Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την ψυχολογική επαγγελματική εξουθένωση, για το πώς μπορεί να επιδράσει στην ποιότητα ζωής σου και για τρόπους πρόληψης.
Τι είναι, λοιπόν, η επαγγελματική εξουθένωση; Πώς μπορεί να προκύψει;
Τι μπορείς να κάνεις για αυτό είτε αν το βιώνεις εσύ, είτε αν το βιώνει κάποιο κοντινό σου πρόσωπο, ο συνάδελφος, ο υπάλληλός σου κλπ;

Τι είναι;

Η ‘επαγγελματική εξουθένωση’ είναι ένας όρος που χρησιμοποιεί η ψυχολογία για να περιγράψει εκείνη την ψυχοσωματική εμπειρία στην οποία κάποιος βιώνει μακροχρόνια σωματική, διανοητική ή/και συναισθηματική εξάντληση ως αποτέλεσμα έντονου και μακροχρόνιου στρες.
Η συνεχής και για μεγάλο διάστημα έκθεση σε στρεσογόνους παράγοντες μπορεί σταδιακά να επιφέρει ποικίλες συνέπειες στην προσωπική, κοινωνική, επαγγελματική ζωή ενός ανθρώπου, καθώς και στη σωματική του υγεία.

Πώς μπορώ να ξέρω;

Σύμφωνα με έρευνες (Freudenberger, North, κ.α.) μερικά από τα χαρακτηριστικά της εξουθένωσης μπορούν να είναι τα παρακάτω:
(Δεν τα αναφέρω ιεραρχικά ούτε διαδέχεται απαραίτητα το ένα το άλλο)

• Η επίμονη και συνεχής προσπάθεια να δοκιμάζεις ή/και να αποδεικνύεις στον εαυτό σου (ή και στους άλλους) - π.χ. τάση για τελειομανία, συνεχής προσπάθεια να αποδείξεις ότι αξίζεις.
• Το να δουλεύεις ολοένα και πιο σκληρά (ενώ παράλληλα να έχεις μειω ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο όρος burnout, κατά τον Freudenberger σχετίζεται με την εργασιακή εξάντληση. Συνοδεύεται συχνά από σωματικά συμπτώματα εξουθένωσης, υπνηλίας, καταθλιπτική διάθεση, πλήξη, ανία, απαισιοδοξία ή /και μονοτονία, ευερεθιστότητα, μεροληψία, καχυποψία, αρνητική και αλαζονική στάση απέναντι στην εργασία.

Η εξάντληση ως γενική κατάσταση είναι ένα σύνδρομο συναισθηματικού κορεσμού, αποπροσωποποίησης και μειωμένης ικανότητας επίδοσης:

• Ο συναισθηματικός κορεσμός αφορά τα συναισθήματα ατόμων που μέσω της επικοινωνίας τους με άλλα άτομα, νιώθουν ότι δεν μπορούν πια να ανταποκριθούν σε απαιτήσεις του περιβάλλοντος εργασίας τους.
• Η αποπροσωποποίηση αφορά μια ασυναίσθητη και απαθή αντίδραση προς άτομα που συνήθως είναι οι αποδέκτες των υπηρεσιών αυτών.
• Η περιορισμένη προσωπική ικανότητα επίδοσης αφορά μείωση του συναισθήματός τους, όσον αφορά την αρμοδιότητα και την επιτυχή διεξαγωγή της εργασίας τους.

Ερευνητικές διαπιστώσεις: Σε νεότερες έρευνες γύρω από το στρες το burno ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένα κατακόκκινο ηλιοβασίλεμα. Ένα ζεστό μπάνιο. Μια πεταλούδα μονάρχης. Η καθησυχαστική φωνή ενός καλού φίλου. Αυτά είναι τα δώρα που τροφοδοτούν την ψυχή.

Εμείς λαχταρούμε και πρεσβεύουμε αυτές τις ειδικές στιγμές, που θα δώσουν ισορροπία απέναντι σε εκείνες που τόσο συχνά και εύκολα γίνονται εκτός λογικής και με τις έντονες απαιτήσεις και τις αυξανόμενες πιέσεις των θέσεων εργασίας, για τις οικογένειές μας και τις ανυπολόγιστες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.

Αυτά τα δώρα, ένα είδος θείας ενέργειας να το πω έτσι, το φιλτράρισμα μέσα από τις αισθήσεις μας για την ενδυνάμωση του ανθρώπινου πνεύματος.

‘Το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών της.’Αυτό το ψήγμα σοφίας μιλάει για την κατανόησή μας για ευημερία, για την υγεία, που δεν είναι μόνο η βέλτιστη λειτουργία των οργανικών συστημάτων του σώματος.

Βέλτιστη υγεία είναι η ενσωμάτωση και η αρμονία του μυαλού, (δηλαδή πνεύματος και των συναισθημάτων) και σώματος. Ωστόσο, για πολλούς επαγγελματίες του κλάδου, από τους γιατρούς και τους γυμνα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η οικονομική ζωή της χώρας αλλά και η παγκόσμια, προφανώς βιώνει μια έντονη αναταραχή την τελευταία περίοδο. Μεγάλος όγκος χρημάτων ακούμε να μετακινείται από εδώ κι από εκεί με τρόπο σχεδόν μανιακό, ενώ παράλληλα εκατομμύρια κόσμου προσπαθούν να βρουν τι συμβαίνει, ποιος φταίει, τι θα συμβεί.

Τι άραγε θα μπορούσε να βοηθήσει στο να μειωθεί ο φόβος που κανείς βιώνει μέσα σε χαοτικές καταστάσεις όπως αυτές;

Στην περίπτωση μιας οικονομικής κρίσης ευρείας κλίμακας, όπως αυτή, δεν μπορείς ιδιαίτερα να καθορίσεις ή να ελέγξεις τι και πώς θα συμβεί π.χ. στον κόσμο της οικονομίας. Μπορείς όμως σε μεγαλύτερο βαθμό να έχεις την ευθύνη για το πώς θα αισθανθείς και το πώς θα δεις την κατάσταση.

Μέσα σε ένα περιβάλλον όπου τα συναισθήματα του φόβου και της αβεβαιότητας φαίνεται να βρίσκονται περισσότερο στο προσκήνιο, αυτό το άρθρο εστιάζει στο πώς η σωματική, ψυχική και πνευματική σου κατάσταση, κ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το σώμα μας, κατά τους ανθρωπολόγους, το τι τρώμε ή τι δεν τρώμε, το πώς ντυνόμαστε, οι καθημερινές τελετουργίες μέσα από τις οποίες το υπηρετούμε, είναι ένα ισχυρό διάμεσο, μία παντοδύναμη συμβολική φόρμα πάνω στην οποία εγγράφονται οι ιεραρχήσεις, οι κανόνες, οι αξίες μας.

Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ο όρος αλλά και η έννοια της νευρικής ανορεξίας ήταν σχεδόν άγνωστη. Το 1873 στη Γαλλία πρωτοακούγεται ο όρος «υστερική ανορεξία» και την ίδια χρονιά ο William Gull στη Μ. Βρετανία την ονομάζει «ανορεξία νερβόζα» (όπως λέγεται και σήμερα). Όμως ήταν από το 1960 και έπειτα όπου η ανάπτυξη του νέου πολιτισμού των ΜΜΕ φέρνει την εικόνα του ισχνού, αποστεωμένου, σχεδόν άφυλου σώματος, στο σπίτι μας και επηρεάζει τις επόμενες γενιές των νέων κοριτσιών.

Είναι απλά θέμα μιμητισμού και επιρροής ή συγκεκριμένη πάθηση; Φυσικά και όχι.

Πρόκειται για ψυχογενή κατάσταση, ένα σύνδρομο αυτοεπιβαλλόμενης ασιτίας. O ασθενής εκουσίως περιορίζει την πρόσληψη τροφής φοβούμενος την αύξηση του βάρους. Η νευρική ανορεξία είναι η ασθένεια που συνίσταται στον ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΦΟΒΟ του πάχους και εκδηλώνεται με την ψυχαναγκαστική άρνηση να δεχτεί κανείς τροφή.

Ας τονιστεί ότι η λέξη «ανορεξία» είναι αποπροσανατολιστική στο μέτρο που το σύνδρομο δεν αφορά σε διαταραχή της όρεξης του ασθενή (η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνο αργά στην πορεία της νόσου).

Η νευρική ανορεξία μπορεί να εκδηλωθεί σε όλες τις ηλικί ... Διαβάστε περισσότερα »

Κατά το DSM-IV, την ταξινόμηση των ψυχικών ασθενειών σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, οι διαταραχές στην πρόσληψη τροφής αφορούν δύο σύνδρομα: την ψυχογενή ανορεξία και την ψυχογενή βουλιμία.

Το κύριο γνώρισμα και στις δύο αυτές διαταραχές είναι ότι οποιοδήποτε ζήτημα σχετίζεται με την διατροφή, αποκτά μία ξεχωριστή διάσταση για τους ασθενείς, ένα ιδιαίτερο νόημα, που υπερβαίνει κατά πολύ την απλή ανάγκη για επιβίωση ή την ευχαρίστηση του φαγητού.

Η συμπεριφορά του ατόμου είναι πολύ διαφορετική από αυτήν του γενικού πληθυσμού, σε ότι σχετίζεται με την πρόσληψη τροφής. Ωστόσο, πρέπει να είναι αποδεδειγμένο ότι δεν μεσολαβεί κάποια βιολογική δυσλειτουργία ή ανεπάρκεια για να δοθεί η διάγνωση των διαταραχών αυτών. Πρόκειται για συμπτωματικές διαταραχές, μπορούν δηλαδή να παρουσιαστούν σε διάφορες προσωπικότητες, και σε συνδυασμό με άλλες διαταραχές. Για παράδειγμα, είναι πιθανόν να παρουσιάσει κάποιος ψυχογενή ανορεξία σε συνδυασμό με κατάθλιψη. Συνήθως, εμφανίζονται για πρώτη φορά κατά την εφηβεία και αφορούν κυρίως τις γυναίκες στις οποίες παρουσιάζονται σε σημαντικά μεγαλύτερα ποσοστά από ότι στους άντρες.

Έχει μελετηθεί λιγότερο από την ανορεξία αλλά τα ολοένα αυξανόμενα ποσοστά εμφάνισής της έχουν στρέψει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον των ερευνητών στην παρατήρηση αυτής της διαταραχής.

Σύμφωνα με το DSM-IV τα διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς βουλιμίας είναι τα εξής: 

1. Επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας (ταχεία κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο).
2. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων υπερφαγίας υπάρχει ένα αίσθημα έλλειψης ελέγχου της συμπεριφοράς πρόσληψης τροφής. 
3.  Το άτομο τακτικά χρησιμοποιεί είτε προκλητό έμετο, καθαρτικά ή διουρητικά, αυστηρή δίαιτα ή νηστεία, είτε εντατική άσκηση για να αποτρέψει την απόκτηση βάρους. 
4.  Ένας ελάχιστος μέσος όρος δύο επεισοδίων υπερφαγίας την εβδομάδα για τρεις τουλάχιστον μήνες.
5.  Επιμονή υπερβολική ενασχόληση για το σχήμα και το βάρος του σώματος.

Σε αντίθεση με την ανορεξία η βουλιμία δεν συνοδεύεται αναγκαστικά από έλλειψη βάρους. Συχνά οι βουλιμικοί έχουν και περιττά κιλά. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι εδώ το φαγητό συνδέεται με έντονη αίσθηση ντροπής. Κατά τα βουλιμικά επεισόδια, επιδιώκουν να είναι μόνοι τους και να κρύβουν τις αντιδράσεις τους (π.χ. έμετοι) από τους άλλους.
Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να προκαλέσουν περιορισμό στην κοινωνική ζωή του ασθενούς (λόγου χάριν αποφεύγει να βγαίνει για φαγητό, από φόβο μήπως συμβεί κάποιο βουλιμικό επεισόδιο). Η διαταραχή μπορεί ... Διαβάστε περισσότερα »

Η πρώτη περιγραφή της διαταραχής αυτής επιχειρήθηκε το 1689 στην Αγγλία από τον Richard Merton. Έγινε επίσημη κλινική ενότητα το 1873 από τον Lesegue στην Γαλλία υπό τον όρο "anorexe nysterique" και από τον Gil στην Αγγλία με την ονομασία "anorexia nervosa". Τα τελευταία 30 χρόνια μελετάται πολύ διεξοδικά, και αυτό αποδεικνύεται από την κυκλοφορία εξειδικευμένου περιοδικού, του "Journal of Eating disorders", το οποίο ασχολείται μόνο με την μελέτη των διαταραχών στην πρόσληψη τροφής.

Τα διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς ανορεξίας, κατά το DSM-IV, είναι τα εξής: 

1.  Άρνηση του ατόμου να διατηρήσει του βάρους του σώματος άνω από ένα ελάχιστο φυσιολογική βάρος για την ηλικία και του ύψος του, π.χ. απώλεια βάρους που οδηγεί στη διατήρηση βάρους του σώματος 15% κάτω από το αναμενόμενο ή αδυναμία να κερδίσει αναμενόμενο βάρος στη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης που οδηγεί σε βάρος σώματος 15% κάτω από το αναμενόμενο.
2. Έντονος φόβος του ατόμου μήπως πάρει βάρος ή γίνει παχύ, ακόμα κι όταν το βάρος του είναι κάτω από το κανονικό.
3. Διαταραχή στον τρόπο που κανείς βιώνει το βάρος, το μέγεθος ή το σχήμα του σώματός του, π.χ. το άτομο ισχυρίζεται ότι νιώθει παχύ, ακόμη κι όταν είναι κάτισχνο. Πιστεύει ότι μια περιοχή του σώματος του είναι "πολύ παχιά", ακόμη κι όταν το βάρος της είναι κάτω από το κανονικό.
4. Σε γυναίκες, απουσία τουλάχιστον τριών διαδοχικών εμμηνορυσιών, ενώ κανονικά αναμένονταν να συμβούν (πρωτοπ ... Διαβάστε περισσότερα »

Tο σώμα μας, κατά τους ανθρωπολόγους, το τι τρώμε ή τι δεν τρώμε, το πώς ντυνόμαστε, οι καθημερινές τελετουργίες μέσα από τις οποίες το υπηρετούμε, είναι ένα ισχυρό διάμεσο, μία παντοδύναμη συμβολική φόρμα πάνω στην οποία εγγράφονται οι ιεραρχήσεις, οι κανόνες, οι αξίες μας.

Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ο όρος αλλά και η έννοια της νευρικής ανορεξίας ήταν σχεδόν άγνωστη. Το 1873 στη Γαλλία πρωτοακούγεται ο όρος 'υστερική ανορεξία' και την ίδια χρονιά ο William Gull στη Μ. Βρετανία την ονομάζει 'ανορεξία νερβόζα' (όπως λέγεται και σήμερα). Όμως, ήταν από το 1960 και έπειτα όπου η ανάπτυξη του νέου πολιτισμού των ΜΜΕ φέρνει την εικόνα του ισχνού, αποστεωμένου, σχεδόν άφυλου σώματος, στο σπίτι μας και επηρεάζει τις επόμενες γενιές των νέων κοριτσιών. Είναι απλά θέμα μιμητισμού και επιρροής ή συγκεκριμένη πάθηση; Φυσικά και όχι.

Πρόκειται για ψυχογενή κατάσταση, ένα σύνδρομο αυτοεπιβαλλόμενης ασιτίας. O ασθενής εκουσίως περιορίζει την πρόσληψη τροφής φοβούμενος την αύξηση του βάρους. Η νευρική ανορεξία είναι η ασθένεια που συνίσταται στον παράλογο φόβο του πάχους και εκδηλώνεται με την ψυχαναγκαστική άρνηση να δεχτεί κανείς τροφή. Ας τονιστεί ότι η λέξη 'ανορεξία' είναι αποπροσανατολιστική στο μέτρο που το σύνδρομο δεν αφορά σε διαταραχή της όρεξης του ασθενή (η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνο αργά στην πορεία της νόσου).

Η νευρική ανορεξία μπορεί να εκδηλωθεί σε όλες τις ηλικίες, εντούτοις εί ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, ανορεξία, βουλιμία, και  παχυσαρκία, αποτελούν ραγδαίως εξελισσόμενα φαινόμενα σε όλες τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.

Ο παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει την παχυσαρκία ως τη νέα παγκόσμια επιδημία του 21^ου αιώνα. Εξίσου αποθαρρυντικά είναι τα ερευνητικά δεδομένα και στον ελλαδικό χώρο: ένας στους τέσσερις έλληνες έχει περισσότερα κιλά απ’ όσα του/ της αναλογούν, και η αναλογία αυτή αναμένεται να αυξηθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια.

Από τη μια πλευρά, η μαζική στροφή τα τελευταία χρόνια στην εύκολη 'λύση' του γρήγορου φαγητού (fast food) κι ο βομβαρδισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης με επιτυχημένα, κοινωνικά και συναισθηματικά καταξιωμένα καλλίγραμμα κορμιά-πρότυπα, κι απ’ την άλλη η συνεχώς αυξανόμενη διαφημιστική προπαγάνδα των ινστιτούτων αδυνατίσματος, η προβολή των 'θαυματουργών' μηχανημάτων παθητικής γυμναστικής, των επαναστατικών χαπιών, και οι δίαιτες εξπρές, όχι μόνο αποπροσανατολίζουν τους καταναλωτές από την ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας, αλλά -κυρίως- επιδεινώνουν το ήδη υπάρχον πρόβλημα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε η πρόσληψη παραπανίσιων κιλών στο σώμα μας συνδέεται άμεσα με τον μεταβολισμό μας. Με άλλα λόγια, η ποσότητα τροφής που χρειάζεται ο καθένας μας για να συντηρεί το βάρος του στα φυσιολογικά του όρια εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα που ο οργανισμός μας 'καιει' (δηλ μεταβολίζει) την ενέργεια που παίρνει από τις τρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η νευρογενής ανορεξία αποτελεί διαταραχή της διατροφικής συμπεριφοράς σε σχέση με τον έλεγχο του βάρους, η οποία ουσιωδώς βλάπτει τη σωματική υγεία και την ψυχοσωματική λειτουργία. Το άτομο αρνείται να διατηρήσει το ελάχιστο -για την ηλικία και το ύψος του- σωματικό βάρος, παρουσιάζει έντονο φόβο για την παχυσαρκία και την αύξηση βάρους, ώστε το βάρος του να υπολείπεται 15% με 20% του φυσιολογικού. Ενώ το βάρος του υπολείπεται του φυσιολογικού, αισθάνεται παχύσαρκος.

Τα κορίτσια που παρουσιάζουν νευρογενή ανορεξία εμφανίζουν διαταραχές της περιόδου και φτάνουν γρήγορα στην αμηνόρροια. Το δέρμα ξεραίνεται, παρουσιάζεται υπόταση, αδυναμία, βραδυκαρδία, αναιμία, λευκοπενία, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, αύξηση της ουρίας και της κρεατινίνης, υποκαλιαιμία, υπονατραιμία, δυσκοιλιότητα, χαμηλή θυροξίνη, αύξηση της κορτιζόλης στο πλάσμα και οστεοπόρωση. Συχνά πλησιάζουν στον θάνατο. Στην ουσία, η μόνη τους ασχολία είναι το πώς θα ελέγξουν το βάρος τους.

Πού εντοπίζεται

Η νευρογενής ανορεξία παρουσιάζεται κυρίως σε νεαρά κορίτσια (14 - 18 ετών) και σπανιότερα σε αγόρια (1/10 των περιπτώσεων). Είναι άτομα που παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα και χρησιμοποιούν τη σίτιση για να τα αντιμετωπίσουν και ενδεχόμενα να τα λύσουν. Αφορά κυρίως στη λευκή φυλή, πρόκειται συχνότατα για χαρισματικά άτομα και για καλούς μαθητές που ανήκουν σε εύπορες και ανώτερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις.

Τελευταία, η νευρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι διατροφικές διαταραχές αποτελούν πλέον μάστιγα στις μέρες μας. Είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει γιατρούς, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων και προβάλλεται μέσα από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το θέμα αυτό εξετάζεται και αναλύεται πολύπλευρα και ανάλογα έχουν προσδιοριστεί αιτίες και αποτελέσματα. Η διάσταση που έχουν δώσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ο τρόπος με τον οποίο πολλές φορές έχει προβληθεί το πρόβλημα, ενημερώνει αλλά και παραπλανεί. Είναι σημαντικό η ενημέρωση να έχει ένα επιστημονικό υπόβαθρο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τον κατάλληλο τρόπο για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Αρχικά, μιλώντας για διατροφικές διαταραχές, εννοούμε κατά κύριο λόγο τη νευρική ανορεξία και τη βουλιμία. Η νευρική ανορεξία ορίζεται ως η κατάσταση κατά την οποία το άτομο αρνείται την πρόσληψη οποιασδήποτε τροφής με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν το άτομο προβεί σε πρόσληψη τροφής, στη συνέχεια θα βρει τον τρόπο να την αποβάλλει, τις περισσότερες φορές με προκλητό εμετό. Συνήθως, τα άτομα που έχουν επιλέξει να μην τρέφονται, χρησιμοποιούν υποκατάστατα τροφών ή χάπια τα οποία κόβουν την όρεξη (ανορεξιογόνα). Στην αντίθετη περίπτωση, η βουλιμία χαρακτηρίζεται από τη συνεχή και αδιάκοπη πρόσληψη τροφής με πρόκληση εμετού στη συνέχεια. Η πρόσληψη τροφής συνεχίζεται και αφού το άτομο έχει αισθανθεί κορεσμό.

Είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς τα πραγματικά αίτια για κάθε περίπτωση. Η δυσκολία έγκειται στη δια ... Διαβάστε περισσότερα »

Είναι γεγονός ότι παρά τις αυξανόμενες καμπάνιες που επιχειρούν τα κέντρα αδυνατίσματος, προβάλλοντας τις δίαιτες 'αστραπή' μέσα από τα 'εξειδικευμένα' τους προγράμματα, και δίνοντας υποσχέσεις για άμεσα αποτελέσματα, οι άνθρωποι που καταφεύγουν σ’ αυτά δεν καταφέρνουν να φτάσουν στον αρχικό επιθυμητό τους στόχο: τη μόνιμη βελτίωση της εξωτερικής τους εμφάνισης, της εσωτερικής τους ισορροπίας και της αυτοπεποίθησής τους.

Για ποιους λόγους όμως όλη αυτή η βιομηχανία αδυνατίσματος, δεν έχει ένα μακρόχρονο, μόνιμο επιθυμητό αποτέλεσμα; Γιατί το 80% των ανθρώπων που επιλέγουν να χάσουν βάρος μέσω μια αυστηρής δίαιτας, ξαναπαίρνουν γρήγορα τα παραπανίσια κιλά που κατάφεραν αρχικά να χάσουν; Είναι άραγε όλα αυτά τόσο αναποτελεσματικά;

Σύγχρονες έρευνες στο θέμα των διαταραχών της διατροφής αποκαλύπτουν ότι πολλές μέθοδοι είναι βοηθητικές, όχι όμως θαυματουργές! Η ανάγκη που ανακύπτει στα άτομα με διαταραχές ελέγχου πρόσληψης τροφής (βουλιμία, ανορεξία, παχυσαρκία) αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μόνο με μια ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος, και τελικά αυτό το απαραίτητο συστατικό που οι παραπάνω μέθοδοι παραμελούν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και τα συναισθήματά του, που είναι στην πραγματικότητα τα βαθιά, εσώτερα κίνητρα που οδηγούν σε μια βουλιμική στάση και συμπεριφορά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι (πάνω από 70%) καταφεύγουν στο φαγητό για να εκτονώσουν μια ψυχική ένταση, ένα συναίσθημα θυμού ή απογοήτευσης. Μια ζυγαριά ακριβείας ... Διαβάστε περισσότερα »

Τα τελευταία χρόνια η νευρική ανορεξία είναι ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στις δυτικές κοινωνίες, όπου κυριαρχεί μια γενική τάση για καλλίγραμμα και λεπτοκαμωμένα κορμιά, τα οποία προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτή η τάση της μόδας επηρεάζει κυρίως τα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία.

Συχνά οι έφηβες θεωρούν ότι για να είναι αποδεκτές από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτά τα πρότυπα. Σε κάποια κορίτσια όμως, η αύξηση ή μείωση του βάρους τους γίνεται έμμονη ιδέα.

Η νευρική ανορεξία πλήττει ιδιαίτερα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία μεταξύ 14-25 ετών. Σπανίως εμφανίζεται σε αγόρια ή σε παιδιά μικρότερης ηλικίας. Η ακριβής αιτιολογία δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη.

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι σημαντικό ρόλο για την εμφάνιση της νευρικής ανορεξίας διαδραματίζουν οι στάσεις και απόψεις της οικογένειας απέναντι στο φαγητό και φυσικά η συνύπαρξη άλλων ψυχικών ασθενειών, όπως η κατάθλιψη που συνήθως συνυπάρχει. Συνήθως το πρόβλημα έρχεται στην επιφάνεια όταν η γυναίκα ακολουθήσει κάποια δίαιτα για να βελτιώσει τη σιλουέτα της.

Τα συμπτώματα της νευρικής ανορεξίας είναι τα εξής:

• Διαστρεβλωμένη εικόνα του ατόμου για την εξωτερική του εμφάνιση και ιδιαίτερα για το βάρος του. Αισθάνεται ότι είναι υπέρβαρο, παρόλο που το βάρος του μπορεί να είναι κάτω από τα όρια του φυσιολογικού. Το άτομο για να χάσει κάποια κιλά τα οποία θεωρεί παραπανίσια κ ... Διαβάστε περισσότερα »

Σχετίζεται η ψυχική μας διάθεση με την πρόσληψη σωματικού βάρους; Η απάντηση είναι βεβαίως ναι, αλλά με ποιον τρόπο συμβαίνει αυτό;

Κατ αρχήν γνωρίζουμε ότι το άγχος, η μελαγχολία επηρεάζουν αρνητικά τον μεταβολισμό μας, μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία.

Επιπλέον, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να θυμηθούν, αν τους ζητηθεί, διότι συνήθως δεν το προσέχουν, κάποια στιγμή που ένιωθαν στενοχώρια ή άγχος, και τη στιγμή εκείνη ένιωθαν ότι είχαν ανάγκη από κάποιο φαγητό ή γλυκό. Η στιγμή αυτή σε πολλούς ανθρώπους μπορεί να μην ήταν στιγμή, αλλά ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ακόμα και μήνες ή έτη, που ένιωθαν κατ' αυτόν τον τρόπο.

Πώς επηρεάζει και τι είδους σχέση μπορεί να έχει η τροφή που τρώμε με τη συναισθηματική μας διάθεση, άγχος, λύπη, χαρά;

Παρ' ότι ο άνθρωπος και διάφορα ζώα έχουν μια έμφυτη προτίμηση στις γλυκές γεύσεις, η γεύση και οι άλλες σωματικές αισθήσεις δεν επαρκούν από μόνες τους ως μόνη εξήγηση της ποσότητας τροφής που καταναλώνουμε σε διάφορες περιστάσεις.

Υπάρχει η κοινή αντίληψη ότι νιώθουμε το αίσθημα του κορεσμού στην πείνα, όταν 'χορτάσει' το στομάχι μας, πιο σωστά όμως θα ήταν το να πούμε, όταν ο εγκέφαλός μας 'κρίνει' ότι έχουμε χορτάσει.

 Πιο συγκεκριμένα, το στομάχι μεταδίδει πληροφορίες στον εγκέφαλο μέσω

• του πνευμονογαστρικού νεύρου, σχετικές με τη διάταση των στομαχικών τοιχωμάτων. Ζώα με βλάβη στο πνευμονογαστρικό νεύρο, τρώνε έως ότου παραγεμίσει το στομάχι του ... Διαβάστε περισσότερα »

Παρότι η παχυσαρκία είναι η πιο γνωστή και συνηθισμένη διατροφική διαταραχή στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει διαταραχές στην ψυχολογία ενός ατόμου που όμως έχουν αντίκτυπο στις διατροφικές του συνήθειες.

Αν και υπάρχουν επιστημονικές υποψίες για εμπλεκόμενους γενετικούς παράγοντες σ’ αυτά τα φαινόμενα, διατροφικές διαταραχές όπως η νευρική ανορεξία, η βουλιμία, η υπερβολική σωματική άσκηση αλλά και κάθε είδους ακραίες δίαιτες με απώτερο στόχο τη σύντομη απώλεια βάρους είναι κατά βάση ψυχογενείς και απορρέουν συνήθως από μια διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος που κάνει κάποιον να μην αντιλαμβάνεται την πραγματική του εικόνα στον καθρέφτη και να νομίζει ότι έχει πολύ πιο αυξημένο βάρος απ’ ότι ισχύει στ’ αλήθεια.

Άλλες πάλι φορές, ένα άτομο μπορεί να έχει αναπτύξει μια φοβία για την παχυσαρκία και ως εκ τούτου να θέτει παράλογους στόχους απώλειας βάρους, ορμώμενο από τα καλλίγραμμα σώματα των μοντέλων και επιθυμώντας την αποδοχή του περίγυρου. Συνεπώς, καταφεύγει σε εξοντωτικές διατροφικές συμπεριφορές όπως ασιτία ή ακραίες δίαιτες, χρήση διουρητικών ή καθαρτικών και εμετό, οι οποίες ενώ αρχικά φαίνεται πως ανακουφίζουν και επιτυγχάνουν προσωρινά τον πολυπόθητο στόχο της απώλειας βάρους, στη συνέχεια ισχυροποιούν τα ψυχογενή συμπτώματα, εγκαθιδρύουν σταδιακά μια εμμονή με το φαγητό και το βάρος, εξαθλιώνουν και εξουθενώνουν σωματικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά και κοινωνικά, και δύνανται να οδη ... Διαβάστε περισσότερα »

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όσους θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τις κύριες και πιο συχνές διατροφικές διαταραχές που, όπως δείχνουν οι έρευνες, αρκετοί άνθρωποι βιώνουν στην εποχή μας. Οι πληροφορίες αυτές έχουν ως σκοπό να σε διευκολύνουν να αναγνωρίζεις τέτοιες καταστάσεις κι έτσι να μπορείς να έχεις καλύτερες επιλογές στο πώς χρειάζεται να τις διαχειριστείς.

Πότε το φαγητό από μια φυσική και απλή καθημερινή ανάγκη μπορεί να γίνει μια δύσκολη υπόθεση, μια σύνθετη διαδικασία;

Πότε το φαγητό μπορεί να γίνει από απόλαυση ένα επίπονο πρόβλημα;

Έχοντας υπ΄όψιν σου τα παραπάνω ερωτήματα ας δούμε κάποια από τα βασικά σημεία που, κατά τη γνώμη μου, ίσως χρειάζεται όλοι να γνωρίζουμε για τις διατροφικές διαταραχές στις μέρες μας.

Τι είναι ;

Οι διαταραχές διατρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Όταν αναφερόμαστε στις διατροφικές διαταραχές, το μυαλό όλων πάει στις γυναίκες. Εν μέρει σωστά. Η νευρογενής ανορεξία και βουλιμία εμφανίζονται με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άντρες (χωρίς να σημαίνει ότι εκλείπουν παντελώς από τους άντρες). Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται να ισχύει για τα αδηφαγικά επεισόδια (binge eating).

Η αδηφαγική διαταραχή (binge eating disorder) χαρακτηρίζεται από:

• Συχνά επεισόδια πρόσληψης μεγάλης ποσότητας τροφών/τροφίμων σε μικρό χρονικό διάστημα.
• Αίσθημα απώλειας ελέγχου σχετικά με την πρόσληψη τροφής, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων.
• Πρόσληψη τροφής ακόμα και όταν κάποιος δεν πεινάει.
• Τα επεισόδια λαμβάνουν χώρα όταν το άτομο είναι συνήθως μόνο και γενικά κρυφά από τους άλλους.

Έτσι, μια νέα έρευνα με μεγάλο δείγμα τόσο αντρών όσο και γυναικών προσπαθεί να διαφωτίσει το μέχρι τώρα, σχεδόν ανεξερεύνητο ως προς τους άντρες, τοπίο. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές μελέτησαν 21.743 άντρες και 20.608 γυναίκες, σχετικά με την εμφάνιση αδηφαγι ... Διαβάστε περισσότερα »

Η νευρική ορθορεξία (orthorexia nervosa) δεν αποτελεί επίσημη ιατρική διάγνωση, δεν έχει καταχωρηθεί στο DSM-I, αν και έχει αναφερθεί από κάποιους ιατρούς. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Steven Bratman το 1997, έναν Αμερικάνο ιατρό, για να περιγράψει μια διατροφική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από υπερβολική προσήλωση στην επιλογή ‘υγιεινών’ τροφίμων. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η εμμονή είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό υποσιτισμό ή ακόμα και θάνατο.

Ο ίδιος ο Bratman περιγράφει την ορθορεξία ως ανθυγιεινή εμμονή με τρόφιμα που ο ασθενής αντιλαμβάνεται ως υγιεινά – κατάλληλα. Συνήθως οι ασθενείς αποφεύγουν τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά ή συντηρητικά, ζωικά τρόφιμα ή συστατικά που θεωρούν ανθυγιεινά. Αν ο διατροφικός περιορισμός είναι πολύ σοβαρός, μπορεί να προκληθούν διατροφικές ελλείψεις ή υποσιτισμός. Η απίσχναση των ατόμων που ακολουθούν ανάλογο μοτίβο διατροφής, π.χ. ωμοφαγία, μπορεί να φτάσει στα επίπεδα της νευρικής ανορεξίας. Η ‘ανορεκτική ορθορεξία’ μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη νευρική ανορεξία. Παρόλ’ αυτά βέβαια, το υποκείμενο κίνητρο είναι τελείως διαφορετικό στις δυο περιπτώσεις: ενώ ο ανορεξικός επιθυμεί να χάσει βάρος, ο ορθορεξικός επιθυμεί να αισθάνεται υγιής.

Διαγνωστικά κριτήρια

... Διαβάστε περισσότερα »

Ενώ η παραγωγή σπέρματος στους άνδρες είναι συνεχής καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους, είναι γνωστό ότι οι γυναίκες γεννιούνται με έναν καθορισμένο αριθμό ωαρίων που εν μέρει θα καθορίσει την αναπαραγωγική διάρκεια της ζωής τους.

Στην ηλικία της έναρξης της περιόδου στη γυναίκα, οι ωοθήκες περιέχουν 250.000 περίπου ωοθυλάκια, καθένα από τα οποία μπορεί δυνητικά να απελευθερώσει ένα ωάριο κάθε μήνα. Όμως κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής της ζωής ωοθυλακιορρηξία δεν θα συμβεί παραπάνω από 500 φορές, γιατί το μεγαλύτερο μέρος των ωοθυλακίων δεν θα απελευθερώσουν ποτέ ωάριο εξαιτίας μιας διαδικασίας που λέγεται ωοθυλακική ατρησία.

Στα τέλη της τέταρτης δεκαετίας της ζωής (30-40 χρονών) η αναπαραγωγική ικανότητα της γυναίκας μειώνεται εξαιτίας της σταδιακά μειούμενης ποιότητας των υπολοίπων ωαρίων και του γεγονότος ότι μπορεί να μην επιτυγχάνεται ωοθυλακιορρηξία κάθε μήνα. Τελικά κοντά στην ηλικία των πενήντα τα λίγα ωοθυλάκια που έχουν απομείνει δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ορμόνες που προκαλούν την ωρίμανση τους και έτσι η γυναίκα οδηγείται στην εμμηνόπαυση.

Ο πρωταρχικός στόχος των επιστημόνων είναι να διατηρήσουν τη γονιμότητα στις γυναίκες. Ο πιο ικανοποιητικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της γυναικείας υπογονιμότητας με την αυξανόμενη ηλικία είναι η κατάψυξη του γενετικού της υλικού, δηλαδή των ωαρίων της.

Οι λόγοι για τους οποίους προτείνεται η συντήρηση ωαρίων ... Διαβάστε περισσότερα »

Όταν ένα ζευγάρι υπόκειται σε εξωσωματική γονιμοποίηση η γυναίκα λαμβάνει μια ποσότητα ορμονών η οποία προκαλεί ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών έτσι ώστε αυτές να παράγουν περισσότερα από ένα ωάρια. Αυτός είναι ένας από τους στόχους των γιατρών γιατί ένα μόνο ωάριο δεν γονιμοποιείται πάντα και κυρίως δεν δίνει πάντα ένα καλό έμβρυο.

Όσα περισσότερα ωάρια –μέχρις ενός ορίου- παραχθούν από τη γυναίκα και συλλεχθούν από τον γυναικολόγο, τόσα περισσότερα από αυτά θα είναι κατάλληλα για γονιμοποίηση από το σπέρμα του συζύγου. Κατά συνέπεια, είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες κάποια από τα έμβρυα αυτά να είναι καλής και πολύ καλής ποιότητας ώστε όταν μεταφερθούν πίσω στη μήτρα της γυναίκας να υπάρχουν καλές πιθανότητες εγκυμοσύνης.

Τι γίνεται όταν παραχθούν περισσότερα καλά έμβρυα από όσα χρειάζονται;

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε πως τις περισσότερες φορές αυτό είναι επιθυμητό. Τούτο διότι έχουμε πλέον τη δυνατότητα να καταψύχουμε τα έμβρυα και να τα συντηρούμε σε βαθιά κατάψυξη. Ταυτόχρονα, η μεταφορά στη μήτρα ‘κατεψυγμένων’ εμβρύων είναι μια διαδικασία πολύ πιο απλή από την εξωσωματική γονιμοποίηση, γιατί η γυναίκα δεν χρειάζεται να λάβει γοναδοτροπίνες και κατά συνέπεια δεν παίρνει μεγάλες δόσεις ορμονών και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται να κάνει ενέσεις.

Στη διαδικασία της κρυοσυντήρησης του εμβρύου, αφαιρείται το νερό που περιέχει το έμβρυο και αναπληρώνεται με ένα ειδικό ψυκτικό ... Διαβάστε περισσότερα »

Λίγα πράγματα έχουν ειπωθεί σχετικά με την πράξη του έρωτα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της θεραπείας με εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτό συμβαίνει λόγω της τάσης της κοινωνίας και της κουλτούρας μας να αποσυνδέει την εγκυμοσύνη από τη σεξουαλικότητα.

Όπως πολλοί μελλοντικοί γονείς, πιθανότατα θα έχετε απορίες σχετικά με το αν και κατά πόσο το σεξ επηρεάζει το αποτέλεσμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης και της επακόλουθης εγκυμοσύνης.
Είναι ίσως πολύ δύσκολο να καθορίσει κάποιος τι είναι φυσιολογικό, αλλά γενικά υπάρχουν πολλές αλλαγές στην ερωτική ζωή των συντρόφων. Η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ των δύο είναι αυτή που θα εξασφαλίσει μια ικανοποιητική και ασφαλή σεξουαλική ζωή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι μύθοι σχετικά με τη σεξουαλική ζωή

Η εντύπωση πως η θεραπεία για την υπογονιμότητα βλάπτει τη σχέση μεταξύ άνδρα και γυναίκας έχει πλέον καταρριφθεί. Σε μια έρευνα για την υπογονιμότητα που πραγματοποιήθηκε σε 9 χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) έλαβαν μέρος γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό και φυσικά ζευγάρια με πρόβλημα υπογονιμότητας και η οποία παρουσιάστηκε στη συνδιάσκεψη της ESHRE ( Ευρωπαϊκή Ένωση Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και την Εμβρυολογίας) στη Βιέννη, περισσότερο από το 80% των ασθενών απάντησε πως δεν υπήρξε καμία αλλαγή προς το χειρότερο.

Σε μια άλλη παγκόσμια έρευνα έχουν αποκαλυφθεί οι συνήθειες των ζευγαριών που υπόκεινται σε θεραπεία εξωσωματικής γον ... Διαβάστε περισσότερα »

Κατά τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, η γυναίκα υπόκειται σε ορμονική διέγερση των ωοθηκών, έτσι ώστε να παραχθούν περισσότερα από ένα ωάρια, που είναι και ο φυσιολογικός αριθμός των ωαρίων που παράγονται κάθε μήνα ενός έμμηνου κύκλου. Ο αριθμός των παραγόμενων αυτών ωαρίων, καθώς και η ποιότητά τους είναι καθοριστικής σημασίας, εφόσον από αυτά θα προκύψουν τα γονιμοποιημένα έμβρυα που θα μεταφερθούν πίσω στη μήτρα της γυναίκας κατά την εμβρυομεταφορά. Στη χώρα μας, από το 2005 έχει ψηφισθεί νόμος για την Εξωσωματική Γονιμοποίηση και ο οποίος προσδιορίζει τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται κατά την εμβρυομεταφορά σε 3 έως το πολύ 4, ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας.

Όταν τα ‘πλεονάζοντα’ μετά την εμβρυομεταφορά έμβρυα είναι καλής ποιότητας μπορούν να κρυοσυντηρηθούν, και ήδη μεγάλος είναι ο αριθμός των παιδιών που έχουν γεννηθεί παγκοσμίως μετά από κρυοσυντήρηση.

Φέτος, και για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο, έχουμε τις πρώτες εγκυμοσύνες από ταχεία κρυοσυντήρηση εμβρύων στο στάδιο των βλαστοκύστεων [vitrification]. Η μέθοδος αυτή προσφέρει στα υπογόνιμα ζευγάρια μια εναλλακτική λύση υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, σε μικρότερο κόστος και με λιγότερα – συνήθως – φάρμακα από τις ευρέως εφαρμοζόμενες μέχρι στιγμής μεθόδους.

Ποιο είναι το πραγματικό όφελος μιας γυναίκας, που υπόκειται στη διαδικασία με την εφαρμογή αυτής της μεθόδου;

Η μεταφορά στη ... Διαβάστε περισσότερα »

Όταν δεν καρποφορεί, η προσπάθεια για την απόκτηση παιδιού γίνεται πηγή µεγάλου άγχους για το ζευγάρι, πολύ περισσότερο όταν προκύπτει ανάγκη για εξωσωµατική γονιµοποίηση. Πόσο απλή είναι µια προσπάθεια εξωσωµατικής και ποια είναι η προετοιµασία που πρέπει να γίνει, ώστε να έχει σηµαντικά ποσοστά επιτυχίας;

Ένα ζευγάρι υπογόνιμο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Η σωστή διερεύνηση θα καθορίσει και το ανάλογο πλάνο θεραπείας.

Όταν ένα ζευγάρι ακούσει από το γιατρό του ότι πρέπει να υποβληθεί σε προσπάθεια εξωσωµατικής γονιµοποίησης επικρατεί αρχικά πανικός, απογοήτευση και άγχος. Απογοήτευση διότι απέτυχε να 'συλλάβει' ένα παιδί µε φυσικό τρόπο και άγχος για την έκβαση της ίδιας της προσπάθειας εξωσωµατικής και την τυχόν αποτυχία.

Μέληµα του γιατρού είναι να εµφυσήσει στο ζευγάρι την ηρεµία που χρειάζεται για να αντεπεξέλθει στην προσπάθεια αυτή. Αυτό επιτυγχάνεται πρώτα απ’ όλα εξηγώντας τους τα βήµατα που πρέπει να γίνουν προς τη λύση του προβλήµατός τους. Έτσι, το ζευγάρι θα αισθάνεται και θα καταλαβαίνει για ποιο λόγο γίνεται κάθε ιατρική πράξη, κάθε εξέταση και τι προσφέρει καθεµία στο στόχο τον οποίο έχουν θέσει, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γερό µωράκι.

Ένα ζευγάρι χαρακτηρίζεται υπογόνιµο όταν προσπαθεί να τεκνοποιήσει πλέον του έτους µε ελεύθερες επαφές χωρίς επιτυχία. Αυτό από µόνο του ως ορισµός αυτόµατα θα πρέπει να απαλλάσσει πολλά ζευγάρια από σπασµωδ ... Διαβάστε περισσότερα »

Εάν έχετε ένα πρόβλημα γονιμότητας, ή οι αρχικές δοκιμές δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχει ένα, το επόμενο βήμα είναι να σας δει ένας Γυναικολόγος Ειδικός στην Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή – Εξωσωματική Γονιμοποίηση (IVF), που θα προσπαθήσει να βρει μια αιτία. Υπάρχουν μερικές συγκεκριμένες εξετάσεις που πρέπει να γίνουν.

Οι βασικές δοκιμές περιλαμβάνουν:

Για τις γυναίκες

• Διακολπικό Υπερηχογράφημα (καλύτερα Τρισδιάστατο) για να ελεγχθούν οι ωοθήκες και η μήτρα
  Εξετάσεις αίματος για τα επίπεδα ορμονών που συμμετέχουν στην παραγωγή ωαρίων όπως η FSH, η LH, η προλακτίνη και η προγεστερόνη.
• Για τους άνδρες, το Σπερμοδιάγραμμα για να μετρήσουμε την ποσότητα και την ποιότητα του σπέρματος. Εάν δεν υπάρχει καθόλου σπέρμα ή το σπέρμα είναι πολύ πτωχό, η δοκιμή αυτή πρέπει να επαναληφθεί. Περίπου ένα στα δέκα άτομα έχει ένα ανώμαλο αποτέλεσμα σπέρματος.

Περαιτέρω εξετάσεις:

• Υστεροσαλπιγγογραφία

Αυτή γίνεται προκειμένου να ελέγξουμε τη βατότητα των σαλπίγγων και την αρτιμέλεια της μήτρας. Μια χρωστική ουσία εγχύεται μέσω του τραχήλου της μήτρας. Γεμίζει τη μητρική κοιλότητα και οδεύει στις σάλπιγγες, όπου και ανιχνεύεται με ακτίνες X.

• Λαπαροσκόπηση

Πρόκειται για χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός κάνει μια μικρή τομή στον ομφαλό και με ένα μικρό τηλεσκόπιο επιθεωρεί τη μήτρα και τις σάλπιγγες. Μι ... Διαβάστε περισσότερα »