Ωρίων (Λατινικά: Orion, συντομογραφία: Ori) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς, εκτεινόμενος εκατέρωθεν του ουράνιου ισημερινού. Βρίσκεται Ν. του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, προς Β. του Λαγού έχοντας Α. τον Μονόκερο και Δ. τον Ηριδανό. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Από τους αστέρες του αστερισμού λαμπρότερος είναι ο α του Ωρίωνα (γνωστός ως Μπετελγκέζ (Betelgeuse), είναι μεταβλητός αστέρας μακράς περιόδου, μεγέθους κυμαινόμενου 0,9-1,4, χρώματος ερυθρωπού), ο β του Ωρίωνος ή Ρίγκελ (Rigel) καλούμενος (αναλυόμενος δια τηλεσκοπίου σε "διπλό αστέρα" μεγέθους ο ένας 0,3 και ο άλλος 6,7 χρώματος κυανόλευκου), ο γ του Ωρίωνα φερόμενος και ως "Αστέρας της Αμαζόνας" ή Μπελλατρίξ (Bellatrix), οι δ, ε και ζ κείμενοι σε πλάγια ευθεία γνωστοί και ως "Πήχυς" και Ζώνη του Ωρίωνα και ο θ κάτωθι των τριών παραπάνω που περιβάλλεται από το περίφημο νεφελοειδές του Ωρίωνα.

Από τους παραπάνω αστέρες οι α, γ, β και κ σχηματίζουν τετράπλευρο που παριστά το σώμα του μυθικού Ωρίωνα (α ο δεξιός ώμος, γ ο αριστερός, β το αριστερό του πόδι και κ το δεξιό).

Παρά το δ του Ωρίωνα και λίγο παραπάνω διέρχεται ο ουράνιος ισημερινός (στο σχήμα φέρεται ως αμυδρή πράσινη γραμμή).

 Στους αρχαίους ιστορικούς χρόνους η εμφάνιση του αστερισμού αυτού στον ανατολικό ορίζοντα συνέπιπτε με την έναρξη της εποχή των μεγάλων τρικυμιών και θεομηνιών του έτους, αποτελούσε δε το φόβητρο των τότε ναυτιλλομένων. Κατά τον Πολύβιο η καταστροφή του ρωμαϊκού στόλου στο Α΄ Καρχηδονικό πόλεμο οφείλονταν στον απόπλου του στόλου αυτού κατά την εποχή της ανατολής του Ωρίωνα και του Σείριου.

Αλλά και σήμερα ιδιαίτερα στις Κυκλάδες, ιδίως στη Νάξο επιβιώνουν οι μυθολογικές αυτές παραδόσεις του αστερισμού αυτού που καλείται κοινώς και Αλετροπόδι ή Αλετρόποδο (με την παραλλαγή ότι ο Ωρίων μνηστευμένος με την "Πούλια" (Πλειάδες) τρέχει διαρκώς από πίσω της!

 Στην αρχαία ουγγρική μυθολογία, ο Ωρίωνας θεωρείται επίσης σαν ένας μεγάλος κυνηγός και πολεμιστής, το όνομά του είναι Nimrod και είναι ο μυθολογικός πατέρας των Ούγγρων.

 Στην προ-χριστιανική Σκανδιναβία, η "ζώνη του Ωρίωνα" ήταν γνωστή ως Frigg's Distaff ή Freyja's distaff [1]

Στη Φινλανδική μυθολογία ο αστερισμός του Ωρίωνα ονομάζεται το δρεπάνι του Väinämöinen. Ο όρος, πιθανότητα, προέρχεται από το γεγονός ότι μπορεί κανείς να τον δει στον ουρανό, στις αρχές του φθινοπώρου, τη εποχή της συγκομιδής των καλλιεργειών.