Η ακμή προσβάλει κυρίως το πρόσωπο και σε μικρότερο βαθμό τη ράχη και το στήθος. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με ακμή παρουσιάζουν αυξημένη έκκριση σμήγματος (ΣΜΗΓΜΑΤΟΡΡΟΙΑ) και μάλιστα είναι αποδεδειγμένο ότι όσο λιπαρό είναι το δέρμα ενός ασθενούς τόσο μεγαλύτερη βαρύτητα έχει η ακμή του.
Σ' ένα δέρμα με ακμή μπορεί να βρούμε ποικιλία βλαβών, τις οποίες διακρίνουμε σε δύο κατηγορίες.

1. Μη Φλεγμονώδεις Βλάβες
Δηλαδή τους ΦΑΓΕΣΩΡΕΣ, οι οποίοι διακρίνονται με τη σειρά τους, στους:
Ανοιχτούς Φαγεσώρες "Μαύρο Στίγματα". Εμφανίζονται κλινικά σαν μαύρες βλάβες 0,5-3 mm διαμέτρου και για να αναπτυχθούν χρειάζονται μερικές εβδομάδες.
Κλειστούς Φαγεσώρες "Λευκά στίγματα". Εμφανίζονται κλινικά στην μία ελαφρώς ψηλάφηση λευκόχρους βλάβη διαμέτρου 1-3 mm που αντιστοιχεί σε ένα τριχοσμηγματογόνο πόρο παραγεμισμένο με κερατίνη.

2. Φλεγμονώδεις Βλάβες
Βλατίδες: Επιφανειακές βλάβες που χαρακτηρίζονται από ερύθημα και ελαφρά ευαισθησία.
Φλύκταινες: Επιφανειακές που η φλεγμονή συμβαίνει στο άνω τμήμα του τριγοσμηγματογόνου πόρου και διαρκεί λίγες ημέρες.
Βαθιές όπου η φλεγμονή συμβαίνει όχι στην επιδερμίδα αλλά στο χόριο. Η βλάβη είναι ευαίσθητη και διαρκεί περισσότερες ημέρες. 
Οζίδια: Βαθιές βλάβες που διαρκούν πολλές εβδομάδες.
Κύστες: Βαθιές βλάβες που δεν είναι πολύ συνηθισμένες αλλά όμως συμβαίνουν. (Κυστική Ακμή).
 
Σε πιο βαριές περιπτώσεις μπορεί να σχηματισθούν συρίγγια (μεταξύ των οζιδίων και των κύστεων) που προκαλούν δυσμορφία.
Στην εξέλιξή τους οι βλάβες της ακμής εξελίσσονται σε ουλές. Όσο βαρύτερη είναι η φλεγμονώδης βλάβη της ακμής τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα σχηματισμού ουλής.