" Αν αγαπάς κάτι άστο να φύγει,αν γυρίσει πίσω είναι δικό σου ,αν όχι τότε δεν ήταν ποτέ"
Όμως αν σε αγαπάει γιατί να θέλει να φύγει?
Και αν το αγαπάς εσύ πώς θα καταφέρεις να το αφήσεις να φύγει ακόμα και αν αυτό θέλει?
Πώς θα το αντέξεις?
Πώς θ΄ αντέξεις τι σκέψη ότι μπορεί και να μη γυρίσει?
Και αν δε γυρίσει?
Τότε χάνεις ότι πιο σημαντικό έχεις...
Και όμως μερικές φορές δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Όταν θα σου δείξει ότι θέλει να φύγει δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον κρατήσεις κοντά σου.
Και τότε θα πεις "όχι δε μ' αγαπούσε, αν με αγαπούσε δε θα με άφηνε".
Δε ξέρω, ίσως και να είναι έτσι.
Ίσως και να μη μάθεις ποτέ.
Όμως δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις, γιατί δε μπορείς να τον σταματήσεις.
Πρέπει να το αντέξεις, να κάνεις υπομονή.
Και να ελπίζεις, να έχεις πίστη ότι θα γυρίσει.
Όσο και αν πονάς, όσο και αν κλαις, όσο κι αν πεθαίνεις τίποτα από αυτά δε θα τον κάνουν να γυρίσει...
Αφού τα λέω όλα αυτά τότε γιατί δε μπορώ με τίποτα να σε αφήσω?
Ξέρεις γιατί?
Γιατί νιώθω λες και μου κόβουν το μεγαλύτερο κομμάτι μου και πάνε να το πάρουν μακριά.
Νιώθω πόνο.
Γιατί εδώ και ενάμιση χρόνο εσύ είσαι ο άνθρωπος μου, αυτός που ήταν πάντα κοντά μου, εσύ με στήριζες.
Γιατί σε αγαπάω όσο τίποτα άλλο, εσύ είσαι όλη μου η ζωή.
Κάθε λεπτό μακριά σου υποφέρω.
Μου λείπεις.
Όχι δε μπορώ να σε χάσω, δε το αντέχω.
Τότε γιατί θες να φύγεις μακριά μου?
Είχες πει δε θα με αφήσεις ποτέ, είχες πει θα είμαστε για πάντα μαζί.
Και όλα τα όνειρα που είχαμε κάνει?
Τα ξέχασες? Εγώ έμεινα εδώ για να τα πραγματοποιήσω, εσύ γιατί φεύγεις?
Για το καλό μου?
Όχι, όχι κάνεις λάθος. Το καλό μου είναι κοντά σου, μόνο μαζί σου μπορώ να είμαι ευτυχισμένη.
Δυστυχώς δε το καταλαβαίνεις, όσο και αν προσπάθησα να στο δείξω...
Τελικά μου μένει μόνο να ελπίζω... να γυρίσεις.
Υποθέτω πως είναι ακόμα μια άσκοπη ανάρτηση. Όμως νιώθω πολλά, και δεν έχω που αλλού να ξεσπάσω.
