Πως πρέπει όμως να αντιδράσετε;

Η Ψυχολόγος-Σύμβουλος Μελέτης, Ιφιγένεια Λαμπροπούλου εξηγεί:
 

Μέσα στην οικογένεια η πρώτη σας μέριμνα και πιο σημαντική είναι ο κανόνας "δεν κάνουμε κακό στους άλλους”. Αλλά ακόμα και όταν ο κανόνας καταπατάται, τότε:

Χρονόμετρο: το χρονόμετρο σε κάθε καβγά είναι πολύ βοηθητικό εργαλείο. Με το χρονόμετρο το παιδί νιώθει δίκαια, και μπορεί να αντιληφθεί ξεκάθαρα ότι πρέπει να περιμένει τη σειρά του. Επιπλέον, αποδεσμεύει τον γονιό από το να φανεί "ο κακός" αποφασίζοντας ποιανού η σειρά είναι.

Μείνετε εκτός του καβγά: Δεν χρειάζεται να παρεμβαίνετε κάθε φορά που τα παιδιά σας έχουν μία φιλονικία. Αν τα αφήσετε μόνα τους θα βρουν τρόπο να λύσουν τη διαφορά τους και να θέσουν μια μέση λύση που θα ικανοποιεί και τους δύο. Μη βιαστείτε να πείτε το όνομα κανενός, μην ζητήσετε εξηγήσεις, μην πάρετε το μέρος κανενός. Μόνο όταν υπάρξει χειροδικία, επιβάλλεται να επέμβετε υπενθυμίζοντας με σταθερότητα ότι "κανόνας της οικογένεια είναι ότι δεν χτυπάμε κανέναν, ποτέ και για κανένα λόγο" και να θέσετε αυστηρά τα όρια. Εάν οι χειροδικίες γενικά είναι επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά, τότε πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτείτε παιδοψυχολόγο προτού προκληθεί κάποιος σοβαρός τραυματισμός. Μην παίρνετε στα χαλαρά τέτοιες αντιδράσεις βίαιες. Σίγουρα υποβόσκουν θέματα που πρέπει να επιλυθούν το συντομότερο δυνατό.

Στείλτε τα σε διαφορετικό δωμάτιο. Εάν ο καβγάς φουντώνει και δεν βλέπετε φως στον ορίζοντα κι ας έχετε κάνει τεράστια προσπάθεια να τον αγνοήσετε, με ηρεμία στείλτε το κάθε παιδί σε διαφορετικό δωμάτιο να ηρεμήσουν και μην πείτε τίποτε παραπάνω πέραν του ότι χρειάζονται ένα διάλειμμα μεταξύ τους. Εάν πάλι τα στείλετε στο ίδιο δωμάτιο, τότε δικαιολογείστε αυτή σας την απόφαση .."όταν βρείτε τη λύση μπορείτε να βγείτε και να παίξετε μαζί ξανά".

Αφαιρέστε τους το αντικείμενο του καβγά: εάν ο τσακωμός δεν έχει προκληθεί από κάποια λεκτική προσβολή, αλλά λόγω κάποιου παιχνιδιού και ο καβγάς συνεχίζεται αυξητικά, τότε πάρτε τους το παιχνίδι ώστε να μην παίζει κανείς με αυτό. Έτσι δεν θα νιώσει κάποιο παιδί αδικημένο παρά τα όσα ακούσετε από αυτά ως αντίδραση.

Δώστε διαφορετικά δικαιώματα στο κάθε παιδί: Εάν τα παιδιά σας έχουν διαφορά ηλικίας και δεν είναι διδυμάκια, τότε σαφώς πρέπει να δώσετε περισσότερα πλεονεκτήματα στο μεγαλύτερο, και άλλα στο μικρότερο. Μην εξισώνετε τα δύο παιδιά μεταξύ τους και μην αναγκάζετε το μεγαλύτερο να παίζει συνέχεια με το μικρότερο ή να αποφεύγετε τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς του μικρού λέγοντας "είναι μικρούλι αυτό, μην του δίνει σημασία, δεν καταλαβαίνει". Εάν το κάνετε αυτό, να ξέρετε ότι αυτομάτως εσείς οι ίδιοι θέτετε το πρόβλημα μεταξύ των δύο παιδιών.

Ο καθένας τα δικά του: Δώστε το κάθε παιδί από ένα μεγάλο πλαστικό κουβά ώστε να βάλει μέσα τα δικά του παιχνίδια. Πρέπει το κάθε παιδί να έχει δικά του πράγματα τα οποία μπορεί να μοιραστεί εάν το θελήσει ή εάν του ζητηθεί και το αποφασίσει το ίδιο, ή πάλι ίσως και να μην θέλει να δώσει. Έτσι τα παιδιά σας θα διδαχθούν σιγά σιγά τον τρόπο που ζητάμε κάτι, πώς αντιμετωπίζουμε μία αρνητική απάντηση στο "θα μπορούσα να παίξω με το παιχνίδι σου;" θα μάθουν ότι για να παίρνουμε πρέπει και να δίνουμε ή ακόμα και ότι κάποιες φορές θέλουμε να μένουμε μόνοι μας ακόμα και στο παιχνίδι μας.

Αφήστε τα να θυμώσουν μεταξύ τους, είναι υγιές: Το να μαλώνουν, να θυμώνουν τα παιδιά σας μεταξύ τους, δεν χαλάει την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας, αντιθέτως, δείχνει πόσο υγιείς είναι οι σχέσεις. Θα μαλώσουν, τα τσακωθούν, δεν θα μιλιούνται...ε και; αν τους δώσετε το χρόνο θα είναι και πάλι αγαπημένα αδερφάκια, φίλοι και μια όμορφη ομάδα.

Επαινέστε... και αποσυρθείτε: Όταν τα παιδιά σας παίζουν όμορφα, δημιουργικά και με συνεργασία, επαινέστε τα. Όταν πάλι διαφωνήσουν, τσακωθούν, αγνοήστε τα μέχρι νεωτέρας.