Παράξενο το δώρο που δεν ξέρεις τι να το κάνεις!

Ανάσα που γράφετε στο κρύο του χειμώνα, γυρίζει τα καλοκαίρια σαν δροσιά, ξεκουράζεται μαζί με τη γη το φθινόπωρο και συ να τη φυλάς για μια άνοιξη που σε πληγώνει, γιατί ποτέ δεν μοιάζει σαν τη πρώτη!

Ο έρωτας πότε πάει με το χρόνο, πότε τον μάχεται. Πλάνη, μεθύσι και βάλσαμο, μη καθησυχαστείς. Ξεχνιέται εύκολα κει που νομίζεις ότι είναι δύσκολος, μη φοβηθείς. Οι αγάπες  όμως μεγαλώνουν όταν εσύ μικραίνεις, αλλά αυτό το μαθαίνεις με τον καιρό και μόνος σου!

Ξεχασμένο τραγουδάκι σου'ρχεται  στο μυαλό και συχνά αναδεύει τα χείλια  κι ακούγεται  η ευχή! Τίποτα δεν χαρίζεται, παρά μόνο η τύχη! Το όνειρο δεν υπόσχεται, μόνο ελπίζει! Ποιος είπε το ψέμα και ποιος την αλήθεια; Ο ποιητής , ο προφήτης, ο μάρτυρας; Ο κλέφτης, ο μωρός η το παιδί που σου χαμογέλασε; 

 Όσα και να σου πουν πάντα  κάτι θα μένει μυστικό που θα ψάχνεις με πάθος.

Σ' ένα καημό ταξιδεύει το αύριο και συ μου σηκώνεις ανέμελα τους ώμους: «Είμαι φτιαγμένος να ζω»  είπες.