Κάποτε μου πες λυπάμαι πρέπει να χωρίσουμε μα σ' αγαπώ. Σε άφησα να φύγεις μα πήρες μαζί σου τη καρδιά μου. Μια κρύα βραδιά με κοίταξες στα μάτια μου πες σ' αγαπώ, σε πίστεψα και γεμάτη χαρά σου αφέθηκα, όμως πρώτου χαρώ μου πες πρέπει να φύγω. Ξαναγύρισες και μου πες δε μπορώ μακριά σου, σε συνχώρεσα και ξεκινήσαμε απ' την αρχή. Ένα βράδυ μου λες καλύτερα να μείνουμε φίλοι, πόνεσα δάκρυσα μα δε γινόταν να σου χαλάσω το χατήρι. Όταν με αντίκρισες τυχαία στο δρόμο μου είπες δε μπορώ να σε ξεχάσω, έκλεισα τα μάτια και είπα ακόμη μια προσπάθεια, όταν, τα χείλη σου μου είπαν πάνω από όλα το συμφέρον. Μετά από ένα χρόνο έψαξες με βρήκες και μου πες σ' αγαπώ. Μα τώρα ήρθε η δική μου ώρα να μιλήσω "λυπάμαι, σ' αγαπώ, καλύτερα να μείνουμε φίλοι, μα πάνω από όλα το συμφερον."
