Υπερόπλο στον πόλεμο κατά του καρκίνου θα έχουν σύντομα στη διάθεσή τους οι επιστήμονες. Πρόκειται για νανοκάψουλες που θα μεταφέρουν φάρμακα στην «καρδιά» των όγκων πλήττοντάς τους καίρια, αλλά χωρίς να προκαλούνται παρενέργειες στον ασθενή. 

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για πολύ καλά αποτελέσματα από την πρώτη κλινική δοκιμή στον άνθρωπο της νανοκάψουλας, η οποία μεταφέρει τα αντικαρκινικά φάρμακα κατευθείαν στον όγκο, οπότε δεν επηρεάζονται οι γύρω υγιείς ιστοί και κύτταρα. 

Υστερα από τα εξαιρετικά αποτελέσματα σε πειραματόζωα η νανοκάψουλα δοκιμάστηκε σε ασθενείς από μια μεγάλη ερευνητική ομάδα, στην οποία συμμετείχαν το Brigham & Woman’s Hospital, το Dana-Farber Cancer Institute, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard, το Massachusetts Institute of Technology (ΜΙΤ) και η εταιρεία Βιοεπιστημών Bind. 

Η μελέτη που προέκυψε από την έρευνά τους δημοσιεύεται στο ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine» και φέρνει ελπίδα για νικηφόρες μάχες κατά της επάρατης νόσου.

Πρόκειται για το πρώτο απτό επίτευγμα της νανοϊατρικής. Η κάψουλα, η οποία ονομάστηκε Bind-014, έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε δεκαεπτά ασθενείς, οι οποίοι είχαν ακολουθήσει παραδοσιακές αντικαρκινικές θεραπείες, αλλά δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Με τη νανοκάψουλα το κλασικό φάρμακο docetaxel οδηγήθηκε απευθείας στα καρκινικά κύτταρα. 

Η νανοκάψουλα μπαίνει στην κυκλοφορία και διατρέχει το αίμα, μέχρι να βρει τα καρκινικά κύτταρα, στα οποία εν συνεχεία απελευθερώνει τη δραστική ουσία. Χάρη σε αυτήν την τεχνική η συνολική δόση του φαρμάκου μειώνεται σε μεγάλο βαθμό.

Το φάρμακο ουσιαστικά εστιάζει στην περιοχή-στόχο, χωρίς το ενδεχόμενο να διαταραχθούν τα υγιή κύτταρα. Κατά συνέπεια, με τη νέα αυτή μέθοδο υπάρχει διπλή επιτυχία, αφού αφενός μειώνεται η δόση του αντικαρκινικού φαρμάκου και αφετέρου δεν προκαλούνται παρενέργειες που ταλαιπωρούν τους καρκινοπαθείς.

«Το Bind-014 αποδεικνύει πρώτη φορά ότι είναι δυνατόν φάρμακα με ιδιότητες στοχευμένες και προγραμματισμένες από πριν να μπορούν να φτάνουν απευθείας στον όγκο» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Ομίντ Φαροκζάντ, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ο οποίος συμμετείχε στη συγγραφή της μελέτης.