Κάθε φορά που ακους καινουρια λεξούλα από το στοματάκι του νιώθεις χαρά και περηφάνεια! Είσαι σίγουρη; Τι γίνεται όταν στο λεξιλόγιο του εμφανίζονται βρισιές που σε φέρνουν σε αμηχανία; Γιατί βρίζει; Τι φταίει και τι πρέπει να κάνεις;

Η Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, Νίκη Ζαρκάδα απαντά


Γιατί βρίζει ένα παιδί;

Ένα παιδί βρίζει γιατί ενδεχομένως:
- Μιμείται τη συμπεριφορά των μεγάλων
- Προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή
- Θέλει να φανεί άνετο ή ανεξάρτητο
- Εκφράζει μια βαθύτερη συναισθηματική ανάγκη
- Είναι ένας τρόπος να «τιμωρήσει» τους γονείς
- Οι παρέες του ενισχύουν αυτή τη συμπεριφορά

Τι μπορείτε να κάνετε;

Αντιδράστε με ψυχραιμία! Είναι πιθανό το παιδί που βρίζει να μην είναι σε θέση να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη που είπε. Αυτό που συνήθως αντιλαμβάνεται είναι το «αρνητικό φορτίο» που κουβαλά η λέξη αυτή. Και αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνει πολύ καλά από τις αντιδράσεις των μεγάλων γύρω του. Προσπαθήστε λοιπόν να μη μεταφέρετε στο παιδί το μήνυμα ότι αυτό που μόλις είπε είναι κακό. Μη δέιξετε έντονη δυσαρέσκεια, ντροπή ή θυμό. Τα παραπάνω το ενισχύουν απλά να επαναλάβει μια παρόμοια συμπεριφορά.

Δείξτε συνέπεια στη συμπεριφορά σας (μη γελάτε τη μία και θυμώνετε την άλλη). Δεν έιναι σπάνιο κάποιες φορές η εικόνα ενός μικρού παιδιού που βρίζει να είναι διασκεδστική, να αποτελεί αφορμή για γέλιο ή ακόμα και να προσπαθούν να διδάξουν οι «μεγάλοι» μια «κακιά» λέξη στο μικρό παιδί για να γελάσουν. Από την άλλη, αν τύχει να πει τη λέξη αυτή κάποια στιγμή που δεν έπρεπε, θυμώνουν, έρχονται σε αμηχανία και το μαλώνουν. Αυτή η συμπεριφορά περνά ένα διπλό μήνυμα που μπερδεύει το παιδί, που αναρωτιέται πως γίνεται με την ίδια λέξη να προκαλεί γέλιο και θυμό μαζί!

Μη δίνετε ιδιάτερη προσοχή κάθε φορά που το παιδί σας βρίζει. Εξηγήστε του με ήρεμο και απλό τρόπο πως όταν βρίζει είναι πιθανό να πληγώσει ή να στεναχωρήσει κάποιον. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παιδιά που δεν εισπράττουν αντίδραση από το κοντινό περιβάλλον τους όταν βρίζουν, σταματάνε να το κάνουν γιατί πολύ απλά το ξεχνούν.

Κρίνετε την πράξη και όχι το ίδιο το παιδί. Για παράδειγμα, δεν του λέμε πόσο κακό παιδί είναι... αλλά πως αυτή είναι μια κακή πράξη.

Αναρωτηθείτε για τη δική σας ευθύνη. Σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα συνήθως σε ηλικία μπορεί να χρησιμοποιούν τις βρισιές προκειμένου να μας πληγώσουν, να μας τιμωρήσουν για κάτι που θεωρούν ότι κάναμε λάθος ή για να μας προκαλέσουν. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, το ζητούμενο δεν είναι να αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα , δηλαδή τη βρισιά, αλλά την αιτία που το προκαλεί. Αυτό που έχει αξία να κάνουμε λοιπόν είναι να συζητήσουμε μαζί του, να το ρωτήσουμε τι του συμβαίνει, αν υπάρχει κάτι που το έχει ενοχλήσει, το έχει πληγώσει ή το έχει θυμώσει.