ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΜΑΓΕΨΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
ΜΙΑ ΒΟΥΗ ΣΑΝ ΤΩΝ ΣΕΙΡΗΝΩΝ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ
ΠΟΥ ΟΛΟ ΜΕ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΟΛΟ ΦΕΥΓΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ
ΜΟΝΑΧΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ.
**********
ΜΕΣ’ ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΘΑ ΓΥΡΙΖΩ
ΕΤΣΙ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
ΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
ΕΝΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ.
**********
ΜΟΝΑΧΑ ΜΝΗΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ
ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ
ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΚΗΝΗ.
**********
ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΑΦΗΝΕΙ
ΔΑΚΡΥΑ, ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΑΝΑΥΣΗ ΣΙΩΠΗ
ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ
ΟΝΕΙΡΑ ΣΚΟΡΠΙΑ ΜΕΣ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
**********
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ
ΦΥΓΗ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
ΦΥΓΗ ΑΠ’ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΔΟΞΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
ΜΟΝΟΣ ΕΣΥ... ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ.
**********
ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΧΟΥΝ ΣΚΕΠΑΣΕΙ
ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΠΕΠΛΟ, ΜΕ ΓΚΡΙΖΟ ΝΥΦΙΚΟ
ΣΑΝ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΣΑΝ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΣΕ ΑΔΕΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ.
| 
