'Κάνε υπομονή'. Το ακούσαμε τόσες φορές από παιδιά, που πλέον μας ακούγεται σαν απειλή. Συχνά στ’ αυτιά μας, ο όρος 'υπομονή' ηχεί σαν δικαιολογία για αργοπορία, σαν άσκοπη αναμονή, σαν ενοχλητικό εμπόδιο σε μια εξέλιξη – κι έτσι, πολύ απλά, δεν μας αρέσει να κάνουμε υπομονή. Κι όμως, δεν είναι έτσι.

Σκεφτείτε το από την ανάποδη: Πόση εξέλιξη μπορεί να φέρει η ανυπομονησία; Μήπως αυτή είναι τελικά το μεγάλο εμπόδιο στην εξέλιξη μιας υποχρέωσης, ενός σχεδίου μας, ή του ίδιου μας του εαυτού; Περιττεύει να σας θυμίσουμε το κλασικό 'όποιος βιάζεται…'

Πώς όμως θα γίνει πιο εύκολο να καταπιούμε το 'μουρουνόλαδο' της υπομονής; Όταν οι υποχρεώσεις τρέχουν και περιμένουν από εμάς αποτελέσματα, πώς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας να μην παίρνει γρήγορες αποφάσεις και να δει μακροπρόθεσμα; Ακολουθούν οκτώ tips προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση: τον ελαφρώς μακρύ, αλλά ασφαλή δρόμο της υπομονής.

Μη συγχέετε την υπομονή με την αδράνεια

Φροντίστε να είστε πάντα σίγουροι, ότι, ενόσω κάνετε υπομονή, η 'εργασία' για την οποία ενδιαφέρεστε παρουσιάζει εξέλιξη (έστω και αργή). Για παράδειγμα, έχετε αναθέσει μια εργασία σε κάποιον και πρέπει να περιμένετε δέκα ημέρες για να την ολοκληρώσει: Η διαδικασία της υπομονής δεν σημαίνει ότι όλο αυτό το διάστημα δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να ελέγχετε ότι ως ένα βαθμό υπάρχει πρόοδος προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κάντε ένα βήμα πίσω…

…για να κάνετε μετά δύο βήματα μπροστά. Η οπισθοχώρηση δεν έχει πάντα αρνητικό πρόσημο. Όταν αναγκαστεί κάποιο σχέδιό σας να πάει λίγο πίσω, μην χάνετε την υπομονή σας. Ακόμη και ένα λάθος –όλοι κάνουμε απ’ αυτά- μπορεί να σας δώσει feedback για να προχωρήσετε με πιο σίγουρα βήματα στη συνέχεια, γι’ αυτό ποτέ δεν αξίζει να τα παρατάμε.

Γίνετε φίλοι με τον χρόνο

Για κάθε ενέργεια που κάνουμε, υπάρχει και ένα μέσο χρονικό περιθώριο, μέσα στο οποίο συνήθως υπάρχουν αποτελέσματα. Για αιτήσεις για κάποιο πιστοποιητικό σε δημόσιο φορέα συγκεκριμένες μέρες, από τη στιγμή που θα στείλετε ένα βιογραφικό μέχρι μια οποιαδήποτε απάντηση μια εβδομάδα, κ.ο.κ. Έχετε στο μυαλό σας το χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο αναμένετε αποτελέσματα. Όσο δεν έχει παρέλθει, μπορείτε να κάνετε υπομονή χωρίς άγχος και εφόσον περάσει, συνεχίστε στο επόμενο βήμα σας.

Αποφασίστε αν αξίζει τον κόπο

Όπως είπαμε, η αναμονή είναι ψυχοφθόρα διαδικασία. Είστε διατεθειμένοι να την περάσετε για να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα; Ζυγίστε τον στόχο με τη 'θυσία' του χαμένου χρόνου μέχρι να το πετύχετε και αποφασίστε τι από τα δύο τελικά σας συμφέρει.

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο

Ή για να το πούμε πιο σωστά, δεν θέλει βιασύνη, αλλά τακτική. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο στόχος σας, συγκεντρώστε πληροφορίες, επεξεργαστείτε τις προσεκτικά, καταστρώστε τη στρατηγική σας και ακολουθήστε τη με νηφάλια βήματα. Αν η τακτική σας διέπεται από τη λογική των ανυπόμονων γρήγορων ενεργειών 'και ό,τι προκύψει', το ρίσκο είναι μεγαλύτερο. Αυτό ισχύει από την εργασία σας μέχρι ακόμα και στις διαπροσωπικές σας σχέσεις: Στη βιασύνη σας να βγάλετε συμπεράσματα και να βάλετε ταμπέλες σε έναν άνθρωπο, ίσως χάνετε την ευκαιρία να τον γνωρίσετε και να σας γνωρίσει πραγματικά.

Κυνηγήστε την κατάλληλη στιγμή

Για να πείσετε τον εαυτό σας για τα οφέλη της υπομονής, μάθετε να 'διαβάζετε' τις ευεργετικές συνέπειες του timing. Αν για παράδειγμα χρειάζεται να ζητήσετε από έναν συνεργάτη σας να σας βοηθήσει την ώρα που εκείνος μιλά στο τηλέφωνο ή είναι στη μέση κάποιου σημαντικού ραντεβού, το πιθανότερο είναι πως θα σας αγνοήσει μέσα στη σύγχυσή του. Αντίθετα, αν περιμένετε για την κατάλληλη στιγμή ή διάθεση, η απάντηση έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι θετική.

Εκτιμήστε τον 'δρόμο'

Ως γνωστόν, καλή η Ιθάκη, αλλά αν γκρινιάζετε καθ’ όλη τη διάρκεια της Οδύσσειας, δεν θα έχετε μάθει τίποτα: Μάθετε να εκτιμάτε την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε ανά πάσα στιγμή και να την χαίρεστε, αντί να κοιτάζετε πάντα (πολύ) μπροστά και να χάνετε το δάσος.

Το βλέμμα των άλλων