Μια κήλη εμφανίζεται όταν ένα όργανο ή ιστός προβάλλει μέσω μιας οπής ή ενός αδύναμου σημείου του κοιλιακού τοιχώματος, δημιουργώντας μια προπέτεια (εξόγκωμα) την οποία ο πάσχων, σε αρχικά στάδια, αντιλαμβάνεται με την αφή και μόνον όταν βρίσκεται σε όρθια θέση. Προκαλεί πόνο, ο οποίος γίνεται εντονότερος με την άρση βάρους, μετά από κούραση, με το βήχα ή το φτέρνισμα.

Η αιτία δημιουργίας της είναι ο συνδυασμός πίεσης και αδύναμου σημείου, η πίεση δηλαδή ωθεί το όργανο ή τον ιστό να περάσει από το αδύναμο σημείο ή την οπή. Η πίεση μπορεί να προκληθεί από παχυσαρκία, εγκυμοσύνη, άρση βάρους, δυσκοιλιότητα και επίμονο βήχα, ενώ η αποδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος οφείλεται σε πλήθος παραγόντων, όπως π.χ. η υπερπροσπάθεια, η κακή διατροφή αλλά και γονιδιακά αίτια. Τέλος, μπορεί να δημιουργηθεί από τραυματισμό ή μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση.

Εάν το όργανο που προβάλλει είναι τμήμα του εντέρου υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί περίσφιξη που εάν δεν χειρουργηθεί άμεσα μπορεί να οδηγήσει σε ισχαιμία και νέκρωση του εντέρου. Γι’ αυτό, εάν ο πάσχων νοιώσει έντονο, οξύ και επίμονο πόνο πρέπει να απευθυνθεί άμεσα σε χειρουργό.

Όσον αφορά τα είδη των κηλών της ευρύτερης κοιλιακής χώρας, διακρίνονται, ανάλογα με το σημείο που εντοπίζονται ή την αιτία που την προκάλεσε σε :

• Επιγαστρική, η οποία προκαλείται από εξασθένιση των ιστών μεταξύ των μυών που βρίσκονται στη γραμμή στέρνου-ομφαλού.
• Ομφαλοκήλη, η οποία οφείλεται στη διάνοιξη του ομφαλικού δακτυλίου.
• Βουβωνοκήλη, η οποία οφείλεται στην πρόπτωση ενδοκοιλιακού οργάνου δια του έσω στομίου του βουβωνικού πόρου ή από κοντινό στο έσω στόμιο σημείο.
• Μηροκήλη, η οποία εμφανίζεται κάτω από τη βουβωνική χώρα, στο ριζομήριο, και αποτελεί πρόπτωση του σπλάχνου μέσω του μηριαίου δακτυλίου.
• Μετεγχειρητική κήλη, η οποία εμφανίζεται μετά από ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις και η πρόπτωση του οργάνου γίνεται μέσω της τομής προηγούμενης επέμβασης.
• Η κήλη των αθλητών, η οποία εμφανίζεται κυρίως σε επαγγελματίες αθλητές αλλά και «αθλητές του σαββατοκύριακου» που κάνουν απότομες στροφές του κορμού.

Ο πόνος εντοπίζεται στη βουβωνική χώρα, στον προσαγωγό ακόμα και στους όρχεις, επιδεινώνεται με το βήχα, το φτέρνισμα και γενικά με ό,τι προκαλεί ενδοκοιλιακή πίεση. Σε αρχικά στάδια ο πάσχων είναι σε θέση να αθλείται αλλά σταδιακά χάνει αυτή την ικανότητα.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κήλες, δεν δημιουργεί προπέτεια (εξόγκωμα) στο κοιλιακό τοίχωμα, αλλά είναι ένα σχίσιμο στον κοιλιακό μυ, γεγονός που κάνει δύσκολη τη διάγνωση. Η δυσκολία έγκειται και στο ότι πόνος στη βουβωνική χώρα μπορεί να προκληθεί από πλήθος προβλημάτων, όπως τραυματισμός στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, πάθηση στο ισχίο, στην κοιλιά ή στο ουροποιητικό σύστημα.

Μια ένδειξη ότι ο αθλητής πάσχει από το συγκεκριμένο είδος κήλης είναι ότι ο χρόνιος πόνος στη βουβωνική χώρα επιδεινώνεται μόνο κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας.

Για την θεραπεία της κήλης των αθλητών η αρχική επιλογή είναι συντηρητική με τη λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, ανάπαυση και φυσικοθεραπεία και αργότερα στην αποκατάσταση της φυσικής κίνησης του προσαγωγού, 6-8 εβδομάδες μετά τον τραυματισμό. Σε γενικές γραμμές όμως η συντηρητική αντιμετώπιση προσφέρει μόνο προσωρινή ανακούφιση του πόνου και η οριστική λύση δίνεται μόνο με εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση της περιτονίας και τοποθέτηση πλέγματος, η οποία γίνεται λαπαροσκοπικά μέσω 3 μικροτομών 5 χιλιοστών. Η διαδικασία είναι απλή, η νοσηλεία δεν ξεπερνά τη μία ημέρα και η πλήρης επανένταξη τις 6-8 εβδομάδες.

Όσον αφορά την χειρουργική αποκατάσταση κάθε είδους κήλης είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η λαπαροσκοπική μέθοδος υπερτερεί έναντι του ανοιχτού χειρουργείου, λόγω απουσίας μετεγχειρητικών φλεγμονών και λοιμώξεων και περιορισμού της πιθανότητας επανεμφάνισης της κήλης σε ποσοστό κάτω του 1%.

Παράλληλα ο ασθενής νοιώθει ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, νοσηλεύεται μόνο για μία ημέρα και η επάνοδος στις καθημερινές ασχολίες του είναι κατά πολύ συντομότερη απ’ ότι εάν υποβαλλόταν σε ανοιχτή επέμβαση.