Θα ‘θελα να φωνάξω τ’ όνομα σου , αγάπη , μ’ όλη μου την δύναμη.
Να τ’ακούσουν οι χτίστες στις σκαλωσιές και να φιλιούνται με τον ήλιο.
Να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και να ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα.
Να τα ακούσει η άνοιξη και να ‘ρχεται πιο γρήγορα.
Να το μάθουν τα παιδιά για να μην φοβούνται το σκοτάδι.
Να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές , τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες.
Να το ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούν με όλες τις καμπάνες τους.
Να το κουβεντιάζουν τα βράδια οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους.
Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο.
Καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει…
Να τ’ ακούσει ο χρόνος και να μην σ’ αγγίξει , αγάπη μου , ποτέ.
