Οι συσκευές και τα εργαλεία τα οποία προκαλούν δονήσεις έχουν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό των μαλακών ιστών των άνω άκρων και προκαλούν αρθραλγίες, περισσότερο στους καρπούς και τους αγκώνες.
Τα άτομα που χρησιμοποιούν συσκευές πεπιεσμένου αέρα και αλυσοπρίονα παρουσιάζουν ακτινολογικά ευρήματα, όπως μικρές κύστες, κενοτόπια και οστεοπόρωση στα οστά του καρπού.

Τα ευρήματα αυτά είναι συνήθως συμπτωματικά. Οι δονήσεις προκαλούν επίσης το φαινόμενο του λευκού δακτύλου (Vibration induced white finger), το οποίο παρατηρείται σε επαγγέλματα όπου οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν εργαλεία πεπιεσμένου αέρα ή περιστρεφόμενα.
Σε μεγάλο κίνδυνο από δονήσεις είναι εκτεθειμένοι οι χρήστες αλυσοπρίονων, οι οποίοι είναι μια ομάδα εργαζόμενων που έχει μελετηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια.

Ο «λευκός δάκτυλος» που προκαλείται από δονήσεις για να αναπτυχθεί απαιτούνται πολλά χρόνια έκθεσης κατά κανόνα και συνήθως προηγούνται φαινόμενα πόνου και αιμωδίας των δακτύλων. Η λεύκανση αρχικά παρατηρείται σε 1 ή 2 δακτύλους κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αλλά όσο προχωρεί η κατάσταση, όλα τα δάκτυλα προσβάλλονται και η λεύκανση παρουσιάζεται χειμώνα και καλοκαίρι. Η κατάσταση έχει ταξινομηθεί σε στάδια για περιγραφικούς λόγους.
Ο μηχανισμός πρόκλησης του «λευκού δακτύλου» δεν είναι ακόμη γνωστός. Τα αρτηριογραφήματα τα οποία έγιναν σε προσβεβλημένα άτομα έδειξαν ότι τα εγγύς τμήματα των δακτυλικών αρτηριών μπορεί να αποφράσσονται, αλλά η απόφραξη σχετίζεται με την εκδήλωση «λευκού δακτύλου», μόνο στην έκταση που ο βαθμός απόφραξης επηρεάζει την αιματική ροή δια μέσου του δακτύλου.

Έτσι με τη μείωση της αιματικής ροής το δάκτυλο γίνεται πιο ευαίσθητο στο κρύο, αλλά μόνο το κρύο δεν προκαλεί «λευκό δάκτυλο».

Στάδια «λευκού δακτύλου» οφειλομένου σε δονήσεις

Ιστολογικώς οι φραγμένες αρτηρίες δείχνουν εκσεσημασμένη μέση υπερτροφία και ίνωση με μεγάλη πάχυνση του έσω χιτώνα και εκφύλιση του ελαστικού ιστού. Οι αλλαγές αυτές μειώνουν το μέγεθος του αρτηριακού αυλού, αλλά η τελική απόφραξη είναι αποτέλεσμα θρόμβωσης και οργάνωσης του θρόμβου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου «λευκού δακτύλου» η κυκλοφορία του αίματος στο δάκτυλο μειώνεται, αλλά όπως προαναφέρθηκε η αρτηριακή απόφραξη δεν προκαλεί λεύκανση του δέρματος και πιθανώς οφείλεται σε απώλεια αίματος από το υποτριχοειδικό φλεβικό πλέγμα.

Η αιματική ροή στις άκρες των δακτύλων μειώνεται στην έκθεση στο κρύο στους χρήστες εργαλείων που προκαλούν δονήσεις, άσχετα αν υποφέρουν από Λ.Δ.
Σε υγιή άτομα δεν παρατηρείται η επακόλουθη φάση αγγειοδιαστολής στο κρύο. Έχουν γίνει διάφορες υποθέσεις για να εξηγηθεί το φαινόμενο αυτό, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της τοπικής βιοχημικής ρύθμισης η οποία οφείλεται στην καταστροφή του αγγειακού τοιχώματος ή των νευρικών απολήξεων των δακτύλων.
Το γεγονός ότι η κατάσταση συνήθως εξελίσσεται ακόμη και όταν ο εργαζόμενος αλλάξει εργασία, συνηγορεί στο ότι η βλάβη είναι μόνιμη.

Η ερώτηση εάν η εξέλιξη του ΛΔ προκαλεί κλινικά συμπτώματα συνοδευόμενα με το φαινόμενο Raynaud είναι θέμα υπό συζήτηση. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν την επαγγελματική αιτιολογία ως καθορισμένη οντότητα και έχουν περιγραφεί τροφικές διαταραχές των χεριών συμπεριλαμβανομένης της γάγγραινας ως αποτέλεσμα της εργασίας.