..έφτασαν λοιπόν τα αποτελέσματα μας..και αυτό που 2 χρόνια τώρα περιμέναμε να διαβάσουμε,να πιάσουμε στα χέρια μας,να δούμε τον κόπο μας να ανταμοίβεται έφτασε..και αυτό το χαμόγελο που ελπίζαμε να πάρουμε..ήταν το πιο αναπάντεχο χαμόγελο που είδαμε ποτέ..αυτό που θάμπωσε το βλέμμα μας..εγώ το πίστεψα κι αυτό μόνο έφτανε..είμαι καλά,όλα τελείωσαν!!Τα τηλέφωνα έρχοντα το ένα μετά το άλλο κι εγώ τα κατάφερα..και άξιζε να περάσει ο καιρός για να αποκτήσω οτι έχασα..άξιζε να μεγαλώσω στα χέρια αυτών που μου χάρισαν την ευτυχία..η μέρα αυτή μένει για πάντα τρυπωμένη στο μυαλό μου..για την δικαίωση μου..να περπατάω ανάμεσά σας όπως είμαι,όπως με έχει φτιάξει ο Θεός..όχι μόνο σωματικά αλλά πλέον με όλα τα κομμάτια του εαυτού μου..ελεύθερη!!Αυτός ο πόλεμος έχει πια νικητή..Έτσι γράφεται το τέλος σε όσα κι αν περάσανε..κι ας ξαναέρθουν..σήμερα είμαι εντάξει!Κλείνει το κεφάλαιο..και η Μπουμπουλίνα(όπως με φωνάζει η γιαγιά)μέσα απο το χαμόγελό της χαρίζει πολλά περισσότερα σε όλους μαζί της..Είναι υπερήφανοι,η μαμά και ο μπαμπάς και όλοι μαζί..οι σύμμαχοι..Ότι αξίζει να το υπομένεις,να το παλεύεις,να ονειρεύεσαι,να ελπίζεις,να πιστεύεις και να αγωνίζεσαι γι'αυτό..γιατί η στιγμή που νικάς δε συγκρίνεται με καμία άλλη..Είναι η ευτυχία μας,η ζωή μας απο την αρχή!!Κάθε τέλος είναι καλό,κι αν δεν είναι,δεν είναι ακόμα το τέλος!!Εύχομαι να είστε όλοι καλά και σήμερα η προσευχή μας έγινε μια φωνή..να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αφήνεται κανέναν να σας κλέψει την ελπίδα απο τα μάτια..γίνονται θαύματα,μικρά και καθημερινά..και οι ήρωες,μικροί,μεγάλοι..λυγίζουν και σηκώνονται ξανά,στη μάχη,με όλα αυτά τα όπλα!!Με τα χρώματα αγκαλιά κι ένα τεράστιο ουράνιο τόξο στην καρδιά..Καλό σας βράδυ...