειας της όρασης, ιδιαίτερα στα ηλικιωμένα άτομα. Πρόκειται για μία νόσο του οπτικού νεύρου στο οποίο προκαλείται βλάβη από –συνήθως- την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Εαν το οπτικό νεύρο καταστραφεί σε όλη του την έκταση, προκαλείται τύφλωση.

Ωστόσο, η απώλεια της όρασης από το γλαύκωμα μπορεί να αποφευχθεί με την έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία της ασθένειας. Σύμφωνα με μια μελέτη από την Αυστραλία, οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν δισεκατομμύρια euro κατά τη διάρκεια των επόμενων 15 χρόνων, εάν επένδυαν κάποιο ετήσιο ποσό για την προληπτική αντιμετώπιση του γλαυκώματος.

Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ. Hugh Taylor, οφθαλμίατρο από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, και παρουσιάστηκε σε συνέδριο Γλαυκώματος στο Λονδίνο, τον Μάιο του 2005, αναφέρεται στον οικονομικό αντίκτυπο της απώλειας όρασης στην Αυστραλία. Οι δαπάνες για την αντιμετώπιση του γλαυκώματος στην Αυστραλία ανέρχονταν σε περίπου 90 εκατομμύρια euro τον περασμάνο χρόνο.

Δεδομένου ότι οι μισές από τις περιπτώσεις γλαυκώματος δεν ανιχνεύονται, ο Δρ Taylor ισχυρίζεται ότι οι αυστραλιανές και οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές υγειονομικές υπηρεσίες, θα έπρεπε να διπλασιάσουν το ποσό που ξοδεύουν σήμερα για την πρόληψη του γλαυκώματος.

Οι σχετικές ομοιότητες των συστημάτων υγείας στην Αυστραλία και την Ευρώπη, σημαίνουν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να είναι ενδεικτικά και για τις π ... Διαβάστε περισσότερα »

Το Γλαύκωμα είναι μία σχετικά συνηθισμένη αλλά πολύ σοβαρή οφθαλμική πάθηση που αποτελεί διεθνώς μία από τις πρώτες αιτίες τύφλωσης ή οπτικής αναπηρίας.

Το Γλαύκωμα περιλαμβάνει μια ομάδα οφθαλμικών παθήσεων που έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τη βλάβη του οπτικού νεύρου και την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση (ΕΟΠ). Η βλάβη του οπτικού νεύρου οδηγεί σταδιακά σε απώλεια του οπτικού πεδίου και αν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση. Εάν διαγνωστεί σε πρόωρη φάση, η αντιμετώπισή του είναι ανώδυνη, απλή και ανέξοδη.

Συχνότητα εμφάνισης Γλαυκώματος

• 1% μέχρι 40 ετών
• 2% μέχρι 60 ετών
• 3.5% μέχρι 70 ετών
• 4.5% >> των 80 ετών

Μεγάλη ελληνική επιδημιολογική μελέτη που έγινε στη Θεσσαλονίκη έδειξε ότι το 5,5% των ατόμων άνω των 60 ετών πάσχει από γλαύκωμα. Από αυτούς το 50% είναι αδιάγνωστοι.

[Topouzis F, Coleman AL, Harris A, Koskosas A, Founti P, Gong G, Yu F, Anastasopoulos E, Pappas T, Wilson MR. Factors associated with undiagnosed open-angle glaucoma: the thessaloniki eye study. Am J Ophthalmol. 2008;.]

Ενδοφθάλμια Πίεση (ΕΟΠ)

Το πρόσθιο ημιμόριο του οφθαλμού περιέχει ένα υγρό που μοιάζει με νερό, το υδατοειδές υγρό. Το υδατοειδές υγρό παράγεται και αποχετεύεται συνεχώς δημιουργώντας μια πίεση στο εσωτερικό του ματιού. Οι φυσιολογικές τιμές της ενδοφθάλμιας πίεσης διαφέρουν από άτομο σε άτομο αλλά κυμαίνονται μ ... Διαβάστε περισσότερα »

Νέες διαγνωστικές δοκιμασίες, νευροπροστασία, εμβρυονικά βλαστοκύτταρα και νέες χειρουργικές τεχνικές αποτελούν τις μελλοντικές εξελίξεις όσον αφορά το γλαύκωμα.

Το γλαύκωμα είναι σήμερα η δεύτερη πιο συχνή αιτία μη αναστρέψιμης τύφλωσης στον κόσμο. Το γλαύκωμα προκαλεί μια χρόνια προοδευτική και βραδεία εκφύλιση του οπτικού νεύρου του καλωδίου δηλαδή που μεταφέρει την οπτική πληροφορία από τον οφθαλμό προς τον εγκέφαλο. Η εκφύλιση αυτή του οπτικού νεύρου εξελίσσεται με τόσο βραδύ ρυθμό που πρακτικά οι ασθενείς δεν αντιλαμβάνονται την έκπτωση στην όρασή τους παρά μόνο σε πολύ προχωρημένα στάδια.

Το γλαύκωμα μπορεί να διαγνωσθεί με μια εμπεριστατωμένη οφθαλμολογική εξέταση και οι συνέπειές του στην όραση του ασθενούς να ελαχιστοποιηθούν στις περισσότερες περιπτώσεις με την κατάλληλη θεραπεία. Ακόμη όμως και στις αναπτυγμένες χώρες 50% περίπου των ασθενών με γλαύκωμα παραμένουν αδιάγνωστοι. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς να προσέρχονται για εξέταση ήδη με πολύ προχωρημένες και μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις στο οπτικό νεύρο, με σημαντικά περιορισμένη όραση και με λειτουργικά προβλήματα.

Η αυξημένη πίεση εντός του οφθαλμού (ενδοφθάλμια πίεση) είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για το γλαύκωμα και ο μοναδικός που επιδέχεται θεραπείας σήμερα. Η αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση από μόνη της συνήθως δεν προκαλεί συμπτωματολογία. Στο 1/3 όμως περίπου των ασθενών με ... Διαβάστε περισσότερα »

Για πολλές δεκαετίες το γλαύκωμα είχε ορισθεί ως αυξημένη πίεση εντός του οφθαλμού (ενδοφθάλμια πίεση) η οποία προοδευτικά οδηγεί σε απώλεια όρασης. Και για πολλά έτη οι επιστήμονες γνώριζαν την ανεπάρκεια αυτής της θεώρησης, διότι πολλοί ασθενείς με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ποτέ δεν αναπτύσσουν γλαύκωμα και επειδή 1 στους 3 ασθενείς με τη συγκεκριμένη νόσο έχουν φυσιολογικές ή ακόμα και χαμηλές πιέσεις εντός των οφθαλμών.

Τα τελευταία έτη η επιστημονική κοινότητα προσπαθώντας να διαλευκάνει τα παραπάνω ερωτήματα καθιέρωσε μια νέα θεώρηση της νόσου. Το γλαύκωμα δεν είναι απλά μια νόσος που αφορά αποκλειστικά τον οφθαλμό, είναι μια νευροεκφυλιστική πάθηση όπως η νόσος του Parkinson και η νόσος Alzheimer.

Και οι τρεις αυτές νόσοι αφορούν γηράσκοντες πληθυσμούς και σχετίζονται με την επιλεκτική προοδευτική απώλεια συγκεκριμένου τύπου νευρικών κυττάρων (νευρώνων). Η νόσος του Parkinson προσβάλλει κινητικούς νευρώνες, η νόσος του Alzheimer νευρικά κύτταρα που επιτελούν διανοητικές λειτουργίες και το γλαύκωμα νευρικά κύτταρα του οπτικού νεύρου που μεταφέρουν το οπτικό ερέθισμα από τον οφθαλμό στον εγκέφαλο. Ωστόσο, όσο πιο προσεκτικά μελετούμε τις νόσους αυτές τόσες περισσότερες ομοιότητες διαπιστώνουμε.

Ο σύγχρονος ορισμός του γλαυκώματος, μίας νόσου στην οποία αποδίδονται 8 εκατομμύρια περιπτώσεις τύφλωσης παγκοσμίως, έχει αλλάξει. Σήμερα η διάγνωση στηρίζεται σε δύο χαρακτηριστικά: εμφανείς αλλοιώσεις στο οπτικό νε ... Διαβάστε περισσότερα »

Το γλαύκωμα είναι μια ομάδα οφθαλμικών παθήσεων που προκαλούν βλάβη του οπτικού νεύρου. Είναι, δηλαδή, μια χρόνια εξελικτική νευροπάθεια που συνήθως συνοδεύεται από αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

Φυσιολογικό Οπτικό Νεύρο	Οπτικό Νεύρο με μικρή βλάβη
Οπτικό Νεύρο με μεγάλη βλάβη

Στάδια Όρασης Ασθενών με Γλαύκωμα

... Διαβάστε περισσότερα »

Επιδημιολογία

Η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β είναι πολύ συχνή, αφού προσβάλλει το 5% του πληθυσμού της γης (350.000.000 άτομα). Στη χώρα μας, η συχνότητα των 'φορέων' είναι περίπου 3%, ενώ είναι αυξημένη μεταξύ των οικονομικών μεταναστών (συνολικά υπολογίζεται σε 500.000 άτομα).

Τρόποι μετάδοσης

Η μετάδοση του ιού ηπατίτιδας Β γίνεται κυρίως παρεντερικά ή σεξουαλικά, δηλαδή με επαφή του ατόμου με μολυσμένα βιολογικά υγρά (αίμα, σπέρμα). O ιός δεν μεταδίδεται από μαγειρικά σκεύη, τουαλέτες ή γενικότερα με την κοινωνική επαφή. Συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού της ηπατίτιδας Β είναι:

• Ετεροφυλοφιλικές ή ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές επαφές με ασθενή με χρόνια ηπατίτιδα Β. Ο συνηθέστερος τρόπος μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Β στους ενήλικες.
• Ενδοοικογενειακή διασπορά. Μετάδοση από άτομα του ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος των μικρών παιδιών, που αποτελεί το σημαντικότερο τρόπο δημιουργίας των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β στη χώρα μας.
• Κάθετη μετάδοση (από τη μητέρα στο παιδί). Σήμερα όλες οι έγκυες μητέρες ελέγχονται για παρουσία ηπατίτιδας Β και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος λαμβάνονται ειδικά μέτρα που προλαμβάνουν τη μετάδοση του ιού στο νεογνό.
• Μεταγγίσεις αίματος ή παραγώγων του. Αυτός ο τρόπος μετάδοσης είναι σήμερα εξαιρετικά σπάνιος λόγω του συστηματικού ελέγχου των αιμοδοτών
• Χρήση ενδοφλεβί ... Διαβάστε περισσότερα »

Η κοινή χρήση στα σύνεργα αποτελεί παράγοντα υψηλού κινδύνου για μόλυνση από μολυσματικές ασθένειες, όπως η ηπατίτιδα Β και C. Σύμφωνα με στοιχεία του 2006, το 69,3% των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών, οι οποίοι έχουν κάνει κοινή χρήση ενός τουλάχιστον από τα σύνεργα, έστω και μία φορά στη ζωή τους έχουν μολυνθεί από τον ιό της ηπατίτιδας C. Αντίθετα, το 46,7% όσων δεν έχουν κάνει ποτέ κοινή χρήση εμφανίζουν αντισώματα στον ιό.

Ηπατίτιδα Β

Το 2006, στην Ελλάδα, τα ποσοστά μόλυνσης χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV), κυμαίνονταν μεταξύ 1,7% και 8,8%. Σύμφωνα με τα στοιχεία, πιο ευπαθείς εμφανίζονται οι άνδρες (4% έναντι 1,1% των γυναικών) και τα άτομα ηλικίας άνω των 34 ετών (5,4%).

Ηπατίτιδα C

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις (2004), περίπου το 2% του γενικού πληθυσμού της χώρας έχει χρόνια λοίμωξη με ηπατίτιδα C. Το μέγεθος του προβλήματος δεν μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια, επειδή, αφενός η πλειοψηφία των ασθενών είναι ασυμπτωματικοί, αφετέρου δεν υπάρχει συστηματική καταγραφή των κρουσμάτων σε εθνικό επίπεδο.

Σε γενικές γραμμές, ο επιπολασμός αντισώματος του ιού της ηπατίτιδας C (HCV) στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών είναι εξαιρετικά υψηλός, αν και υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις, τόσο ... Διαβάστε περισσότερα »

Το ουρικό οξύ, είναι μία ουσία που παράγεται στον οργανισμό κατά τον μεταβολισμό των πουρινών. Η αύξηση του ουρικού οξέως ονομάζεται ιατρικώς υπερουριχαιμία. Στην υπερουριχαιμία το ουρικό οξύ υπερβαίνει τα 7 mg/dl, στις μετρήσεις με ακριβείς μεθόδους ανίχνευσης. Στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες τα όρια είναι πιο χαμηλά, 6mg/dl.

Η αύξηση του ουρικού οξέως είναι συνήθης σήμερα και συχνά είναι εργαστηριακό εύρημα στο check up, χωρίς να συνυπάρχουν συμπτώματα.

H υπερουριχαιμία δύναται να είναι διατροφικής προέλευσης ή να οφείλεται σε απλούς μεταβολικούς παράγοντες, μπορεί όμως να συνδέεται με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, όπως μυελουπερπλαστικά νοσήματα, ψωρίαση, αιμόλυση, νεφρικά νοσήματα, υπέρταση, υποθυρεοειδισμό, υπερπαραθυρεοειδισμό, αλκοολισμό, χρόνιες στερητικές δίαιτες, σαρκοείδωση, παχυσαρκία, παρενέργειες φαρμάκων, τοξική δράση ουσιών. Συχνή είναι η παρεμβολή κληρονομικών παραγόντων.

Η υπερουριχαιμία, μπορεί να προκαλέσει ουρική αρθρίτιδα, βλάβες και λίθους στα νεφρά. Όλοι οι άνθρωποι δεν παρουσιάζουν την ίδια ευαισθησία στις βλαπτικές επιδράσεις της υπερουριχαιμίας, γι αυτό η απόφαση για θεραπεία με ειδικά φάρμακα τα οποία δεν στερούνται παρενεργειών και αυστηρή διαιτητική αγωγή, εξαρτάται από το αίτιο και τις πιθανές επιπτώσεις της σε κάθε άτομο χωριστά, όπως διαφαίνεται με σαφήνεια μετά από λεπτομερή ιατρική αξιολόγηση.

Σε πολλές περιπτώσεις ο πάσχων από υπερουριχαιμία πρέπει να αποφεύγει τα λιπαρά τρόφιμα, το αλκοόλ, ... Διαβάστε περισσότερα »

Αιθανόλη – Φαρμακοκινητική και Μηχανισμοί Δράσης

Η αιθανόλη καταναλώνεται με την μορφή οινοπνευματωδών ποτών γιά λόγους ευφορίας. Η περιεκτικότητα των οινοπνευματωδών σε αιθανόλη εκφράζεται σε όγκους επί τοις εκατό ή σε βαθμούς proof που είναι διπλάσιοι της περιεκτικότητας κατ΄όγκον. Το οινόπνευμα απαντάται εκτός από τα οινοπνευματώδη και σε άλλα προιόντα, συχνά σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις (50-99%) όπως αρώματα και αντισηπτικά, ουσίες που ευθύνονται γιά δηλητηρίαση από οινόπνευμα σε παιδιά.

Η αιθανόλη απορροφάται ταχέως από το πεπτικό και ενώ η απορρόφησή της επιταχύνεται επί παρουσίας νερού, επιβραδύνεται κυρίως από την ύπαρξη τροφής υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος. Επηρεάζεται επίσης από το είδος του ποτού και τη συγκέντρωσή του σε οινόπνευμα. Μέγιστα επίπεδα στο αίμα παρατηρούνται μετά από 30-60 λεπτά, από τη λήψη με άδειο στομάχι. Γιά δεδομένη δόση οινοπνεύματος, οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη συγκέντρωση αιθανόλης στο αίμα, ίσως λόγω λιγότερο έντονου φαινομένου πρώτης διόδου από το ήπαρ και λόγω μειωμένης δραστηριότητας της αλκοολικής δευδρογονάσης στον γαστρικό βλεννογόνο.

Η αιθανόλη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ ενώ λιγότερο από 10% αποβάλλεται αναλλοίωτη απο τους πνεύμονες, νεφρούς, δέρμα και κόπρανα και διαχέεται σε όλα τα υγρά του σώματος, ενώ διαπερνά τον αιματεγκεφαλικό φραγμό και τον πλακούντα.

Στον μεταβολισμό της συμμετέχουν τρία ενζυμικά συστήματα: η αλκοολική ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αντιμετώπιση της οξείας μέθης στον κωματώδη ή ληθαργικό ασθενή γίνεται στο ΤΕΠ  και στη συνέχεια στη ΜΕΘ και περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Α. Αξιολόγηση αεραγωγού και αναπνοής. Μπορεί να απαιτηθεί διασωλήνωση γιά προστασία αεραγωγού από εισρόφηση. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. 
Β. Τα γενικά μέτρα που εφαρμόζονται σε κάθε κωματώδη ασθενή:
• θειαμίνη (100 mg iv) γιά πρόληψη ή θεραπεία Wernicke.
• Επί υπογλυκαιμίας, 50 gr δεξτρόζης (100 ml διάλυμα D / w 50%) . Άν γιά οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτός ο άμεσος έλεγχος της τιμής της γλυκόζης, πρέπει να χορηγείται χωρίς καθυστέρηση σακχαρούχο διάλυμα. Καθώς δεν είναι ακριβώς γνωστή η επίδραση των υψηλών επιπέδων αιθανόλης στην ακρίβεια των μετρήσεων σακχάρου με ταινίες και σακχαρόμετρο, ίσως είναι προτιμότερο να δίνεται κατ΄αρχήν σε όλους τους ασθενείς γλυκόζη. Η ανταπόκριση στη χορήγηση γλυκόζης είναι άμεση και εντυπωσιακή επί υπογλυκαιμίας. Σε αυτή την περίπτωση, την αρχική δόση εφόδου ακολουθεί στάγδην έγχυση ενός διαλύματος D / W 10% με παράλληλη παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου. Η γλυκόζη πρέπει πάντα να έπεται της χορήγησης θειαμίνης, καθώς μπορεί να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα θειαμίνης και να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια Wernicke.

• ναλοξόνη 2 mg γιά το ενδεχόμενο παράλληλης λήψης οπιούχων. Σε παλαιότερη βιβλιογραφία υπάρχουν αναφορές γιά πιθανό όφελος από την χορήγηση ναλοξόνης σε κώμα από αιθανόλη. Αυτοί οι ισχυρισμοί δ ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κατατάσσει τον Αλκοολισμό στις χρόνιες ασθένειες.

Ο αλκοολισμός είναι μια προοδευτική (από την άποψη ότι πάει από το κακό στο χειρότερο όσο συνεχίζει κάποιος να πίνει), ανίατη (από την άποψη ότι δεν μπορεί ένας αλκοολικός να ξανα πιει κανονικά γιατί έχει χάσει πλέον τον έλεγχο του πόσο πίνει) και θανατηφόρα (είναι η τρίτη αιτία θανάτου στον κόσμο αλλά και στη χώρα μας) ασθένεια.

Πρέπει κανείς να τον λαμβάνει σοβαρά υπ΄ όψη του έστω κι αν νοιώθει ότι βρίσκεται στο αρχικό στάδιο.

Η εμπειρία μας, μας έχει διδάξει ότι ο αλκοολισμός αργά η γρήγορα εξελίσσεται ανεξέλεγκτα.

Η κατάληξη του είναι η τρέλα, η φυλακή και ο θάνατος.

Εμείς, οι Αλκοολικοί Ανώνυμοι πιστεύουμε ότι ο Αλκοολισμός δεν είναι κοινωνικό στίγμα.

Οι προσωπικές μας εμπειρίες δείχνουν ότι ο αλκοολισμός είναι μία σοβαρή σωματική, πνευματική και ψυχική ασθένεια.

Είχαμε οργανική ανάγκη να πίνουμε αλκοόλ, την ποσότητα του οποίου δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε.

Δεν γνωρίζαμε πότε (ή πως) να σταματήσουμε.

Πολλές φορές πίναμε ακόμη και όταν η λογική ή η θέληση μας έλεγε "όχι".

Σαν αλκοολικοί μάθαμε ότι η θέληση μόνο, όσο δυνατή κι αν είναι, δεν φτάνει για να μας κρατήσει μακριά από το ποτό.

Στο παρελθόν, προσπαθήσαμε με διάφορους τρόπους να ελέγξουμε τις ποσότητες που πίναμε.

Δώσαμε υποσχέσεις στον εαυτό μας και τους άλλους.

Ξεκινήσαμε να πίν ... Διαβάστε περισσότερα »

Διαγνωστικά κριτήρια και θεραπεία

Το αλκοόλ (αιθυλική αλκοόλη ή αιθανόλη) είναι φάρμακο και μάλιστα ισχυρά εξαρτησιογόνο ιδίως όταν καταναλώνεται για μεγάλη χρονική διάρκεια. Απορροφάται ταχέως από το στομάχι και διανέμεται γρήγορα σ’όλα τα υγρά του σώματος. Το 90-95% διασπάται από τα ένζυμα του ήπατος, ενώ το υπόλοιπο αποβάλλεται από τους πνεύμονες, τα ούρα και τον ιδρώτα.

Η γεύση, η οσμή και η ικανότητα των αλκοολούχων ποτών να προσφέρουν χαλάρωση και ευφορία τα κάνουν ιδαίτερα δημοφιλή στους καταναλωτές ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου και ειδικά σε περιόδους γιορτών.

Πόσο εύκολα περνάμε από την κοινή χρήση στην κατάχρηση και από εκεί στην εξάρτηση; Οι Ιάπωνες λένε ότι πρώτα το άτομο παίρνει ένα ποτό, μετά το ποτό παίρνει ένα ποτό και μετά το ποτό παίρνει το άτομο. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους: 40 εκατομμύρια αλκοολικοί στην Ευρώπη. Ανησυχητικά είναι τα αποτελέσματα ερευνών που δείχνουν τα νέα παιδιά να μπαίνουν με ‘αξιώσεις’ στο χορό του οινοπνεύματος, ενώ στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι το 40% των τροχαίων θανατηφόρων ατυχημάτων σχετίζεται με την κατανάλωση αλκοόλ.

Αλκοολισμός

Ο όρος αναφέρεται για πρώτη φορά από έναν Ολλανδό γιατρό στα τέλη της δεκαετίας του 1840, ενώ αναλύθηκε σε νόσο το 1972 από το γιατρό John Coakley Lettson. Αλκοολισμός σημαίνει δηλητηρίαση από αλκοόλ και παρουσιάζεται σε δύο μορφές, την οξεία και χρόνια μέθη. Στην οξ ... Διαβάστε περισσότερα »

Σαν στερητικό σύνδρομο από οινόπνευμα, σήμερα χαρακτηρίζουμε την κλινική εικόνα που εμφανίζεται όταν γίνει διακοπή λήψης οινοπνεύματος, ή απλά μείωση της προσλαμβανόμενης δόσης και εκφράζει αυξημένη συμπαθητική δραστηριότητα και απελευθέρωση νορεπινεφρίνης στον εγκέφαλο και στην περιφέρεια, ενώ η άμεση διαφορική του διάγνωση, γίνεται από λοιμώξεις του ΚΝΣ και την επιληψία.

Το στερητικό σύνδρομο στους αλκοολικούς εκφράζει φυσική εξάρτηση από το οινόπνευμα. Η εγκατάσταση φυσικής εξάρτησης προϋποθέτει κατανάλωση σημαντικών ποσοτήτων αιθανόλης για μεγάλο χρονικό διάστημα (συνήθως 5-10 χρόνια, αν και σε πολύ βαριά χρήση, και λίγοι μήνες μπορεί να είναι αρκετοί). Για την εμφάνιση του συνδρόμου δεν είναι απαραίτητη η πλήρης διακοπή της κατανάλωσης οινοπνεύματος. Αρκεί σημαντική μείωση της ημερήσιας χρήσης με πτώση των επιπέδων αιθανόλης στο αίμα κάτω από τα συνήθη επίπεδα. Σε χρόνιους αλκοολικούς έχουν έτσι αναφερθεί εκδηλώσεις στερητικού συνδρόμου με επίπεδα αιθανόλης στην περιοχή των 100 mg / dl ή και παραπάνω. Συχνά η εμφάνιση στερητικού συνδρόμου είναι αποτέλεσμα παρουσίας σοβαρής υποκείμενης νόσου (γαστρίτις, πνευμονία, τραύμα, εγχείρησ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οξεία Μέθη και Διαταραχές Ισοζυγίου Υγρών και Ηλεκτρολυτών

Άν και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να εμφανίσουν υποογκαιμία άτομα με οξεία μέθη, γενικεύσεις του τύπου 'κάθε αλκοολικός είναι αφυδατωμένος' είναι υπερβολικές και απαιτείται εξατομίκευση (1,17).

• Όσον αφορά στις ηλεκτρολυτικές διαταραχές οφείλονται σε εμετό, υποσιτισμό, διάρροια και αυξημένες απώλειες στα ούρα (1,8,17).
• Η υπομαγνησιαιμία είναι σοβαρό πρόβλημα σε πότες. Ο αλκοολισμός αποτελεί το κυριότερο αίτιο ένδειας μαγνησίου σε ενήλικες. Η υπομαγνησιαιμία ευνοεί την εμφάνιση μυοπάθειας και σπασμών καθώς και την εμφάνιση και συντήρηση υποκαλιαιμίας και υποφωσφαταιμίας (1, 8,17).
• Μπορεί να παρατηρηθεί υπασβεστιαιμία, συνήθως όμως η διόρθωση των ελλειμμάτων μαγνησίου διορθώνει και την υπασβεστιαιμία (1).
• Βαρειά υποφωσφαταιμία (< 1 mg / dl) μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες: ραβδομυόλυση, αιμόλυση και διαταραχές από το ΚΝΣ. Η ενυδάτωση και χορήγηση σακχάρου μπορούν να επιδεινώσουν τα ελλείμματα φωσφόρου σε αλκοολικούς (1,8,17).
• Αύξηση γαλακτικού οξέος που μπορεί να προκληθεί εξαιτίας: α) της εκτροπής τoυ μεταβολισμού γλυκόζης προς την αναερόβιο οδό (αποτέλεσμα αύξησης του λόγου NADH / NAD+) β) της ένδειας θειαμίνης, που έχει ως συνέπεια τον περιορισμό της εισόδου του πυρουβικού στον κύκλο του Krebs γ) της μειωμένης ηπατικής κάθαρσης του σχηματιζόμενου γαλακτικού που οφείλεται ... Διαβάστε περισσότερα »

Η αντιμετώπιση της οξείας μέθης στον κωματώδη ή ληθαργικό ασθενή γίνεται στο ΤΕΠ (ΠΛΑΙΣΙΟ ΙΙ) και στη συνέχεια στη ΜΕΘ και περιλαμβάνει τα ακόλουθα (Πιν. IV, V) :

Α. Αξιολόγηση αεραγωγού και αναπνοής. Μπορεί να απ ιτηθεί διασωλήνωση για προστασία αεραγωγού από εισρόφηση. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. (8)

Β. Τα γενικά μέτρα που εφαρμόζονται σε κάθε κωματώδη ασθενή (1,8,12,14):

• θειαμίνη (100 mg iv) για πρόληψη ή θεραπεία σ Wernicke.
• Επί υπογλυκαιμίας, 50 gr δεξτρόζης (100 ml διάλυμα D / w 50%) iv. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτός ο άμεσος έλεγχος της τιμής της γλυκόζης, πρέπει να χορηγείται χωρίς καθυστέρηση σακχαρούχο διάλυμα. Καθώς δεν είναι ακριβώς γνωστή η επίδραση των υψηλών επιπέδων αιθανόλης στην ακρίβεια των μετρήσεων σακχάρου με ταινίες και σακχαρόμετρο, ίσως είναι προτιμότερο να δίνεται κατ΄αρχήν σε όλους τους ασθενείς γλυκόζη. Η ανταπόκριση στην χορήγηση γλυκόζης είναι άμεση και εντυπωσιακή επί υπογλυκαιμίας. Σε αυτή την περίπτωση, την αρχική δόση εφόδου ακολουθεί στάγδην έγχυση ενός διαλύματος D / W 10% με παράλληλη παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου. Η γλυκόζη πρέπει πάντα να έπεται της χορήγησης θειαμίνης καθώς μπορεί να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα θειαμίνης και να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια Wernicke.
• ναλοξόνη 2 mg iv για το ενδεχόμενο παράλληλης λήψης οπιούχων. Σε ... Διαβάστε περισσότερα »