Τράπεζα (Λατινικά: Mensa, συντομογραφία: Men) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1763 από τον Lacaille και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με τους αστερισμούς Δοράδα, Ύδρο, Οκτάντα, Χαμαιλέοντα και Ιπτάμενο Ιχθύ. Είναι πολύ νότιος αστερισμός και έτσι είναι τελείως αόρατος από την Ελλάδα.

Η αρχική ονομασία του αστερισμού ήταν Mons Mensae, δηλαδή το Τραπεζοειδές Όρος. Ο LaCaille σκέφθηκε αυτή την ονομασία επειδή το Τραπεζοειδές Όρος πάνω από την Πόλη του Ακρωτηρίου (Κέιπ Τάουν) στη Νότιο Αφρική είναι συχνά στεφανωμένο από ένα σύννεφο, ακριβώς όπως και ο αστερισμός αυτός στεφανώνεται στο άνω (βόρειο) μέρος του από το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (βλ.και παρακάτω).

 Τρίγωνον (Λατινικά: Triangulum, συντομογραφία: Tri) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με τους αστερισμούς Ανδρομέδα, Ιχθύες, Κριό και Περσέα. Είναι βόρειος αστερισμός και αμφιφανής στην Ελλάδα, φαίνεται ολόκληρος από την Ελλάδα κοντά στο ζενίθ μόνο τα χειμωνιάτικα βράδια.

 Το Τρίγωνον αναφέρεται ως Triangulus στους Ροδόλφειους Πίνακες και πάντα προσέθεταν στην ονομασία του το προσδιοριστικό Major (Μέγα) μέχρι που ένας άλλος αστερισμός, επινοημένος από τον Εβέλιο και εφαπτόμενος προς νότο του πρώτου, το Triangulum Minor (= Μικρόν Τρίγωνον), έπαψε να αναγνωρίζεται από τους αστρονόμους μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.

Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το Τρίγωνον Δελτωτόν, από την ομοιότητα με το γράμμα Δ. Καθώς γράφει ο Άρατος: «Κάτω από την Ανδρομέδα, με τρεις πλευρές μετρημένες / ωσάν Δέλτα, ίσες οι δυό τους, / μικρότερη η τρίτη, κι όμως ευκολόβρετο / το σημάδι του από πολλά άλλα, καλύτερα εφοδιασμένα με άστρα.» Οι περισσότεροι αρχαίοι πάντως το σχεδίαζαν ως ισόπλευρο, ενώ σήμερα γενικώς παριστάνεται ως ισοσκελές ή ορθογώνιο, με μικρή βάση (την βγ) και μεγάλο ύψος ως την κορυφή του αστέρα α.

Οι Ρωμαίοι το μετέγραψαν ως Deltoton (Κικέρων, Υγίνος) και μετά έγινε Deltotum, τύπος που απαντάται ως και τον 17ο αιώνα. Επίσης φυσιολογικά το αποκαλούσαν Delta και το συνέδεαν με το Δέλτα του Νείλου και την Αίγυπτο, γι' αυτό και ο αστερισμός αποκλήθηκε επίσης Aegyptus, Nilus, Nili Domum (το τελευταίο από το Nili Donum, «Δώρο του Νείλου», από τη γνωστή φράση του Ηροδότου «ποταμού δώρον» για την Αίγυπτο).

Η σημερινή ελληνική ονομασία Τρίγωνον, χρησιμοποιούμενη από τον Ίππαρχο και τον Πτολεμαίο, έγινε Trigonum (Βιτρούβιος) και Trigonus (Μάρκος Μανίλιος), ενώ απαντώνται και τα Tricuspis (= «τρίακρο») και Triquetrum. Ο Bayer δίνει το όνομα Triplicitas και το Orbis terrarum tripertitus ως αντιπροσωπευτικό των «τριών μερών της Γης» (Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής), αλλά και το Triangulus Septentrionalis για να το διακρίνει από το δικό του Νότιον Τρίγωνον.

Οι ευσεβείς άνθρωποι των ημερών του έλεγαν ότι αναπαριστούσε την Αγία Τριάδα, με το σχήμα του να μοιάζει με το αρχικό της ελληνικής λέξεως Δίος = θείος (θεϊκός), ενώ άλλοι το παρομοίαζαν με τη μίτρα του Αγίου Πέτρου.

Τα ονόματα Sicilia, Trinacria και Triquetra, που επίσης απαντούν για τον αστερισμό, είναι τα αρχαία ονόματα του παρόμοιου σχήματος νησιού Σικελία, για το οποίο η θεά Δήμητρα είχε ικετεύσει τον Δία να παρασταθεί στον ουρανό.

Οι Άραβες μετέφρασαν το όνομα Τρίγωνον ως Al Muthallath, που παραφθάρηκε μετά από τους Ευρωπαίους και έδωσε τα Almutallath, Almutaleh, Almutlato, Mutlat, Mutlaton, Mutlathum και Mutlat(h)un. Οι Εβραίοι έχει υποστηριχθεί ότι γνώριζαν τον αστερισμό ως Shalish, από το όνομα ενός έγχορδου μουσικού οργάνου τους, που είχε είτε τριγωνικό σχήμα είτε τρεις χορδές, και αναφέρεται στο Βιβλίο του Σαμουήλ (ιη΄6). Το ουράνιο shalish τους όμως μπορεί να ήταν οι αστέρες α, β και γ Κριού.

Το Τρίγωνον ήταν γνωστό και στην αρχαία Κίνα μαζί με αστέρες της Ανδρομέδας και του Κριού ως Tien Ta Tseang, ο Μέγας Στρατηγός του Ουρανού.

Επειδή οι αστέρες του Τριγώνου είναι αμυδροί, κανένας τους δεν έχει ιδιαίτερο όνομα, εκτός από τον α, που ήταν γνωστός ως Ras al Muthallath (= Κεφαλή του Τριγώνου) στους Άραβες από το αρχαίο Caput Trianguli. Μαζί οι α και β ήταν γι' αυτούς το Al Mizan (= ο οριζόντιος άξονας ζυγαριάς).

 Τρίγωνον Νότιον (Λατινικά: Triangulum Australe, συντομογραφία: TrA) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1603, από τους Keyser και Houtman στην Ουρανομετρία τους, και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με 4 αστερισμούς, τους Γνώμονα, Διαβήτη, Πτηνόν και Βωμό. Βρίσκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας και είναι αόρατος στο σύνολό του από την Ελλάδα, παρότι θα ήταν εμφανέστερος από τον βόρειο αστερισμό Τρίγωνον αν οι δύο αστερισμοί μπορούσαν να τοποθετηθούν ο ένας δίπλα στον άλλο.

 Ο Καίσιος παραθέτει ονόματα για τον αστερισμό που προέρχονται από το βόρειο Τρίγωνον, ανάμεσά τους το Almutabet algenubi «στους νεώτερους Άραβες», πράγμα που σημαίνει ότι είτε οι Άραβες είχαν προηγηθεί του Bayer, είτε ότι έμαθαν αμέσως για το έργο του. Επίσης, ο Καίσιος απεκάλεσε το Νότιον Τρίγωνον Τρεις Πατριάρχες (δηλαδή Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ) για τους τρεις φωτεινότερους αστέρες του. Ο Ιούλιος Σίλερ αντιθέτως κατέφυγε στην ασυνήθιστη για αστερισμό ονομασία Signum Tau, δηλαδή ο «Αστερισμός Ταυ», με κίνδυνο παρερμηνείας ως όνομα αστέρα.

Ο Βρετανός αστρονόμος Richard Anthony Proctor (1834-1888) καταλογογράφησε τον αστερισμό ως απλώς Triangulum, καθώς στον βορρά αντί του σημερινού αστερισμού Τρίγωνον είχε τα «Μικρόν Τρίγωνον» και «Μέγα Τρίγωνον» (βλ. και Τρίγωνον), πράγμα που βέβαια θα δημιουργούσε σύγχυση.

Οι Κινέζοι ανεγνώριζαν επίσης το Νότιον Τρίγωνον ως San Kio Hung. Οι ναυτικοί των προηγούμενων αιώνων εξάλλου ανεγνώριζαν τους αστέρες α, β και γ ως «τα Αστέρια του Τριγώνου».

 Τρόπις (Λατινικά: Carina, συντομογραφία: Car) είναι αστερισμός του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1763 από τον Lacaille, και προήλθε ως μέρος (split) από τον αστερισμό της Αργούς της οποίας και κατείχε το νότιο μέρος. Ο αστερισμός αυτός είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με επτά αστερισμούς, τους Πρύμνα, Οκρίβαντα, Ιπτάμενο Ιχθύ, Χαμαιλέοντα, Μυία, Κένταυρο και Ιστία.

Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα. Ελάχιστο μόνο τμήμα της Τρόπιδος είναι ορατό από την Ελλάδα, το οποίο πάντως περιλαμβάνει για τη νότια Ελλάδα τον φωτεινότερο αστέρα της, τον περίφημο Κάνωπο. Η ονομασία Τρόπις σημαίνει την τρόπιδα («καρίνα» στη δημοτική, όπως και στη λατινική ονομασία) του πλοίου, της Αργούς (Argo Navis), του μεγάλου αρχαίου αστερισμού που τεμαχίσθηκε και έδωσε τους σημερινούς αστερισμούς Πρύμνα, Τρόπιδα, Ιστία και Πυξίδα. Για το λόγο αυτό, η ιστορία της ονοματοδοσίας περιορίζεται στο λήμμα Αργώ.

 Υδρα (Λατινικά: Hydra, συντομογραφία: Hya) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αστερισμό του ουρανού. Παρά το μέγεθος του, περιλαμβάνει μόνον έναν αστέρα αρκετά φωτεινό (τον Αλφάρντ, α της Ύδρας).

 Ο α της Ύδρας, ο Αλφάρντ, είναι πορτοκαλί γίγαντας και απέχει 175 έτη φωτός. Το όνομα Αλφάρντ προέρχεται από τα αραβικά και σημαίνει o μοναχικός του όφεως. Η ονομασία ταιριάζει διότι είναι ο μοναδικός αστέρας ολόκληρου του αστερισμού με μέγεθος μεγαλύτερο από 3.

Ο ε της Ύδρας είναι διπλός αστέρας. Απαιτείται τηλεσκόπιο μεσαίας διαμέτρου για να ξεχωρίσει κανείς τα δυο κοντινά μέλη, που έχουν μέγεθος 3,4 και 6,5, με τροχιακή περίοδο 900 ετών περίπου. Απέχουν περίπου 135 έτη φωτός από τον Ήλιο.

Ο R της Ύδρας είναι μεταβλητός ερυθρός γίγαντας τύπου Θαυμάσιου του οποίου το μέγεθος μεταβάλλεται μεταξύ 3 και 11 σε διάστημα 11 περίπου μηνών.

Ο U της Ύδρας είναι ένας μεταβλητός ερυθρός γίγαντας του οποίου η φωτεινότητα μεταβάλλεται μεταξύ των μεγεθών 3 και 6 με ελάχιστη περιοδικότητα, που εξαρτάται από τους ακτινικούς παλμούς του αστέρα. Απέχει από μας 530 έτη φωτός.

Ο Μ48 είναι ένα ανοικτό σμήνος, μετά βίας ορατό με γυμνό μάτι σε συνθήκες πολύ καθαρού ουρανού, αλλά πιο εύκολα διακρίνεται με κιάλια ή τηλεσκόπιο με μεγάλο εύρος πεδίου. Φαίνεται να καταλαμβάνει στον ουρανό μεγαλύτερη έκταση απ’ό,τι η πανσέληνος και βρίσκεται σε απόσταση 200 ετών φωτός από τον Ήλιο.

Ο Μ83 είναι σπειροειδής γαλαξίας που φαίνεται κατά μέτωπο, με αποτέλεσμα οι βραχίονες να είναι εύκολα ορατοί με τηλεσκόπιο ή στις φωτογραφίες. Αν παρατηρηθεί με μικρό τηλεσκόπιο φαίνεται σαν στρόγγυλη κηλίδα.

Το NGC 3242 (που ονομάζεται Το Φάντασμα του Δία) είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα, ορατό με μικρό τηλεσκόπιο υπό τη μορφή γαλαζωπού δίσκου όμοιου με πλανήτη, εξού και το όνομα.

 Υδρος (Λατινικά: Hydrus, συντομογραφία: Hyi) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά το 1603, από τους Keyser και Houtman στην Ουρανομετρία τους, και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι νότιος αστερισμός, αόρατος από την Ελλάδα, και συνορεύει με τους εξής επτά αστερισμούς: Ωρολόγιον, Ηριδανό, Τουκάνα, Οκτάντα, Τράπεζα, Δοράδα και Δίκτυον.

Ο αστερισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον αρχαίο αστερισμό Ύδρα, τον μεγαλύτερο σε έκταση από όλους τους αστερισμούς. Οι Γάλλοι αποκαλούν τον αστερισμό «η αρσενική Ύδρα», ενώ οι Γερμανοί der Kleine Wasserschlange, «το Μικρό Νερόφιδο». Η συντομογραφία Hyi προέρχεται από τη γενική πτώση, Hydri.

Μαζί με την Τουκάνα και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ο Ύδρος απεικόνιζε κατά τον Ιούλιο Σίλερ τον Αρχάγγελο Ραφαήλ.

Στην Κίνα ο Ύδρος σχημάτιζε με γειτονικούς του αστέρες 4 διαφορετικές συναστρώσεις: Την Shay Sho, δηλαδή την Κεφαλή του Φιδιού (αστέρες ε, ζ), την Shay Fuh, την Κοιλιά του Φιδιού (προς την Τουκάνα), την Shay We, δηλαδή την Ουρά του Φιδιού, και τέλος την Foo Pih με τον γ και αστέρες κοντά του.