«Συστημικό πρόβλημα» στην απονομή της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, διαπιστώνει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε μια "πιλοτική", όπως τη χαρακτήρισε, απόφαση, με την οποία καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος σε μία δίκαιη και εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος δίκη καθώς και του δικαιώματος υποβολής μιας πραγματικής προσφυγής.

Η Ελλάδα πρέπει, εντός ενός χρόνου, να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του συστημικού προβλήματος στην απονομή της δικαιοσύνης, υπογραμμίζει, στην απόφαση του, το Δικαστήριο, ενώπιον του οποίου εκκρεμούν για εκδίκαση πάνω από 250 υποθέσεις που αφορούν τη μεγάλη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, εκ των οποίων 50 και πλέον αφορούν ποινικές υποθέσεις.

Η απόφαση εκδόθηκε με αφορμή προσφυγή του Ιωάννη Μιχελιουδάκη, που κατατέθηκε στο Δικαστήριο στις 4 Σεπτεμβρίου 2010, και αφορούσε το γεγονός ότι ο εν λόγω Έλληνας πολίτης, ενώ καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 22 μηνών για ψευδορκία στις 5 Φεβρουαρίου του 2003, η συνολική διάρκεια της ποινικής διαδικασίας εναντίον του διήρκεσε πάνω από επτά χρόνια.

Δικαιώνοντας τον, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τού επιδίκασε αποζημίωση για ηθική βλάβη 3.000 ευρώ και υποχρέωσε την Ελλάδα να πληρώσει 1.230 ευρώ για δικαστικά έξοδα και δαπάνες.

Στο σκεπτικό της απόφασης του, όμως, το Δικαστήριο, σημειώνει μεταξύ άλλων:

- Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα δικαστήρια στα οποία να μπορεί να καταφύγει κάποιος διαμαρτυρόμενος για την υπερβολική διάρκεια της δίκης του ή των ποινικών εναντίον του διαδικασιών.

- Από το 2001 μέχρι και το 2011, το Δικαστήριο έχει εκδώσει πάνω από 300 καταδικαστικές αποφάσεις για παραβίαση του δικαιώματος προσφυγής σε μία δίκαιη και εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος δίκης.

- Μέτρα που λαμβάνονται στην Ελλάδα, όπως η αύξηση του αριθμού των δικαστών, η κατασκευή καινούργιων δικαστηρίων, η μηχανοργάνωση των δικαστικών μητρώων, δεν οδηγούν στην επίλυση του συστημικού προβλήματος, που αφορά την υπερβολικά μεγάλη καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης στη χώρα.

Η κατάσταση αυτή, υπογραμμίζει το Δικαστήριο, είναι πλήρως ασυμβίβαστη με τα όσα προβλέπει η Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και εξαιτίας της υποχρεώνεται η Ελλάδα να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, για την επίλυση του συστημικού αυτού προβλήματος, υπό την παρακολούθηση της Επιτροπής των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης.