Το νέο τηλεοπτικό γεγονός έχει καταγωγή εκ Δανίας, έχει κατακτήσει την Ευρώπη ενώ φιλοδοξεί εντός ολίγου να συμβεί το ίδιο και με την Αμερική και λέγεται «Borgen», δηλαδή «Κάστρο» στη δανική - έτσι αποκαλούν και κατ' επέκταση οι Δανοί την έδρα της δημοκρατίας τους, τα κτίρια όπου βρίσκονται η Βουλή και η κυβέρνησή τους. Προβάλλεται από τις 9 Φεβρουαρίου στο δορυφορικό Arte κάθε Πέμπτη βράδυ.

Πολιτικό θρίλερ, με θέμα την άνοδο στο ανώτατο αξίωμα της δημοκρατίας μιας γυναίκας ακέραιης και αδιάφθορης, επίσης συζύγου και μητέρας, που συγκρούεται με τα σκληρά και σκοτεινά καθιερωμένα ήθη της πολιτικής και μιντιακής εξουσίας. Ενα ακόμη από τα τηλεοπτικά δείγματα υψηλής ποιότητας με τα οποία οι Δανοί εντυπωσιάζουν τελευταία, όπως υπήρξε και το «Forbrydelsen», που επίσης έγινε μεγάλη αμερικανική τηλεοπτική επιτυχία με τίτλο «The Killing».

Το ενδιαφέρον είναι ότι αν τελικώς οι Αμερικανοί γυρίσουν για την τηλεόρασή τους το «Borgen», θα παρουσιάσουν την πορεία εισόδου στον Λευκό Οίκο μιας γυναίκας για πρώτη φορά στη δική τους ιστορία. Αλλά κάπως έτσι καταρρίφθηκε μεγαλειωδώς από τον Μπαράκ Ομπάμα το ταμπού ώς χθες του μαύρου Προέδρου.

Πάντως, η προβολή της σειράς «Borgen» προηγήθηκε στην τηλεόραση της Δανίας των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου, που ανέδειξαν για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μια γυναίκα στο ανώτατο αξίωμα της δημοκρατίας - ως εκ τούτου υπήρξαν και εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι επηρέασε το κοινό.

Μόνο υπερβολή θα ήταν κάτι τέτοιο, παρ' όλο που ο τίτλος διαβάζεται και ως αλληγορία - για τα «κάστρα» ενός παλιού κόσμου που πέφτουν. Οι τηλεοπτικές σειρές δεν διαμορφώνουν ήθη εκ του μηδενός. Ωστόσο μπορούν να δημιουργήσουν ενδιαφέροντα. Και το «Borgen», λένε οι Δανοί κατόπιν έρευνας, έστρεψε το ενδιαφέρον του - πλέον αδιάφορου εκ των Ευρωπαίων - λαού στην πολιτική σκηνή.

Η αλήθεια είναι όμως ότι σε μια Ευρώπη όπου διαπιστώνεται θλιβερό έλλειμμα ισχυρών πολιτικών προσωπικοτήτων και της οποίας οι λαοί επί δύο σχεδόν δεκαετίες απομακρύνονταν συστηματικά από την πολιτική, παρατηρείται εδώ και έναν χρόνο το παράδοξο της αύξησης του ενδιαφέροντος του τηλεοπτικού κοινού για τις εκπομπές πολιτικού περιεχομένου. Από τοκ σόου και έρευνες μέχρι πολιτικά ντοκιμαντέρ. Παρόμοιο και το κλίμα στη χώρα μας, όπου επίσης υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ανακάμπτει η πολιτική ενημέρωση σε βάρος του λάιφσταϊλ, που είχε καταφέρει να κερδίσει έδαφος στα χρόνια της ευδαίμονος αφασίας.

Καθώς ο κόσμος εγκαταλείπει την αμεριμνησία της εποχής των μεγάλων ψευδαισθήσεων και προσγειώνεται στις σκληρές οικονομικές συνθήκες με τις οποίες τις πληρώνει, φαίνεται πως η ανάγκη τουλάχιστον να κατανοήσει τι του έχει συμβεί τον οδηγεί στην τηλεόραση πολιτικού περιεχομένου.

Για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι η ποιότητα της πολιτικής η οποία κερδίζει το κοινό, αλλά η κόπωσή του από την τηλεόραση της ελαφρότητας και, σύμφωνα με γαλλικές έρευνες, η υψηλή ποιότητα πλέον των ενημερωτικών εκπομπών και των πολιτικών ντοκιμαντέρ. Πάντως το ρεύμα είναι τόσο ισχυρό, ώστε γαλλικά κανάλια που είχαν αποκλείσει μετά βδελυγμίας αυτό το είδος το εντάσσουν τώρα μετ' ενθουσιασμού.

Επίσης περιβάλλεται και με ελευθερίες πρωτόγνωρες καθώς και στη Γαλλία, όπως παντού σχεδόν, οι παρεμβάσεις των πολιτικών που ενοχλούνταν υπήρξαν ισχυρές και καταστροφικές για την αξιοπιστία και καναλιών και εκπομπών. Για παράδειγμα, επί 18 χρόνια είχε καταφέρει να μπλοκάρει ο Ζισκάρ ντ' Εστέν την προβολή του ντοκιμαντέρ του Ρειμόν Ντεπαρντόν με θέμα την προεδρική του καμπάνια του 1974, για να προβληθεί τελικώς από το Arte το 2002.

Η συγκυρία της κρίσης, ωστόσο, φαίνεται να είναι ιδανική για την πολιτική τηλεόραση και σύμφωνα με έναν πιονέρο του πολιτικού ντοκιμαντέρ, τον Πατρίκ Ροτμάν - με καμιά εικοσαριά ντοκιμαντέρ για τον Μιτεράν, τον Σιράκ και τον Σαρκοζί στο ενεργητικό του -, τα κανάλια άργησαν αλλά αντιλήφθηκαν ότι σημαντικότερο από το να αποφεύγουν την ενόχληση των πολιτικών προσώπων είναι να προσφέρουν στο κοινό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ήρθε η σειρά «Borgen». Πολιτική όχι με την έννοια της στράτευσης στο ένα ή το άλλο ιδεολογικό στρατόπεδο, αλλά της ανάδειξης των δυνάμεων της εξουσίας, με εκείνη των μίντια καθοριστική ανάμεσά τους. Το κορυφαίο δίλημμα που τίθεται εξαρχής είναι αν μπορεί μια γυναίκα να αντιμετωπίσει τον πόλεμο των μιντιακών στερεοτύπων - αν είναι καλή μάνα και σύζυγος - και να φτάσει στην εξουσία διατηρώντας την ακεραιότητα του χαρακτήρα της. Απλώς συναρπαστικό!