Έρως τακερός. Αυτός που λειώνει τις ψυχές. Έρως διφυής. Ο έρωτας με τις δύο φάσεις. Αυτός που βλαστάνει στο δίπολο του αρσενικού και του θηλυκού. Έρωτας πανάρχαιος, παντός πλάσματος και διαχρονικός.

Ερωτευμένοι όλων των φυλών, των εθνών και κάθε ηλικίας φιληθείτε. Σήμερα γιορτάζετε. Η στήλη για μια τρυφερή καρδούλα, τρυπημένη από το βέλος του έρωτα, σας προσφέρει έναν ύμνο, σ’ αυτή την αρχέγονη αίσθηση, που ποτέ δε θα χάσει τη λάμψη και τη δύναμή της. Ο Έρωτας σύμφωνα με τη Μυθολογία μας, ήταν γιός του Άρη και της Αφροδίτης. Γι’ αυτό και κλείνει μέσα του τα χαρακτηριστικά των γονιών του. Την ακατάσχετη δύναμη και ορμή του πατέρα του. Αλλά και το κάλλος της μητέρας του. Πολιτικά και ιστορικά έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή των Μεγάλων. Ο Δίας και η Ήρα, ο Πάρης και η Ελένη, ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα κ.ά. υπήρξαν τα μεγάλα θύματά του. Αναστατώνει τις ψυχές και γίνεται αιτία μεγάλων καταστροφών, αλλά και μεγάλων επιτευγμάτων.

Έρως ανίκατε μάχαν

ως και στον πλούσιο άνθρωπο

και στην καλύβα μπαίνεις

κι ούτε κανείς αθάνατος

εγλύτωσε από σένα

(Σοφοκλής, Αντιγόνη)

Δυστυχής ο ανέραστος. Στερημένος. Ανεκπλήρωτη ζωή. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί, πώς δεν φέρει έστω και μια μικρή πληγή, από το γλυκύτατο του έρωτος το βέλος; Αυτός ροδίζει την ψυχή μας. Έκφραση απόλυτης ευτυχίας και ευδαιμονίας. Θωρακίζει τη ζωή μας, με δύναμη. Με ευτυχία. Με μια απέραντη ολβιότητα. Όταν μάλιστα του καταλογίσουμε και τον ρόλο του στη διαιώνιση των ειδών... Ε, τότε ελάτε να φωνάξουμε όλοι μαζί:

«Έρως ανίκατε μάχαν...». Ο ποιητής τα βάζει μαζί του.

«Τι είναι κι αυτός ο έρως

τι τούψαλαν το όντι

εκείνος είναι η αιτία

να μας πονά το δόντι

Ενώ χαλούν ντουνιάδες

εκείνος το χαβά του

χωρίς ποτέ καθόλου

ν’ ανοίξουν τα στραβά του

ακούραστος τοξεύει

καρφιά βελόνες βέλη

και πού, εκείνα πάνε

κουκούτσι δεν του μέλλει».

Και ο Τσιφόρος μας λέει: «Ο Έρωτας! Κι ας τον απαγορεύουν οι ηθικολόγοι, κι ας βγάζουν φετφάδες, περί πυρός εξώτερου και τρομερών εθίμων. Ό,τι να κάνουμε τίποτε δεν μπορεί να καταργήσει, τον φυσικό Νόμο της ανανέωσης. Ο Έρωτας είναι Νόμος Θεού και το φρενάρισμά του, είναι μια απέραντη βλακεία των ανθρώπων».

Γιορτάστε λοιπόν χαρούμενοι. Ερωτευθείτε. Πάρτε αδίστακτα μέρος στο ξεφάντωμά του. Αφήστε τους γκρινιάρηδες στην γκρίνια τους. Τους ζηλιάρηδες στη ζήλεια και το φθόνο τους. Τους δειλούς στους φόβους τους. Αφήστε αυτούς που η καρδιά τους χτυπά αναιμικά. Όλοι αυτοί θα περάσουν από τον όμορφο τούτο κόσμο, ανέραστοι και δυστυχείς.

Σήμερα οι ερωτευμένοι δίνουν έμφαση στο αγνό τους αίσθημα. Νέοι, ώριμοι και γέροι θα δώσουν και θα πάρουν συμβολικά δωράκια. Λουλούδια, καρτούλες και στιχάκια παθιασμένα. Φιλιά και χάδια, με το ξενόφερτο I Love you. Και δεν θα είναι μόνον οι νέοι.

Θα είναι και παντρεμένοι και γέροντες και όλοι εκείνοι, που ο έρωτας κούρνιασε λαβωμένος σε κάποια γωνιά σε κάποια άκρη της καρδιάς τους. Οι νέοι δεν έχουν μια ειδική μέρα για να γιορτάσουν τον έρωτά τους. Κάθε μέρα είναι δική τους.

Τώρα γιατί συνδέσαμε τη γιορτή του έρωτα με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και μάλιστα φλεβαριάτικα, μου είναι ανεξήγητο. Ο Βαλεντίνος, Άγιος Καθολικός, γιορτάζεται μόνο στην Αγγλία και φέρεται αναμεμιγμένος σε κάποια ύποπτη ερωτοδουλειά. Καμιά σχέση με τον γνήσιο έρωτα. Τον έβαλαν στη ζωή μας, μερικοί πανέξυπνοι έμποροι, μικρών ερωτικών συμβόλων, που κάνουν χρυσές δουλειές.

Κι ύστερα γιατί τον Φλεβάρη; Χάθηκε ο Απρίλης και ο Μάης; Οι μήνες οι λουσμένοι στο φως και στα λουλούδια για να στολίσουν το γιορτάσι των ερωτευμένων; Να φτάνει η Άνοιξη. Θα στολίσει τα πάρκα και τις αυλές και θα τις κάνει φωλιές για δύο καρδιές. Θα λουλουδιάσουν τα πάντα, για να μπορεί να κρύβεται ο Έρωτας και να ρίχνει τις γλυκερές του σαϊτιές. Θα ζεστάνει και τα παγκάκια, για να τα κάνει βωμό του Έρωτα.

Χρόνια Πολλά