Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου αυτού του έτους, την ημέρα που ο λαός της Αθήνας επιχειρούσε να συγκεντρωθεί στη πλατεία Συντάγματος στην πιο μαζική, ίσως, διαδήλωση από την εποχή της απελευθέρωσης, τα επιτελεία των σύγχρονων Γερμανοτσολιάδων είχαν άλλα σχέδια. Δεν τους έφτανε μόνο να αντιμετωπίσουν τις λαοθάλασσες με πρωτοφανή καταστολή, χημικά, τραμπουκισμούς και συνδυασμένη δράση πραιτοριανών και παρακράτους. Όχι, έπρεπε πάσει θυσία να καεί 

και το κέντρο της Αθήνας. Από την επομένη άρχισαν τα κροκοδείλια δάκρια των μέσων μαζικής εξαπάτησης. «Οι καταστροφές στην Αθήνα προκαλούν θλίψη και αγανάκτηση στον Ελληνικό λαό και αμαυρώνουν την εικόνα της Ελλάδος στο εξωτερικό», έλεγαν και ξανάλεγαν. 

Όμως το κάψιμο του κέντρου της Αθήνας δεν ήταν μόνο μια καλά στημένη επιχείρηση αμαύρωσης των μαζικών διαδηλώσεων του λαού. Δεν έπρεπε μόνο να φοβηθεί ο απλός πολίτης για να μην διανοηθεί ξανά να διαδηλώσει στο κέντρο της Αθήνας, αλλά να κινητοποιηθούν και τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας ώστε να περπατήσει η ιδέα περί αναστολής των δημοκρατικών ελευθεριών. Ποιων δημοκρατικών ελευθεριών; Όχι βέβαια εκείνων που επιτρέπουν στην κ. Παπαρήγα, ή στον κ. Τσίπρα να μας προσφέρουν άφθονη κοινοβουλευτική πρόζα και δήθεν αριστερή αντιπολίτευση με το αζημίωτο και εκ του ασφαλούς για τους κρατούντες.

Άλλες δημοκρατικές ελευθερίες φοβάται το καθεστώς. Την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ελευθερία της διαδήλωσης, της απεργίας, της κινητοποίησης, της μαζικής λαϊκής ανυπακοής και διαμαρτυρίας που πάνω τους θεμελιώνεται η λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή η δημοκρατία για τον λαό. 

Τότε ελάχιστοι ήταν εκείνοι που φώναζαν ότι οι φωτιές στο κέντρο της Αθήνας δεν είχαν μόνο πολιτικά κίνητρα και στόχους. Ούτε ήταν απλά ένα καταστροφικό πάρεργο των γνωστών «μπαχαλάκηδων».

Ήταν ταυτόχρονα μια θαυμάσια ευκαιρία για συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που ορέγονται εδώ και δεκαετίες το ιστορικό κέντρο της Αθήνας για να το μετατρέψουν σ’ ένα τεράστιο τουριστικό περίπτερο, σ’ ένα εμπορικό κέντρο τύπου Attica, για στρατιές τουριστών-καταναλωτών. Μπορεί να φανταστεί κανείς καλύτερο συγκρότημα Mall στα πόδια της Ακρόπολης και των άλλων ιστορικών μνημείων; Έτσι κι αλλιώς όλα τους προορίζονται να δοθούν προς εμπορική εκμετάλλευση.

Έτσι κι έγινε. Συγκεκριμένες συμμορίες του υποκόσμου με την κάλυψη των μονάδων των ΜΑΤ εκτέλεσαν συγκεκριμένα συμβόλαια βάζοντας φωτιά σε ιστορικά κτίρια. Το σχέδιο ήταν οφθαλμοφανές σε οποιονδήποτε ήταν αυτόπτης μάρτυς. Όπου βρίσκονταν τα μαζικά μπλοκ των διαδηλωτών ούτε κτίρια έπαιρναν φωτιά, ούτε εκτεταμένες καταστροφές γίνονταν. Για να γίνει αυτό έπρεπε πρώτα να δοθεί εντολή στα ΜΑΤ, απρόκλητα και αναίτια να επιτεθούν στους διαδηλωτές ώστε να τους αναγκάσουν σε αναδίπλωση προς τα πίσω και έπειτα με την ησυχία τους οι συμμορίες να αναλάβουν το έργο τους. Να εκτελέσουν δηλαδή το συμβόλαιο που είχαν αναλάβει από τα ίδια επιχειρηματικά κυκλώματα που πατρονάρουν την συγκυβέρνηση. 

Βγήκαμε και το καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή. Όχι γιατί είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία, εκτός από το γνωστό σε όλους ιστορικό πιέσεων εδώ και χρόνια να αποχαρακτηριστούν προστατευμένες περιοχές και διατηρητέα κτιριακά συμπλέγματα του κέντρου της Αθήνας ώστε μεγαλοεργολάβοι και κυκλώματα να αναλάβουν δράση. Είδαμε με τα μάτια μας την συνδυασμένη δράση μονάδων καταστολής και συμμοριών του υποκόσμου ώστε να καεί το κέντρο της Αθήνας και να χρεωθεί στην καταστροφική μανία των «μπαχαλάκηδων». Η μόνη λογική εξήγηση, πέρα από τις εξόφθαλμες πολιτικές στοχεύσεις, ήταν ότι τα αρπακτικά της αγοράς βιάζονταν. Βιάζονταν να τελειώσουν την δουλειά την ίδια ακριβώς ώρα που η συγκυβέρνηση του δοσιλογισμού αποδεχόταν την γενικευμένη εκποίηση της χώρας με τις νέες συμφωνίες. 

Βγήκαμε λοιπόν και το καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο για λόγους αρχής, αλλά με την πεποίθηση ότι αργά ή γρήγορα τα σκυλόψαρα που ορέγονταν το κέντρο της Αθήνας θα έβγαιναν στην επιφάνεια. Έτσι συμβαίνει πάντα. Όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλα τα μητροπολιτικά αστικά κέντρα του κόσμου.

Όταν ένα σύμπλεγμα εργολαβικών, επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων ορέγεται «αναπλάσεις», τι κάνει πάντα; Το πρώτο που κάνει είναι να υποβαθμίσει την περιοχή ενδιαφέροντος με κάθε δυνατό τρόπο. Η γκετοποίηση της περιοχής και η φωτιά είναι από τα πιο δοκιμασμένα εργαλεία. Μετά έρχονται οι άρπαγες ντυμένοι με την τήβεννο του σωτήρα, του αναμορφωτή και παρουσιάζουν τα φιλόδοξα σχέδιά τους που έχουν πάντα ως κύριο στόχο την κερδοσκοπία στο διεθνές χρηματιστήριο ακινήτων και την μετατροπή της υπό ανάπλαση περιοχής σε ένα νέου είδους γκέτο. Ένα γκέτο για το τζετ σετ του πλούτου, της χλιδάτης υπερκατανάλωσης και του τουρισμού για χοντρά πορτοφόλια. Όσο για τους ιθαγενείς, κατοίκους ή καταστηματάρχες; Αν δεν χρειάζονται για γκαρσόνια και υπάλληλοι ευκαιριακής απασχόλησης με μία και εξήντα, τότε δεν έχουν παρά να κόψουν τον λαιμό τους αφού πρώτα ξεκουμπιστούν άρον-άρον από την περιοχή. 

Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ. Βλέπετε, με τις νέες συμφωνίες ξεπουλήματος ολόκληρης της χώρας, τα φιλέτα της αγοράς ακινήτων συγκεντρώνουν πολύ ζωηρό ενδιαφέρον. Το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού είναι από τα πρώτα. Όμως η πιο τρελή φαντασίωση των πιο αδηφάγων κερδοσκόπων ήταν και παραμένει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Πού θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο οικόπεδο για «ανάπτυξη»; Και μάλιστα σε μια πτωχευμένη χώρα, με σκόπιμα καταρρέουσα οικονομία και την πλειοψηφία του λαού σε πανικό για τον επιούσιο. Με μια δοτή κυβέρνηση η οποία ξέρει μόνο να εκτελεί εντολές και με απλές υπογραφές να ξεπουλά τα πάντα χωρίς να υπολογίζει τίποτε. Υπάρχουν ιδανικότερες συνθήκες για μια αρπαχτή ολκής πέρα από κάθε φαντασία; 

Κι έτσι οι καρχαρίες αναδύθηκαν στον αφρό. Την Τετάρτη στις 21 του μηνός μάθαμε δια στόματος του δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου την αποφασιστικότητα της κυβέρνηση να ανακόψει άμεσα την πορεία απαξίωσης του ιστορικού και εμπορικού κέντρου της Αθήνας, απευθύνοντας χαιρετισμό κατά την παρουσίαση του έργου «Ξανα-σκέψου την Αθήνα». Το έργο είναι καλά σκηνοθετημένο. Βάζουμε ένα ευαγές ίδρυμα δήθεν καλής θέλησης, ας πούμε το Ίδρυμα Ωνάση, να δείξει το «ακαδημαϊκό» του ενδιαφέρον για το πρόβλημα. Στήνεται ένας δήθεν «αρχιτεκτονικός διαγωνισμός», όπως ο ευρωπαϊκός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός «Re-think Athens» για την ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας με χορηγό το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο χρηματοδοτεί τις δαπάνες για τον διαγωνισμό και για όλες τις μελέτες (περιβαλοντική, τοπογραφική, συγκοινωνιακή κ.ο.κ.) που θα πρέπει να εκπονηθούν μέχρις ότου το έργο δημοπρατηθεί. 

Μαζεύονται και διάφοροι επιφανείς επιστήμονες με πολλά διαπιστευτήρια, αλλά χωρίς καμιά κοινωνική συνείδηση και έτοιμη η πρόζα. 

Το σκηνικό λιτό και ο χώρος απόλυτα ελεγχόμενος. Μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των κυρίως ενδιαφερομένων, δηλαδή των κατοίκων της πόλης και των καθ’ ύλη αρμόδιων επιστημονικών φορέων. Δεν πρέπει να αντιληφθούν το μεγάλο φαγοπότι που ετοιμάζεται. Άλλωστε η δουλειά είναι καλά στημένη. Την πρωτοβουλία εμφανίζεται να την παίρνει ένας ιδιώτης, το Ίδρυμα Ωνάση και όχι το κράτος. Κι επομένως από την στιγμή που πρόκειται για «ιδιωτική πρωτοβουλία» δεν είναι καθόλου απαραίτητο να έχει λόγο η πλέμπα και το δημόσιο συμφέρον. 

«Δεν εγγυώμαστε εμείς ότι ο διαγωνισμός δεν θα μείνει στα χαρτιά, όπως τόσες άλλες μελέτες» είπε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση Αντώνης Παπαδημητρίου. «Όμως πιστεύουμε ότι η δική μας και δική σας πίεση και παρουσία θα το εξασφαλίσει. Είναι απαραίτητη η σύμπραξη των θεσμών που έχουν ταχθεί να μας εκπροσωπούν, των εμπορικών και ξενοδοχειακών φορέων. Κυρίως όμως είναι απαραίτητη η σύμπραξη των ίδιων των ενεργών πολιτών, των αρχιτεκτόνων, πολεοδόμων και πολιτικών μηχανικών (που είναι σε πολλά συνυπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν στην πόλη μας) των κατοίκων και όλων γενικώς των χρηστών της πόλης». Όλοι πρέπει να συμπράξουμε, ερήμην μας φυσικά, για να μπορέσει η παρέα του κ. Παπαδημητρίου να βάλει χέρι στην περιοχή χωρίς πολλά-πολλά και πιθανές αντιδράσεις.

Βέβαια, από πού κι ως πού η μελέτη που προκηρύσσει ένας ιδιωτικός απόλυτα κερδοσκοπικός φορέας, όπως το Ίδρυμα Ωνάση, με ιδιαίτερα συμφέροντα και στην αγορά ακινήτων, είναι ότι το καλύτερο και το πρέπον για την περιοχή; Γιατί; Επειδή μας το λέει ο πρόεδρός του; Κι επομένως από πού κι ως πού θα πρέπει, και μάλιστα εκ προοιμίου, το κράτος να δεσμευτεί για να μην μείνει στα χαρτιά η εν λόγω μελέτη; Τα ερωτήματα αυτά μπορεί να ταλαιπωρούν τον κοινό νου, αλλά ποτέ πρωθυπουργούς, υπουργούς, πολιτικούς αρχηγούς και κομματάρχες. Όλοι αυτοί δεν σκέφτονται παρά μόνο με όρους μεριδίου από την πίτα. 

Η ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, στο οποίο «κυκλοφορεί» η ασχήμια, η παραίτηση, η εγκατάλειψη και η ερήμωση, είναι αναγκαία, θυμήθηκε, μιλώντας στην ίδια εκδήλωση, και ο έτερος Καππαδόκης της συγκυβέρνησης, ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, προσθέτοντας ότι η πρόταση για την ανάπλαση του κέντρου της πρωτεύουσας αποτελεί ταυτόχρονα και πρόταση ανάπλασης της συνείδησής μας! «Θα δώσουμε τα πάντα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου» είπε. Φανταστείτε το τσιμπούσι που ετοιμάζεται για να είναι τόσο θερμός ο κ. Σαμαράς. Μύρισε ψητό και δεν κρατιέται. Παλιά συνήθεια, εκ του Χάρβαρντ…!

«Αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της ασφάλειας στο κέντρο της Αθήνας, οποιαδήποτε προσπάθεια θα είναι υπονομευμένη» επισήμανε ο ανύπαρκτος δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, προσθέτοντας ότι «αν δεν λυθεί ταχέως το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που επιβαρύνει την κατάσταση και τροφοδοτεί όλα τα εγκληματικά δίκτυα, δεν βλέπω λύση». Βέβαια, τα κυκλώματα που διακινούν αυτούς τους εξαθλιωμένους και ενισχύουν με προκλητικό τρόπο την εγκληματικότητα με μοναδικό σκοπό να υποβαθμίσουν δραστικά και να μετατρέψουν περιοχές της Αθήνας σε γκέτο, δεν τα γνωρίζει ο κ. Δήμαρχος. Δεν έχει ακούσει τίποτε. 

Έστω κι αν αυτά τα κυκλώματα συνδέονται οργανικά με τα ίδια επιχειρηματικά συμφέροντα που σήμερα κόπτονται τόσο πολύ για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, αλλά και με τα κόμματα που κυβερνάνε για δεκαετίες αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. 

Η ξαφνική κρίση Χρυσαυγιτισμού του κ. Καμίνη δεν είναι περίεργη, ούτε πρέπει να ξαφνιάζει. Προέρχεται από τα ίδια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που φρόντισαν να τον βγάλουν δήμαρχο.

Για συνθήκες ερήμωσης στο κέντρο της Αθήνας έκανε λόγο ο υπουργός Μεταφορών, Μάκης Βορίδης, τις οποίες απέδωσε, όπως ήταν φυσικό, στην παράνομη μετανάστευση, την εγκληματικότητα, τις συνεχείς διαδηλώσεις και την πολιτική βία που συνδέεται με καταστροφές. Τουλάχιστον τον κ. Βορίδη τον ξέραμε από παλιά. Φασιστοειδές από τα γεννοφάσκια του, αποτελεί σήμερα το σήμα κατατεθέν της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας της συγκυβέρνησης.

«Μαγικές λύσεις, δεν υπάρχουν, απαιτούνται σχέδιο και πρωτοβουλίες» ανέφερε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αναφερόμενος εν τάχει τόσο στις επιτόπιες παρεμβάσεις του υπουργείου, όσο και στις μεγάλες παρεμβάσεις, όπως η πρόταση για το Ρυθμιστικό της Αθήνας που θα παρουσιαστεί σύντομα. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ενέταξε στις μεγάλες παρεμβάσεις το σχέδιο για το Κέντρο, μαζί με εκείνα για την αξιοποίηση του Ελληνικού και τις παρεμβάσεις στο Φαληρικό Δέλτα και ευχαρίστησε το Ίδρυμα Ωνάση, που αποδέχθηκε την πρόταση του υπουργείου για τον διαγωνισμό για το κέντρο. 

Κι έτσι αποκάλυψε, χωρίς να το θέλει, ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά. Αν όλο αυτό ήταν πρόταση του Παπακωνσταντίνου, τότε μπορούμε να φανταστούμε τι αδίστακτα αρπαχτικά Fund τύπου Soros Real Estate και γνωστοί ημέτεροι διαπλεκόμενοι με ΔΝΤ, Ουάσινγκτον, Βρυξέλλες και Βερολίνο κρύβονται από πίσω. Οι ίδιοι λίγο ως πολύ που σχετίζονται με την άγρια κερδοσκοπία με το ελληνικό δημόσιο χρέος, με CDS και ομόλογα, όσο αυτός ήταν υπουργός οικονομικών του Τιτανικού, αλλά και κατόπιν.

Στην εκδήλωση, στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, μπορεί να μην υπήρχε κανένας φορέας, ή εκπρόσωπος των φυσικών ενδιαφερομένων, αλλά δεν έλειψαν οι γνωστές γλάστρες. Παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι υπουργοί Δημήτρης Αβραμόπουλος, Γιώργος Μπαμπινιώτης, Γιώργος Νικητιάδης, Παντελής Καψής, ο Πέτρος Ευθυμίου, αλλά και το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Σοφιανός! Αλήθεια ο Σοφιανός του ΚΚΕ τι ρόλο βαρούσε στην εκδήλωση; Είδε φως και μπήκε; Ή επειδή πήρε πρόσκληση το ΠΓ του ΚΚΕ είπε να μην πάει χαμένη; Φαίνεται ο μπουφές της εκδήλωσης ήταν ακαταμάχητος. Εκτός κι αν υπήρξε κάποιος μυστικός υπέρτατος ταξικός λόγος που τον έκανε θλιβερό μαϊντανό της όλης παράστασης. Προφανώς είχε την αποστολή να τους εξηγήσει ότι είτε έτσι, είτε γιουβέτσι όπως θέλουν να κάνουν το κέντρο της Αθήνας αυτοί, είναι το ίδιο και το αυτό, οπότε η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη σωτήρια για την ψυχή λύσις. 

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και η πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», Ντόρα Μπακογιάννη, όπως και ο βουλευτής της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης. Λουφές χωρίς Μητσοτάκηδες δεν μπορεί να υπάρξει σ’ αυτήν την χώρα από την εποχή της πρώτης ναζιστικής κατοχής. 

Αυτό που ετοιμάζεται να γίνει στο κέντρο της Αθήνας, σύμφωνα με αναλυτές της διεθνούς αγοράς ακινήτων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κερδοσκοπικά παιχνίδια των τελευταίων χρόνων παγκόσμια.

Οι χαμένοι θα είμαστε όλοι εμείς που θα χάσουμε την πρόσβαση στο «αναπλασμένο» ιστορικό κέντρο της Αθήνας, γιατί είτε θα χρειάζεται να πληρώνεις κάθε λογής διόδια, είτε θα ανήκει σε ιδιώτες παραχωρησιούχους και επενδυτές που θα το συντηρούν σαν ένα είδος Λούνα Παρκ, σαν ένα ιδιότυπο Θεματικό Πάρκο για ματσό κοσμοπολίτες, που αντιλαμβάνονται την ιστορία ενός τόπου σαν σκηνικό αμερικάνικης σαπουνόπερας. 

Την εύθυμη νότα στην συγκεκριμένη εκδήλωση έδωσε ο κ. Παπαδημητρίου, όταν ανακοίνωσε ότι στην εκδήλωση επρόκειτο να παρευρεθεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά, όπως είπε, «κόλλησε πίσω από μια διαδήλωση και δεν κατάφερε να φθάσει έγκαιρα». Κι όλοι χαμογέλασαν ειρωνικά με αυτό το «κόλλησε», αναλογιζόμενοι το εκτόπισμα… του πολιτικού ανδρός!