Η μπύρα είναι ποτό το οποίο παρασκευάζεται από ζύμωση της βύνης του κριθαριού, λυκισμού και νερού. Για την παρασκευή μερικών τύπων μπύρας επιτρέπεται επίσης η χρησιμοποίηση αντί για βύνη από κριθάρι, καθαρό καλαμοσάκχαρο ή τευτλοσάκχαρο ή βυνοσάκχαρο ή και αμυλοσάκχαρο. Ο λυκίσκος μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης σε σκόνη ή συμπυκνωμένος.
Το κριθάρι που προορίζεται για την παρασκευή της βύνης πρέπει να είναι υγιές και καλής βλαστικότητας και είναι τόσο αποδοτικό όσο πιο πολύ άμυλο περιέχει.
Το νερό που χρησιμοποιείται εις την ζυθοποιία, πρέπει να είναι πολύ καλής ποιότητας και τελευταία έχει μελετηθεί η ποσότητα των μεταλλικών αλάτων του νερού στην ποσότητα της μπύρας.
Μικρές ποσότητες αλάτων και σιδήρου και μαγγανίου δεν βλάπτουν αισθητικά, εάν όμως περιέχει Fe σε αυξημένη ποσότητα, προκαλούν κατά την παρασκευή της βύνης σκοτεινότερη χρώση αυτής. Αν και για να γίνει καλή μπύρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σκληρό και μαλακό νερό για τις ανοιχτόχρωμες μπύρες προτιμότερο είναι το μαλακό νερό.
Όταν υπάρχουν ανθρακικά άλατα δεν διαλύονται οι πρωτείνες όταν διαποτίζεται το κριθάρι και αργεί συγχρόνως και η διαπότιση. Τα μαλακά και φτωχά σε ανθρακικά άλατα νερά, παρέχουν βύνη του τύπου Pilsen, νερά μεγάλης σκληρότητας δίνουν βύνη τύπου Μονάχου και τέλος τα σκληρά και πλούσια σε γύψο νερά παρέχουν βύνη τύπου DORTMUND.

Παρασκευή μπύρας
Η βύνη καταρχάς αλέθεται με μύλους και μετά αναμιγνύεται με νερό και θερμότητα στους 72^οC-73^οC. Η κατεργασία αυτή έχει σκοπό να βοηθήσει την ΔΙΑΣΤΑΣΗ προς επιτέλεση της σακχαροποιήσεως του αμύλου και η μετατροπή αυτή είναι της τάξης 65%-75% περίπου σε μαλτόζη και το υπόλοιπο 25%-35% σε Δεξτρίνες οι οποίες έχουν σπουδαία σημασία για τη γεύση της μπύρας. Το ΖΥΘΟΓΛΟΚΟΣ που δημιουργείται, ανακατεύεται με λυκίσκο και βράζεται σε ειδικούς λέβητες. Με την κατεργασία αυτή, διαλύονται οι ρυτίνες και οι πικρές ύλες του λυκίσκου, σύγχρονα όμως επιτυγχάνεται και η απομάκρυνση του Η₂Ο, ώστε να παραχθεί η επιθυμητή ισχύς της αλκοολικής ζύμωσης. Ακολουθεί γρήγορη ψύξη του υγρού αυτού. Τέλος το υγρό πηγαίνει σε κατάλληλα δοχεία για να υποστεί ζύμωση.
Παλιά τα δοχεία αυτά ήταν από ξύλο, σήμερα όμως χρησιμοποιούνται από μπετόν, αργίλιο και χάλυβα. Με τη ζύμωση έχουμε μετατροπή της σάκχαρης σε αλκοόλη και ανθρακικό οξύ. Αναλόγως την ταχύτητα της ζυμώσεως έχουμε την γρήγορης ζύμωση μπύρα και την αργής ζύμωσης μπύρα. Οι ευνοϊκότερες θερμοκρασίες για την ζύμωση είναι 5^οC-6^οC για τις γρήγορες, ενώ για τις αργές 12^οC-20^οC. Επίσης οι ημέρες ζύμωσης κυμαίνονται από 2-10 ημέρες. Μετά τη ζύμωση η μπύρα μεταφέρεται σε μεγάλα δοχεία εναποθήκευσης που βρίσκονται σε μεγάλα υπόγεια των οποίων η θερμοκρασία πρέπει να διατηρείται με ισχυρά ψυκτικά μηχανήματα συνέχεια σε 0^οC-2^οC όπου η μπύρα παθαίνει μεταζύμωση, η οποία διαρκεί περίπου 1-4 μήνες (ωρίμανση). Έπειτα μεταφέρεται σε μικρά βαρέλια μετά από διήθηση.

Θρεπτική αξία
Η από υγιή συστατικά παρασκευασμένη μπύρα, είναι για υγιείς ανθρώπους ένα καλό ευφραντικό και λόγω της περιεκτικότητάς του σε υδατάνθρακες, φωσφορικό αλάτι και άλλες ύλες, αποκτά και μια θρεπτική αξία. Η υπερβολική πόση όμως της μπύρας μας επιφέρει τις ίδιες βλάβες στην υγεία όπως τα άλλα αλκοολούχα ποτά και συγχρόνως παχυσαρκία. Οι δυνατές μπύρες θεωρούνται σαν τονωτικό, οι ελαφριές μπύρες που είναι φτωχές σε αλκοόλη, θεωρούνται συνήθως αναψυκτικά και χωνευτικό ποτό.