Η συνηθέστερη πρόσβαση γίνεται από την εθνική οδό Τριπόλεως - Σπάρτης ακολουθώντας τη διαδρομή Καρυές - Βαρβίτσα - Βαμβακού ή τη διαδρομή Βρέσθενα - Μεγάλη Βρύση - Βαμβακού. Από τη Βαμβακού αρχίζει το σηματοδοτημένο από τον ΕΟΣ Σπάρτης μονοπάτι, που οδηγεί μετά από πορεία 1 1/2-2 ωρών, στο ορειβατικό καταφύγιο "Γεώργιος Παπαθεοδώρου - George Pierce" σε υψόμετρο 1450. Στο Καταφύγιο οδηγεί και αυτοκινητόδρομος (26 χλμ.). Από το Καταφύγιο βαδίζουμε 500 μέτρα περίπου στο δασικό δρόμο και συναντάμε τη σηματοδοτημένη διαδρομή για την κορυφή. Αρχικά κατηφορίζουμε, περνάμε από πηγή και ρεματιά και στη συνέχεια αρχίζουμε να ανεβαίνουμε σταθερά μέχρι να συναντήσουμε δασικό δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε (βόρεια) ως το τέλος του. Συνεχίζουμε σε μονοπάτι μέσα σε στενή ρεματιά για να καταλήξουμε στο οροπέδιο του Κάμπου (ως εδώ πορεία περίπου δυόμισι ωρών μέσα σε υπέροχο δάσος). Στο οροπέδιο βρισκόμαστε πια στην υποαλπική ζώνη με το λιβάδι και τα πολύχρωμα λουλούδια που το σκεπάζουν μόλις λιώσουν τα χιόνια. Μισή ώρα ακόμη ανάβαση χωρίς μονοπάτι στο γυμνό όγκο της κορυφής, που βρίσκεται δεξιά μας (ανατολικά), για να βρεθούμε στο ψηλότερο σημείο του Πάρνωνα.

Στοιχεία: Eλληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Σπάρτης

Η συνηθέστερη πρόσβαση γίνεται από την εθνική οδό Τριπόλεως - Σπάρτης ακολουθώντας τη διαδρομή Καρυές - Βαρβίτσα - Βαμβάκου ή τη διαδρομήΒρέσθενα - Μεγάλη Βρύση - Βαμβάκου. Απο τη Βαμβάκου αρχίζει το σηματοδοτημένο από τον ΕΟΣ Σπάρτης μονοπάτι, που οδηγεί μετά απο πορεία 1,5 -2 ωρών, στο ορειβατικό καταφύγιο "Γ. Παπαθεοδώρου" (George Pierce) σε υψόμετρο 1450. Στο καταφύγιο οδηγεί και αυτοκινητόδρομος (26 χλμ.).

Μπορεί κανείς να φτάσει στο καταφύγιο και από Τρίπολη - Άγιο Πέτρο. Περνώντας τον Άγιο Πέτρο από το δρόμο που περνά από την κεντρική πλατεία και ακολουθώντας τη διαδρομή αρχικά προς τη Μονή Μαλεβής, βρίσκει πινακίδα προς τα δεξιά προς Καταφύγιο ΕΟΣ. Από εκεί και αφού συνεχίσετε αρκετά σε επαρχιακό οδικό δίκτυο θα ξαναδείτε πινακίδα προς καταφύγιο δεξιά.

Από το καταφύγιο βαδίζεις για 500 μέτρα περίπου στο δασικό δρόμο για να συναντήσεις τη σηματοδοτημένη έναρξη της διαδρομής για την κορυφή.

Η σήμανση είναι πραγματικά πολύ καλή, ο ΕΟΣ Σπάρτης έχει κάνει άψογη δουλειά... ίσως να ήταν καλό να προστεθούν κάποια επιπλέον ταμπελάκια . 

Εδώ να αναφέρουμε ότι ο ΕΟΣ Σπάρτης έχει επίσης κάνει και άψογη σηματοδότηση του Ταϋγέτου, τόσο όσο αφορά το Ε4 όσο και το υπόλοιπο δίκτυο μονοπατιών του βουνού.

 

Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν τόσο ποια σήμανση ακολουθείτε για την κορυφή όσο και την ποιότητα της σηματοδότησης.

Το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το 33 το οποίο απ'ότι διάβασα στο oreivatein.gr ξεκινά από τον Άγιο Πέτρο, περνά από το καταφύγιο, δίνει πρόσβαση στην κορυφή και από εκεί κατηφορίζει προς τη Μονή Μαλεβής για να φτάσει μέχρι το Ακρωτήριο "Μαλέας", τον περίφημο Κάβο Μαλιά!

Αρχικά κατηφορίζεις, φτάνεις στο δρόμο που έρχεται από Άγιο Πέτρο και κάνεις αριστερά ακολουθώντας τη σήμανση και συναντάς πινακίδα του ΕΟΣ «προς ΚΡΟΝΙΟΝ», οπότε και περνάς κάθετα το δρόμο συνεχίζοντας να κατηφορίζεις.

Συνεχίζοντας, λοιπόν, την κατηφόρα συναντάς και περνάς κάθετα ένα ρέμα (απ’όπου και η φωτογραφία με το σακίδιο παραπάνω). Αυτό είναι το χαμηλότερο σημείο στο οποίο θα βρεθείς και πρέπει να έχει υψόμετρο περίπου 1200μ.

Βρέξε λίγο το πρόσωπό σου πάρε μία ανάσα γιατί από εδώ αρχίζει η σταθερή ανάβαση μέσα σε πανέμορφη ρεματιά μέχρι να συναντήσεις δασικό δρόμο.


Εδώ θα δεις σήμανση που σε οδηγεί αριστερά στο δρόμο τον οποίο ακολουθείς βόρεια ως το τέλος του. Η θέα από εδώ είναι φοβερή... αλλεπάλληλες πλαγιές κατάφυτες με έλατα.

Από το τέλος του δρόμου συνεχίζεις σε μονοπάτι το οποίο σε λίγο σε φέρνει σε ένα μικρό πλατώ, απ’όπου μπορείς να έχεις μία πρώτη θέα της κορυφής (αλλά μάλλον δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στην κορυφή από εδώ λόγω μεγάλης κλήσης).

Από αυτό το σημείο, το μονοπάτι που θα περπατήσεις κινείται μέσα σε στενή ρεματιά για να καταλήξεις σε πλατώ που συναντάς βγαίνοντας από τη ρεματιά στην οποία κινούταν το μονοπάτι. Εκεί θα δεις και να αρχίζει αγροτικός δρόμος, καθώς και διάφορες «καβάντζες» που έχουν φτιάξει οι ντόπιοι, όπως μία πέτρινη παράγκα, ένα κυκλικό τοιχάκι και ένα τραπέζι από πέτρες. Βεεεβαια... είναι φανερό.. εδώ έρχονται άνθρωποι...σκουπίδια και σημάδια από φωτιές ακριβώς κάτω από χαμηλά δέντρα είναι κάποια μικρά σημαδάκια της βλακείας που διακρίνει το «λογικό ων».

Η φωτογραφία δείχνει το πλάτωμα και στο βάθος διακρίνεται η Κορυφή.

 

Νομίζοντας ότι είχαμε φτάσει στο οροπέδιο του Κάμπου, από αυτό το σημείο εμείς επιχειρήσαμε την ανάβαση προς την κορυφή. Ανεβαίνοντας μέχρι εκεί που τελειώνει βλάστηση στη Μικρή Τούρλα επιχειρήσαμε να περάσουμε το διάσελο μέχρι την κορυφή, αλλά η συγκεκριμένη διαδρομή (από Δυτικά των δύο κορυφών) είναι σε αρκετά σαθρό έδαφος και θέλει μια κάποια εμπειρία και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου για να γίνει, οπότε γυρίσαμε. Αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Πάρνωνα.

Από συζήτηση με κατοίκους καταλάβαμε ότι η ενδεδειγμένη ανάβαση μάλλον ξεκινά από πιο μετά. Στο περίφημο οροπέδιο του Κάμπου, όπου κάποιος Αγιο-Πετρίτης μου εξιστόρησε πως στον «Πόλεμο» εκεί προσγειώνονταν Ντακότες... οπότε μάλλον πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο από το πλατώ που προανέφερα...

Σύμφωνα με το αρθράκι του ΕΟΣ λοιπόν, έχοντας φτάσει στο οροπέδιο του Κάμπου "βρισκόμαστε πια στην υποαλπική ζώνη με το λιβάδι και τα πολύχρωμα λουλούδια που το σκεπάζουν μόλις λιώσουν τα χιόνια. Από εκεί μισή ώρα ακόμη ανάβαση χωρίς μονοπάτι στο γυμνό όγκο της κορυφής, που βρίσκεται δεξιά μας (ανατολικά), για να βρεθούμε στο ψηλότερο σημείο του Πάρνωνα (Μεγάλη Τούρλα ή Κρόνιον, 1935 μέτρα)."