Στην χώρα μας οι νεράϊδες ήταν πανέμορφες θεές ή νύμφες της νεοελληνικής μυθολογίας.

Λέγετε ότι το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες,
τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών,
λέγονται και Ανεράιδες ή Ανεράδες.
O λαός μας τις φαντάζεται ν’αγαπούν το τραγούδι και τον χορό
και να ζουν μέσα σε δάση ή σε όχθές ποταμών και λιμνών
ή και εκεί που συναντιούνται τα ποτάμια με τη θάλασσα,
παίζοντας με τα λουλούδια και με τα βότσαλα,
λατρεύουν υπερβολικά το υγρό στοιχείο!

Οι νεράιδες δεν είναι αθάνατες αλλά μακρόβιες, γι’αυτό και πολλές παραδόσεις μιλάνε για φόνο ή θάνατό τους. Την ομορφιά και τα νιάτα τους όμως τα κρατάνε για όλη τους την ζωή. Στην Ελληνική επαρχεία και στα χωριά μας τις συναντάμε με διάφορα ονόματα όπως: Αγερικά, Αιθέριες, Καλομοίρες, Ξωνέρια, Καλούδες, Σειρήνες, Ανεμικές, Καλές Κυράδες, ακόμα και Ξωτικά.

Οι όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι οι καλές, αν και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες όταν μπλεχτείς στην ζωή τους αυτές ζουν δίπλα από πηγές και λίμνες κι όταν σουρουπώνει ακούς τις φωνές και τα γέλια τους οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές και ζούν σε σκοτεινά και χωρίς ήλιο μέρη, σε σπήλαια και σε βαθιές χαράδρες των βουνών. Οι Νεράιδες μιλούν και επικοινωνούν στη δική τους γλώσσα, που η ελληνική παράδοση ονόμασε «γεραγιδίστικα».

Λέγετε ότι μόνο οι Σαββατογεννημένοι και οι "αλαφροΐσκιωτοι” μπορούν να τις αντιλαμβάνονται και να τις βλέπουν να χορεύουν στα δάση και στις πηγές, και είναι οι μόνοι που οι νεράιδες αφήνουν να τις πλησιάζουν και να κλέβουν κάποιο φιλί τους…