Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Λαέρκης (που δεν πρέπει να συγχέεται με το Λαέρτης) είναι γνωστός ένας από τους ευγενείς Μυρμιδόνεςκαι υπαρχηγούς του στρατού τους κατά τον Τρωικό Πόλεμο. Ο Λαέρκης ήταν γιος του Αίμονα και πατέρας του Αλκιμέδοντα, του τελευταίου ηνιόχου του Αχιλλέως. Ο Λαέρκης αναφέρεται στην Ιλιάδα (ραψωδία Π, στίχος 197, και ραψωδία Ρ, στ. 467).

• Με το όνομα Λαέρκης αναφέρεται και κάποιος χρυσοχόος τεχνίτης στην Πύλο (Οδύσσεια, ραψωδία γ, στ. 425).

Αφού είδε πια πως ο Οδυσσέας δεν γυρνούσε και στεναχωρημένος από τον θάνατο της Αντίκλειας, έφυγε από το παλάτι αφήνοντας την εξουσία στον εγγονό του Τηλέμαχο και πήγε να ζήσει στην εξοχή. Είχε μαζί του μόνο δυο υπηρέτες για να τον βοηθούν, επειδή ήταν πολύ γέρος. Επίσης, περνούσε όλη του την ημέρα σκάβοντας στα χωράφια, παρ' όλη την ηλικία του.

Στη ραψωδία ω της Οδύσσειας περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα με τον πατέρα του μετά τη Μνηστηροφονία και ο Λαέρτης πολεμάει στο πλευρό του γιου του κατά των ξεσηκωμένων (από τον θάνατο των μνηστήρων) Ιθακησίων. Για το λόγο αυτό η Αθηνά με ένα μαγικό λουτρό έκανε πάλι νέο το Λαέρτη. Ο Λαέρτης σκότωσε και τον Ευπείθη, πατέρα του Αντινόου. Πέθανε από φυσικό θάνατο σε βαθιά γεράματα.

Παραστάσεις του Λαέρτη σώζονται επάνω σε ελληνικό ανάγλυφο που βρέθηκε στη Ρώμη, επάνω σε ελληνιστικό αγγείο, όπου εικονίζονται ο Σίσυφος, η Αντίκλεια, ο πατέρας της Αντίκλειας, ο Αυτόλυκος και ο Λαέρτης. Επίσης πάνω σε μεγάλο κρατήρα, προερχόμενο από τη Λευκανία εικονίζονται οι γάμοι του Λαέρτη με την Αντίκλεια.

• Ο αστεροειδής 11252 Λαέρτης (11252 Laertes), που ανακαλύφθηκε το 1973 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από το ομηρικό αυτό πρόσωπο.
   Οι Λαιστρυγόνες είναι μυθικός λαός της Ελληνικής Μυθολογίας. Αναφέρονται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια ως κάτοικοι της (Τηλεπύλουπαραλιακής πόλης της Τυρρηνικής θάλασσας που ιδρύθηκε από τον πρώτο βασιλέα τους τον Λάμο (Λάμος, Lamus).

  Περιγράφονται ως ανθρωποφάγοι και γίγαντες που, υπό τον βασιλέα τους Αντιφάτη , κατέστρεψαν με πέτρες όλα τα πλοία του στόλου του Οδυσσέα, εκτός από ένα (αυτό του ίδιου του Οδυσσέα), που προσορμίστηκαν στον λιμένα τους.