Ακόμα μια μέρα γίναμε θεατές σε ένα έργο που δεν μας επεφύλασσε τίποτα καινούριο. Μόνο σκηνές που τις έχουμε δει άπειρες φορές. Οι τηλεοράσεις λες και ανέσυραν πλάνα αρχείου. «Η Αθήνα στις φλόγες». Και οποία σύμπτωση, αυτό το έργο κάνει πρεμιέρα, όταν χιλιάδες πολίτες αποφασίζουν να διαδηλώσουν ειρηνικά για τα δικαιώματά τους... Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να εκφράσουμε τη βαθύτατη οδύνη μας για την εικόνα της Αθήνας. Ας το συνειδητοποιήσουμε όλοι, αυτές οι ενέργειες των κουκουλοφόρων ωθούν την ελληνική κοινωνία σε μια συντηρητική μετατόπιση, καθώς ξυπνούν το φοβικά ένστικτα των πολιτών της. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά έχει χρέος να πείσει όλους εμάς αλλά κυρίως τη νεολαία, ότι αυτές οι εξτρεμιστικές πρακτικές στην ουσία τους είναι δεξιόστροφες πρακτικές και δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Όλοι αυτοί που έκαψαν τα ιστορικά κτίρια της πρωτεύουσας την Κυριακή το βράδυ, είτε είναι προβοκάτορες είτε όχι, με τις πράξεις τους υπονομεύουν βαθύτατα τις ειρηνικές κινητοποιήσεις των πολιτών και στον πυρήνα τους καταγράφουν τον αντικοινωνικό τους χαρακτήρα. Οι εμπρηστές της Αθήνας, οι πρωτοστάτες των επεισοδίων, αυτοί που ευαγγελίζονται το χάος και τελούν πράξεις ολέθριες, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή ειρηνικών διαδηλωτών δεν είναι μόνο εχθροί της δημοκρατίας, αλλά είναι κυρίως εχθροί της κοινωνίας. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι βαθύτατα πεπεισμένη ότι σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες πρέπει να δημιουργηθεί ένα συμπαγές ιδεολογικό μέτωπο απέναντι σ’ αυτές τις ενέργειες χωρίς συμψηφισμούς, χωρίς μισόλογα και χωρίς ταλαντεύσεις. Τέτοιες ακραίες ενέργειες αν συνεχιστούν, πόσο μάλλον εάν ενταθούν, είναι βέβαιο ότι θα μας οδηγήσουν στο μη περαιτέρω, θα οδηγήσουν την ελληνική κοινωνία ένα βήμα πιο κοντά στην άβυσσο.

Και ενώ τα επεισόδια κλιμακώνονταν στους δρόμους γύρω από τη Βουλή μέσα σ' αυτή σκηνές απείρου κάλλους καταγράφονταν μεταξύ των εκπροσώπων του έθνους. Ρήψεις αντικειμένων, ύβρεις, προπηλακισμοί, ειρωνικός λόγος και ανέξοδος βερμπαλισμός. Πολιτική αντιπαράθεση που καταγράφεται σε άλλα κοινοβούλια χωρών, μακριά από την πολιτισμένη εσπερία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, φρονούμε ότι σ' αυτή τη χώρα επιβάλλεται να αλλάξει άρδην η ποιότητα της πολιτικής και κομματικής αντιπαράθεσης. Η αντίληψη που κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα κατά τη διάρκεια των κομματικών αντιπαραθέσεων, αντίληψη που συνοψίζεται στη φράση «ο θάνατός σου είναι η ζωή μου», έχει οδηγήσει στην πλήρη ανυποληψία του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί άνδρες (αλλά και οι γυναίκες) της συμπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης θα πρέπει να σκέφτονται σοβαρά όταν αγορεύουν στο Κοινοβούλιο αν οι εκφωνήσεις τους και η ρητορική τους συμβάλλουν στο δημόσιο συμφέρον, σε εναλλακτικές λύσεις, στην πρόοδο αυτού του τόπου και όχι σε ψηφοθηρικές λογικές, προκειμένου το ένα ή το άλλο κόμμα να εξασφαλίσει ρόλους εξουσίας.

Έχουμε λοιπόν την αίσθηση ότι η συνετή πολιτική αντιπαράθεση για τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου επιβάλλεται να γίνεται με όρους δημοκρατίας, με σεβασμό στις αρχές του διαλόγου, μακριά από λαϊκισμούς και άστοχες ρητορείες, οι οποίες επιβαρύνουν το, έτσι και αλλιώς, λαβωμένο πολιτικό και κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Η Δημοκρατική Αριστερά συνειδητά αρθρώνει έναν νηφάλιο, συγκροτημένο και άρτια δομημένο πολιτικό λόγο, χωρίς κραυγές αλλά και χωρίς ψιθύρους. Αυτόν το λόγο εισπράττει η ελληνική κοινωνία, που με τη σειρά της επιβραβεύει το νεότευκτο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς με τα υψηλά (δημοσκοπικά) ποσοστά.

Όσον αφορά στην ψηφοφορία που διεξήχθη, η Δημοκρατική Αριστερά δεν ψήφισε τη δανειακή σύμβαση και είναι απέναντι στο μνημόνιο. Η αγωνία μας όμως είναι να μην μείνουμε στην απέναντι όχθη του ποταμού, αλλά να προτείνουμε, με μια ισχυρή δόση αριστερού ρεαλισμού εναλλακτικές λύσεις εξόδου από την κρίση που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία. Έχουμε επίγνωση πόσο δύσκολο είναι αυτό το εγχείρημα, λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια οικονομική συγκυρία. Παρ' όλα αυτά όμως, καταθέτουμε με σαφήνεια τις απόψεις μας, ο κόσμος τις παρακολουθεί και κατανοεί ότι προσπαθούμε να συνδυάσουμε τις αριστερές κοινωνικές και ταξικές μας ευαισθησίες με το αίσθημα της εθνικής ευθύνης για τη χώρα και την κοινωνία. Η αγωνία της Δημοκρατικής Αριστεράς αυτή την εποχή είναι να εκτιμήσει το μέγεθος των εξελίξεων και να προτείνει εφικτές λύσεις. Σταθμίζουμε τις καταστάσεις και δεν είμαστε προκαταβολικά ακραίοι. Οι όποιες προτάσεις μας εκφωνούνται με γνώμονα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Έχουμε καταγράψει στο δημόσιο λόγο μας τις ευθύνες των ηγετών της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίοι καταστρατηγούν και θέτουν εν αμφιβόλω το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, γνωρίζουμε όμως καλά ότι εκτός Ευρώπης και εκτός ευρωζώνης η χώρα μας θα βιώσει τριτοκοσμικές καταστάσεις. Γι’ αυτό κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου και δηλώνουμε ότι όσοι αφελώς ή κερδοσκοπικώς κινούμενοι μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή προκαλούν τεράστια ζημιά στη χώρα ανάλογη μ’ αυτή που προκαλεί η μνημονιακή πολιτική.

Αντί Επιλόγου: Τα τελευταία χρόνια ένα από τα πολλά παράδοξα του πολιτικού μας βίου είναι και η αβασάνιστη και με πρωτοφανή ευκολία ιδεολογική μετατόπιση και αλλαγή κομματικής ταυτότητας. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στον καλώς νοούμενο επαναπροσδιορισμό αναγκών, προτεραιοτήτων και επιλογών του εκλογικού σώματος, που είναι και θεμιτό αλλά και αναγκαίο για την εξέλιξη και το βάθεμα της δημοκρατίας. Η παραπάνω επισήμανση αφορά στις πολιτικά καιροσκοπικές μετακινήσεις στελεχών, που «από άλλο κομματικό μετερίζι είναι πρόθυμοι να (ξανά)σώσουν τη χώρα». Επειδή, λόγω της πολιτικής ρευστότητας και των συνεχών ανακατατάξεων, είναι βέβαιο ότι τέτοια φαινόμενα από δω και στο εξής θα πολλαπλασιαστούν, εμείς οφείλουμε να δηλώσουμε με παρρησία ότι η Δημοκρατική Αριστερά θα είναι σίγουρα ένα φιλόξενο και ελπίζουμε, μεγάλο σπίτι, αλλά σε καμία περίπτωση ξενοδοχείο διανυκτέρευσης αστέγων πολιτικών.