Ναι, πήραμε δύο βραβεία, καλύτερης παράστασης και σκηνοθεσίας. Μου άρεσε περισσότερο αυτό της παράστασης, δεν είμαι σκηνοθέτης, έτυχε πρώτη φορά να ασχοληθώ. Είναι τιμή μου γιατί το έχει ψηφίσει ο κόσμος. Επειδή το θέατρο δεν το κάνεις για τα λεφτά, νιώθεις ότι το ταξίδι πήγε καλά και βγήκαμε στην Ιθάκη. Το να σε βραβεύει το ίδιο το κοινό που έρχεται και σε πληρώνει και είναι πλέον και απαταιτητικό, είναι ύψιστη αναγνώριση.

Το έργο πραγματεύεται τη διαφθορά στις αστυνομικές Αρχές. Το βασικό στοιχείο, όμως, του έργου είναι το γέλιο! Εχει πολύ γέλιο γιατί ήταν καταπληκτική η σύλληψη του Ντάριο Φο πάνω σε ένα άγριο γεγονός, την εκπαραθύρωση ενός αναρχικού, να στήσει μια τρομερή κωμωδία. Ουσιαστικά πραγματεύεται την εκδίκηση από κάθε είδος εξουσίας η οποία μας καταπιέζει χρόνια. Γιατί όλες οι εξουσίες καταπιέζουν. Δεν υπάρχει καλή ή κακή. Γελάει ο κόσμος πολύ γιατί στην πραγματικότητα θα ήθελαν όλοι να είναι στη θέση του τρελού.

Πιστεύετε στην αντίσταση, στην επανάσταση, στην αντίδραση του ανθρώπου σε αυτά όπου δεν συμφωνεί;

Ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις. «Αντιδρώ» σημαίνει συνωμοτούμε όλοι μας για την καθημερινότητά μας. Να γίνουν κινήματα για να πέσουν οι τιμές... όχι γιατί μου έθιξες τη συλλογική σύμβαση του ηθοποιού να κατεβαίνω και να κλείνω τον δρόμο εγώ και αύριο ο γιατρός και αντιμεθαύριο ο δικηγόρος. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Αν πραγματικά είχαμε μια κοινωνική συνοχή θα κάναμε κινήματα. Από το πιο απλό, π.χ. δεν αγοράζω γάλα για δέκα ημέρες μέχρι να φθηνύνει, ή απέχω από οποιεσδήποτε αγορές μέχρι να πέσουν οι τιμές, ακόμα και σε ό,τι αφορά τα δάνειά μας στις τράπεζες. Δηλαδή είχα πάρει 10 δραχμές δάνειο και θέλεις να σου επιστρέψω 20; Στις 13 δρχ., φίλε, σταματάω γιατί είναι η κατάσταση έτσι. Αυτά είναι κινήματα με σκεπτικό και με στόχο. Το γενικώς να κατεβαίνω κάτω να σπάω πράγματα, να καίω μαγαζιά και αυτοκίνητα των συνανθρώπων μου είναι παράλογα πράγματα. Αν ένα κίνημα κάνει βλακώδεις και άστοχες κινήσεις δίνεις τον λόγο στους άλλους να λένε «Δεν βλέπεις τι κάνουν, αυτοί είναι χουλιγκάνια που τα σπάνε».

Ξεκινήσατε και το νέο κύκλο επεισοδίων στη ΝΕΤ για την εκπομπή σας «Στην υγειά μας». Ο λόγος που τη συνεχίζετε είναι γιατί πρώτα απ' όλα την κάνετε κέφι εσείς;

Είναι η ταύτιση του κόσμου πολύ μεγάλη. Τόσα χρόνια που κάνω τηλεόραση αυτό μόνο με τους «Απαράδεκτους» το έχω δει. Μιλάμε για όγδοο χρόνο και ο κόσμος όλο και περισσότερο ανταποκρίνεται. Μου λένε ότι μαζεύονται στα σπίτια και κάθονται και γλεντάνε. «Ακούμε ότι έχεις Μητσάκη ή Μπιθικώτση και λέμε πάμε να φάμε, να πιούμε, να γλεντήσουμε». ειδικά τώρα περισσότερο από ποτέ είναι πολύτιμη αυτή η εκπομπή και με ικανοποιεί αφάνταστα να ξέρω ότι προσφέρω στους συμπολίτες μου μια διέξοδο γλεντιού και κεφιού. Πάντα στις δύσκολες στιγμές υπάρχουν και κάποια θετικά. Θα ξαναβρούμε την παρέα, θα μαζευόμαστε και θα μιλάμε, είχαμε χαθεί ο καθένας μέσα στο Cayenne του. Υπάρχουν ευκαιρίες να ξαναβρούμε χαμένα πράγματα που έχουμε χάσει από τη νεοπλουτίλα των τελευταίων 20-30 ετών.

Επομένως, οι όποιες περικοπές περνούν σε δεύτερη μοίρα;

Ακριβώς γιατί είναι οδυνηρές περικοπές, κάποιες είναι και άδικες. Θα έπρεπε αυτή η συγκεκριμένη εκπομπή -επειδή έχει τόσες δραστηριότητες διαφορετικές- να τύχει άλλης αντιμετώπιση. Δυστυχώς όμως, δεν έτυχε. Και όταν λέω δραστηριότητες εννοώ ότι π.χ. έχω μια κομπανία από είκοσι μαθητές στην Καρδίτσα. Αν τους φέρω, πρέπει να τους κάνω τα έξοδα και να τους πληρώσω μία διανυκτέρευση. Τώρα πια δεν μπορεί να γίνει αυτό. Χάνουμε κάποια πράγματα, ωστόσο ας περάσει σε δεύτερη μοίρα γιατί και με την γκρίνια δεν γίνεται τίποτα.

Οταν κόβουν μισθούς από συνταξιούχους, ιδιωτικούς και δημόσιους υπάλληλους πώς να καλυτερεύσει ο άλλος την καθημερινότητά του; Εχουν απόλυτο δίκιο. Τους έχουν διαλύσει. Ωστόσο, επιτρέπεις στον εαυτό σου επειδή σου έκοψαν 400 ευρώ, που είναι πάρα πολλά, να είναι από εδώ και πέρα στενοχωρημένος; Θα κερδίσεις κάτι με αυτό; Οχι. Τι θα χάσεις; Μπορεί και την υγεία σου, τους φίλους σου... και να γίνουμε όλοι καταθλιπτικοί».

Πώς κρίνετε τις ακριβές τιμές στη διασκέδαση;

Το ανέφερα και σε μια εκπομπή μου, ότι «μαθαίνω ότι δεν πάνε καλά τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα. Δεν λυπάμαι καθόλου. Εφόσον δεν κατεβάζουν τις τιμές καλά να πάθουν. Γιατί 160 ευρώ το μπουκάλι; Μέχρι χθες έπαιρνα 1.000 ευρώ και τώρα παίρνω 700 και εσύ έχεις ίδια τιμή στο μπουκάλι. Βάλτο 80 ευρώ να έρθω, αλλιώς δεν πάω πουθενά. Πρέπει να έχουμε αυτήν τη λογική στη διασκέδαση, στη διατροφή, παντού!

Υπήρχαν δημοσιεύματα που σας ήθελαν φέτος να συμμετέχετε σε ένα σίριαλ με την Ελένη Ράντου. Ισχύει;

Οχι. Καλό ήταν το κείμενο, αλλά κάπου κόλλησε. Δεν στενοχωρήθηκα καθόλου. Δεν έχω πολλή όρεξη, ούτε πολύ χρόνο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το θέατρο.

Το θέατρο τι είναι για εσάς;

Είναι το παιχνίδι μου. Είναι ευτυχία να κάνεις μια δουλειά που αγαπάς. Δεν το αλλάζω με τίποτα. Είναι η ισορροπία μου.

Η τηλεόραση, πάλι;

Αν είχα έναν τρόπο να ζήσω, θα σταματούσα να κάνω τηλεόραση, αν και δέχομαι ότι της οφείλω πολλά. Το «Στην υγειά μας» δεν το θεωρώ τηλεόραση, είναι κάτι ξεχωριστό. Οταν με ρωτούν τη διαφορά TV και θεάτρου απαντώ ότι το θέατρο είναι «σαν να πήγαμε σήμερα μια εκδρομή και η τηλεόραση είναι σαν να βλέπουμε το βίντεο αυτής της εκδρομής». Η τηλεόραση θα ήταν βαριά κουβέντα να πούμε ότι είναι Τέχνη, κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς αλλά δεν τη συγκρίνω με το θέατρο.

Η υποκριτική πώς ήρθε στη ζωή σας;

Απολύτως συμπτωματικά. Δεν είχα πει ούτε ποίημα στο σχολείο. Ντρεπόμουν πάρα πολύ. Μου άρεσε να διαβάζω λογοτεχνία και κάποια στιγμή έξω από μια δραματική σχολή άκουσα να συζητάνε για Σαίξπηρ και λέω «τι κόσμος είναι αυτός;». Πήγα λοιπόν να γραφτώ ως ακροατής για να μάθω πράγματα. Από εκεί ήρθαν όλα. Δεν ξέρω πώς έγινε. Δεν έχω εξιχνιάσει ακόμα το έγκλημα!

Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχετε πραγματοποιήσει;

Δεν υπάρχει γιατί δεν κάνω όνειρα γενικώς. Διαχειρίζομαι το παρόν μόνο και αφήνω τη ζωή όπως μου τα φέρνει. Αυτή ήταν και παραμένει η φιλοσοφία μου.

Ο χρόνος που περνά; Ο χρόνος κάνει τη δουλειά του ανεξάρτητα από εμάς. Γράφει μέσα μας. Δεν τον αισθάνομαι. Προσπαθώ και νομίζω ότι το καταφέρνω να παραμείνω επιπόλαιος και ανώριμος. Δεν θέλω να σοβαρευτώ ποτέ και γενικώς να πάρω και τον εαυτό μου στα σοβαρά. Αρα δεν λέω η ομάδα πάει για πρωτάθλημα γιατί έχουμε καλή ομάδα, κοιτάζω πάντα τον αγώνα της Κυριακής και θα δούμε μετά. Ο χρόνος αφήνει σημάδια και έξω και μέσα σου αλλά τα αγνοώ επιδεικτικά. Προσπαθώ να υπερασπίζομαι την ανωριμότητα και την επιπολαιότητά μου».

• Διπλές δουλειές! Ο Σπύρος Παπαδόπουλος συνεχίζει ως οικοδεσπότης την εκπομπή του «Στην υγειά μας», ενώ παράλληλα βρίσκεται στο θέατρο για δεύτερη χρονιά με την παράσταση «Η κωμωδία του τυχαίου θανάτου ενός αναρχικού», βασισμένη σε κείμενο του Ντάριο Φο.

Βιογραφικό

• Ο Σπύρος Παπαδόπουλος συμπτωματικά μπήκε στην υποκριτική. Ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής γιατί λάτρευε το διάβασμα.
• Μία από τις αξεπέραστες επιτυχίες στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν οι «Απαράδεκτοι», οι οποίοι μας συστήθηκαν στις αρχές του '90.
• Εχει κερδίσει το κοινό ως παρουσιαστής πριν από χρόνια με το επιτυχημένο τηλεπαιχνίδι «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και φέτος για 8η χρονιά την τηλεοπτική εκπομπή «Στην υγειά μας».
• Γέννημα-θρέμμα Πειραιώτης. Γεννήθηκε το 1955 στον Πειραιά.
• Μεγάλες του αγάπες είναι η μηχανή του, ο Ολυμπιακός και ο γιός του!
• Τα καλοκαίρια τον βρίσκει κανείς στο αγαπημένο του νησί, τη Νάξο.
• Εχει ιδαίτερη σχέση με τη θάλασσα και κάθε καλοκαίρι διανύει πολλά μίλια με το φουσκωτό του.
• Είναι παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Αθηνά Τσιλύρα.
• Στη θεατρική του παράσταση φέτος, προσφέρει δωρεάν εισιτήρια σε 30 ανέργους.