«Νομαρχιακό Συμβούλιο και δήμος Πύργου δημιουργούν δύο αντίθετους
δρόμους και προκαλούν σύγχυση στο υπ. Υγείας. Η Νομαρχ. Αρχή ζητά
Νομαρχιακό Νοσοκομείο και η Τοπ. Αυτοδιοίκηση μιλά για αντικατάσταση του
παλιού...»
Θα μπορούσαμε να κάνουμε ατέλειωτες συζητήσεις για
το Νοσοκομείο του Πύργου αφού το ιστορικό του, μέχρι και την περίοδο της
κατασκευής του είναι πράγματι μεγάλο.
Ωστόσο, από την ημέρα της ολοκλήρωσής του και το
σημείο των πανηγυρισμών στα προεκλογικά εγκαίνιά του υπό τους ήχους των
πολυάριθμων μαθητών που ήθελαν δεν ήθελαν βρέθηκαν εκεί σε μια ... τύπου
εκπαιδευτικής δράσης εκδρομή, μέχρι και την ημέρα της εκκένωσής του
μόλις επτά χρόνια μετά, η Εισαγγελική έρευνα θα έχει ?πιστεύω- πολλά
πράγματα να διαπιστώσει...
Ας δούμε όμως πολύ συνοπτικά και όσο μας το
επιτρέπει ο χώρος της σελίδας αυτής τι είχε συμβεί πριν έρθει το πλήρωμα
του χρόνου για ένα μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα στον τόπο στην επίμαχη και
διαρκώς αμφισβητούμενη θέση της Συντριάδας.
Τέλη του 1982 το «Μανωλοπούλειο» Νοσοκομείο Πύργου
που ασφυκτιά εξαιτίας μικρών και παλαιών χώρων είναι φανερό ότι δεν
μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στις ανάγκες της υγειον. περίθαλψης. Η
διοίκησή του αποφασίζει την επέκταση των κτιρίων του ως την ελάχιστη
λύση του προβλήματος.
Το Φεβρουάριο ωστόσο του 1983 το Δημοτικό Συμβούλιο
του Πύργου με αφορμή την παραπάνω εικόνα και μετά από διαδοχικές
συνεδριάσεις του (επί δημαρχίας Κανελλακόπουλου) αποφασίζει όχι την
επέκταση αλλά την κατασκευή ενός νέου μεγάλου Νοσοκομείου που θα
καλύπτει ολόκληρο το νομό.
Την ίδια χρονιά ο πρώτος ?αν θυμάμαι καλά- υπουργός
Υγείας των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Παρασκευάς Αυγερινός τοποθετείται δημόσια
υπέρ της δημιουργίας Νομαρχιακού Νοσοκομείου στην Ηλεία και το 1984 το
αίτημα εντάσσεται σε πενταετές πρόγραμμα μαζί με άλλα τέσσερα παρόμοια
έργα και με δυναμικότητα αρχικώς 305 και ακολούθως 320 κλινών.
Από τότε και για σχεδόν μια δεκαετία τοπικές έριδες
και έλλειψη ισχυρής πολιτικής βούλησης άφησαν την προοπτική της
υλοποίησης τέτοιου νοσηλευτικού ιδρύματος στα ... αζήτητα, και ενώ όλα
τα υπόλοιπα που είχαν προγραμματιστεί παρεδόθησαν έτοιμα και αμέσως
λειτούργησαν.
Ο σεισμός του 1993 στον Πύργο έφερε το θέμα στην επιφάνεια, αφού πλέον είχε καταστραφεί στο μεγαλύτερο του βαθμό το παλαιό κτίριο.
Ο Κώστας Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός και ο Κώστας
Λαλιώτης ως επικεφαλής κλιμακίου του ΠΑΣΟΚ το υποσχέθηκαν. Το έργο
μπαίνει στο Β? ΚΠΣ και τότε βγαίνει στο προσκήνιο η πρώτη αιρετή
Νομαρχιακή Αρχή υπό τον κ. Θανάση Ράλλη, που με συντριπτική εντολή του
ηλειακού λαού επιχειρεί ?και αφού έχει εξασφαλίσει ομόφωνη απόφαση του
Νομαρχ. Συμβουλίου- να υποδείξει ?πέραν των αρμοδιοτήτων της- το χώρο
της κατασκευής του.
Ανατίθεται μελέτη χωροθέτησης που ωστόσο δεν κάνει
ειδικός μηχανικός αλλά... υγιεινολόγος (κατά τα άλλα εξαίρετος
επιστήμονας) του πανεπιστημίου Πατρών, ο οποίος «δείχνει» τη θέση των
σφαγείων στο Μεσολογγάκι...
Παράλληλες ωστόσο είναι οι ενέργειες του αείμνηστου
δημάρχου Πύργου Γιώργου Δημητρακόπουλου που πραγματοποιεί από την πλευρά
του έκτακτα Δημοτικά Συμβούλια και καλεί πολιτικούς παράγοντες και
φορείς σε «συναγερμό» για να γίνει το Νοσοκομείο Πύργου σε αντικατάσταση
του παλιού.
Πρόκειται ασφαλώς για δύο αντίθετους δρόμους με τη
σύγχυση που δημιουργείται (για Νομαρχιακό ή Νοσοκομείο Πύργου)
αναπόφευκτα να προβληματίζει το υπ. Υγείας. Ο κ. Κρεμαστινός ως υπουργός
με υφυπουργό τον κ. Φαρμάκη στέλνουν δικούς τους μηχανικούς που
εξετάζουν το Μεσολογγάκι δηλώνοντας ότι είναι ακατάλληλο όπως και
ασύμφορο οικονομικά για να γίνει το έργο.
Στις 22 Αυγούστου 1995 κοινοποιεί απόφασή του και
αφού έχουν προηγηθεί συσκέψεις με όλους τους εμπλεκόμενους στην Αθήνα
για την επιλογή της Συντριάδας σε οικόπεδο που ανήκει στο υπ. Γεωργίας
και για νοσοκομείο 220 κλινών. Την παραχώρηση του
οικοπέδου υπογράφει την τελευταία στιγμή ο αρμόδιος υπουργός κ. Μωραΐτης
που βρίσκεται μετά από επιμονή του Περιφερειακού Δντη Ηλείας κ. Γ.
Ηλιακόπουλου αν και αποχωρεί παραιτούμενος την ίδια μέρα από το
υπουργείο... Έτσι το έργο δε χάνεται και το Νοσοκομείο
?επιτέλους- κατασκευάζεται. Τα υπόλοιπα σε σχέση με τον τρόπο κατασκευής
νομίζω είναι τώρα δουλειά του εισαγγελέα.