Λίγα λόγια για το πεπτικό σύστημα
Το πεπτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την επεξεργασία της προσλαμβανόμενης τροφής και την μετατροπή της σε μορφή τέτοια που να μπορεί να απορροφηθεί από το γαστρεντερικό σωλήνα και να χρησιμοποιηθεί από τα δισεκατομμύρια κύτταρα του οργανισμού μας για τις δομικές και λειτουργικές τους ανάγκες.

Οι περισσότερες τροφές, με την μορφή με την οποία προσλαμβάνονται, είναι αδύνατον να φθάσουν στα κύτταρα διότι δεν μπορούν να περάσουν από το έντερο στην κυκλοφορία ούτε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα κύτταρα του οργανισμού μας έστω και αν μπορούσαν να φθάσουν σε αυτά. Πρέπει κατά συνέπεια η τροφή να υποστεί χημικές και φυσικές μεταβολές ώστε να καταστεί δυνατή η απορρόφηση και η χρησιμοποίησή της. Η όλη αυτή διαδικασία των φυσικών και των χημικών μεταβολών με τις οποίες τα λίπη, οι υδατάνθρακες και οι ... Διαβάστε περισσότερα »

Το πεπτικό σύστημα λοιπόν αποτελείται από την στοματική κοιλότητα, τον οισοφάγο, το στομάχι, το δωδεκαδάκτυλο, το λεπτό έντερο, την ειλεοτυφλική βαλβίδα, το τυφλό, την σκωληκοειδή απόφυση, το κόλον (που αποτελείται από το ανιών, το εγκάρσιο, και το κατιών κόλον), το σιγμοειδές και το ορθό.

Αυτά μπορείτε να τα δείτε και στις εικόνες 1 και 2.

Τι είναι η νόσος του Crohn;
Η νόσος του Crohn είναι μία πάθηση στην οποία το τοίχωμα ενός ή περισσοτέρων τμημάτων του πεπτικού συστήματος πρήζεται, ερεθίζεται και φουσκώνει. Αυτό το πρήξιμο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα και την στένωση του πεπτικού σωλήνα σε αυτό το σημείο. Τα προσβεβλημένα από Crohn τμήματα μπορεί να είναι από λίγα εκατοστά εντέρου ή και μεγαλύτερα, ένα μέτρο ή και περισσότερο. Μπορεί να προσβληθεί οποιοδήποτε σημείο της περιοχής από το στόμα έως τον πρωκτό ενώ μπορεί να είναι προσβεβλημένες και περισσότερα από ένα σημεία κάθε φορά. Το πιο σύνηθες σημείο όπου παρουσιάζεται η φλεγμονή είναι ο τελικός ειλεός, αλλά μπορεί και να προσβληθεί μέρος του κόλου ή και όλο, είτε μόνο του είτε μαζί με τον πλαϊνό ειλεό. Επίσης είναι συχνή και η φλεγμονή μέσα ή γύρω από τον πρωκτό. Η φλεγμονή μπορεί να διαμορφωθεί σε: (α) σχισμές (ελκώδη ρήγματα) στο δέρμα ή το πρωκτικό κανάλι, (β) συρίγγια (μικρές σχισμές που βγάζουν πύον) γύρω από τον πρωκτό, ή (γ) δακτύλιους (πρησμένα και συχνά επίπονα εξογκώματα) ακριβώς έξω από τον πρωκτό.

Ποια είναι η αιτία της νόσου του Crohn;
Παρά το μέγεθος της ερευνητικής δραστηριότητας, η αιτία της νόσου του Crohn παραμένει αβέβαιη. Δεν είναι μολυσματική ασθένεια και άρα δεν μεταδίδεται από ασθενείς σε υγιείς. Ωστόσο, κάτι μολυσματικό, ίσως ένας ιός ή κάποιο βακτήριο, μπορεί να παίζει ρόλο στην αιτία της, πιθανά ξεκινώντας κάποια χρόνια φλεγμο ... Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι και πως εκδηλώνεται η Γαστρο-Οισοφαγική Παλινδρομική Νόσος (ΓΟΠΝ);
ΓΟΠΝ, όπως λέει και η λέξη, είναι η νόσος που προκαλείται από τη συχνή παλινδρόμηση (μετακίνηση προς τα πάνω) υγρών του στομάχου στον οισοφάγο, που είναι ο σωλήνας που μεταφέρει τις τροφές από το στόμα στο στομάχι.
Όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ συνήθως αισθάνονται κάψιμο πίσω από το στήθος ή ψηλά στο στομάχι, ίσως ξυνά υγρά να ανεβαίνουν από το στομάχι προς τα πάνω ή σπανιότερα νοιώθουν μία τάση για εμετό. Τα συμπτώματα αυτά χαρακτηρίζονται σαν "συμπτώματα παλινδρόμησης", συχνά εμφανίζονται ή χειροτερεύουν μετά το φαγητό και μπορεί να διαρκέσουν αρκετές ώρες. Μερικές φορές εμφανίζονται στην κατάκλιση ή στη διάρκεια του ύπνου.
Κάψιμο στο στήθος ή ξυνά υγρά στο στόμα μπορεί βέβαια να έχουμε όλοι μας μερικές φορές, συνήθως μετά από μεγάλα γεύματα ή κατανάλωση αρκετών αλκοολούχων ποτών. Όταν όμως τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται δύο ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα, τότε η διάγνωση της ΓΟΠΝ είναι πολύ πιθανή και τα άτομα αυτά θα πρέπει να συμβουλεύονται το γιατρό τους.

Μπορεί όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ να έχουν σοβαρότερα ή άλλα περίεργα συμπτώματα;
Εκτός από κάψιμο στο στήθος, ξυνά υγρά ή άλλα συμπτώματα παλινδρόμησης, όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ μπορεί επίσης να έχουν: 

• πόνο πίσω από το στήθος που δεν οφείλεται σε καρδιακή πάθηση, η οποία πρέπει πάντοτε να αποκλείεται άμεσα από καρδιολόγο 
... Διαβάστε περισσότερα »

Ακολουθούν συμβουλές για την προστασία του στομάχου:

• Δεν πρέπει να τρώτε συγχρόνως με άλλες δραστηριότητες (π.χ. να τρώτε και να βλέπετε τηλεόραση) ή να τρώτε βιαστικά
• Δεν πρέπει να τρώτε ενδιάμεσα των τριών γευμάτων, ακατάστατα
• Χρησιμοποιείτε αντικολλητικά σκεύη για μαγείρεμα με λιγότερα λιπαρά
• Λιγότερο αλάτι
• Μαγειρεύετε απλά χωρίς προσθήκη υπερβολικών μπαχαρικών, ζωμών κρέατος, ή τσιγάρισμα
• Αποφεύγετε το αλκοόλ και υπερκατανάλωση ποτών τύπου cola, καφέ, τσάι
• Μασάτε καλά την τροφή σας και αποφεύγετε να κοιμάστε αμέσως μετά από πλούσια γεύματα
• Αποφεύγετε τις ακραίες θερμοκρασίες (καυτά-παγωμένα)
• Mην καπνίζετε και μην κάνετε χρήση ουσιών
• Αποφεύγετε τα φάρμακα για τα αρθριτικά και την ασπιρίνη, χωρίς απόλυτη ιατρική ένδειξη
• Όχι απότομες αυξομοιώσεις βάρους.

Καθημερινά συναντάμε ανθρώπους κάθε ηλικίας που ‘έχουν τη χολή τους’. Το ακούμε κάθε μέρα, αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Είναι κάτι στην κοιλιά μας που συχνά αρρωσταίνει, κάτι που συχνά το αφαιρούν οι χειρουργοί και κάτι που συχνά ‘μας το πρήζουν’ γνωστοί και άγνωστοι. Τι είναι όμως αυτή η περίφημη ‘χολή’;

Χολή, λοιπόν, ονομάζεται το καφεπράσινο υγρό που παράγεται από το ήπαρ (συκώτι) και χρησιμεύει για να χωνεύουμε τις λιπαρές τροφές. Η χολή διοχετεύεται από το ήπαρ προς το έντερο μέσα από ένα σωλήνα που λέγεται χοληδόχος πόρος. Στο πλάι του ο χοληδόχος πόρος συγκοινωνεί διά μέσου ενός άλλου σωλήνα, του κυστικού πόρου, με τη χοληδόχο κύστη, όπου και αποθηκεύεται η χολή. Η χοληδόχος κύστη είναι απλώς κολλημένη στο ήπαρ, αλλά δεν συγκοινωνεί με αυτό απευθείας.

 Όταν τρώμε, η χοληδόχος κύστη συσπάται και αδειάζει τη χολή στον κυστικό πόρο κι από εκεί στο χοληδόχο πόρο και στο έντερο. Όταν στο χειρουργείο αφαιρείται η χοληδόχος κύστη, κόβεται μόνο ο κυστικός πόρος και έτσι δεν επηρεάζεται η ροή της χολής στο έντερο και η λειτουργία της πέψης. Το ήπαρ συνεχίζει να παράγει και να προωθεί κανονικά τη χολή προς το έντερο, μόνο που δεν την αποθηκεύει πια στη χοληδόχο κύστη. Συνεπώς, μπορεί κανείς να ζει κανονικά και χωρίς χοληδόχο κύστη.

Οι πέτρες

Οι πέτρες στη χοληδόχο κύστη (χολολιθίαση) εμφανίζονται στο 30% των ανθρώπων, κάθε ηλικίας και φύλου. Είναι όμως συχνότερες σε π ... Διαβάστε περισσότερα »

Η κοιλιοκάκη είναι μια χρόνια πάθηση του εντέρου, η οποία προκαλείται από ευαισθησία στη γλουτένη, μια πρωτεΐνη που περιέχεται στο σιτάρι, τη σίκαλη, το κριθάρι και τη βρώμη.

Θεωρείται αυτοάνοση νόσος, γιατί ο οργανισμός με το ερέθισμα της γλουτένης ενεργοποιεί ανοσολογικούς μηχανισμούς που προκαλούν βλάβη στην εσωτερική επιφάνεια του λεπτού εντέρου, επηρεάζοντας τη σωστή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων.

Πόσο συχνή είναι;

Υπολογίζεται ότι 1 στα 100-200 άτομα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη πάσχει από κοιλιοκάκη. Αυξημένη συχνότητα κοιλιοκάκης παρατηρείται σε συγγενείς ατόμων με κοιλιοκάκη και σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, ερπητική δερματίτιδα, σύνδρομο Down, σύνδρομο Turner ή σύνδρομο Williams.

Πώς εκδηλώνεται;

Τα συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία μετά την ένταξη της γλουτένης στη δίαιτα. Στη βρεφική ηλικία τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά την εισαγωγή τροφών με γλουτένη, όπως η φαρίν λακτέ, τα ζυμαρικά και η μπισκοτόκρεμα και περιλαμβάνουν τα παρακάτω.

Διαταραχές των κενώσεων (συχνότερα διαρροϊκές κενώσεις, σπανιότερα δυσκοιλιότητα) ανορεξία, ανεπαρκή πρόσληψη βάρους, ‘φούσκωμα και τυμπανισμό’ της κοιλιάς, μειωμένη σωματική ανάπτυξη, καθυστέρηση της ήβης, σιδηροπενική αναιμία, κοιλιακά άλγη, οστεοπενία, δερματίτιδα, (ερπητοειδή), διαταραχές της συμπεριφο ... Διαβάστε περισσότερα »

O θάνατος, χθες, της γνωστής ηθοποιού της δεκαετίας του ‘70 Φάρα Φώσετ μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο ρίχνει φως σε μια σπάνια και σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό μορφή καρκίνου.

Ο καρκίνος του πρωκτού, επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες και η αρρώστια διαγιγνώσκεται συνήθως σε ανθρώπους που βρίσκονται στα 60 και άνω χρόνια.

Ο τύπος αυτός καρκίνου είναι λιγότερο συνήθης σε σχέση με τον καρκίνο του ορθού και του παχέως εντέρου, ενώ η περιοχή που εμφανίζεται, καθώς και οι παράγοντες κινδύνου καθιστούν τους ανθρώπους διστακτικούς στο να μιλούν για αυτόν ανοιχτά.

Σύμφωνα με την Dr. Petr Hausner, του Πανεπιστημίου του Μαίρυλαντ, σημαντικό παράγοντα κινδύνου αποτελεί ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων, που επίσης μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Έτσι, ο εμβολιασμός κατά του ιού HPV αποτελεί ένα μέτρο πρόληψης.

Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο του πρωκτού εμφανίζουν αιμορραγία ως σύμπτωμα. Άλλοι δεν έχουν συμπτώματα ή αναφέρουν συνήθεις καταστάσεις, όπως αιμορροΐδες , ρωγμές ή ακροχορδώνες. Τα συμπτώματα επίσης περιλαμβάνουν κνησμό ή πόνο στην περιοχή, αλλαγές στη διάμετρο των κοπράνων, μη φυσιολογικές εκκρίσεις, πρησμένους λεμφαδένες στην περιοχή του πρωκτού ή της βουβωνικής χώρας, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρία Καρκίνου.

Η πιο κοινή αντίδραση είναι να νομίζουν οι πάσχοντες ότι έχουν αιμορροΐδες, δήλωσ ... Διαβάστε περισσότερα »

Διάρροια των ταξιδιωτών

Ορισμός:

Η διάρροια των ταξιδιωτών αποτελεί το πιο κοινό νόσημα ατόμων που ταξιδεύουν από αναπτυγμένες περιοχές σε αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου. Υπολογίζεται ότι 40-60% των ταξιδιωτών αυτών των περιοχών παρουσιάζουν διάρροια.

Τα επεισόδια αυτά είναι σχεδόν πάντα καλοήθη και αυτοπεριοριζόμενα, ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί βαριά αφυδάτωση. Ως διάρροια των ταξιδιωτών αναφέρεται κλασσικά η εμφάνιση μη σχηματισμένων κενώσεων στη διάρκεια ενός ταξιδιού με ή χωρίς συνοδά συμπτώματα, όπως η ναυτία, οι έμετοι, ο πυρετός ή τα αιματηρά κόπρανα.

Θα πρέπει να σκεφτόμαστε τη διάρροια των ταξιδιωτών και σε περιπτώσεις διαρροιών που παρουσιάζονται εντός δέκα ημερών μετά την επιστροφή του ατόμου στο σπίτι του.

Επιδημιολογία:

Οι διάρροιες προκαλούνται από ποικίλους μικροοργανισμούς (βακτηρίδια, ιοί, παράσιτα) που μεταδίδονται με την τροφή και το νερό. Στις περισσότερες γεωγραφικές περιοχές, τα βακτήρια ευθύνονται για άνω του 90% των περιπτώσεων. Ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου διαφέρει αναλόγως της γεωγραφικής περιοχής. Έτσι, διακρίνονται περιοχές 

1. χαμηλού κινδύνου (<10%) – Βόρεια Ευρώπη, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Καναδάς και Σιγκαπούρη,
2. μέσου κινδύνου (10-20%) – νησιά Καραϊβικής, Ν.Αφρική και χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα και 
3. υψηλού κινδύνου (>30%) – Ασία, Αφρική, Νότια και Κεντρική Αμερική.

Η διάρροια σχετίζεται ... Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι η οξεία παγκρεατίτιδα;

Η οξεία παγκρεατίτιδα αποτελεί αναστρέψιμη φλεγμονώδη νόσο, μη βακτηριακής αιτιολογίας του παγκρέατος. Η ετήσια επίπτωση της νόσου αυξάνεται προοδευτικά. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τη χώρα μας, ενώ υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ νοσούν 210.000 άτομα ετησίως. Χαρακτηριστικό τής νόσου είναι η ποικιλότητα όσον αφορά τις κλινικές εκδηλώσεις αλλά και την κλινική πορεία που μπορεί να είναι από ήπια έως σοβαρή αλλά και θανατηφόρα. Υποτροπιάζοντα επεισόδια οξείας παγκρεατίτιδας μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε χρόνια παγκρεατίτιδα. Η χρόνια παγκρεατίτιδα αποτελεί χρόνια εξελισσόμενη φλεγμονώδη νόσο του παγκρέατος που χαρακτηρίζεται από μη αντιστρεπτές βλάβες του οργάνου, ουλοποίηση και ίνωση, οι οποίες προκαλούν κοιλιακό πόνο, σακχαρώδη διαβήτη και διαταραχές στην απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών.

Τι την προκαλεί;

Οι συνηθέστεροι παράγοντες κινδύνου είναι η χολολιθίαση (35-40%) και η χρόνια κατανάλωση αλκοόλ (30%). Η παγκρεατίτιδα από χρόνια κατανάλωση αλκοόλ είναι αυτή που κυρίως οδηγεί σε χρόνια παγκρεατίτιδα. Υπάρχουν όμως και άλλες παθολογικές καταστάσεις που συνδέονται με την εμφάνιση οξείας παγκρεατίτιδας.

Παράγοντες κινδύνου για την οξεία παγκρεατίτιδα

• Μηχανικοί:Ανατομικές ανωμαλίες (διφυές πάγκρεας, δακτυλιοειδές πάγκρεας), λειτουργικές ανωμαλίες (π.χ δυσλειτουργία του σφιγκτήρα του Oddi), χοληδοχολιθίασις, όγκοι ... Διαβάστε περισσότερα »

Ένας ασθενής αιμορραγεί από το κατώτερο πεπτικό σύστημα όταν η εστία της αιμορραγίας εντοπίζεται στο λεπτό έντερο, στο παχύ έντερο ή στον πρωκτό. Η αιμορραγία αυτή εκδηλώνεται με αποβολή ερυθρού αίματος (αιματοχεσία) ή ερυθρομέλαινα κένωση και συνήθως δεν συνοδεύεται από εκδηλώσεις περιφερικής κυκλοφορικής ανεπάρκειας.

Η αιμορραγία από το κατώτερο πεπτικό εμφανίζεται συνήθως σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας και είναι πολύ σπανιότερη αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο σε σχέση με την αιμορραγία από το ανώτερο πεπτικό. Είναι συχνότερη στους άνδρες και η επίπτωσή της αυξάνει προϊούσης της ηλικίας. Η θνητότητα κυμαίνεται από 2-4%, σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιδημιολογικά δεδομένα.

Πώς εκδηλώνεται η αιμορραγία από το κατώτερο πεπτικό;

Η αιμορραγία από το παχύ έντερο σπάνια οδηγεί σε μεγάλη απώλεια αίματος. Όταν η εστία της εντοπίζεται στον πρωκτό, εκδηλώνεται με απώλεια μικρής ποσότητας ζωηρού ερυθρού αίματος, συνήθως κατά τις κενώσεις, που επαλείφει τα κόπρανα. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν μόνο μερικές σταγόνες φρέσκου αίματος που μετατρέπει το νερό της τουαλέτας σε ρόδινο ή αναφέρουν παρουσία ερυθρών κηλίδων στο χαρτί της τουαλέτας. Όταν η εστία της αιμορραγίας είναι στο παχύ έντερο, και ειδικότερα στο αριστερό κόλον, εκδηλώνεται συνήθως με κένωση ερυθρού χρώματος (νωπό αίμα) ενώ η αιμορραγία από το δεξιό κόλον ή το λεπτό έντερο μπορεί να εμφανισθεί ως βυσσινόχρωμη κένωση. Στο 80 ... Διαβάστε περισσότερα »

Πρόκειται για χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου με συνοδό ατροφία. Η κατανομή της φλεγμονής μπορεί να είναι ανομοιόμορφη. Προοδευτικά αναπτύσσεται οίδημα, κυτταρικές διηθήσεις, μειωμένη ποσότητα βλέννας στα βλεννώδη κύτταρα, μείωση των αδενικών μιτώσεων, επέκταση στον βλεννογόνο, λέπτυνση, παραμόρφωση και καταστροφή αδένων, ατροφία στομάχου.

Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί ένα πολυσυστηματικό νόσημα, διότι συνδέεται πολλές φορές με κακή απορρόφηση ζωτικών βιταμινών, φαινόμενο που προκαλεί συχνά διαταραχές στη λειτουργία μιας ποικιλίας οργάνων. Συστηματικά συμπτώματα όπως ατονία, λιποθυμία, ωχρότητα, μουδιάσματα, κάψιμο στο σώμα, αστάθεια, μειωμένη αντίσταση στo stress, ανορεξία, διαταραχές συμπεριφοράς, εμφανίζονται. Οι πάσχοντες από ατροφική γαστρίτιδα πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παθολογική παρακολούθηση προς υποστήριξη επιμέρους συστημάτων.

Η ατροφική γαστρίτιδα οφείλεται σε ειδικά αυτοαντισώματα ή σε ένα λοιμογόνο βακτηρίδιο, το ελικοβακτηρίδιο.

Στην περίπτωση της ατροφικής γαστρίτιδας από αντισώματα, στους πάσχοντες υπάρχει διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος, που οδηγεί σε αυτοάνοση καταστροφή γαστρικού βλεννογόνου. Το τοιχωματικό κύτταρο, που περιέχεται στο γαστρικό αδένα, είναι σημαντική θέση προσβολής σε αυτή τη μορφή γαστρίτιδας, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αχλωρυδρίας. Στο αίμα συχνά ανευρίσκονται αντισώματα έναντι διαφόρων ιστών του ίδιου του πάσχοντα (αυτοαντισώματα), κατάσταση που συνδέεται με ορμονικέ ... Διαβάστε περισσότερα »

Oι ασθένειες του ήπατος μέχρι προσφάτως αποδίδονταν κατά βάση στις ιογενείς ηπατίτιδες και στην κατάχρηση αλκοόλ. Όμως, τα νεότερα δεδομένα δείχνουν έξαρση μιας 'σύγχρονης' ηπατικής πάθησης, της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD), που συνδέεται στενά με το σύγχρονο τρόπο ζωής. Ποια είναι τα συμπτώματά της, ποιοι απειλούνται περισσότερο και πώς αντιμετωπίζεται;

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όλοι αναγνώριζαν ως κύρια αιτία χρόνιας ηπατοπάθειας τις ιογενείς ηπατίτιδες (κυρίως Β και C) και την κατάχρηση αλκοόλ (περισσότερα από 3 ποτήρια αλκοόλ την ημέρα για τους άνδρες και περισσότερα από 2 για τις γυναίκες).

Τα τελευταία χρόνια, όμως, και παρότι τα αίτια που αναφέρθηκαν εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο, έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως ως προεξάρχουσα νοσολογική οντότητα η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD).

Η οντότητα αυτή αφορά σε άτομα που, παρότι δεν κάνουν κατάχρηση αλκοόλ, έχουν ιστολογική εικόνα η οποία δε διαφέρει σχεδόν καθόλου από αυτήν της αλκοολικής ηπατοπάθειας και κυμαίνεται από απλή λιπώδη διήθηση μέχρι στεατοηπατίτιδα ή και κίρρωση του ήπατος, με μικρή πιθανότητα ανάπτυξης και ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Η συχνότητά της ποικίλλει ανάλογα με τον πληθυσμό που ελέγχεται και τα κριτήρια διάγνωσης.

H μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος παρουσιάζεται στο γενικό πληθυσμό σε ποσοστό 15% - 25%, ενώ στα παχύσαρκα άτομα η συχνότητά της φτάνει το 50% - 90%.

Η αιτιολογία της νόσου είναι άγν ... Διαβάστε περισσότερα »

Η φαγούρα στην περιοχή του πρωκτού ή ο κνησμός του δακτυλίου όπως αποκαλείται ιατρικώς, είναι ένα παθολογικό πρόβλημα που προκαλεί αρκετή δυσφορία στους πάσχοντες. Τα άτομα που παρουσιάζουν την παθολογική αυτή κατάσταση, παρουσιάζουν επίμονο κνησμό στον πρωκτό.

Ο κατάλογος των νοσημάτων που προκαλούν κνησμό δακτυλίου είναι μακρύς και περιλαμβάνει αφροδίσια, κοινά μικρόβια και ειδικά λοιμογόνα, αλλεργία, σύνδρομα δυσανεξίας σε τρόφιμα, δερματικά νοσήματα. Το παθολογικό αυτό πρόβλημα μπορεί να πηγάζει αμιγώς από κακές συνθήκες υγιεινής ή τοπική υπερευαισθησία.

Κατά την ιατρική εξέταση διερευνάται το διατροφικό ιστορικό, συνήθειες της καθημερινότητας και εξετάζεται η ύπαρξη αντικειμενικών παθολογικών σημείων. Τα στοιχεία αυτά είναι ζωτικής σημασίας για την ακριβή αξιολόγηση και την εκτίμηση της αναγκαιότητας διενέργειας ορισμένων ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων.

Η ύπαρξη βάρους στην περιοχή του στομάχου είναι ένα συχνό παθολογικό πρόβλημα κατά τη μαχόμενη κλινική πράξη. Το πρόβλημα μπορεί να εμφανίζεται οξέως, να είναι χρόνιο ή να υποτροπιάζει. Αρκετοί ασθενείς παραπονούνται ταυτόχρονα για κάψιμο, φούσκωμα, πόνο, ναυτία, διαταραχές κενώσεων. Η βαρυστομαχιά μειώνει δραστικά την ποιότητα της ζωής του πάσχοντα και αρκετές φορές του προκαλεί άγχος και πανικό.

Η βαρυστομαχιά μπορεί να οφείλεται σε:

• Εγκυμοσύνη
• Παράγοντες της καθημερινότητας που αφορούν τη διατροφή, τις συνήθειες, τη χρήση φαρμάκων, το επάγγελμα του ατόμου.

Τα ακατάστατα γεύματα, τα λιπαρά γεύματα, το stress, η κατάχρηση αλκοόλ και ορισμένων ροφημάτων, η κατάχρηση φαρμάκων, είναι ορισμένοι από τους πιο κοινούς παράγοντες που προκαλούν βαρύ στομάχι στον Ελληνα ασθενή.

• Οργανικά νοσήματα.

Τα νοσήματα αυτά, δεν είναι αμιγώς νοσήματα του γαστρεντερικού συστήματος, όπως λανθασμένα και ευρέως δυστυχώς πιστεύει μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Ο διαβήτης, οι φλεγμονές, νοσήματα στομάχου, χολής, παγκρέατος, εντερικά νοσήματα, η καρδιακή ισχαιμία, η αλλεργία, η νεφρική νόσος είναι ανάμεσα στα πιο κοινά νοσήματα που πλήττουν τον ‘Ελληνα ασθενή και προκαλούν βάρος στο στομάχι. Ιδιαίτερα συχνό σε παχύσαρκους και διαβητικούς ασθενείς είναι το άτυπο έμφραγμα του μυοκαρδίου, που εκδηλώνεται οξέως ως βαρυστομαχιά.

• Λειτουργική δυσπεψία

Αποτελεί την πιο συχνή αιτία ... Διαβάστε περισσότερα »

Η εκροή βλέννας από τον πρωκτό είναι ένα σύμπτωμα που συχνά οδηγεί τον πάσχοντα στον ιατρό. Η βλέννα μπορεί ή όχι να συνοδεύεται από κάψιμο, κνησμό ή πόνο. Κατά την επισκόπηση της περιοχής μπορεί να υπάρχει εξάνθημα, ερυθρότητα, πρήξιμο.

Ο κατάλογος των νοσημάτων που προκαλούν εκροή βλέννας είναι μακρύς και περιλαμβάνει αφροδίσια, κοινά μικρόβια και λοιμογόνα, σχηματισμό περιπρωκτικών συριγγίων και αποστημάτων, φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, καρκινώματα, αιμορροΐδες, σύνδρομα δυσανεξίας σε τρόφιμα, δερματικά νοσήματα. Το παθολογικό αυτό πρόβλημα μπορεί να πηγάζει αμιγώς από κακές συνθήκες υγιεινής ή τοπική υπερευαισθησία.

Κατά την ιατρική εξέταση διερευνάται το διατροφικό ιστορικό, συνήθειες της καθημερινότητας και εξετάζεται η ύπαρξη αντικειμενικών παθολογικών σημείων. Τα στοιχεία αυτά είναι ζωτικής σημασίας για την ακριβή αξιολόγηση και την εκτίμηση της αναγκαιότητας διενέργειας ορισμένων ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία.

Σήμερα, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές προστατεύονται από ένα από τα πιο δυναμικά Συστήματα Ασφάλειας των τροφίμων στον κόσμο. Συνεχώς διενεργούνται έλεγχοι ώστε να εξασφαλιστεί ότι τα τρόφιμα που αγοράζονται και καταναλώνονται στην ΕΕ είναι ασφαλή. Τα μέτρα αυτά επεκτείνονται από το αγρόκτημα στο τραπέζι (farm-to–table), εξασφαλίζοντας καλές γεωργικές πρακτικές, κτηνοτροφίας, βιομηχανίας και υγιεινής με απώτερο στόχο την προστασία του Ευρωπαίου καταναλωτή. Οι αυστηροί έλεγχοι και τα συστήματα ιχνηλασιμότητας που εφαρμόζονται, είναι σε θέση να στηρίξουν την αποτελεσματική λειτουργία της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς, επιτρέποντας στους καταναλωτές να έχουν πρόσβαση σε ασφαλή και θρεπτικά τρόφιμα.

Έχω ακούσει για τους όρους STEC/VTEC/EHEC – τι σημαίνουν; Υπάρχει κίνδυνος για την υγεία με την παρουσία τους στα τρόφιμα;

Όλοι οι άνθρωποι και τα ζώα φέρουν το βακτήριο Escherichia coli (E.coli) στο εντερικό τους σύστημα, αφού είναι μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας μας και συνήθως είναι αβλαβές. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένα στελέχη του E. coli που είναι ικανά να παράγουν διάφορες τοξίνες. Τα στελέχη αυτά αναφέρονται και ως STEC / VTEC (τοξίνη Shiga ή βεροτοξίνη-που παράγεται από το Ε. coli) ή EHEC (EnterohaemorrhagicΕ. coli) ανάλογα με το είδος και τη δράση των τοξινών που παράγουν. Οι τοξίνες συνήθως έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν σοβαρή αιμορραγική διάρροια, η οποία μπορεί σε ορισμένε ... Διαβάστε περισσότερα »

Η γαστρίτιδα αποτελεί φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου, που χαρακτηρίζεται από κινητοποίηση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Η κλινική συμπτωματολογία είναι κοιλιακός πόνος, δυσπεψία, ρέψιμο, ξινίλα, αυξημένα αέρια στομάχου. Η γαστρίτιδα αποτελεί μία από τις συχνότερες παθήσεις που οδηγεί τον πάσχοντα στον παθολόγο.

Σε υλικό, που λαμβάνεται κατά την ενδοσκόπηση από τον γαστρεντερολόγο, ο βλεννογόνος του στομάχου διηθείται από φλεγμονώδη κύτταρα, με ποικίλη συμμετοχή λεμφοκυττάρων, πλασματοκυττάρων, ουδετεροφίλων.

Πολλοί παράγοντες, που δρουν τοξικά στον γαστρικό βλεννογόνο είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση.

Οι πιο κοινές μορφές γαστρίτιδας είναι:

Λοιμώξεις από μικρόβια

Το πιο σύνηθες από τα μικρόβια που προκαλούν λοιμώδη γαστρίτιδα είναι το ελικοβακτηρίδι (helicobacter pylori).

Το ελικοβακτηρίδιο είναι παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη έλκους, γαστρικού καρκινώματος και λεμφώματος σε ευαίσθητα άτομα. Σπανιότερα, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους και ασθενείς με καταστολή του ανοσοποιητικού, μικρόβια όπως στρεπτόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, κολοβακτηρίδιο, πρωτέας, αιμόφιλος και ιοί προκαλούν γαστρική φλεγμονή. Προσβολή του στομάχου από ποικίλα μικρόβια μπορεί να προέλθει και από ιατρικούς χειρισμούς (π.χ. αφαίρεση πολυπόδων στομάχου με κακώς αποστειρωμένα εργαλεία).

Γαστρίτιδα από αυτοαντισώματα

Στην περίπτωση ... Διαβάστε περισσότερα »

Νομίζετε ότι έχετε τα πάντα υπό έλεγχο όσον αφορά τις θερμίδες που καταναλώνετε καθημερινά; Αν ναι, τότε μάλλον το παρόν άρθρο θα αναστατώσει τη διατροφική σας καθημερινότητα – και στη συνέχεια θα σας ανοίξει τα μάτια….

Κάποιοι θεωρούν τις θερμίδες το μεγαλύτερό τους εχθρό, που κρύβεται πίσω από κάθε τρ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η διαφραγματοκήλη είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από προβολή τμήματος του στομάχου στη θωρακική κοιλότητα, μέσω του οισοφαγικού τρήματος του διαφράγματος. Καταστάσεις αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης ή αυξημένης συστολής του οισοφάγου, προκαλούν εξασθένηση των συνδέσμων, που κρατούν το στομάχι στη θέση του και ενοχοποιούνται για την ανάπτυξη της διαφραγματοκήλης.

Η επίπτωση της πάθησης αυξάνει με την ηλικία.

Τα συμπτώματα είναι ανύπαρκτα, όταν η διαφραγματοκήλη είναι μικρού βαθμού και αρχόμενη. Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, παρακωλύεται η ομαλή πέψη και γίνεται παλινδρόμηση υγρών από το στομάχι στον οισοφάγο. Φούσκωμα, κάψιμο, λόξιγκας, θωρακικά ενοχλήματα, ξινίλα, δύσπνοια ενδέχεται να εμφανιστούν. Όταν η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση προκαλέσει σοβαρές αλλοιώσεις στο τοίχωμα του οισοφάγου, η κατάσταση μπορεί να εξελιχτεί σε οισοφαγικό καρκίνωμα. Το νόσημα μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία πεπτικού, γαστρίτιδα. Σπανίως η διαφραγματοκήλη περισφίγγεται με αποτέλεσμα οξύ θωρακικό άλγος και αδυναμία κατάποσης, κατάσταση που αποτελεί medical emergency.

Τι πρέπει να γνωρίζετε εσείς που πάσχετε από διαφραγματοκήλη:

• Εάν είστε παχύσαρκος πρέπει να αποκτήσετε φυσιολογικό βάρος. Η παχυσαρκία επιδεινώνει το νόσημα.
• Να αποφεύγετε τα πλούσια, βαριά λιπαρά γεύματα. Συνιστώνται περισσότερα και μικρά γεύματα παρά μεγάλα και ολιγάριθμα.
• Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις η ... Διαβάστε περισσότερα »

Η γαστρεντερίτιδα είναι μια συχνή λοίμωξη της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων. Οι εορταστικοί μπουφέδες, στους οποίους τα πιάτα παραμένουν επί μακρόν σε θερμοκρασία δωματίου πριν το σερβίρισμα, είναι από τους βασικούς παράγοντες που ευθύνονται για γαστρεντερίτιδα της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων.

Το φαινόμενο συχνά επιτείνεται σε χρονιές κατά τις οποίες ο χειμώνας είναι ήπιος, με δεδομένο ότι οι υψηλές θερμοκρασίες ευνοούν την ανάπτυξη των παθογόνων. Τα λοιμογόνα που εμπλέκονται είναι πολλά : Τα Escherichia coli, Shigella Campylobacter, Salmonella, Aeromonas Staphylococcus aureus, Clostridium perfringens Listeria monocytogenes, Bacillus cereus, ιοί είναι ορισμένα μόνο από αυτά. Τα συμπτώματα ποικίλουν από απλό φούσκωμα έως σοβαρό κοιλιακό άλγος με πυρετό και διάρροια.

Η πρόληψη της ‘εορταστικής’ γαστρεντερίτιδας, προϋποθέτει την τήρηση ορισμένων βασικών κανόνων, που προστατεύουν τα τρόφιμα από μικροβιακές επιμολύνσεις κατά την παρασκευή των μπουφέδων και κατά την εστίαση:

• Τα χέρια πρέπει να πλένονται καλά πριν και μετά την παρασκευή του φαγητού, πριν και μετά τη μεταφορά των πιάτων, πριν και μετά το φαγητό.
• Μαγειρεύετε επαρκώς τα τρόφιμα και να μην τα καταναλώνετε ωμά εκτός εάν πρόκειται για καλά πλυμένα φρούτα και σαλάτες.
• Τα σκεύη που χρησιμοποιούνται κατά την κοπή και την προετοιμασ ... Διαβάστε περισσότερα »

Το παχύ έντερο αποτελεί το τμήμα εκείνο του πεπτικού μας συστήματος που αποθηκεύει τα κατάλοιπα της τροφής μας και τα οδηγεί εκτός του σώματός μας. Τα παχύ έντερο αποτελείται από το κόλον (περίπου 2 μέτρα) και το ορθό (τα τελευταία 20 εκατοστά).

Πόσο κινδυνεύουμε από καρκίνο του παχέος εντέρου;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι νόσος που μπορεί να προληφθεί. Σήμερα γνωρίζουμε αρκετές πτυχές της παθογένεσής του και παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξή του. Επίσης, υπάρχουν αρκετά αποτελεσματικά εργαλεία πρώιμης διάγνωσης του καρκίνου του παχέος. Οι συνδυασμένες στατιστικές για άνδρες και γυναίκες αναφέρουν τον καρκίνο του παχέος ως τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά από αυτόν των πνευμόνων. Στις ανεπτυγμένες χώρες, ο κίνδυνος ενός ενήλικα να αναπτύξει καρκίνο του παχέος είναι 6% ή 1 στους 18. Το 90% των περιπτώσεων παρουσιάζονται σε ηλικίες ανω των 50, και λίγο συχνότερα σε άνδρες.
Τα ποσοστά επιβίωσης εξαρτώνται κατά πολύ από το στάδιο της νόσου. Σχεδόν 94% των ασθενών με περιορισμένη νόσο επιβιώνουν πάνω από 5 χρόνια, 70% των ασθενών με τοπικά προχωρημένη νόσο ξεπερνούν τα 5 χρόνια, ενώ μόλις 9% αυτών με μεταστάσεις ζούν πάνω από 5 έτη. Παρά τη γνώση ότι η πρώιμη διάγνωση βελτιώνει πολύ την επιβίωση, μόλις 35% των καρκίνων διαγιγνώσκονται πρώιμα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η κολονοσκόπηση είναι η μια ενδοσκοπική ιατρική πράξη η οποία δίνει την δυνατότητα στον ιατρό που την εκτελεί να "δει" και να εξετάσει το εσωτερικό του παχέως εντέρου ενός ασθενούς.

Η εξέταση αυτή πραγματοποιείται με την βοήθεια ενός ειδικού σωλήνα, με δυνατότητα φωτισμού και λήψης εικόνας βίντεο, που εισέρχεται από τον ενδοσκόπο γαστρεντερολόγο στον πρωκτό του ασθενούς, και ελέγχει ολόκληρο το μήκος του παχέως εντέρου και μέρος του λεπτού εντέρου στην ένωση του με το παχύ. (Τελικός ειλεός)

Πριν την κολονοσκόπηση ο ενδοσκόπος γαστρεντερολόγος θα δώσει στον ασθενή οδηγίες για τον καθαρισμό και την κατάλληλη προετοιμασία του εντέρου, ώστε η διαδικασία της εξέτασης να είναι η πιο ασφαλής και με τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Την ημέρα της κολονοσκόπησης ο ασθενής υποβάλλεται σε ειδική νάρκωση ("μέθη") από τον θεράποντα ιατρό με την χρήση ενδοφλέβιων φαρμάκων ώστε να μην αισθάνεται πόνο κατά την διάρκεια της εξέτασης, η οποία σε κατάλληλα εκπαιδευμένα χέρια, αποτελεί ένα ασφαλές και πολύ χρήσιμο εργαλείο στην πρόληψη και θεραπεία διαφόρων παθήσεων του κατώτερου γαστρεντερικού συστήματος.

Υπάρχουν πολλές κλινικές ενδείξεις για μια κολονοσκόπηση αλλά οι πιο συνήθεις λόγοι για τους οποίους συνήθως υποβάλλεται κάποιος σε αυτήν είναι οι εξής:

1. Αίμα στα κόπρανα
2. Μαύρα κόπρανα
3. Χρόνια διάρροια
4. Σιδηροπενική αναιμία
5. Απώλεια βάρους με συμπτωματολογία από το κατώτερο γαστρεντερικό σύστημα ... Διαβάστε περισσότερα »

Η απάντηση είναι αναμφίβολα καταφατική. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να διαγνωσθεί σε πρώιμα στάδια μέσω του προληπτικού ελέγχου των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού αλλά και να προληφθεί με την αφαίρεση των προκαρκινικών βλαβών (πολυπόδων) του εντέρου. Η πρώιμη διάγνωση εξασφαλίζει την πλήρη σχεδόν θεραπεία.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν καρκίνο του παχέος εντέρου και τι πρέπει να κάνουν;
Η ηλικία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου εμφάνισης της νόσου. Υπάρχουν δύο κατηγορίες κινδύνου, η ομάδα μέσου κινδύνου και η ομάδα υψηλού κινδύνου.

Ομάδα μέσου κινδύνου: Άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών θεωρούνται ως άτομα μέσου κινδύνου. Μετά την ηλικία αυτή η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου διπλασιάζεται για κάθε δεκαετία ζωής. Φυσιολογικά κατά τα άλλα άτομα, ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών θα πρέπει να υποβάλλονται σε δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα κάθε χρόνο και σε σιγμοειδοσκόπηση κάθε 3 ή 5 χρόνια, η (καλύτερα) σε ολική κολονοσκόπηση ανά 10ετία.

Ομάδα υψηλού κινδύνου:Περιλαμβάνονται άτομα με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου, καθώς και ασθενείς με μακροχρόνια ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn. Άτομα τα οποία ανήκουν σε οικογένειες με κληρονομική προδιάθεση για καρκίνο του παχέος εντέρου (οικογενής πολυποδίαση, σύνδρομο του κληρονομικού καρκίνου του π ... Διαβάστε περισσότερα »

Οι κυριότερες και πλέον εύχρηστες εξετάσεις που διαθέτουμε σήμερα για την διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι:

• Η κολονοσκόπηση και η σιγμοειδοσκόπηση καθώς και
• Η δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης κοπράνων (Η εξέταση μπορεί να είναι αρνητική παρά την ύπαρξη του όγκου στο έντερο)

Η δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα γίνεται εύκολα στο σπίτι. Αγοράζουμε από το φαρμακείο το κατάλληλο αντιδραστήριο και για τρεις συνεχείς ημέρες, συλλέγουμε μία μικρή ποσότητα κοπράνων και την τοποθετούμε στο ειδικό στέλεχος του αντιδραστηρίου (Εικόνα 3). Από τη δοκιμασία πρέπει υποχρεωτικά να προηγηθεί αποφυγή κάποιων συνηθειών (βούρτσισμα δοντιών κλπ), καθώς και τριήμερη ειδική δίαιτα σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού. Η δοκιμασία αυτή ανιχνεύει αόρατη ποσότητα αίματος στα κόπρανα και αν είναι θετική θέτει την υποψία για περαιτέρω έλεγχο. Στα άτομα με θετική την δοκιμασία κοπράνων συνιστάται η διενέργεια κολονοσκόπησης για τον έλεγχο όλου του παχέος εντέρου και η αφαίρεση των ανευρεθέντων πολυπόδων.

Τι μαρτυράει για τον χαρακτήρα μας ο σωματότυπος μας;  Σας αποκαλύπτουμε  τους 6 τύπους σώματος και την "ερμηνεία” τους. Μπορεί εμείς οι άντρες να…. είμαστε "ειδικοί” όταν πρόκειται να βαθμολογήσουμε το σώμα μιας γυναίκας και να καταλάβουμε τον σωματότυπο της, αλλά κατά έναν περίεργο λόγο δεν συμβαίνει το ίδιο όταν πρέπει να αξιολογήσουμε το δικό μας σώμα.

... Διαβάστε περισσότερα »

Πως προκαλείται;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων αναπτύσσεται σε έδαφος προϋπαρχόντων πολυπόδων. Ο πολύποδας είναι ένας καλοήθης όγκος μεγέθους μερικών χιλιοστών ή εκατοστών που εμφανίζεται στο εσωτερικό του εντερικού σωλήνα. Οι πολύποδες συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα. Όμως σε μεταγενέστερο στάδιο μπορεί να εμφανίσουν καρκίνο. Η αφαίρεση των πολυπόδων μέσω του ενδοσκοπίου (κολονοσκοπίου) μπορεί να προλάβει την ανάπτυξη του καρκίνου (Εικόνα 2).

Εικόνα 2. Ενδοσκοπική εικόνα πολύποδος του παχέος εντέρου. Ο πολύποδας έχει περιβρογχισθεί με τον βρόγχο πολυποδεκτομής (εισάγεται μέσω του κολονοσκοπίου) και είναι έτοιμος για αποκοπή.

Επίδραση της διατροφής στην καρκινογένεση του παχέος εντέρου
Οι διατροφικές συνήθειες αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες, που εμπλέκονται στην καρκινογένεση του παχέος εντέρου. Τα διαθέσιμα στοιχεία των μελετών που έχουν πραγματοποιηθεί σε πολλές χώρες του κόσμου δείχνουν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου είναι χαμηλότερος σε πληθυσμούς με αυξημένη ... Διαβάστε περισσότερα »

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο καρκίνος που αναπτύσσεται στο παχύ έντερο και ορθό (Εικόνα 1). Υπάρχουν και άλλοι -σπανιότεροι- τύποι καρκίνου που αναπτύσσονται στο παχύ έντερο.

Εικόνα 1. Ενδοσκοπική εικόνα καρκίνου του παχέος εντέρου

Μέγεθος του προβλήματος
Κάθε χρόνο και σε όλο τον κόσμο, ο καρκίνος του παχέος εντέρου διαγιγνώσκεται σχεδόν σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Στις Δυτικές κοινωνίες, αποτελεί τον τρίτο σε συχνότητα καρκίνο για άντρες και γυναίκες και τη δεύτερη σε αιτία θανάτου από καρκίνο. Στην Ευρώπη η υψηλότερη θνησιμότητα παρατηρείται σε άνδρες και γυναίκες των ανατολικών και βορειοδυτικών χωρών. Η θνητότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου είναι χαμηλότερη στις χώρες της νότιας Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι η θνητότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου στην Ελλάδα είναι η μικρότερη ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε., εν τούτοις ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί και στη χώρα μας σημαντική αιτία θνησιμότητας. Η συχνότητα στα δύο φύλα είναι παρόμοια. Η πιθανότητα ενός ατόμου, χωρίς συμπτώματα, να αναπτύξει στη διάρκεια της ζωής του τη νόσο πλησιάζει το 6% και για τα δύο φύλα, ενώ περίπου οι μισοί από αυτούς θα πεθάνουν από τη νόσο.

Που οφείλεται;
Στη δημιουργία του κ ... Διαβάστε περισσότερα »

Η ηπατίτιδα είναι μια ασθένεια του ήπατος. Η αιτία είναι συνήθως ιός. Μπορεί όμως να προκληθεί και από άλλες αιτίες, όπως φάρμακα, διάφορες τοξικές ουσίες, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ κ.α.
Η ηπατίτιδα παρουσιάζεται με δύο μορφές, την οξεία και την χρόνια. Η οξεία μορφή εμφανίζεται λίγες μέρες μετά τη προσβολή και είναι δυνατόν να θεραπευθεί.
Οταν η ηπατίτιδα γίνει χρόνια, η αιτία παραμένει περισσότερο από 6 μήνες και παρατηρείται στην ηπατίτιδα Β και περισσότερο στην C.
Η ηπατίτιδα Α δεν γίνεται ποτέ χρόνια.

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ

Η οξεία ηπατίτιδα εκδηλώνεται συνήθως με ίκτερο, ανορεξία και μεγάλη αδυναμία. Μπορεί όμως να είναι και χωρίς συμπτώματα, οπότε περνάει απαρατήρητη και την ονομάζουμε "λανθάνουσα". Η χρόνια ηπατίτιδα στα περισσότερα άτομα δεν εμφανίζεται με ιδιαίτερα συμπτώματα, γι'αυτό και είναι επικίνδυνη (περνά απαρα-τήρητη). Ετσι μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση του ήπατος (κατα-στροφή του ηπατικού ιστού), σε ανεπάρκεια του ήπατος ή ακόμη και σε καρκίνο του ήπατος.

ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Α
Μεταδίδεται:
-Από το πεπτικό σύστημα όταν το νερό είναι μολυσμένο, ή από ωμή τροφή που είναι μολυσμένη, ή από άτομα που παρασκευάζουν τις τροφές, και δεν διατηρούν καλή προσωπική υγιεινή ή είναι μολυσμένα.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β
Μεταδίδεται:
-Από μολυσμένο αίμα ή άλλα υγρά του σώματος π.χ σάλιο, σπέρμα,κολπικά υγρά.
-Από μολυσμένα αντικείμενα που μπορούν να μας τραυματίσουν π.χ. σύριγγες, ξυραφάκια, βε ... Διαβάστε περισσότερα »

Επιδημιολογία
Η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β είναι πολύ συχνή, αφού προσβάλλει το 5% του πληθυσμού της γης (350.000.000 άτομα). Στη χώρα μας, η συχνότητα των "φορέων" είναι περίπου 3%, ενώ είναι αυξημένη μεταξύ των οικονομικών μεταναστών (συνολικά υπολογίζεται σε 500.000 άτομα).

Τρόποι μετάδοσης
Η μετάδοση του ιού ηπατίτιδας Β γίνεται κυρίως παρεντερικά ή σεξουαλικά, δηλαδή με επαφή του ατόμου με μολυσμένα βιολογικά υγρά (αίμα, σπέρμα). O ιός δεν μεταδίδεται από μαγειρικά σκεύη, τουαλέτες ή γενικότερα με την κοινωνική επαφή. Συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού της ηπατίτιδας Β είναι:

• Ετεροφυλοφιλικές ή ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές επαφές με ασθενή με χρόνια ηπατίτιδα Β. Ο συνηθέστερος τρόπος μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Β στους ενήλικες. 
• Ενδοοικογενειακή διασπορά. Μετάδοση από άτομα του ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος των μικρών παιδιών, που αποτελεί το σημαντικότερο τρόπο δημιουργίας των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β στη χώρα μας. 
• Κάθετη μετάδοση (από τη μητέρα στο παιδί). Σήμερα όλες οι έγκυες μητέρες ελέγχονται για παρουσία ηπατίτιδας Β και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος λαμβάνονται ειδικά μέτρα που προλαμβάνουν τη μετάδοση του ιού στο νεογνό. 
• Μεταγγίσεις αίματος ή παραγώγων του. Αυτός ο τρόπος μετάδοσης είναι σήμερα εξαιρετικά σπάνιος λόγω του συστηματικού ελέγχου των αιμοδοτών
• Χρήση ενδοφλεβίω ... Διαβάστε περισσότερα »

Επιδημιολογία
H ηπατίτιδα C αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπατικής νόσου παγκοσμίως. Ειδικότερα στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 2% του γενικού πληθυσμού, δηλαδή 200.000 άνθρωποι, έχουν χρόνια λοίμωξη με τον ιό της ηπατίτιδας C. Η υψηλότερη συχνότητα ηπατίτιδας C συναντάται σε άτομα ηλικίας 40-60 ετών. Είναι γεγονός ότι οι νέες περιπτώσεις ηπατίτιδας C έχουν ελαττωθεί αρκετά μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, κυρίως λόγω του υποχρεωτικού ελέγχου του αίματος και παραγώγων του αλλά και γενικότερα της βελτίωσης των συνθηκών νοσηλείας και των κανόνων αποστείρωσης. Πολλές όμως παλαιές περιπτώσεις ηπατίτιδας C παραμένουν ακόμη αδιάγνωστες. Έτσι, οι αριθμοί των διαγνωσμένων ασθενών με ηπατίτιδα C αναμένεται να αυξηθούν σημαντικά εντός της επόμενης δεκαετίας, λόγω της αποκάλυψης ολοένα και περισσότερων παλαιών περιπτώσεων ηπατίτιδας C.

Τρόποι μετάδοσης
Ο ιός της ηπατίτιδας C μεταδίδεται κυρίως παρεντερικά, δηλαδή με επαφή του ατόμου με μολυσμένο αίμα ή παράγωγα αίματος. Συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού της ηπατίτιδας C είναι:

• Χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών. Είναι σήμερα η κύρια οδός μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας C. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 80% των ενεργών ή πρώην χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών έχουν ηπατίτιδα C.
• Μετάγγιση αίματος ή παραγώγων του (πριν από το 1992). Οι μεταγγίσεις αίματος και παραγώγων του θεωρούνται σήμερα ασφαλείς, αλλά ... Διαβάστε περισσότερα »

Επιδημιολογία
Η ηπατίτιδα Α έχει ενδημικό χαρακτήρα, δηλαδή πολύ μεγάλη συχνότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες (και στη χώρα μας μέχρι προ 30ετίας), όπου όλα τα παιδιά έχουν ήδη προσβληθεί μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Αντίθετα, στις αναπτυγμένες χώρες (όπως πλέον και στη χώρα μας), εκτεθειμένοι στον ιό της ηπατίτιδας Α είναι περισσότερο οι ενήλικες, κυρίως στη διάρκεια ταξιδιών σε χώρες του τρίτου κόσμου. Γενικά, η εξάπλωση του ιού ηπατίτιδας Α ευνοείται από κακές υγειονομικές συνθήκες και στενό συγχρωτισμό ατόμων, ενώ η συχνότητα των κρουσμάτων μειώνεται με τη βελτίωση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών.

Τρόποι μετάδοσης
H μετάδοση του ιού της ηπατίτιδας A γίνεται μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού, δηλαδή μέσω χεριών που μολύνθηκαν με κόπρανα, μολυσμένο νερό, τροφές και ιδίως θαλασσινά-οστρακοειδή. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε ασθενείς που εργάζονται στην κατασκευή και επεξεργασία των τροφίμων.

Εξέλιξη
H οξεία ηπατίτιδα A είναι καλοήθης νόσος, που αυτοπεριορίζεται σε μερικές εβδομάδες. Σπάνια μπορεί να παρουσιάσει υποτροπή μετά τη φαινομενική κλινική ίαση, αλλά δεν οδηγεί σε χρόνια ηπατίτιδα. H νόσος εκδηλώνεται σε 15-50 ημέρες μετά την επαφή του ασθενούς με τον ιό της ηπατίτιδας Α (περίοδος επώασης). Η μεταδοτικότητα ελαττώνεται σημαντικά μετά την εκδήλωση του ικτέρου, αφού δεν αποβάλλεται πλέον ο ιός στα κόπρανα. Στα παιδιά η οξεία ... Διαβάστε περισσότερα »

HΠΑΤΙΤΙΔΑ D
O ιός της ηπατίτιδας D (ή δ) μεταδίδεται παρεντερικά, δηλαδή με έκθεση του ατόμου σε μολυσμένο αίμα, και προσβάλλει άτομα μόνο σε συνδυασμό με τον ιό της ηπατίτιδας B. Επομένως, όλοι οι ασθενείς με ηπατίτιδα Β θα πρέπει να ελέγχονται και για πιθανή ηπατίτιδα δ. Η παρακολούθηση και αντιμετώπιση των ασθενών με ηπατίτιδα δ είναι ιδιαίτερα δύσκολη και πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ειδικούς γιατρούς .

HΠΑΤΙΤΙΔΑ E
O ιός της ηπατίτιδας E, δεν ενδημεί στην Eλλάδα.
Προκαλεί μόνο οξεία ηπατίτιδα που μοιάζει κλινικά με την οξεία ηπατίτιδα A.