Ο Clint Eastwood σκηνοθετεί και ο Di Caprio πρωταγωνιστεί στη βιογραφία του J. Edgar Hoover. Του ανθρώπου που ίδρυσε το FBI, κυνήγησε τους κομουνιστές, πολέμησε το οργανωμένο έγκλημα, κινούσε τα νήματα της αμερικανικής πολιτικής εκβιάζοντας μέχρι και προέδρους και… είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην γκαρνταρόμπα της μητέρας του.
«Τον πρώτο ένα με ενάμιση μήνα των γυρισμάτων ασχοληθήκαμε με τα κομμάτια της ταινίας που αφορούν στα νεανικά χρόνια του Hoover και προς το τέλος ασχοληθήκαμε με τη μεταμόρφωσή μου στην εκδοχή της μεγαλύτερης ηλικίας του. Ακολουθώντας αυτό το δρόμο, ήταν πολύ πιο εύκολο για μένα να αποδώσω το ρόλο, έχοντας ήδη ενσωματώσει μέσα μου σαν ψυχοσύνθεση και σαν ερμηνεία τα νεανικά του χρόνια. Στο κομμάτι των γυρισμάτων που αφορούσαν τον Hoover σε μεγαλύτερη ηλικία, περνούσα πέντε με έξι ώρες την ημέρα στη διαδικασία του make-up και χρειάστηκε ταυτόχρονα να αποκτήσω βάρος. Δεν μιλάω μόνο για σωματικό βάρος, αλλά βάρος γενικότερα το βάρος της ζωής πάνω στους ώμους, το βλέμμα και την κίνηση του ήρωα. Αλλιώς δεν θα μπορούσαν να γυριστούν αποτελεσματικά σκηνές σαν εκείνη που απευθύνομαι στον Robert F. Kennedy και τον αποκαλώ “πιτσιρικά”.
Αναμφισβήτητα η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο γύρισμα με διευκόλυνε στη δουλειά μου, αλλά ταυτόχρονα, το δεύτερο μέρος των γυρισμάτων, με τον Ηοover κατά κύριο λόγο μέσα στο γραφείο του, σε σχέση με το πρώτο που υπήρχε άφθονη εξωτερική δράση, ήταν ιδιαίτερα κλειστοφοβικό. Ταυτόχρονα έπρεπε να ελέγξω πράγματα όπως ο ρυθμός των καρδιακών μου παλμών, που έπρεπε να επιβραδυνθούν ακολουθώντας τους παλμούς ενός άντρα σε αυτή την ηλικία, προκειμένου να πετύχω την επιβράδυνση σε όλο μου το σώμα, σε όλες μου τις κινήσεις.
Είναι μια διαδικασία απίστευτα προκλητική για έναν ηθοποιό, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να πω πως την απόλαυσα ιδιαίτερα. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά ήθελα να στραπατσάρω το make-up από το πρόσωπό μου και να αναπνεύσω, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να αισθανθώ το μεγάλωμα του ήρωα που υποδύομαι και να το αποδώσω ερμηνευτικά, γιατί εκεί βρίσκεται ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ταινίας: στην κατάληξή του. Στο πώς κατέληξε ένας πολιτικός δεινόσαυρος που έμεινε κολλημένος στις πολιτικές του πεποιθήσεις για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα».
Έχοντας ήδη υποδυθεί στο παρελθόν άλλη μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, τον «Ιπτάμενο Κροίσο» Howard Hughes και πανέτοιμος, όπως θέλουν οι φήμες, να μεταμορφωθεί στο άμεσο μέλλον σε Frank Sinatra (αφού πρώτα τον δούμε σε έναν ακόμα ρόλο εποχής, στη 3D εκδοχή του Μεγάλου Γκάτσμπι σε σκηνοθεσία του Baz Luhrmann), ο Di Caprio φαίνεται να είναι η πρώτη επιλογή των σκηνοθετών για bigger than life ρόλους εποχής, που κινούνται πέρα από τη συμβατική αντίληψη του καλού και του κακού.
Όπως μας εξηγεί και ο ίδιος για το συγκεκριμένο ρόλο: «Aυτό που βρήκα συναρπαστικό στην επαφή μου με το ρόλο ήταν η ματιά του σεναριογράφου απέναντι στη ζωή του J. Edgar Hoover. Mε εξέπληξε πραγματικά, γιατί είχα ήδη ασχοληθεί στο παρελθόν με τη ζωή του Hoover εξαιτίας ενός άλλου κινηματογραφικού σχεδίου που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε και είχα μελετήσει το παρελθόν του και το ποιος ήταν ως προσωπικότητα, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές. Αλλά ήταν αυτό το σενάριο που έσκαψε πραγματικά βαθιά μέσα του και με έκανε να καταλάβω ποιος πραγματικά ήταν και ποια ήταν τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του, για πρώτη φορά, σε προσωπικό επίπεδο.
Με έκανε να νιώσω την έννοια της θυσίας και τη σημασία τού να υπηρετείς με ψυχή και σώμα την πατρίδα σου. Να θυσιάζεις κάθε προσωπική σχέση και οικογενειακή ζωή για το συμφέρον και το καλό της πατρίδας σου. Έννοιες που δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να αισθανθείς ούτε ως ηθοποιός ούτε ως άνθρωπος. Γιατί ο χαρακτήρας του Hoover είναι σαν να σου λέει ότι “προσφέρω τον εαυτό μου στην ιεροσύνη και το FBI είναι η εκκλησία μου. Κι ό,τι είναι σημαντικό για το FBI είναι σημαντικό και για μένα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει καμία προσωπική ζωή”.
Για πρώτη φορά, με αυτό το σενάριο, μπόρεσα να αισθανθώ τα κίνητρα της μητέρας του και την ιδιόμορφη θέση της στον κόσμο της πολιτικής μέσα στον οποίο ζούσε ο γιος της. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο η κυρία Hoover ήθελε ο γιος της να αποκτήσει δύναμη και να φτάσει ψηλά κερδίζοντας δόξα και φήμη. Έναν κόσμο που μπορούσε η ίδια, έστω και εξ αποστάσεως, να παρατηρεί από πολύ κοντά εφόσον έζησε μαζί με το γιο της μέχρι τα 40 του. Ο J. Edgar υπήρξε μια από τις ιδιόμορφες φιγούρες της αμερικανικής ιστορίας. Ένας άντρας που κράτησε τη θέση του στη διάρκεια της θητείας οκτώ διαφορετικών προέδρων, χωρίς κανείς να αμφισβητήσει ή να ελέγξει τη δύναμή του για μια περίοδο μεγαλύτερη των 50 ετών.
Ένας άντρας που διατήρησε σχεδόν αναλλοίωτο το σύστημα των αξιών του και των πεποιθήσεών του από τη δεκαετία του ’20 ως τη δεκαετία του ’60. Και η ταινία, παρακολουθώντας την πορεία του μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, προσφέρει ένα συναρπαστικό πορτρέτο τού πώς η απόλυτη δύναμη στα χέρια κάποιου μπορεί και να τον διαφθείρει απόλυτα. Η ζωή του είναι μια υπενθύμιση για το ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος και ισορροπία στην εξουσία, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να πάρουν τα πράγματα δυσάρεστη τροπή. Γιατί προς το τέλος της ζωής του ο J. Edgar Hoover έκανε κάποιες ιδιαίτερα άνομες πράξεις».
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
