Ο Χρήστος Πλούμης είναι από το 2005 ο πρόεδρος του Πανιωνίου/Αχιλλέα και επί ημερών του η ομάδα ανέβηκε στην Α1 κατηγορία της ΕΠΣΑ και φέτος διεκδικεί την άνοδο της στην πρώτη κατηγορία αφού βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα έχοντας κάνει ένα εντυπωσιακό σερί 12 νικών στην διαδρομή του πρωταθλήματος. Παιδί του Πανιωνίου που ήταν η ομάδα της γειτονιάς του αποφάσισε να μπει στο διοικητικό συμβούλιο μετά την συγχώνευση το 2004 και ένα χρόνο μετά να αναλάβει την προεδρία της ομάδας. Ο Χρήστος Πλούμης που θεωρείται από τους πιο υγιείς και πετυχημένους παράγοντες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μιλά στον «Κόσμο» για όλους και για όλα.
Στην διαδρομή των οχτώ χρόνων που διανύετε στον Πανιώνιο/Αχιλλέα έχετε μετανιώσει που αναλάβατε την προεδρία; Θεωρώ ότι οι χαρές είναι περισσότερες από τις πίκρες και δεν το έχω μετανιώσει που ανέλαβα την προεδρία. Δεν σε υποχρεώνει κανένας να ασχοληθείς. Επέρχεται κόπωση αλλά δεν το έχω μετανιώσει.
Είναι δύσκολο να είσαι πρόεδρος σε ερασιτεχνικό σωματείο; Εκτιμώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί ασχολούνται πολλοί λίγοι άνθρωποι με ερασιτεχνική ομάδα. Τα πράγματα που έχεις να ασχοληθείς είναι πάρα πολλά και στη μέση της διαδρομής μένεις σχεδόν μόνος σου.
Με την οικονομική κρίση που υπάρχει, αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας για εσάς; Βέβαια δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Εμείς είμαστε μια ομάδα που το πρωτάθλημα δεν είναι αυτοσκοπός. Εκπροσωπούμε μια γειτονιά από τις μεγαλύτερες στην Πάτρα και ποδοσφαιρικά με βαριά ιστορία. Θεωρώ ότι κοινωνικά έχει να προσφέρει πολλά παίζοντας στην μεγαλύτερη κατηγορία. Η άνοδος για τον Πανιώνιο/ Αχιλλέα έχει μεγαλύτερη σημασία, αν επιτευχθεί , γιατί όντως είναι μια ομάδα με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό όλα τα χρόνια που είμαι πρόεδρος.
Τις εξελίξεις στην Ένωση και τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις στο διοικητικό συμβούλιο πως τις σχολιάζετε; Δεν πρέπει να είμαστε μηδενιστές. Η κριτική είναι εύκολη όταν είσαι έξω από τις διαδικασίες. Όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται τώρα ή ασχολήθηκαν παλιότερα έχουν την προσφορά τους με τα λάθη τους, τις ελλείψεις τους, τις μικρότητες τους. Άλλωστε έτσι λειτουργεί η κοινωνία μας. Χρειάζεται όμως αναδιάταξη δυνάμεων, περισσότερη συλλογικότητα να προβάλουμε το εμείς και όχι το εγώ, να παραμεριστούν εγωκεντρικές νοοτροπίες και ο καθένας από το μετερίζι του να συμβάλει στο καλύτερο αποτέλεσμα. Το επιτάσσουν άλλωστε οι εποχές που διανύουμε.
Πρέπει να έρθουν νέα πρόσωπα στην Ένωση; Εσείς σκέφτεστε να ασχοληθείτε; Πρέπει να έρθουν νέα πρόσωπα. Δεν «σκοτώνεις» τους παλιούς και η εμπειρία αυτών είναι χρήσιμη, αλλά πρέπει να ασχοληθούν νέοι άνθρωποι. Προσωπικά θα μου άρεσε να ασχοληθώ με την Ένωση με τις προϋποθέσεις που ανέφερα. Όταν έρθει ο καιρός θα δούμε αν θα υπάρξουν αυτές οι συμμαχίες να κάνουν το κλικ για την συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες.
Τι σημαίνει για την ομάδα σας η παρουσία του Πέτρου Λεβεντάκου στην τεχνική ηγεσία; Είναι τιμή για την ομάδα μου που έχει στα αποδυτήρια μια ποδοσφαιρική προσωπικότητα σαν τον Πέτρο Λεβεντάκο. Η συνεργασία μας είναι άψογη και πραγματικά τον ευχαριστώ από καρδιάς. Τιμή είναι ακόμα η συνεργασία που έχουμε με την Ακαδημία ποδοσφαίρου Πρότυπο του Τόφαλος στα Μποζαΐτικα . Είμαστε άλλωστε στην διαδικασία επέκτασης αυτής.
Την απόφαση για την διακοπή του πρωταθλήματος που έγινε πως την σχολιάζετε; Θεωρώ ότι ήταν μια λανθασμένη κίνηση για δυο λόγους. Πρώτον: Έδωσαν μια εξήγηση πως εκτονώθηκε η κατάσταση. Δεν είδα ότι υπήρχε πρόβλημα πουθενά. Νομίζουν ότι επειδή 10 -20 άνθρωποι δημιουργούν το πρόβλημα και το ζούμε στην καθημερινότητα μας γιατί εμείς ασχολούμαστε, νομίζουν ότι όλη η κοινωνία ασχολείται με αυτό. Είναι λάθος. Με την διακοπή όλοι ρώτησαν και έμαθαν τι έγινε. Δεύτερον: Ποιους τιμωρούν; Τιμωρούν εμένα και άλλους 20-30 παράγοντες που δεν έχουμε δημιουργήσει πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να μαζέψεις την ομάδα σου για δυο εβδομάδες. Το βλέπω ως τιμωρία των υγιών παραγόντων που είναι οι περισσότεροι στον χώρο . Ήταν απόφαση εν βρασμώ χωρίς να προσφέρει τίποτα.
Κάνατε ένα φοβερό σερί 12 νικών. Το περιμένατε; Έχουμε ένα φοβερό κλίμα στα αποδυτήρια. Είμαστε πραγματικά μια οικογένεια με πολύ καλά παιδιά (ποδοσφαιριστές), όχι βεντέτες. Είμαστε μια ομάδα που μαζευόμαστε καθημερινά στις προπονήσεις και με την συμβολή του Πέτρου Λεβεντάκου δεν είναι έκπληξη αυτό το σερί νικών. Θεωρώ δε, ότι μένοντας προσανατολισμένοι σε αυτό το στόχο μπορούμε να το ξανακάνουμε στον δεύτερο γύρο.
Είναι κούρσα για δυο, Λιμνοχώρι και Πανιώνιο/Αχιλλέα, το φετινό πρωτάθλημα; Είναι και άλλες ομάδες που είναι στην διαδικασία της ανόδου. Δεν έχει τελειώσει τίποτα. Θα γίνει μάχη ως το τέλος. Σίγουρα η διαφορά που έχουν χτίσει οι δυο ομάδες τους δίνει ένα προβάδισμα. Υπάρχουν όμως η Περιβόλα, ο Αιγέας/ Άρης και η Θύελλα Αιγίου που είναι ανταγωνιστικές ομάδες βάσει της βαθμολογίας. Πιστεύω ότι το πρωτάθλημα δεν θα κριθεί στο μεταξύ μας ντέρμπι. Είναι πολλά τα παιχνίδια, μένουν ακόμα 15 αγωνιστικές.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας είναι το πιο δύσκολο. Συμφωνείτε; Είναι δύσκολο, είναι ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Δεν υπάρχουν διαφορές με την πρώτη κατηγορία . Είναι πρωτάθλημα μαμούθ με 34 αγωνιστικές. Πιστεύω ότι πέτυχε η Ένωση που θέσπισε το πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας. Είναι πρωτάθλημα σχεδόν εξίσου ανταγωνιστικό με την Α κατηγορία, είναι πρωτάθλημα που βλέπεται.
Υπάρχει βοήθεια από την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Δεν υπάρχει καμία βοήθεια από πουθενά και αυτό που θέλω να πω σε ότι έχει σχέση με τον όρο Πολιτεία και όλοι οι θεσμοί που την ακολουθούν , Δήμος, Περιφέρεια, δεν υπάρχει καμία βοήθεια ούτε στα γήπεδα, ούτε στις εγκαταστάσεις, κενό γράμμα. Ένα παράδειγμα θα αναφέρω που έχουμε κουραστεί να το λέμε και το θεωρώ ντροπή. Αγωνίζονται έξι ομάδες στο γήπεδο του Ρίου και δεν υπάρχει πρόνοια κυρίως από τον αθλητικό τομέα του Δήμου Πατρέων να μπει ένα αποδυτήριο, ένα κοντέινερ να μπορούν να αλλάζουν οι ομάδες. Κάθονται στο κρύο, στην παγωνιά και αλλάζουν για να γίνονται οι αγώνες.
Τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης βοηθάνε; Χορηγοί υπάρχουν; Υπάρχει βοήθεια. Ο Βασίλης Παπαχρονόπουλος, ο Γιάννης Σαμιώτης, ο Διονύσης Μπαλαφούρης, ο Χρήστος Νικολόπουλος, πρώην πρόεδρος του Αχιλλέα, ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος, παλιός παίκτης της Αγυιάς, ο γραμματέας Νίκος Κοκκόσης θεωρώ ότι είναι άνθρωποι που προσφέρουν. Είναι στο συμβούλιο, είναι κοντά στην ομάδα. Υπάρχουν και πατεράδες παιδιών ο Σάκης Σταμπολίτης, ο Κώστας Μπακούρος, ο Νίκος Αμαντέους που βοηθάνε και προσφέρουν αυτό που μπορούν. Και κάποιοι χορηγοί είναι κοντά στην ομάδα όπως το ζαχαροπλαστείο Ζουμ Σερί, η ψησταριά Πλατεία του κ Σέρρου, το καφέ INSIDE του Βασίλη Βασίλη Πετράτου, ο Αλέξανδρος Καλλέργης και το ασφαλιστικό γραφείο του Γιώργου Κυριαζή.
Είναι βαριά η κληρονομιά να είστε πρόεδρος σε μια ιστορική ομάδα; Νομίζω πως είναι αλλά δεν με τρομάζει αυτή η κληρονομιά. Η Αγυιά είναι μεγάλη συνοικία, μια συνοικία από τον Άγιο Διονύσιο έως τα Μποζαΐτικα. Ξέρω τι κάνω, λειτουργούμε με υγεία με χαμηλούς τόνους και το μόνο που θέλουμε είναι να βοηθήσουμε την γειτονιά μας.
Το προσωπικό στοίχημα ποιο είναι; Να γίνει επιτέλους το ιστορικό γήπεδο του Αχιλλέα και να δω μέσα σε αυτό 50 παιδιά από τα σχολεία της περιοχής να ασχολούνται με τον αθλητισμό και την ομάδα μας.
