Ο μαιντανός είναι ο γαστρονομικός δορυφόρος κάθε τροφής καθώς 'πάει' με όλα. Χωριάτικο μακεδονήσι ή πετροσέλινο είναι μερικές από τις ονομασίες του. Παράλληλα, φυτρώνει εύκολα και παντού: σε χωράφια, σε κήπους, ακόμα και σε μικρές γλάστρες φύεται, γνωστοποιώντας την παρουσία του και φωνάζοντας για την αναγκαιότητά του σε ένα καλό γεύμα.

Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένα από τα συστατικά του κώνειου που ήπιε ο Σωκράτης. Η δυναμωτική όμως δράση του μαϊντανού πρωτοαναφέρεται στα ρωμαϊκά χρόνια, όπου αποτελούσε αναπόσπαστο συστατικό χυμών που έπιναν Ρωμαίοι μονομάχοι.

Ο μαϊντανός σήμερα θεωρείται ένα εξαιρετικό μυρωδικό και η θρεπτική του αξία συνίσταται στην περιεκτικότητά σε αντιοξειδωτικά συστατικά και κυρίως των φλαβονοειδών apigenin και luteolin καθώς και των βιταμινών Α και C. Έρευνες σε ζώα έδειξαν ότι μειώνει την πίεση περισσότερο από 40%, ενώ στους ανθρώπους έχει δειχθεί ότι αυξάνει τη διούρηση.

Επίσης φαίνεται να ευνοεί την πέψη των τροφών, καθώς αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου χάρη σε ένα από τα κύρια αιθέρια έλαιά του που ονομάζεται myristicin. Σε αυτό οφείλεται και η ελαφρά παραισθησιογόνος δράση που του αποδίδεται.

Η myristicin έχει όμοια δομή με αυτή των αμφεταμινών και πιθανολογείται ότι σε αυτό οφείλονται κάποιες από τις ιδιότητές της. Ένα άλλο έλαιο που ονομάζεται apiole ευθύνεται για την αυξημένη κινητικότητα της μήτρας και πιθανολογείται ότι σχετίζεται με διαταραχές του κύκλου στη γυναίκα, σε μεγάλες δόσεις.

Τέλος, υπερβολές απαγορεύονται και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού για τον ίδιο λόγο. Αντιμικροβιακές και αντιρρευματικές ιδιότητες που του αποδίδονται δεν έχουν τεκμηριωθεί επιστημονικά.