Κρασί και κεριά...

"Είχε γεμίσει το δωμάτιο με κεριά. Ρεσό, χαμηλά... σε κάθε τοίχο. Ένα παράθυρο έφερνε τα φώτα τον αυτοκινήτων μέσα στο δωμάτιο. Ο μόνος φωτισμός αν εξαιρέσει κανείς, τα κεριά στη βάση των τοίχων. Έκαναν το δωμάτιο σεξουαλικό. Του έδιναν χαρακτήρα ερωτικό. Και το κρεβάτι στρωμένο με φροντίδα μεγάλη.. Και κρασί παγωμένο..

Μαξιλάρες στο πάτωμα μεγάλες, άνετες... Την τράβηξε από το χέρι να καθίσει κοντά του... Έπιασε το ιδρωμένο μπουκάλι από την σαμπανιέρα και κέρασε κρασί. Σε ποτήρια ψηλά. Μουσική...Όχι δυνατά. Ίσα ίσα να προετοιμάζει το σώμα... να το βάζει σε ρυθμούς άλλους...

Σχεδόν δεκαοχτώ τα κεριά... τα ρεσό, ήθελα να πω... Τα μέτρησε και χαμογέλασε... σχεδόν δεκαοχτώ και εκείνη. Μα ο Σωτήρης δεν το ήξερε. Του είχε πει 22. Και εκείνος την πίστεψε. Αφελής που είναι οι άντρες όταν αυτό που ακούν, τους συμφέρει να πιστέψουν...

Σαν πελάτισσα την γνώρισε. Στο μαγαζί του. Της ζήτησε το τηλέφωνο. Τον έκοψε από πάνω μέχρι κάτω... Ναι.... της έκανε. Γύρω στα 35 γυμνασμένος...αρρενωπός.. πιπινολάτρης που έλεγε και η Βάσω η φίλη της. Ήθελε να δοκιμάσει. Ήθελε να δει τι βρίσκουν τόσες πιτσιρίκες στους μεγάλους. Του έδωσε το νούμερο της.

Όταν της άνοιξε την πόρτα, έμοιαζε να περιμένει την ετυμηγορία της για τον χώρο. Πρωτάρης και αυτός... σκέφτηκε. Του αρέσουν οι μικρές αλλά πρώτη φορά κάνει την κίνηση. Φοβάται.. σκέφτηκε. Φοβάται περισσότερο από μένα. Και αυτό της έδωσε αέρα άλλο... Όχι τσαχπνιάς ακριβώς... Πιο πολύ πήγε με τον αέρα της άνετης... αυτής που γουστάρει ... εκείνης που αναγνωρίζει και μπορεί να κουμαντάρει αυτό που έχει ανάμεσα στα πόδια της... Όμορφο δωμάτιο... Φυσικά και δεν ήταν το σπίτι του.

Γοητεύτηκε από το ψάρεμα που της έκανε... κεριά κρασί... μπορεί και να το είχε ανάγκη. Ο Μανώλης μέσα στον 1,5 χρόνο σχέσης τους, ποτέ δεν είχε ταλαιπωρήσει τον εαυτό του έτσι για εκείνη. Για καμία μάλλον. Ήξερε ότι ήταν ψέμα. Ήξερε, ότι μόνο να της κάνει έρωτα ήθελε... Μα, ήταν γλυκό όλο αυτό όπως και να το κάνεις.

Η κολλητή της, ήξερε που ακριβώς βρισκόταν. Διεύθυνση και τηλέφωνα και όνομα... και όλα. Είπαμε, να κάνω την μαλακία αλλά, για να μην έχουμε άλλα, ας φυλάμε τα ρούχα μας καλύτερα... Το είπε και στο Σωτήρη ... εμμέσως πλην σαφώς... υιοθετώντας το χαζό - αφελές ύφος που όλοι οι άντρες πιστεύουν για αληθινό...

- Άσε... και έφαγα τον κόσμο να βρω ταξί για να έρθω... ευτυχώς με έφερε ένας γνωστός ταρίφας... ξέχασα και το χαρτί με τη διεύθυνση στη τσάντα της κολλητής μου και δεν ήμουν σίγουρη ποιο ακριβώς νούμερο ήταν...

Το χέρι του, παγωμένο από το κρασί, χάιδεψε τους ώμους της... δεν είχε λόγο να φοβάται αυτόν τον άνθρωπο διαπίστωσε...

Φιλιά... πολλά φιλιά... σε μέρη που ούτε η ίδια δεν είχε ανακαλύψει πως της αρέσει να την φιλάνε.... Σε κόσμο άλλο την πήγε... και ήταν τόσο, μα τόσο τρυφερός... Αν όλο αυτό δεν ήταν κάτι που είχε σκεφτεί, που ήθελε ούτως η άλλως να δοκιμάσει... Αν δεν τον είχε διαλέξει εκείνη για συγκεκριμένο λόγο... μπορεί και να τον ερωτευόταν... Μα όχι. Αποκλείεται... δεν της άρεσαν ιδιαίτερα οι μεγάλοι... προτιμούσε τους συνομήλικους της... μπορούσε να τους κουμαντάρει πιο εύκολα...

Τι χαζό... να σκέφτεται τον έρωτα σαν πάρε. Σαν δώσε. Σαν παιχνίδι εξουσίας. Το ήξερε ότι φοβάται... φοβάται να το νιώσει ...

Έχω χρόνο... πάντα εκεί κατέληγε...

Τσιγάρο στο κρεβάτι... Ε, αυτό δεν το περίμενε... Μα πόσο ενθουσιασμένος μπορεί να είναι αυτός ο άντρας μαζί της? Φανατικός αντικαπνιστής, δεν την είχε αφήσει να καπνίσει νωρίτερα και τώρα, της ζητούσε να δοκιμάσει ... μια τζούρα από το τσιγάρο της...

Την κοίταξε στα μάτια.... Έχει τη γεύση σου ... και η γεύση σου μου αρέσει...

Έμεινε. Την δούλευε ή τα εννοούσε αυτά?Μπα... θα ήταν ηλίθια να τον πιστέψει...

Αρνήθηκε στη πρόταση του να την γυρίσει σπίτι. Πήρε ταξί. Δεν τον σκέφτηκε ούτε μια φορά. Θεώρησε ότι το θέμα έληξε. Εκείνος έκανε έρωτα σε ένα κορίτσι και εκείνη είχε την εμπειρία που είχε ζητήσει με έναν μεγαλύτερο. Ξαφνιάστηκε που την επόμενη της έστειλε μήνυμα στο κινητό. Και την μέρα μετά και την επόμενη...

Μετά από μια εβδομάδα, την παρακαλούσε να ξαναβρεθούν...θύμωσε εκείνη. Από που και ως που? Τα είχε όλα, πολύ ξεκάθαρα στο μυαλό της και αυτό, δεν ήταν κάτι που είχε προβλέψει... Της απάντησε πως την ερωτεύτηκε και εκείνη γέλασε και θύμωσε ταυτόχρονα... Μα για πόσο ηλίθια μπορεί να με περνάει...

Του ζήτησε να μην την ξαναπάρει...

Χθες τον είδε τυχαία... τόσα χρόνια...

Η κοπέλα που συνόδευε αγόραζε παπούτσια...

Την κοίταξε στα μάτια, έβαλε το χέρι στο στόμα απαλά και της φύσηξε ένα φιλί... Τρυφερός ο Σωτήρης...

Πόσους άλλους έχει αδικήσει και ακόμα δεν το έχει καταλάβει?"