Σε ολους τους φιλους...
Ολα τα ομορφα καποτε τελειωνουν, για να αρχισουν ομορφοτερα (της jacki, να εισαι καλα οπου και αν βρισκεσε).
Καπως ετσι φτασαμε στο τελος...
Σας αποχαιρετω με λιγους στιχους...
εν μεγαλωσα ποτε, ειμαι ακομα ενα παιδι,
Μενω αυτος που ηξερες, με την γροθια παντα σφυχτη.
Οταν τα ματια μου δεν κλεινουν, οταν τα χερια παγωνουν,
Οταν τα βραδια που σκεφτομαι ποτε δεν ξημερωνουν,
Οταν το βιβλιο της ζωης, μονος μου ξεφυλλιζω,
Οταν την σκεψη κανω ζωγραφια.
Θα ηταν παντοτε μαζι μου, ομως εφυγε μακρια,
Τον Νικολα μες στο μποζα, παντα λιωμα να γελαει,
Και οταν δυσκολες με βρικανε το χερι να με κραταει.
Τον Κυριακο να με χωνει, μες στα κολπα απο μιρκο,
Τον Τρανο μου να με δειχνει πως σωστα να οδηγω,
Την μανα μου να παλευει, τιποτα να μην μου λειψει
Και αν το στραβο δρομο παρω, τον σωστο αυτη να μου δειξει,
Θυμαμαι επισης καλοκαιρια, τα βραδια μου στο στρατο,
Στο ματζεστικ να αραζουμε να τρωμε παγωτο.
Και το πρωι ποτε στο μαθημα, στον Γιαννη για καφε,
Δεν μας νοιαζανε τα φραγκα, ολα ηταν κυριλε.
Με τον Κωστα, μεθυσμενες συζητησεις στο παγκακι,
Με ρετσινα κοκα κολα και αντε να βγαζαμε ακρη,
Οσα περασα στο μποζα, και ποτε δεν τα ξεχνω,
Εκει που γνωρισα εκεινη, και με εμαθε να αγαπω,
Δεν μεγαλωσα ποτε, μενω ακομα ενα παιδι,
Τα λεω ακομα με τον ***, δεν πεθανε, μεσα μου ζει.
Ενα τελευταιο αντιο...
