Τι μπάλα! Πρώτα απ' όλα, ήταν πραγματικά γιορτή με δυο ομάδες που σεβάστηκαν τον θεσμό. Από την αρχή ως το τέλος. Επίσης, όλοι θα θυμούνται το βουρκωμένο πρόσωπο του Βαλβέρδε που πήρε άλλη μια κούπα.

Τα θλιμμένα πρόσωπα των παικτών του Ατρομήτου, οι οποίοι όμως μπορούν εύκολα να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να είναι περήφανοι γιατί τα έδωσαν όλα. Γενικά στο Περιστέρι, έχουν κάθε λόγο να αγαπάνε αυτή την ομάδα, γιατί παίζει τη μπαλίτσα της, είναι αξιόλογη και κοιτάει στα μάτια όλο τον κόσμο.

Αυτός ο τελικός κυπέλλου, θα μείνει στη μνήμη για πράγματα άσχετα με αυτή καθ' αυτή.

Σα μπάλα, συμπαθάτε με, αλλά δεν ήταν κάτι που μας ξετρέλανε. Όποιος έβαζε γκολ, μετά οπισθοχωρούσε. Και στο τέλος, σκόραρε ο Φουστέρ, κάτι δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της παράτασης. Ευλογημένος παίκτης για τον Ολυμπιακό. Δεν βάζει πολλά γκολ! Βάζει όμως μεγάλα γκολ!!!

Η μαγκιά του Ολυμπιακού και αυτό έχει να κάνει με τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές, είναι ότι σεβάστηκαν από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης, όλη την αυτή την ιστορία που ζούσαν. Αντιμετώπισαν το ματς με απόλυτη σοβαρότητα. Ενεργούσαν σα να έπαιζαν με αντίπαλο που φόραγε πιο... βαριά φανέλα. Και δεν γράφω «με καλύτερο αντίπαλο», γιατί πολύ απλά, αποδείχθηκε φέτος, ότι ο Ατρόμητος δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες. Οι πρωταθλητές λοιπόν ή μάλλον οι νταμπλούχοι Ελλάδας, πάτησαν στο χορτάρι του ΟΑΚΑ και δημιουργούσαν όλες εκείνες τις συνθήκες που θα έκαναν εύκολη τη δική τους ζωή και... μαρτύριο του αντιπάλου τους.

Εξαιρετική η κίνηση από την δεξιά πλευρά, με τον Τοροσίδη να κάνει ό,τι θέλει και τον Οικονόμου να 'χει μεγαλύτερα προβλήματα απ' ότι ο Σκόνδρας στην απέναντι μεριά της άμυνας του Ατρομήτου. Στα χαφ οι Πειραιώτες και κυρίως στον άξονα,είχαν πάρει το γήπεδο, είχαν κερδίσει τον χώρο, είχαν αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο. Έλειπε η όποια φαντασία μπορούσε να δώσει ο Ιμπαγάσα, όμως αυτή η τριάδα Μανιάτη- Ορμπάιθ- Μακούν, είναι πάρα πολύ σκληρή. «Δαγκώνουν» και δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι τρεις, κάτι που σε έναν τελικό μετράει πάρα πολύ.

Ο Βαλβέρδε είδε την ομάδα του να παίρνει γήπεδο, να κερδίζει πέναλτι και τον Χολέμπας να το χάνει. Όπως το 'χε χάσει και ο Φουστέρ στο Περιστέρι την τελευταία αγωνιστική. Όμως και τότε ακολούθησε κόκκινο γκολ, το ίδιο έγινε και αυτή την φορά. Η κίνηση του Μανιάτη από δεξιά ήταν αξιόλογη, η παράλληλη πάσα του Αμπντούν, έφερε το γκολ του Τζιμπούρ. Ο Ολυμπιακός είχε δικό του το πρώτο ημίχρονο. Και μετά, τίποτα...

Τίποτα για τους Πειραιώτες, γιατί ήταν η σειρά του Ατρομήτου, να βγει μπροστά, να πάρει χώρο, να παίξει μπάλα, να δημιουργήσει και να κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού να αγανακτήσει με την ομάδα του. Οι «ερυθρόλευκοι» πήραν μέτρα πίσω, κανείς δεν κατάλαβε το πως και το γιατί.

Βέβαια, ήταν ένα ματς με τους διαδρόμους κλειστούς από ένα σημείο και μετά. Οι Ολυμπιακοί είχαν καταφέρει να εξουδετερώσουν τα όπλα των «κυανόλευκων», ενώ και ο Ατρόμητος δεν κινδύνευε στο δεύτερο μέρος. Έλα όμως που τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός! Γιατί όταν δεν πας να βάλεις άλλο γκολ και δείχνεις ότι θα κάτσεις» στο 1- 0 , μπορεί και να την πατήσεις. Ήρθε το σουτ του Ιγκλέσιας, κόντρα στον Χολέμπας, να το 1- 1. Και μετά... τρεχάτε ποδαράκια μου.

Ο πρωταγωνιστής, Νταβίδ Φουστέρ

Εκεί ήρθε για να γίνει πρωταγωνιστής στο παιχνίδι, ένας παίκτης! Ο Νταβίντ Φουστέρ. Και το πόσο υπολόγιζαν σε αυτόν οι δυο προπονητές φάνηκε. Ο Βαλβέρδε τον έβαλε για να αποκτήσει έξτρα δύναμη επιθετικά. Ο Τζιμπούρ μετά το γκολ χάθηκε και ο Μιραλάς, έκανε ενέργειες και στο τέλος τις χάλαγε. Ο Αμπντούν κουράστηκε, ο Φετφατζίδης, ήταν ο μόνος που κυκλοφόρησε μπάλα, αλλά γενικά ο Ολυμπιακός ήταν ολίγον τι μπερδεμένος κι αγχωμένος.

Ο Φουστέρ λοιπόν, με την κίνηση πάντα στον χώρο, θα μπορούσε να κάνει τη ζημιά. Ο Δώνης, δεν είναι τυχαίος προπονητής. Το είδε, το κατάλαβε. Και έριξε στο ματς τον Ζουέλα. Διαταγή μια και μοναδική: «Τον Φουστέρ καιτα μάτια σου». Στο τέλος, δικαιώθηκαν οι δυο προπονητές. Ο ένας προς μεγάλη χαρά του και ο άλλος, προς λύπη... κεφαλιά Φουστέρ στο 119' , κυπελλούχος ο Ολυμπιακός. Στο μεταξύ, μετά την ισοφάριση ο Ατρόμητος γύρισε πίσω. Με δυο κόφτες ο Δώνης καθαρούς, με τον Μήτρογλου να μην μπορεί απέναντι στην κόκκινη άμυνα και την κούραση να έχει απλωθεί στο χορτάρι.

Είχε τακτική αυτός ο τελικός, δεν είχε θέαμα. Είχε όμως δυο σπουδαίους αντιπάλους, που δίκαια φέτος έχουν κλέψει την περισσότερη δόξα, στο ποδόσφαιρο του τόπου μας...

ΥΓ Συγχαρητήρια στον κόσμο του Ολυμπιακού, για το καθολικό χειροκρότημα στην ομάδα του Ατρομήτου

ΥΓ 2 Ο Βαλβέρδε αποθεώθηκε, κατάφερε για άλλη μια φορά να συγκρατήσει τα δάκρυά του, αλλά κάτι μου λέει, ότι στην φιέστα στο Καραϊσκάκη, δεν θα το πετύχει...