Ρίχνω τα όνειρά μου στο συρτάρι, πλένω το πρόσωπο να φύγει η ζάλη, στρίβω το πόμολο κι ανοίγω βήμα, Σάββατο βράδυ.
Γύρω μου πρόσωπα που 'χουν πετρώσει, τα μάτια σου θυμάμαι και ματώνω, να με κοιτάζουν και να δραπετεύουν μέσα στο χρόνο
Κι αυτή η πατρίδα είναι σαν τις άλλες, μια σκουριασμένη κι άδεια μπαταρία κι αυτοί που κάνουν ζόρικα κουμάντα, μια συμμορία.
Αχ, ποιητές κρυμμένοι στα σκοτάδια φοβάμαι τη φθορά σας να διαλέξω, ηλεκτροσόκ γεμίζουν τα όνειρά μου, πρέπει, πρέπει ν' αντέξω, ηλεκτροσόκ γεμίζουν τα όνειρά μου, πρέπει, πρέπει ν' αντέξω, πρέπει ν' αντέξω.
Εχω μια ζωή, που δεν την πουλάω ό,τι κι αν συμβεί, δεν παρακαλάω ήλιος ή βροχή, δε με νοιάζει.
Έχω μια αγκαλιά, που δεν την χαρίζω ρόδο και φιλί, θέλω να ορίζω κι αν θα πικραθώ, δεν πειράζει.
Θ’ αντιστέκομαι, όσο στα πόδια μου θα στέκομαι σ’ αυτούς που όνειρα γκρεμίζουν και δεν ντρέπονται θ’ αντιστέκομαι, όσο στα πόδια μου θα στέκομαι της αδικίας το παιχνίδι δεν ανέχομαι.
Όπου κι αν βρεθώ, όπου και να πάω ό,τι κι αν μου πουν, φεύγω προσπερνάω σαν το ξωτικό, τριγυρνάω.
Πέρασα πολλά, έμαθα και είδα πίσω μου φωτιά, μπρος μου καταιγίδα όπλο μυστικό, η ελπίδα.
Στίχοι: Ιφιγένεια Γιαννοπούλου Μουσική: Αντώνης Βαρδής Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Θα ψάχνεις χρόνια να με βρεις στις ξεχασμένες ιστορίες, μες στα στενά της Αττικής και σε παράνομες πορείες. Θα ψάχνεις δρόμους για να βρεις στο παρελθόν σου να γυρίσεις, κι ό,τι αρνήθηκες να ζεις τώρα θα θέλεις να το ζήσεις.
Θ' αναζητάς μα δεν θα βρίσκεις το σφυγμό σου, στον πυρετό της προσδοκίας θ' αγρυπνάς. Θ' αναζητάς κι όταν θα καις μέσα στο παραμιλητό σου σε όσα σβήσαν καταφύγιο θα ζητάς.
Συνθήκες, μέτρα και σταθμά θα προσπαθείς ν' αποκηρύξεις και θα ζητάς μες στα τυφλά ό,τι φοβήθηκες ν' αγγίξεις. Θα ψάχνεις χρόνια να με βρεις στις σκοτεινές σου αναμνήσεις, σε δρόμους της επιστροφής που μόνη διάλεξες να κλείσεις.
Στίχοι: Γιάννης Μάνιος Μουσική: Ηλίας Πολίτης Πρώτη εκτέλεση: Μάρω Λύτρα
Δε πειράζει που΄ρθες πάλι να με βρεις είμαι ίδια όπως μ΄άφησες θα δεις δε με νοιάζει κι ό,τι θέλεις ας μου πεις ο παράδεισος δε θέλει αντικλείδι για να μπεις
Θ΄αλλάξω κλειδαριές και θα σε κλείσω μέσα σαν άντρας μια φορά να δείξεις λίγη μπέσα και τη φτωχή μου την καρδιά ξανά να μη πληγώνεις Θ΄αλλάξω κλειδαριές και θα σε κλείσω μέσα σαν άντρας μια φορά να δείξεις λίγη μπέσα εγώ ζητάω να μ΄αγαπάς μη με μαλώνεις
Δε γνωρίζω το σκοπό που θα γυρίσεις μια συγνώμη θέλω μόνο να ζητήσεις παρελθόν να γίνουν όλα πια να μου το πεις ο παράδεισος δε θέλει αντικλείδι για να μπεις
Στίχοι: Άρης Σαμολαδάς Μουσική: Άρης Σαμολαδάς Πρώτη εκτέλεση: Άρης Σαμολαδάς
Έχει φύγει η ώρα κι είμαι σαστισμένος Παγωνιά και τέλος μόνος προδομένος Μια αχτίδα ήλιου ξάφνου με τυφλώνει Ξέρω πως δε θα μαι το δικό της πιόνι γιατί ξημερώνει
Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου της ατέλειωτης φυγής μου της απάντησής μου Η πρώτη μέρα που μπορώ και σε απαρνιέμαι Να ήξερες πόσο καυχιέμαι που για σένα πια δε ζω
Καιμόλα εδώ τελειώνουν και απομακρύνονται Πάντα όμως πληρώνουν όσοι ευθύνονται Έχει φύγει η ώρα μα η αλήθεια μένει Κάθε τι καινούργιο θα με περιμένει γιατί μου συμβαίνει...
Στίχοι: Τομαζίνα Μουσική: Πάνος Καπίρης Πρώτη εκτέλεση: Ρούλα Σταύρου
Τι κι αν έλεγα πως χώρια σου δεν κάνω πως αν μ΄άφηνες μπορούσα να πεθάνω ήμουν το θύμα στη ζωή σου μα και κάτι παραπάνω Κι ύστερα από τόσα λάθη κι από τόσες πια πληγές παίρνω απόφαση και φεύγω κι εσύ λέγε ό΄τι θες
Δε με γυρίζεις πίσω καιρός να σε αφήσω κι ας ήθελα μονάχα λιγάκι σημασία Δε με γυρίζεις πίσω και δάκρυ δε θ΄αφήσω μαζί να ζούμε εμείς οι δυο δεν έχει πια ουσία
Κι αν ζητούσα λίγη αγάπη από σένα κι αν τα όνειρά μου ντύθηκαν στο ψέμα λέξη τώρα δεν ακούω άλλη πια από κανένα Κι ύστερα από τόσα λάθη κι από τόσες πια πληγές παίρνω απόφαση και φεύγω κι εσύ λέγε ό΄τι θες
Εγώ σου μιλάω και συ ταξιδεύεις. Εγώ σ’ αγαπάω και συ με παιδεύεις. Γιατί; Εγώ σ’ αγαπάω μα δε με πιστεύεις. Εγώ σου μιλάω και συ με ζηλεύεις. Γιατί;
Δε μ’ αγαπάς και το ξέρω δε μ’ αγαπάς κι υποφέρω δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς. (χ2)
Τις νύχτες που λείπεις και μόνη μ’ αφήνεις. Που είσαι τι κάνεις σημάδι δεν δίνεις. Γιατί; Τις νύχτες που λείπω σου λέω που πάω. Μα δε με πιστεύεις ότι σ’ αγαπάω. Γιατί;
Δε μ’ αγαπάς και το ξέρω δε μ’ αγαπάς κι υποφέρω δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς. (χ2)
Δε μ’ αγαπάς και το ξέρω δε μ’ αγαπάς κι υποφέρω δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς. (χ2)
Το διάβασα στα μάτια σου το 'δα στο παγωμένο σου το βλέμμα πως θέλεις να χωρίσουμε και τι δε θα 'δινα αυτό να ήταν ψέμα
Μου τα 'πανε τα μάτια σου αυτά που θέλουν να μου πουν τα δυο σου χείλη
Μου τα 'πανε τα μάτια σου πως τώρα πια θέλεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δεν θέλω τέτοιους φίλους δεν θέλω τέτοιους φίλους Που να με κάνουνε πικρά να πληγωθώ Δεν θέλω δεν θέλω δεν θέλω τέτοιους φίλους Φίλους που θέλουν να με βλέπουν να πονώ
Το διάβασα στα μάτια σου αυτό που τώρα κρύβεις στην ψυχή σου πως θέλεις να χωρίσουμε δεν ξέρεις πόσο με ματώνει η σιωπή σου
Μου τα 'πανε τα μάτια σου αυτά που θέλουν να μου πουν τα δυο σου χείλη
Μου τα 'πανε τα μάτια σου πως τώρα πια θέλεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δεν θέλω τέτοιους φίλους δεν θέλω τέτοιους φίλους Που να με κάνουνε πικρά να πληγωθώ Δεν θέλω δεν θέλω δεν θέλω τέτοιους φίλους Φίλους που θέλουν να με βλέπουν να πονώ
Στίχοι: Πάνος Παυλής Μουσική: Πάνος Παυλής Πρώτη εκτέλεση: Ιορδάνης Αγαπητός
Αυτό το τραγούδι είναι για μένα με κάνει να θυμάμαι τα μάτια σου όταν μου 'λεγες ότι θα φύγεις πως δεν κάνω πια για σένα Αυτό το τραγούδι είναι για μένα τ΄ακούω και θυμάμαι τα χάδια σου όταν στην αγκαλιά σου σε είχα όταν δικά μου ήταν τα βράδια σου
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ ποτέ ποτέ δε θα σε ξεχάσω ποτέ... Ακόμη κι αν κάποτε σε ξεπεράσω να ξέρεις πως δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ
Αυτό το τραγούδι λέει για σένα για σένα που΄σαι ήλιος και κόλαση δυο φιλιά μεσ΄την καρδιά μου κρυμμένα περιμένουν φυλαγμένα να΄ρθεις εσύ
Στίχοι: Θανάσης Πλαταμώνας Μουσική: Ευγένιος Δερμιτάσογλου Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Η γαλήνη στο βλέμμα, η σιωπή στο λαιμό είναι τότε η αγάπη σαν υγρό πρωινό του Σεπτέμβρη που φεύγει, η ζωή που περνά μια φωνή παθιασμένη, δε θα πας πουθενά δε θα πας πουθενά, δε θα πας πουθενά
Ένα χάδι στο ρούχο, μια θηλιά στο πλεκτό είναι τότε η αγάπη ακριβό φυλαχτό ο χειμώνας που φεύγει σαν παλιό φορτηγό μια φωνή βραχνιασμένη, τότε φεύγω κι εγώ τότε φεύγω κι εγώ, τότε φεύγω κι εγώ
-R- Να τι είν’ η ζωή, ένα δάκρυ που κυλάει το δείλι η πικρή μου ματιά που χαϊδεύει τ’ απέριττα χείλη μια κρυμμένη ευχή που γιορτάζει και γλεντά στα εμπόδια μια ελπίδα που πατά στη φωτιά με ξυπόλυτα πόδια
Η λαχτάρα στο αίμα, η αλήθεια γυμνή είναι τότε η αγάπη έξοδος βραδινή στα ηλιόλουστα χάδια μια βρεγμένη ευχή ένα σίγουρο ψέμα, θα ‘μαι πάντα εκεί θα ‘μαι πάντα εκεί, θα ‘μαι πάντα εκεί
Η γαλήνη στο βλέμμα, η σιωπή στο λαιμό είναι τότε η αγάπη σαν υγρό πρωινό του Σεπτέμβρη που φεύγει, η ζωή που περνά μια φωνή παθιασμένη, δε θα πας πουθενά
Σε δυο γέρικα μάτια το καημό πάνω διαβάζω κι όλα αυτά που βλέπω πάνω τους με κάνουν να τρομάζω. Βλέπω τόσο πόνο ή μήπως είναι τύψεις Ή ένα θαμμένο μυστικό που ορκίστηκες να κρύψεις Πες μου σε παρακαλώ, συμπέρασμα δε βγάζω, ν' ακούσω αλήθεια θέλω εγώ, ιστορία δε διαβάζω. Τα ψέματα σιχάθηκα ν' ακούω μ' αγωνία τα λίγα χρόνια που έκατσα απάνω στα θρανία. Μου μάθανε πως ήρωες η χώρα ήταν γεμάτη, πως όλοι ήταν καλοί και δεν υπήρχαν σκάρτοι, κι αυτοί μετά τον πόλεμο εδώ που βασιλέψαν όλοι τους ήταν καλοί, ποτέ τους δε μας κλέψαν, και πως για την Ελλάδα μας όλοι κουραστήκαν. Κι εγώ αναρωτιόμουνα οι προδότες που χαθήκαν και το λαό ποιος έστελνε μες στα νησιά εξορία και τα παιδιά ποιος έδερνε σε κάθε τους πορεία, τα τανκς ποιος τα κατέβαζε και σκόρπιζε τον τρόμο, την Κύπρο ποιος την πούλησε και σκότωσε τον κόσμο, ποιος να 'ναι ο υπεύθυνος του μεγάλου χρέους και ποιος ένα μας έκανε με βλάκες Ευρωπαίους. Και τότε σ' είδα δίπλα μου άλλο να μην αντέχεις, με δάκρυα μου μίλησες γι' αυτά που μέσα σου έχεις. Δυο λέξεις, μου 'πες, θα σου πω για να ησυχάσω: «τις μαύρε τις κουκούλες τους ποτέ δε θα ξεχάσω».
Σκούπισε τα δάκρυα, παππού, δε τα αξίζουν, και όλα αυτά που μ
... Διαβάστε περισσότερα »
Στίχοι: Θάνος Καλλίρης Μουσική: Θάνος Καλλίρης Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Καλλίρης
Αν είχα κάνει όσα έπρεπε να κάνω Αν σου 'χα δείξει τον καλό μου εαυτό Αν σου χα δώσει όσα μου ζήταγες να δώσω Αν είχα ψάξει μια διέξοδο να βρω
Αν είχα νιώσει όσα ήθελες να νιώσω Αν είχα πει στα δώρα σου ευχαριστώ Αν προσπαθούσα τη ματιά σου ν' ανταμώσω Να δω πως κρύβει το πιο τέλειο μυστικό
Τότε δεν θα μ' άφηνες Δεν θα μ' άφηνες Δεν θα μ' άφηνες στα ξαφνικά...
Δεν θα μ' άφηνες Δεν θα μ' άφηνες Δεν θα μ' άφηνες στα ξαφνικά...
Αν προσπαθούσα τον θυμό μου να κρατάω στους κάποιους πειρασμούς ν' αντισταθώ Αν είχα μάθει πότε πρέπει να μιλάω Αν δεν απέφευγα να πω το σ' αγαπώ
Αν είχα φτιάξει τις κατάλληλες συνθήκες Αν σ' είχα αφήσει να ΄ρθεις λίγο πιο κοντά Αν είχα πάψει να σου δίνω μόνο λύπες Τα δάκρυά σου αν είχα πνίξει με φιλιά
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Κούκα
Απάνω που σ' αγάπησα σε πήρε το ποτάμι, και στον καθρέφτη μου έγραψα πως πας κι εσύ χαράμι, απάνω που σε πίστεψα σε πήρε η κατηφόρα, λοιπόν, δεν ξεστρατεύομαι, μονάχος σου προχώρα.
Δεν θα με παρασύρεις εκεί που θες εσύ κι ας ξέρεις να σερβίρεις το πιο γλυκό κρασί, δε θα με παρασύρεις, θα φύγω μόλις δω πως η παλιά μου αγάπη δε μένει πια εδώ.
Απάνω που σε δέχτηκα αλλάζεις πάλι τρόπους, εκεί που μόλις έλεγα πως ξέρω τους ανθρώπους, απάνω που φαντάστηκα πως έσπασε η γκίνια δε θα πληρώσω ακριβά και τη δική σου φτήνια.
Δεν θα με παρασύρεις εκεί που θες εσύ κι ας ξέρεις να σερβίρεις το πιο γλυκό κρασί, δε θα με παρασύρεις, θα φύγω μόλις δω πως η παλιά μου αγάπη δε μένει πια εδώ. ( χ2 )
Στίχοι: Αλέξανδρος Μουσική: Αλέξανδρος Πρώτη εκτέλεση: Λένα Παπαδοπούλου
Τ΄όνομά σου ψυθιρίζω στο σκοτάδι πώς θα περάσει Θεέ μου κι αυτό το βράδυ τ΄όνομά σου συλλαβίζω κι όλο κλαίω γιατί δεν μ΄ενιωσες ποτέ γι΄αυτό σου λέω
Δεν θα νιώσεις ποτέ όπως ένιωσα εγώ δεν θα νιώσεις γιατί εγώ αγάπησα για δυο
Δεν θα νιώσεις ποτέ όπως ένιωσα εγώ δεν θα νιώσεις γιατί εγώ σ΄αγάπησα πολύ εγώ σ΄αγάπησα πολύ εγώ σ΄αγάπησα πολύ
Κι εσύ με πλήγωσες κι εσύ με πόνεσες και αν σ΄αγάπησα πολύ εγώ έφυγα γιατί εσύ με πλήγωσες εσύ με πόνεσες εσύ αγάπη μου εσύ μόνο εσύ
Τ΄όνομά σου στο μυαλό μου τριγυρνάει και η σκέψη πως δεν θα΄ρθεις με πονάει τ΄όνομά σου συλλαβίζω κι όλο κλαίω γιατί δεν μ΄ενιωσες ποτέ γι΄αυτό σου λέω
Δεν θα νιώσεις ποτέ όπως ένιωσα εγώ δεν θα νιώσεις γιατί εγώ αγάπησα για δυο
Δεν θα νιώσεις ποτέ όπως ένιωσα εγώ δεν θα νιώσεις γιατί εγώ σ΄αγάπησα πολύ εγώ σ΄αγάπησα πολύ εγώ σ΄αγάπησα πολύ
Κι εσύ με πλήγωσες κι εσύ με πόνεσες και αν σ΄αγάπησα πολύ εγώ έφυγα γιατί εσύ με πλήγωσες εσύ με πόνεσες εσύ αγάπη μου εσύ μόνο εσύ
Βάλε καλέ στην πόρτα σου Της νύχτας τα σκοτάδια Θα’ ρθώ μεσάνυχτα να μη με δούνε Βγάλε απ’ τα χείλη σου Όλα τα κοκκινάδια Θα ’ρθώ μεσάνυχτα να φιληθούμε
Και στ’ ορκίζομαι καλή μου Να το θυμηθείς Πως απόψε όλη νύχτα Δεν θα κοιμηθείς
Βάλε τα χτυποκάρδια σου Επάνω στην καρδιά μου Θα’ρθώ μεσάνυχτα ν’αγκαλιαστούμε Γέμισε την ανάσα σου Με την ανασαιμιά μου Θα ’ρθώ μεσάνυχτα ν’ αγαπηθούμε
Άδικα ήρθες να μου πεις το μονοπάτι της ντροπής να σταματήσω στο εξής να περπατάω. Λυπάμαι που θα πληγωθείς όμως δεν έπρεπε να 'ρθείς. Τώρα δε μου 'μεινε καρδιά για ν`αγαπάω.
Ήτανε όμορφη η αρχή, όμως δεν είχες την ψυχή να με κρατήσεις, έρωτά μου εσύ μεγάλε ! Φύγε από μένα να χαρείς όσο πιο γρήγορα μπορείς. Ήσουν η αρχή αλλά δε θα`σαι το φινάλε.
Στίχοι: Γιώργος Λεκάκης Μουσική: Δημήτρης Μηλιός Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής
Τι κι αν φεύγεις έτσι απλά, τι κι αν βάζεις μια φωτιά που δε θα σβήσει, εγώ πάντα σ' αγαπώ κι όσο λείψεις θα 'μαι εδώ, κι ο χαμένος ο καιρός θα με μεθύσει.
Δε δακρύζουνε οι άντρες, δε δακρύζουνε ούτε εύκολα στο παρελθόν γυρίζουνε, δε δακρύζουνε οι άντρες, δε δακρύζουνε βάζουν φωτιά, καιν' τα παλιά και συνεχίζουνε.
Τι κι αν γίνεσαι καπνός κι αν με τρώει ο πυρετός και με σκοτώνει, εγώ πάντα σ' αγαπώ κι αν ποτέ σε χρειαστώ, να 'χεις ίδιο αριθμό και να 'σαι μόνη.
Δε δακρύζουνε οι άντρες, δε δακρύζουνε ούτε εύκολα στο παρελθόν γυρίζουνε, δε δακρύζουνε οι άντρες, δε δακρύζουνε βάζουν φωτιά, καιν' τα παλιά και συνεχίζουνε. ( χ2 )
Αλέξια - Τόσα καλοκαίρια, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Μίμης Πλέσσας, Δίσκος: Η Αλέξια ερμηνεύει τα κλασικά, 1993.
Lyrics by Lefteris Papadopoulos, Music by Mimis Plessas, Album: Alexia performs the classics, 1993
Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα φέρνοντας χούφτες με φως να νιφτώ Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα μεσ' τη ζεστή σου αγκαλιά να κρυφτώ.
Τόσα καλοκαίρια μου 'χαν φύγει από τα χέρια τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα ρώταγα τι φταίει για το στόμα μου που καίει τώρα ξέρω πως τα χείλια σου ζητούσα.
Άπλωσες τα χέρια και γυρνούν τα καλοκαίρια και με φέρνουν να βρεθώ κοντά σου σε θέλω, σε θέλω, σ' αγαπώ
Στίχοι: Νίκος Ελληναίος Μουσική: Μη διαθέσιμο Πρώτη εκτέλεση: Τάμμυ
Δεν μπορώ να περιμένω να γυρίσεις,... Δεν μπορώ να ζω μονάχη, δεν μπορώ!... Ό,τι και να κάνω, πρέπει να το συγχωρήσεις, γιατί δεν μπορώ!..
Όταν φύγουν δεν γυρνούν τα καλοκαίρια!... Δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον καιρό!... Τι κρίμα να περνούν τα χρόνια , τα πιο καλά μας χρόνια, λεπτό στο λεπτό!...
Δεν μπορώ, άλλο δεν μπορώ!... Ζήσαμε το χθες, τι άλλο θες;... Δε με κρατάς – δεν σε κρατώ... Δε χάνω καιρό!!! Μη θες να φύγουν καλοκαίρια, στα πιο καλά μου χρόνια, γιατί δεν μπορώ!!!
Δεν μπορώ αληθινά να περιμένω... Δεν πρέπει να το πω, μα θα το πω: Ναι, δεν έχω να σου δώσω... Δεν έχω να σου δώσω τον καιρό!!! Δεν το μπορώ!..
Αφού σε ήπια σε μιαν ανάσα δε γλιτώνω κι ας προσπαθώ εγώ να ζω μηχανικά από διαλόγους που μετάνιωσα μετά δε γλιτώνω δε γλιτώνω τελικά
Απ' όσα έσπασα και πάλι τα ενώνω από κομμάτια που συνδέω στα κρυφά από κενά σου που δε γέμιζα συχνά δε γλιτώνω δε γλιτώνω τελικά
Λέω είμαι καλά, πολύ καλά γίνεται τέλεια συνήθεια το ψέμα Λέω είμαι καλά, πολύ καλά έτσι φωνάζω να θολώσω τα νερά
Το μαρτύριο δε τελειώνει δεν αντέχετ' άλλο με λιώνει Την ιδέα σου εξοντώνω τα στο τέλος πια δε γλιτώνω Καθαρά το νιώθω το βλέπω σ' αγαπώ κι ας μη το επιτρέπω την ιδέα σου εξοντώνω μα στο τέλος πια δε γλιτώνω Δε γλιτώνω τελικά
Απ' την αγάπη που σερβίρεται με πόνο λογαριασμούς που τους πληρώνω ακριβά απ' τις συνέπειες που διώχνω μακριά δε γλιτώνω δε γλιτώνω τελικά
Απ' όλα εκείνα που δεν είναι μα δηλώνω τα πίσω βήματα που κάνω για μπροστά από μια μοίρα που γελά ειρωνικά δε γλιτώνω δε γλιτώνω τελικά
Στίχοι: Γιώργος Κανελλόπουλος Μουσική: Γιάννης Μπιθικώτσης Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κατέβας
Τι έχεις πάλι και πονάς κι’ είσαι συννεφιασμένο Και μες τους δρόμους τριγυρνάς μονάχο ερωτευμένο
Γιατί να κάθεσαι να κλαις μι’ αγάπη που ‘χει φύγει Αφού έχει η ζωή χαρές και ναι μα το Θεό…
® Δε βαριέσαι δε πειράζει μη σε πιάνει το μαράζι κι’ άδικα τα νιάτα σου σκορπάς Δε βαριέσαι δε πειράζει πες πως τώρα δε σε νοιάζει θα ‘βρεις άλλη αγάπη ν’ αγαπάς
Νωρίς-νωρίς τα βάσανα στα μάτια σου σταθήκαν Κι’ οι πίκρες βρήκαν ανοιχτά και στη καρδιά σου μπήκαν
Γιατί να λιώνεις σαν κερί γι’ αγάπη να δακρύζεις Αφού αλλάζουν οι καιροί και ναι μα το Θεό…
Στίχοι: Άντα Δούκα Μουσική: Στέφανος Κορκολής Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαθές
Η ζωή μας, θλιβερό παραμύθι που χαρούμενο τέλος δεν θα έχει ποτέ. Η ζωή μας, θλιβερές αναμνήσεις, φορτωμένες με πίκρα και βαθιά μυστικά και βαθιά μυστικά.
Δακρυσμένα φεγγάρια όνειρα παγωμένα καλοκαίρια χαμένα με σπασμένα φτερά Δακρυσμένα φεγγάρια γελασμένες ελπίδες τσακισμένα κλωνάρια με σημάδια βαθιά Δακρυσμένα φεγγάρια της ψυχής μου παγίδες να φωτίζουν τα χνάρια από πάθη παλιά.
Τα όνειρά μας τα κρατούσα κρυμμένα μην τα πάρει ο αγέρας και χαθούν ξαφνικά. Μα ο χειμώνας, που σε πήρε από μένα τα σκορπά μανιασμένα και νυχτώνει ξανά και νυχτώνει ξανά.
Στίχοι: Νίκη Σπυροπούλου Μουσική: Γιώργος Αλκαίος Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Αλκαίος
Τρίζει η ζωή μου σαν σάπιο ξύλο Στην παγωνιά σου τρέμω σαν φύλλο Κι εσύ που να 'σαι κι αυτό το βράδυ Που ψάχνω ένα δικό σου χάδι
Ψέματα όλα όσα είπες Και την ψυχή μου γέμισες λύπες Κι η μοναξιά μου έριξε
Δακρυγόνα μες στα μάτια μου Και μαζεύω τα κομμάτια μου Δακρυγόνα με τυλίγουνε και με πνίγουν Δακρυγόνα δακρυγόνα στο σεντόνι μου Και κλεισμένο το μπαλκόνι μου Δακρυγόνα και το δάκρυ μου Σαν βροχής πέφτει σταγόνα
Τρίζει η ζωή μου Κι αυτή τη νύχτα Πού 'ναι η δική σου καληνύχτα Κι ήθελα τόσο να σου μιλήσω Στην αγκαλιά μου να σε κρατήσω
Στίχοι: Γρηγόρης Πετράκος Μουσική: Γρηγόρης Πετράκος Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Πετράκος
Πώς να τ΄αρνηθώ που σε αγαπώ ακόμα και στης μοναξιάς το χρώμα ντύνομαι Γύρω μου βροχή όπως σταματάω το χρόνο μια σταγόνα μεσ΄το δρόμο γίνομαι
Κι όλα αυτά που ζήσαμε όνειρο και ξυπνήσαμε πίσω αφήσαμε όλα αυτά που μας δέναν σφιχτά μια ματιά τρυφερή κι όπως παίρνεις τη στροφή δεν θα δεις δάκρυα μεσ ΄τη βροχή
Πώς να ξεχαστώ όλα γύρω σε θυμίζουν όλα αυτά που μας χωρίζουν σκέφτομαι όσο κι αν κρυφτώ νιώθω ότι σ΄έχω χάσει και πως μ΄έχεις πια ξεχάσει δέχομαι
Κι όλα αυτά που ζήσαμε όνειρο και ξυπνήσαμε πίσω αφήσαμε όλα αυτά που μας δέναν σφιχτά μια ματιά τρυφερή κι όπως παίρνεις τη στροφή δεν θα δεις δάκρυα μεσ΄τη βροχή
Στίχοι: Σταύρος Σιδεράς Μουσική: Νίκος Καρβέλας Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Ροζάνα: Σκέψεις μακάβριες συνέχεια με κυνηγούν, στιγμή δε λέω να ησυχάσω Σαν μία κατάρα και ανάθεμα με απειλούν, τα λογικά μου πάω να χάσω.
Ντανιέλ: Χαμένος μέσα στο κενό λες και ακροβατώ στα όρια της παραφροσύνης
Ροζάνα: Κάτι παράξενο συμβαίνει και εξωφρενικό, Ντανιέλ μοναχη μη μ' αφήνεις
Με κατατρέχουν, με εξουσιάζουν φρικιά και δαίμονες πίσω μου τρέχουν και με προστάζουν, τα μυαλά μου έχουν γεμίσει ιδέες έμμονες. Δαίμονες, δαίμονες, δαίμονες...
Ντανιέλ:Σκέψεις βουβές με συγκλονίζουν ασταμάτητα, αιρετικοί και αφορισμένοι, με κυνηγούν, με βασανίζουνε αλύπητα, ναι, κάτι μέσα μου πεθαίνει...
Ροζάνα: Κάποιοι στα σίγουρα ζηλέψαν την αγάπη μας, ξόρκια και μάγια θα 'χουν κάνει. Δεν εξηγούνται αλλιώς αυτά που μας συμβαίνουνε, δεν το αντέχω άλλο, Φτάνει!!!!!!!!!!
Ντανιέλ:Σκέψεις φρικτές με βασανίζουν αδυσώπητα, μέσα μου κάτι έχει αλλάξει. Λες και απόκτησα διπλή προσωπικότητα και ο μισός έχω λυσσάξει.
Ροζάνα: Σε ικετεύω Παντοδύναμε, σ' εκλιπαρώ, βοήθησε μας να σωθούμε! Στην εκκλησία πάμε Ντανιέλ σε παρακαλώ, οι δυο μας να προσευχηθούμε.
Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας Μουσική: Θόδωρος Ποάλας Πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Κούκα
Βαθιά η πληγή μου, βαθιά, δε θα τη βρεις. Τα βράδια κλείνει νωρίς. Και πώς να μετρήσεις με τέτοιες ειδήσεις τις χάντρες της προσευχής;
Σμύρνα, λιβάνι και χρυσό δε μου ’φερες σαν το Χριστό κι όλα στη μέση. Σ’ ένα πουκάμισο αδειανό και σ’ ένα "όχι" ηρωικό ποιος να χωρέσει; Νύχτα καμένη από φιλιά, απ’ το γιατί στο πουθενά και πάλι πίσω. Κι αφού ήταν έτσι τυχερό να μου φορτώσεις το σταυρό, πες μου, καρδιά μου, πώς μπορώ να σ’ αναστήσω.
Μακριά η καρδιά μου, μακριά, μην προσπαθείς. Δεν φταίω ό,τι κι αν πεις. Και ποιος να αντέξει απόψε να παίξει το ίδιο παιχνίδι; Κανείς!
Facebook αστεία, εικόνες, βίντεο και άλλα! Μια σελίδα για την αστεία πλευρά του FaceBook. Αστείες φωτογραφίες ,καταστάσεις, βίντεο και άλλα απο το Facebook είναι εδώ.
