Η ιστορία της μουσικής ίσως να είναι η πιο παλιά ιστορία που μπορεί να διηγηθεί κανείς,μιας και χάνεται στα βάθη χιλιετιών. Για την ανάγκη αυτού του blog post όμως θα ασχοληθούμε με το κομμάτι της ιστορίας της τον τελευταίο αιώνα,και κυρίως τη τελευταία δεκαετία,και περισσότερο σε ελληνικό επίπεδο.
Θέμα αυτού του post είναι η δισκογραφία. Ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο ένας καλλιτέχνης διακινεί το μουσικό του έργο,και το παραδίδει στο κοινό. Η δισκογραφία επίσημα ξεκίνησε με την ίδρυση της πρώτης δισκογραφικής εταιρίας,της Colubmia Records στην Αμερική το 1888 η οποία εξέδιδε τότε δίσκους βινυλίου. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει,μιας και ζούμε στην ηλεκτρονική έποχη όπου τα πάντα είναι μερικά κλικ μακρυά με το ποντίκι του υπολογιστή μας. Το φαινόμενο της δισκογραφίας,όπως ήταν λογικό βρήκε τρομερή απήχηση και αγκαλιάστηκε και από τον ελληνικό πλυθησμό. Αν και κάποτε όμως υπήρχαν δίσκοι που πουλούσαν 20,50,100 χιλιάδες και ίσως παραπάνω αντίτυπα,σήμερα οι πωλήσεις ηχογραφημάτων έχουν πέσει κατακόρυφα. Το 2011 στην Ελλάδα αν ένα album πουλήσει 2500 αντίτυπα θεωρείται χρυσό,ενώ στα 5000 πλατινένιο. Τα νούμερα είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί.
Τι φταίει όμως για αυτό ? Μήπως σταμάτησε ο κόσμος να ακούει μουσική, ή μήπως η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων είναι "πειρατές" ? Η απάντηση πιστεύω είναι πιο περίπλοκη,και υπάρχουν πολλοί παράγωντες που παίζουν ενεργό ρόλο σε αυτή τη κατάσταση. Δεν φταίνε μόνο οι καταναλωτές,αλλά και οι εταιρίες και ως ένα βαθμό και οι καλλιτέχνες.
Αλλά θα ήθελα να ξεκινήσουμε την ανάλυση των παραγώντων αυτών,ξεκινώντας από τις εταιρίες. Και αυτό επειδή οι εταιρίες είναι επιχειρήσεις οι οποίες εμπορεύονται ένα προιόν,δηλαδή το άλμπουμ του καλλιτέχνη,στις οποίες οι μεν καλλιτέχνες έχουν το ρόλο των εργαζομένων και το μουσικό κοινό το ρόλο του πελάτη. Ασχέτος το είδος της επιχείρησης,όταν μια επιχείρηση δε πάει καλά ο πρώτος που τίθεται σε αμφισβήτηση είναι αυτός που κάνει το κουμάντο και έχει ηγετική/προεδρική θέση. Οι δισκογραφικές εταιρίες είναι επιχειρήσεις οι οποίες διακινούν και εμπορεύονται τις δουλειές των καλλιτεχνών,και όπως κάθε επιχείρηση έτσι σκοπός και αυτών είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους. Κάθε σοβαρή επιχείρηση ακολουθεί κάποιους κανόνες management και marketing οι οποίοι ισχύουν και λειτουργούν σε κάθε μια από αυτές,ανεξάρτητα το εμπορεύσιμο είδος. Η διαδικασία για να λειτουργήσει μια επιχείρηση είναι η εξής: Συγκέντρωση κεφαλαίου > Απόκτηση γνώσης των επιθυμιών των καταναλωτών > Έρευνα και ανάπτυξη > Παραγωγή > Διακίνηση > Προώθηση.
Συγκέντρωση κεφαλαίου: Αυτό είναι απλό,για να ανοίξεις μια επιχείρηση χρειάζεσαι κάποια χρήματα Γνώση επιθυμιών καταναλωτών: Εκεί τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν. Υπάρχουν άνθρωποι με τελείως διαφορετικά μουσικά γούστα,και για να κάνει μια δισκογραφική τη δουλειά της σωστά,θα πρέπει να "μυρίζεται" τα γούστα αυτά. Με νέα είδη να ξεπηδάν κάθε λίγο και λιγάκι πρέπει μια δισκογραφική να αποφασίσει αν θα πάρει το ρίσκο να κυκλοφορήσει μια τέτοια δουλειά και να μαντέψει αν αυτό το είδος θα βρει απήχηση ή όχι. Έρευνα και ανάπτυξη: Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Εδώ η εταιρία θα πρέπει να αποφασίσει σε ποιούς καλλιτέχνες θα κυκλοφορήσει το μουσικό τους έργο και σε ποιούς όχι,και πρέπει να δημιουργηθεί το ίδιο το album. Στην Ελλάδα συνήθως η επιλογή καλλιτεχνών γίνεται με μη αξιοκρατικό και μη σοβαρό τρόπο. Δεν υπάρχουν κυνηγοί ταλέντων ούτε άνθρωποι με σοβαρή αίσθηση της μουσικής. Συνήθως οι περισσότεροι καλλιτέχνες γράφονται στο roster μιας δισκογραφικής μέσω παρότρυνσης κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Είναι αυτό που ονομάζουμε μέσο,κονέ,ή αλλιώς ρουσφέτι. Έχει τύχει να έχω γνωρίσει και να έχω έρθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική,και έχει τύχει να δω πραγματικά ταλέντα να είναι αφανή και να μη μπορούν να εκμεταλλευτούν τις ικανότητές τους,την ίδια στιγμή που ο κάθε ατάλαντος και η κάθε ατάλαντη βγάζει cd λόγο άλλων λόγων.. Σε μια χώρα όπου ο Κατμαν και η Μπεζεντάκου βγάζουν cd και προβάλονται από διάφορα μέσα,υπάρχουν πραγματικοί καλλιτέχνες, πραγματικά ταλέντα που δε τα ξέρει κανείς. Αλλά τι γίνεται με την ανάπτυξη ? Η ανάπτυξη στη συγκεκρυμένη περίπτωση είναι η δημιουργία μουσικής,από τη σύλληψη του έργου στο νου του καλλιτέχνη μέχρι το mastering. Ενδοιάμεσα περνάν πολλές διαδικασίες οι οποίες χρειάζονται χρόνο και χρήμα για να υλοποιηθούν. Το τελευταίο καιρό πολλές δισκογραφικές ζητάν από τους καλλιτέχνες να καλύψουν με δικά τους έξοδα τη παραγωγή του άλμπουμ,επικαλούμενες κακές πωλήσεις.. Έχουμε δηλαδή επιχειρήσεις που ζητάν από τους εργάτες τους να ξοδέψουν χρήματα απο το εισόδημά τους για τη παραγωγή του προιόντος. Σε κάθε άλλη περίπτωση κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτόματα και το κλείσιμο μιας επιχείρησης. Το γιατί όμως οι καλλιτέχνες αποφασίζουν να κάνουν κάτι τέτοιο θα το αναλύσουμε παρακάτω,στην ειδική παράγραφο που αναφέρομαι σε αυτούς. Παραγωγή: Άλλη μια εύκολη διαδικασία. Εδώ βάζουν τα μηχανήματα να κάνουν εγγραφή των τραγουδιών στους δίσκους,και τυπώνονται τα εξώφυλλα. Διακίνηση: Aυτή είναι η διαδικασία όπου το τελικό προιόν διατίθεται προς πώληση. Συνήθως η διακίνηση γινόταν με μεταφορά δίσκων σε καταστήματα λιανικής πώλησης,αλλά τα τελευταία χρόνια είναι της "μόδας" η ηλεκτρονική διακίνηση μέσω υπηρεσιών ψηφιακής μουσικής πώλησης,όπως το iTunes. Εδώ οι περισσότερες δισκογραφικές στην Ελλάδα έχουν μείνει πίσω. Τη στιγμή που στην Αμερική κάθε μα κάθε album πωλείται και σε ψηφιακή μορφή,στην Ελλάδα είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι εταιρίες που κάνουν κάτι παρόμοιο,και ακόμα και αυτές δε το κάνουν για όλους τους καλλιτέχνες. Η έξαρση των ψηφιακών μουσικών πωλήσεων συμβαίνει για πολλούς λόγους. Καταρχάς λόγο ευκολίας και αμεσότητας. Ο κάθε ένας μπορεί οποιαδήποτε στιγμή από οποιοδήποτε σημείο να αγοράσει τη μουσική που του αρέσει,και να μπορεί να την ακούει στο κινητό του,τον υπολογιστή του,και αλλού μέσα σε λίγα λεπτά. Δεύτερον λόγο τιμής. Στη ψηφιακή διακίνηση παρακάμπτεται το κέρδος κάποιων μεσαζόντων με αποτέλεσμα η τιμή ενος άλμπουμ να είναι πολύ πιο ελκυστική για τον καταναλωτή. Μιλάμε για τιμές από 30 εώς 50% φθηνότερα σε σχέση με τις hard copy εκδόσεις. Η πλειοψηφία των ελληνικών δισκογραφικών όμως δείχνει να αδιαφορεί για τα νέα δεδομένα που θέτει αυτό το σχετικά νέο μέσο διακίνησης,το internet. Δε θα ήταν επόμενο όμως να αδιαφορήσει και το internet για αυτές ? Προώθηση: Και ερχόμαστε στο τελευταίο πράμα που καλείται να κάνει μια επιχείρηση. Το να βγάλεις απλός ένα προιόν στα μαγαζιά δεν αρκεί. Πρέπει με κάποιο τρόπο να μάθουν και οι καταναλωτές την ύπαρξη του προιόντος. Εδώ υπάρχει μια άβυσσος γεμάτη αντιθέσεις. Υπάρχουν 2-3 μεγάλες δισκογραφικές οι οποίες κυκλοφορούν αποκλειστικά δουλειές καλλιτεχνών που πιο πριν έχουν βγάλει άλμπουμ από άλλες εταιρίες και αναλαμβάνουν και κάνουν πολύ καλή προώθηση, και καμιά κατοσταριά άλλες οι οποίες ζητάνε από τον καλλιτέχνη είτε είναι παλιός είτε νέος να είναι μια διαφήμιση από μόνος του, να είναι δηλαδή αυτός που θα βγάλει το φίδι από τη τρύπα για άλλη μια φορά. Από οπτική buisiness management,ούτε αυτό στέκει. Το να ζητάει μια επιχείρηση από τους εργαζόμενούς της να αναλάβουν να διαφημίσουν πάλι με δική τους ευθήνη και εργασία τα προιόντα της εταιρίας,είναι κουφό. Άμα κάποιος έγραφε κάτι τέτοιο σε ένα διαγώνισμα για το μάθημα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων θα έπαιρνε κουλούρα. Για τους νέους καλλιτέχνες αυτό σημαίνει πως πρέπει να βρουν ένα τρόπο να ακουστεί η μουσική τους και να γίνουν γνωστοί με άλλους τρόπους πριν κυκλοφορήσουν δισκογραφική δουλειά. Περισσότερα για τους νέους καλλιτέχνες παρακάτω..
Συνοψίζοντας το τρόπο που λειτουργούν οι δισκογραφικές στην Ελλάδα, διακρίνουμε πως εκτός από 2-3 εταιρίες,οι υπόλοιπες μαστίζονται από σωρό σοβαρών λαθών όσων αφορά επιλογές διαχείρησης και έλλειψη στρατηγικής. Όχι μόνο ζητήται από τον καλλιτέχνη να ξοδέψει χρήματα για την παραγωγή του προιόντος και να αναλάβει το μεγαλύτερο ρόλο για τη προώθηση του,αλλά ακόμα και σε τομέα διακίνησης υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις. Είναι σαν να έχουν μείνει κολλημένα τα μυαλά τους σε μια ουτοπική κατάσταση και να μη μπορούν να αντιληφθούν τη πραγματικότητα. Φυσικά το τίμημα είναι βαρύ και εμφανές..
Ας σχολιάσουμε τώρα τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες για να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους,τους ζητείται τις περισσότερες φορές να αναλάβουν την παραγωγή του δίσκου,και ως ένα σημείο τη προώθηση του. Η προώθηση που κάνουν οι καλλιτέχνες για το δίσκο είναι το να είναι γνωστοί. Αν είσαι μεγάλος λαικός σταρ,είναι κάτι εύκολο. Αν όμως είσαι νέος καλλιτέχνης ή κάνεις εναλλακτική μουσική αρχίζουν τα προβλήματα. Πως θα αποκτήσεις όνομα και φήμη για να πείσεις ότι αξίζεις να σε δεχτεί μια δισκογραφική ? Παλαιότερα η λύση ήταν να αρχίσεις να παίρνεις μέρος σε lives έστω και χωρίς πληρωμή,και να προσπαθείς να χωθείς στα lives των πιο γνωστών καλλιτεχνών για να σε ακούσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι ανθρώπων. Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Σήμερα,υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν μια α' αναγνωρισημότητα οι οποίοι στη περίπτωση που κάποιος τους ζητήσει λίγο χρόνο από το live για να πει μερικά δικά του κομμάτια,όχι μόνο δε τους δίνουν αμοιβή αλλά ζητάν από τους νέους καλλιτέχνες και (άκουσον άκουσον) χρήματα. Γνωστός καλλιτέχνης μου είπε κάποτε "Μαζεύω Χ αριθμό κόσμου.Αν ανέβεις στη σκηνή στο live μου,θα διαφημιστείς σε όλους αυτούς.Άμα θες διαφήμιση από 'μένα σκάσε μου Χ ευρώ στο χέρι" Οι περισσότεροι όμως νέοι καλλιτέχνες τυχαίνει να μην έχουν αυτά τα ποσά διαθέσιμα για κάτι τέτοιο. Και εκεί έρχεται σα σωτήρια οδός το internet! Με τις υπηρεσίες που υπάρχουν στο internet,μπορεί κάποιος καλλιτέχνης να φτιάξει ένα προφίλ σε sites όπως το Myspace ή το Reverbnation,και να ανεβάσει απ' ευθείας τη μουσική του εκεί ώστε να μπορεί να είναι διαθέσιμη στα αυτιά των ακροατών. Αρκετοί καλλιτέχνες μέσω τέτοιων υπηρεσιών απέκτησαν fans,και αρχίσαν να κάνουν τα πρώτα τους lives,βγάζωντας λεφτά αντί δίνωντας. Σε εκείνη τη περίπτωση όμως που ένας καλλιτέχνης έχει ήδη καταφέρει μέσω ενος προφίλ να μαζεύει κόσμο στα lives του, συνειδητοποιεί πως δε χρειάζεται τελικά μια δισκογραφική για να αποκτήσει κόσμο που να θέλει να τον ακούσει ζωντανά. Και αυτό αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και οι μεγάλοι και παλιοί καλλιτέχνες. Γιατί νομίζετε πως πολλοί έχουν αρχίσει να δίνουν πλέον τα cd τους δωρεάν σε Κυριακάτικες εφημερίδες η περιοδικά ? Κακά τα ψέματα, ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα δε περιμένει να πληρωθεί από τα cd. Εκτός από τις χαμηλές πωλήσεις που είναι φαινόμενο των τελευταίων 5-10 ετών,η κατάσταση ποτέ δε σύμφερε από πιο παλιά τους καλλιτέχνες γιατί τα ποσοστά που δίνουν οι δισκογραφικές εταιρίες σε αυτούς είναι μικροσκοπικά. Στην Ελλάδα ένας καλλιτέχνης,όσο γνωστός και επιτυχημένος είναι δε μπορεί να ζήσει από τις πωλήσεις ενός cd,και αυτό ισχύει και για τους γνωστούς καλλιτέχνες,και ίσχυε και πριν τα πειρατικά downloads. Είναι τέτοια τα ποσοστά που παίρνουν οι καλλιτέχνες από κάθε cd που πουλιέται,που τα ίδια τα cd οι καλλιτέχνες τα βλέπουν μόνο ως μέσο διαφήμισης της δουλειάς τους,δηλαδή της ζωντανής εκτέλεσης των τραγουδιών σε ένα μαγαζί. Και εκεί αρχίζουν σιγά σιγά οι δισκογραφικές να φαίνονται ανούσιες ακόμα και στους μεγάλους καλλιτέχνες. Μιας και το cd για τους καλλιτέχνες πλέον αποτελεί διαφημιστικό υλικό,σκοπός του είναι όπως και όλα τα άλλα διαφημιστικά υλικά να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο είναι εφικτό. Αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο μεταξύ του καλλιτέχνη και του ακροατή: Η τιμή. Η τιμή που ζητάει μια δισκογραφική να πληρωθεί από τον ακροατή. Όσο πιο φθηνό είναι κάτι,τόσο μεγαλύτερες και οι πιθανότητες να φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους. Χωρίς τιμή φτάνει παντού. Απ' τη στιγμή λοιπόν που οι καλλιτέχνες δεν περιμένουν να πληρωθούν από τα albums και τους νοιάζει απλά να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά είναι εφικτό,οι δισκογραφικές πλέον αρχίζουν να μην είναι απαραίτητες και πολλοί καλλιτέχνες αποφασίζουν να διαθέσουν τους δίσκους τους δωρεάν είτε δίνοντας τους ως "δώρο" σε έντυπες εκδόσεις είτε ανεβάζοντάς τους απ' ευθείας στην ιστοσελίδα τους. Οι δισκογραφικές έχουν αρχίσει να χάνουν το λόγο ύπαρξής τους...
Τέλος ας σχολιάσουμε λίγο τον ακροατή/καταναλωτή. Τον ακροατή τον νοιάζει να ακούει τη μουσική που του αρέσει. Πιστεύω πως ένας αληθινός οπαδός της μουσικής, που την αγαπάει πραγματικά θα αγοράσει νόμιμα τις δουλειές των αγαπημένων του καλλιτεχνών,για να τις βάλει στη συλλογή δίσκων του. Αλλά ακόμα και αυτοί μερικές φορές κάνουν πειρατικά downloads. Γιατί ? Κυρίως για δοκιμαστικούς λόγους. Παλιά βγαίναν τα single-άκια τα οποία είχαν ένα ή άντε δύο τραγούδια και είχαν αρκετά χαμηλή τιμή τα οποία χρησίμευαν ως πρόγευση για το τι να περιμένει ο ακροατής από το άλμπουμ. Και συνήθως σε single βγαίναν τα καλύτερα κομμάτια (hits) ενός άλμπουμ,ενώ μέσα στο δίσκο υπήρχαν πολλά μέτρια τα οποία σπάνια να τα ακούγαμε αν μας άρεσαν. Σήμερα όμως υπάρχει άλλος τρόπος για να πάρει κάποιος μια γεύση ενός άλμπουμ: Να το κατεβάσει ολόκληρο πειρατικά για να το ακούσει στην ολότητά του. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ξέρω που κατεβάζουν κάθε μέρα και από ένα τουλάχιστον άλμπουμ,το ακούνε μια φορά,και μετά το σβήνουν από το σκληρό τους δίσκο και παν για το επόμενο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να κλέψουν τη μουσική και να αποκτήσουν μόνιμα και παράνομα μια δουλειά,αλλά να πάρουν μια γεύση για να ξέρουν αν αξίζει να ξοδέψουν ή όχι τα λεφτά τους. Γνωρίζω πολλούς που έχουν κατεβάσει και έχουν ακούσει άλμπουμ πειρατικά,και στην συνέχεια πήγαν και αγόρασαν αυτό το άλμπουμ έχωντας αίσθημα ευθήνης και φιλότιμου απέναντι στο καλλιτέχνη. Αλλά τα πειρατικά downloads σαφώς μειώνουν τις πωλήσεις,μιας και πολλοί άνθρωποι που θα αγόραζαν ένα δίσκο 15 τραγουδιών ξέρωντας μόνο 1 τραγούδι,τώρα που τους δίνεται η ευκαιρία να ακούσουν ολόκληρο το δίσκο,επιλέγουν να μην τον αγοράσουν άμα δε τους αρέσει ένας σημαντικός αριθμός κομματιών. Ο κάθε μουσικόφιλος σίγουρα θα έχει cd στη συλλογή του που κάποια στιγμή μετάνιωσε την αγορά τους,μερικές φορές αμέσως μόλις έληξε η πρώτη ακρόαση του δίσκου. Και θυμάμαι και προσωπικό περιστατικό που είχα σκάσει τότε 22.90 ευρώ για να αγοράσω ένα άλμπουμ επειδή μου άρεσαν 1-2 κομμάτια καλής ποιότητας και είχα την υποψία πως θα είναι και τα υπόλοιπα κομμάτια εξίσου καλής,και όταν άκουσα το δίσκο έκλαιγα τα λεφτά μου... Η τιμή των cd όμως είναι και αυτή πολύ ακριβή στην Ελλάδα. Τη στιγμή που στη Μεγάλη Βρετανία αγοράζω νέο άλμπουμ με 10 λίρες,δηλαδή 11 ευρώ και στην Ελλάδα μου ζητάν από 15 εώς 20,υπάρχει πρόβλημα. Και τη στιγμή που ξέρω πως από αυτά τα 20 ευρώ το κέρδος του καλλιτέχνη είναι 1.5 με 3 ευρώ το πολύ,αρχίζω να αναρωτιέμαι αν αξίζει.. Σαν ακροατής με ενδιαφέρει να υποστηρίξω τον καλλιτέχνη όταν πρόκειται να αγοράσω τη δουλειά του. Θα αγοράσω το cd του Χ επειδή είναι το cd του X και όχι επειδή το διακίνησε η Α' δισκογραφική ή το πουλάει το Β' μαγαζί. Όμως τα περισσότερα χρήματα μοιράζονται μεταξύ αυτών των δύο που δε με ενδιαφέρουν καθόλου. Στη τελική οι περισσότεροι ακροατές λένε "Αντί να δώσω 15 ευρώ να αγοράσω το cd δίνοντας 2 ευρώ στο καλλιτέχνη,θα πάω στο μαγαζί που θα εμφανιστεί να πληρώσω 10 ευρώ για την είσοδο από την οποία ο καλλιτέχνης θα κρατήσει τα 5 ή 7." Και έτσι υπάρχει το φαινόμενο να υπάρχουν καλλιτέχνες που δίνουν τα άλμπουμ τους τελείως δωρεάν μέσω των ιστοσελίδων τους, και καταφέρνουν και κάνουν αρκετά συχνά lives μαζεύοντας σεβαστό ποσό κόσμου. Παρατηρήται έξαρση σε αυτό το φαινόμενο. Και αυτή η έξαρση αν και συμφέρει εν μέρη τους καλλιτέχνες και προπάντων τους ακροατές,δε συμφέρει τις εταιρίες δισκογραφίας. Ας μην ήθελε κάθε CEO δισκογραφικής να παίρνει 70% με 80% των κερδών από κάθε cd,για να έχει πάντα το καινούριο μοντέλο της Porsche,και ας είχε λίγο φιλότιμο προς τους καλλιτέχνες στους οποίους δίνουν ψίχουλα και ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για τη μουσική βιομηχανία...
Προς το παρόν οι δισκογραφικές έχουν ουτοπικές απαιτήσεις,κινούνται σε μια ψεύτικη πραματικότητα με τις επιπτώσεις να φαίνονται όλο και περισσότερο,και είναι δεδομένο πως άμα συνεχίσουν έτσι και δεν αλλάξουν ριζικά νοοτροπία και στρατηγική οι πωλήσεις τους θα είναι όλο και λιγότερες,μέχρι που να κλείσουν και μετά οι CEOs να μη μπορούν να κυκλοφορήσουν τα πανάκριβα αμάξια που αποκτήσανε... Η πλεονεξία είναι θανάσιμη αμαρτία.
Αστρολογία, ζώδια σήμερα, ωροσκόπιο, αστρολογικές προβλέψεις ...Τα όνειρά σου κρύβουν σημαντικά νοήματα και προβλέψεις για το μέλλον σου, διάβασε τώρα την ερμηνεία τους! ...
Eνημέρωση σε θέματα ιατρικής & υγείας,ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ... συμβουλές υγείας,πως θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής μας ...
Tv-Movies-Ελληνικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και μουσική - Greek movies, tv series, tv shows and music, Ελληνικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και μουσική
