Όταν ζεις σε μια σοφίτα 2×2 όπου χωράς με το ζόρι – αρκεί να μην τεντώνεσαι, όταν βγαίνεις έξω με τη δικιά σου και στον λογαριασμό κόβεις το καρπούζι στη μέση και μοιράζεις και τα κουκούτσια, όταν επισκέπτεσαι πάνω από μια φορά τη μητέρα σου την εβδομάδα και φεύγοντας παίρνεις μαζί σου ταπεράκια με φαγητό, όταν η διασκέδασή σου είναι μάζωξη στο σπίτι φίλων όπου ο καθένας φέρνει και το ποτό του, τι νομίζεις ότι είσαι; Φοιτητής φίλε μου κι ας έχεις φτάσει τα 39!
Θυμάσαι μια παλιά ελληνική ταινία, τη “Δεσποινίς ετών 39”; Που μια τύπισσα δεν είχε παντρευτεί, την κοιτούσαν όλοι περίεργα και προσπαθούσαν να της κάνουν προξενιά για να μην μείνει στο ράφι; Κάτι τέτοιο νομίζω ότι έζησα τις προάλλες. Αλλά όπου “δεσποινίς” βάλε εσύ “φοιτητής” και όπου “ράφι” βάλε “κρίση” και διαβάζοντας το story θα καταλάβεις τι εννοώ.
Πριν από κάτι μέρες έτυχε να βρεθούμε με κάτι φίλους από τα παλιά, που είχαμε κάνει ως πιτσιρικάδες τα όργια. Καθημερινή, βρεθήκαμε στο (άδειο) κέντρο και καταλήξαμε στο Gin Joint για ποτό. Λέγοντας για οικονομικά, γυναίκες, πολιτική, αθλητικά, κρίση, ο Γ. αποφάσισε να ξεφουρνίσει τα νέα του. “Μετακόμισα το περασμένο Σαββατοκύριακο… Στη σοφίτα” μας είπε και μείναμε λίγο κάγκελο. Διότι όταν λέει “σοφίτα” εννοεί τη σοφίτα αυτή που έμενε ως φοιτητής, πριν από περίπου 20 χρόνια (καθώς ο Γ. είναι λίγο μεγαλύτερός μου). Εννοεί τη σοφίτα που αποκαλούσαμε όλοι “γαμιστρώνα” γιατί μας έδινε τα κλειδιά να πηγαίνουμε τα γκομενάκια. Εννοεί τη σοφίτα με τα 35 τ.μ. καταπληκτική βεράντα και την απίστευτη θέα το καλοκαίρι, αλλά που τον χειμώνα αν δεν έχεις 4 κουβέρτες από πάνω σου μπορείς να πάθεις πνευμονία. Εννοεί την σοφίτα που εδώ και 16 χρόνια την είχε ως αποθήκη των πραγμάτων που δεν χώραγαν στο σπίτι του και χώρο αποθήκευσης των φοιτητικών του αναμνήσεων…
Βλέπεις ο Γ. ανήκει στην πλειοψηφία του μέσου έλληνα που ναι μεν έχει (ακόμα) δουλειά, αλλά δέχθηκε και περικοπές στο μισθό του, και μετά τις περικοπές ήρθαν και οι καθυστερήσεις, και πλέον υπάρχει μια φήμη ότι ίσως η εταιρία του να μην προλάβει να δει το καλοκαίρι. Παιδιά, γατιά, σκυλιά δεν έχει, τα έβαλε κάτω τα πράγματα και πήρε την απόφαση: προτού μπλέξει άσχημα, ας σώσει ότι μπορεί. Και έτσι άφησε το διαμέρισμά του στο Λυκαβηττό, στοίβαξε τα πράγματα στην αποθήκη των γονιών του και την είδε φοιτητής στα 39. Και αφού η απαραίτητη πλάκα έγινε, και ενθουσιαστήκαμε που θυμηθήκαμε τα χρόνια στη σοφίτα και τα ξεσαλώματα, στο τέλος μας έπιασε μια κατάθλιψη στη σκέψη ότι όλοι κάποια στιγμή ίσως χρειαστεί να επιστρέψουμε στις φοιτητικές μας βάσεις. Στον φοιτητικό τρόπο ζωής, όπου “αυτά έχουμε, με αυτά θα τα βγάλουμε και ότι γίνει”. Στα χρόνια που με τόσο κόπο και υπερκαταναλωτισμό προσπαθήσαμε (και προσπάθησαν και οι άλλοι) να αφήσουμε πίσω μας.
Και τελικά κατάλαβα ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Όχι δεν μιλάω για τις εξωτερικές πολιτικές, ούτε τις οικονομικές, ούτε τα συνταξιοδοτικά, ούτε τα εκπαιδευτικά (τελικά έκαναν πολλά μεγάλα λάθη!), αλλά για τη μανία τους να “εξαφανίσουν” τους αιώνιους φοιτητές. Γιατί ρε παιδιά; Αφού στο τέλος ο τρόπος ζωής μας προς τα εκεί πάει, με ρεφενέ στο σπίτι φίλων, homemade πάρτι και τα ποτά μισά-μισά όταν βγαίνουμε έξω. Και χρωστάω και τέσσερα μαθηματάκια στο Πάντειο. Λες να πάω να τα δώσω για να δέσει το γλυκό;
ΥΓ.: Και στην τελική θα μου πεις “ποιο είναι το πρόβλημα; Μια χαρά δεν περνάγαμε και ως φοιτητές; Γιατί να μας χαλάσει τώρα;”. Εν μέρει έχεις τα δίκια σου. Απλά υπάρχουν δύο βασικές διαφορές. Πρώτον όταν έχεις περάσει από τη φάση “σπίτι δικό μου, 90 τ.μ., ρετιρέ και θέα την Ακρόπολη”, άντε μετά να ζήσεις σε μια σοφίτα. Όχι τα πράγματα, ούτε το “εγώ” σου δεν χωράει. Και δεύτερον -καλώς ή κακώς- δεν έχουμε πλέον αυτή την ξεγνοιασιά των 19 ετών. Αυτή τη φάση “ότι βρέξει ας κατεβάσει”. Και χωρίς αυτήν ολοκληρωμένος “φοιτητής” δεν θα είσαι ποτέ…
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
