Λοιπόν...
Πως λένε "η Αννούλα του χιονιά"...
Κάτι τέτοιο είναι και `δω, αλλά αλλάζει τ’ όνομα.
Λέγεται "Η μπουμπού του φου μπου".
Αυτό το κομμάτι είναι αφιερωμένο σε όλα τα κοριτσάκια που ερωτεύονται από μόνες τους τον καθρέφτη...
Και κοιτιούνται, και γλείφονται, και δαγκώνονται...
Και κάνουν το... το ντεμπούτο τους τέλος πάντων...
Με τον τρόπο τους...
Είσαι φουλ ερωτευμένη
Με την πάρτη σου
Με τα μάτια σου
Με τη μάπα σου
Λες "ω, τι μουνάρα είμαι `γω
Είμαι Ζήνα, Αμαζόνα,
Θ’ αυτοφωτογραφηθώ"
Στης τουαλέτας τον καθρέφτη
Έχεις ραντεβού
Κι η χέστρα έχει γίνει
Της φώτο σου το ατού
Πω ρε επιτυχίες
Η μικρή μπουμπού
Όλη μέρα αυτοπαινεύεται
Η μοντέλα του φουβού
Στο προφίλ σου έχεις κοτσάρει
Τα βυζάκια σου
Και στο τσατ, οι άντρες
Πέφτουνε στη φάκα σου
Με το πρώτο κόζι λες
"Τι μουνί είν’ αυτό"
Με το δεύτερο φουστάνι
Έχουμε περιστατικό, χαχαχα
Η μπεμπέκα του φουμπού
Μόλις πάτησε τα 80
Η μπουμπούκα του ανθού
Διψάει για λούτσο
Λέγοντας "αγκού"
Μπανάνες και αγγούρια
Στο βωμό του κρεββατιού
Η μπουμπού
Η μπουμπούκα του φουμπού
Ποζάρει και γουστάρει
Τη ντουντούκα του παππού
Κουμπεμπέ, λίγο ξεκωλέ
Και τον τρώει και ωμό
Όπως τον τρώει και σωτέ
Η μπουμπού
Το μπουμπούκι του φουμπού
Τρώει τη μπανάνα
Στη φωτό σαν τη μαϊμού
Κουμπεμπέ, λίγο ξεκωλέ
Από μέσα, ζέχνει ο τόπος
Από έξω αμπιγιέ ... Διαβάστε περισσότερα »
Στίχοι: Γιάννης Κότσιρας Μουσική: Γιάννης Κότσιρας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Όσα γράφουν οι κασέτες, θα 'ρθούν. Όσα γράφει ο ιδρώτας, θα 'ρθούν. Όσα κρύβει το μυαλό μας, θα 'ρθούν. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Φεύγουνε οι μέρες πονάμε, θα 'ρθούν. Στάζουν δάκρυα οι καθρέφτες, θα 'ρθούν. Όσα δεν χωρούν σε κουβέντες, θα 'ρθούν. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Άλλο μη μου κλαις, μη φοβάσαι. Έχω να σου δώσω όσα δεν πήρες ποτέ, θέλω να ματώσω ν' ανοίξω πληγές, για όσα δε γεννήθηκα να κάνω, μην κλαις. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Πέρασες πολλά που δε θέλεις να 'ρθούν. Χίλιες-δυο ζωές να σου δώσω, θα 'ρθούν. Θέλω χίλια-δυο σημάδια να 'ρθούν. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Άλλο μη μου κλαις, μη φοβάσαι, σου γράφω για το χάδι σου που είναι μακριά, σβήνω στο λαχάνιασμα που ακούω γλυκά, λειώνω μες το δάκρυ σου, στάζεις φωτιά. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε. Αχ! Να μπορούσαν να 'ρθουνε. Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε θα 'ρθούν.
Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου Μουσική: Γιάννης Κότσιρας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Εγώ στ’ απέραντα της γης θα ταξιδέψω Και κόσμους άλλους θα γνωρίσω μαγικούς Μέσα σε κάρτες και σε φιλμ θα παγιδέψω Αυτά που θέλω να νικήσουν τους καιρούς Μα πιο πολύ απ’ όλα θα θυμάμαι Εσένα που ‘χει φυλακίσει η ψυχή Κι αν ζούμε χώρια Κι αν μου λείπεις δε λυπάμαι Ταξίδι νιώθω είν’ η αγάπη κι η ζωή Κι αν μου λείπεις δε λυπάμαι Ταξίδι νιώθω είν’ η αγάπη κι η ζωή
Πατρίδα είναι το φιλί Και ξενιτιά το δάκρυ Κι όλοι οι δρόμοι μου είσαι εσύ Μες στης καρδιάς το χάρτη Μες στης καρδιάς το χάρτη
Μα πιο πολύ απ’ όλα μάτια μου θυμάμαι Εσένα που ‘γινες πατρίδα και φιλί Κι όπως σε κράτησα κοντά μου δε φοβάμαι Αυτό που θα ‘ρθει και αυτό που θα χαθεί Αυτό που θα ‘ρθει και αυτό που θα χαθεί
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης Μουσική: Γιάννης Κότσιρας Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα, ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά. Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα, γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι, ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Φίλα με και κράτησε με πάρε με, ταξίδεψε με με τα φτερά σου οδήγησε με να ονειρευτώ (2x)
Θα σε προσέχω, τις νύχτες αγκαλιά θα σ'έχω σαν φυλαχτό θα σε κρατώ, μαζί σου ταξιδεύω πάνω από θάλασσες, ουρανούς κι αστέρια πεθαίνω και ξαναγιεννιέμαι μες στα δυο σου χέρια. Μωρό μου να ονειρεύεσαι ποτέ μη σταματάς δικαιώματα θα ρίξουμε στη λίμνη της καρδιάς υπόσχεση θα δώσουμε και τις καρδιές μας για πάντα θα ενώσουμε.
Ναι, μαζί σου μπορώ για πάντα να ζω να ονειρευτώ
Θέλω να με προσέχεις φύλαχτο να μ'εχεις πως μπορείς και κρίνεις όλα αυτά που δίνεις.
Θέλω να με προσέχεις φύλαχτο να μ'εχεις πως μπορείς και δίνεις όλα αυτά που κρίνεις.
Φίλα με και κράτησε με πάρε με, ταξίδεψε με με τα φτερά σου οδήγησε με να ονειρευτώ.
Θέλω να με προσέχεις και να είσαι πάντα εκεί όταν ο ήλιος δύει να είσαι η όμορφη αυγή να μ'έχεις φυλάχτο σου, ναι γλυκιά μου, στην καρδιά σου να χάνομαι με τα φιλιά σου μες στην αγκαλιά σου. Είσαι για μένα ταξίδι που δεν έχει τέλος όταν σε βλέπω είναι σαν να με τρυπάει το βέλος του έρωτα κι όλα ομορφαίνουν στη στιγμή υπάρχεις κι όσο υπάρχεις με γεμίζεις με ζωή.
Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου Μουσική: K. Harry Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Ήτανε το όνειρο που έγινε αλήθεια, κι εγώ το τίποτα, μια απλή συνήθεια, τώρα προδόθηκες κι έρχεσαι σε μένα, με μάτια κόκκινα, χείλη σφιγμένα, κρίμα για σένα..
Μίλα μου γι' αυτόν λιγάκι που 'χει κάψει τα όνειρά σου ένα τόσο δα ανθρωπάκι ήτανε ο ήρωάς σου και γι' αυτό είμαστε χώρια για φαντάσου.
Ήταν τα πάντα σου, το άλλο το μισό σου κι εγώ το λάθος σου το χθεσινό σου, μόλις σε πλήγωσε κι έφυγε με άλλη, σε μένα γύρισες σε μαύρο χάλι, κρίμα και πάλι.
Μίλα μου γι' αυτόν λιγάκι που 'χει κάψει τα όνειρά σου ένα τόσο δα ανθρωπάκι ήτανε ο ήρωάς σου και γι' αυτό είμαστε χώρια για φαντάσου.
Στίχοι: Μυρτώ Κοντοβά Μουσική: Dan Wilson Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Θα πάμε κόντρα και όπου βγει Στου χρόνου την καταστροφή Ό,τι αξίζει θα σωθεί Τα χωριστά ή το μαζί Υπάρχει πάντα ένας δεσμός Που μας πληγώνει διαρκώς Μα εμείς θα πάμε και όπου βγει Κοντρά σε κάθε λογική
Υπάρχει πάντα μια απόσταση μικρή Από τον έρωτα ως την καταστροφή Υπάρχει κόντρα στο μυαλό και στην ψυχή Μα εμείς πετάμε, γκρεμιζόμαστε Ξανά ερωτευόμαστε και πάμε απ’ την αρχή
Θα πάμε κόντρα και όπου βγει Κόντρα σε κάθε λογική Κόντρα στα «πρέπει» και στα «μη» Αυτός ο έρωτας για πάντα θα νικάει Ό,τι αξίζει θα σωθεί Θα δυναμώνει και θα μας κρατάει Στο χωριστά και στο μαζί Κόντρα σε κάθε λογική Αυτός ο έρωτας θα προχωράει
Στίχοι: Λόγος Απειλή Μουσική: Λόγος Απειλή Πρώτη εκτέλεση: Λόγος Απειλή
Πραγματικά έχουν αλλάξει τα πράγματα τελευταία Χαθήκαν οι mcs που το δίναν απλά και ωραία Αφού θαμπώθηκαν από τα φώτα και γίνανε παλιάτσοι Φτηνές παραγωγές,φτηνά cd στο ότι κάτσει Να ψαρώσουν,λίγες γκόμενες στα clubs και πιτσιρίκια Η μάλλον ξέχασα και αυτούς που γουστάρουν τα μπαντιλίκια Αφού τα θέματα γυρνάνε πάνω κάτω στα ίδια Εδώ ο κόσμος υποφέρει και προβάλουν στολίδια Έχει γίνει πρωπαγάδα και η ραπ δεν το πιστεύω Προτιμώ να μείνω άσημος πάντα και ας μην ανέβω Να παίξω μέσα στο θέατρο σκιών τον καραγκιόζη Δίνω ακόμα υλικό,με κάποιους όπως του αρμόζει Λόγια δρόμικα...υποτονικά χωρίς περόνι Να σκάσουν μες την μάπα τους και μείνουνε μόνοι Δεν τους χρειάζομαι και ας παλιότερα τους είχα πρότυπα Σβήσανε με τον καιρό τώρα τα λεν αλλιώτικα
Πια η μουσική παιδεία δεν υφίσταται καν Αφού oi εννιά στους δέκα rapers δεν γνωρίζουν το big pun Δεν γνωρίζουν πως να κάνουν beats βρήκαν στα net cafe Όπως και manuals για το πως θα γράψουν κανένα verch Οι djs κάνουν scratch σε pcs όχι σε pic aps Και άλλοι βάφουν στα προγράμματα grafs όχι με fat caps Έχουν είδωλα τον chingy τον fifty και το lil wayne fuck images the get bronx from cocaine Με το χέρι στην καρδιά Πες μου νιώθεις hiphopas γιατί έχεις μπλούζα ως τα γόνατα φ
... Διαβάστε περισσότερα »
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας Μουσική: Θανάσης Καργίδης Πρώτη εκτέλεση: Ελπίδα
Απόψε που 'μαι μόνη σε σκέφτομαι και πίνω για μια στιγμή μονάχα και τη ζωή μου δίνω. Να 'ρχόσουνα σαν κλέφτης να πάρεις το κορμί μου και να 'σπαγε ο καθρέφτης της νύχτας στην ψυχή μου.
Μες στη νύχτα χάθηκα, δεν ξέρω πού πηγαίνω. Μια στιγμή φαντάστηκα πως θα σε ξαναβρώ. Μες στη νύχτα χάθηκα, δεν ξέρω πού πηγαίνω. Πριν το τέρμα στάθηκα για να μην τρελαθώ.
Το σπίτι με βαραίνει και όλα πια μου φταίνε. Οι σκέψεις το μυαλό μου σαν τις φωτιές το καίνε. Να 'ρχόσουνα σαν κλέφτης να πάρεις το κορμί μου και να 'σπαγε ο καθρέφτης της νύχτας στην ψυχή μου.
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Βέρτης
Από την πρώτη τη στιγμή που κοιταχτήκαμε η αγάπη έψαχνε αφορμή για να φωνάξει Πώς γίναν όλα ξαφνικά κι ερωτευτήκαμε λες και οι δυο από παλιά το΄χαμε τάξει
Δεν θέλω τίποτα άλλο απ΄τη ζωή καρδιά μου φτάνει να΄μαστε μαζί και μόνο στο κορμί σου επάνω να ζήσω θέλω μα και να πεθάνω
Δεν θέλω τίποτα άλλο απ΄τη ζωή καρδιά μου φτάνει να΄μαστε μαζί και μόνο στο κορμί σου επάνω να ζήσω θέλω μα και να πεθάνω Δεν θέλω τίποτα άλλο παραπάνω
Η πρώτη γεύση απ΄το φιλί το πρώτο χάδι σου χτυπούσε η φλέβα σαν τρελή με κάθε βλέμμα και αν απόψε σου ορκιστώ πως θα΄μαι πλάι σου και όταν ξαναγεννηθώ δεν θα΄ναι ψέμα
Δεν θέλω τίποτα άλλο απ΄τη ζωή καρδιά μου φτάνει να΄μαστε μαζί και μόνο στο κορμί σου επάνω να ζήσω θέλω μα και να πεθάνω
Δεν θέλω τίποτα άλλο απ΄τη ζωή καρδιά μου φτάνει να΄μαστε μαζί και μόνο στο κορμί σου επάνω να ζήσω θέλω μα και να πεθάνω Δεν θέλω τίποτα άλλο παραπάνω
Χθες το βράδυ στην ταβέρνα πέθανε ο Περικλής, ο πιο ντερμπεντέρης άντρας κι ο πιο μερακλής μπεκρής, ο πιο ντερμπεντέρης άντρας κι ο πιο μερακλής μπεκρής.
Και τα μάτια του πριν κλείσει, ζήτησ’ άλλη μια φορά δυο ποτήρια να τραβήξει για στερνή του πια χαρά, δυο ποτήρια να τραβήξει για στερνή του πια χαρά.
Είπε, φέρτε τα μπουζούκια, φέρτε τα για να χαρώ, να μερακλωθεί κι ο Χάρος και ν’ αρχίσει το χορό να μερακλωθεί κι ο Χάρος και ν’ αρχίσει το χορό.
Στίχοι: Νίκος Χουλιαράς Μουσική: Νίκος Χουλιαράς Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Χουλιαράς
Δε θέλω πια , δε θέλω να ξέρω πια το πώς θα τελειώσει κι απόψε για μας η βραδιά. Δε θέλω πια , δε θέλω να ξέρω πια αν θα`ναι η λύπη που θα μας λυγίσει ή θα`ναι η χαρά.
Δε θέλω πια,δε θέλω να ξέρω πια αν μείνουμε σπίτι,αν έξω χιονίζει, αν έφυγ`η νύχτα,αν ξημέρωσε πια. Μου φτάνει μόνο που θα`μαι μαζί σου αυτή τη φορά.
Δε θέλω πια,δε θέλω να ξέρω πια αν θα`μαστε ακόμη μαζί και την άλλη χρονιά. Δε θέλω πια,δε θέλω να ξέρω πια αν θα`ναι η αλήθεια που θα μας κερδίσει ή θα`ναι η ψευτιά Μου φτάνει μόνο που θα`μαι μαζί σου αυτή τη φορά.
Γύρνα πίσω να κοιτάξεις ό,τι πέρασε κάτι θα 'χουμε ξεχάσει κάπου, δεν μπορεί, κι απ' τα λάθη σου να μάθεις τι δεν έφτασε μην τυχόν σε προσπεράσει τ' άλλο που θα 'ρθεί.
Ποιος αντέχει τα σημάδια απ' τα λάθη του και τον πόνο λογαριάζει, χάδι και φιλί, πίνει δυο γουλιές απ' τ' άλλα, τ' άγια πάθη του, τη ζωή του κομματιάζει σα φτηνό γυαλί.
Κάνε βήμα που ταιριάζει με το μπόι σου, στα μικρά, να χαμηλώνεις μάτια και φτερά, κι αν στο πουθενά σε βγάλει η συγγνώμη σου, δρόμος είναι κι ανταμώνει, θα το δεις μετά.
Ποιος αντέχει τα σημάδια απ' τα λάθη του και τον πόνο λογαριάζει, χάδι και φιλί, πίνει δυο γουλιές απ' τ' άλλα, τ' άγια πάθη του, τη ζωή του κομματιάζει σα φτηνό γυαλί. ( χ2 )
Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική: Νότης Μαυρουδής Πρώτη εκτέλεση: Χάρης Γαλανός
Άγριος σκύλος σε ζυγώνει στο νερόλακκο άλλος ένας μια σκιά κι αυτή δαγκώνει πικραμένε μου άγια λύπη σε σκεπάζει δεν σε σκέφτεται κανένας μα θαρρώ κα ιδεν σε νοιάζει αντρειωμένε μου
Αχ φτωχέ μου αλήτη κι αν δεν έχεις σπίτι έχεις την καρδιά σου μεσ' το φως Κοίταξέ με αλήτη στο παλιό μου σπίτι όλο σκοτεινιάζει ο καιρός
Τα παιδιά δεν σ' αγαπάνε το κεφάλι σου μη σκύβεις κι όλο σε πετροβολάνε πικραμένε μου ήλιος λάμπει στη θωριά σου συννεφιά μου μη τον κρύβεις Αχ πώς βλέπω την καρδιά σου αντρειωμένε μου
Αχ φτωχέ μου αλήτη κι αν δεν έχεις σπίτι έχεις την καρδιά σου μεσ' το φως Κοίταξέ με αλήτη στο παλιό μου σπίτι όλο σκοτεινιάζει ο καιρός
kane panw sou ena pinaka gemato xrwmata an koitaxeis ston kaththefth tha deis oti ta xrwmata deixnoun tis diatheseis sou an noiwseis to kathe xrwma xwrista tha katalaveis ta synaisthimata sou an katalaveis ta synaisthimata sou tha katalaveis th psuxh sou
Αητέν' τς επαραπέτανεν ψηλά σα επουράνια και τα τζαγκία ατ' κόκκινα και το τσαρκούλν' ατ' μαύρον, εκράτνεν και σα κάρτζια του παλληκαρί βραχιόνας. - Αητέ μ', για δος με ασό κρατείς, για πε με όθεν κείται.
- Ασό κρατώ κι δίγω σε, αρ όθεν κείται λέγω.
Για ποίσον σιδερέν ραβδίν καί χάλκινα τσιαρούχιακι
έπαρ σο χέρι σ' τη στράταν κι όλεν το μονοπάτι.
Ακεί σο πέραν το ρασίν, σ' αλάτ' επ' εκεί μέρος,
μαύρα πουλία τρώγν' ατον και ασπρα τριγυλίσκουν.
- Φατέστε, πουλία μ', φατέστε, φατέστε τον καρίπην,
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Στέργιος Γαργάλας Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Πολλές σημαίες στη ζωή μας κουρελιάστηκαν με δέκα ονόματα μας πήραν τα καράβια και μοιάζουν με ύποπτους στο σπίτι τους που πιάστηκαν την τηλεόραση κοιτάζοντας τα βράδια
Πολλές σημαίες στα καράβια μας αλλάξαμε πολλά ονόματα τους δώσαμε τις νύχτες μα το λιμάνι της αγάπης δεν το φτάσαμε αλλού μας πήγαιναν, αλλού μας πήγαιναν τα κύματα οι αλήτες!
Πολλές σημαίες στη ζωή μας προσκυνήσαμε μας βρήκαν άπονοι καιροί και περιστάσεις κι αν στην αγάπη κάποιο βράδυ γονατίσαμε πέρα απ' τ' ανθρώπινα ζητούσαμε προτάσεις
Πολλές σημαίες στα καράβια μας αλλάξαμε πολλά ονόματα τους δώσαμε τις νύχτες μα το λιμάνι της αγάπης δεν το φτάσαμε αλλού μας πήγαιναν, αλλού μας πήγαιναν τα κύματα οι αλήτες!
Στίχοι: Κώστας Ψυχογιός Μουσική: Κώστας Ψυχογιός Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καφάσης
Σε παρακαλώ κατάλαβέ με Δεν έχω περιθώριο Κατάλαβέ με Τι να κάνω.
Κατάλαβέ με αν σ' αγαπήσω Ακόμα ένα μόριο Είμαι και τέρμα, θα πεθάνω Είμαι και τέρμα, θα πεθάνω Οδήγησέ με τι να κάνω Εσύ που θέλεις κι όλο θέλεις Πες μου τον τρόπο αφού ξέρεις Πιό δυνατά να σ' αγαπήσω Πριν ξεψυχήσω.
Σε παρακαλώ κατάλαβέ με Κάπου υπάρχει όριο Δεν μπορώ άλλο Δεν μπορώ άλλο παραπάνω.
Κατάλαβέ με αν σ' αγαπήσω Ακόμα ένα μόριο Είμαι και τέρμα, θα πεθάνω Είμαι και τέρμα, θα πεθάνω Οδήγησέ με τι να κάνω Εσύ που θέλεις κι όλο θέλεις Πες μου τον τρόπο αφού ξέρεις Πιό δυνατά να σ' αγαπήσω Πριν ξεψυχήσω.
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας Μουσική: Τάκης Μπουγάς Πρώτη εκτέλεση: Άκης Δείξιμος
Είναι πολλά που φοβάμαι να πω. Σ’ αγαπάω, αλλά δεν σε ξέρω ακόμα. Είναι πολλά που βαθιά μου κρατώ, σα σπασμένα γυαλιά μού τρυπάνε το σώμα. Είναι πολλά που φοβάμαι να πω. Σ’ αγαπάω, αλλά δεν σε ξέρω ακόμα.
Ψάξε με κι εσύ λίγο αν μπορείς, μια καρδιά μισή μέσα μου να δεις και να με νοιαστείς. Ψάξε με κι εσύ λίγο αν μπορείς, και φιλί-φιλί μέσα μου να μπεις, σώμα της σιωπής. Ψάξε με κι εσύ.
Είναι πολλά που δεν ήρθε η στιγμή να σου πω με φιλιά και με λόγια που καίνε. Είναι πολλά που δεν βρήκα αφορμή να σου πω μια φορά όλα όσα μου φταίνε. Είναι πολλά που δεν ήρθε η στιγμή να σου πω με φιλιά και με λόγια που καίνε.
Ψάξε με κι εσύ λίγο αν μπορείς, μια καρδιά μισή μέσα μου να δεις και να με νοιαστείς. Ψάξε με κι εσύ λίγο αν μπορείς, και φιλί-φιλί μέσα μου να μπεις, σώμα της σιωπής. Ψάξε με κι εσύ.
Στίχοι: Γιάννης Καραλής Μουσική: Γιάννης Καραλής Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Δάντης
Αν αισθανθείς πως ο χρόνος τελειώνει και μένουμε πάντοτε μόνοι Αν καταλάβεις τι είναι για σένα να ζεις ένα γυάλινο ψέμα Σκέψου πως κάποιος σε νοιάζεται είναι καιρός να στο πω
Κάποιος σ' αγαπάει, είμαι εγώ Κάποιος σε ζητάει, είμαι εγώ Κάποιος ξενυχτάει και σε περιμένει λεπτό προς λεπτό
Αν η αγάπη σε έχει διαλύσει και ψάχνεις μια μάταιη λύση Κι αν κάποιο βράδυ μετέωρη μείνεις και κλάψεις για ό,τι αφήνεις
Σκέψου πως κάποιος σε νοιάζεται είναι καιρός να στο πω
Κάποιος σ' αγαπάει, είμαι εγώ Κάποιος σε ζητάει, είμαι εγώ Κάποιος ξενυχτάει και σε περιμένει λεπτό προς λεπτό
Στίχοι: Γιώργος Λεκάκης Μουσική: Μιχάλης Τερζής Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κόκοτας
Αυτό τ' αστέρι που 'πεσε ψηλά απ' τον ουρανό, αυτό τ΄αστέρι το χλωμό κρυφά παρακαλώ να μην σε πάρουν ξένα χέρια απ' τα χέρια μου, μη σε πλανέψουν ξένα μάτια απ' τα μάτια μου.
Νεράιδα του γιαλού μου πήρες και το νου, μου πήρες και το νου, νεράιδα του γιαλού.
Αυτό τ' αστέρι έπεσε σαν μια σταλαγματιά, αυτό τ' αστέρι ράγισε στα δύο την καρδιά. Με πήρε η νύχτα, το σκοτάδι, το παράπονο, για όσα ζήσαμε στον κόσμο αυτόν τον άπονο.
Νεράιδα του γιαλού μου πήρες και το νου, μου πήρες και το νου, νεράιδα του γιαλού.
[Αλεξίου]: Μες στο πλήθος σ’ είχα δει το ’62 στη διαδήλωση που βάφτηκε στο αίμα, κι η μορφή σου μου ’χε μείνει στο μυαλό κι ούτε τ’ όνομα δεν ήξερα από σένα.
Και στης λήθης το σεντόνι το λευκό σε τυλίξαν τα πιο δύσκολά μου χρόνια, μα μια μέρα κάπου το ’68 σε ξανάδα μες στο τρένο στην Oμόνοια.
[Κοντογιάννης]: Κάνε διάλειμμα, Χαρούλα, πες μας τον καρσιλαμά να γλυκάνεις τις καρδιές μας και τα βρίσκουμε μετά. Κάνε διάλειμμα να σβήσει της καρδιάς μας η φωτιά, ο χορός να μας μεθύσει και τα βρίσκουμε μετά.
[Αλεξίου]: Άλλη μια φορά σε είδα ξαφνικά σαν αφίσα που τη σκίζει κάποιο χέρι, ήταν Μάης πια του ’77, μόλις πρόλαβα και σ’ άγγιξα στο χέρι.
Μήπως είσαι σαν κι εμένανε κι εσύ στο σκοινί της ιστορίας ακροβάτης, μες στο ίδιο σου το στήθος φυλακή, μες στην ίδια σου τη χώρα μετανάστης.
[Κοντογιάννης]: Κάνε διάλειμμα, Χαρούλα, πες μας τον καρσιλαμά να γλυκάνεις τις καρδιές μας και τα βρίσκουμε μετά. Κάνε διάλειμμα να σβήσει της καρδιάς μας η φωτιά, ο χορός να μας μεθύσει και τα βρίσκουμε μετά.
Στίχοι: Locomondo Μουσική: Locomondo Πρώτη εκτέλεση: Locomondo
Κάτι συμβαίνει σε κάποια γειτονιά Κάτι μυρίζει καλά Υπάρχει κάτι στον αέρα απόψε Που μας δίνει φτερά
Βγαίνω στο δρόμο, βγαίνεις κι εσύ Όχι δεν είμαστε χαζοί και το ξέρεις Κάτι στα βάθη της πόλης αυτής Έχει ξυπνήσει και καλεί και φωνάζει
Ενώστε τις δυνάμεις του καλού (πάμε σήμερα) (x4)
Κλείσε τον μιζέρια FM γιατί μπάζει Μοναχό σε θέλουνε Πάντα κάποιος θα κράζει και θα διχάζει Γι' αυτά που μας χωρίζουνε
Μα όλ' αυτά που μας ενώνουν Είναι πολύ πιο δυνατά και το ξέρεις Δεν είσαι μόνος είμαστε πολλοί Και όλοι το ακούνε που καλεί και φωνάζει
Ενώστε τις δυνάμεις του καλού (πάμε σήμερα) (x4)
Πριν κρίνεις κάποιον κρίνε τον εαυτό σου Bob Marley εσύ τό 'χες πει στον σκοπό σου Μην βοηθάς το κακό να θεριεύει Να μας χωρίζει να μας κυριεύει Όποιος διαιρεί τούτος βασιλεύει
Θαύματα δεν γίνονται στην εποχή μας Λένε οι ύμνοι της μιζέριας και της γκρίνιας Μα εμείς ετοιμάζουμε την επιστροφή μας Τώρα ενώνουμε τη φωνή μας αν ψήνεσαι έλα κι εσύ μαζί μας αν ψήνεσαι έλα κι εσύ μαζί μας!
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Μάξιμος
Αν θα με βρει της μέρας φως εδώ στο σπίτι σου απ'έξω θα πει πως έχω την πυγμή τα λόγια τα σκληρά ν'αντέξω Εγώ μετά το χθεσινό απ'έξω θα'μαι για να δω μήπως σου λείπω και πεθαίνεις ποιο παραμύθι ανασταίνεις
Δεν υπερβάλλω, χτες το βράδυ που υπέφερες πονούσα και δεν μπορούσα ούτε λέξη να σου πω θα 'χες πάρει πίσω τόσα σ'αγαπώ Κι αν υπερβάλλω που απόψε κύκλους κάνω στην οδό σου θα είναι μάλλον που φοβάμαι πως πονάς πως κι εσύ όπως κι εγώ, πως κι εσύ όπως κι εγώ δεν με ξεχνάς
Αν θα με βρει της μέρας φως, εδώ στο σπίτι σου απ'έξω θα πει πως πλέον δεν μπορώ από τα δίχτυα να ξεμπλέξω
Εγώ μετά το χθεσινό απ'έξω θά'μαι για να δω μήπως σου λείπω και πεθαίνεις ποιό παραμύθι ανασταίνεις
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής Πρώτη εκτέλεση: Αιμιλία Κουγιουμτζή
Το δρομάκι το παλιό που εύωδαν οι κρίνοι, το δρομάκι το καλό, σε μια πόρτα κλείνει, μέσα εκεί που φύσημα, δεν σε φτάνει, ανέμου, μακρινός κι αθόρυβος, κάθεσαι, ακριβέ μου.
Ήρθα, πάλι, από νωρίς, για να σ’ ανταμώσω, μα ήμουν απ’ τις ευωδιές μαγεμένος τόσο, με τα μάτια, έτσι, κλειστά, σαν από κραιπάλη, που δεν σ’ ήβρα πουθενά και θα φύγω πάλι, με τα μάτια, έτσι, κλειστά, σαν από κραιπάλη, που δεν σ’ ήβρα πουθενά και θα φύγω πάλι, με τα μάτια, έτσι, κλειστά, σαν από κραιπάλη, που δεν σ’ ήβρα πουθενά και θα φύγω πάλι.
Στίχοι: Φοίβος Μουσική: Φοίβος Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Πετρέλης
Σήμερα είναι απ' τις μέρες που λες Θεέ μου ποτέ ξανά, όλα μοιάζουν να είναι εναντίον σου στα ξαφνικά... Που από κάποιον ζητάς να πιαστείς μα όλοι έχουν χαθεί, μα ευτυχώς που και σήμερα υπάρχεις για μένανε εσύ...
Αν δεν είχα και σένα, αν δεν είχα και σένανε εγώ, δε ξέρω τι θά 'χα απογίνει, δε ξέρω τι θά 'χα απογίνει...
Αν δεν είχα και σένα, αν δεν είχα και σένανε εγώ, δε ξέρω που θά ΄μουνα τώρα, δε ξέρω που θά ΄μουνα τώρα...
Θά 'χα φτάσει τόσο κάτω, δε θα υπήρχε παρακάτω... Θά 'μουν λιώμα, θά 'μουν ένα με τη γη... Θά 'μουν χώμα, θά 'μουν σκόνη, που ο αέρας τα σηκώνει, και ξανά τα ρίχνει κάτω η βροχή...
Είναι κάποιες φορές που σηκώνεις τα χέρια ψηλά, που απορείς πως μπορεί νά 'χουν έρθει όλα τόσο στραβά... Που ζητάς κατανόηση μα δε σου δείχνει κανείς, μα ευτυχώς που στο δρόμο μου έτυχε 'συ να βρεθείς...
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
