Η ευγένεια είναι το όπλο των δειλών...

Όταν ο θυμός και η οργή φτάσουν στο σημείο και εκφραστούν, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που σε κρατούσε, αυτό που σε ευνούχιζε δεν ήταν η ευγένεια, η αγαθότητα, το ήθος και το χριστιανικό ιδεώδες. Αλλά, η δειλία να αντιδράσεις εδώ και τώρα!

Ακόμα και σοφά λόγια, όπως του Σπαρτιάτη στον δούλο του "αν ήμουν θυμωμένος, θα σε σκότωνα" καταλήγουν στο μη πραγματικά ολοκληρωμένο άτομο, να το οδηγήσουν στην μαλακία της 2ης σκέψης.

Μιά κατάσταση που διαρκώς αμφιβάλλεις για το ποιό είναι το καλύτερο να κάνεις, μέχρις ότου τελικά, δεν κάνεις τίποτα!

Ο χρόνος έχει περάσει και εσύ, εγώ, όλοι μας, καθόμαστε θεατές σε ένα γαμημένο Μάτριξ, που δεν είναι σε καμμία άλλη διάσταση, σε καμμία άλλη πραγματικότητα, αλλά μέσα στο μυαλό μας. Το εργαλείο της σκέψης έχει αφεθεί να γίνει ο δυνάστης της σκέψης, της ζωής, της ύπαρξής μας.

Για να φτάσουμε εδώ, πολλοί παράγοντες έδρασαν, με πολλούς μύχιους και χθόνιους τρόπους. Η μητριαρχική οικογένεια, η πατριαρχική οικογένεια, η κοινωνία, το "σύστημα". Και τέλος, όχι άμοιροι των ευθυνών και εμείς οι ίδιοι.... 

Ένας από τους βασικούς και χαρακτηριστικούς νόμους της φύσης είναι ότι η δύναμη εκφράζεται και δρα εκεί που συναντά την λιγότερη αντίσταση. Είναι ένας νόμος που τον βλέπουμε σε εφαρμογή σε όλα τα φυσικά φαινόμενα.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που μπορεί να υπερβεί αυτόν τον νόμο. Μόνο τότε μπορεί να είναι και να δρα σαν πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος. Το θέμα είναι ότι αυτό το ξέρουν όλοι. Εσείς, εγώ, εκείνοι, οι άλλοι, ακόμη και οι δυνάστες. Και σε ότι έχει να κάνει με εμάς, έχουμε τις ευθύνες μας.

Από την άλλη πλευρά, δυνάστης δεν είναι απαραίτητα κάποιος με έναν βούρδουλα, που σε χτυπάει για να κάνεις αυτό που θέλει. Μερικές φορές, έχει πολύ γλυκό και πειστικό πρόσωπο και υπάρχει σε πολλές μορφές, όχι μόνο των πολιτικών. Και έχει πάντα έναν και μοναδικό σκοπό:

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!

Και δύο είναι οι λόγοι για αυτό.

Ο 1ος, ότι με πεσμένα / μαζεμένα φτερά, μπορεί να σε ελέγχει, και

Ο 2ος, επειδή και αυτός/ή ποτέ δεν τα άνοιξε (αν και σπάνια το παραδέχεται, γιατί απλά είναι τέλειος/α), θέλει και εσύ να κάνεις το ίδιο για να μην αισθανθεί μαλάκας.

Πολλές φορές ισχύουν και τα δύο. Πάρα πολλές φορές!!!

Πρόσεξε, γιατί μπορεί κάποια στιγμή να καταλάβεις ότι ο δικός σου δυνάστης ήταν κάποιος που δεν το έβαζε ο νους σου!

Ελπίζω να αντέξεις το σοκ, την οδύνη και τον πόνο και να το δεις κατάματα.

Κατ'ουσία παίζουμε μία επαναλαμβανόμενη παράσταση. Την ίδια με τους προγόνους μας. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι τα σκηνικά είναι από συνθετικά υλικά, ο ήχος 5+1, και ο φωτισμός με νέον. Αλλά το σενάριο και η σκηνοθεσία παραμένουν ίδια. Και όσο για τους ρόλους μας, μας τους έχουν μάθει οι προηγούμενοι πολύ καλά. Μέσα σε αυτό το θεατρικό δρώμενο, εμείς αδυνατούμε να αντιληφθούμε την πραγματική μας φύση. Έχουμε ταυτιστεί με τον ρόλο, έχουμε γίνει ένα με τον ρόλο. Σαν τους αλυσοδεμένους στην σπηλιά του Πλάτωνα. Επιθυμούμε μόνο να είμαστε καλοί υποκριτές, για να έχουμε ευνοϊκά σχόλια, κριτικές και αποδοχή.

Μπορεί όμως, ο υπο-κριτής να γίνει ηθο-ποιός;

Μπορεί ο προσκυνημένος πολίτης να γίνει ανίκητος πολίτης;

ΜΠΟΡΕΙΣ;;;;;;;;;;

.....το παραπάνω κείμενο μου το έδωσε ένας συνοδοιπόρος και συναγωνιστής....εκεί κάτω....στην πλατεία....όπου εμείς οι αιθεροβάμονες, οι ρομαντικοί...αν και απελπισμένοι και αγανακτισμένοι...., δακρυσμένοι από τα δακρυγόνα......τολμάμε ακόμη και ονειρευόμαστε......και παλεύουμε για αυτό το δικαίωμά μας.....