Το μισό του γενικού πληθυσμού πλήττει η περιοδοντική νόσος, η οποία είναι η κυριότερη αιτία απώλειας δοντιών στους ενήλικες.
Τελευταία οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η νόσος σχετίζεται με τις καρδιαγγειακές παθήσεις καθώς προάγει και τροποποιεί την αθηροσκλήρωση. Τα αποτελέσματα μελετών έδειξαν την παρουσία παθογόνων βακτηρίων, που προκαλούν την περιοδοντίτιδα, στην αθηρωματική πλάκα, εύρημα το οποίο ενισχύει τη συσχέτιση της περιοδοντίτιδας με τα καρδιαγγειακά.
Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες στο 44%-57% του συνολικού πληθυσμού εμφανίζει μέτριας βαρύτητας περιοδοντική νόσο ενώ περίπου το 10% παρουσιάζει τις βαρύτερες μορφές της. Πρόκειται για μία φλεγμονώδη κατάσταση η οποία οδηγεί στην καταστροφή των στηρικτικών ιστών του δοντιού.
«Η περιοδοντίτιδα είναι πολυπαραγοντική νόσος με αιφνίδια έναρξη, η οποία στα αρχικά στάδια είναι ύπουλη και ίσως δεν χαρακτηρίζεται από συμπτώματα. Ο περιοδοντικός ασθενής προσέρχεται στο οδοντιατρείο παραπονούμενος για αιμορραγία κατά το βούρτσισμα ή σε προχωρημένες μορφές της νόσου για κινητικότητα των δοντιών του.
Υπάρχουν ενδείξεις για τη σύνδεσή της με καρδιαγγειακά νοσήματα και έτσι ενισχύεται ο ρόλος της στοματικής υγείας στη γενικότερη συστηματική υγεία» εξηγεί ο οδοντίατρος -περιοδοντολόγος Νίκος Ευθυμιάδης με αφορμή ομιλία του με θέμα την υγιεινή του στόματος και την επίδρασή της στην καρδιά, που θα πραγματοποιηθεί στις 12 Φεβρουαρίου στην Εδεσσα στο πλαίσιο ενημερωτικής ημερίδας που διοργανώνει η Εταιρεία Αθηροσκλήρωσης Βορείου Ελλάδος.
Τα υγιή ούλα έχουν ρόδινο χρώμα ενώ σε περίπτωση φλεγμονής γίνονται κόκκινα, ευαίσθητα και αιμορραγούν. Το κύριο αίτιο της φλεγμονής και επομένως της ουλίτιδας είναι η μικροβιακή πλάκα, η οποία όταν παραμελείται η στοματική υγιεινή, συσσωρεύεται σε περιοχές δοντιών που δεν βουρτσίζονται και ιδιαίτερα σε περιοχές δοντιών ή αποκαταστάσεων όπως π.χ. σφραγίσματα, ακίνητες προσθετικές γέφυρες και στεφάνες. Επιπλέον μικροβιακή πλάκα σχηματίζεται στη ραχιαία επιφάνεια της γλώσσας και φυσικά στα μεσοδόντια διαστήματα και στην παρυφή των ούλων.
«Αρχικά σχηματίζεται η υπερουλική πλάκα, γύρω από τους αυχένες των δοντιών και από τους βακτηριακούς πληθυσμούς που την απαρτίζουν, προκαλείται φλεγμονή, η οποία όταν περιορίζεται στα ούλα καλείται ουλίτιδα. Όταν η μικροβιακή πλάκα εκτείνεται κάτω από την παρυφή των ούλων οδηγεί στην καταστροφή των περιοδοντικών ιστών και εγκαθίσταται η περιοδοντική νόσος ή διαφορετικά η γνωστή περιοδοντίτιδα» επισημαίνει ο κ Ευθυμιάδης.
Σε περιπτώσεις στις οποίες η περιοδοντίτιδα δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά εγκαίρως, καταστρέφεται έντονα το οστό που περιβάλλει τη ρίζα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη στηρίζεται επαρκώς η ρίζα του δοντιού και κατά συνέπεια να αρχίσει να κουνιέται ή να μετατοπίζεται από τη θέση του και στη χειρότερη περίπτωση να πέσει χωρίς να υπάρχει έντονη συμπτωματολογία.
Η περιοδοντική νόσος δεν προσβάλλει μόνο άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Υπάρχουν μορφές της νόσου που απειλούν το νεαρό πληθυσμό και χαρακτηρίζονται από ταχείς ρυθμούς εξέλιξης. Αυτές όμως όπως και η έναρξη της νόσου εξαρτώνται από το πως ανταποκρίνεται το ανοσοποιητικό σύστημα του κάθε ατόμου στα βακτήρια που προκαλούν την περιοδοντίτιδα.
Όσον αφορά τη συσχέτιση της αθηρωματικής νόσου με την περιοδοντίτιδα ο κ Ευθυμιάδης αναφέρει ότι σε μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε ανθρώπινα αθηρώματα εντοπίστηκαν τέσσερα βακτηριακά είδη (Porphyromonas gingivalis, Tanerella forsythia, Prevotella intermedia, Actinobacillus actinomycetemcomitans), που διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο στην περιοδοντική καταστροφή.
Τέλος προσθέτει ότι τα αποτελέσματα σειράς ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην συνέχεια δικαιολογούν και εξηγούν τη «μετανάστευση» των μικροοργανισμών αυτών και ενισχύουν την υπόθεση ότι το λοιμογόνο περιοδοντικό φορτίο μπορεί να σχετίζεται ισχυρά με καρδιαγγειακά νοσήματα.
