Οι επαγγελματικές ασθένειες του δέρματος είχαν γίνει γνωστές από πολύ νωρίς. Ο Κέλσος, ο Agricola και ο Παράκελσος τον 16ο αιώνα και ο Ramazzini τον 17ο αιώνα περιέγραψαν ασθένειες του δέρματος που είχαν σχέση με την επαφή διαφόρων υλικών
Ο Ramazzini μάλιστα συνιστούσε καθαριότητα και προστατευτική ενδυμασία ως προληπτικά μέτρα. Στην αρχή του αιώνα μας ο Bonnerie στο Ινστιτούτο Finsen της Κοπεγχάγης τελειοποίησε την τεχνική των επιδερμικών δοκιμασιών (patch testing), συμπεριλαμβάνοντας και το σύστημα "batery" κατά την έρευνα της δερματίτιδας εξ επαφής.
Μεταξύ πολλών άλλων συμμετοχών κατά τον 20ο αιώνα, σημαντική υπήρξε η συμμετοχή του Άγγλου δερματολόγου Procure White με το βιβλίο του "Dermategoses or Occupational Affections of the Skin".
Η συχνότητα των επαγγελματικών ασθενειών του δέρματος είναι υψηλή στις βιομηχανικές χώρες. Στη Μεγάλη Βρετανία υπολογίζεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό του ετήσιου προϋπολογισμού καταβάλλεται για πληρωμές από την Κοινωνική Ασφάλιση όλων των εγγεγραμμένων ασθενειών ή τραυμάτων, που δεν είναι ατυχήματα, μεταξύ των οποίων όμως ένα μεγάλο ποσοστό κατέχουν οι επαγγελματικές δερματοπάθειες.
Η επαγγελματική λεύκη, η οποία μοιάζει με την κοινή λεύκη, είναι γνωστή από το 1940 ως επακόλουθο στην έκθεση ορισμένων μελανοτοξικών χημικών. Επεισόδια αυτής της ασθένειας σε μεγάλη έκταση αναφέρθηκαν στην Ρωσία και Ιαπωνία το 1962.
Μία δεκαετία αργότερα σημειώθηκαν παρόμοια επεισόδια σε Ευρωπαϊκές χώρες και η ασθένεια αυτή πολύ πρόσφατα συμπεριλήφθηκε στον πίνακα επαγγελματικών ασθενειών στην Αγγλία.
Για να αναγνωρισθεί μία δερματοπάθεια ως επαγγελματική χρειάζεται πρώτα η γνώση της πιθανότητας ότι μία δερματίτιδα θα μπορούσε να είναι επαγγελματική (ένα λεπτομερές εργασιακό ιστορικό μπορεί να βοηθήσει πολύ) και δεύτερον, η εμφάνιση ενός αθροίσματος ομοίων περιπτώσεων στον ίδιο εργασιακό χώρο θα πρέπει να θεωρείται ύποπτη.
Τρίτον είναι αναγκαία η ανασκόπηση της παλιάς και της τρέχουσας βιβλιογραφίας. Αν η έρευνα της βιβλιογραφίας δεν αποδώσει, τότε ο ερευνητής θα πρέπει να ψάξει προς νέους περιβαλλοντικούς κινδύνους.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ ΣΕ ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΑ
Ο γενικός γιατρός, ο οποίος αντιμετωπίζει ένα κλινικό πρόβλημα μπορεί ερευνώντας να ανακαλύψει ότι ένα άθροισμα από όμοιες περιπτώσεις εμφανίζονται στον χώρο εργασίας.
Αυτό μπορεί να τον κάνει να σκεφθεί την πιθανότητα μιας επαγγελματικής δερματοπάθειας. Παρακάτω περιγράφονται οι συνηθέστερες αιτίες που δημιουργούν σύνολα περιπτώσεων:

Παράσιτα ζώων
Είναι ένα συχνό πρόβλημα που κυμαίνεται από τους ψύλλους των γάτων ενός εργοστασίου μέχρι την ψώρα και άλλα παράσιτα.

Δερματίτιδες που οφείλονται σε φυσικές συνθήκες
Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο παρατηρείται οίδημα και ερυθρότητα μετά από έκθεση ολίγων λεπτών ή και περισσότερο από μία ώρα σε κάποια ουσία.
Σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος «σύνδρομο κνιδώσεων εξ επαφής», επειδή εκτός από το δέρμα παρατηρήθηκαν συμπτώματα και από το γαστρεντερικό, το αναπνευστικό και τα αγγεία.

Περιγράφονται τρεις τύποι:
Α) Μη ανοσολογική
Β) Ανοσολογική
Γ) Οφειλόμενη σε αβέβαιους μηχανισμούς
Η ανοσολογική κνίδωση εξ επαφής αναπτύσσεται προοδευτικά κατά τη χρόνια επαφή με κάποια ουσία. Πιθανές αιτίες είναι προϊόντα από ζώα και η παρασκευή πρωτεϊνούχων τροφών.
Στην περίπτωση αυτή διαγνωστική αξία έχουν οι δερματικές δοκιμασίες με αμυχή (scratch tests).
H Τρίτη μορφή της κνίδωσης εξ επαφής, όπου δεν είναι γνωστοί οι μηχανισμοί πρόκλησης παρατηρήθηκε κατά τη χρήση ενώσεων του αμμωνίου, το οποίο χρησιμοποιείται ως λευκαντικό τριχών, αλλά και σε φυσικές αιτίες, όπως είναι η έκθεση στον ήλιο και το νερό.