Αν δεν πατήσεις αυτούς που είναι ήδη κάτω, θα πατήσεις εκείνους που πέφτουν από τα σύννεφα. Σκάνε στα πεζοδρόμια, γκρεμίζονται από τις φωλιές τους, τους χτυπάει στα μούτρα μια πραγματικότητα την οποία μέχρι τώρα την είχαν μόνο διαβασμένη. "Ρε συ είδα τύπο μέρα μεσημέρι σε κεντρική πλατεία να χτυπάει ένεση!” "Γαμώτο είδα κάποιον με τραγιάσκα και σηκωμένο γιακά σε ουρά για δωρεάν φαγητό και θα ορκιζόμουν ότι τον είχα καθηγητή στο Γυμνάσιο!”. "Έχουν μείνει με πενήντα ευρώ οι γονείς μου, και ο μήνας θέλει δέκα μέρες για να βγει. Τους έδωσα το τελευταίο μου κατοστάρικο”. Keep walking, η βόλτα είναι μεγάλη.

Η θετική σκέψη είναι για τους μαχητές. Πολέμησες, έχασες, διαλύθηκες, σου αξίζει το δικαίωμα να προσπαθήσεις να ξανασταθείς στα πόδια σου. Να καθαρίσεις με το παρελθόν, να αποδώσεις τις ευθύνες σε νοοτροπίες και εκπροσώπους τους, να αυτοεξεταστείς για τα δικά σου μελανώματα, και να χρησιμοποιήσεις ως πρώτη ύλη την αξιοπρέπεια εκείνου που πολέμησε και δεν χαρίστηκε τρομαγμένος από το δελτίο των οχτώ. Αν δεν τα έχεις κάνει όλα αυτά, τότε τα καλογυρισμένα πλάνα θετικής σκέψης σε ενέσιμη τηλεοπτική μορφή, ηχούν σαν ρεφρέν σκυλάδικου. Στην ουσία δεν σε κινητοποιούν, σε αθωώνουν, κολακεύουν την αδυναμία σου, σε αφήνουν ακριβώς ίδιο, και όλα γύρω σου ακριβώς ίδια. Όχι εκ προθέσεως, δεν μπορώ να κρίνω την πρόθεση.

Από την άλλη όμως έχω κι εγώ τόσο μεγάλη ανάγκη να πείσω όσους βλέπω να "εγκαταλείπουν”, πως όλα θα πάνε καλά, που νομίζω ότι θα συμμαχούσα ακόμη και με την ηθική της φιλανθρωπίας. Ή της Αγοράς...

Θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να προλάβω έναν φίλο λίγο πριν κάνει την μαλακία. (καταλαβαινόμαστε έτσι;)

Να κερδίσω λίγο χρόνο για αυτούς.  Όταν θεωρείς πρόστυχη την πρακτική του δόγματος του Σοκ για μία χώρα κι έναν λαό, δεν μπορεί να την δικαιολογείς όταν εφαρμόζεται σε μεμονωμένους ανθρώπους.

Πού καταλήγεις; θα μου πεις. Καταλήγω στο ότι διαφωνώ ριζικά, τόσο πολιτικά, όσο και ιδεολογικά με το συγκεκριμένο σποτ, αλλά θα το έκανα κι εγώ. Έστω, για έναν άνθρωπο, αν τον βοηθούσε.  Ίσως γιατί ούτε κι εγώ αξίζω την δεύτερη ευκαιρία του πολεμιστή. Μόνο το πιπίλισμά μου γύρω από μικρές, ροδαλές θηλές στιγμιαίας συγκίνησης. 

Όσο για τον τίτλο του κειμένου, ελάχιστα λογάκια, γιατί δεν έχω περισσότερα.

Τελικά, βρέθηκαν τα χρήματα και το τετράχρονο αγγελάκι θα μεταβεί στην Αγγλία για την επέμβαση στο έντερο που θα του σώσει τη ζωή. Όλα καλά.

Όλα καλά; Κανείς δεν αναρωτιέται τι σόι πολιτισμός είναι αυτός που έχει κοστολογήσει την εγχείριση ενός παιδιού με 400.000 ευρώ;