Η πραγματική αγάπη είναι προσφορά και ανιδιοτέλεια.

Η αγάπη που σε κάνει να είσαι γεμάτος μέσα σου

και να χαίρεσαι όταν αυτός που αγαπάς χαίρεται

ή να πονάς όταν πονάει

Όταν αγαπάς αληθινά αγαπάς και τις ατέλειες 

του αλλού δημιουργώντας μέσα σου εκείνες

τις προϋπόθεσης που σε κάνουν

να τον καταλαβαίνεις χωρίς να τον  κάνεις

να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι.

Η αληθινή αγάπη περνάει από πάρα πολλά στάδια ,

όλοι νομίζουμε πως αγαπάμε, αλλά μόνο αν πονέσεις πολύ,

αν απομακρυνθείς από όλα, όσα σε κάνουν 

να μη μπορείς να δεις βαθιά μέσα σου,

τότε βλέπεις ξεκάθαρα και δοκιμάζεις τον εαυτό σου,

τότε νιώθεις ότι ενδιαφέρεσαι για το τι θα γίνει ο άλλος,

χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση 

όπως συμβαίνει συνήθως στον ερωτά.

Η αληθινή αγάπη είναι απαλλαγμένη από αυτά.

Διότι η πραγματική αγάπη περιέχει

τον σεβασμό της ελευθέριας του άλλου

και της προσωπικότητά του.

Ο Άνθρωπος που αγαπάμε δεν είναι το μέσον

για αν ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες

ούτε να υλοποιήσουμε ότι εμείς επιθυμούμε.

Αυτό είναι αδυναμία και μη το μπερδεύουμε με την αγάπη.

Μόνο όταν είμαστε εγωιστές και ανασφαλείς

μπερδεύουμε την αγάπη με τη συμπάθεια ή τον ερωτά.

Χωρίς να το θέλουμε από ανασφάλεια δική μας

ζητάμε συνεχώς επιβεβαιώσει και αυτό μας εμποδίζει

να αφεθούμε στην αληθινή αγάπη.

Μόνο αν απομακρυνθείς από όλα αυτά

και συνεχίσεις μόνος, θα δεις πόσο όμορφη

είναι η αληθινή αγάπη.

Και αυτό φαίνεται καθαρά αν έχουμε δίπλα μας

έναν πολύ δύσκολο άνθρωπο και καταφέρουμε

να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και δούμε λίγο

πιο βαθιά μέσα του ή καταφέρουμε να έχουμε

την ίδια ένταση και τα ίδια συναισθήματα ακόμη

κι αν μας πόνεσε πολύ, ακόμη κι αν μας απόρριψε

τότε σίγουρα η αγάπη μας  γιαυτον είναι αληθινή

και γίνεται μέσα μας κινητήριος δύναμη και όχι κατάθλιψη,

γίνεται χαρά που μπορέσαμε και γίναμε μύστες

στο πιο όμορφο μυστήριο της ζωής.